Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Pismo" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Speech, writing and the body in Gabriel Josipovici’s Hotel Andromeda
    Mowa, pismo i ciało w powieści Gabriela Josipovici Hotel Andromeda
    Autorzy:
    Sawa, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1878731.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Gabriel Josipovici
    mowa
    pismo
    ciało
    dialog
    speech
    writing
    body
    dialogue
    Opis:
    Celem artykułu jest analiza dialogowego stylu pisarstwa Gabriela Josipovici w jego najnowszej powieści Hotel Andromeda (2014), w celu udowodnienia, że użycie formy dialogowej ma za zadanie ujawnienie istotnych kwestii teoretycznych, takich jak relacja między mową, pismem i ciałem. Interesującym aspektem powieści Josipovici jest fakt, iż mowa i pismo (fragmenty pamiętnika) zostały wprowadzone do tekstu w sposób identyczny, implikując w ten sposób, wbrew wielowiekowej tradycji zapoczątkowanej przez Platona, równorzędność obu środków wyrazu. Wspólnym mianownikiem dla mowy i pisma w utworze Josipovici zdaje się być ciało, przemycane do literatury za pomocą dialogu oraz głębokiej fascynacji fizycznością pisanego słowa wśród bohaterów powieści.
    The aim of this article is to study Gabriel Josipovici’s dialogue style in his latest fiction, Hotel Andromeda (2014), in order to prove that the dialogue form is used to problematize significant theoretical issues in his writing, namely the problem of speech, writing and the body. The fact that speech and writing are embedded in the text in exactly the same way is an interesting feature of Josipovici’s novel which, against the long philosophical tradition originating in Plato’s dialogues, implies the equality of both means of expression. It seems that the common denominator the author finds for both media is the body which he smuggles into literature through the extensive use of dialogue and the characters’ fascination with the materiality of the written word.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 11; 197-211
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Schrift – Bild – Zeichen: Zum Titelkopf in der deutschen Minderheitspresse in Polen nach 1989
    Pismo – obraz – znak. Nagłówek w niemieckiej prasie mniejszościowej w Polsce po 1989 roku
    Autorzy:
    Pelka, Daniela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1900893.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    semiotyka
    typografia
    pismo
    obraz
    prasa
    semiotics
    typography
    script
    picture
    press
    Opis:
    Nagłówek gazety i czasopisma stanowi element rozpoznawczy danego medium i wspólnie z jego pierwszą stroną tworzy niejako jego wizytówkę. Za pomocą odpowiednich środków typograficznych, takich jak pismo, linia, płaszczyzna czy obraz, podkreślona zostaje wyjątkowość danej gazety/danego czasopisma, która wyróżnia ją/je spośród innych, równocześnie jednak przekazane zostają tu określone informacje. Zastosowany rodzaj i krój pisma jako odbierana zmysłowo za pomocą wzroku postać języka oddziałuje przy tym na odbiorcę podobnie jak obraz. Jak niektóre wyrazy zmieniają swe znaczenie w kontekście innych wyrazów, także słowo pisane może nabrać innego sensu w zależności od otaczających je obrazów. Także kwestia, w jakiej postaci, kolorze, wielkości itd. się pojawia, nie pozostaje bez wpływu na recepcję. Nie jest zatem obojętne, czy obok tytułu pojawia się wizerunek Eichendorffa czy Lenina i czy adres strony internetowej zapisany zostanie pismem o niebieskim czy też różowym kolorze. Nie jest też obojętne, w jakim rozmiarze czcionki pojawiają się poszczególne informacje w nagłówku i w jakiej stoją od siebie odległości. Inne oddziaływanie na czytelnika ma też fraktura, a inne pismo groteskowe. Wszystko to dowodzi, że nie tylko istotne jest, co zostało zapisane, lecz także, jak zostało to zapisane. Te ogólnie dotyczące typografii cechy przedstawione zostają tu na przykładzie nagłówków wybranych gazet i czasopism mniejszości niemieckiej ukazujących się w Polsce po 1989 roku.
    Der Titelkopf trägt zur Wiedererkennung des jeweiligen Printmediums bei und bildet zusammen mit der gesamten ersten Seite seine Visitenkarte. Mit Hilfe entsprechender typographischer Mittel wie Schrift, Linie, Fläche oder Bild wird die Einzigartigkeit der jeweiligen Drucksache hervorgehoben und von anderen unterschieden, gleichzeitig werden hier aber auch bestimmte Informationen übermittelt. Dabei wirkt die darin vorzufindende Schrift als mit den Augen sinnlich wahrnehmbare Erscheinungsform der Sprache auf den Rezipienten ähnlich wie ein Bild. Wie manche Wörter ihre Bedeutung im Kontext anderer Wörter ändern können, so kann auch ein geschriebenes Wort in Abhängigkeit von den es umgebenden Bildern einen anderen Sinn bekommen und auch die Frage, mit welcher Farbe oder in welcher Schriftart es geschrieben wurde, ist für seine Rezeption nicht gerade unwichtig. Es ist somit nicht egal, ob neben dem Titel das Bildnis von Eichendorff oder von Lenin platziert wird und ob die Web-Site-Adresse in blauer oder in rosa Schrift erscheint. Auch ist es nicht einerlei, in welchem Schriftgrad die einzelnen Informationen des Titelkopfes erscheinen und in welcher Entfernung sie voneinander stehen. Schließlich wirkt es anders auf den Leser, wenn der Titel in Fraktur erscheint und anders, wenn er in einer Grotesk gesetzt wird. All dies beweist, dass es nicht nur wichtig ist, was geschrieben wird, sondern auch wie es geschrieben wird. Diese die Typographie im allgemeinen betreffenden Eigenschaften werden hier an den Titelköpfen ausgewählter Zeitschriften der deutschen Minderheit in Polen nach 1989 präsentiert.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 5; 113-128
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pismo/tekst a dialektyka w filozofii platońskiej
    Writing/Text versus Dialectic in Platonic Philosophy
    Autorzy:
    Gajda-Krynicka, Janina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1954287.pdf
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Platon
    dialektyka
    dialektyka synoptyczna
    dialektyka hipotetyczna
    dialektyka diairetyczna
    tekst
    pismo
    idee
    relacje
    metheksis
    mimesis
    parousia
    Plato
    dialectic
    synoptic dialectic
    hypothetical dialectic
    diaretic dialectic
    text
    writing
    ideas
    relations
    methexis
    Opis:
    The study seeks to take a stance in the ongoing discussions on the Platonic philosophy. The subject-matter of the debate is the status of writings in the Platonic philosophy, and to be more precise, to find an answer to the question whether Platonic writings are a reliable source for the re-construction of a “true” Plato’s philosophy. There are two schools: the Tübingen School and the Milan School, which have formulated the so-called “new paradigm” in which to interpret Plato. This paradigm assumes that in the Philosopher’s dialogues we shall not find, explicitly, his “true” knowledge about principles, the one that was lectured in the Academy. The paradigm uses two key arguments, the so-called Platonic “criticisms of the writing” (Faidros, Letter VII), according to which the “true” philosophy, carried out in a living dialectic discourse with a partner or disciple, may not be fixed in the form of writing. The study sought to verify evaluations of particular excerpts from Platonic writings as a criticism of the writing/text, especially the part of the Letter VII. The point is also to reconstruct Platonic dialectic: synoptic dialectic whose point of departure is αἴσqησις (sense perception). This dialectic makes one approve of the necessity of some general concepts understood as models (παραδείγματα). The author defines this dialectic as hypothetical (ὑπόqεσις), for it leads to assume the ontic status of those models understood as transcendent beings. Now, the diaretic (διαίρεσις) dialectic studies general concepts and leads to the definition of individual objects. The analysis of Platonic dialectic on the basis of the writings from the Middle Academy and the Late Academy makes us conclude that dialectic procedures may be realized only in the philosopher's mind, within the area of thinking, in the area of pure concepts, to which the words of discourse, as signs, may only refer. For a discourse is carried on in words which – as the philosopher states in the Kratilos – cannot reflect “the truth of things.” The philosopher-dialectician therefore has no partner. The course and outcomes of a dialectic procedure may be fixed in writing both for didactic, propedeuctic, or protreptic purposes, and such is the purpose of Platonic writings.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2003, 51, 3; 29-38
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies