Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Autobiography" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Ordering the World. The Aims of Art in Zbigniew Herbert’s Letters
    Autorzy:
    Nowak, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1799186.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-29
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    esthetics; philosophy of creativity; Polish epistolography; autobiography; Polish poetry after 1945; communism
    Opis:
    The Polish version of the article was published in Roczniki Humanistyczne vol. 57, issue 1 (2009). This article is devoted to Zbigniew Herber’s thoughts concerning esthetics. The author interprets the poet’s letters written to various people (among others, to Halina Misiołkowa, Czesław Miłosz and Jerzy Zawieyski) and looks for his opinions on art and creativity. He treats the letters not as auxiliary materials for the study of poetry, but as the main subject of his research. He perceives the transition from private letters to writing poetry as a consequence of the axiological connections joining both of these types of expression. He pays special attention to Herbert’s care for the consciousness of the aims of art, stemming from historical experience. The poet himself defined them in one of the letters as “ordering the world.”
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 1 Selected Papers in English; 43-58
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Trzy postawy autobiograficzne – próba nowego ujęcia
    Three Autobiographical Attitudes – a New Approach
    Autorzy:
    Fitas, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807088.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    autobiografia; dziennik; pamiętnik; list; formy autobiograficzne
    autobiography; journal; diary; letter; autobiographical forms
    Opis:
    Zaproponowane w artykule ujęcie prozy dokumentu osobistego jest nie tyle jej nową problematyzacją, ile próbą zastosowania do występujących w literaturze przedmiotu rozpoznań bardziej obrazowych i sensualnych kategorii krytycznych. Okno i lustro odsyłają do głównych (zewnętrznych i wewnętrznych) perspektyw postrzegania przez podmiot siebie i świata w pisarstwie autobiograficznym, a zwłaszcza w tzw. pismach osobistych (dziennikach, pamiętnikach, listach).
    The approach to the prose of personal documents proposed in this article does not aim at defining new problems, but is rather an attempt to apply more vivid and sensual critical categories to the reflections presented in the literature of the subject. The window and the mirror refer to the main (external and internal) perspectives of the subject’s perception of the world and himself/herself in autobiographical writing, in particular in the so-called personal documents (journals, diaries, letters).
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 1; 87-96
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Niemożność życia: Tractatus logico-suicidalis Hermanna Burgera
    The Inability to Live: Hermann Burger’s Tractatus Logico-Suicidalis
    Die Unfähigkeit zu leben: Hermann Burgers Tractatus logico-suizidalis
    Autorzy:
    Sośnicka, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1879642.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    niemieckojęzyczna literatura szwajcarska
    Hermann Burger
    samobójstwo
    autobiografia
    German-Swiss literature
    suicide
    autobiography
    Opis:
    Artykuł szkicuje poetykę Hermanna Burgera (1942-1989), jednego z najbardziej oryginalnych i kontrowersyjnych pisarzy szwajcarskich, koncentruje się jednak przede wszystkim na jego szeroko dyskutowanym utworze Tractatus logico-suicidalis (1988), którym pisarz zapowiedział swoje samobójstwo, wywołując wśród krytyków powszechne oburzenie. Tractatus Burgera analizowany jest szczególnie w odniesieniu do eseju Jeana Améry’ego Podnieść na siebie rękę, ale uwzględniono także kontekst autobiograficzny tego — mimo wszystko — dogłębnie egzystencjalnego utworu.
    This article briefly sketches the literary art of Hermann Burger (1942–1989), one of the most original and controversial German-Swiss writers. It then goes on to focus on his much-discussed Tractatus logico-suicidalis (1988) in which, a year in advance, the writer announced his suicide; this provoked extreme outrage amongst literary critics. Burger’s Tractatus is analysed with particular reference to Jean Améry’s essay Hand an sich legen but at the same time draws attention to the autobiographical background to this work which, in spite of everything, is intensely human.
    Der Beitrag entwirft in Kürze die Poetik Hermann Burgers (1942–1989), eines der originalsten und kontroversesten Deutschschweizer Schriftsteller, und konzentriert sich auf seinen vieldiskutierten Tractatus logico-suicidalis (1988), mit dem der Schriftsteller ein Jahr zuvor seinen Selbstmord angekündigt hat, wodurch er unter Literaturkritikern für die größte Empörung sorgte. Burgers Tractatus wird insbesondere in Anknüpfung an Jean Amérys Essay Hand an sich legen analysiert, verwiesen wird jedoch zugleich auf den autobiografischen Hintergrund dieses — trotz allem — zutiefst existenziellen Werkes.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 5; 161-175
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wanderings and Moments of Pause: Biblical Motifs in Mistyka Gór [Mountain Mysticism] by Roman E. Rogowski
    Wędrówki i chwile zatrzymania – motywy biblijne w Mistyce gór Romana E. Rogowskiego
    Autorzy:
    Dutka, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2053952.pdf
    Data publikacji:
    2022-02-25
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    R.E. Rogowski
    Mistyka gór
    literatura i teologia
    autobiografia
    narracja górska
    Mountain Mysticism
    literature and theology
    autobiography
    mountain narrative
    Opis:
    Mistyka gór [Mountain Mysticism] is a book which has been reprinted several times, translated into several languages, and described as “legendary”, especially for those readers who are lovers of mountains. The author – R.E. Rogowski – is a priest, theologian, scholar and mountaineer. Mistyka gór is of a hybrid nature, lying on the border between literature and theology. This article proposes an interpretation of this book from a geopoetics perspective, as a meditative guide to Israel, an autobiography, and a mountain narrative. In each of these cases, the biblical motifs of mountains play a crucial role. Peaks mentioned in the Bible mark the pilgrimage trail, order the story of the author’s life, and stand as the mountaineer’s goals. They also form pretexts for a broader existential reflection. Rogowski writes about his mountain wanderings and moments of pause, which have both literal and metaphorical meanings. He primarily draws attention to these pauses. They signify not only a chance to rest, but also to pray and contemplate. It makes Rogowski’s book both unique and original.
    Mistyka gór [Mountain Mysticism] to książka wielokrotnie przedrukowywana, tłumaczona i określana jako „legendarna”, szczególnie dla czytelników, którzy są miłośnikami gór. Autor – R.E. Rogowski jest księdzem, teologiem, uczonym i wspinaczem. Mistyka gór ma charakter hybrydyczny, sytuuje się na pograniczu, pomiędzy literaturą i teologią. Artykuł proponuje interpretację tej książki z perspektywy geopoetyki, dowodzi, że jest to medytacyjny przewodnik po Izraelu, autobiografia, a także narracja górskiej. W każdym przypadku biblijne motywy gór odgrywają kluczową rolę. Wspomniane w Biblii szczyty wyznaczają szlak pielgrzymki, porządkują historię życia autora, są również celami wspinacza. Góry znane z Pisma Świętego stanowią tu także pretekst dla szerszej refleksji egzystencjalnej. Rogowski pisze o wędrówkach po górach, ale i o chwilach pauzy, które mają znaczenie zarówno dosłowne, jak i metaforyczne. Przede wszystkim zwraca uwagę na wspomniane przystanki. Przerwy oznaczają nie tylko odpoczynek, ale także modlitwę i kontemplację. To dzięki nim książka Rogowskiego jest wyjątkowa i oryginalna.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 1; 115-130
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    «Слово» и «дело» преподобного Паисия Величковского: к 300-летию со дня рождения подвижника
    The “Word” and “Deed” of St. Paisius Velichkovsky: On the 300th Anniversary of the Ascetic’s Birth
    „Słowo” i „dzieło” błogosławionego Paisjusza Wieliczkowskiego: na okoliczność 300-lecia urodzin
    Autorzy:
    Krivolapov, Vladimir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31342715.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-14
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    rozłam
    książki
    ascetyzm
    żywot
    autobiografia
    klasztor
    Mołdawia
    Rzeczpospolita
    powieść awanturnicza
    split
    books
    asceticism
    life
    autobiography
    monastery
    Moldavia
    Polish-Lithuanian Commonwealth
    adventure novel
    Opis:
    К XIX в. пути европеизированной, секулярной России и народной «Святой Руси» окончательно разошлись. Н. Бердяев рассуждал о том, что Серафим Саровский и А.С. Пушкин были современника, но не знали друг о друге и не испытывали потребности узнать. Вместе с тем во второй половине XVIII в. в монастырях Молдавии подвизался человек, о котором почти наверняка слышал Пушкин и сочинения которого внимательно читал св. Серафим. Звали его Паисий Величковский (1722-1794) и он в своей деятельности наметил пути преодоления имевшего место «раскола». Ученики преп. Паисия находили пристанище в российских монастырях, его сочинения и переводы святоотеческих текстов пользовались исключительной популярностью в монашеской среде, а его последователя взрастили оптинское старчество – феномен, ради которого в Оптиной пустыни перебывали почти все литературные классики от Гоголя до Пришвина. Автора настоящей статьи интересует прежде всего Паисий как автор собственной автобиографии. Помимо этого текста, существуют несколько вариантов жития подвижника, созданных либо его учениками, либо учениками его учеников. Автобиография нисколько не напоминает житие, в жанровом отношении это скорее авантюрный роман, тогда как житие Паисия, написанное его учеником Митрофаном, в полной мере соответствует агиографическому канону. Паисиевы тексты, сведенные в единый корпус, дают представление не только о личности подвижника, но и о встрече двух литературных систем: той, что всё ещё тяготела к традициям Средневековья, и той, что вдохновлялась Новым временем. Сама личность Паисия гармонично сочетала в себе черты, традиционные для монаха-аскета (эталонной фигуры для русского Средневековья), и те, что «изобличали» в нём человека динамичного XVIII столетия. Автор статьи убеждён, что не только наследие святого Паисия, но сам его образ являет воплощённый ответ на вопрос о путях преодоления «раскола».
    W początkach XIX wieku ostatecznie rozeszły się drogi zeuropeizowanej, sekularnej Rosji i ludowej “Świętej Rusi”. Nikołaj Bierdiajew wspominał, że Serafim Sarowski i Aleksander Puszkin żyli w jednym czasie, lecz nie wiedzieli o sobie nawzajem i nie mieli potrzeby się poznać. A jednocześnie w drugiej połowie XVIII wieku w klasztorach mołdawskich pojawił się człowiek, o którym zapewne słyszał Puszkin i którego pisma z uwagą czytał św. Serafim. Nazywał się Paisjusz Wieliczkowski (1722-1794) i w swojej działalności określił drogi pokonania rozłamu. Jego uczniowie znajdowali miejsce w rosyjskich klasztorach, jego utwory i translacje cieszyły się niezwykłą popularnością w środowisku zakonnym, a jego następcy przywrócili fenomen Pustelni Optyńskiej, do której przybywali wszyscy klasycy literatury – od Gogola do Priszwina. Autora niniejszego tekstu interesuje Paisjusz jako autor własnej biografii. Istnieje kilka wariantów żywota tego błogosławionego, stworzonych przez jego uczniów. Autobiografia nie przypomina żywotu, pod względem gatunkowym to raczej powieść awanturnicza, podczas gdy żywot Paisjusza, spisany przez jego ucznia Mitrofana, w pełni odpowiada kononowi hagiograficznemu.
    By the 19th century, the paths of Europeanised, secular Russia and the people’s “Holy Russia” had finally diverged. Nikolai Berdyaev reasoned that Seraphim of Sarov and Alexander Pushkin were contemporaries, but did not know about each other as they lived in separate worlds, that of literature and that of holiness. However, at the same time, in the second half of the 18th century in the monasteries of Moldavia, there was a man about whom Pushkin almost certainly heard and whose writings were carefully read by St. Seraphim. His name was Paisius Velichkovsky (1722-1794) and in his work he outlined ways to overcome the “split” that had taken place. The disciples of Paisius found refuge in Russian monasteries, his writings and translations of patristic texts enjoyed exceptional popularity among the monastic community, and his successors revived the phenomenon of the Optina eldership, as a result of which almost all literary classic writers from Gogol to Prishvin visited the Optina Monstery. The author of this article is primarily interested in Paisius as the author of his own biography. In addition to this text, there are several versions of the life of this ascetic, composed either by his disciples or by the disciples of his disciples. The autobiography does not resemble a life at all; in terms of genre, it is rather an adventure novel, whereas the life of Paisius, written by his disciple Mitrofan, fully corresponds to the hagiographic canon. The Paisian texts, combined into a single corpus, give an idea not only about the personality of the ascetic, but also about the meeting of two literary systems: that which still gravitated towards the traditions of the Middle Ages, and that which was inspired by the Early Modern Period. The personality of Paisius harmoniously combined those features traditional for an ascetic monk (a reference figure for the Russian Middle Ages), and those that revealed in him a dynamic 18th‑century man. The author of this article is convinced that not only the legacy of Saint Paisius, but also his image, is the embodied answer to the question of how to overcome the “split”.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 7; 309-324
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Porządkowanie świata. Cele sztuki w korespondencji Zbigniewa Herberta
    Ordering the World. The Aims of the Art in Zbigniew Herberts Letters
    Autorzy:
    Nowak, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1944413.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    estetyka
    filozofia twórczości
    epistolografia polska
    autobiografia
    poezja polska po 1945
    komunizm
    esthetics
    philosophy of creativity
    Polish epistolography
    autobiography
    Polish poetry after 1945
    Communism
    Opis:
    The article is devoted to Zbigniew Herber's thought concerning esthetics. The author interprets the poet's letters written to various people (among others, to Halina Misiołkowa, Czesław Miłosz, Jerzy Zawieyski) and he looks for opinions on art and creativity. He treats the letters not as auxiliary materials for studies on poetry, but as the main subject of his research. He perceives the transition from private letters to writing poetry as a consequence of axiological connections joining both types of expression. He pays special attention to Herbert's care for the consciousness of the aims of the art, stemming from the historical experience. The poet himself defined them in one of the letters as “ordering the world”.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2009, 57, 1; 155-169
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Beyond East and West: What ‘Ladder’ Did John Wu Use Towards This Goal? (Part One)
    Autorzy:
    Wesołowski, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1791113.pdf
    Data publikacji:
    2020-10-08
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    John Wu
    Beyond East and West
    duchowa autobiografia
    wiara chrześcijańska
    przyjaźń
    ludzka i boska miłość
    prawo naturalne
    spiritual autobiography
    Christian faith
    friendship
    human and divine love
    natural law
    Opis:
    „Poza Wschodem i Zachodem” – jakiej „drabiny” użył John Wu do osiągnięcia tego celu? John Wu Jingxiong (1899-1986) był dyplomatą, uczonym i autorytetem w dziedzinie prawa międzynarodowego. Był także wybitnym chińskim katolikiem. Jego duchowa autobiografia Beyond East and West (1951) przypomina Wyznania św. Augustyna poprzez poruszający opis nawrócenia Johna Wu na katolicyzm w 1937 r. i jego wczesne lata jako katolika. Sam tytuł autobiografii Wu wskazuje na jego duchowy ideał, który pozwala ludziom wykraczać poza kulturowe osobliwości (czy to zachodnie, chińskie czy inne). John Wu znalazł mądrość w wielkich chińskich tradycjach, tj. w konfucjanizmie, daoizmie i buddyzmie, wskazując na ich uniwersalne prawdy, które ostatecznie pochodzą od Chrystusa i w nim się wypełniają. Autor tego artykułu szukał uniwersalnych cech Johna Wu, które wykraczają poza jakąkolwiek kulturę i które metaforycznie nazwał „drabiną”. Znalazł potrójną drabinę, tj. wiarę chrześcijańską, przyjaźń wraz ludzką i boską miłością i prawo naturalne.
    John Wu Jingxiong (1899-1986) was a diplomat, scholar, and authority on international law. He was also a prominent Chinese Catholic convert. His spiritual autobiography Beyond East and West (1951) reminds us of the Confessiones of St. Augustine for its moving description of John Wu’s conversion to Catholicism in 1937 and his early years as a Catholic. The very title of Wu’s autobiography points to his spiritual ideal which let humanity go beyond cultural particularities (be they Western, Chinese or other). John Wu found wisdom in China’s great traditions, i.e. Confucianism, Daoism and Buddhism, pointing to their universal truths that come ultimately from, and are fulfilled in, Christ. The author of this contribution has searched for John Wu’s universal traits which go beyond any culture and which he called, metaphorically, a “ladder”. He has found a threefold ladder, i.e. that of Christian faith, that of human friendship and human and divine love, and that of natural law.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 9; 21-45
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Beyond East and West: What ‘Ladder’ Did John Wu Use Towards This Goal? (Part Two)
    „Poza Wschodem i Zachodem” – jakiej „drabiny” użył John Wu do osiągnięcia tego celu?
    Autorzy:
    Wesołowski, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/45675323.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-03
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    John Wu
    Beyond East and West
    duchowa autobiografia
    wiara chrześcijańska
    przyjaźń
    ludzka i boska miłość
    prawo naturalne
    spiritual autobiography
    Christian faith
    friendship
    human and divine love
    natural law
    Opis:
    John Wu Jingxiong (1899-1986) was a diplomat, scholar, and authority on international law. He was also a prominent Chinese Catholic convert. His spiritual autobiography Beyond East and West (1951) reminds us of the Confessiones of St. Augustine for its moving description of John Wu’s conversion to Catholicism in 1937 and his early years as a Catholic. The very title of Wu’s autobiography points to his spiritual ideal which let humanity go beyond cultural particularities (be they Western, Chinese, or other). John Wu found wisdom in China’s great traditions, i.e., Confucianism, Daoism and Buddhism, pointing to their universal truths that come ultimately from, and are fulfilled in, Christ. The author of this contribution has searched for John Wu’s universal traits which go beyond any culture and calls them, metaphorically, a “ladder”. He has found a threefold ladder, i.e. that of the Christian faith, of human friendship and human and divine love, and that of natural law.
    John Wu Jingxiong (1899-1986) był dyplomatą, uczonym i autorytetem w dziedzinie prawa międzynarodowego. Był także wybitnym chińskim katolikiem. Jego duchowa autobiografia Beyond East and West (1951) przypomina Wyznania św. Augustyna poprzez poruszający opis nawrócenia Johna Wu na katolicyzm w 1937 r. i jego wczesne lata jako katolika. Sam tytuł autobiografii Wu wskazuje na jego duchowy ideał, który pozwala ludziom wykraczać poza kulturowe osobliwości (czy to zachodnie, chińskie czy inne). John Wu znalazł mądrość w wielkich chińskich tradycjach, tj. w konfucjanizmie, daoizmie i buddyzmie, wskazując na ich uniwersalne prawdy, które ostatecznie pochodzą od Chrystusa i w nim się wypełniają. Autor tego artykułu szukał uniwersalnych cech Johna Wu, które wykraczają poza jakąkolwiek kulturę i które metaforycznie nazwał „drabiną”. Znalazł potrójną drabinę, tj. wiarę chrześcijańską, przyjaźń wraz ludzką i boską miłością i prawo naturalne.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 9; 23-45
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dyktatura generała Franco we wspomnieniach Adolfo Marsillacha Tan lejos, tan cerca. Mi vida
    The dictatorship of General Franco in the memoirs of Adolfo Marsillach Tan lejos, tan cerca. Mi vida [So far, so close. My life]
    Autorzy:
    Kęsek-Chyży, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1878553.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    historia Hiszpanii XX wieku
    teatr hiszpański XX wieku
    autobiografia
    frankizm
    Adolfo Marsillach (1928-2002)
    Francisco Franco Bahamonde (1892-1975)
    history of Spain in the 20th century
    Spanish theatre of the 20th century
    autobiography
    Francoism
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest analiza wizji i interpretacji epoki frankistowskiej przez Adolfo Marsillacha w jego autobiografii Tan lejos, tan cerca. Mi vida (Tusquets, 1998). Chociaż jego opus magnum stanowi przede wszystkim panoramiczną kronikę hiszpańskiego teatru w drugiej połowie XX wieku, dostarcza również interesujących informacji na temat wielu aspektów życia politycznego i społecznego w czasach reżimu, widzianych z perspektywy jednego z najważniejszych współczesnych artystów hiszpańskich będącego w ciągłej opozycji wobec dyktatury. Dlatego istotne jest zbadanie, w jaki sposób ten intelektualista, który przez całe swoje życie starał się pozostać wierny zasadom demokracji, wolności tworzenia i wolności dla każdego obywatela, przedstawia cztery dekady rządów gen. Franco, poczynając od swego trudnego dzieciństwa w Barcelonie podczas Wojny Domowej, aż do ostatnich dni zniedołężniałego Generalissimusa, w którym to strach miesza się z nadzieją na przyszłość. Niniejszy tekst koncentruje się na najbardziej spornych osobliwościach systemu frankistowskiego, takich jak cenzura rządowa, ideologiczny przymus wobec artystów, wszechobecna dewocja i narzucona przyzwoitość, przedstawionych z odrobiną ironii przez Adolfo Marsillacha, którego twórczość artystyczna poświęcona była walce z nimi.
    The aim of the present study is to analyze Adolfo Marsillach’s vision and interpretation of the Francoist epoch in his autobiography Tan lejos, tan cerca. Mi vida (Tusquets, 1998). Though being a panoramic chronicle of the Spanish theatre in the second half of the twentieth century, this opus magnum also provides interesting details on many aspects of the political and social life under the regime, observed by one of the most significant contemporary Spanish artists in permanent opposition to the dictatorship. Therefore, it seems crucial to investigate how this intellectual, who throughout his life struggled to remain faithful to the principles of democracy, liberty of creation and freedom to every citizen, depicts four decades of Franco’s government, beginning with his difficult childhood in Barcelona during the Civil War until the last days of the senile Generalísimo, in which fear mixed with hope for the future. Our study concentrates on the most disputed peculiarities of the Francoist system, such as the governmental censorship, ideological coercion on artists, omnipresent sanctimoniousness and imposed decency, viewed with a spoonful of irony by Adolfo Marsillach, who devoted his artistic creation to fight against them.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 2; 115-128
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies