Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "THEATRE" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 46
Tytuł:
Jeanne la Folle. Quelques considérations sur le personnage Montherlantien face aux sources historiques
Joanna Szalona. Kilka uwag na temat: Postać w dziele Montherlanta a źródła historyczne
Autorzy:
Stachniak, Judyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954777.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Henry de Montherlant
teatr (historia w teatrze)
szaleństwo
theatre (history in theatre)
folly
Opis:
Joanna Szalona, urodzona w Toledo w 1479, a zmarła w Tordesillas w 1555 r., była królową Kastylii i Aragonii, żoną Filipa Pięknego. Jest ona postacią bardzo złożoną i do dziś nieodgadnioną: jedni twierdzą, że była szalona, niezrównoważona psychicznie, drudzy zaś utrzymują, że była ofiarą ambicji politycznych swojego ojca Ferdynanda, potem męża, a następnie syna. Karola V, którzy zależnie od swoich własnych interesów orzekali o jej zdrowiu psychicznym. Postać ta - jej tajemniczość i złożoność - zainspirowała dramatopisarza Henry’ego de Montherlant, który w swojej sztuce pod tytułem Le Cardinal d ’Espagne ukazał ją w jej ostatnim, choć najdłuższym okresie życia - jako wdowę, zrozpaczoną po śmierci swojego męża, Filipa Pięknego. Zarówno wygląd zewnętrzny, jak i zachowanie bohaterki Monlherlanta zgodne są ze świadectwami ówczesnych i współczesnych historyków: P. de Sandovala. L. P. Gacharda, W. T. Walsha oraz J. Brouwera. Niedbały ubiór królowej, odmawianie przyjmowania posiłków, strach przed szpiegami, niechęć do podejmowania decyzji, szczególnie wagi państwowej, czy napady szału ustępujące stanom odrętwienia, obecne są w sztuce francuskiego pisarza, który przyznaje się zresztą do korzystania z przekazów kronikarzy tamtej epoki. Postaci Joanny Szalonej towarzyszy również głębokie poczucie godności królewskiej oraz niechęć do spełniania wszelkich praktyk religijnych. Jednakże podstawą, na której Montherlant zbudował postać Joanny Szalonej, jest niewątpliwie jej niezaspokojona i zazdrosna miłość do Filipa Pięknego: z tą samą pasją, z jaką kochała i zarazem nienawidziła swojego męża za jego życia, tak również opłakiwała go po jego śmierci.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2001, 49, 5; 25-46
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problematyka teatralna w pismach Wilhelma Feldmana
Theatrical Problems in Wilhelm Feldmans Writings
Autorzy:
Lewandowska, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954006.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Wilhelm Feldman
teatr realistyczny
teatr modernistyczny
krytyka teatralna
realistic theatre
modernist theatre
theatrical criticism
Opis:
The article is devoted to the connections of Wilhelm Feldman (1868-1919) with the theatre, as these problems take up especially much space in his research works: Feldman was a historian of the theatre and of theatrical criticism; he also regularly published reviews and reports of the activities of the contemporary stages. He treated the theatre as an important place in which national culture was created and propagated. It seemed to him especially important in the situation when Poles – who were under the influence of the three invading states – were exposed to the threat of losing their national identity. In his works of the history of the theatre (including the history of Polish theatres from positivism to the contemporary times) he paid a lot of attention to analysis of the theatres' repertoire and the way the plays were produced, to the actors' art and the audience's expectations from them. Feldman not only commented on the manifestations of the theatrical life but also made suggestions for changes in the way Polish theatres worked – from which his conception of the “Polish theatre” may be reconstructed. The theatre was to be based on dramas that had high literary values – contemporary and classical, Polish and foreign ones. Also actors, talented and forming good companies, were tobe a foundation of it. Each premiere – according to Feldman – should be connected with preparation of a separate set of scenery, costumes, special effects and music, so that it would reflect the peculiar atmosphere of the produced dramatic work. Efficient work of a theatre – in the opinion of the author of Contemporary Polish Literature – also depends on the work of critics, the audience's expectations and the financial policies of the municipal authorities; hence, he demanded that they assumed a mature and responsible attitude. A theatre organized in this way, headed by a creative individual, accessible not only to elites but to the whole society, would be a Polish contribution to European culture.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 1; 55-75
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Amatorskie realizacje teatralne dramatów Karola Wojtyły
The Amateur Theatre Performances of Karol Wojtyła’s Plays
Autorzy:
Lach, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1732101.pdf
Data publikacji:
2020-12-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dramat sakralny
teatr amatorski
dramaturgia Karola Wojtyły
teatr studencki
teatr religijny
sacred drama
amateur theatre
dramaturgy of Karol Wojtyła
student theatre
religious theatre
Opis:
W promowaniu idei zawartych w dramatach Karola Wojtyły istotną rolę, obok scen zawodowych, pełnią środowiska amatorskie. Brat naszego Boga i Przed sklepem jubilera, a także różne montaże poetyckie oparte na poezji Wojtyły na stałe zagościły do repertuarów mniejszych grup teatralnych. Niektóre z nich, jak „Droga” z Poznania, „Teatr Karola” z Gliwic czy „Hagiograf” z Krakowa swoje istnienie i działania podporządkowują celowi, jakim jest promocja myśli i twórczości papieża Polaka. Różnorodność form, od spektakli rapsodycznych, przez montaże słowno-muzyczne, aż po formy bardzo popularne, jak na przykład musicale, sprawia, że idee, które zostawił w swych pismach Jan Paweł II, ciągle znajdują nowych odbiorców.
Amateur theatre circles play an important role in promoting the ideas contained in Karol Wojtyła’s dramas. Our God’s Brother and In front of the Jeweller’s Shop, as well as various poetic works based on Wojtyła’s poetry, have permanently entered the repertoire of smaller theatre groups. Some of these, such as “Droga” from Poznań, “Teatr Karola” from Gliwice or “Hagiograf” from Cracow, subordinate their existence and actions to the goal of promoting the thoughts and works of the Polish Ppope. The variety of forms, from rhapsodic performances to musicals, means that the ideas that John Paul II left in his writings can still find new recipients today.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 215-230
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z przestrzeni w nadprzestrzeń. (O scenografiach Jadwigi Pożakowskiej na scenie kameralnej teatru „Wybrzeże” w Sopocie)
From Space to Hyper-Space. On Jadwiga Pożakowskas Sceneries on the Small-Audience Stage of the „Wybrzeże” Theatre in Sopot
Autorzy:
Piechówka, Anna M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953996.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
scenografia − plastyka teatralna
Jadwiga Pożakowska
Teatr „Wybrzeże”
przestrzeń teatralna
scenograf
Piotr Paradowski
Stanisław Hebanowski
scenography – fine arts in theatre
„Wybrzeże” Theatre
space in theatre
scenographer
Opis:
The article `From Space to Hyper-space' aims at examining the scenographic operation of passing from the space of the stage that is limited by physical dimensions, to the space of scenic meanings, on the example of the work of Jadwiga Pożakowska, an artist who has been working in the towns of the Baltic coast for the last half of the century. It is divided into afew parts defining its contents: 1) the time – the first decade of Jadwiga Pożakowska's scenographic work in Sopot (the years 1961-1971), as it is in that period that her artistic sensitivity imposed the visual form on that stage; 2) the place – the Small-Audience Stage of the “Wybrzeże” Theatre in Sopot; 3) the selection of performances – those ones have been chosen whose influence was strong enough to survive, consolidating their position among theatrical achievements, and which were included among the most important by the artist herself. While remaining in the area defined in this way in respect of time and space as well as of the repertoire, an attempt has been made to elicit the peculiar visual features of the performances from a few different scenic realizations, which are the badge of the artistic personality of the scenery author, which is the most appealing in the organization of the stage space. In this respect Jadwiga Pożakowska's theatrical visual art reflects the artistic roots of the “Cracow school”: a deeply rooted consciousness of the creative power of the scenographer in a clash with the stage space, the ability to tame that area even in the extreme conditions of a small area and a lack of a proper base, to overcome limitations and to derive creative power from them.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 1; 137-150
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teatr słowa. Wokół koncepcji Juliusza Osterwy oraz Mieczysława Kotlarczyka i Karola Wojtyły
The Theatre of the Word. The Concepts of Juliusz Osterwa, Mieczysław Kotlarczyk, and Karol Wojtyła
Autorzy:
Sobiecka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1732098.pdf
Data publikacji:
2020-12-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Karol Wojtyła
Mieczysław Kotlarczyk
Juliusz Osterwa
teatr słowa
teologia teatru
“theatre of the word”
theology of theatre
Opis:
Artykuł prezentuje dwie teorie teatru słowa Juliusza Osterwy oraz Mieczysława Kotlarczyka i Karola Wojtyły. W rozumieniu twórców przynależą one do zjawiska określonego mianem „praelementów teatru”. Stanowisko to wydaje się o tyle interesujące, że zdaniem Jana Ciechowicza stanowi podstawę „światopoglądu teatralnego” Wojtyły, zaś w ocenie Janusza Pasierba „korzenie metodologiczne” jego poetyki i dramaturgii. Zaprezentowane analizy obejmują kanoniczne teksty obu twórców: listy i zapiski prywatne Osterwy zgromadzone w tomie Przez teatr – poza teatr (2004) oraz korespondencję, publicystykę teatralną i wypowiedzi teoretycznoteatralne Wojtyły opublikowane w wyborze Poezje i dramaty (2001) i przypomniane niedawno w jego Dziełach literackich i teatralnych (2019). Słowo rozumiane jako „praelement teatru”, a zarazem jako siła żywa i działająca, stanowi – w moim rozumieniu – podstawowy wyznacznik myślenia teatrem Karola Wojtyły.
The purpose of this article is to present two different theories about the “theatre of the word,” the first of these theories held by Juliusz Osterwa, and the second one held by Mieczysław Kotlarczyk and Karol Wojtyła. The idea that these theories belong to the literary phenomenon termed “proto-elements of theatre” is shared by all three of these conceptual authors. This phenomenon seems to be especially interesting because, according to Jan Ciechowicz, it constitutes the basis of Karol Wojtyła’s “theatrical world-view,” and, according to Janusz Pasierb, it also forms the “methodological roots” of Wojtyła’s poetry and drama. The analyses of the phenomenon presented in this article cover the canonical texts of both authors: the letters and private writings of Osterwa, gathered in the tome Przez teatr – poza teatr (2004), as well as Wojtyła’s correspondence, journalistic writings concerning the theatre and his works dealing with the theory of theatre, published in Poezje i dramaty (2001), and recalled in the recent Dzieła literackie i teatralne (2019). The spoken word, understood as a “proto-element of theatre,” and, at the same time, as a working, living force, is – in my understanding – a basic tenet of Karol Wojtyła’s thinking about theatre.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 203-214
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W nurcie prawdy. O niektórych aspektach dramaturgii Romana Brandstaettera
In the Current of Truth. On Some Aspects of Roman Brandstaetters Dramatic Works
Autorzy:
Zajączkowski, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1944408.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Brandstaetter
teatr
Polska
patriotyzm
stalinizm
theatre
Polska
patriotism
Stalinism
Opis:
Roman Brandstaetter (1906-1987) was one of the most prolific Polish contemporary playwrights. In the 1950s he wrote eight dramas. Although their subjects are allusions to the past, they were also quite current. Against the background of the socialist realist plays that were reigning supreme on Polish stages at that time, the writer defined his dramatic works as “the theatre of subtexts and oblique statements”. For Brandstaetter, history was not an illustration of propaganda slogans, but a background for discussing contemporary times and the presentation of the highest ethical values, as well as criticism of what had originated from the spirit of injustice and cosmopolitism. In the works written by the author of Wojna żaków z panami ‘The War of Schoolboys against the Lords’ both patriotic and moral tones can be heard; they also remind the reader of Renaissance Poland, the Poland of a great culture. There is a call for Polish theatre and for respect for native speech, as well as for the ideas of freedom and justice that have always been so dear to the Poles. The symbolism referring to the past is, therefore, an expression of opposition to the political oppression and ubiquitous symbolic violence of the Stalinist period. In Brandstaetter’s works, by alluding to the history of Poland and the lives of great Poles, traits such as sacrifice, struggle and transformation were especially emphasised, as was the spiritual strength of being a Pole, which was derived from Christianity.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2009, 57, 1; 85-101
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Promieniowanie ojcostwa – promieniowanie teatru. Zarys interpretacji scenicznych dramatu Karola Wojtyły
The Radiance of Fatherhood – the Radiance of Theatre. An Outline of the Stage Interpretations of the Dramatic Work of Karol Wojtyła
Autorzy:
Komorowska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1732104.pdf
Data publikacji:
2020-12-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Karol Wojtyła
Promieniowanie ojcostwa
dramaturgia
interpretacje sceniczne
teatr profesjonalny
teatr amatorski
The Radiance of Fatherhood
dramaturgy
stage interpretations
professional theatre
amateur theatre
Opis:
Artykuł śledzi historię wystawień dramatu Karola Wojtyły Promieniowanie ojcostwa, który jest przez wielu uważany za najmniej sceniczny z dramatów autora, począwszy od światowej prapremiery z 1983 roku w reżyserii Andrzeja Marii Marczewskiego, poprzez kolejne wersje inscenizacji reżysera, interpretacje sceniczne innych reżyserów scen profesjonalnych, alternatywnych, a nawet amatorskich. W zdecydowanej większości są to spektakle polskie, choć wspomniane zostają ostatnio przygotowane prapremiery dramatu na Słowacji (2015) i w Czechach (2019). Celem tekstu jest ukazanie zmagań twórców teatralnych z tym niewątpliwie najbardziej wieloznacznym tekstem w dorobku Wojtyły, prześledzenie zaproponowanych rozwiązań wizualnych i interpretacji scenicznych dramatu.
This article deals with the history of the stage performances of Karol Wojtyła’s play The Radiance of Fatherhood, which is considered by many to be, of all of the author’s plays, the one least suitable for performing on stage, starting with the world premiere in 1983 by Andrzej Maria Marczewski, through subsequent versions by the same director, as well as by others, both from professional and alternative theatres, including amateur ones. The vast majority of the stage performances in question were performed in Poland; however, the recently accomplished premieres of the dramatical work in Slovakia (2015) and in the Czech Republic (2019) are also mentioned. The aim of this text is to show the way many theatre artists faced the challenge of dealing with what is undoubtedly the most multidimensional text of Wojtyła’s oeuvre, as well as to trace the proposed visual solutions and stage interpretations of the dramatical work.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 231-247
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Transgresión en el “Teatro furioso” de Francisco Nieva
Transgression in Francisco Nieva’s “Teatro furioso”
Transgresja w „Teatro furioso” Franscisca Nievy
Autorzy:
Falska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1886902.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
transgresja
teatr
Francisco Nieva
„Teatro furioso”
transgression
theatre
“Teatro furioso”
Opis:
Francisco Nieva, który zadebiutował jako dramaturg w epoce frankistowskiej, w swoich utworach manifestuje postawę opozycyjną i kontestującą wobec rozmaitych zakazów wynikających z porządku politycznego, społecznego czy religijnego. Łamanie różnego rodzaju tabu związanych z przyzwoitością, poczuciem wstydu czy wrażliwością estetyczną jest stałym motywem jego dramatów. W niniejszym artykule starano się zbadać, w jaki sposób przejawia się i w jakich formach wyraża transgresywny charakter utworów Nievy. Analizie poddane zostały utwory należące, zgodnie z klasyfikacją samego autora, do grupy „Teatro furioso”. Analizowano formy naruszania tabu w sferze religijnej, erotycznej, tradycji narodowej, przyzwoitości i dobrego smaku wodniesieniu do elementów struktury dramatycznej utworów. Transgresión en el “Teatro furioso” de Francisco Nieva Francisco Nieva, cuyo teatro se inicia en plena época franquista, manifiesta en sus obras posturas contestatarias y de oposición a diferentes prohibiciones que surgen de acuerdo con un orden político, social o religioso. La transgresión de tabúes de varias índoles que atentan contra la decencia, el pudor o la delicadeza es un motivo constante de sus dramas. En nuestro artículo intentamos estudiar cómo surge, cómo se expresa o se manifiesta el carácter transgresivo de sus obras. El corpus de nuestro trabajo está centrado en los textos teatrales que pertenecen a las obras clasificadas por el autor mismo como su “Teatro furioso” y que revelan estas temáticas y exposiciones a través de diferentes elementos de la estructura dramática tales como: personaje, situación o lenguaje dramático.
Francisco Nieva, a dramatist who makes his debut during Francoism, defies and contests in his works a variety of bans of political, social, and religious character. The transgression of various taboos of decency, modesty, and sensitivity is a recurring motif in his plays. This article examines the ways in which the transgressive character of Nieva’s works is expressed, and the forms of its manifestations. The analysis is focused on the texts the playwright himself classifies as“Teatro furioso.” This study focuses on different elements of the dramatic structure of the plays, such as: personae, spatial and temporal relations (setting,) action, situation, and the language of the dramas.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 5; 191-201
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Związki kultu Dionizosa z teatrem greckim w świetle nowszej literatury naukowej. Przegląd najważniejszych stanowisk
The Relations between the Cult of Dionysus and the Greek Theatre in the Light of the most Recent Learned Literature. A Review of the most Important Positions
Autorzy:
Kulig, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954403.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
teatr
dramat
Dionizos
obrzęd
kult
theatre
drama
Dionysos
ritual
cult
Opis:
The paper depicts the most recent literature as regards the relations between the cult to Dionysus and the Greek theatre. We find here the views of, among others, S. Goldhill, who showed the social and political aspect of the festival in honour of Dionysus, and thereby he pointed to Dionysus as the protective deity of the polis. R. Friedrich criticized this point of view. He discusses the transitory stage between the rite and the fully developed tragedy. He stated that at the source of the drama one finds ἱερὸς λόγος, dealing with Dionysus' special passion (his suffering, death and resurrection). Another scholar who touched upon this problem is R. Seaford. He directed our attention to the Dionysian myth. The scholar treats that myth and cult as elements of the social process forming the polis rather than as a source of tragedy. The theme which is of interest for us here is dealt with by P.E. Easterling. She pointed to a strong link between the Dionysian festival and dithyramb. She laid a great stress on the significance of the satyr drama which – according to her – was supposed to demonstrate the „animal” spirit of the audience. Undoubtedly, this wildness has something to do with Dionysus – the god of dance, singing, wine, and joy. This is on what the scholar bases her theory as regards the relationship between the cult of Dionysus and the theatre. Now D. Paleothodoros, while discussing this relationship, grounds his theory on the archeological research of the Athenian agora. His research indicates that the cult of Dionysus and dramatic festival were introduced to Athens at the time of the reign of the sons of Pisistratus.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2002, 50, 3; 93-103
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Osobność Karpowicza albo dramat myśli uwikłanej w świat
Karpowiczs Individuality or the Drama of the Thought Entangled in the World
Autorzy:
Michalczuk, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1944048.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Tymoteusz Karpowicz
dramaturgia Karpowicza
teatr subiektywny
Karpowicz's playwriting
subjective theatre
Opis:
This paper focuses on Karprowicz – the inventor of a certain kind of subjective theatre, his “mental” theatre in which he sought to find a new form of his poetic quests. The concept of personal theatre refers here to the situation in which there is no correspondence between the basic indicators of kind and genre in the drama, when the rules and principles of writing are no longer recognised through the prism of convention. Rather they are defined by other points of reference, especially the overall literary accomplishment of the writer, the singularity of his conclusions. According to Karpowicz, the essence of innovation does not reside in the formal shape, but in the new and revealing understanding of man, in being open to the whole dynamic complexity of human nature. This paper is therefore also an attempt to show the image of man written in the construction of heroes who function in Karpowicz's “mental” world. It is the only world that according to Karpowicz bears the chance to come closer to the truth about the essence of humankind. It is the world in statu nascendi, the world of constant movement, development and change, the world governed by the logic of paradox. This logic sanctions the existence of oppositions constituted by the heroes or else deformed by them. They become bearers of contents inscribed in the basic categories of human existence. They are exemplifications of the dynamic co-existence of contrary ideas, models stigmatised by their own carnality and history, which still face a chance to discover the essence of humankind that enlivens the incessant movement of thoughts.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2010, 58, 1; 219-237
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Algunas manifestaciones de violencia en el teatro venezolano de los 60: La muerte de Alfredo Gris, Algunos en el islote y El Ordenanza de Rodolfo Santana
Some Manifestations of Violence in Venezuelan Theatre of the 1960s: La muerte de Alfredo Gris, Algunos en el islote and El Ordenanza by Rodolfo Santana
Wybrane aspekty przemocy w teatrze wenezuelskim lat 60.: La muerte de Alfredo Gris, Algunos en el islote y El Ordenanza Rodolfa Santany
Autorzy:
Buczek, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1886942.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Rodolfo Santana
przemoc werbalna
przemoc niewerbalna
teatr wenezuelski
teatr latynoamerykański lat 60
verbal violence
nonverbal violence
Venezuelan theatre
Latin American theatre of the 1960s
Opis:
El presente artículo se propone estudiar el funcionamiento y el significado del recurso de la violencia en tres obras tempranas de Rodolfo Santana, uno de los dramaturgos venezolanos contemporáneos más reconocidos en América Latina. Apoyándonos en el método propuesto por Albuquerque (Violent Acts: a study of contemporary Latin American theatre, 1991), vamos a analizar el lenguaje verbal y no verbal de la violencia en las obras escritas por Santana en la década de los sesenta (La muerte de Alfredo Gris, 1965; Algunos en el islote, 1966; El Ordenanza, 1966) intentando, asimismo, profundizar en su dimensión ideológica.
The aim of the study is to examine the functioning and significance of violence in the early works of Rodolfo Santana, a Venezuelan playwright. Using the method proposed by S.J. Albuquerque (Violent Acts: a study of contemporary Latin American theatre, 1991), we will analyze the verbal and nonverbal violence in the texts of Santana written during the 1960s (La muerte de Alfredo Gris, 1965; Algunos en el islote, 1966; El Ordenanza, 1966) with the view to examining its ideological level as well.
Celem niniejszego artykułu jest analiza funkcjonowania i znaczenia zjawiska przemocy we wczesnych sztukach wenezuelskiego dramaturga Rodolfa Santany. Posługując się metodą zaproponowaną przez S.J. Albuquerque (Violent Acts: a study of contemporary Latin American theatre, 1991), uczynimy przedmiotem naszych dociekań przemoc werbalną i niewerbalną, obecną w tekstach Santany z lat 60. (La muerte de Alfredo Gris, 1965; Algunos en el islote, 1966; El Ordenanza, 1966), próbując jednocześnie zgłębić jej wymiar ideologiczny.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 5; 155-164
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Reminiscencje ajschylejskie w parodosie Antygony Sofoklesa
Aeschylean Reminiscences in the Parodos of Sophocles’ Antigone
Autorzy:
Chodkowski, Robert R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954286.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
literatura
teatr
tragedia grecka
chór
parodos
literature
theatre
Greek tragedy
chorus
Opis:
The paper discusses some similarities between Aeschylus and the parodos of Sophocles’ Antigone. The chorus in the Antigone is a group of royal counsellors whose social status reminds us of the choruses of Persians and Aeschylus’ Agamemnon. As such, it plays similar functions: it is dramatic and plays the role of a commentary. Like the choruses in Aeschylus, in which the old tragedian penetrates into the past following the principle of retrospection, Sophocles in the introductory part of his chorus also refers to a scene of the event from pre-action (Vorgeschichte) and submits it to a commentary in lyrical and reflective manifestations. Introducing narrative elements into the song of parodos, Sophocles – following Aeschylus – does not make his chorus relate the events in a chronological order, but uses “the technique of editing”. He cuts them into certain units and remodels them in time in order to submit them to poetization or reflection, or to expose them as meaningful for the further course of action. In the final part of the paper, the author discusses Aeschylean reminiscences which he noticed in the linguistic layer of the parodos.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2003, 51, 3; 19-28
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Widownia antycznego teatru greckiego
The Auditorium and the Audience of the Greek Ancient Theatre
Autorzy:
Chodkowski, Robert R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954797.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
teatr
Grecja
widownia
dramat grecki
theatre
Greek drama
auditorium
audience
Greece
Opis:
The author deals with the auditorium of the Greek theatre in a twofold meaning: as a part of the stage building and as its audience who took seats in the theatre during performances. The first part of the paper depicts the following issues from the historical point of view: the auditorium of the Greek theatre as instanced by the most characteristic remnants of the ancient theatrical buildings, that is the size of the audience, its division into blocks of seats, benches for the audience, seats and seats of honour. The second part deals with the theatrical audience: their number, their social composition, their behaviour during performances, relations between the stage and the audience. The latter aspect is more particularly exposed in the paper; the close relations between the spectators and actors have been discussed on the example of the texts of dramas (tragedy and ancient comedy) that have been preserved until now. As far as other particular issues are concerned, one should stress that the author is in favour of women in the theatre both during agons (dramatic contests) of tragedies, and in comedies, disputing in this matter with the opposite view presented by S. Goldhill (of 1997).
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2001, 49, 3; 61-93
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Vondel of Lope de Vega? Over Spaans toneel en Nederlandse actrices
Vondel czy Lope de Vega? O teatrze hiszpańskim i niderlandzkich aktorkach
Vondel or Lope de Vega? On Spanish Theather and Dutch Actresses
Autorzy:
van Marion, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31342734.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
historia teatru
Amsterdamse Schouwburg
teatr hiszpański
Lope de Vega
aktorki
Ariana van den Bergh
Susanna van Lee
theatre history
Spanish theatre
actresses
theatergeschiedenis
Spaans toneel
actrices
Opis:
Het artikel onderzoekt de populariteit van de belangrijkste in de Amsterdamse Schouwburg tussen 1650 en 1670 opgevoerde stukken aan de hand van de recettes die zijn genoteerd in de archiefstukken. Uit dit recente onderzoek naar de Nederlandse theatergeschiedenis rondom de Amsterdamse Schouwburg blijkt dat het toenmalige publiek in groten getale genoot van een repertoire dat veel internationaler en veelvormiger was dan alleen de klassieke Bijbelse tragedies die in de literatuurgeschiedenissen staan vermeld. Het waren vertalingen van Spaanse comedias die vanaf het midden van de zeventiende eeuw volle zalen trokken. De toeschouwers kwamen af op veel spektakel en belangrijke rollen voor vrouwen. Dit had grote gevolgen voor het personeel van de Schouwburg, want er moesten voor het eerst actrices worden ingehuurd. Deze Nederlandse actrices waren veelzijdige diva’s met veel gevoel voor drama. Het publiek kwam speciaal om hen te zien. Verder onderzoek is noodzakelijk.
Autorka artykułu na podstawie rachunków zarejestrowanych w archiwach analizuje popularność najważniejszych sztuk wystawianych na deskach Amsterdamse Schouwburg w latach 1650-1670. Najnowsze badania nad historią teatru niderlandzkiego oraz nad Amsterdamse Schouwburg pokazują, że ówczesna publiczność stawiała międzynarodowy i zróżnicowany gatunkowo repertuar wyżej nad klasyczne tragedie biblijne, które zapisały się w historii literatury. Wśród preferowanej twórczości znajdowały się tłumaczenia komedii hiszpańskich, które od połowy XVII w. przyciągały do teatru tłumy. Widzowie z entuzjazmem przyjmowali zarówno same spektakle, jak i ważne role odgrywane w nich przez kobiety. Miało to poważne konsekwencje dla personelu teatru, ponieważ po raz pierwszy konieczne się stało zatrudnienie aktorek. W amsterdamskim teatrze stały się one wszechstronnymi diwami o wielkim wyczuciu dramatu, przyciągającymi publiczność, która przychodziła specjalnie po to, by ujrzeć je na scenie. Autorka wskazuje na konieczność dalszych badań nad tym zagadnieniem.
This article examines the popularity of the most important plays performed in the Amsterdamse Schouwburg between 1650 and 1670 on the basis of the receipts recorded in the archives. This recent research into Dutch theatre history and the Amsterdamse Schouwburg shows that the public enjoyed a repertoire that was much more international and multifaceted than just the classic Biblical tragedies mentioned in the literary histories. From the mid-seventeenth century, it was the translations of Spanish comedias that attracted a large audience. People enjoyed both the spectacle and the important roles for women. This had major consequences for the Schouwburg’s staff, because, for the first time, actresses had to be hired. These Dutch actresses were versatile divas with a great sense of drama, and the audience came especially to see them. Further research into this topic is recommended. Keywords: theatre history; Amsterdamse Schouwburg; Spanish theatre; Lope de Vega; actresses; Ariana van den Bergh; Susanna van Lee
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5 Zeszyt specjalny; 59-75
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Karol Wojtyła i Emil Zegadłowicz – bliscy czy dalecy? Wokół koncepcji teatru
Karol Wojtyła and Emil Zegadłowicz – Similar or Different?
Autorzy:
Podstawka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1731988.pdf
Data publikacji:
2020-12-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Karol Wojtyła
Emil Zegadłowicz
teatr pierwszej połowy XX wieku
teatr i dramat religijny
theatre of the first half of the 20th century
religious theatre and drama
Opis:
Artykuł jest komparatystycznym studium na temat koncepcji teatru Karola Wojtyły i Emila Zegadłowicza. Mimo iż powstaje wiele prac poświęconych młodzieńczej twórczości literackiej i działalności teatralnej Wojtyły, wciąż nie w pełni przeanalizowane są wątki badań teatrologicznych. Dlatego istotna wydaje się próba ukierunkowania badawczej refleksji na źródła, z jakich czerpali obaj twórcy, kształtując swą poetycką wrażliwość, koncepcję człowieka i świata uzewnętrznianą w strukturze dzieł dramatycznych, wpisaną w myśl teatralną, poglądy na temat misji sztuki i aktora. Rekonesansowa próba porównania kompozycji wczesnych dramatów Zegadłowicza i Wojtyły wskazuje na wspólne korzenie postrzegania roli teatru i model dramaturgii wyrastającej z tradycyjnych, misteryjno-moralitetowych form teatralnych. Widoczne są również podobne kierunki i obszary artystycznych penetracji, pojmowania estetycznych kanonów sztuki, wartości regionalnej kultury, przy równoczesnej odrębności światopoglądu i twórczości obu artystów.
This article is a comparative study of the concept of the theatre of Karol Wojtyła and Emil Zegadłowicz. Although many works have been devoted to the youthful literary output and theatrical activity of Wojtyła, the themes of theatre studies have still not yet been fully analysed. Therefore, it would seem to be important to research those sources from which both artists drew, those that shaped their poetic sensitivity, their concept of man and their concept of the world as externalised in the structure of the dramatic works, inscribed in their theatrical thought and in their views on the mission of art and the actor. An attempt to compare the compositions of Zegadłowicz’s and Wojtyła’s early plays points to the common roots of the perception of the role of theatre and a model of dramaturgy arising from traditional, mystery-morality plays. Similar trends and areas of artistic penetration, the comprehension of the aesthetic canons of art and the value of regional culture are also visible, while the world-views and creativity of both artists are separate.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 187-202
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 46

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies