Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Roman republic" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Caecilii Metelli i Sulla. Sojusznicy czy rywale?
Caecilii Metelli and Sulla. Allies or Rivals?
Autorzy:
Ładoń, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806919.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
L. Korneliusz Sulla; Metellusowie; okres Republiki
L. Cornelius Sulla; the Metelli; Roman Republic
Opis:
Celem autora artykułu było zbadanie relacji, jakie łączyły L. Korneliusza Sullę z Cecyliuszami Metellusami, jednym z najwybitniejszych rzymskich rodów arystokratycznych w okresie Republiki. Początek współpracy Sulli z Metellusami datować można na lata dziewięćdziesiąte I wieku przed Chr. Metellusowie wspierali wówczas karierę polityczną Sulli, widząc w nim przeciwwagę dla wpływów Gajusza Mariusza w państwie. Formalnym poświadczeniem rodzącego się sojuszu stało się małżeństwo Sulli z Cecylią Metellą. W okresie pierwszej wojny domowej (88-82 przed Chr.) Caecilii Metelli stanęli po stronie Sulli. Szczególnie mocno widoczne było to w trakcie działań wojennych w Italii w latach 83-82 przed Chr. Duży udział w zwycięstwie Sulli miał zwłaszcza Metellus Pius, który nie tylko odniósł szereg sukcesów militarnych, ale także wsparł Sullę autorytetem, co wpłynęło na wzrost popularności Sulli. Najwięcej kontrowersji budzą stosunki Caecilii Metelli z Sullą w okresie dyktatury i tuż po jej zakończeniu. Wydaje się, że relacje dotychczasowych sojuszników ulegały wówczas stopniowemu ochłodzeniu. Odnowienie Republiki przez Sullę spowodowało powrót do rozgrywek politycznych w Rzymie, a factio Metellusów grała w nich główną rolę. W skonsolidowanym dotąd obozie sullańskim zaczęła powstawać opozycja wobec Sulli, a Metellusowie stali się jej istotną częścią. Stopniowo wpływali oni na osłabianie władzy Sulli, który, być może zniechęcony coraz skuteczniejszą opozycją, wycofał się z polityki i z Rzymu.
The aim of the author of the article was to examine the relations between L. Cornelius Sulla and Caecilii Metelli, one of the most eminent Roman aristocratic families in the Roman Republic. The beginning of cooperation between Sulla and the Metelli dates back to the nineties of the 1st Century BC. At the time, the Metelli supported Sulla’s political career, seeing him as a counterweight to the influence of Gaius Marius in the state. The marriage of Sulla and Caecilia Metella was the formal confirmation of the nascent alliance. During the First Civil War (88-82 BC) the Metelli took the side of Sulla. It was particularly visible during the war in Italy in the years 83-82 BC. Metellus Pius, in particular, had a large share in Sulla's victory. He not only had a number of military successes, but also supported Sulla with authority, which increased his popularity. The most controversial is the relationship between Caecilii Metelli and Sula during the dictatorship and just after its end. It seems that the relations of the existing allies then gradually cooled down. The revival of the Republic by Sulla resulted in a return to political strifes in Rome, and the Metellan factio played a major role in them. In the previously consolidated Sulla camp, opposition to Sulla began to arise, and the Metelli became an important part of it. They gradually influenced the weakening of Sulla's power, and Sulla, perhaps discouraged by the increasingly effective opposition, withdrew from politics and from Rome.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 3; 189-205
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Urząd do Spraw Wyznań wobec Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Wybrane zagadnienia
Bureau for Religious Affairs and Catholic University of Lublin. Selected Issues
Autorzy:
Białecki, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806992.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Katolicki Uniwersytet Lubelski; Urząd do Spraw Wyznań; PRL; Lublin; komuniści; Kościół rzymskokatolicki
Catholic University of Lublin; Bureau for Religious Affairs; Polish People’s Republic; communists; Roman Catholic Church
Opis:
Urząd do Spraw Wyznań był w latach 1950-1989 jednym z najważniejszych narzędzi, za pomocą których komunistyczne władze realizowały swoją politykę wyznaniową. Rola Urzędu i jego ekspozytur terenowych (w Lublinie Wydziału do spraw Wyznań przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej, a od maja 1975 r. przy Urzędzie Wojewódzkim) nie ograniczała się do zbierania danych i przygotowywania opracowań o charakterze eksperckim dla władz partyjnych. Do jego zadań należało również podejmowanie decyzji i rozstrzyganie wątpliwości, gdy jakiś organ władzy państwowej, od ministerstwa poczynając, a na miejskiej radzie narodowej kończąc, trafiał w swej aktywności na sprawy związane z zagadnieniami wyznaniowymi. Wtedy Urząd do Spraw Wyznań, czy też jedna z jego terenowych ekspozytur, wydawał opinie, zalecenia, podpowiadał rozwiązania, zatwierdzał. Dodajmy, że swoją działalność Urząd prowadził oczywiście w koordynacji z wieloma innymi organami ówczesnego państwa, będąc w pełni podporządkowany ogólnym dyrektywom płynącym z PZPR. Wszystkie przywołane przed chwilą formy aktywności Urzędu do Spraw Wyznań spełniał w odniesieniu do Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Reasumując, można postawić tezę, że Urząd do Spraw Wyznań okazał się bardzo skutecznym narzędziem kolejnych ekip komunistycznych w realizacji niektórych założeń ich polityki względem KUL-u. Przypomnijmy w tym miejscu, że polityka ta ewoluowała w kolejnych dekadach. O ile w latach 50. i do połowy lat 60. starano się przede wszystkim maksymalnie ograniczyć zakres działania KUL-u, czyniąc z niego uczelnię małą, bez znaczącej kadry akademickiej, prowincjonalną i pozbawioną wydziałów świeckich, to od drugiej połowy lat 60. przyjęto nową taktykę, stawiając przede wszystkim na „lojalizację” kadry akademickiej za cenę pewnego złagodzenia kursu wobec uczelni. Urząd do Spraw Wyznań nie zdołał jednak, pomimo pewnych sukcesów cząstkowych, w pełni zapanować nad kadrą naukową i studentami, o czym świadczą liczne sprawozdania sporządzane przez urzędników zarówno szczebla lokalnego, jak i centralnego w latach 70. i 80.
In 1950-1989, the Religious Denominations Bureau was among the most significant tools by means of which the communist authorities administered their religious policy. The role of the Bureau and its branch offices (in Lublin, branch offices of the Religious Denomination Department at the Presidium of the Provincial National Council and since May 1975, at the Province Office) was not limited to collecting data or developing expert reports submitted before the communist party. The Bureau was also in charge of making decisions and dismissing doubts whenever a state authority, be it a ministry or a municipal national council, investigated cases related to religious matters. In such instances, the Religious Denominations Bureau or its branch office expressed opinions, made recommendations, suggested solutions and approved them. It is worth adding that the Bureau’s operations were coordinated with many other state authorities and fully subordinated to the general directives laid down by the Polish United Workers’ Party. All the above mentioned forms of activity were sustained by the Religious Denominations Bureau in relation with the Catholic University of Lublin (KUL). To sum up: a thesis may be put forward that the Religious Denominations Bureau proved a very effective tool employed by the communist governments pursuing specific assumptions of their policy on the University. This policy evolved in the subsequent decades. While in the 1950s and by the mid-1960s efforts were made predominantly to limit the scope of KUL’s operations as much as it was possible, turning it into a small, parochial university without recognised faculty members or secular departments, in the mid-1960s new tactics were adopted. The emphasis was placed on making the faculty members more “loyal” and lessening the political pressure in return. Despite some partial successes, the Religious Denominations Bureau failed to fully control the faculty members or the students as testified in the numerous reports drawn by the officials on the local and central levels in the 1970s and 1980s.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 2 Special Issue; 9-35
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies