Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "tradycja." wg kryterium: Temat


Tytuł:
Dwie starożytne tradycje rozumienia ciała w sztuce średniowiecznej
Two Ancient Traditions to Represent the Human Body in Mediaeval Art
Autorzy:
Mazurczak, Urszula M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2127732.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ciało
rzeźba
tradycja klasyczna
tradycja judaistyczna
cielesność
uśmiech
body
sculpture
classical tradition
Judaic tradition
corporeality
smile
Opis:
In the basic system of visual arts the human body is subject to the first interpretations, artistic and semantic evaluations. In the studies on art it was the principal criterion of style and artist’s workshop. In the most ancient research on early medieval art and the mature Middle Ages the stylistic definitions of the human body were assumed to be the basis of the classification of art, its relationship with ancient tradition or its various divergences, which were given pejorative names. The classical character of divergences from that model in the context modelling the body allows us to establish the chronology of works from the times of the fall of pagan art up to the new forms of Christian art. An interesting study on the human body (not on nakedness) help us to take a closer look on how Roman art, especially French sculpture, was established in the circle of Benedictine orders. Starting from the classical model of Mediterranean art it created a new understanding of the body in accord with the strict text of the Bible, which — instead of corporeal unity — stressed the importance of its members. An analysis of particular excerpts from the Bible, providing the sense of the hip, the knee, the eye, the head, and the hand allow us to explain the analysis of the body into its members often called deformation. Some examples of monumental sculpture in Moissac, Cluny, and Wezelay unveil the sense of this deformation in the Judaic, not Roman, context of understanding the body. Italy and its influence have retained the Mediterranean, Roman traditions in the shaping of the human body. Thereby they continued the classical model for Gothic art and sculpture in the cathedral milieus. The body and the wealth of its corporeality is shown by sculpture returning to the Roman model again, thereby unveiling the scale of psychological values, such as smile, depicted in the sculptures in Reims, Naumburg, and Lincoln. We may notice in medieval art two patterns by which to show the body: classical and Judaic that comes from the Bible.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2007, 54-55, 3; 157-186
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pierwotna Matka i Bogurodzica. Ziemia w utworze Iwana Szmielowa Rok Pański
Первоначальная Мать и Богородица. Земля в произведении И. С. Шмелева Лето Господне
Autorzy:
Sidor, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945248.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kult
Bogurodzica
Matka-Wilgotna ziemia
tradycja cerkiewna
tradycja ludowa
cult
Mother of God
Mother-wet earth
Orthodox church tradition
folk tradition
Opis:
В предлaгаемой статье анализируются разные мотивы в произведении И. С. Шмелева, связанные с землей. Шмелев, представляя с этнографической точностью много русских народных и церковных традиций, показал в своем произведении инесколько аспектов понимания земли русским народом. На первый план выдвигается писателем образ земли как первоначальной Матери, понимающей и кормящей  человека. Земля подразумевается здесь как живое существо, первичная материа и элемент, гарантирующий космическую гармонию. Шмелев подчеркивает также тесную связь земли и Богоматери в сознании русского народа. Следует однако заметить, что эмигрантский писатель не представил многих, широко известных народных преданий на тему земли, ограничиваясь лишь теми ее аспектами, которые признаются наукoй церкви.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2008, 56, 7; 27-34
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Juliana Wołoszynowskiego stosunek do tradycji literackiej w Opowiadaniach podolskich
Julian Woloszynowskis Attitude to the Literary Tradition in The Podolian Stories
Ставлення Юліана Волошиновського до літературної традиції в Подільських оповіданнях
Autorzy:
Ołdakowska-Kuflowa, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1879599.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Julian Wołoszynowski
Podole
opowiadania
tradycja literacka
Podolia
stories
literary tradition
Opis:
Julian Wołoszynowski w zbiorze Opowiadań podolskich sygnalizuje tragiczny finał świata Podola, który w dzieciństwie i młodości autor poznał jako swoje naturalne środowisko. Wskazywana wcześniej przez krytyków i badaczy tradycja romantyczna i neoromantyczna jest rzeczywiście obecna w tej twórczości, jednakże trzeba w niej też zauważyć liczne i różnorodne sygnały dystansowania się od tradycyjnych wzorców. Obok tych romantycznych i neoromantycznych wskazać trzeba zastosowaną w opowiadaniach poetykę realizmu, czasami również groteski. Autorka artykułu zdecydowanie opowiada się za stanowiskiem tych, którzy widzą w Julianie Wołoszynowskim pisarza dużej klasy, dotychczas niedocenionego.
Julian Wołoszynowski in the collection entitled „The Podolian Stories” signals the tragic final of the Podolian world which he got to know as his natural environment during his childhood and the youth period. The romantic and neoromantic tradition, which was earlier indicated by the critics and researchers, is indeed present in these writings, however one should notice numerous and various signals of distancing from traditional patterns. Besides romantic and neoromantic patterns the realism poetry or even grotesque should be noticed. The author of the article definitely pronounces for the position of those who perceive Julian Wołoszynowski as a first class, yet underestimated writer.
Юліан Волошиновський у збірці «Подільські оповідання» показує трагічний фінал світа Поділля, який у дитинстві та молодості автор знав як своє навколишне середовище. Традиція романтизму і неоромантизму, на яку ще раніше звертали увагу критики і дослідники літератури, дійсно характерна його творчості, але треба також звернути увагу на присутні в ній численні і різноманітні сигнали відходу від традиційних взірців. Поряд з тими романтичними і неоромантичними елементами варто звернути увагу на використану в оповіданнях поетику реалізму, а часом навіть гротеску. Авторка статті безумовно підтримує думку тих дослідників, що вважають Юліаніа Волошиновського письменником великого таланту, який до нашого часу ще не отримав належної оцінки.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 7; 161-177
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lukrecja – „dux Romanae pudicitiae” czy „mulier laudis avida”?
Lucretia – “dux Romanae pudicitiae” or “mulier laudis avida”?
Autorzy:
Gacia, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1944394.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Lukrecja
exemplum
tradycja rzymska
antyk chrześcijański
Lucretia
Roman tradition
Christian antiquity
Opis:
In this essay the author discusses two different visions of Lucretia (Lucrece). For Roman writers – Livy, Cicero, Valerius Maximus and Seneca – she was the ideal incarnation of ancient Roman virtues: pudicitia, castitas, virilis animus, virtus. Early Christian writers – Tertullian, Jerome, Augustine – call up Lucretia’s deed in order to prove various points argued in their works. Ethical value of her famous deed, undeniable for ancient Romans, they accept only in so far as their religion allows them to, considering Christian examples to be much nobler.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2009, 57, 3; 117-130
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jacek Woźniakowski jako krytyk sztuki współczesnej
Jacek Woźniakowski as a Critic of Contemporary Art
Autorzy:
Jachowicz, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2121218.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nowoczesność
nowość
historyzm
kapiści
świadomość malarska
tradycja
modernity
novelty
historicism
Capists
painter's awareness
tradition
Opis:
This paper focuses on Jacek Woźniakowski's origin as a critic of art. It shows the kind of tradition he valued, he drew on, and whose importance for Polish art he had always defended. We refer here to Woźniakowski's views on the questions of novelty, modernity, and innovation in art, how these concepts were understood by the first avant-garde, and how they functioned in the years of the author's activity as a critic of contemporary art. This paper also refers to the ideas that legitimise the concepts. Woźniakowski is involved in a critical debate on those ideas. This paper then discusses the tradition that was Woźniakowski-critic's foundation. Józef Czapski, the advocate of the Capists' ideas is brought to focus, his ideological text, and a brief outline of his work is presented. We can see how the Capists affected Woźniakowski's way of thinking and evaluation, and, eventually, his system of values is outlined; it is based on this tradition that he regarded as “a stage not to be bypassed” in Polish art.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2009, 56-57, 4; 5-39
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Hymn Rex sanctorum angelorum in Notated Missal ms. 387 and its Partial Meaning in the Search of the Provenance of the Manuscript
Autorzy:
Bednáriková, Janka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790944.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
rękopisy średniowieczne
chorał gregoriański
tradycja liturgiczna
mszał
hymn
medieval manuscripts
Gregorian chant
liturgical tradition
missal
Opis:
Hymn Rex sanctorum angelorum w missale notatum sygn. rkp. 387 i jego znaczenie w poszukiwaniu proweniencji rękopisu Hymn Rex sanctorum angelorum jest śpiewem Wigilii Paschalnej przeznaczonym na błogosławieństwo wody przed chrztem katechumenów. Obecność tego śpiewu w średniowiecznych rękopisach nie jest powszechna. W Missale notatum zanotowano go również na wigilię uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Jego wersja różni się jednak od większości przebadanych manuskryptów. W porównaniu z nimi rkp. 387 zachowuje w większym stopniu tradycję niemiecką. Biorąc pod uwagę niektóre zawarte w nim obrzędy, np. związane z chrztem dziecka, wielce prawdopodobne jest duńskie pochodzenie tego rękopisu.
Amongst the 18 notated manuscripts (today located in Slovak depositories as part of our precious cultural heritage), we can find Notated Missal ms. 387 from the former Evangelical College Library in Bratislava. It is preserved in the Central Library of the Slovak Academy of Sciences in Bratislava. Currently it is the subject of deeper research. Its most disputable aspect is its provenance. According to many scholars, it dates back to the 13th century, because it does not include the Feast of Corpus Christi. On the basis of a later note in the calendar (f. 5) we may also assume that the manuscript was written (or, at least, utilised) in the city of Lund, Sweden. For confirmation or refutation of such a hypothesis, the author will take into account the considerations regarding the hymn Rex sanctorum angelorum, that may represent one of the clues in order to get closer to the truth.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 12; 7-24
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problem autentyczności Corpus Theognideum w świetle historii jego transmisji: manuskrypty i pierwsze edycje krytyczne
The Authenticity of the Corpus Theognideum throughout the History of its Transmission: Manuscripts and the First Printed Critical Editions
Autorzy:
Skarbek-Kazanecki, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791393.pdf
Data publikacji:
2020-02-07
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Teognis
Theognidea
elegia
Kwestia Teognidejska
tradycja rękopiśmienna
Theognis
elegy
the Theognidean question
the manuscript tradition
Opis:
Corpus Theognideum stanowi największy zabytek wczesnogreckiej poezji i jeden z niewielu tekstów tego okresu, który przetrwał w bezpośrednim przekazie rękopiśmiennym. Forma, w jakiej znamy elegie, stała się źródłem trwającej blisko 200 lat dyskusji dotyczącej ich autentyczności. Celem tekstu było przedstawienie kluczowych dla problemu autentyczności Corpus Theognideum argumentów i uwag z perspektywy recepcji i jego transmisji w epoce bizantyńskiej i nowożytnej. Podjęcie tematu w przedstawionej tu formie zostało zainspirowane metodą hermeneutyczną Hansa-Georga Gadamera: na podstawie tej propozycji metodologicznej, autor dążył zarówno do zrozumienia świadectw przeszłości we właściwym kontekście historycznym, jak i do zrewidowania pewnych dogmatycznych interpretacji innych badaczy, opartych na powziętych z góry założeniach lub błędach.
Corpus Theognideum constitutes the largest anthology of poetry composed in the archaic or classical period as well as the only elegiac text that has been transmitted by medieval manuscripts. Nevertheless, the form in which we know this collection is provided an important basis for the discussion about its authenticity. The present article is the result of the examination of the problem both about the history of disputes concerning that subject, and about the reception of the Theognidean poems, traced in Byzantine, early modern and modern period. Special focus has been given to the manuscript tradition, e.g. the most ancient codex Paris suppl. gr. 388 and Vaticanus, gr. 915, which bears witness to the popularity of the Theognidean elegies in the Byzantine age. The very raising of the subject in the form presented above was inspired by Hans-Georg Gadamer’s hermeneutic method: based on this methodological proposal, the author sought to understand the evidence of the past in the proper historical context and to revise some dogmatic interpretations of other researchers; in this manner the author notes that the transmission of Corpus Theognideum is not really a solid foundation on which to build an argument about the falseness of the whole collection.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 3; 93-109
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Margines, ale…” Literatura współczesna w pracach Mariana Maciejewskiego
“Margin, but” Modern Literature in the Works by Marian Maciejewski
Autorzy:
Kozaczewski, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1882478.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Marian Maciejewski
literatura współczesna
tradycja romantyczna
interpretacja kerygmatyczna
Zbigniew Herbert
modern literature
Romantic tradtion
kerygmatic interpretation
Opis:
W artykule dokonano przeglądu odwołań do literatury współczesnej w pracach naukowych Mariana Maciejewskiego. Wskazano dwa rodzaje nawiązań. W publikacjach dotyczących romantyzmu zauważono wiele wskazań na kontynuację tej tradycji w literaturze współczesnej, zwłaszcza liryki lozańskiej (m.in. Cz. Miłosz, T. Różewicz, E. Bryll) i gawędy szlacheckiej (M. Wańkowicz, K. Brandys, A. Kijowski, M. Białoszewski i in.). Natomiast w pracach poświęconych zaproponowanej przez Maciejewskiego „interpretacji kerygmatycznej” zwrócono uwagę na większą frekwencję tekstów współczesnych, szczególnie poetyckich. Więcej miejsca poświęcono jedynemu opublikowanemu przez Badacza artykułowi, w całości dotyczącemu literatury XX wieku, tj. Kerygmatycznej interpretacji przesłania Pana Cogito.
In the article a review is done of references to modern literature in academic works by Marian Maciejewski. Two kinds of references are indicated. In publications concerning Romanticism many indications have been noticed to a continuation of this tradition in modern literature, especially of the Lausanne lyric (among others, works by Cz. Miłosz, T. Różewicz, E. Bryll) and of the gentleman's tale (M. Wańkowicz, K. Brandys, A. Kijowski, M. Białoszewski and others). On the other hand, in works devoted to the “kerygmatic interpretation” proposed by Maciejewski the reader's attention is drawn to a greater frequency of modern texts, especially poetical ones. More space is devoted to the only article published by the researcher, that is solely concerned with literature of the 20th century, namely, “Kerygmatic interpretation of Mr Cogito's Message”.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 1; 135-145
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polski dantyzm między epiką a etyką
Polish Dantism: Between the Epic and Ethics
Autorzy:
Marinelli, Luigi
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1902512.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Dante/dantyzm
dantologia
tradycja
polska literatura
komparatystyka
Dante/dantism
Dante studies
tradition
Polish literature
comparative literature
Opis:
This essay proposes a synthesis of the major themes and issues of Polish Dantism, with a particular reference to the 20th century and beyond. The author retraces the traditional motifs which connect 20th century authors to the Romantic tradition, and discusses some examples (Gombrowicz, Vincenz, Miłosz) in a broader comparative dimension (referring specifically to Eliot, Mandel'štam, Brodsky). The author argues that the Modernist ethical idea of “necessity of Dante” tends to be gradually replaced by a Postmodernist notion of "aesthetic Dante", with a flowering of new translations – not only of the Divina Commedia. These works restore a balance between Polish literary Dantism and Dante studies. In this sense, the Polish situation displays a lot of similarity to the European and international context, abundant with trends and concerns which go far beyond those of a national language and literature.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 1; 127-163
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przeobrażenia tekstowe w pieśniach adwentowych i bożonarodzeniowych zamieszczonych w Śpiewniku kościelnym M.M. Mioduszewskiego (1838) oraz w Śpiewniku kościelnym J. Siedleckiego (2015)
Text Transformations in Advent Songs and Christmas Carols Published in Śpiewnik kościelny by M.M. Mioduszewski (1938) and Śpiewnik kościelny by J. Siedlecki (2015)
Autorzy:
Bodzioch, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790949.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
pieśń kościelna
śpiewnik kościelny
tradycja
współczesność
kultura muzyczna
church song
church songbook
tradition
contemporary times
musical culture
Opis:
Podjęte badania komparatystyczne dotyczą repertuaru pieśni adwentowych i kolęd zawartego w dwóch wybranych śpiewnikach. W ciągu niemal 200 lat dokonano w pieśniach wielu zmian tekstowych. Obejmują one zmianę szyku, wymianę wielu słów na inne, zastępowanie nowym brzmieniem całych zwrotów i wersów oraz korekty w liczbie zwrotek. Zauważa się przede wszystkim tendencje do uwspółcześniania tekstów dawnych i redukcję strof. Zachodzące procesy nie są wynikiem naturalnej ewolucji języka, ale rezultatem ingerencji pojedynczych osób. Z wieloma skutkami zaistniałych interwencji trudno się zgodzić. Skalę przeobrażeń wybranej grupy pieśni i wiążące wnioski można będzie w sposób pełniejszy określić dopiero po przeprowadzeniu studiów porównawczych dotyczących melodyki i rytmiki pieśni.
The comparative research undertaken concerns the repertoire of Advent songs and Christmas carols contained in two selected songbooks. Over the course of almost 200 years many textual changes have been made to the songs. These include changing the order, exchanging many words for others, replacing whole phrases and verses with new wording, and corrections in the number of stanzas. The tendency to modernise old texts and to reduce stanza is particularly noticeable. These processes are not the result of the natural evolution of language, but the result of the intervention of individuals. It is difficult to agree with many of the consequences of these interventions. The scale of transformation of the selected song group and the conclusions can only be more fully determined after a comparative study of the melody and rhythm of the songs.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 12; 103-112
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jüdinnen auf Wanderschaft. Frauengestalten im literarischen Schaffen Barbara Honigmanns
Żydowskie kobiety „w drodze”. Postaci kobiece w literackiej twórczości Barbary Honigmann
Autorzy:
Dubrowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954965.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
tradycja i kultura żydowska
literatura kobieca
pisarze wschodnioniemieccy
Jewish tradition and culture
literature woman authors
East Germany authors
Opis:
Barbara Honigmann. urodzona w 1949 r. w Berlinie Wschodnim, należy do drugiej generacji niemieckich Żydów, którzy zdecydowali się osiedlić po wojnie w kraju, w którym narodził się zbrodniczy plan całkowitej eksterminacji narodu żydowskiego. W swej twórczości literackiej (zbiór opowiadań Roman von einem Kinde, powieści Eine Liebe aus nichts i Soharas Reise) przedstawia ona - na podstawie losów trzech żydowskich kobiet - własne życie, które jest zupełnie nietypowe dla jej przodków, zasymilowanych Żydów niemieckich. Bohaterki tekstów Honigmann, podobnie jak i sama autorka, wybierają inną drogę: odnajdują siebie w religii i tradycji żydowskiej.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2000, 48, 5; 73-86
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poetyckie symfonie Karola Wojtyły
The Poetic Symphonies of Karol Wojtyła
Autorzy:
Seweryn, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1731574.pdf
Data publikacji:
2020-12-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Karol Wojtyła
juwenilia
muzyka i literatura
korespondencja sztuk
tradycja romantyczna
juvenilia
music and literature
correspondance des arts
romantic tradition
Opis:
Tematem artykułu jest cykl Symphonie – Scalenia zawarty w juwenilnym tomie poezji Karola Wojtyły zatytułowanym Psałterz Dawidów (Księga Słowiańska). Autorka, koncentrując się na semantyce terminu „symfonia” użytego przez młodego poetę w kontekście genologicznym, wskazuje na tradycje literackie, z których można wywieść koncepcję łączenia gatunków literackich i muzycznych, zwłaszcza na romantyczną correspondance des arts. Idąc tym tropem, pokazuje, że poemat Mοuσικη [Mousike] można czytać jako literacki odpowiednik allegra sonatowego. Przede wszystkim interesuje ją jednak sama idea „symfoniczności” w ujęciu Wojtyły, która ewoluowała w późniejszej myśli o muzyce Jana Pawła II. W uprzywilejowaniu przez Papieża sztuki dźwięków jako mistycznej „mowy bez słów” pozwalającej na harmonijne połączenie wymiaru ludzkiego z Boskim, autorka dostrzega przetworzenie młodzieńczej idei „symfoniczności” pojmowanej w kategoriach mediacyjnych (jako „scalanie”, „uzgadnianie”, „łączenie”).
The subject of this article is the Symphonie – Scalenia [Symphonies – Unifications] series contained in the juvenilia volume of Karol Wojtyła’s poetry entitled Psałterz Dawidów (Księga Słowiańska) [The Psalter of David (The Slavonic Book)]. The author, focusing on the semantics of the term “symphony,” points to those literary traditions from which the concept of combining literary and musical genres can be derived, especially the romantic correspondance des arts. Following this lead, the article shows that the poem Mοuσικη [Music] can be understood as the literary equivalent of a sonata-allegro. Above all, however, the author is interested in the very idea of the “symphony” in Wojtyła’s approach, which evolved in the later writings of John Paul II on music. The Pope’s favouring of the art of sounds as a mystical “speech without words,” which enables the harmonious combination of the human and the divine, is here presented as the transformation of his youthful idea of a “symphony” as comprehended in mediatorial terms (“merging,” “reconciliation,” “connecting”).
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 51-63
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Congregational Hymns in Folk Memory
Hymny kongregacyjne w pamięci ludowej
Autorzy:
Watzatka, Ágnes
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341671.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
hymn kongregacyjny
księga hymnów
tradycja ludowa
zbieranie folkloru
hymnologia węgierska
congregational hymn
hymnal
folk tradition
collecting folklore
Hungarian hymnology
Opis:
Congregational hymns are usually composed by priests or cantors. Hymns are transmitted via congregational singing and they often become the anonymous common property of the whole congregation. In Hungarian villages many congregational hymns were adapted by the local people. These hymns were sung in the same “local” style as the folksongs (with free rhythm and rich ornamentation). Hungarian musicologists have collected hymns from the 16th and 17th centuries in rural areas. During the process of assimilation, the melodies were slightly, or sometimes significantly, modified. This occurred as a consequence of the tonal difference between the hymns, composed mostly in major-minor tonalities, and Hungarian folksongs, which predominantly use old modes. The results of this collection of folklorized hymns were used in the compilation of a new hymnal in which the editors published the contemporary folk versions of many old hymns.
Hymny kongregacyjne są zazwyczaj komponowane przez księży lub kantorów. Są one przekazywane w formie śpiewu zbiorowego i często stają się anonimowym dobrem wspólnym zgromadzenia. W węgierskich wioskach wiele hymnów kongregacyjnych zostało przyswojonych przez lud. Były one śpiewane w tym samym „lokalnym” stylu co pieśni ludowe (ze swobodnymi rytmami i bogatą ornamentyką). Muzykolodzy węgierscy zbierali na terenach wiejskich hymny z XVI i XVII wieku. Z przeprowadzonych badań wynika, że w procesie asymilacji melodie były nieco, a czasem znacząco modyfikowane. Wynikało to z różnicy tonalnej między hymnami, skomponowanymi w większości w tonacjach Dur-moll, a węgierskimi pieśniami ludowymi, w których przeważały dawne skale. Wyniki zbierania folkloryzowanych hymnów zostały wykorzystane przy opracowywaniu nowego śpiewnika, w którym opublikowano żywe wersje ludowe wielu dawnych hymnów.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 12; 35-51
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Gemitus vox magna futura”. Świadomość genologiczna Owidiusza w Tristiach
“Gemitus vox magna futura”. Ovid’s Genological Awareness in Tristia
Autorzy:
Zarzycka-Stańczak, Krystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953968.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
elegia
gatunek
odmiana gatunkowa
tradycja literacka
świadomość gatunkowa
elegy
genre
variation of the genre
literary tradition
awareness of the genre
Opis:
In the last book of Tristia the elegy in the Prologue presents the author’s awareness of the place of the collection he has just finished within the genre. Ovid juxtaposes it with the previous love elegy he wrote and with the love elegy of those times, and he reveals the constitutive elements of his new variation of the genre: first of all the dominating role of the subject of the poem who is identified with the creator of the presented world and with the author who is excluded from the literary life of those times. The distinctive situation of the lyrical statement motivates its style and composition based on the parallel of the subject and the tone and on the contrast of the past and the present. The sense of threat of his annihilation as a poet justifies the funeral metaphors and topic as well as the tone of lamentation, that in common awareness is associated with the archaic character of the genre that Ovid connects with the symbol of the flute. He is also aware of the continuity of the genre and hence he refers by name to representatives of the particular historical stages of its history. Following the Alexandrian scholars and Horace he talks about elegy in terms of the meter and according to the aptum rule he stresses the accordance of the subject matter with the threnodic tone. Referring to the primary form of the genre he develops the motif of auto-consolation. A personal confession of his exile experiences and the testimony of degrading circumstances add to the creation of protest and accusation. The authority of the many centuries of the genre convention gave the poet’s personal expression the power to affect the reader in many ages to come. This is why Tristia provide patronage to the modern elegy.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 3; 5-42
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Паэзія Ф. У. Радзівіл у лiтаратурнай культуры Барока на Беларусi
Poezja Franciszki Urszuli Radziwiłłowej w barokowej kulturze literackiej na Białorusi
Autorzy:
Rusiecka, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954169.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
epoka Baroku
poetyckie naśladownictwo
wielojęzyczność
system gatunkowy
tradycja folklorystyczna
the epoch of Baroque
poetic heritage
multilingualism
genre system
folklore tradition
Opis:
Poetycka spuścizna Franciszki Urszuli Radziwiłł (1705-1753) jest  mniej znana niż jej utwory dramatyczne. Autorka artykułu, podobnie jak znani białoruscy uczeni, m.in. A. Maldzis i Ż. Niekraszewicz-Korotka,  uważa wielojęzyczną twórczość F. U. Radziwiłłowej za zjawisko ważne nie tylko dla literatury polskiej, ale i białoruskiej, a także za wyraźny przykład heterogeniczności kultury Wielkiego Księstwa Litewskiego. Autorka zwraca ponadto uwagę na różnorodność talentu literackiego księżnej, która poczynając od listów poetyckich do męża, utworów okolicznościowych, wierszy dydaktycznych, satyrycznych czy miłosnych, przeszła do pisania dramatów. Tragedie i komedie F. U. Radziwiłłowej  wystawiane były na scenie teatru radziwiłłowskiego podczas rozmaitych uroczystości.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2003, 51, 7; 107-115
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies