Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Sacred Space" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Модерністичне представлення sacrum’y в історичних романах Дмитра Мережковського (Смерть богів (Юліян-Відступник); Воскреслі боги (Леонардо да Вінчі))
    Modernistic Presentation of the Sacred in Dmitriy Merezhkovsky’s Historical Novels The Death of Gods (Julian The Apostate), Resuscitated Gods (Leonardo Da Vinci)
    Modernistyczne przedstawienie sacrum w powieściach historycznych Dymitra Mereżkowskiego (Julian Apostata: Śmierć Bogów); Leonardo Da Vinci: (Zmartwychwstanie Bogów)
    Autorzy:
    Nabytowycz, Ihor
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1933960.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    modernizm
    kategoria sacrum
    przestrzeń symboliczna
    modernism
    category the sacred
    symbolistic space
    Opis:
    W artykule przeanalizowane zostały dwie powieści Dymitra Mereżkowskiego pod kontem konstruowania przez pisarza przestrzeni symbolicznej kategorii sacrum – na podstawie doświadczenia filozoficzno-estetycznego przejścia granicznego od świata antycznego do Średniowiecza (Julian Apostata: Śmierć bogów), a następnie swoisty obrócony symetrycznie powrót od Średniowiecza do Renesansu (Leonardo da Vinci: Zmartwychwstanie Bogów), różnorodne przejawy tej kategorii tak w wierzeniach Hellenów, jak i w chrześcijaństwie.
    It’s considered in the article how artistic attempt  is carried out of showing  artistic building of symbolistic space of category the sacred in novels of  Dmitriy Merezhkovskiy, and then original symmetrically turned return from the Antique to the Middle Ages (The Death of Gods (Julian the Apostate)) and from the Middle Ages to the Renaissance (Resuscitated Gods (Leonardo da Vinci)), her various expressions in creed of Olympic Gods in ancient Greeks, and in Christianity.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2010, 58, 7; 23-39
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    From the Profane to the Sacred: Prison-Space Transformations in G.G. Byron’s “The Prisoner of Chillon” and O. Wilde’s “The Ballad of Reading Gaol”
    Autorzy:
    Kędra-Kardela, Anna
    Kędzierska, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1804527.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-24
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    G.G. Byron; „Więzień Czyllonu”; O. Wilde; „Ballada o więzieniu w Reading”; przestrzeń więzienna; sacrum; profanum
    G.G. Byron; O. Wilde; “The Prisoner of Chillon”; “The Ballad of Reading Gaol”; prison space; the sacred; the profane
    Opis:
    Od profanum do sacrum. Transformacje przestrzeni więziennej w „Więźniu Czyllonu” G.G. Byrona i „Balladzie o więzieniu w Reading” O. Wilde’a Artykuł poświęcony jest dwóm utworom o tematyce doświadczenia więziennego: „Więźniowi Czylonu” George’a Gordona Byrona i „Balladzie o więzieniu w Reading” Oskara Wilde’a. Wykorzystując pojęcie „przestrzeni fabuły” (story space) Marie-Laure Ryan, artykuł omawia utwory pod kątem ewolucji postrzegania więzienia, do jakiej dochodzi pod wpływem doświadczeń skazańców. Bohater Byrona, po wielu latach cierpień, zaczyna traktować loch jak swój drugi dom, uświęcony obecnością w nim grobów pochowanych tam braci. U Wilde’a także ma miejsce zmiana percepcji więzienia, będąca wynikiem duchowej przemiany, jaką przechodzą skazańcy. Cela—świat koszmaru, opresji więziennego życia—staje się miejscem modlitwy, umocnienia wiary. W obydwu utworach, można wnioskować, dochodzi do przemiany sfery profanum w sferę sacrum.
    This study focuses on two prison poems: “The Prisoner of Chillon” by G.G. Byron and “The Ballad of Reading Gaol” by O. Wilde. It highlights the ordeal of the inmates with the emphasis on the change in their perception of the prison space. Based on M.-L. Ryan’s definition of story space, it is argued that the changing perception of space in the poems reflects the spiritual transformation the protagonists undergo. The experience of confinement leads, in the case of Byron’s protagonist, to the acceptance of prison life to the point of the dungeon becoming “a second home,” sacred to him as a site of his brothers’ burial. In Wilde’s poem incarceration has a transformative function, culminating in spiritual awakening and in the development of faith in Christ’s redemption. As a result of the change in both poems, prison becomes a space of prayer, turning thereby from the profane into the sacred.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 11; 149-164
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aнтpoпoлoгiя простору в українській дилогії Mикoли Гоголя (Вечера на хуторе близ диканьки, Миргород)
    Antropologia przestrzeni w ukraińskiej dylogii Mikołaja Gogola (Wieczory na chutorze koło dikańki, Mirgorod)
    Autorzy:
    Andrusiw, Stefania
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1945037.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    antropologia przestrzeni
    identyczność przestrzenna
    przestrzenie zwykle
    profanne
    demoniczne
    sakralne
    fantastyczne
    anthropology of space
    spatial
    identity
    spaces ordinary
    profane
    deminic
    sacred
    fantastical
    Opis:
    Na często zadawane pytanie o przynależność narodową Gogola można spojrzeć przez pryzmat kompleksu identyczności przestrzennych. Podstawową przestrzenną identycznością świadomości twórczej Gogola była identyczność ukraińska: ukraińskie przestrzenno-duchowe toposy chrześcijańskie, tradycja literacka (barok, Iwan Kotlarewski, Wasyl Gogol, preromantycy itp.), historia, natomiast na poziomie archetypowym - mentalno-językowy obraz świata, mity, folklor i inne czynniki składające się na genotyp mentalno-narodowy. Następna identyczność Gogola to Rosja i „ruskość”, imperialność, wraz z jej „wszechstowiańskim”, „władczym” językiem. Trzecią przestrzenną identycznością Gogola byt caty świat - ponadczasowy i ponadnarodowościowy, którego metaforą w ujęciu pisarza stały się Wiochy, przede wszystkim Rzym. Jednak podstawową identycznością w twórczości Gogola, zwłaszcza w jego „ukraińskiej dylogii”, była identyczność ukraińska: nie jako tematyka czy egzotyka „matorosyjska” na tle rosyjskim, a jako sedno osobistości twórczej pisarza. Obrazy przestrzenne w prozie Gogola, w tym i w „ukraińskiej dylogii”, są wyraźnie zantropologizowane. Tak powstaje „żywa Ukraina” - realna i mityczna, zwykła i dziwna, magiczna i zmienna, jak sam Gogol, człowiek i tekst.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2009, 57, 7; 41-51
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies