Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Opera" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Jak w bibliotece Gustawa Herlinga-Grudzińskiego znalazła się partytura opery Il Prigioniero Luigiego Dallapiccoli?
How did the Score for Luigi Dallapicolla’s Il Prigioniero Find Its Way to the Library of Gustaw Herling-Grudziński?
Autorzy:
Dzierżanowski, Lech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790943.pdf
Data publikacji:
2021-02-11
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
opera XX wieku
Roman Palester
Gustaw Herling-Grudziński
epistolografia emigracyjna
twentieth-century opera
emigration correspondence
Opis:
Artykuł opisuje epizod dotyczący współpracy dwóch wybitnych twórców emigracyjnych: kompozytora Romana Palestra i pisarza Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, który o mały włos nie doprowadził do powstania wspólnego dzieła – opery opartej na opowiadaniu Grudzińskiego Wieża z muzyką Palestra. Punktem wyjścia jest fakt istnienia w bibliotece Herlinga partytury opery Luigi Dallapiccoli – Il Prigioniero. W rozwikłaniu zagadki, skąd w zbiorach pisarza znalazła się ta właśnie partytura, pomocna okazuje się korespondencja obu twórców. Po krótkiej charakterystyce  perypetii życiowych i drogi twórczej obu artystów w momencie rozpoczęcia znajomości, autor przechodzi do zainteresowań operowych Palestra: przedstawia pokrótce historię niedokończonej opery Żywe kamienie, a także cytuje fragmenty jego korespondencji z różnymi pisarzami dotyczącymi poszukiwania odpowiedniego libretta operowego. Po rozpatrzeniu wielu różnych propozycji okazuje się, że najatrakcyjniejszym dla kompozytora materiałem jest opowiadanie Grudzińskiego Wieża, oczywiście po odpowiedniej adaptacji na libretto. To właśnie w tym celu, za sugestią Palestra, Herling kupuje partyturę, która do dziś zachowała się w jego bibliotece. Duży cytat z jego listu jest dowodem, jak daleko obaj twórcy zaangażowali się w potencjalną współpracę. Jednak ostatecznie do niej nie doszło. Autor opisuje perypetie tego projektu, próbując dociec, jakie ostateczne przyczyny sprawiły, że tandem twórczy Grudziński–Palester ostatecznie nie zaistniał. Wspomina też dalsze, również niezrealizowane plany operowe obu emigracyjnych twórców.
In this article I would like to show an episode of the colaboration of two eminant polish exile artists: composer Roman Palester and writer Gustaw Herling-Grudziński, which could lead (but finally didn’t) to the creation of unique piece of art.: an opera based on Grudzinski’s short novel The tower with Palester music. The starting point of the story is the attempt to explain how the score of Luigi Dallapiccola’ s opera Il Prigioniero found its way to writer’s library. The solution of this riddle is to be found in the letters of both artists. After short characteristic of lives and artistic road of both artists in the moment they meet, author go to the operetic fascinations of Palester: presents very shortly the history of unfinished opera The Living Stones, and also quotes the fragments of Palester’s letters to various writers concerning looking for the appriotriate libretto. In the end, after many propositions, it turns out that the best material for the composer is Grudziński’s The Tower short novel, which only needed some adaptations. And it was exactly beccause of ths, with the suggestion of Palester, Herling bought the score of Prigioniero, which now we can find in writer’s library. The long fragment of Grudziński’s letter, shows us, how deeply both artist were involved in this project. Finally the project failed. The rest of the artickle describes the furter history of this project, trying to  to find out why the fantastic artistic duet Grudzinski–Palester finally  never came to being. At the end we look through some further  project of colaboration of both exiles, which also failed.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 1; 139-154
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poezja, muzyka i sumienie. O Lukanie w Koronacji Poppei Giovanniego Francesco Busenellego i Claudio Monteverdiego
Poetry, Music and Conscience. Lucano from The Coronation of Poppaea by Giovanni Francesco Busenello and Claudio Monteverdi
Autorzy:
Puchalska, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1802280.pdf
Data publikacji:
2019-10-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
opera XVII wieku; poezja łacińska; Claudio Monteverdi; Giovanni Francesco Busenello; Marcus Annaeus Lucanus; libretto operowe
17th-century opera; Latin poetry; Claudio Monteverdi; Giovanni Francesco Busenello; Marcus Annaeus Lucanus; opera libretto
Opis:
W artykule rozpatrywana jest funkcja Lukana w strukturze dramaturgicznej Koronacji Poppei. Poeta, postać epizodyczna, okazuje się w głębszej analizie istotnym elementem w rekonstrukcji zaplecza ideowego dzieła Busenello i Monteverdiego. Służy temu lektura kontekstowa libretta opery w dwóch zasadniczych aspektach – biograficznym i literackim, w oparciu o dwie grupy związanych z Lukanem źródeł tekstowych – pierwszą, na którą składają się informacje na temat jego życia i twórczości, i drugą, jaką stanowią jego własne utwory. Szczególną uwagę poświęcono analizie Farsalii, poematu wykazującego na poziomie ideowym liczne pokrewieństwa z librettem Busenella. Szczegółowa analiza kontekstów literackich uwidacznia również autotematyczny aspekt sceny z udziałem Lukana oraz pojawiające się w związku z nią kwestie moralnych aspektów twórczości poetyckiej.
The article discusses the role of Lucano in the dramatic structure of The Coronation of Poppaea. After a deeper analysis, the poet, an episodic figure, turns out to be an important element in the reconstruction of the ideological background of the works by Busenello and Monteverdi. This is achieved by context reading of the opera libretto in two fundamental aspects – biographical and literary, based on two groups of textual sources related to Lucano – the first consisting of information about his life and work, and the second, which is his own works. Particular attention was paid to the analysis of Farsalia, a poem that shows numerous ideological affinities to Busenello’s libretto. A detailed analysis of literary contexts also reveals the self-thematic aspect of the scene with Lucano’s participation and the moral aspects of poetic creation that emerge in connection with it.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 1; 163-179
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Boventitelen als vorm van audiovisueel vertalen en de receptie ervan in moderne operavoorstellingen in Nederland
Surtitles as a Form of Audiovisual Translation and Their Reception in Modern Opera Performances in the Netherlands
Nadpisy operowe jako forma tłumaczenia audiowizualnego i ich recepcja we współczesnych spektaklach operowych w Niderlandach
Autorzy:
van der Horst, Pim
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31342731.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nadpisy operowe
tłumaczenie audiowizualne
opera
teatr
recepcja
surtitles
audiovisual translation
theatre
reception
boventiteling
audiovisueel vertalen
theater
receptie
Opis:
Boventitels zijn bijna niet meer weg te denken uit hedendaagse operavoorstellingen. Dankzij boventitels worden opera’s die in een vreemde taal worden opgevoerd toegankelijker voor een breder publiek en krijgen operagezelschappen meer keuze bij het samenstellen van hun repertoire. Dankzij de nauwe band met de opvoering van een opera wijkt boventitelen enigszins af van andere vormen van audiovisueel vertalen zoals ondertitelen. Bovendien zijn er bij boventitelen in het vertaalproces andere spelers die een stempel op de vertaling drukken, zoals regisseurs en dirigenten. In het eerste deel van dit artikel wordt boventitelen nader uitgelegd en in de bredere context van het audiovisueel vertalen geplaatst. De introductie van boventiteling is echter niet zonder slag of stoot gegaan. Vooral in de operawereld was er sprake van weerstand tegen boventitels. In het tweede deel van dit artikel zal nader worden ingegaan op de redenen voor deze weerstand en zal aan de hand van recente recensies van operavoorstellingen worden getracht vast te stellen hoe er in Nederland op dit moment wordt aangekeken tegen boventitels in de opera.
Nadpisy (ang. surtitles) stały się niemal niezbędne we współczesnych przedstawieniach operowych. Dzięki nim obcojęzyczne opery stają się dostępne dla szerszej publiczności, zapewniając zespołom operowym większą swobodę w komponowaniu swojego repertuaru. Dzięki ścisłemu powiązaniu nadpisów z wykonaniem opery odbiegają one do pewnego stopnia od innych form przekładu audiowizualnego, jak napisy dolne (ang. subtitles). W procesie przekładu nadpisów biorą także udział inni uczestnicy, którzy pozostawiają swój ślad w tłumaczeniu, w tym reżyserzy i dyrygenci. W pierwszej części artykułu omówiono zjawisko nadpisów, przedstawione w szerszym kontekście przekładu audiowizualnego. Wprowadzenie nadpisów nie dokonało się łatwo, ponieważ opór przed nimi przyszedł właśnie ze strony świata opery. W drugiej części artykułu autor analizuje przyczyny tego oporu, a także na podstawie najnowszych recenzji spektakli operowych podejmuje próbę ustalenia recepcji nadpisów w Niderlandach.
Surtitles are almost indispensable in contemporary opera performances. Surtitles make operas performed in a foreign language more accessible to a wider audience and give opera companies more choice in composing their repertoire. Due to its close connection to the performance of an opera, surtitles differ somewhat from other forms of audiovisual translation such as subtitling. In addition, surtitles involve other players in the translation process, such as directors and conductors. In the first part of this article, surtitles are explained and placed in the broader context of audiovisual translation. The introduction of surtitles, however, was not without its struggles. In the world of opera in particular, there was resistance to them. In the second part of this article, we take a closer look at the reasons for this resistance and, on the basis of recent reviews of opera performances, we try to establish how surtitles in opera are currently viewed in the Netherlands.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5 Zeszyt specjalny; 113-127
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zamek na Czorsztynie Karola Kurpińskiego – romantyczność in statu nascendi?
Karol Kurpiński’s Zamek na Czorsztynie – Romanticism in statu nascendi?
Autorzy:
Borkowska-Rychlewska, Alina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1799353.pdf
Data publikacji:
2019-10-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Karol Kurpiński; Zamek na Czorsztynie; opera; klasyczność; romantyczność; preromantyzm; XIX-wieczna krytyka teatralno-muzyczna; XIX-wieczne czasopisma warszawskie; Towarzystwo Iksów
Karol Kurpiński; Zamek na Czorsztynie; opera; Classicism; Romanticism; pre-Romanticism; 19th-century theatre and music criticism; 19th-century Warsaw periodicals; the Xs Society
Opis:
Dzieła operowe Karola Kurpińskiego odegrały wyjątkową rolę w procesie kształtowania się nowych tendencji w polskim teatrze operowym i krytyce teatralno-muzycznej na styku oświecenia i romantyzmu. Artykuł przedstawia prasowe dyskusje poświęcone operom autora Zamku na Czorsztynie prowadzone w drugiej dekadzie XIX wieku, czyli w okresie pierwszych ich wystawień w warszawskim Teatrze Narodowym. Liczne kontrowersje i sprzeczności, które pojawiają się w XIX-wiecznych recenzjach oper Kurpińskiego, przekonują, jak trudno było współczesnym kompozytorowi krytykom jednoznacznie dzieła te sklasyfikować i ocenić. Dokładny przegląd ówczesnej prasy pozwala również stwierdzić, iż dzieła dramatyczno-muzyczne autora Pałacu Lucypera, jako świetny przykład genologicznego skomplikowania ówczesnych form operowych oraz istotny element procesu formowania się programu tzw. opery narodowej, stanowiły doskonały punkt wyjścia dla dyskusji między dwoma opozycyjnymi obozami społeczno-kulturowymi ukształtowanymi w Warszawie w ostatnich latach drugiej dekady XIX wieku, które reprezentowały odmienne ideały estetyczne i na dwa różne sposoby pojmowały zadania i funkcje krytyki teatralnej. Niemniej, jak się okazuje, wypowiedzi przedstawicieli antagonistycznych obozów na temat dzieł Kurpińskiego nie przebiegały według jednego, prostego do wyznaczenia schematu – przeciwnie, kontrowersje między krytykami klasycyzującymi a ich oponentami układały się we wzór bardzo skomplikowany i niejednorodny. Ta wielopłaszczyznowa refleksja XIX-wiecznych krytyków nad jego twórczością znakomicie obrazuje płynność i nieostrość tendencji uznawanych w tradycji badawczej za przeciwstawne, czyli tendencji „klasycznych” i „romantycznych”, i skłania do weryfikacji niektórych sądów na temat kompozytora oraz recepcji jego dorobku formułowanych we współczesnych pracach historyków muzyki, teatru i literatury.
Karol Kurpiński’s operatic works played a unique role in the process of shaping new trends in Polish opera theatre and in theatrico-musical criticism at the border of Enlightenment and Romanticism. The article presents press discussions devoted to the operas of the author of Zamek na Czorsztynie [The Czorsztyn Castle] in the 1920s, i.e. at the time of their first stagings in the National Theatre in Warsaw. Numerous controversies and contradictions that appear in the 19th-century reviews of Kurpiński’s operas testify to  how difficult it was for his contemporary critics to explicitly classify and evaluate these works. A thorough review of the press at that time also shows that the dramatic and musical works by the author of Pałac Lucypera [Lucyper’s Palace], as great examples of the genological complexity of opera forms at that time and an important element of the process of formation of the so-called national opera programme, constituted an excellent starting point for discussions between the two opposition socio-cultural camps formed in Warsaw in the last years of the 1920s, which represented different aesthetic ideals and understood the tasks and functions of theatre criticism in two different ways. However, as it turns out, the statements of the representatives of the antagonistic camps about Kurpiński’s works did not follow a single, simple scheme – on the contrary, the controversies between the Classicist critics and their opponents were arranged in a very complicated and heterogeneous pattern. This multi-faceted reflection of the 19th-century critics on his works perfectly illustrates the fluidity and fuzziness of tendencies regarded in the research tradition as contradictory, i.e. the “Classical” and “Romantic” tendencies, which leads to the verification of some judgments about the composer and the reception of his output formulated in the contemporary works of music, theatre and literary historians.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 1; 53-73
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
From Metareference to Storytelling: Multimodality in Contemporary American Fiction
Od metareferencyjności do storytelling: Multimodalność we współczesnej prozie amerykańskiej
Autorzy:
Maziarczyk, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1900691.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
multimodalność
książka totalna
metareferencyjność
William H. Gass
Steve Tomasula
Jonathan Safran Foer
Willie Masters’ Lonesome Wife
VAS: An Opera in Flatland
Strasznie głośno
niesamowicie blisko
multimodality
total book
metareference
Jonathan Safran Foer Willie Masters’ Lonesome Wife
Extremely Loud and Incredibly Close
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest omówienie wykorzystania multimodalności, czyli jednoczesnego użycia werbalnych i niewerbalnych środków semiotycznych, w prozie amerykańskiej od powieści postmodernistycznej z lat sześćdziesiątych do najnowszych przykładów tekstów, które odchodzą od konwencjonalnego, czysto werbalnego formatu. W pierwszym z omawianych utworów, Willie Masters’ Lonesome Wife Williama H. Gassa multimodalność wiąże się z obsesyjną autotematycznością, typową dla wysokiego postmodernizmu, oraz wykorzystaniem potencjału metaforycznego książki jako obiektu: metaforyczna ekwiwalencja książki i ciała tytułowej bohaterki stanowi rdzeń przedstawienia interakcji między książką a czytelnikiem. Podobnie jak Willie Masters’ Lonesome Wife także VAS: An Opera in Flatland Steve’a Tomasuli wykorzystuje potencjał semiotyczny ekwiwalencji między książką i ciałem i zawiera wyraźne elementy metareferencyjne; utwór ten jednak wychodzi poza autotematyczne rozważania na temat statusu dzieła literackiego: dla Tomasuli VAS jako książka i powieść staje się ucieleśnieniem przejścia od człowieczeństwa do postczłowieczeństwa. Z kolei w powieści Jonathana Safrana Foera Strasznie głośno, niesamowicie blisko, ostatnim z omawianych utworów, multimodalność służy głównie opowiedzeniu historii i tym samym wymiar metareferencyjny tego utworu zostaje tylko zasugerowany poprzez zestawienie słów z obrazami.
The aim of this paper is to discuss the use of multimodality, that is simultaneous employment of verbal and non-verbal semiotic resources, in American fiction from the postmodern novel of the 1960s to the recent examples of novels that depart from the conventional, purely verbal format. In William H. Gass’s Willie Masters’ Lonesome Wife, the first text to be discussed, multimodality ties in with obsessive self-reflexivity, typical of high postmodernism, and mobilisation of the metaphoric potential of the printed codex as object: the metaphoric equivalence between the book and the body of the eponymous heroine constitutes the core of Gass’s exploration of the text-reader interaction. Like Willie Masters’ Lonesome Wife, VAS: An Opera in Flatland by Steve Tomasula relies on the semiotic potential of the book-body equivalence and contains explicitly metareferential elements; however, it goes beyond mere self-reflexive exploration of the status of a literary text: for Tomasula VAS as book and as novel becomes an embodiment of a transition from the human to the post-human condition. Finally, in Jonathan Safran Foer’s Extremely Loud and Incredibly Close, the last book to be discussed in this paper, multimodality is primarily employed as a storytelling device, which only indirectly—that is, via a juxtaposition of words and images—gives the novel a metareferential dimension.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 5; 281-295
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies