Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Ideal" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-9 z 9
Tytuł:
Wenn die Sprache zum Bild wird: Konkrete Metamorphosen in der Lyrik moderner katholischer Literatur – Konrad Weiß und Gerard Manley Hopkins
When Language Transforms into Image: Concrete Metamorphosis in Contemporary Catholic Poetry – Konrad Weiß and Gerard Manley Hopkins
Autorzy:
Voß, Torsten
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1775457.pdf
Data publikacji:
2021-06-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
katolicyzm literacki
poetyka
ideał
postrzeganie
Konrad Weiß
Gerard Manley Hopkins
literary Catholicism
poetics
ideal
perception
Opis:
Gdy język staje się obrazem: Konkretne metamorfozy we współczesnej liryce katolickiej – Konrad Weiß i Gerard Manley Hopkins Dlaczego obrazowość poezji jest bliższa religii lub religijnemu doświadczeniu niż podporządkowany zinstrumentalizowanemu rozumowi język dyskursu? Być może dlatego, że jest on zbyt nastawiony na dialogiczność. Alternatywa opiera się na swoistości religijnego i estetycznego doświadczenia poza przyczynowo-praktyczną łącznością. W jaki sposób można to ukazać? W jaki sposób za pomocą języka i poprzez język zostaje przerwana komunikacja i jak przemawia język, gdy stara się on połączyć religię z poezją. Poglądowość oferuje swego rodzaju konkretyzację. Literatura stosuje zatem tropy, aby uniknąć rozległych i wieloznacznych opisów. Obraz wyostrza każde zjawisko i nadaje mu przedmiotowość lub symuluje formę dającej się uchwycić obecności, równocześnie nie sugeruje jednoznacznego odczytania. Ta jego właściwość jest szczególnie ważna w obrębie sztuki sakralnej i ikonografii. Przedstawiciele współczesnej liryki katolickiej Konrad Weiß i Gerard Manley Hopkins sięgają po nią i łączą ją z oryginalnymi koncepcjami poetologicznymi. Redukcja aspektu znaczeniowego języka i obecność obrazu w słowie poetyckim prowadzi do celowego i jednocześnie kontemplacyjnego doświadczenia lub też rozważania/recepcji dzieła zbawienia i stworzenia oraz determinuje ukrytą funkcjonalność tego rodzaju poezji, która jest silnie związana z wyznaniem.     Warum kann sich eher die Dichtung mit ihrer Bildhaftigkeit an die Religion oder an religiöse Erfahrungen annähern als die einer instrumentellen Vernunft gehorchende Sprache des Diskurses? Vielleicht, weil letztere zu sehr auf Kommunikabilität und damit auf Dialogizität ausgerichtet ist. Die Alternative beharrt auf der Eigenart religiöser und ästhetischer Erfahrung, jenseits kausalpraktischer Vernetzbarkeit. Woran könnte das festgemacht werden? Wie wird mit und durch die Sprache Kommunikation unterbrochen und wie spricht wiederum diese Sprache, wenn sie Religion und Dichtung miteinander zu fusionieren trachtet? Anschaulichkeit bietet so etwas wie Konkretisation. Deshalb benutzt die Literatur den Apparat der Tropen, um langatmige und vieldeutige Umschreibungen zu vermeiden. Das Bild verdeutlicht einen Sachverhalt und macht ihn quasi gegenständlich bzw. simuliert eine Form von fassbarer Anwesenheit, ohne auf eine direkte Verständlichkeit hin ausgerichtet zu sein. Im Bereich der sakralen Kunst und Ikonographie ist derlei von großer Bedeutung und wird von Lyrikern einer modernen katholischen Literatur wie Konrad Weiß und Gerard Manley Hopkins aufgegriffen und mit einem eigenständigen poetologischen Konzept verbunden: Zu Ungunsten einer semantisierenden Sprache wird über die Anwesenheit des Bildes im lyrischen Wort eine gezieltere und zugleich kontemplativere Begegnung oder auch Betrachtung/Rezeption des Heils- und auch Schöpfungsgeschehens evoziert, worin die verborgene Funktionalität dieser stark konfessionsgebundenen Dichtung liegt.
Why is it easier to link poetry and its imagery to religion than to the language of discourse that obeys an instrumental reason? Perhaps it refers too much to communicational configurations and thus to dialogicity. The alternative deals with a special evidence of aesthetic und religious experiences, without causal-practical connectivity. How can it be expressed? How is communication heard with and through language and how does this language speak when it merges religion and poetry? Visuality und pictoriality needs something like concretization. Poetry uses the ways of tropism to avoid paraphrases. The picture clarifies a situation and makes it more concrete, simulates a form of presence, without being towards a direct comprehensibility or reference. In the field of sacred art and iconography, this is of great importance and is taken up by poets of modern literary Catholicism like Konrad Weiß and Gerard Manley Hopkins and it is associated with a certain poetological concept: To the detriment of a semantizing language, the management of the image in the lyrical word creates a presence and at the same time more contemplative encounter or contemplation/reception of the sacred events of salvation and creation, in which the hidden function of this strong denominational poetry lies.
Warum kann sich eher die Dichtung mit ihrer Bildhaftigkeit an die Religion oder an religiöse Erfahrungen annähern als die einer instrumentellen Vernunft gehorchende Sprache des Diskurses? Vielleicht, weil letztere zu sehr auf Kommunikabilität und damit auf Dialogizität ausgerichtet ist. Die Alternative beharrt auf der Eigenart religiöser und ästhetischer Erfahrung, jenseits kausalpraktischer Vernetzbarkeit. Woran könnte das festgemacht werden? Wie wird mit und durch die Sprache Kommunikation unterbrochen und wie spricht wiederum diese Sprache, wenn sie Religion und Dichtung miteinander zu fusionieren trachtet? Anschaulichkeit bietet so etwas wie Konkretisation. Deshalb benutzt die Literatur den Apparat der Tropen, um langatmige und vieldeutige Umschreibungen zu vermeiden. Das Bild verdeutlicht einen Sachverhalt und macht ihn quasi gegenständlich bzw. simuliert eine Form von fassbarer Anwesenheit, ohne auf eine direkte Verständlichkeit hin ausgerichtet zu sein. Im Bereich der sakralen Kunst und Ikonographie ist derlei von großer Bedeutung und wird von Lyrikern einer modernen katholischen Literatur wie Konrad Weiß und Gerard Manley Hopkins aufgegriffen und mit einem eigenständigen poetologischen Konzept verbunden: Zu Ungunsten einer semantisierenden Sprache wird über die Anwesenheit des Bildes im lyrischen Wort eine gezieltere und zugleich kontemplativere Begegnung oder auch Betrachtung/Rezeption des Heils- und auch Schöpfungsgeschehens evoziert, worin die verborgene Funktionalität dieser stark konfessionsgebundenen Dichtung liegt.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 5; 97-127
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Польская Католическая Церковь в политических планах Александра I
Polski Kościół katolicki w planach politycznych Aleksandra I
Autorzy:
Kowalska-Stus, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1892013.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Kościół katolicki
Królestwo Polskie
Aleksander I
ideał pastwa chrześcijańskiego
Catholic Church
Kingdom of Poland
Alexander I
the ideal of a Christian state
Opis:
Losy Kościoła katolickiego w Polsce za panowania Aleksandra I odzwierciedlały historyczne losy Polski. Car był inicjatorem budowy nowego porządku politycznego w Europie po czasach Napoleona. Jego fundamentem były wartości chrześcijańskie, których gwarantem miały się stać monarchie. Liberalna historiografia zafałszowała wizerunek cara, nic odnajdując w jego zamysłach nawiązania do ideałów bizantyjskich. Dla początków wieku XIX charakterystyczna była subtelna ponadkonfesyjna duchowość, której ważnym elementem było duchowe braterstwo. Kontrastowała ona z rozpowszechnionym przekonaniem, że państwo wiąże się ściśle z normami cywilizacyjnymi, a te z kolei podporządkowane są zasadom rozumu. Eschatologiczny mistycyzm i dążenie do budowy nowoczesnego imperium paradoksalnie zespoliły się w mentalności Aleksandra I. Uniwersalizm chrześcijański pomógł mu zreinterpretować ideał imperium chrześcijańskiego, nowego Rzymu. Przywołując współczesny ideał zjednoczonej Europy Roberta Schumana, w którym mowa jest jeszcze o korzeniach chrześcijańskich, warto przypomnieć, że projekt Aleksandra I był w tym przypadku pionierski. Tym nie mniej należy wątpić, iż został on właściwie zrozumiany przez Polaków. Wskazuje na to fakt, że Komisja Konstytucyjna stworzyła dla Królestwa Polskiego Konstytucję bardziej liberalną niż Konstytucja Księstwa Warszawskiego, a jej zapisy świadczą, wbrew intencjom cara, o chęci zmarginalizowania roli Kościoła katolickiego na rzecz świeckich instytucji i ideałów. Choć car starał się urzeczywistnić ideał ponadkonfesyjnego państwa chrześcijańskiego na fundamencie specyficznie pojętego ekumenizmu i chrześcijańskiego oświecenia, to los polskiego Kościoła katolickiego w Królestwie Polskim nie odzwierciedlał tych planów. Politykę cara torpedowały nie kręgi ortodoksyjnie katolickie, lecz członkowie rządu polskiego.
The history of the Catholic Church in Poland under the reign of Alexander I corresponded directly to the history of Poland at that time. The Tsar initiated building a new political order in Europe in the postNapoleon period. This new order was to rest on Christian values safeguarded by the monarchies. Liberal historiography distorted the image of the Tsar, as it failed to recognize his reference to the Byzantine ideals in his plans. The early 19th century was characterised with a subtle atmosphere of crossdenominational spirituality, which relied on spiritual fraternity of nations. It was in stern contrast to the prevalent idea that the state is strictly dependent on the norms of civilization development, which are entirely subservient to the principles of rationalism. Paradoxically, the ideas of eschatological mysticism and striving to build a modern empire merged in the mentality of Alexander I. The principles of Christian universalism helped him reinterpret the ideal of a Christian empire, a new Rome. When referring to the contemporary ideal of the European Union by Robert Schuman, who did anchor it in its Christian roots, one has to remember the pioneering effort by Alexander I. At the same time, it is questionable if the Poles of the time did comprehend his ideas correctly. This miscomprehension is borne out by the fact that the Constitutional Commission composed a Constitution for the Kingdom of Poland which was more liberal than the Constitution of the Duchy of Warsaw. The articles of the former constitution reveal that its authors attempted to marginalize the role of the Church and to grant privileges to secular institutions and ideologies – which was against the Tsar's intentions. Although the Tsar attempted to put into practice the ideal of a crossdenominational Christian state, built on the foundation of a specific form of ecumenism and Christian Enlightenment, the history of the Polish Catholic Church in the Kingdom of Poland shows that the plans failed. The Tsar's policy was not thwarted by the traditional Catholic milieus, but by the members of the Polish government.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 7; 149-160
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
В поисках «положительно прекрасного человека»: Эволюция авторского идеала в творчестве Ивана Шмелева
In Search of a “Morally Outstanding Person”: The Evolution of the Author’s Ideal in the Writings Of Ivan Shmelev
W poszukiwaniach «pozytywnie pięknego człowieka»: ewolucja autorskiego ideału w twórczości Iwana Szmielewa
Autorzy:
Gudzova, Yaroslava
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31342711.pdf
Data publikacji:
2022-09-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Szmielew
ewolucja
ideał autorski
tradycja literacka
postać żeńska
wierzący bohater
Shmelev
evolution
author’s ideal character
literary tradition
image of woman
believer
Opis:
Изучение художественных открытий Ивана Сергеевича Шмелева на пути поисков положительного героя невозможно без учета предшествующего литературного опыта, тем более что сам писатель высоко ценил заслуги русской литературы в изображении идеального или близкого к идеалу персонажа. В стремлении к живописанию «положительно прекрасного человека» Шмелев прошел непростой путь от увлечения образами революционеров-идеалистов до признания правды Православия. Доискиваясь первооснов в представлениях об идеальном герое, писатель обратился к народно-национальной стихии, полагая духовное начало доминантной чертой русского характера и выражением подлинных чаяний и устремлений «человека простого сознания». На характере эволюции идейно-художественных взглядов Шмелева сказалось взаимодействие его прозы с опытом Достоевского и Чехова. Творческая и личная судьба закономерно привела писателя к изображению женского характера как средоточия лучших черт русской души и христианских ценностей. Идея духовного водительства стала сущностной характеристикой главной героини последнего романа писателя, отразившего его сокровенное желание «обожить» литературу. Такого рода замысел открывал перед Шмелевым особые перспективы в изображении идеального героя как героя верующего и воцерковленного.
Badanie artystycznych odkryć Iwana Sergiejewicza Szmielewa na szlaku poszukiwań pozytywnego bohatera nie jest możliwe bez uwzględnienia wcześniejszego doświadczenia literackiego, tym bardziej że sam pisarz cenił wysoko zasługi literatury rosyjskiej w ukazywaniu postaci idealnej lub bliskiej ideałowi. W dążeniu do opisu «pozytywnie pięknego człowieka» Szmielew przeszedł niełatwą drogę od zachwytu obrazami rewolucjonistów-idealistów do zaakceptowania prawdy prawosławia. Doszukując się prawyobrażeń o idealnym bohaterze, twórca zwrócił się ku żywiołowi ludowo-narodowemu, wychodząc z założenia, że pierwiastek duchowy jest dominującą cechą charakteru rosyjskiego i wyraża rzeczywiste marzenia oraz dążenia «człowieka prostej świadomości». Na specyfice ewolucji ideowo-artystycznych poglądów Szmielewa odbiły się wzajemne relacje jego prozy z doświadczeniem Dostojewskiego i Czechowa. Twórczy i osobisty los ostatecznie przywiódł pisarza do wyobrażenia kobiecego charakteru jako syntezy najlepszych cech duszy rosyjskiej i wartości chrześcijańskich. Idea duchowego przewodniczenia stała się istotną cechą głównej bohaterki ostatniej powieści pisarza, odzwierciedlającej jego głębokie pragnienie ubóstwienia literatury. Takiego rodzaju zamysł otworzył przed Szmielewem szczególne pespektywy w wyobrażeniu idealnego bohatera jako wierzącego i zakorzenionego w Cerkwi.
It is impossible to search Ivan Sergeyevich Shmelev’s artistic findings for a positive character without considering his previous literary experience, especially since the writer himself commented on the merits of Russian literature in depicting a perfect or close-to-perfect character. In order to describe the “morally outstanding person”, Shmelev trod an uneven path between being carried away by the images of idealistic revolutionaries and recognising the truth of Orthodoxy. Seeking out the fundamental principles in the idea of a perfect character, the writer turned to the national people element, believing that the spiritual principle was the dominant feature of the Russian character and the expression of the true aspirations and motivations of the “simple man”. The evolutionary nature of Shmelev’s high-principled artistic views were influenced by the interaction of his prose with the experiences of Dostoevsky and Chekhov. His literary journey and personal life naturally led the writer to portray the female character as the best focus for the features of the Russian soul and Christian values. The idea of spiritual guidance became the main, essential character feature in the writer’s last novel which reflected his innermost desire to “divinise” literature. This kind of idea opened up some special perspectives for Shmelev in a convincing simulation of the ideal character as a believer and churchgoer.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 7; 73-85
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Свобода і страждання (постаті Прометея й Ісуса Христа в рецепції Лесі Українки)
Freedom and Suffering (Prometheus and Jesus Christ in Lesya Ukrayinka’s Reseption)
Wolność i Cierpienie. Prometeusz i Jezus Chrystus w odbiorze Łesi Ukrainki
Autorzy:
Skupeyko, Lukash
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1877394.pdf
Data publikacji:
2019-10-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Prometeusz
Jezus Chrystus
wolność-poprzez-cierpienie
bogoburstwo
ideał neoromantyczny
niezawisła osobowość
Prometheus
Jesus Christ
freedom through suffering
challenging God
neo-romantic ideal
‘sovereign’ personal
Opis:
Według Łesi Ukrainki postaci Prometeusza i Jezusa Chrystusa uosabiają dwa modele wolności-poprzez-cierpienie, które reprezentują różne kierunki kultury i świadomości ludzkiej oraz inne typy osobowości psycho-behavioralnej. Pisarka przenosi pojęcia wolności ze sfery moralności (motyw zmagania się z Bogiem) do sfery egzystencjalnej (motyw zrównania się z Bogiem) i ta zmiana akcentów koresponduje w jej utworach z neoromantycznym ideałem niezawisłej osobowości.
In the perception of Lesya Ukrainka, the figures of Prometheus and Jesus Christ are embodied in two models of freedom through suffering, representing different vectors of human culture and consciousness and psycho-behavioral personality types. The writer transfers the notion of freedom from sphere of morality (the motive of challenging God) to existential sphere (the motive of equality with God), and this change of emphases correlates in her work with the neo-romantic ideal of ‘sovereign’ personality.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 7; 7-14
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Рецепція Лесі Українки в українській критиці: контроверзи і перспективи
Interpretation of Lesya Ukrainka in Ukrainian Criticism: Controversies and Perspectives
Recepcja Łesi Ukrainki w krytyce ukraińskiej: Kontrowersje i perspektywy
Autorzy:
Skupeyko, Lukash
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1929290.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
socrealizm
modernizm
neoromantyzm
ideał estetyczny
model interpretacji
kanon krytyczny
„osobowość suwerenna”
socialist realism
modernism
Neo-romanticism
aesthetic ideal
interpretative model
critical cannon
“sovereign personality”
Opis:
W artykule podjęto problem analizy twórczości Łesi Ukrainki w kluczu realistycznym i modernistycznym. Zwrócono uwagę na podobieństwa obu sposobów interpretacji; zauważono brak skrupulatnej analizy samych tekstów – utworów Łesi Ukrainki i uleganie narzucanym (z zewnątrz) teoriom. Największe perspektywy – zdaniem autora – stoją przed badaniami, w których nastąpi rezygnacja z tradycyjnych kanonów interpretacji twórczości Łesi Ukrainki z jednoczesnym dookreśleniem sensu neoromantycznego hasła „suwerenności” jako cechy charakterystycznej dla każdego człowieka.
This paper analyses how the work of Lesya Ukrainka is criticised within the realist and modernist paradigms. Similarities in both models of interpretation are highlighted; and the lack of in-depth analysis of Lesya Ukrainka’s texts per se is pointed out. Also, it is noted that the critics tend to be too submissive to literary theories that are imposed on them. The author claims that the most promising research is that which can abandon traditional canons of interpretation of Lesya Ukrainka’s work with simultaneous explication of the sense of the Neo-romantic idea of “sovereignty” as a feature typical of each human being.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 7; 13-22
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ślady twórczości Juliusza Słowackiego we wczesnych dramatach Karola Wojtyły (Hiob, Jeremiasz)
Traces of the Literary Works of Juliusz Słowacki in the Early Plays of Karol Wojtyła (Job, Jeremiah)
Autorzy:
Jarosz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1731987.pdf
Data publikacji:
2020-12-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Karol Wojtyła
Hiob
Jeremiasz
Juliusz Słowacki
Ksiądz Marek
misterium
romantyzm
historiozofia romantyczna
naród
mistyk
ideał rycerza
ideał duchownego
misja Polski
Job
Jeremiah
Father Marek
mystery
Romantic historiosophy
nation
Poland’s mission
Opis:
Artykuł dotyczy dwóch juwenilnych dramatów Karola Wojtyły – Hioba i Jeremiasza, napisanych w 1940 roku. Utwory te powstały pod wpływem trudnej wojennej rzeczywistości. Pierwszym i głównym tekstem, który zainspirował te dwa dramaty, jest Biblia. Wskazują na to już ich tytuły. Jednak na kształt świata poetyckiego obu tych utworów bardzo mocny wpływ wywarł również model polskiego romantyzmu. Artykuł stanowi próbę wskazania zarówno w Hiobie, jak i Jeremiaszu myśli bliskich romantycznej historiozofii mesjanistycznej. W syntetyczny sposób ujmuje głównie dostrzegalne w wymienionych dziełach Wojtyły punkty zbieżne z motywami obecnymi w dziele Juliusza Słowackiego, zwłaszcza w dramacie Ksiądz Marek, który rozpoczął okres mistyczno-genezyjskiej twórczości romantyka. Zwraca się tu uwagę m.in. na obecne we wszystkich trzech tekstach cechy gatunkowe misterium (zbliżone do kształtu gatunkowego misterium dojrzałego baroku, które reprezentują dzieła Calderona). Wśród tych cech wymienia się m.in. kompozycję utworów, konstrukcję czasu i przestrzeni, kreację obrazów, zasadę „teatru w teatrze” oraz wizyjność. Szkicowo zestawiane są również ujęcia głównych idei oraz kreacje tytułowych postaci (Hioba, Jeremiasza i Księdza Marka).
The article concerns two juvenilia plays by Karol Wojtyła, Job and Jeremiah, that were written in 1940. Those works were influenced by the difficult reality of war. The first and primary inspiration for those two dramas was the Bible, as the titles themselves indicate. However, the model of Polish Romanticism also heavily influenced the shape of the poetic world of those works. This article attempts to indicate in Job, as well as in Jeremiah, those thoughts that are close to the Romantic and Messianic historiosophies. It describes, in a synthetic manner, the main noticeable points from Wojtyła’s works that coincide with the motives present in Juliusz Słowacki’s work, especially in the play Father Marek, which started the mystical and genesian period of the Romantic’s literary work. Attention is paid to, e.g. the genre characteristics of the mystery (which is close to the genre form of the late Baroque mystery, as represented by the works of Calderon). Among those features the following items are mentioned: the composition of the works, the structure of time and space, the creation of images, the rule of the “theatre in the theatre,” and visionariness. In addition, a presentation of the main ideas and creation of the title characters (Job, Jeremiah and Father Marek) is also given in outline.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 173-186
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ustrój doskonały Hippodamosa z Miletu – w poszukiwaniu spójności modelu
The Ideal State of Hippodamus from Miletus: In Search of Model Consistency
Autorzy:
Danek, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1787914.pdf
Data publikacji:
2021-04-05
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Grecja antyczna
myśl polityczna
Hippodamos z Miletu
ustrój idealny
niejasności
ancient Greece
political thought
Hippodamus of Miletus
ideal state
ambiguities
Opis:
Autor artykułu skupia się na zagadkowej wizji państwa idealnego, przypisywanej żyjącemu przed Platonem Hippodamosowi z Miletu, a znanej dzięki przekazom Arystotelesa (Polityka 1267b22-1268a14) oraz Stobajosa (Florilegium IV, 1, 93, 1 nn.). Wykazuje istnienie możliwej koherencji między tymi uznawanymi z reguły za rozbieżne świadectwami, a także dalej idącej koherencji między koncepcją politologiczną a projektami urbanistycznymi Hippodamosa (znanego przede wszystkim jako architekt – twórca zabudowy szeregu ówczesnych miast), realizującymi model państwa opiekuńczego, dostosowanego infrastrukturalnie do potrzeb ogółu obywateli. Końcowa część artykułu poświęcona jest kwestii oddziaływania koncepcji ustrojowej Hippodamosa na Platońską wizję idealnej polis, który to wpływ – wbrew głoszonym niejednokrotnie opiniom – nie zaznacza w żaden wyraźny sposób swojej obecności w Politei Platona, zdającego się podkreślać swą niezależność i oryginalność przedstawianych przez siebie rozwiązań ustrojowych.
The author of the article focuses on the mysterious vision of the ideal state, attributed to Hippodamus of Miletus (who lived before Plato), and is known from the testimonies of Aristotle (Politics 1267b22-1268a14) and Stobaeus (Florilegium IV, 1, 93, 1 sqq.). The author shows a possible coherence between those testimonies generally considered to be divergent, as well as a more far-reaching coherence between the political concept and the urban planning projects of Hippodamus (known mainly as an architect who designed the way a number of cities at the time were developed), which implemented the model of a welfare state, whose infrastructure was adapted for the needs of all citizens. The final part of the article is devoted to the influence of the political concept of Hippodamus on the Platonic vision of an ideal polis; this influence—contrary to frequently expressed opinions—does not in any way clearly indicate its presence in Politeia of Plato, who seems to emphasize his independence and originality of the political solutions he presents.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 3; 7-30
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy De oratore Cycerona może być nazwany dialogiem platońskim?
Is Cicero’s De Oratore an Imitation of Plato’s Dialogue?
Autorzy:
Kozioł, Joanna E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2119684.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dialog cyceroński
dialog platoński
forma literacka
naśladownictwo
autorytet
mistrz
wychowanie
doskonały mówca
Ciceronian dialogue
Platonic dialogue
literary form
imitation
authority
master
education
ideal orator
Opis:
This paper seeks to describe the imitation of Platonic dialogues in the aspect of their literary form recognized in Cicero’s De oratore. It requires a presentation of selected polemical interpretations regarding distinct traits of Platonic dialogue as well as taking sides in the matter. The first part of the paper presents G. Zoll’s interpretation of the Platonic dialogue, who in his dissertation on literary form of Ciceronian dialogues labels De oratore the ‘most Platonic’ of his dialogues. In his interpretation, he follows Cicero's way of understanding the features of Plato's masterpieces. Cicero considered the Platonic dialogue to be, first of all, a written tribute paid to the late master by his thankful disciple and, secondly, a text, whose aim is to present a pedagogic situation and to guide its readers. In the second part of the paper an analysis on the double pedagogic situation of De oratore is carried out. In the pedagogic situation presented in the dialogue the role of the master is played by Crassus, while Sulpicius and Cotta are placed on the position of his disciples. This ‘inner’ situation is reflected by the ‘outer’ one, which is evoked on the level of the narrator-author and implied reader. Special attention is paid to various means of building the master’s authority and of enhancing narrator’s importance. The third part of the paper presents briefly opinions of L. Edelstein and P. Plass, who consider Plato’s anonymity to be the most meaningful trait of his works. These commentators stress the presence of aversion towards sophists and speakers of poetical tradition, who usurp the role of the master. This aversion was vividly displayed in many dialogues. According to the mentioned scholars, pedagogy of the Platonic dialogue is different from the ancient model pedagogy, and therefore qualitatively different from Cicero’s pedagogy expressed in De oratore. This confrontation of contagious interpretations of Platonic dialogue facilitates the reevaluation of Cicero’s imitation of Plato’s dialogues.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2011, 58-59, 3; 55-71
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problemy normy języka polskiego w kraju i za granicą (na Ukrainie)
Norms of the Polish Language Used in Poland and Abroad (in the Ukraine) as a Research Problem
Autorzy:
Krawczuk, Ałła
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1902080.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
norma językowa
norma wzorcowa
norma użytkowa
uzus
język polski na Ukrainie
język polski jako obcy
language norm
ideal norm
real norm
(actual) language use
Polish spoken in the Ukraine
Polish as a foreign language
Opis:
The paper discusses the normative aspects of the Polish language presently used in the Ukraine by the speakers of Polish descent living there as well as by the Ukrainians who learn Polish as a foreign language. The problems relating the objectively defined language norms for Polish used abroad are analysed in the context of the contemporary debate on solutions proposed within the realm of prescriptive linguistics in Poland. The author suggests extrapolating the conception of a twin-level language norm adopted in Poland for the two discussed cases of Polish spoken in the Ukraine. The author advocates the universally obligatory nature of the Standard Polish language ideal norm. At the same time, he considers expanding the scope of the real norms for foreign Polish language varieties for the speakers of Polish of foreign descent. Also emphasized is the need for developing a set of didactic language norms for the Ukrainian learners of Polish.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 6; 133-167
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-9 z 9

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies