Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "protagonist" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Komizm w Panu Podstolim
Humour in Pan Podstoli
Autorzy:
Doktór, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954651.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
narrator
bohater
satyryczność
humor
ironia
protagonist
satire
humour
irony
Opis:
Humour in Pan Podstoli has not attracted much attention so far. Although it is not the most important element of this novel we can observe some interesting solutions in its functioning. Comical events result both from the actions of the narrator – who is one of the protagonists of the novel – and of Pan Podstoli himself. The most important comical elements in the novel are: anecdotes, jokes (also puns), comical scenes, comical characters, humorous observations. Generally, all these kinds of humour are used in the satirical function or in order to make the narration livelier. Irony deserves special attention. It comes from the main protagonist and results from his involvement in the problems that are talked about.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2002, 50, 1; 5-26
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Narratee as Protagonist
Adresat narracji jako główny bohater
Autorzy:
Maziarczyk, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2119990.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
adresat narracji
protagonista
narracja wieloosobowa
narracja drugoosobowa
narratee
protagonist
multipersoned narrative
second-person narrative
Opis:
Adresat narracji, któremu zwykle przypisywana jest marginalna pozycja w strukturze danego utworu, może w pewnych przypadkach stać się protagonistą (tzn. głównym bohaterem) tekstu, w którym się pojawia. Do tego typu sytuacji dochodzi w omawianych w powyższym artykule przykładach tekstów wieloosobowych i drugoosobowych zaczerpniętych ze współczesnej literatury anglojęzycznej. Wykorzystują one narrację wielo- i drugoosobową w sposób, który jednoznacznie sygnalizuje funkcję allokucyjną zaimka drugoosobowego. Pojawienie się w narracji poleceń lub pytań skierowanych do „ty”, czy też ujawnienie się „ja” narratora świadczy to tym, iż funkcje adresata narracji i protagonisty zostają przypisane tej samej postaci. Poprzez szczegółowe opisy przeżyć, refleksji i emocji protagonisty-adresata narracji tekst sytuuje go jako postać o określonej tożsamości na poziomie świata przedstawionego. Ta ekstremalna konkretyzacja utrudnia, a czasami wręcz uniemożliwia identyfikację czytelnika z „ty” przywoływanym w danym utworze.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2007, 54-55, 5; 199-214
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies