Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "story" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    The Unknown Czycz
    Autorzy:
    Niedziałkowska, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1801334.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-29
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Stanisław Czycz; archive material; story
    Opis:
    The Polish version of the article was published in Roczniki Humanistyczne vol. 61, issue 1 (2013). The presented material contains the first edition of an unknown story by the writer and poet Stanisław Czycz (1929–1996) with an introduction concerning the history of the work and with the editor’s commentary. The typescript survived in the writer’s home archive. Owing to another archive record it was possible to establish that the humorous sketch was written for a competition organized by the Magazyn Turystyczny Światowid. It was also possible to try to date the text more precisely. The rules of the competition said that its aim was to arouse writers’ interest in the subject of tourism and to win readers for good fiction dealing with this subject. The story is about a Sunday trip to the woods. The protagonist meets his friend who is riding a motorbike and offers him his company. The confrontation of the lover of walking tourism and the motorcyclist ends with the former one winning it. A cheerful tale has the same tone as Czycz’s Krzeszowice stories printed in the Przekrój weekly at that time, and then published in the volumes Nim zajdzie księżyc (Before the Moon Sets) (1968) and Nie wiem co ci powiedzieć (I Don’t Know What to Tell You) (1983). It reveals a different face of the writer, whose debut was the innovative And (1961), and who, after writing Ajol (1967) and Pawana (Pavane) (1977) was called the Polish James Joyce.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 1 Selected Papers in English; 69-82
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nieznany Czycz
    The Unknown Czycz
    Autorzy:
    Niedziałkowska, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1891731.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Stanisław Czycz
    archiwalia
    opowiadanie
    archive material
    story
    Opis:
    The presented material contains the first edition of an unknown story by the writer and poet Stanisław Czycz (1927-1996) with an introduction concerning the history of the work and with an editor's commentary. The typescript survived in the writer's home archive. Owing to another archive record it was possible to establish that the humorous sketch was written for a competition organized by the “Magazyn Turystyczny Światowid” magazine. It was also possible to try to date the text more precisely. The rules of the competition said that its aim was to arouse writers' interest in the subject of tourism and winning readers for good fiction dealing with this subject. The story is about a Sunday trip to the woods. The protagonist meets his friend who is riding a motorbike and offers him his company. The confrontation of the lover of walking tourism and the motorcyclist ends with the former one winning it. A cheerful tale has the same tone as Czycz's Krzeszowice stories printed in the “Przekrój” weekly at that time, and then collected in the volumes Nim zajdzie księżyc (Before the Moon Sets) (1968) and Nie wiem co ci powiedzieć (I don't know what to tell you) (1983). It reveals a different face of the writer, whose debut was the innovative And (1961), and who, after writing Ajol (1967) and Pawana (Pavane) (1977) was called the Polish James Joyce.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 1; 177-190
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zwischen Entfremdung und Verbundenheit: Untersuchungen zu Ralf Rothmanns Erzählungen Rehe am Meer
    Between Alienation and Bond: A Study of Short Stories Rehe am Meer by Ralf Rothmann
    Między wyobcowaniem a więzią: Analiza opowiadań Ralfa Rothmanna Rehe am Meer
    Autorzy:
    Piasta, Ewa Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1900741.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    wyobcowanie
    więź
    opowiadanie
    Ralf Rothmann
    alienation
    bond
    short story
    Opis:
    Przedmiotem badań niniejszego studium są opowiadania Ralfa Rothmanna zebrane w zbiorze noszącym tytuł Rehe am Meer (Sarny nad morzem). Rothmann należy do współczesnych pisarzy niemieckich; w 2006 r. otrzymał nagrodę literacką Maxa Frischa. Jego opowiadania są opisem zdarzeń dnia codziennego, losów zwykłych ludzi: robotników na budowie, matki samotnie wychowującej dziecko, urlopowiczów, mężczyzny opłakującego śmierć swojej przyjaciółki, opuszczonego dziecka tęskniącego za matką. Sytuacje są przedstawione z dużym realizmem i precyzją. Celem analizy jest ukazanie, że tym, co łączy wszystkich bohaterów, jest przejawiające się na wielu płaszczyznach wyobcowanie. Jedynie sporadycznie pojawia się w ich życiu ożywiająca więź. Wyobcowanie, zwane też alienacją, oznacza oddalenie – wewnętrzne lub zewnętrzne – od tego, co było kiedyś bliskie, bolesny dystans, utratę więzi z drugim człowiekiem i z otoczeniem. Zwischen Entfremdung und Verbundenheit: Untersuchungen zu Ralf Rothmanns Erzählungen Rehe am Meer Den Untersuchungsgegenstand des vorliegenden Beitrags bilden die Erzählungen Rehe am Meer von Ralf Rothmann, dem im Jahre 2006 der Max-Frisch-Preis verliehen wurde. Der Autor führt uns in seinen Erzählungen die Welt der Bauarbeiter, der Feriengäste, eines verlassenen und sich nach der Mutter sehnenden Kindes, einer alleinerziehenden Frau, eines um seine verstorbene Geliebte trauernden Mannes vor Augen. Das alles sind ganz realistische und präzis dargestellte Bilder der Wirklichkeit. Das Anliegen des vorliegenden Beitrags ist es, dem Motiv der Entfremdung auf die Spur zu kommen, sowie auf ihren Gegenpol – die Verbundenheit – hinzuweisen. ,Entfremden‘ besagt, dass etwas, was uns nahe und eigen war, fremd geworden ist. Die Entfremdung wird zudem als Raum-Kategorie interpretiert, wenn eine Entfernung vom Vertrauten, eine Entwurzelung, Distanzierung gemeint ist.
    The subject of the present study are short stories by Ralf Rothmann from the collection entitled Rehe am Meer (Roe Deer at the Seaside). Rothmann is a contemporary German writer and the winner of the 2006 Max Frisch Literary Award. His short stories depict everyday occurrences and the fates of ordinary people: labourers at a construction site, a single mother, holiday makers, a man mourning the death of his girlfriend or an abandoned child missing its mother. The presentation of these situations is high on realism and precision. The study aims to demonstrate that what all these protagonists share is alienation, manifested on a variety of planes. Rarely do their lives show invigorating bonds. Alienation denotes internal or external removal from what used to be intimate, a painful distance, a loss of bond with another human being and the environment.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 5; 191-208
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’Enfance dans Le Nouveau Décaméron
    Childhood in Le Nouveau Décaméron
    Dzieciństwo w Le Nouveau Décaméron
    Autorzy:
    Finet, Béatrice
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056527.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Le Nouveau Décaméron
    nowela
    dzieciństwo
    moralność
    seksualność
    short story
    childhood
    moral
    sexuality
    Opis:
    Nous nous intéressons aux portraits d’enfants proposés dans Le Nouveau Décaméron, recueil de nouvelles galantes, et aux différentes images de l’enfance qu’ils véhiculent. Nous avons sélectionné dix-sept des cent nouvelles signées Paul Arène, Théodore de Banville, François Coppée, Abraham Dreyfus, Anatole France, Ludovic Halévy, René Maizeroy, Guy de Maupassant, Émile Pouvillon, Aurélien Scholl et Émile Zola. Ces auteurs réalistes, naturalistes et décadents présentent tantôt des enfants qui s’inscrivent dans l’image romantique de l’enfance, empreinte d’innocence et de pureté, tantôt qui s’opposent aux clichés de l’enfance. Nous verrons ainsi l’enfant face à la mort, la sienne ou celle de ses proches. Puis nous nous intéresserons à l’enfance et à la sexualité, sujet qui parcourt les dix volumes. Quel que soit le portrait proposé, les auteurs incitent le lecteur à une réflexion morale sur les rapports entre enfants et adultes.
    Zasadniczym celem artykułu jest przedstawienie portretów dzieci, a także różnych wizji dzieciństwa w Le Nouveau Décaméron. Spośród stu opowiadań składających się na to dzieło do analizy wybrano siedemnaście tekstów, których autorami są: Paul Arène, Théodore de Banville, François Coppée, Abraham Dreyfus, Anatole France, Ludovic Halévy, René Maizeroy, Guy de Maupassant, Émile Pouvillon, Aurélien Scholl i Émile Zola. Autorzy ci, wpisujący się w nurt realistyczny, naturalistyczny i dekadencki, przedstawiają dzieciństwo bądź to na wzór romantyczny, jako czas naznaczony niewinnością i czystością, bądź w sposób całkowicie odbiegający od stereotypowych wyobrażeń na ten temat. Widzimy zatem dziecko, które doświadcza śmierci własnej lub swoich bliskich, jak również odkrywamy problem dzieciństwa i seksualności – temat obecny we wszystkich dziesięciu tomach dzieła. Bez względu na to, jaki portret dziecka przedstawiają autorzy poszczególnych opowiadań, czytelnik zostaje przez nich zaproszony do refleksji moralnej na temat relacji między dziećmi a dorosłymi.
    This article focuses on the portraits of children as presented in Le Nouveau Décaméron and the different images of childhood that they convey. We have selected seventeen of the hundred short stories, by Paul Arène, Théodore de Banville, François Coppée, Abraham Dreyfus, Anatole France, Ludovic Halévy, René Maizeroy, Guy de Maupassant, Émile Pouvillon, Aurélien Scholl, and Émile Zola. These authors, writing in a realistic, naturalistic and decadent style, sometimes present children as part of the romantic image of childhood, imbued with innocence and purity, and sometimes in opposition to the same clichés of childhood. We thus see the child facing death, either their own or that of their relatives. We then focus on childhood and sexuality, a subject that runs through the ten volumes. Whichever portrait is proposed, the authors encourage the reader to reflect morally on the relationship between children and adults.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5; 139-153
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sen o Syjonie. Projekt państwa żydowskiego w noweli Bolesława Prusa Sen Jakuba. Sześć uwag
    A Dream about Zion. A Plan of a Jewish State in Bolesław Prus’s Short Story Jacob’s Dream. Six Remarks
    Autorzy:
    Malik, Jakub A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1945471.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Bolesław Prus
    nowelistyka pozytywizmu
    asymilacja Żydów
    syjonizm
    positivist short story
    assimilation of Jews
    Zionism
    Opis:
    The article is devoted to Boles"aw Prus’s nowel Jacob’s Dream (1875) – to the way it is received in a context different from the original one. Published for a second time in Evening stories (1895) it is a debate the author of The Doll holds with the positivist program of assimilation of the Jews. At the same time the author indicates the new possibilities Zionism gives. Prus tries to see the threats the Jewish nation will face when it will build its state. In many points Prus’s views remind of Theodor Herzl’s opinions. The article is also an attempt at showing the evolution of Boles"aw Prus’s attitude towards the so-called Jewish issue in the 19th century, which is to a large degree typical of his generation.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2007, 55, 1; 299-311
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Maupassant, roi du Nouveau Décaméron
    Maupassant, King of Le Nouveau Décaméron
    Maupassant, król Le Nouveau Décaméron
    Autorzy:
    Benhamou, Noëlle
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056532.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Maupassant
    Mendès
    Le Nouveau Décaméron
    nowela
    zbiór
    kobiety
    portret
    short story
    collection
    women
    portrait
    Opis:
    Cet article se propose de montrer la place importante de Guy de Maupassant dans Le Nouveau Décaméron. Lui qui avait été jugé par la critique le meilleur conteur des Soirées de Médan avec sa nouvelle « Boule de suif », publie onze nouvelles sur les femmes, le mariage, l’adultère et la prostitution dans les volumes de Catulle Mendès parus 1884 à 1887. Nous étudions aussi l’image que les entre-textes donnent de l’auteur. Le lecteur découvre un écrivain courtois, mondain, qui aime les femmes et est aussi galant et séducteur. Finalement, Maupassant, couronné par Mendès roi de la sixième journée, avec Boule de suif comme reine, est le plus important de cette œuvre collective. Cependant, son portrait fictif présent dans les volumes du Nouveau Décaméron a contribué à donner une image stéréotypée de Maupassant.
    Artykuł ma na celu ukazanie znaczącej roli Guy de Maupassanta w Le Nouveau Décaméron. Uznany przez krytykę za najlepszego autora Les Soirées de Médan, dzięki opowiadaniu Boule de suif, Maupassant publikuje w latach 1884-1887 w zbiorowym dziele Catulle’a Mendèsa jedenaście nowel o kobietach, małżeństwie, zdradzie i prostytucji. Artykuł analizuje również obraz autora, jaki wyłania się z lektury komentarzy zamieszczonych w Le Nouveau Décaméron. Czytelnik odkrywa Maupassanta jako pisarza o nienagannych manierach, światowca, a jednocześnie uwodzicielskiego salonowca i miłośnika kobiet. Ogłoszony przez Mendèsa królem dnia szóstego, z Boule de Suif jako królową, Maupassant jest istotnie najważniejszym autorem Le Nouveau Décaméron. Jego fikcyjny portret zarysowujący się na kartach tego dzieła przyczynił się jednak do wykreowania stereotypowego obrazu pisarza.
    This article aims to show the important place of Guy de Maupassant in Le Nouveau Décaméron. He had been judged by critics the best storyteller of Les Soirées de Médan for his tale “Boule de suif,” and he published eleven short stories on women, marriage, adultery and prostitution in the volumes of Catulle Mendès from 1884 to 1887. We also examine the image that the “entre-textes” give of the author. The reader discovers a courteous, worldly writer who loves women and who is also impeccably mannered and seductive. Finally, Maupassant, crowned by Mendès king of the sixth day, with Boule de Suif as queen, is the most important writer of this collective work. However, his fictitious portrait present in the volumes of Le Nouveau Décaméron contributed to the creation of the stereotypical image of Maupassant.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5; 63-76
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    En être, pourquoi et comment ? Villiers de l’Isle-Adam et Le Nouveau Décaméron
    Why and How, to Become a Part? Villiers de l’Isle-Adam and Le Nouveau Décaméron
    Być częścią, dlaczego i jak? Villiers de l’Isle-Adam i Le Nouveau Décaméron
    Autorzy:
    Vibert, Bertrand
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056530.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Villiers de l’Isle-Adam
    Le Nouveau Décaméron
    opowiadanie
    nowela
    kronika
    tale
    short story
    chronicle
    Opis:
    Il s’agit d’évaluer la place et le rôle de l’auteur des Contes cruels dans Le Nouveau Décaméron, au-delà des trois textes retenus (« Le Secret de l’échafaud », « L’Agence du chandelier d’or », « Akëdysséril »). On tente d’abord de comprendre les relations complexes de Villiers avec l’univers de la presse, avec Catulle Mendès en particulier, puis de distinguer le conte proprement dit de la nouvelle et de la chronique – dans lesquels Villiers s’est illustré en bousculant les codes, et en jouant de la variété des tons et des registres. Ainsi, Villiers manie aussi bien l’ironie glaçante que le comique bouffon, ou encore le rêve d’absolu. Le contexte des contes et leur réception dans le recueil lui-même, le portrait qui y est brossé de Villiers, et enfin les effets de résonance, tout cela plaide non seulement en faveur de la qualité des trois textes que Villiers réunira dans L’Amour suprême, mais de l’idée que Villiers a bien servi Le Nouveau Décaméron.
    Głównym celem artykułu jest określenie miejsca i roli autora Contes cruels w Le Nouveau Décaméron, niezależnie od tego, co wnoszą jego trzy zamieszczone tam teksty: „Le Secret de l’échafaud”, „L’Agence du chandelier d’or” i „Akëdysséril”. W pierwszej kolejności chodzi o uchwycenie złożonych relacji Villiers ze światem prasy, zwłaszcza jego związków z Catullem Mendèsem. Następnie przeprowadzone zostaje rozróżnienie między opowiadaniem w znaczeniu tradycyjnym a nowelą i kroniką, czyli gatunkami, w których Villiers szczególnie się wyróżniał, łamiąc kody, wykorzystując całą gamę odcieni gatunku i poziomów języka. Villiers zręcznie wykorzystywał zarówno chłodną ironię, groteskowy komizm, jak i pragnienie absolutu. Kontekst jego opowiadań, ich odbiór i miejsce w dziele, a także wizerunek autora, jaki się z nich wyłania, nie tylko świadczą o wysokiej jakości trzech tekstów, włączonych przez pisarza do L’Amour suprême, lecz także podkreślają znaczenie samego autora dla projektu Le Nouveau Décaméron.
    The aim of this paper is to evaluate the place and role of the author of the Contes cruels in Le Nouveau Décaméron, beyond the three texts selected (“Le Secret de l’échafaud”, “L’Agence du candelier d’or”, “Akëdysséril”). We first try to understand Villiers’ complex relationship with the world of the press, and with Catulle Mendès in particular, and then to distinguish the tale itself from the short story and the chronicle, genres in which Villiers distinguished himself by shaking up the established codes and by playing with a variety of tones and registers. Thus, he handles chilling irony, as well as the comic buffoon and the dream absolute. The context of the tales and their reception in the collection itself, the portrait of the author, and finally the resonating effects, all argue not only for the quality of the three texts that Villiers will bring together in L’Amour suprême, but also for the idea that he has served Le Nouveau Décaméron well.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5; 87-105
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Peter Bichsels Poetik des Erzählens im Lichte der Erkenntnisse der Geschichtenphilosophie, der Theorie der narrativen Identität und der narrativen Psychologie
    Peter Bichsel’s Poetics in the Conception of Philosophy of Stories, Narrative Identity Theory and Narrative Psychology
    Poetyka Petera Bichsla w świetle perspektywy poznawczej filozofii historii, teorii tożsamości narracyjnej i psychologii narracyjnej
    Autorzy:
    Szuba-Wenek, Amelia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1882422.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    historia
    opowiadanie historii
    Peter Bichsel
    filozofia historii
    Wilhelm Schapp
    tożsamość narracyjna
    Paul Ricœur
    psychologia narracyjna
    story
    storytelling
    philosophy of stories
    narrative identity
    narrative psychology
    Opis:
    Der Begriff der Geschichte und das Erzählen von Geschichten über eigenes Leben sind die Hauptfragen der Poetik von Peter Bichsel. Der Autor versteht die Geschichte als Reflexion des Menschen über sich selbst und als Versuch subjektiver Deutung der Ereignisse in Erzählungen über eigenes Leben, was seiner Ansicht nach zum besseren Selbstverständnis führt. So begriffene Geschichte avanciert zu einer anthropologischen Konstante, was ihre Deutung aus der psychologischen und philosophischen Perspektive zulässt. Die Erzählpoetik von Bichsel wurde im vorliegenden Beitrag in Anlehnung an Erkenntnisse der sich in den letzten Jahren dynamisch entwickelnden narrativen Psychologie erklärt, die Erzählung als Mittel zum Verständnis der Wirklichkeit betrachtet und den Erzählungen über eigenes Leben eine therapeutische Funktion zuschreibt. Aus den philosophischen Perspektive dagegen in Anlehnung an Behauptungen der Geschichtenphilosophie von Wilhelm Schapp, die den Menschen als (Mit)Verstrickten in eigene Geschichten und in Geschichten anderer Menschen auffasst. Und in Anlehnung an die Theorie der narrativen Identität von Paul Ricœur, nach der der Mensch durch Erzählungen über eigenes Leben eigene Identität konstruiert.
    The concept of story and storytelling about own life are the main issues of Peter Bichsel’s poetics. Story in his depiction is defined as a reflection of the man himself and the subjective test to clarify events from his own life trough individually formulated stories, which approximate better understanding oneself. So understood stories rise to the rank of anthropological standard which enables its interpretation from the perspective of both psychological and philosophical prospect. Bichsel’s literary schedule was explained in this article on the basic of dynamically prospering in the last several years narrative psychology. It treats narration as a way of understanding reality and assigns therapeutic function to the stories. However from the philosophical perspective based on Wilhelm Schapp’s philosophy of stories expressing the human entangled in his own stories and based on Paul Ricœur’s narrative identity theory assuming that human is constructing his own identity by creating stories about his own life.
    Pojęcie historii i opowiadanie historii o własnym życiu stanowią centralne zagadnienia poetyki Petera Bichsla. Historia w jego ujęciu rozumiana jest jako refleksja człowieka o nim samym oraz próba subiektywnego wyjaśnienia zdarzeń z własnego życia poprzez samodzielnie konstruowane opowiadania, które zbliżają człowieka do lepszego zrozumienia siebie. Tak rozumiana historia urasta do rangi antropologicznej konstanty, co umożliwia jej interpretację z perspektywy zarówno psychologicznej, jak i filozoficznej. Literacki program Bichsla został w niniejszym artykule wyjaśniony w oparciu o założenia dynamicznie rozwijającej się w ostatnich kilkunastu latach psychologii narracyjnej, która narrację traktuje jako sposób rozumienia rzeczywistości, a opowiadaniom o własnym życiu przypisuje funkcję terapeutyczną, z perspektywy filozoficznej natomiast w oparciu o twierdzenia filozofii historii Wilhelma Schappa, ujmującej człowieka jako uwikłanego w historie własne oraz innych ludzi, i w oparciu o teorię tożsamości narracyjnej Paula Ricœura, zakładającej, że człowiek konstruuje własną tożsamość poprzez tworzenie opowiadań o własnym życiu.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 5; 205-220
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Die Profanisierung der Heilsgeschichte in der frühmittelhochdeutschen geistlichen Literatur am Beispiel der Wiener Genesis
    Laicyzacja historii zbawienia w religijnej literaturze wczesno-wysoko-niemieckiej na przykładzie Wiedeńskiej Księgi Rodzaju (ok. 1060)
    Autorzy:
    Górecka, Marzena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1933646.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    stworzenie człowieka
    laicyzacja
    laicyzacja treści biblijnych
    niemiecka literatura religijna wczesnego średniowiecza
    niemiecka epika biblijna
    creation of man
    secularization
    secularization of the biblical story
    biblical epic
    Opis:
    Liczne utwory religijne powstałe w epoce niemieckiego wczesnego średniowiecza, trwającego od ok. 1060 do ok. 1160 r., cechuje otwartość na świat i tendencja laicyzacji. Świadczy o tym już sam dobór parafrazowanych treści. Autorzy koncentrują się tu nie – jak to miało miejsce w przypadku staro-wysoko-niemieckiej epiki biblijnej (Heliand, Evangelienharmonie Otfrida von Weißenburg) – na osobie i działalności Jezusa Chrystusa, lecz na początkach i historii ludzkości, będących tematem starotestamentalnej Księgi Rodzaju oraz Księgi Wyjścia. Utworem, który zapoczątkowuje innowacyjny nurt zeświecczenia treści biblijnych, jest anonimowo napisana i przekazana ok. 1060 r. w Karyntii lub Styrii Wiedeńska Księga Rodzaju (niem. Wiener Genesis), licząca 6062 wersy. Przenikanie elementów ówczesnej historii do historii zbawienia daje się zauważyć w wielu passusach. Autor przemienia starotestamentalny raj Eden w idealny krajobraz wczesnośredniowieczny, a postać patriarchy Józefa stylizuje na idealnego zarządcę feudalnego owego okresu. Pozycję kluczową ma scena przedstawiająca stworzenie człowieka, rozbudowana do 148 wersów. W detaliczny, często humorystyczny, sposób autor opisuje, jak Bóg Stwórca z rzemieślniczą precyzją stwarza po kolei poszczególne części i organy ciała pierwszego człowieka, podając przy tym ich konkretne funkcje. Opis ma na celu podkreślenie nie tylko godności istoty ludzkiej, lecz przede wszystkim praktycznej roli człowieka odpowiedzialnego za historię świata.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2011, 59, 5; 79-90
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Melitte, czyli apologia kobiecości w Opowieści o Leukippe i Klejtofoncie Achilleusa Tationa
    Melite, or an Apology of Womanhood as Presented in The Story of Leucippe and Clitophon by Achilles Tatius
    Autorzy:
    Cieśluk, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1929076.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    antyczna powieść grecka
    Achilleus Tatios
    Opowieść o Leukippe i Klejtofoncie
    kobiecość
    charakterystyka postaci
    ancient Greek novel
    Achilles Tatius
    The Story of Leucippe and Clitophon
    womanhood
    characterization
    Opis:
    In the plot of The Story of Leucippe and Clitophon by Achilles Tatius Melite, a heroine pictured quite differently than women in all other ancient Greek novels, plays an important role. This article attempts at answering these three questions: first, which aspects are decisive when it comes to the originality of the female portrait of interest to us; second, what the function of this portrait is; and finally, whether this portrait decodes the meanings significant for a broader discussion on the stereotypical and critical portrait of womanhood in the Greek literary tradition. The analysis of the novel in question allows us to formulate a thesis that the originality of Melite’s portrait is closely connected to its realistic and moralistic traits, these being an effect of a game of character types and gender standard which the novel’s author plays with the audience. For the purpose of attaining the expected effect the intertextual associations with the novel Callirhoe by Chariton and Plutarch’s Amatorius have also been taken into consideration.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 3; 35-63
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Функционирование традиционных сказочных образов в прозе Виктора Астафьева и Валентина Распутина
    The Functioning of Traditional Fairy-tale Images in the Prose of Viktor Astafiev and Valentin Rasputin
    Autorzy:
    Stepanov, Artiom
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1790723.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-13
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    ludowa bajka rosyjska
    obraz bajkowy
    tradycja bajkowa
    proza wiejska
    poetyka bajkowa
    opowieść
    Russian folk tale
    fairy-tale image
    fairy-tale tradition
    village prose
    fairy-tale poetics
    story
    Opis:
    Tradycyjne obrazy bajkowe w prozie Wiktora Astafiewa i Aalentyna RasputinaGłównym celem artykułu jest ukazanie specyfiki funkcjonowania tradycyjnych obrazów bajkowych w prozie Wiktora Astafiewa i Walentyna Rasputina. Tradycjonalizm pisarzy, przedstawienie w ich utworach życia wewnętrznego bohaterów, otoczenia i środowiska społecznego człowieka rosyjskiego postrzegane jest w artykule poprzez odniesienia do ustnej twórczości ludowej. Autorzy umiejętnie i niejako organicznie wykorzystują obrazy mitooetyckie i folklorystyczne. Walentyn Rasputin częściej niż inni pisarze odwołuje się do motywów bajkowych i poetyki bajki. Wiktor Astafiew z kolei buduje system postaci, opierając się na tradycji ludowej, szczególnie wykorzystuje chwyt trzykrotnego powtórzenia i narrację mitologiczną.
    The main purpose of this article is to identify the type of the functioning of traditional fairy-tale images in the prose of Astafiev and Rasputin. In the appeal to oral folk art we can see the traditional character of writers and their typological proximity in the image of the inner world of the Russian person, their being, environment and social environment. The authors skilfully and organically include mythopoetic and folkloric images. Rasputin uses fairy-tale images and fairy-tale poetics more actively than other writers, whilst Astafiev builds a system of characters based on the folkloric tradition, using, in particular, the motif of triple repetition and the mythological story.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 7; 37-46
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kulturowe czytanie literatury. Społeczne parametry ewaluacji bohatera literackiego (przypadek Wokulskiego)
    Cultural Readings of Literature: Social Parameters in Evaluation of Literary Characters (the Case of Wokulski)
    Autorzy:
    Gut, Arkadiusz
    Gang, Zhao
    Ruszer, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1804797.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-24
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    literatura; badania międzykulturowe; Chiny; Polska; czytanie; badania porównawcze; Bolesław Prus; Lalka; społeczne uwarunkowania
    literature; cross-cultural study; China; Poland; reading; cross-cultural story comprehension; Bolesław Prus; Lalka (Doll)
    Opis:
    W artykule podejmujemy próbę pokazania, jak kulturowo-specyficzne czynniki, dominujące w pewnej grupie społecznej, wpływają i modelują ewaluację bohatera literackiego, szczególnie jego postawy wobec wyzwań, które go spotykają, podejmowane przez niego decyzje, jego cechy charakteru, jego stany wewnętrzne (przekonania, pragnienia i myśli) oraz potoczne teorie, którymi się kieruje w życiu. Podjęty zakres rozważań wpisuje się w prowadzone współcześnie badania, opisujące, jak kulturowo określone myślenie może kształtować czytanie i rozumienie dzieł literackich. W naszym badaniu wchodzimy w dyskusję nad kulturowymi różnicami między światem Zachodu i Wschodu i interesuje nas, jak dalece i w jakim wymiarze wyliczane różnice, dzielące te dwie grupy kulturowe, takie jak te dotyczące „ja” (ja-współzależne vs ja niezależne), form motywacji (zewnętrzna vs wewnętrzna), zasad moralnych (utylitaryzm vs indywidualizm), pozycjonowania względem siebie racji rozumu i serca itd., są transferowane w obszar ewaluacji bohatera literackiego. W badaniu prezentowanym w artykule wzięli udział studenci z Chin i Polski. Studenci z obu uniwersytetów odpowiadali na kilkadziesiąt pytań zawartych w przygotowanym społecznym kwestionariuszu wymagającym oceny bohatera powieści Bolesława Prusa Lalka — Stanisława Wokulskiego. Przeprowadzane badania pokazują, że na wiele pytań — które zostały spięte z określonymi parametrami kulturowymi dzielącymi świat Wschodu i Zachodu — studenci z obu grup kulturowych odpowiadali w odmienny sposób, co w profilu przeprowadzonych badań interpretowane jest jako widoczny transfer kulturowy z jednego obszaru myślenia w inny obszar.
    The present article attempts to show how culture-specific factors dominant in a given social group  influence and model evaluation of literary characters. Special attention is paid to the character’s attitude towards challenges he faces, his decisions, his personality traits, his mental states (beliefs, desires and thoughts) as well as folk psychology which guide him in his life. The profile of our research project fits into contemporary investigations of how culturally defined thinking can shape reading and understanding of literary works in terms of both evaluation of literary characters, comprehension of plot, and perception of time implied in the work. Our research project contributes to the current discussion on cultural differences between the West and the East. Students from Poland and China took part in the project. They all answered several dozen questions of a specially prepared social questionnaire concerning their evaluation of Stanisław Wokulski, the protagonist of Bolesław Prus’ novel Lalka (The Doll). The results show that students from the two cultural groups responded in different ways to many questions which were correlated with specific cultural parameters that differ the East and the West, which in the profile of our research is interpreted as a visible cultural transfer from one area of thinking into another.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 9; 161-194
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jarosław Iwaszkiewicz jako pisarz autobiografizujący (na przykładzie opowiadań: Koronki weneckie I, Koronki weneckie II, Dzień sierpniowy, Tatarak, Opowiadanie z psem)
    Jarosław Iwaszkiewicz as an Autobiographical Writer (Based on the Short Stories: Koronki weneckie I, Koronki weneckie II, Dzień sierpniowy, Tatarak, Opowiadanie z psem)
    Autorzy:
    Madyda, Aleksander
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807083.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    literatura polska XX wielu; Jarosław Iwaszkiewicz; opowiadanie; autobiografizm; interpretacja psychoanalityczna dzieła literackiego; homoseksualizm
    Polish literature of the 20th century; Jarosław Iwaszkiewicz; short story; autobiographism; psychoanalytic interpretation of a literary work; homosexuality
    Opis:
    Artykuł dotyczy konwencji literackiej o nazwie „autobiografizm”, będącej reakcją na niekontrolowany przyrost wiedzy naukowej, który nastąpił na przełomie wieków XIX i XX. Najogólniej konwencję literacką autobiografizmu można scharakteryzować jako takie ukształtowanie dzieła prozy narracyjnej, które skłania czytelnika do ustanowienia analogii między fabułą utworu a biografią twórcy. W literaturze polskiej pierwsze tego typu utwory powstawały w latach dwudziestych XX wieku, by rozpowszechnić się na nie spotykaną do tej pory skalę w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Artykuł analizuje to zjawisko na przykładzie pięciu opowiadań Jarosława Iwaszkiewicza, powstałych w latach 1940-1958, które przedstawiają sobą różne możliwości przetwarzania biografii w literaturę, a jednocześnie – ukazywania takich treści, o których autor nie mógł pisać wprost, gdyż naruszały one tabu kulturowe.
    The article deals with the literary convention called “autobiographism”, which arose as a reaction to the uncontrolled increase of scientific knowledge that took place at the turn of the 19th and 20th centuries. Generally, the literary convention of autobiographism can be characterised as a method of shaping a work of narrative prose which prompts the reader to establish an analogy between the story’s plot and the writer’s biography. The first works of this type in Polish literature were created in the 1920s, and then spread on a previously unknown scale in the 1960s and 1970s. The article analyses this phenomenon on the example of five short stories by Jarosław Iwaszkiewicz, written in the years 1940-1958, which present different possibilities of turning biography into literature and, at the same time, show the content that the author could not describe explicitly because it violated cultural taboos.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 1; 37-60
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies