Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "drama, theatre" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Maxwell Anderson jako teoretyk dramatu
    Maxwell Anderson as a Drama Theoretician
    Autorzy:
    Brodzińska, Izabela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1954016.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Maxwell Anderson
    dramat amerykański
    dramat poetycki
    tragedia wierszowana
    teoria dramatu i teatru XX wieku
    american drama
    poetical drama
    tragedy in verse
    theory of the 20th century drama and theatre
    Opis:
    Born in 1888 in Atlantic, Pennsylvania, Maxwell Anderson was among the generation of playwrights who changed the world's perception of American drama. The group of young dramatists included such famous names as Eugene O'Neill, Elmer Rice, Sidney Howard, RobertSherwood, George S. Kaufman, Samuel N. Behrman and Paul Green; however, Anderson was more prolific and versatile than anybody of them. During a career of just thirty years he produced thirty-three plays (about half the number he wrote) which include comedies and tragedies, plays in verse and in prose, satires and musicals. His first play White Desert was written in verse because he was weary of ”plays in prose that never lifted from the ground”. The play failed but Anderson didn't abandon his dream of bringing tragic poetry to the American stage. Examining Aeschylus', Sophocles', Euripides', Shakespeare's and Racine's tragedies, also reading Aristotle's The Poetic, Anderson realized that „in discussing construction Aristotle made a point of the recognition scene as essential to tragedy” and that poetic tragedy had never been successfully written about its own place and time. According to the rules, he composed two very successful historical dramas in verse: Elizabeth the Queen (1930) and Mary of Scotland (1933). However, a few years later, in 1935, Anderson broke his newly discovered principles and composed Winterset, a poetic tragedy based on a true story and set in contemporary New York. Unlike his first contemporary verse drama White Desert, the experiment, Winterset, was a big success and brought him the very first New York Drama Critics Circle Award. His theory and dramas inspired some contemporary theorists as John Mason Brown, John Gassner and Elder Olson; also, the famous American playwright Archibald MacLeish.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 1; 209-226
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W „ogródku” i teatrze repertuarowym. Sceniczne realizacje dramatów Adolfa Dygasińskiego
    In the “Open-Air” and Repertory Theatre. Stage Adaptations of Adolf Dygasiński’s Dramas
    Autorzy:
    Skała, Agata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807109.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Dygasiński Adolf (1839-1902); dramat XIX wieku; teatr ogródkowy; komedia ludowa; dramat intymny; monodram
    Dygasiński Adolf (1839-1902); 19th-century drama; open-air theatre; commedia dell’arte; intimate drama; monodrama
    Opis:
    Zakres problematyki przedstawionej w artykule wyznacza twórczość dramaturgiczna Adolfa Dygasińskiego. Pozytywistyczny pisarz jest autorem czterech utworów scenicznych. Dzieła powstały w latach 1891-1894, wszystkie doczekały się realizacji scenicznych – w teatrach „ogródkowych” i repertuarowych. Badaczka koncentruje uwagę na konwencjonalnych wyznacznikach poetyki dramatów Dygasińskiego, związkach utworów z dramatem Aleksandra Ładnowskiego, a na tym tle prezentuje nowoczesny charakter monodramu Rogieluk – przykład dramatu statycznego, w którym nieruchomość organizuje tzw. intymną sztukę duszy. Zasada intymizacji dramatu wyzyskuje pozawerbalne środki wyrazu: mowę ciała i ruch postaci oraz milczenie – grę niemą, skorelowaną z ograniczeniami psychomotorycznymi bohatera.
    The scope of the problems presented in this article is determined by the dramatic works of Adolf Dygasiński. The positivist writer is the author of four stage plays, created in the years 1891-1894, all of which were staged – in “open-air” and repertory theatres. The author focuses on the conventional determinants of the poetics of Dygasiński’s dramas, the relationship of his works to Aleksander Ładnowski’s drama, and on this background she presents the modern character of the monodrama Rogieluk – an example of a static drama in which the lack of motion organises the so-called intimate art of the soul. The principle of intimacy of the drama exploits non-verbal means of expression: body language and the movement of characters, as well as silence – silent acting, correlated with the hero’s psychomotor limitations.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 1; 179-194
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Karol Wojtyła i Emil Zegadłowicz – bliscy czy dalecy? Wokół koncepcji teatru
    Karol Wojtyła and Emil Zegadłowicz – Similar or Different?
    Autorzy:
    Podstawka, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1731988.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-28
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Karol Wojtyła
    Emil Zegadłowicz
    teatr pierwszej połowy XX wieku
    teatr i dramat religijny
    theatre of the first half of the 20th century
    religious theatre and drama
    Opis:
    Artykuł jest komparatystycznym studium na temat koncepcji teatru Karola Wojtyły i Emila Zegadłowicza. Mimo iż powstaje wiele prac poświęconych młodzieńczej twórczości literackiej i działalności teatralnej Wojtyły, wciąż nie w pełni przeanalizowane są wątki badań teatrologicznych. Dlatego istotna wydaje się próba ukierunkowania badawczej refleksji na źródła, z jakich czerpali obaj twórcy, kształtując swą poetycką wrażliwość, koncepcję człowieka i świata uzewnętrznianą w strukturze dzieł dramatycznych, wpisaną w myśl teatralną, poglądy na temat misji sztuki i aktora. Rekonesansowa próba porównania kompozycji wczesnych dramatów Zegadłowicza i Wojtyły wskazuje na wspólne korzenie postrzegania roli teatru i model dramaturgii wyrastającej z tradycyjnych, misteryjno-moralitetowych form teatralnych. Widoczne są również podobne kierunki i obszary artystycznych penetracji, pojmowania estetycznych kanonów sztuki, wartości regionalnej kultury, przy równoczesnej odrębności światopoglądu i twórczości obu artystów.
    This article is a comparative study of the concept of the theatre of Karol Wojtyła and Emil Zegadłowicz. Although many works have been devoted to the youthful literary output and theatrical activity of Wojtyła, the themes of theatre studies have still not yet been fully analysed. Therefore, it would seem to be important to research those sources from which both artists drew, those that shaped their poetic sensitivity, their concept of man and their concept of the world as externalised in the structure of the dramatic works, inscribed in their theatrical thought and in their views on the mission of art and the actor. An attempt to compare the compositions of Zegadłowicz’s and Wojtyła’s early plays points to the common roots of the perception of the role of theatre and a model of dramaturgy arising from traditional, mystery-morality plays. Similar trends and areas of artistic penetration, the comprehension of the aesthetic canons of art and the value of regional culture are also visible, while the world-views and creativity of both artists are separate.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 187-202
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Związki kultu Dionizosa z teatrem greckim w świetle nowszej literatury naukowej. Przegląd najważniejszych stanowisk
    The Relations between the Cult of Dionysus and the Greek Theatre in the Light of the most Recent Learned Literature. A Review of the most Important Positions
    Autorzy:
    Kulig, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1954403.pdf
    Data publikacji:
    2002
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    teatr
    dramat
    Dionizos
    obrzęd
    kult
    theatre
    drama
    Dionysos
    ritual
    cult
    Opis:
    The paper depicts the most recent literature as regards the relations between the cult to Dionysus and the Greek theatre. We find here the views of, among others, S. Goldhill, who showed the social and political aspect of the festival in honour of Dionysus, and thereby he pointed to Dionysus as the protective deity of the polis. R. Friedrich criticized this point of view. He discusses the transitory stage between the rite and the fully developed tragedy. He stated that at the source of the drama one finds ἱερὸς λόγος, dealing with Dionysus' special passion (his suffering, death and resurrection). Another scholar who touched upon this problem is R. Seaford. He directed our attention to the Dionysian myth. The scholar treats that myth and cult as elements of the social process forming the polis rather than as a source of tragedy. The theme which is of interest for us here is dealt with by P.E. Easterling. She pointed to a strong link between the Dionysian festival and dithyramb. She laid a great stress on the significance of the satyr drama which – according to her – was supposed to demonstrate the „animal” spirit of the audience. Undoubtedly, this wildness has something to do with Dionysus – the god of dance, singing, wine, and joy. This is on what the scholar bases her theory as regards the relationship between the cult of Dionysus and the theatre. Now D. Paleothodoros, while discussing this relationship, grounds his theory on the archeological research of the Athenian agora. His research indicates that the cult of Dionysus and dramatic festival were introduced to Athens at the time of the reign of the sons of Pisistratus.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2002, 50, 3; 93-103
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Widownia antycznego teatru greckiego
    The Auditorium and the Audience of the Greek Ancient Theatre
    Autorzy:
    Chodkowski, Robert R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1954797.pdf
    Data publikacji:
    2001
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    teatr
    Grecja
    widownia
    dramat grecki
    theatre
    Greek drama
    auditorium
    audience
    Greece
    Opis:
    The author deals with the auditorium of the Greek theatre in a twofold meaning: as a part of the stage building and as its audience who took seats in the theatre during performances. The first part of the paper depicts the following issues from the historical point of view: the auditorium of the Greek theatre as instanced by the most characteristic remnants of the ancient theatrical buildings, that is the size of the audience, its division into blocks of seats, benches for the audience, seats and seats of honour. The second part deals with the theatrical audience: their number, their social composition, their behaviour during performances, relations between the stage and the audience. The latter aspect is more particularly exposed in the paper; the close relations between the spectators and actors have been discussed on the example of the texts of dramas (tragedy and ancient comedy) that have been preserved until now. As far as other particular issues are concerned, one should stress that the author is in favour of women in the theatre both during agons (dramatic contests) of tragedies, and in comedies, disputing in this matter with the opposite view presented by S. Goldhill (of 1997).
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2001, 49, 3; 61-93
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Amatorskie realizacje teatralne dramatów Karola Wojtyły
    The Amateur Theatre Performances of Karol Wojtyła’s Plays
    Autorzy:
    Lach, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1732101.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-28
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    dramat sakralny
    teatr amatorski
    dramaturgia Karola Wojtyły
    teatr studencki
    teatr religijny
    sacred drama
    amateur theatre
    dramaturgy of Karol Wojtyła
    student theatre
    religious theatre
    Opis:
    W promowaniu idei zawartych w dramatach Karola Wojtyły istotną rolę, obok scen zawodowych, pełnią środowiska amatorskie. Brat naszego Boga i Przed sklepem jubilera, a także różne montaże poetyckie oparte na poezji Wojtyły na stałe zagościły do repertuarów mniejszych grup teatralnych. Niektóre z nich, jak „Droga” z Poznania, „Teatr Karola” z Gliwic czy „Hagiograf” z Krakowa swoje istnienie i działania podporządkowują celowi, jakim jest promocja myśli i twórczości papieża Polaka. Różnorodność form, od spektakli rapsodycznych, przez montaże słowno-muzyczne, aż po formy bardzo popularne, jak na przykład musicale, sprawia, że idee, które zostawił w swych pismach Jan Paweł II, ciągle znajdują nowych odbiorców.
    Amateur theatre circles play an important role in promoting the ideas contained in Karol Wojtyła’s dramas. Our God’s Brother and In front of the Jeweller’s Shop, as well as various poetic works based on Wojtyła’s poetry, have permanently entered the repertoire of smaller theatre groups. Some of these, such as “Droga” from Poznań, “Teatr Karola” from Gliwice or “Hagiograf” from Cracow, subordinate their existence and actions to the goal of promoting the thoughts and works of the Polish Ppope. The variety of forms, from rhapsodic performances to musicals, means that the ideas that John Paul II left in his writings can still find new recipients today.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 215-230
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aux origines de l’adialogisme théâtral: Le Cantique des Cantiques
    U źródeł adialogizmu teatralnego: Pieśń nad Pieśniami
    Autorzy:
    Wołowski, Witold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1954146.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Biblia
    teatr
    dramat
    monolog
    dialog
    adialogiczność
    adialektyczność
    Bible
    theatre
    drama
    monologue
    dialogue
    adialogism
    adialectism
    Opis:
    Pieśń nad Pieśniami, usytuowana w samym sercu Biblii, jest na tle zawartych w niej utworów kompozycją wyjątkową. Z genologicznego punktu widzenia ma ona formę krótkiego dramatu poetyckiego lub raczej, jak sugerują liczni egzegeci, zbioru dialogowanych pieśni miłosnych. Rozważania zawarte w artykule, o charakterze wyłącznie literaturoznawczym, dotyczą właśnie aspektu dialogicznego Pieśni. Dialogi występujące w tym poemacie wydają się bowiem prawdziwym archetypem zjawiska adialogizmu, niesłychanie często obecnego we współczesnych utworach dramatycznych i poetyckich. Po krótkim przedstawieniu problemów, jakie stawia przed analizą wielość możliwych architektur Pieśni, artykuł omawia stosowane tam zabiegi amplifikacji adialektycznej, zmiany form zwrotów osobowych, cytatu intralokucyjnego, dialogu z chórem, paradidaskaliczności, zmian izotopii dyskursywnej w replikach oraz użycia aktanta fokalizującego.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 5; 87-97
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Samotność antybohatera w niemieckim dramacie współczesnym - Adam Geist Dei Loher jako Woyzeck schyłku XX wieku
    Einsamkeit des Anti-Helden im modernen deutschen Drama - AdamGeist Dea Lohers als Woyzeck Büchners von heute
    Autorzy:
    Dubrowska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1933664.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Dea Loher
    Georg Büchner
    dramat stacyjny
    teatr ekspresjonistyczny
    niemiecki dramat współczesny
    antybohater
    samotność
    station drama
    theatre expressionism
    modern German drama
    anti-hero
    loneliness
    Opis:
    [In dem Beitrag „Einsamkeit des Anti-Helden im modernen deutschen Drama – Adam Geist Dea Lohers als Woyzeck Büchners von heute“ wird der Versuch unternommen, zwischen den Dramenfiguren von Woyzeck (entst. 1836/37) Georg Büchners und Adam Geist (1998) Dea Lohers eine Brücke zu schlagen: Trotz der erheblichen zeitlichen Distanz in der Entstehung der beiden Theaterstücke weisen die Texte viele Gemeinsamkeiten auf. Es kann zwischen ihnen eine formale und inhaltliche Analogie hergestellt werden. Zusammengehalten werden die Dramen vornehmlich durch die Titelfiguren: Die Protagonisten sind zum Außenseitertum stigmatisierte Anti-Helden: Mörder und zugleich in Wahnsinn getriebene Selbstmörder. Da sie nicht imstande sind, die Regeln der Wirklichkeit zu durchschauen, stehen sie in der Welt rat- und schonungslos da. Sie scheitern an ihrer Naivität, die in die Brutalität umschlägt und in den Mord mündet. Das Leid, das sie ihren Mitmenschen antun, ist ein stummer Ruf gegen Einsamkeit und Kälte der Umgebung, der ignoriert wird. Ihr Lebensweg wird somit zu einer Sackgasse, zu einer Passionsgeschichte ohne Erlösung. Sie scheitern und sterben an Einsamkeit.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2011, 59, 5; 173-183
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Soliloque, quasi-monologue, monologue
    Solilokwium, quasi-monolog, monolog
    Autorzy:
    Wołowski, Witold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1953819.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    monolog
    quasi-monolog
    solilokwium
    dialog
    dramat
    teatr
    François Billetdoux
    monologue
    quasi-monologue
    soliloquy
    dialogue
    drama
    theatre
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest ogólnie definicji monologu i solilokwium, dwóch form dyskursywnych często występujących w nowoczesnym teatrze, lecz rzadko rozróżnianych w sposób adekwatny w opracowaniach krytycznych. Monolog i solilokwium zostały wszak dość dobrze rozróżnione już w 1991 r. przez M. Issacharoffa, stosującego kryterium nieobecności scenicznej allokutora. Nie odwołując się do prac amerykańskiego badacza, francuska teatrologia podejmuje ten temat jakby od zera pod koniec wieku, usiłując rozróżnić obydwie formy na podstawie różnych innych kryteriów (introwersyjność / ekstrawersyjność; stopień spójności retorycznej itp.). Celem pierwszej części artykułu, sięgającej do opracowań z obszaru językoznawstwa (Roulet, Ducrot), analizy dyskursu (Issacharoff, Kerbrat-Orecchioni, Schuerewegen), teatrologii (Pavis, Ubersfeld) i ogólnie poetyki (Bachtin, Cohn), jest zatem przegląd dotychczasowych dokonań teoretycznych i analiza skuteczności stosowanych kryteriów. W drugiej części pracy przedstawiona teoria została skonfrontowana z konkretnym materiałem dramaturgicznym – monologowo-solilokwialną sztuką F. Billetdoux pt. Femmes parallèles. W wyniku tej konfrontacji możliwe wydaje się nie tylko doprecyzowanie obydwu pojęć, ale także wyodrębnienie kategorii pośredniej: quasi-monologu, który można określić jako dyskurs rzeczywiście wygłoszony (lub tylko w pewnym stopniu wyartykułowany), skierowany do allokutora, którego bliskość i obecność lokutor jedynie podejrzewa lub zakłada, lecz którego de facto nie widzi ani on sam, ani czytelnik / widz ze względu na jego nieobecność „wizualną” w przestrzeni mimetycznej (allokutor może objawiać swoją niepełną obecność poprzez czynności niewerbalne postrzegane, np. słuchowo, przez lokutora: pukanie do drzwi). Istotnym dla definicji monologu jest także zupełnie nie brany pod uwagę czynnik zdolności allokutora do interakcji słownej lub świadomej interakcji kinezyczno-gestycznej (np. z artystycznego punktu widzenia mówienie do Boga czy mówienie w obecności niemowlęcia nie jest tym samym, co mówienie w obecności dorosłego człowieka o kompletnych zdolnościach komunikacyjnych). Praca zwraca poza tym uwagę na rozróżnienie dyskurs myślny vs dyskurs rzeczywiście wygłoszony (na poziomie świata przedstawionego), rozróżnienie rzadko badane w tekstach dramatycznych, a odgrywające pewną rolę, jak tego dowodzi analizowany materiał.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2005, 53, 5; 81-104
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dramat modernistyczny wobec kryzysu antropologicznego przełomu XIX i XX w.
    Modernistic Drama in the Face of the Anthropological Crisis of the Turn of the 19th Century
    Autorzy:
    Kaczmarek, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1954007.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    modernizm religijny
    Młoda Polska
    teatr i dramat na przełomie XIX i XX w.
    symbolizm
    antropologia chrześcijańska
    religious modernism
    Young Poland period
    theatre and drama of the turn of the 19th century
    symbolism
    Christian anthropology
    Opis:
    The subject of the article is the dramaturgy of the turn of the 19th century in the aspect of the changes that occur in understanding what is religious, and more exactly – what is Christian, in it. The article has a general character as we still do not have a sufficient amount of detailed analyses of the works of the writers undertaking religious subjects. It is pointed that in the studied period a basic polarization took place between the `cultural' reference to the Christian roots of the European civilization, and an attempt to penetrate in a `live' way into the truths of the faith contained in Christ's paschal message. The discussed breakthrough determines the crisis of culture and religion that has been noticed by numerous researchers. The changes are studied in the dramaturgy of the Young Poland period (Młoda Polska) with the use of a wide perspective of understanding the anthropological crisis. The fact is pointed to that moral relativism and the contestation of the Christian vision of man and God in the modernistic works had their source in religious modernism that tried to reconcile the Christian Revelation with the conclusions reached by agnosticism and history approached in the positivist way. The Young Poland dramas are characterized by various forms of tragedy in the presented world and characters. They created forms of stage literature that have the features of existential tragedy connected with fatalism of history (Szandlerowski) and destruction of moral values (Kasprowicz), as well as with a loss of personal and historical identity (Wyspiański).
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 1; 33-54
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Latijns schooldrama in de Nederlanden
    Latin School Drama in the Low Countries
    Łaciński teatr szkolny w Niderlandach
    Autorzy:
    Engelbrechtová, Jana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31342736.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    teatr
    teatr szkolny
    łacina
    Niderlandy
    średniowiecze
    renesans
    theatre
    school drama
    Latin
    Low Countries
    Middle Ages
    Renaissance
    theater
    schooldrama
    Latijn
    Nederlanden
    middeleeuwen
    renaissance
    Opis:
    In deze bijdrage wordt eerst een beknopt overzicht gegeven van de ontwikkeling van het Latijnstalige onderwijs in de Lage Landen in de middeleeuwen en renaissance. Vervolgens wordt de positie van het renaissancistische Latijns schooldrama in de Nederlanden behandeld in verband met de verwerking van Middelnederlands materiaal met speciale aandacht voor het toneelstuk Elckerlijc. Hierbij wordt tevens bekeken welke thematiek zowel in Middelnederlands drama als in het Latijnse schooldrama voorkomt. De drie belangrijkste generaties van auteurs van schooldrama’s worden kort voorgesteld. De periode van dit schooldrama betreft hier de Nederlandse renaissance van eind zestiende en begin zeventiende eeuw. Deze periode wordt met voorbeelden van enkele auteurs en stukken geïllustreerd, met name de Acolastus van Guillemus Gnaphaeus en de Hecastus van Georgius Macropedius.
    W niniejszym artykule autorka wychodzi od krótkiego przeglądu rozwoju edukacji w języku łacińskim w krajach Niderlandów w średniowieczu i renesansie, po czym poddaje analizie pozycję renesansowego łacińskiego dramatu szkolnego w Niderlandach w odniesieniu do materiałów średnioniderlandzkich (1200-1500), ze szczególnym uwzględnieniem sztuki Elckerlijc. W polu uwagi znajdują się również tematy wspólne zarówno dla dramatu środkowoniderlandzkiego, jak i łacińskiego dramatu szkolnego. W artykule przedstawiono pokrótce trzy najważniejsze pokolenia autorów dramatu szkolnego. Okres teatru szkolnego obejmuje niderlandzki renesans końca XVI i początku XVII wieku. Okres ten został zilustrowany przykładami kilku autorów i utworów, w szczególności Acolastus Guillemusa Gnaphaeusa i Hecastus Georgiusa Macropediusa.
    This contribution first gives a brief overview of the development of Latin-language education in the Low Countries in the Middle Ages and the Renaissance. Subsequently, the position of Renaissance Latin school drama in the Low Countries is examined in relation to the incorporation of Middle Dutch material, with special attention paid to the play Elckerlijc. It also examines which themes are shared in both Middle Dutch drama and Latin school drama. The three most important generations of school drama authors are also briefly introduced. The period of these school dramas is that of the Dutch Renaissance of the late sixteenth and early seventeenth century. This period is illustrated with examples of several authors and plays, in particular the Acolastus by Guillemus Gnaphaeus and the Hecastus by Georgius Macropedius.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5 Zeszyt specjalny; 27-39
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Драматургія Лесі Українки на сцені українських театрів за 20 років незалежності держави (за матеріалами театральної преси)
    Lesya Ukrainka’s Dramas on the Scenes of Ukrainian Theatres in the Past Two Decades of Ukrainian Independence (as Reported by the Theatrical Press)
    Dramatopisarstwo Łesi Ukrainki na scenie ukraińskich teatrów w ciągu 20 lat niepodległości państwa (według prasy teatralnej)
    Autorzy:
    Pushak, Lyubomyr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1929316.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Teatr koryfeuszy”
    Teatr Młody Łesia Kurbasa
    ukraiński teatr nowoczesny
    „życie sceniczne” utworów dramatycznych Łesi Ukrainki
    dramat neoromantyczny
    niesceniczność utworów dramatycznych Łesi Ukrainki
    nowoczesne podejścia reżyserów ukraińskich
    recenzje spektakli
    festiwale teatralne
    analiza repertuaru
    „Theater coryphaeus”
    The Young Theatre Kurbas
    modern ukrainian theater
    stage of life dramatic works Lesya Ukrainka
    neo-romantic drama
    not staginess dramatic works Lesya Ukrainka
    modern approach ukrainian directors
    reviews of performances
    theater festivals
    analysis of the repertoire
    Opis:
    W niniejszym artykule podejmujemy próbę odpowiedzi na dwa pytania: dlaczego utwory dramatyczne Łesi Ukrainki, należące do najwyższych osiągnięć sztuki dramatopisarskiej, w znikomym stopniu były wystawiane przez ukraińskich reżyserów oraz w jakim stopniu taka sytuacja uległa poprawie w ciągu 20 lat niepodłegłości Ukrainy. W tym celu przejrzeliśmy wszystkie dostępne materiały na stronach internetowych teatrów Ukrainy, publikacje wydania internetowego pisma „Кіно-Театр” z lat 2001-2011 oraz materiały z innej prasy internetowej. Na podstawie analizy zebranych materiałów i informacji doszliśmy do wniosku, że cały szereg współczesnych teatrów ukraińskich nowatorsko podchodzi do wcielenia dramatów Łesi. Jednak nadal najczęściej są wystawiane takie dramaty, jak Pieśń lasu (Лісова пісня) і Kamienny gospodarz (Камінний господар).
    This paper attempts to answer two questions: Why the dramatic legacy of Lesya Ukrainka, which represents the finest example of European drama writing, has rather been infrequently staged by Ukrainian directors? And to what extent this state of affairs has changed for the better throughout the past two decades of the Ukrainian independent state. To answer these questions, the author has researched all the materials available from the web services offered by Ukrainian theatres, in the internet journal „Кіно-Театр” („Cinema-Theatre”) from the years 2001-2011 as well as in other internet publications. The analysis of the materials led the author to the conclusion that a lot of contemporary Ukrainian theatres adopt an innovative approach to Lesya Ukrainka’s dramatic legacy. However, the stage is still dominated by works such as Pieśń lasu (Лісова пісня) [The Song of the Wood] і Kamienny gospodarz (Камінний господар) [The Stone Host].
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 7; 129-147
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies