Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Sawa, Magdalena" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Modernity and Utopia in Bruno Latour’s We Have Never Been Modern and Gabriel Josipovici’s What Ever Happened to Modernism
    Autorzy:
    Sawa, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807490.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    nowoczesność; modernizm; utopia; Utopia; Thomas More; Bruno Latour; Gabriel Josipovici
    modernity; Modernism; utopia; Utopia; Thomas More; Bruno Latour; Gabriel Josipovici
    Opis:
    Nowoczesność i utopia w Bruno Latoura We Have Never Been Modern i Gabriela Josipovici What Ever Happened to Modernism Celem artykułu jest zbadanie relacji pomiędzy utopią a nowoczesnością na podstawie Utopii Thomasa More’a oraz dwóch ważnych współczesnych studiów nad nowoczesnaścią: We Have Never Been Modern (1992) autorstwa Bruno Latoura oraz What Ever Happened to Modernism? (2010) napisanym przez Gabriela Josipovici. Ambiwalentna natura nowoczesnego prototypu utopii, która wykazuje obecność zarówno impulsu (e)utopijnego, jak i dystopijnego (krytycznego), zdaje się znajdować swoje odzwierciedlenie w naturze nowoczesności. Krytyczny aspekt nowoczesności odsłania fakt, że dwa podstawowe dążenia epoki nowoczesnej — do wolności i dominacji — okazują się jej największym obciążeniem zarówno w sferze socjopolitycznej, jak też w literaturze i sztuce.
    This article seeks to explore the relation between utopia and modernity on the basis of Thomas More’s Utopia (1516) as well as two seminal contemporary studies: Bruno Latour’s We Have Never Been Modern (1992) and Gabriel Josipovici’s What Ever Happened to Modernism? (2010). The ambiguous nature of the modern prototype of utopia which displays both the eutopian and the dystopian (self-critical) impulse seems reflected in the nature of modernity. With auto-criticism inscribed in the constitution of both utopia and modernity, the leading desires of the modern period—for a greater emancipation and domination—prove to be its greatest burden both in the socio-political sphere as well as in art and literature.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 11; 161-175
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Speech, writing and the body in Gabriel Josipovici’s Hotel Andromeda
    Mowa, pismo i ciało w powieści Gabriela Josipovici Hotel Andromeda
    Autorzy:
    Sawa, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1878731.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Gabriel Josipovici
    mowa
    pismo
    ciało
    dialog
    speech
    writing
    body
    dialogue
    Opis:
    Celem artykułu jest analiza dialogowego stylu pisarstwa Gabriela Josipovici w jego najnowszej powieści Hotel Andromeda (2014), w celu udowodnienia, że użycie formy dialogowej ma za zadanie ujawnienie istotnych kwestii teoretycznych, takich jak relacja między mową, pismem i ciałem. Interesującym aspektem powieści Josipovici jest fakt, iż mowa i pismo (fragmenty pamiętnika) zostały wprowadzone do tekstu w sposób identyczny, implikując w ten sposób, wbrew wielowiekowej tradycji zapoczątkowanej przez Platona, równorzędność obu środków wyrazu. Wspólnym mianownikiem dla mowy i pisma w utworze Josipovici zdaje się być ciało, przemycane do literatury za pomocą dialogu oraz głębokiej fascynacji fizycznością pisanego słowa wśród bohaterów powieści.
    The aim of this article is to study Gabriel Josipovici’s dialogue style in his latest fiction, Hotel Andromeda (2014), in order to prove that the dialogue form is used to problematize significant theoretical issues in his writing, namely the problem of speech, writing and the body. The fact that speech and writing are embedded in the text in exactly the same way is an interesting feature of Josipovici’s novel which, against the long philosophical tradition originating in Plato’s dialogues, implies the equality of both means of expression. It seems that the common denominator the author finds for both media is the body which he smuggles into literature through the extensive use of dialogue and the characters’ fascination with the materiality of the written word.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 11; 197-211
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Your Encounter with Ekphrasis
    Spotkanie z ekfrazą
    Autorzy:
    Sawa, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1945093.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    ekfraza
    model ekfrastyczny
    tendencja pronarracyjna
    ekfraza pronarracyjna
    ekphrasis
    ekphrastic model
    pro-narrative tendency
    pro-narrative ekphrasis
    Opis:
    Ekfraza jest starożytnym terminem retorycznym, używanym na określenie opisu dzieł plastycznych, ozdobnych waz, urn, dekoracyjnych tkanin, ale przede wszystkim malarstwa i rzeźby. Celem tego artykułu jest prześledzenie obecności ekfrazy we współczesnych badaniach literackich. Pojawienie się pojęcia ekfrazy w badaniach literackich łączy się z publikacją artykułu Leo Spitzera „The ‘Ode on a Grecian Urn,’ or Content vs. Metagrammar” (1962), gdzie ekfraza definiowana jest jako „poetycki opis malarstwa lub rzeźby.” Liczne przykłady opisów ekfrastycznych w prozie nie tylko XX wieku sprawiły, że również ekfraza, jako element prozy literackiej, stała się przedmiotem rozważań badawczych. Można nawet wyodrębnić coś, co w tym artykule nazywam „tendencją pronarracyjną” w ewolucji badań nad ekfrazą. Tendencja ta przejawia się wzrostem zainteresowania ekfrazą we współczesnej prozie narracyjnej (głównie – powieści). Artykuł ukazuje rozwój tendencji pro-narracyjnej w badaniach nad ekfrazą, a także polemizuje z jej niedawnymi osiągnięciami, zwłaszcza ze stanowiskiem Tamar Yacobi. Yacobi uważa, że w utworze narracyjnym najbardziej odpowiednia jest krótka ekfraza nieopisowa, nazwana przez nią „modelem ekfrastycznym”. Refleksja teoretyczna przedstawiona w artykule ma za zadanie dowieść, że tradycyjna ekfraza opisowa może konkurować z modelem ekfrastycznym, czyli znakomicie współpracować z utworem narracyjnym. 
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2009, 57, 5; 97-121
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies