Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Men" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Język kobiet − język mężczyzn. Podobieństwa i różnice
The Language of Women – the Language of Men. Similarities and Differences
Autorzy:
Kasperczak, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953902.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
biolekt
język kobiet
język mężczyzn
biolect
language of women
language of men
Opis:
The study sought to describe one of the varieties of the Polish language – biolects. One the basis of our research some similarities and differences have been shown. They occur in the language of adult Polish men and women.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 6; 39-75
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Роль и статус женщины в исламском мире на примере романа Юлии Сысоевой Бог не проходит мимо
The Role and Status of a Woman in Islam Based on Novel God is not indifferent
Rola i status kobiety w islamie na przykładzie powieści Julii Sysojewej Bóg nie jest obojętny
Autorzy:
Kuca, Zoja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1877410.pdf
Data publikacji:
2019-10-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
islam
muzułmaństwo
kobieta
mężczyzna
Koran
Szariat
prawo
wiara
Islam
Muslim
woman
men
the Koran
Sharia
law
faith
Opis:
W arabskiej kulturze przedislamskiej kobieta została zdominowana przez kulturę męską, była praktycznie uprzedmiotowiona, co doprowadziło m.in. do tego, iż nowonarodzone dzieci płci żeńskiej były grzebane żywcem, skoro tak postanowił ojciec. Kobiety nie miały elementarnych praw społecznych: nie mogły odmówić mężczyźnie zawarcia małżeństwa, nie mogły sprzeciwić się rozwodowi ani mieć własnego zdania. Wraz z pojawieniem się Koranu pozycja kobiet w społeczeństwie i w rodzinie islamskiej uległa zmianie na lepsze, co nie oznaczało, że zaczęto je traktować na równi z mężczyznami. Komplikacje statusu społecznego kobiet-muzułmanek często stanowiły przedmiot dociekać naukowych i badań literackich. W powieści Julii Sysojewej została naszkicowana rola i miejsce kobiety w kręgu kulturowym islamu. Na przykładzie ciekawej fabuły literackiej autorka powieści zobrazowała całą tragiczność statusu kobiet w islamie i ich miejsca w nowożytnym społeczeństwie muzułmańskim. Radykalizm powyższego zjawiska ukazano zwłaszcza na przykładzie głównej bohaterki powieści, którą przygotowywano na terrorystkę – samobójczynię. Autorka umiejętnie zilustrowała absurdalność i irracjonalność uzasadnienia aktów terrorystycznych, które rozgorzały w Rosji i na całym świecie na początku XXI wieku. Niemniej koniec powieści napawa optymizmem, gdyż nowe życie, które nosiła w sobie po zajściu w ciążę główna bohaterka, całkowicie odmieniło jej zdeformowany światopogląd.
Before Islam epoch the female culture has been completely dominated by the male culture. The woman has been almost completely objectified, which has led to newly born baby girls being buried alive, if that was the decision of the father. The woman had practically no rights. She was not able to refuse marriage if asked by a man, she was not able to object to a divorce, she had was not able to have her own opinion. With the appearance of the Koran as a source of the Muslim faith, the position of the woman in the society and in the family has become a little better, which does not mean that women began to be treated on an equal footing with men. In spite of the fact that the Koran underlines the dominance of man, the situation of the woman, in comparison to the pre-Muslim state, has changed a lot. The difficult situation of Muslim women has been often described in literature. In the novel by Julia Sysoeva there has been outlined the role of the woman in the Muslim world on the basis of concrete situations. Aliona, the main heroin of the novel fell in love with a Muslim, who taking advantage of her love, put her in a camp in which women were prepared to take part in terrorist activities.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 7; 109-124
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szpitalnictwo zakonne w średniowiecznej Polsce
Hospital service offered by religious orders in the mediaeval Poland
Autorzy:
Surdacki, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1886431.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
zakony męskie
szpitale
przytułki
zakony mnisze
kanonickie zakony szpitalne
zakony rycersko-szpitalne
praca charytatywna
dobroczynność
zakony żeńskie
men’s religious orders
hospitals
poorhouses
monastic orders
canon hospitaller orders
military-hospitaller orders
charity work
charity
women’s religious orders
Opis:
Rozwój szpitalnictwa w państwie polskim związany był z przyjęciem chrztu, rozwojem chrześcijaństwa i organizacji kościelnej, przede wszystkim zaś z przybyciem zakonów eremicko-mniszych: benedyktynów i cystersów. Wprawdzie ich zasadniczą misją nie była praca charytatywna, jednak zgodnie z regułą prowadzili oni w swoich opactwach hospicja i szpitale wewnątrzklasztorne oraz zajmowali się pomocą dla potrzebujących i leczeniem chorych. W sumie zakony te prowadziły w średniowieczu 28 szpitali (11 benedyktyńskie i 17 cysterskie). Jednak to nie zakony eremickie były prekursorami szpitalnictwa i opieki społecznej na ziemiach państwa polskiego w pierwszych wiekach jego istnienia, lecz rozwijające się od drugiej połowy XII wieku zakony kanonikatu regularnego, których działalność charytatywna, zwłaszcza szpitalna, stała się ich główną misją, zapisaną w regułach zakonnych. Byli to kanonicy regularni św. Augustyna, bożogrobcy (miechowici), duchacy (kanonicy regularni Świętego Ducha), Krzyżacy z czerwoną gwiazdą, antonianie. Z omówioną wyżej grupą zakonów kanonikatu regularnego łączyły się ściśle zakony rycerskie, które powstały na kanwie ruchu krucjatowego i zbrojnych wypraw krzyżowych do Jerozolimy i towarzyszącego im ruchu pielgrzymkowego. Ich celem było prowadzenie hospicjów i szpitali dla pielgrzymów i innych potrzebujących. Zakony rycerskie, podobnie jak i wcześniej wymienione zakony duchaków, bożogrobców czy Krzyżaków z czerwoną gwiazdą, nazywano zakonami krzyżowymi, ponieważ za swój wyróżnik przyjęły insygnium krzyża. W sumie na ziemiach, zmieniającego się ciągle pod względem terytorialnym, państwa polskiego, uwzględniając Śląsk i tereny zagarnięte przez Krzyżaków, można się doliczyć w okresie całego średniowiecza około 45 szpitali prowadzonych przez charytatywne zakony kanoników regularnych i związane z nimi zakony rycersko-szpitalne. Zdecydowana większość szpitali zakonów kanonickich i rycerskich skoncentrowana była na południowo-zachodnich i północno-zachodnich terenach, szczególnie na Śląsku i na Pomorzu. W największym stopniu pracy charytatywnej poświęcali się duchacy, Krzyżacy z czerwoną gwiazdą oraz antonianie, natomiast bożogrobcy, templariusze, joannici i niemieccy Krzyżacy, jako zakony rycerskie realizowały podwójną misję szpitalno-militarną. Działalnością charytatywną i prowadzeniem szpitali zajmowały się też, choć w mniejszym stopniu, zakony żeńskie. Najważniejszą rolę w tej dziedzinie odegrały duchaczki. Dziełami miłosierdzia zajmowały się też mniszki benedyktyńskie i cysterskie. Czyniły to jednak, jak ich męskie odpowiedniki, na marginesie swej zasadniczej działalności. W nieco większym stopniu w prowadzenie szpitali angażowały się tzw. beginki – luźne grupy kobiet trzymające się najczęściej kościołów dominikańskich czy franciszkańskich oraz reguł życia wspólnotowego przyjętych dla ludzi świeckich związanych z tymi zakonami, czyli tzw. trzeciego zakonu. Natomiast sporadycznie pracą szpitalniczą zajmowały się klaryski, magdalenki, brygidki, norbertanki czy franciszkanki.
The development of hospital service in Poland was connected with the acceptance of baptism, with the development of the Church organization, and first of all with the coming of eremite-monastic orders: Benedictines and Cistercians to Poland. Admittedly their main mission was not charity work, but according to their rules they ran hospices and hospitals that were located inside their monasteries, and they helped those in need and treated the ill. Altogether the orders ran 28 hospitals (the Benedictines ran 11, and the Cistercians – 17). However, it is not eremite orders that were the forerunners of hospital service and charity institutions in the area of Poland in its first centuries, but the orders of regular canonry that were developed since the second half of the 12th century, whose charity work, and especially running hospitals, became their main mission recorded in their rules. They were Canons Regular living under the rule of St Augustine, the Order of the Holy Sepulcher (the Order of Miechów), Canons Regular of the Holy Spirit, the Knights of the Cross with the Red Star, the Hospital Brothers of St Anthony. The above discussed group of orders of regular canonry was closely connected with military orders that were established on the basis of the crusade movement and armed crusades to Jerusalem as well as the pilgrimage movement that accompanied them. Their aim was to run hospices and hospitals for pilgrims and other people who were in need. Military orders, like the earlier mentioned orders of the Holy Spirit, the Holy Sepulcher or the Knights of the Cross with the Red Star, were called orders of the cross, since they accepted the sign of the cross as their symbol. In total, in the area of the territorially changing Poland, including Silesia and the areas conquered by the Teutonic Order, about 45 hospitals may be counted up that were run by Canons Regular and military-hospitallers. A decided majority of hospitals run by Canons Regular and military orders were concentrated in the south-west and north-west parts of Poland, especially in Silesia and Pomerania. The orders of Holy Spirit, of St Anthony and the Knights of the Cross with the Red Star were devoted to charity work in the greatest degree, whereas the order of the Holy Sepulcher, the Knights Templar, the Knights of Malta and the German Teutonic Order carried out the double, hospitaller-military mission. Women’s orders also did charity work and ran hospitals, albeit to a lesser degree. The Sisters of the Holy Spirit played the most important role in this field. Also the Benedictine and Cistercian nuns dealt with charity. However, they did so on the margin of their basic activities. The so-called beguines – groups of women most often keeping close to Dominican or Franciscan churches and keeping to the rules of community life accepted for lay people connected with these orders, that is for the so-called Third Order – were to a little greater degree involved in running hospitals. On the other hand, the Capuchin Poor Clares, the Magdalene Sisters, the Bridgettines, the Norbertines or the Franciscan nuns were occupied with hospitals only sporadically.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 2; 49-98
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Society’s Role in the Adjustment of Deviant and Retarded Characters in John Steinbeck’s The Pastures of Heaven and Of Mice and Men
Rola społeczeństwa w przystosowaniu się bohaterów z zaburzeniami umysłowymi w powieściach Johna Steinbecka Pastwiska Niebieskie i Myszy i Ludzie
Autorzy:
Niewiadomska-Flis, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954148.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dewiacja
człowiek nieprzystosowany
ograniczony umysłowo
opóźniony w rozwoju
społeczeństwo
przystosowanie się
proces adaptacji
John Steinbeck
Pastwiska Niebieskie
Myszy i Ludzie
deviation
misfit
feeble-minded
retarded
society
adjustment
the process of adaptation
The Pastures of Heaven
Of Mice and Men
Opis:
Status członka społeczeństwa narzuca na jednostkę przymus przystosowania się do jego norm. Jeśli osoba, poprzez odmienność swojego zachowania, zagraża stabilności danej grupy społecznej, grupa ta czuje się usprawiedliwiona wpływać na jej zachowanie. Ta sytuacja ma miejsce w przypadkach, gdy osoby umysłowo lub społecznie upośledzone odchylają się w swoim zachowaniu od norm ściśle określonych przez dane społeczeństwo. John Steinbeck w dwóch swoich powieściach: Pastwiska Niebieskie oraz Myszy i Ludzie pokazuje, jak społeczności wkraczają w proces adaptacji osób nieprzystosowanych. Postaci te charakteryzują się bezradnością wobec narzuconych abstrakcyjnych norm społecznych. Ich upośledzenia nie pozwalają im na zrozumienie zmiennego stosunku społeczeństwa do ich aberracji. Pod wpływem pewnych czynników, takich jak powszechne poważanie i zamożność rodzin, społeczeństwo może zdecydować się na akceptację odchyleń od własnych norm. To wewnętrznie sprzeczne podejście do odchyleń podkreśla fakt, że u Steinbecka postrzeganie zaburzeń umysłowych oraz społecznych jest w nienaturalnie dużym stopniu uwarunkowane indywidualną pozycją w społeczeństwie.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 5; 99-110
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies