Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "adverbs" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Typy łacińskich przysłówków oceniających
    Types of Latin Evaluative Adverbs
    Autorzy:
    Górska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1887540.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    przysłówki zdaniowe
    przysłówki oceniające
    aksjologia
    wartościowanie
    modalność epistemiczna
    ewidencjalność
    miratywność
    sentential adverbs
    evaluative adverbs
    axiology
    valuation
    epistemic modality
    evidentiality
    mirativity
    Opis:
    Artykuł ten jest propozycją uporządkowania nie dość konsekwentnego podziału podgrupy przysłówków zdaniowych określanych jako przysłówki oceniające. Propozycja ta polega przede wszystkim na oddzieleniu przysłówków oceniających w ścisłym sensie, czyli takich, które odwołują się do kategorii aksjologicznych od innych typów przysłówków oceniających. Wśród tych ostatnich można wyróżnić 1. przysłówki epistemiczne, za pomocą których mówiący dokonuje oceny prawdziwości propozycji (certe, certo, plane, profecto, sane, vero, vere, fortasse, forsitan), 2. przysłówki ewidencjalne, które wskazują, na jakiej podstawie mówiący wypowiada jakieś informacje (scilicet, videlicet) oraz 3. przysłówki miratywne, poprzez które mówiący daje wyraz zaskoczeniu, że dany stan rzeczy ma miejsce (inopinanter, inopinate, inopinato, necopinato). Wśród 4. przysłówków oceniających w ścisłym sensie można natomiast wyróżnić cztery podgrupy: a. ogólnie wartościujące (bene, male), b. odwołujące się do wartości poznawczych (sapienter, stulte, imprudenter, inepte, recte, falso), c. odwołujące się do wartości utylitarnych (opportune, feliciter, (per)commode incommode, perincommode) i d. odwołujące się do wartości moralnych (recte, falso, merito, iure, iniuria). W propozycji tej najbardziej dyskusyjne jest uznanie przysłówków wyrażających zaskoczenie za wykładniki miratywności, jako że jest to kategoria językowa dostrzeżona stosunkowo niedawno i nie dość dobrze rozpoznana.
    The article suggests ordering the division of the sub-group of sentential adverbs, defined as evaluative adverbs, that is not consistent enough. The suggestion consists first of all in separating evaluative adverbs in the strict sense, that is ones referring to axiological categories, from other types of evaluative adverbs. Among the latter the following ones may be distinguished: 1. Epistemic adverbs, with the help of which the speaker evaluates the truth of the proposition (certe, certo, plane, profecto, sane, vero, vere, fortasse, forsitan), 2. evidential adverbs that point the basis on which the speaker gives some information (scilicet, videlicet), and 3. mirative adverbs, with which the speaker expresses his surprise that the given state of affairs does occur (inopinanter, inopinate, inopinato, necopinato). Among 4.the evaluative adverbs in the strict sense, in turn, four sub-groups may be distinguished: a. generally evaluating (bene, male), b. referring to cognitive values (sapientier, stulte, imprudenter, inepte, recte, falso), c. referring to utilitarian values (opportune, feliciter, (per)commode incommode, perincommode), and d. referring to moral values (recte, falso, merito, iure, iniuria). In the suggestion, recognizing the adverbs expressing surprise as the marker of mirativity is the most arguable point, as it is a language category that has been noticed relatively recently and has not been yet well recognized.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 3; 97-109
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Latin Prope—What Part of Speech Is It?
    Autorzy:
    Górska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1798750.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-29
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    parts of speech; grammatical classes of lexemes; indeclinable lexemes; adverbs; particles; prepositions
    Opis:
    The Polish version of the article was published in Roczniki Humanistyczne vol. 57, issue 3 (2009). This paper seeks to revise the description of the grammatical properties of the Latin lexeme prope, which are fundamental for its inclusion in specific classes of words (parts of speech). The change proposed here amounts to saying that behind the entry prope there are two parts of speech, and that they are not adverb and preposition but adverb and particle. The particle is prope, meaning almost, nearly—it occurs in the positive degree, does not govern case, and is syntactically related to various parts of speech. In the remaining cases, prope most generally means near (somebody / something); it is a gradable adverb that governs an obligatory point of reference (in the form of the accusative, the dative, or the prepositional phrase a [ab] with the ablative). This point of reference may, however, be subject to context-dependent ellipsis when the recipient has an opportunity to reliably reconstruct it.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 3 Selected Papers in English; 7-22
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stopniowanie a polifunkcyjność przysłówków łacińskich
    Comparison of Latin Adverbs and their Multifuctionality
    Autorzy:
    Górska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1933713.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    klasy gramatyczne leksemów
    przysłówki
    partykuły
    leksemy polifunkcyjne
    stopniowanie
    wykładniki gradacji
    grammatical classification of lexemes
    adverbs
    particles
    multifunctional lexemes
    comparison
    gradability exponents
    Opis:
    This article presents a proposal to take into account the grammatical notion of comparison as a criterion that is instrumental in distinguishing linguistic functions of Latin lexemes derived from quality adjectives, traditionally named adverbs. The formal description of the morphological and syntactic features of the lexemes bene, male, plane, sane, longe and prope makes the author conclude that their linguistic use is not limited to that of gradable adverbs, employed as verbal modifiers. When these words are in their positive form in the sentence, they are capable of performing other functions. First of all, they can be used as exponents of gradability, marking the non-relative degrees of feature intensity. Additionally, the lexeme sane functions as an epistemic particle, deontic particle and as a so called contextual asyntagmatic lexeme.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2011, 59, 6; 7-28
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Łacińskie prope – jaka to część mowy?
    The Latin Prope – What Part of Speech Is It?
    Autorzy:
    Górska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1944393.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    części mowy
    klasy gramatyczne leksemów
    leksemy nieodmienne
    przysłówki
    partykuły
    przyimki
    parts of speech
    grammatical classes of lexemes
    indeclinable lexemes adverbs
    particles
    prepositions
    Opis:
    This paper seeks to revise the description of grammatical properties of the Latin lexeme prope, which are basic to include it in respective classes of words (parts of speech). The change proposed here amounts to saying that beyond the entry prope there are two parts of speech, but they are not adverb and preposition, but adverb and particle. The particle is prope in the sense of almost, nearly – then it occurs in the positive degree, does not manifest rection, is part of syntactic relations with various arts of speech. In the remaining cases prope, most generally it means near (someone/something), is a gradable adverb that govern an obligatory point of reference (in the form of accusative, dative or prepositional phrase a [ab] with ablative). This may, however, give in to a context ellipsis when the recipient has an opportunity to reliably reconstruct it.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2009, 57, 3; 131-145
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tentative division of Latin adverbs of degree
    Próba podziału łacińskich przysłówków stopnia
    Autorzy:
    Górska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1882754.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    stopniowanie
    przysłówki stopnia
    wykładniki gradacji
    intensywność
    kompletność
    dostateczność i nadmiar
    comparison
    adverbs of degree
    indices of gradation
    intensity
    completeness
    sufficiency and excess
    Opis:
    Artykuł jest próbą podziału łacińskich leksemów służących do wskazywania bezwzględnego stopnia cechy lub stanu, określanego przez predykaty gradualne, tradycyjnie nazywanych przysłówkami stopnia. Proponuje się rozróżnianie czterech grup wykładników stopnia, charakteryzujących cechę lub stan ze względu na kategorie intensywności, kompletności, dostateczności i nadmiaru: (1) wykładniki intensywności: a. intensyfikatory, wskazujące na wysoki stopień cechu lub stanu (valde, multum, magnopere/magno opere, admodum, bene, male, sane, plane, non mediocriter, abunde, impense, vehementer, graviter, egregie, eximie, mire, mirifice, mirabiliter), b. dezintensyfikatory, wskazujące na niski stopień cechy lub stanu (non valde, non magnopere, non admodum, male, mediocriter); (2) wykładniki kompletności: a. wskazujące na pełny stopień cechy lub stanu (bene, male, plane, admodum, longe, omnino), b. wskazujące na niepełny stopień cechy lub stanu (prope, paene, non plane); (3) wykładniki dostateczności: a. wskazujące na dostateczny stopień cechy lub stanu (satis/sat), b. wskazujące na niedostateczny stopień cechy lub stanu (non satis/sat, parum) i (4) wykładniki nadmiaru: a. wskazujące na nadmiar cechy lub stanu (nimis/nimium, oppido), b. wskazujące na brak nadmiaru cechy lub stanu (non nimis).
    The paper is an attempt of dividing Latin lexemes of the nonrelative degree of a property or state, which is expressed by gradable predicates, traditionally called adverbs of degree. The disitnction of four groups of degree indices is proposed, which characterize a property or state according to categories of intensity, completeness, sufficiency and excess, i.e. (1) Indices of intensity: a. intensifiers describing the high degree of a property or state (valde, multum, magnopere/magno opere, admodum, bene, male, sane, plane, non mediocriter, abunde, impense, vehementer, graviter, egregie, eximie, mire, mirifice, mirabiliter), b. disintensifiers describing the low degree of a property or state (non valde, non magnopere, non admodum, male, mediocriter); (2) Indices of completeness: a. describing the complete degree of a property or state (bene, male, plane, admodum, longe, omnino), b. describing the incomplete degree of a property or state (prope, paene, non plane); (3) Indices of sufficiency: a. describing the sufficient degree of a property or state (satis/sat), b. describing the insufficient degree of a property or state (non satis/sat, parum) and (4) Indices of excess: a. describing the excess of a property or state (nimis/nimium, oppido), b. describing the lack of excess of a property or state (non nimis).
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 3; 177-198
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Łaciński leksem sane jako tzw. wyrażenie funkcyjne
    The Latin Lexem sane as the So-Called Functional Expression
    Autorzy:
    Górska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1944741.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    wyrażenia funkcyjne
    części mowy
    klasy gramatyczne leksemów
    leksemy nieodmienne
    przysłówki
    partykuły
    dopowiedzenia
    functional expression
    parts of speech
    grammatical classes of lexems
    uninflected lexems
    adverbs
    particles
    additions
    Opis:
    The Latin lexem sane is derived from the adjective sanus (healthy, sane, sensible). Beyond the “proper” adverbial usage, i.e. in its extratextual function (that refers to the sphere of the non-linguistic phenomena), it very often plays also intratextual functions (it does not refer to the non-linguistic reality), but serves to “comment” on linguistic objects). In other words, it belongs to the so-called functional expressions. Assuming one of the classification of uninflected lexems (by M. Grochowski) as the starting point one may state that sane belongs to three different functional classes (parts of speech), for it occurs as (1) adverb (healthy, sanely, sensibly), as (2) a particle: a) operator of gradation (totally, entirely, very), b) epistemic particle (with certainty, without doubt) – pragmatically also as an expression of irony, c) particle at the imperative (“enhancement” of the imperative or exponent of permission), d) particle in concessive sentences (exponent of permission), and as (3) addition (yes, of course, very well, certainly). The last two classes of lexems, that is particles and additions, belong to functional expressions. The initial proposal to order the description of the function of only one Latin lexem (polysemic or, perhaps, several homonymic lexems), traditionally included to adverbs, seeks to turn our attention to the need for a new consideration of uninflected lexems in Latin.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2009, 57, 6; 11-27
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies