Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "peter" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    The Celtic Languages in the Сравнительные Словари (1787–1789): An Introduction
    Autorzy:
    Ó Fionnáin, Mark
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1753870.pdf
    Data publikacji:
    2021-07-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Peter Simon Pallas
    języki celtyckie
    Сравнительные Словари
    słownik wielojęzyczny
    Celtic languages
    comparative vocabularies
    Opis:
    In the 1780s, a multilingual dictionary was published in Saint Petersburg in the Russian Empire, under the editorship of the German Peter Simon Pallas (1741–1811). As its title— Сравнительные Словари Всѣхъ Языковъ и Нарѣчiй [Comparative Vocabularies of all Languages and Dialects]—explains, it aimed to be a comparative dictionary of almost 300 headwords and numbers in Russian and their equivalents in 200 languages and dialects from all over Europe and Asia. Amongst these are five of the six Celtic languages—Irish, Scottish Gaelic, Welsh, Cornish and Breton, as well as an unknown “Celtic”—and this paper gives a brief overview of the background to the dictionary, and then focuses on the first 10 lexemes in each of the Celtic languages as they are presented in the dictionary itself, pointing out various inaccuracies, but also the historical value therein.
    Pod koniec XVIII wieku w Petersburgu opublikowano wielojęzyczny słownik, którego redaktorem był niemiecki uczony – Peter Simon Pallas (1741–1811). Zgodnie z tytułem – Сравнительные Словари Всѣхъ Языковъ и Нарѣчiй (Słownik porównawczy wszystkich języków i dialektów) – miał to być wielojęzyczny słownik zawierający 300 haseł i liczby z języka rosyjskiego oraz ich odpowiedniki w 200 językach i dialektach z terenów Europy i Azji. Pośród nich jest sześć języków celtyckich – irlandzki, szkocki, walijski, kornwalijski (kornicki), bretoński, oraz nieznany „celtycki”. Artykuł skrótowo przedstawia historię powstania słownika oraz skupia się na analizie 10 wybranych leksemów z każdego z wymienionych języków celtyckich wskazując na różne nieścisłości, jak również podkreślając wartość historyczną haseł zawartych w słowniku.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 11 Zeszyt specjalny; 171-187
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nowoczesność a metafizyka w powieści Brzemienna Madonna Petera Henischa
    Moderne und Metaphysik in Der Schwangeren Madonna von Peter Henisch
    Autorzy:
    Sowa, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1933916.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Peter Henisch
    motywy biblijne
    nowoczesność
    Maryja
    Matka Boża
    podróż po Włoszech
    biblical motifs
    modernity
    Mary
    Mother of God
    journey through Italy
    Opis:
    Im Text wird die Frage nach der Erfahrung der modernen Welt und nach ihrem Verhältnis zur Metaphysik im Roman Die schwangere Madonna von Peter Henisch (geb. 1943) gestellt. Das Werk des österreichischen Autors weist Verwandtschaft mit der Popkultur auf und bildet eine literarische Entsprechung der Filmgattung road movie, nichtsdestoweniger ist es von den religiösen Bezügen durchdrungen, die aber von den Protagonisten meistens ignoriert werden. Joseph, der Erzähler, bezeichnet sich als „Anachronist“ und aus dieser Perspektive betrachtet er sowohl die sich verändernde Welt, als auch ihren Umgang mit dem Religiösen. Im Hintergrund spielt sich die Auseinandersetzung dieses älternden Menschen mit der Jugend ab. Das Ziel dieser Bearbeitung ist es, das Motiv des modernen Menschen und des modernen Verhältnisses zur Religion zu untersuchen.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2010, 58, 5; 155-168
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Peter Bichsels Poetik des Erzählens im Lichte der Erkenntnisse der Geschichtenphilosophie, der Theorie der narrativen Identität und der narrativen Psychologie
    Peter Bichsel’s Poetics in the Conception of Philosophy of Stories, Narrative Identity Theory and Narrative Psychology
    Poetyka Petera Bichsla w świetle perspektywy poznawczej filozofii historii, teorii tożsamości narracyjnej i psychologii narracyjnej
    Autorzy:
    Szuba-Wenek, Amelia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1882422.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    historia
    opowiadanie historii
    Peter Bichsel
    filozofia historii
    Wilhelm Schapp
    tożsamość narracyjna
    Paul Ricœur
    psychologia narracyjna
    story
    storytelling
    philosophy of stories
    narrative identity
    narrative psychology
    Opis:
    Der Begriff der Geschichte und das Erzählen von Geschichten über eigenes Leben sind die Hauptfragen der Poetik von Peter Bichsel. Der Autor versteht die Geschichte als Reflexion des Menschen über sich selbst und als Versuch subjektiver Deutung der Ereignisse in Erzählungen über eigenes Leben, was seiner Ansicht nach zum besseren Selbstverständnis führt. So begriffene Geschichte avanciert zu einer anthropologischen Konstante, was ihre Deutung aus der psychologischen und philosophischen Perspektive zulässt. Die Erzählpoetik von Bichsel wurde im vorliegenden Beitrag in Anlehnung an Erkenntnisse der sich in den letzten Jahren dynamisch entwickelnden narrativen Psychologie erklärt, die Erzählung als Mittel zum Verständnis der Wirklichkeit betrachtet und den Erzählungen über eigenes Leben eine therapeutische Funktion zuschreibt. Aus den philosophischen Perspektive dagegen in Anlehnung an Behauptungen der Geschichtenphilosophie von Wilhelm Schapp, die den Menschen als (Mit)Verstrickten in eigene Geschichten und in Geschichten anderer Menschen auffasst. Und in Anlehnung an die Theorie der narrativen Identität von Paul Ricœur, nach der der Mensch durch Erzählungen über eigenes Leben eigene Identität konstruiert.
    The concept of story and storytelling about own life are the main issues of Peter Bichsel’s poetics. Story in his depiction is defined as a reflection of the man himself and the subjective test to clarify events from his own life trough individually formulated stories, which approximate better understanding oneself. So understood stories rise to the rank of anthropological standard which enables its interpretation from the perspective of both psychological and philosophical prospect. Bichsel’s literary schedule was explained in this article on the basic of dynamically prospering in the last several years narrative psychology. It treats narration as a way of understanding reality and assigns therapeutic function to the stories. However from the philosophical perspective based on Wilhelm Schapp’s philosophy of stories expressing the human entangled in his own stories and based on Paul Ricœur’s narrative identity theory assuming that human is constructing his own identity by creating stories about his own life.
    Pojęcie historii i opowiadanie historii o własnym życiu stanowią centralne zagadnienia poetyki Petera Bichsla. Historia w jego ujęciu rozumiana jest jako refleksja człowieka o nim samym oraz próba subiektywnego wyjaśnienia zdarzeń z własnego życia poprzez samodzielnie konstruowane opowiadania, które zbliżają człowieka do lepszego zrozumienia siebie. Tak rozumiana historia urasta do rangi antropologicznej konstanty, co umożliwia jej interpretację z perspektywy zarówno psychologicznej, jak i filozoficznej. Literacki program Bichsla został w niniejszym artykule wyjaśniony w oparciu o założenia dynamicznie rozwijającej się w ostatnich kilkunastu latach psychologii narracyjnej, która narrację traktuje jako sposób rozumienia rzeczywistości, a opowiadaniom o własnym życiu przypisuje funkcję terapeutyczną, z perspektywy filozoficznej natomiast w oparciu o twierdzenia filozofii historii Wilhelma Schappa, ujmującej człowieka jako uwikłanego w historie własne oraz innych ludzi, i w oparciu o teorię tożsamości narracyjnej Paula Ricœura, zakładającej, że człowiek konstruuje własną tożsamość poprzez tworzenie opowiadań o własnym życiu.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 5; 205-220
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O interpretacji "Pikniku pod Wiszącą Skałą" Petera Weira. Zemsta Kalibana
    On the interpretation of Peter Weir’s "Picnic at Hanging Rock". Caliban’s revenge
    Autorzy:
    Łaszkiewicz, Hubert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1891841.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    piknik
    Peter Weir
    kino australijskie
    symbolika
    film jako źródło historyczne
    picnic
    symbolical meaning of the novel
    interpretation of the film
    interpretation of the events
    Opis:
    Deliberations about Peter Weir’s film Picnic at Hanging Rock lead to two conclusions. The first one is concerned with the interpretation of the film, and the interpretation has to refer to its symbolism with several traps lying behind it. The other one concerns the interpretation of the events, the interpretation of what happened and how it should be described. If the plot of the film is a list of the surviving sources, it opens for a historian a few options of interpreting the film. On the one hand, by referring to what he knows or what he considers rational, he can compile his own story from the material that is available to him. He can also focus rather on the symbolical meaning of the stories he has heard and connect them with the culture of the time and place he studies.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 2; 295-301
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Program pokutny w dawnym kościele misjonarzy w Siemiatyczach
    The penitential programme in the former missionary church in Siemiatycze
    Autorzy:
    Rolska, Irena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1791417.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-25
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Siemiatycze
    misjonarze
    pokuta
    spowiedź
    Maria Magdalena
    św. Piotr
    Dobry Pasterz
    syn marnotrawny
    król Dawid
    missionaries
    penance
    confession
    Mary Magdalene
    St. Peter
    Good Shepherd
    prodigal son
    King David
    Opis:
    Sobór Trydencki potwierdził naukę Kościoła o prawie pokutnym, skupiając się na wyznaniu grzechów i sakramentalnym rozgrzeszeniu. Była to odpowiedź na błędną naukę protestantyzmu, który odrzucał większość sakramentów, uznając tylko sakramenty chrztu i Eucharystii. Sakrament pokuty ustanowił Chrystus w dniu zmartwychwstania. Apostołowie otrzymali władzę odpuszczenia grzechów, a po nich kapłani. Naukę o Sakramentach Świętych, a szczególnie o pokucie i Eucharystii głosili członkowie Zgromadzeni Misji Wincentego a Paulo na misjach w wielu krajach Europy. Głównym zadaniem misjonarzy podczas głoszenia prowadzonych przez nich misji było zachęcanie wiernych do odbycia spowiedzi i przyjęcia sakramentu pokuty. Sakrament ten miał być duchowym lekarstwem dla grzesznika, a jego nawrócenie – drogą powrotu do miłosiernego Boga. Do Siemiatycz misjonarze przybyli w roku 1717. Objęli parafię i kościół, który rozbudowali i na nowo wyposażyli, m.in. wstawiając sześć dębowych, regencyjnych konfesjonałów (ok. 1744). W zwieńczeniach konfesjonałów zostały umieszczone malarskie przedstawienia pokutników, którym Bóg przebaczył winy: Marii Magdalenie, królowi Dawidowi, synowi marnotrawnemu i św. Piotrowi. Zadaniem scen przedstawionych na obrazach było unaocznienie wiernym, iż sakrament pokuty jest znakiem, że Bóg nigdy nie opuszcza człowieka, lecz zawsze otwiera przed nim drogę powrotu. Umieszczone w zwieńczeniach konfesjonałów malarskie przedstawienia pokutników miały przekonać grzeszników, że żal i wyznanie grzechów kapłanowi, nałożona przez niego pokuta i udzielona, na mocy „władzy kluczy”, absolucja prowadzą do odpuszczenia grzechów przez Boga. Obrazy w konfesjonałach wskazywały również, że spowiedź jest dla grzesznika drogą powrotu i źródłem miłosierdzia Bożego. Podkreślały to dwa kolejne przedstawienia w konfesjonałach: Dobry Pasterz odnajdujący zbłąkane owce oraz scena ukazująca św. Piotra i Chrystusa w momencie przekazania kluczy. Postać św. Piotra dla wiernych miała być znakiem, że będzie on umacniał i strzegł wiary przed wszelką ludzką słabością.
    The Council of Trent confirmed the Church’s teaching on the law of penance, focusing on confession of sins and sacramental absolution. It was a response to the erroneous teaching of Protestantism, which rejected most of the sacraments by recognising only the sacraments of baptism and the Eucharist. The sacrament of penance was established by Christ on the day of the resurrection. The apostles, followed by priests, received the power to forgive sins. The doctrine of the Holy Sacraments, and especially of penance and the Eucharist, was preached by the members of the Congregation of the Mission founded by Vincent de Paul during missions in many European countries. The main task of the missionaries was to encourage the faithful to confess their sins and receive the sacrament of penance. This sacrament was perceived as a spiritual cure for the sinners and through repentance they could return to the merciful God. The missionaries came to Siemiatycze in 1717. They took over the parish and the church, which they expanded and re-equipped, inter alia by adding six oak regency confessionals (ca. 1744). The finials of the confessionals featured paintings of penitents absolved by God: Mary Magdalene, King David, the prodigal son and St. Peter. The purpose of the scenes in the paintings was to make it clear to the faithful that the sacrament of penance is a sign that God never leaves people, but always opens the way for their return. Through the paintings in the finials, the sinners were to be assured that repentance and confession of sins to the priest and the penance given by him lead to the forgiveness of sins by God by virtue of the “power of the keys” – the priestly absolution. The images in the confessionals also indicated that for the sinner, the confession is the way back to and the source of God’s mercy. This was emphasised by two consecutive images in the confessionals: the Good Shepherd finding the stray sheep and the scene showing St. Peter and Christ at the moment of handing over the keys. For the faithful, the figure of St. Peter indicated that he would strengthen and guard the faith against all human weakness.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 4; 175-190
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies