Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "przestrzeń" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 28
Tytuł:
Vers les « mers heureuses » : l’espace métaphorique dans L’État de siège et La Peste d’Albert Camus
W stronę „mórz szczęśliwych”: przestrzeń metaforyczna w Stanie oblężenia i Dżumie Alberta Camusa
Autorzy:
Wielosz, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953818.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Camus
przestrzeń przedstawiona
przestrzeń wyobrażona
przestrzeń dramatyczna
przestrzeń przywołana
przestrzeń metaforyczna (poetycka)
metonimia
personifikacja
represented space
imaginative space
dramatic space
evoked space
metaphorical space
metonymy
personification
Opis:
W artykule podjęto próbę zanalizowania przestrzeni metaforycznej (zwanej również wewnętrzną lub poetycką) w sztuce teatralnej i w powieści, na przykładzie dwóch utworów Alberta Camusa: Stanu oblężenia i Dżumy. Autorka definiuje przestrzeń metaforyczną jako stanowiącą część przestrzeni wyobrażonej, która w odróżnieniu od przestrzeni przedstawionej nie stanowi bezpośredniego tła wydarzeń. Przestrzeń metaforyczna, będąc subiektywnym wytworem postaci i/lub narratora, a przez to odbiciem osobowości samego autora, skrywa bogactwo znaczeń, których właściwe odszyfrowanie może być kluczem do odkrywczej analizy tekstu. Metaforyczne obrazy przestrzeni zostały pogrupowane według zaproponowanego przez Gastona Bachelarda podziału na cztery żywioły, tj. ziemię, wodę, powietrze i ogień. Ziemia jawi się jako hermetycznie zamknięte miasto-więzienie, ponura arena mrocznych wydarzeń, poczekalnia przed gabinetem śmierci. A jednak to Miasto właśnie osadza Camus w roli właściwego bohatera swoich utworów. Powietrze i ogień to żywioły, które poprzez niszczycielskie właściwości stają się sprzymierzeńcami epidemii. I tylko woda jest przestrzenią uprzywilejowaną, szczęśliwą, wolną, ale choć znajduje się w bezpośredniej bliskości Oranu i Kadyksu, dla mieszkańców tych miast pozostaje na długo niedosiężnym rajem utraconym.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2005, 53, 5; 67-80
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dom i poetycka bezdomność w poezji Białowieżan
Дом и поэтическое бездомничество в поэзии беловежцев
Autorzy:
Siwek, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954420.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dom
ojczyzna
bezdomność
przestrzeń
biografia
Opis:
Поэзия беловеждев, членов существующего в Польше с 1956 года Белорусского литературного объединения ≪Беловежа≫, уже много лет представляет собой интересный предмет исследований дла критиков и историков литературы. Среди ряда тем и мотивов, присутствующих в этой поэзии, весьма сущестенным следует признать тему дома и поэтического бездомничества. Однако, в творчестве разных поэтов наблюдается разный подход к этой теме. Пространство родного дома сильно вписывается в биографии поэтов ≪Беловежи≫, сохраняющих в своей памяти даже мельчайшие фрагменты и заново ≪воскрешают≫ его в своих произведениях.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2002, 50, 7; 97-108
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Representations of Diasporic Experience through Space and Place in Jhumpa Lahiri’s Unaccustomed Earth
Obrazowanie doświadczenia diaspory poprzez miejsce i przestrzeń w Unaccustomed Earth Jhumpy Lahiri
Autorzy:
Filipczk, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1900732.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jhumpa Lahiri
diaspora
przestrzeń
miejsce
space
place
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest zbadanie doświadczenia przedstawicieli indyjskiej diaspory, które zostało przedstawione w opowiadaniu Unaccustomed earth („Nieoswojona ziemia”) amerykańskiej pisarki Jhumpy Lahiri. Poprzez obrazowanie związane z miejscem i przestrzenią Lahiri różnicuje doświadczenie pierwszego i drugiego pokolenia imigrantów. Mimo że granica między kategoriami miejsca i przestrzeni jest często płynna i nie jest możliwe ich ścisłe rozdzielenie (Tuan), w opowiadaniu widoczna jest tendencja do przedstawiania zróżnicowanych doświadczeń pierwszego pokolenia głównie przez obrazowanie związane z przestrzenią (ruch, podróż, dyslokacja, wykorzenienie), a drugiego – z miejscem (macierzyństwo, tworzenie domu, próba zakorzenienia). W ten sposób autorka wskazuje na zmianę dokonującą się w charakterze diaspory pomiędzy pokoleniami. Proces „wrastania” w nowe miejsce jest długotrwały i dlatego nie odbywa się w ciągu życia jednej generacji, a nawet, jak pokazuje opowiadanie, może być kłopotliwy dla drugiego pokolenia diaspory. Reprezentacja doświadczenia przedstawicieli diaspory w opowiadaniu odzwierciedla tezy badaczy na temat diaspory i doświadczenia określanego jako diasporyczne (Safran, Clifford, Brah).
The aim of the article is to investigate the experience of Indian diaspora presented in Jhumpa Lahiri’s short story Unaccustomed Earth. Through the imagery connected with space and place Lahiri indicates differences between the experience of the first and second generation immigrants. Although the boundary between the categories of place and space is fluid (Tuan) it is possible to see a tendency to present the experience of the first generation mainly through imagery connected with space (movement, journey, dislocation, uprootedness) while the experience of the second generation is associated with place (motherhood, building a home, an attempt to grow roots), which therefore indicates a distinct character of each generation. The process of “growing roots” in a new place is time-consuming and does not happen within one generation lifespan. Interestingly, as the story shows, it can be more problematic for the second generation of diaspora than for the first. The representation of diasporic experience in the story frequently reflects scholars’ ideas on diaspora (Safran, Clifford, Brah).
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 5; 239-250
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„The Snow Must Go On” – przestrzenie chłodu w Podróży zimowej Elfriede Jelinek
“The Snow Must Go On”: Spaces of Cold in Winter’s Journey by Elfriede Jelinek
Autorzy:
Szczepaniak, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1886867.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dramat
Elfriede Jelinek
przestrzeń
chłód
drama
space
cold
Opis:
Przedmiotem analizy w niniejszym artykule są konstrukcje przestrzeni w jednym z najnowszych dramatów Elfriede Jelinek Podróż zimowa na tle estetyki chłodu charakterystycznej dla twórczości noblistki. Fenomenologia zjawisk meteorologicznych oraz kulturowa kategoria przestrzeni stanową punkt wyjścia dla refleksji na temat technologiczno-medialnego kreowania atmosfery oraz komunikacji miłosnej w kontekście współczesnej kultury emocjonalnej.
The present article focuses on analysis of literary constructions of space in one of the latest plays by Elfriede Jelinek Winter’s Journey against the background of the aesthetics of cold, which seems to be specific to the writings of the Nobel Prize laureate. The phenomenology of weather conditions as well as the category of space provide a framework for reflection on atmosphere, which is created by new media and technologies as well as on communication of love in the context of the contemporary emotional culture.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 5; 261-278
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’élément aquatique dans les contes crépusculaires de Michel de Ghelderode
The Element of Water in the Dark Tales of Michel de Ghelderode
Żywioł wody w mrocznych opowieściach Michela de Ghelderode’a
Autorzy:
Bizek-Tatara, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1900784.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Ghelderode
fantastyka
woda
przestrzeń
Bachelard
fantastic
water
space
Opis:
Zafascynowany mglistym i deszczowym pejzażem Belgii Michel de Ghelderode czyni z wody ważny element świata przedstawionego w zbiorze opowiadań fantastycznych Czary (1941). Rola, jaką ów żywioł odgrywa w strukturze przestrzennej, nie jest jedynie zdobnicza i mimetyczna, ale przede wszystkim symboliczna i konstruktywna: przestrzeń wodna, złowroga i mroczna, sprzyja pojawianiu się zjawisk nadprzyrodzonych, generuje halucynacje oraz wprowadza atmosferę strachu i grozy. Podobnie jak w poetyce G. Bachelarda, posiada ambiwalentną naturę: jest siłą jednocześnie demiurgiczną i destrukcyjną, życiodajną i śmiercionośną. Połączona sekretną więzią z siłami nadprzyrodzonymi, woda staje się ważnym i charakterystycznym elementem kompozycyjnym mrocznych opowieści tego pisarza.
Michel de Ghelderode, fascinated by the misty and rainy landscape of Belgium,  makes of water an important element of the world presented in the collection of fantastic short stories Sortilèges (1941). The role that this element plays in the spatial structure is not only decorative and mimetic, but mainly symbolic and meaningful: sinister and dark water space conducive to the manifestations of a fantastic phenomenon, produces hallucinations and provides atmosphere of fear and terror. As in G. Bachelard, water has an ambivalent nature: it is a force both demiurge and destructive, life-giving and deadly. Combined secret relationship with supernatural, water becomes an important and distinctive compositional element of dark stories of this writer.
Fasciné par l’improbable géographie de brume et de pluie de la Belgique, M. de Ghelderode fait de l’eau un élément important de l’univers crépusculaire de ses contes fantastiques, publiés dans le recueil Sortilčges (1941). La fonction qu’il lui octroie n’est pas seulement ornementale et référentielle, mais avant tout fonctionnelle et significative : l’espace aquatique, sinistre et hostile, est propice au surgissement des forces maléfiques et devient générateur d’hallucinations et d’angoisses. Dans ses récits, comme dans la poétique de G. Bachelard, l’eau est une matičre primaire ambivalente et contradictoire : elle est ŕ la fois une force créatrice et destructive, démiurgique et thanatomorphe. Lié intrinsčquement au surnaturel, l’élément aquatique constitue une composante essentielle et caractéristique de la charpente des contes fantastiques ghelderodiens.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 5; 149-164
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liminal Spaces in The Ancrene Wisse
Autorzy:
Hernández Pérez, María Beatriz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791063.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
anchorhold
Ancrene Wisse
kobieca przestrzeń
średniowiecze
female space
Middle Ages
Opis:
Przestrzenie graniczne w The Ancrene Wisse Historyczne studia nad kobietami żyjącymi w małych, odizolowanych wspólnotach w czasach pełnego średniowiecza wzbudziły zainteresowanie literaturą formacyjną powstałą w tym okresie. Trzynastowieczny tekst Ancrene Wisse, opisując kobiecą potrzebę odosobnienia, jednocześnie poświęca dużo uwagi służącym, które towarzyszyły swoim paniom w ich religijnej izolacji, pozostając ogniwem łączącym je ze światem zewnętrznym. Niniejszy esej omawia sposób, w jaki Ancrene Wisse, ustanawiając reguły izolacji religijnych kobiet, jednocześnie wykazuje dużą wyrozumiałość względem obecności służby. Ta dwoistość czyni z niego osobliwy tekst dialogiczny.
The historical approach to the situation of female recluses who lived in small communities in the High Middle Ages has fostered the interest in the literature of formation produced at the time for such groups. While referring to the female need to remain in seclusion, one of these pieces, the early 13th-century Ancrene Wisse, also shows a profound concern over those servants who, following their ladies into their religious retirement, still belonged to the world and served as a link with the outer sphere. This work will analyze how Ancrene Wisse, while still dictating and enacting the discourse of enclosure for religious women, also permits a more lenient treatment on the issue of the presence of servants, a duality that renders the piece as a peculiar dialogic one.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 11; 111-125
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Barbara Honigmanns literarische Topographie in Chronik meiner Straße (2015)
Literary Topographies of Barbara Honigmann in Chronik meiner Straße (2015)
Literackie topografie Barbary Honigmann w Chronik meiner Straße (2015)
Autorzy:
Dubrowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1879652.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kronika
ulica
miejsce
przestrzeń
Barbara Honigmann
chronicle
street
place
space
Opis:
Der vorliegende Beitrag präsentiert die in Chronik meiner Straße entwickelten Strategien der literarischen Topographie. Die Autorin des Artikels versucht, den im Schreibverfahren skizzierten topographischen Elementen im neuesten Buch Barbara Honigmanns nachzuspüren. Der Text wird in Anlehnung an die Raumkonzeptionen von J. Hillis Miller, Michel Foucault und Marc Augé interpretiert.
The article presents the strategies of literary topographies, that the writer has included in her new work. The author of the article concentrated her efforts on grasping the performed act to sketch the topography in the text, and completed the analysis based on J. Hillis Miller, Michel Foucault and Marc Augé concept of a space.
W artykule zaprezentowane zostały zastosowane przez pisarkę literackie strategie topograficzne. Autorka artykułu koncentruje się na uchwyceniu perfomatywnego aktu szkicowania topografii w tekście, dokonując analizy w oparciu o koncepcje przestrzeni J. Hillisa Millera, Michela Foucault i Marka Augé.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 5; 113-123
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Модерністичне представлення sacrum’y в історичних романах Дмитра Мережковського (Смерть богів (Юліян-Відступник); Воскреслі боги (Леонардо да Вінчі))
Modernistic Presentation of the Sacred in Dmitriy Merezhkovsky’s Historical Novels The Death of Gods (Julian The Apostate), Resuscitated Gods (Leonardo Da Vinci)
Modernistyczne przedstawienie sacrum w powieściach historycznych Dymitra Mereżkowskiego (Julian Apostata: Śmierć Bogów); Leonardo Da Vinci: (Zmartwychwstanie Bogów)
Autorzy:
Nabytowycz, Ihor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933960.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
modernizm
kategoria sacrum
przestrzeń symboliczna
modernism
category the sacred
symbolistic space
Opis:
W artykule przeanalizowane zostały dwie powieści Dymitra Mereżkowskiego pod kontem konstruowania przez pisarza przestrzeni symbolicznej kategorii sacrum – na podstawie doświadczenia filozoficzno-estetycznego przejścia granicznego od świata antycznego do Średniowiecza (Julian Apostata: Śmierć bogów), a następnie swoisty obrócony symetrycznie powrót od Średniowiecza do Renesansu (Leonardo da Vinci: Zmartwychwstanie Bogów), różnorodne przejawy tej kategorii tak w wierzeniach Hellenów, jak i w chrześcijaństwie.
It’s considered in the article how artistic attempt  is carried out of showing  artistic building of symbolistic space of category the sacred in novels of  Dmitriy Merezhkovskiy, and then original symmetrically turned return from the Antique to the Middle Ages (The Death of Gods (Julian the Apostate)) and from the Middle Ages to the Renaissance (Resuscitated Gods (Leonardo da Vinci)), her various expressions in creed of Olympic Gods in ancient Greeks, and in Christianity.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2010, 58, 7; 23-39
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spatial Ontologies of (Neo)Baroque Culture
Przestrzenne ontologie (neo)barokowej kultury
Autorzy:
Rusiłowicz, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1882425.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ciało
neobarok
ontologia
postmodernizm
przestrzeń
rama
body
frame
neobaroque
ontology
postmodernism
space
Opis:
Celem artykułu jest spojrzenie na przestrzeń przez pryzmat teorii neobaroku. Artykuł próbuje pokazać, jak barokowe strategie obramowywania i przełamywania ram przekształcają płaszczyznę w przestrzeń usytuowaną wewnątrz podmiotu. Artykuł analizuje również sposób, w jaki przełamywanie ram reprezentacji może być postrzegane jako akt ontologiczny uzależniony od ciała i pożądania, akt, dzięki któremu możliwa staje się estetyzacja rzeczywistości.
The present article attempts to look at space from the vantage point of neobaroque theory. Its aim is to investigate how such Baroque strategies as framing and de-framing transform surface into space staged within the subject. It also analyzes how breaking the frame of representation may be seen as an ontological act dependent on the body and desire, the act allowing for the aestheticization of reality.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 5; 173-186
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Camera con vista : la biblioteca surrealista dell’Ebdòmero di Giorgio De Chirico
Room with a View: the Surrealist Library in Hebdomeros by Giorgio de Chirico
Autorzy:
Collani, Tania
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945204.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
De Chirico
Hebdomeros
surrealizm
powieść
przestrzeń metaforyczna
inicjacja
Surrealism
novel
metaphorical space
initiation
Opis:
De Chirico’s novel Hebdomeros (1929) is deeply influenced by contemporary Surrealist theories. Imitating the metaphoric space of a library, the narration combines the two dimensions of interiors and exteriors. The hero himself, Hebdomeros, is a room with a window – a window which is the direct link with the external world. Inside, the erudition deriving from experience and memory; outside the contemporary life, with its solicitations and spontaneity. Life is, in De Chirico’s and his alter ego Hebdomeros’s mind, an intricate skein of enigmas, waiting to be interpreted. In order to accomplish the difficult task of interpretation, one has to compare Hebdomeros with other coeval surrealist novels: René Crevel’s Babylone (1927); Robert Desnos’s La Liberté ou l’amour! (1927); Georges Limbour’s L’Acteur du Lancashire (1923); Michel Leiris’s Le Point cardinal (1927); Breton’s Nadja (1928). De Chirico absorbed the deep sense of Surrealism: a man has to walk along an initiating path, guided by his thoughts and memories, with no other end than self-understanding
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2008, 56, 5; 149-161
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przywołanie przestrzeni w Bachantkach Eurypidesa
Spatial Approach in the Bacchae of Euripides
Autorzy:
Chodkowski, Robert R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2127711.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Eurypides
Bachantki
tragedia grecka
przestrzeń przywołana
Euripides
the Bacchae
Greek tragedy
spatial approach
Opis:
The presented world in the Bacchae of Euripides is extremely rich and extended, therefore it calls for a broader space than the place of action itself, understood as a space available for the recipients of this play in visual perception. The scenic action of the Bacchae takes place in front of the royal palace, but this is not the only place of dramatic events. The theme of the tragedy is not only the history of Pentheus, but also the dissemination of the cult of Dionysus as a universal religion. Accordingly, the places of the cult in Greece and Asia Minor, above all the mountains of Cithaeron, are constantly brought to mind. In those places the Thebanese Bacchantes worship this god with singing and dancing. The poet transfers also the tragic ending of the action to the mountains of Cithaeron: Pentheus’ torn apart by his mother and the attendant Thebanese women. The author describes the character of the space referred to in the Bacchae, showing the way of its presentation on the stage, and describes its functions in the text.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2007, 54-55, 3; 55-63
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Le développement des capacités discursives dans l’acquisition de la langue maternelle : le cas du discours descriptif
Rozwój zdolności dyskursywnych w akwizycji języka ojczystego: przypadek dyskursu deskryptywnego
Autorzy:
Watorek, Marzena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954328.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dyskurs
opis przestrzeni
przestrzeń
akwizycja języka ojczystego
discourse
spatial description
space
L1 acquisition
Opis:
Artykuł prezentuje częściowe wyniki badań wchodzących w skład projektu „Budowa dyskursu przez uczących się języka, dorosłych i dzieci”, koordynowanego przez autorkę tekstu. W studium starano się ona pokazać, jak dzieci 4-, 7- i 10-letnie, których językiem ojczystym jest język francuski, rozwijają stopniowo zdolność budowy spójnego dyskursu. Na podstawie typu dyskursu, który jak dotąd jest stosunkowo rzadko analizowany w badaniach nad akwizycją języka ojczystego – a chodzi tu o opis przestrzeni – autorka pokazuje, w jaki sposób dzieci stopniowo budują dyskurs jednocześnie na poziomie struktury syntaktycznej wypowiedzeń, na poziomie konceptualnego wyobrażenia opisywanej przestrzeni oraz na poziomie realizacji złożonego zadania językowego. W konkluzji autorka dowodzi, że kompetencja dyskursywna nie jest całkowicie nabyta przed 10 rokiem życia oraz że stosunkowo niski poziom spójności tekstu oraz słaba organizacja konceptualna opisywanej przestrzeni są pochodną niskiej jeszcze zdolności rozwiązywania kompleksowych zadań językowych, innymi słowy: wynikają one z nie do końca rozwiniętej jeszcze zdolności budowania koherentnego i spójnego dyskursu.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2003, 51, 5; 147-164
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Enigma Explained: The Study of the Chronotopic Relation between V. S. Naipaul’s Novel The Enigma of Arrival and Giorgio de Chirico’s Painting The Enigma of Arrival and the Afternoon
Zagadka wyjaśniona: studium chronotopicznej relacji między powieścią V.S. Naipaula Zagadka przybycia a obrazem Zagadka przybycia i popołudnie Giorgio de Chirico
Autorzy:
Sawa, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1886869.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ekfraza
chronotop
V.S. Naipaul
Giorgio de Chirico
czas i przestrzeń w literaturze i sztuce
Opis:
Artykuł ten jest analizą porównawczą powieści V. S. Naipaula The Enigma of Arrival i obrazu Giorgio de Chirico Zagadka przybycia. Związek między oboma dziełami wykracza poza zbieżność tytułów. Powieść i obraz zdają przenikać się wzajemnie tak, że możliwe jest postrzeganie książki jako rozbudowanej ekfrazy obrazu de Chirico, podczas gdy obraz może być odczytywany jako motyw autotematyczności w powieści. Tym, co łączy oba dzieła, jest idea chronotopu. Wszystkie najważniejsze aspekty obrazu de Chirico, tj. symbolicznie przedstawienie wewnętrznego rozdarcia, krajobraz miejski, dwuznaczność i niepewność sugerowana tematem podróży, nakładanie się teraźniejszości i przeszłości w architekturze budynków, nawiązują do głównych motywów powieści. Ostatecznie obraz de Chirico staje się wizualną reprezentacją chronotopu progu, kiedy podczas pobytu w Nowym Jorku, a następnie w Londynie narrator zyskuje świadomość kryzysu własnej tożsamości, co determinuje jego dalsze losy. W konsekwencji, słowa Bachtina odnoszące się do reprezentacyjnego potencjału chronotopu ulegają dosłownej materializacji i konkretyzacji w obrazie de Chirico. Wzajemnemu oddziaływaniu powieści i obrazu dodatkowo towarzyszy próba przekraczania granic literatury i sztuki.
The article is a comparative analysis of V. S. Naipaul’s novel The Enigma of Arrival and Giorgio de Chirico’s painting The Enigma of Arrival and the Afternoon. The relation between those two works extends far beyond the title. The novel and the painting seem to inform each other so that the book can be seen as an extended ekphrastic response to the image or the visual scene can be read as mise-en-abyme of the entire novel. The common denominator for the interaction of the visual and verbal Enigma is the idea of the chronotope. All the major elements of the image, i.e. the internal hesitation symbolically represented, the city square in the background, the idea of uncertainty and indefiniteness suggested by the motif of voyage, as well as the interconnectedness of the past and the present in the architecture of buildings, involve de Chirico’s Enigma in a peculiar relationship with literature and Naipaul’s novel in particular. In the context of the novel, the painting becomes an exact representation of the chronotope of the threshold in the narrator’s life, when first in New York and then in London the breach in his personality becomes recognised and begins to determine all his subsequent decisions and actions. Consequently, Bakhtin’s words referring to the representational potential of the chronotope become literally materialised and concretised in de Chirico’s painting. Moreover, the close interaction of Naipaul’s novel and de Chirico’s painting, as discussed in this study, is accompanied by the process of approximating the condition of the other art.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 5; 245-259
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Topography of Confinement in Jane Eyre and “The Lady of Shalott”
Topografia ograniczenia w Jane Eyre i Pani na Shalott
Autorzy:
Łowczanin, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1900694.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Charlotte Brontë
Alfred Tennyson
William Hunt
przestrzeń
ograniczenia społeczne
wyzwolenie
śmierć
space
confinement
liberation
death
Opis:
Na podstawie wybranych utworów literackich, Jane Eyre Charlotte Brontё i Pani na Shalott Alfreda Tennysona, oraz obrazu Prerafaelity Williama Hunta artykuł ukazuje sposoby kwestionowania przez ich autorów wiktoriańskiego ideału kobiety-anioła, strażniczki domowego ogniska. Omawiane prace pokazują jednocześnie, że wspólna tematyka umożliwia przekroczenie barier gatunkowych, a przez to ukazanie podobnej intensywności uczuć, dotarcie do intymnych przestrzeni świadomości i ukrytych przed światem pragnień i przemyśleń bohaterek, które nie wahają się kwestionować usankcjonowanych konwencji społecznych. We wszystkich omawianych pracach kluczowym elementem definiującym przynależność społeczną jest przestrzeń i to w odniesieniu do niej bohaterki Charlotte Brontё, Jane Eyre i Bertha Rochester, oraz Pani na Shalott Tennysona i Hunta definiują swoją tożsamość. Artykuł ukazuje, że to właśnie w odniesieniu do na nowo zdefiniowanego własnego terytorium odnajdują one drogę do swoiście pojmowanej wolności i uwolnienia kobiecości.
This paper is based on the assumption that it is possible to overcome generic boundaries and discern a shared language in the literary and visual arts. Its purpose is to demonstrate how literature and art rupture the Victorian ideal of angelic woman at home and allow us to enter intimate territories of female minds where free will goes against the sanctioned expectations. I will demonstrate this on the basis of Charlotte Brontë’s Jane Eyre, where a pilgrimage to maturity and emotional fulfilment is embodied as space. This text will be juxtaposed with Tennyson’s “The Lady of Shalott,” read as a representation of defiance of gender-ascribed confinement. One of this poem’s most potent pictorial images, Hunt’s engraving of 1857 (a basis for his later painting of 1905), capturing the Lady in the moment of fateful decision-making is compared with Jane Eyre’s other silent home-ridden character, Bertha Rochester. All three images, of Jane, Bertha and the Lady, realise in their own way a territorial relocation seen as necessary for an untrapping of femininity.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 5; 267-280
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Super size me: Experiments with the shape and size of contemporary sonnets in English
Eksperymenty z kształtem i rozmiarem współczesnego sonetu w angielskim
Autorzy:
Wącior, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1878728.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
poetyka
poezja angielska
sonet
poezja eksperymentalna
przestrzeń w literaturze
poetics
English literature
sonnet
experimental verse
space
Opis:
Artykuł podejmuje złożoną tematykę rozwoju gatunkowego współczesnego sonetu angielskiego ze szczególnym uwzględnieniem problematyki formalnego ukształtowania tego typu wierszy, przede wszystkim jego rozmiarów oraz interakcji, w jakie wchodzi z innymi formami sztuki. Najbardziej charakterystyczną tendencją, z jaką mamy obecnie do czynienia, jest między innymi wydłużanie struktury sonetu poprzez podwajanie liczby linijek, redefiniowanie pojęcia wersu ze struktury zbudowanej z pojedynczej linijki do blokowego układu nawet kilku zdań, często pozbawionego cech poetyckiego wyrażania, czy wreszcie zanurzenie sonetu w słownej substancji innego tekstu nierzadko stworzonego z dowolnie dobranych sekwencji słów bądź fragmentów prozy. Drugą istotną cechą jest łączenie sonetu jako utworu literackiego ze sztukami wizualnymi i wyzyskiwanie potencjału intertekstualnego wynikającego z takiej amalgamacji odległych sobie tekstów artystycznych.
The paper discusses theoretical issues of the development of contemporary sonnets in English with special attention devoted to the size and shape of the poems. The sonnet’s verbal space of fourteen decasyllabic lines arranged in quatrains and tercets undergoes a drastic re-arrangement in the texts of modern sonneteers. The most characteristic experiments with the form of the sonnet concern, among other things, expanding its structure by means of doubling the poem’s length, redefining the concept of the line of verse and substituting a decasyllabic iambic pentameter line with a block of lines stripped off any metrical beat and often prosaic in rhythm or immuring the sonnet within other texts and thus multiplying its meanings. The other tendency operating in contemporary sonnets is hybridization of the form by means of amalgamating the verbal with the visual, a process which expands the sonnet generically and makes of it an inter-art form.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 11; 213-224
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 28

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies