Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Dąbrowska, Anna." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Successful Classroom Management in English Language Instruction
Autorzy:
Dąbrowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791079.pdf
Data publikacji:
2020-12-22
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
edukacja
język obcy
uczniowie szkół podstawowych
zarządzanie klasą
education
foreign language
primary students
classroom management
Opis:
Umiejętne zarządzanie klasą w procesie nauczania języka angielskiego Artykuł ma na celu podkreślić znaczenie dostosowania organizacji klasy i technik nauczania języka angielskiego do uczniów z różnych grup wiekowych szkoły podstawowej. Aby skutecznie wdrożyć to rozwiązanie, nauczyciel powinien być świadomy różnic rozwojowych dla każdego wieku oraz zdobyć umiejętność zarządzania klasą. Kluczowe znaczenie ma również fachowa wiedza teoretyczna związana z wczesnym nauczaniem języka angielskiego (np. hipoteza okresu krytycznego oraz teoria rozwoju poznawczego według Piageta) i zastosowanie jej w praktyce nauczycielskiej. Aplikując rozwiązania omówione w tym artykule, nauczyciel ma szansę odnieść sukces w nauczaniu języków.
The aim of this article is to emphasise the significance of adjusting classroom organisation and teaching techniques to primary students. To perform this task effectively, the teacher needs to be familiarised with the characteristics of a child’s development and appropriate management skills. This paper is based on two theories related to early stage English instruction: (i) the Critical Period Hypothesis, and (ii) Piaget’s Theory of Cognitive Development. Applying this theoretical background knowledge to teaching practice would make the teacher more likely to succeed in language teaching.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 10; 7-18
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Syntactic Patterns of English and Polish Fixed Phrases with Proper Names
Struktury składniowe w angielskich i polskich związkach frazeologicznych z nazwami własnymi
Autorzy:
Dąbrowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1882893.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
zwroty frazeologiczne
osobowe nazwy własne
nazwy miejscowości
etymologia
struktury składniowe
phraseological fixed phrases
personal names
place names
etymology
syntactic patterns
Opis:
Przedmiotem artykułu jest analiza angielskich i polskich związków frazeologicznych, które zawierają nazwy osobowe i nazwy geograficzne miejsca. Przedstawienie definicji nazw własnych w odróżnieniu od rzeczowników pospolitych było wyjściowym etapem studium, a zaprezentowana definicja robocza związków frazeologicznych według Gläsera stanowiła punkt odniesienia do niniejszych badań. Na podstawie danych ze słowników angielskich oraz polskich, opierając się na korpusach językowych, przeanalizowano związki frazeologiczne, jeśli tylko zawierały w swojej strukturze nazwy osobowe lub miejsca, z wykluczeniem przysłów. Materiał poddano wieloaspektowej analizie ze względu na występujące struktury składniowe badanych jednostek frazeologicznych oraz etymologię i znaczenie nazw własnych występujących we frazach. Wyróżniono, zarówno we frazeologizmach angielskich, jak i polskich, pięć wzorów syntaktycznych: (1) wyrażenia rzeczownikowe, (2) zwroty czasownikowe, (3) wyrażenia przyimkowe, (4) zdania główne i podrzędne, (5) porównania. Związki frazeologiczne poddane zestawieniu wywodziły się z różnorodnych źródeł: jedne miały korzenie biblijne, inne literackie lub/i mitologiczne, kulturowe czy/oraz historyczne. Ponadto w świetle przeanalizowanych danych zaobserwowano przewagę nazw osobowych nad nazwami miejscowymi, oraz wyrażeń rzeczownikowych nad innymi strukturami składniowymi. Najczęściej frazeologizmy z nazwami własnymi pochodzą ze źródeł biblijnych i mitologicznych, a najmniej popularne są wyrażenia o tle historycznym i literackim, gdyż te aspekty określają specyfikę typową dla danego kraju, nie zawsze rozumianą dla innych kultur. Istniejące we frazeologizmach konotacje biblijne, mitologiczne, literackie, kulturowe czy historyczne przeżywały swoje natężenie znaczeniowe w danej przestrzeni czasowej, niemniej jednak, prawie we wszystkich wypadkach, odniesienia te są nadal aktualne i rozumiane przez ogół społeczeństwa.
This paper focuses on English and Polish fixed phrases involving personal and place names. First, the definition of a name and the distinction between proper and common nouns or proprial lemmas and proper names are provided, following a short overview of theories that constitute the basis for any discussion related to proper names. Next, subcategories and sources of names, together with their linguistic characteristics are presented, followed by the working definition of phraseological fixed units. Afterwards, the study is undertaken of personal and place names in fixed phraseological units, surveying a broad list of English and Polish fixed entities that are classified according to five syntactic patterns: phrases with (1) NPs, (2) VPs, (3) PPs, (4) clauses, and (5) similes. Additionally, the biblical, literary, classical, cultural and historical origins of these expressions are pointed out. Finally, in the light of the examined data, the predominance of personal over place names is noticeable, while the items with NPs constitute the vast majority of the phraseological units. Investigating corpus and dictionary evidence, fixed elements typical either of English or only of Polish, or those common to both English and Polish are listed. The most frequent are the units from biblical and mythological sources, while the least popular are the expressions with historical and literary background, as these aspects are unique for each country. With regard to the meaning of the fixed phrases containing proper personal and place names, the data reveal that the units do convey information, recall connotations that arose some time ago in relation to the biblical, mythological, literary, cultural, and historical background, and are still relevant today.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 6; 53-88
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Unaccusative or unergative: The case of the English verb to die
Nieakuzatywny czy nieergatywny – analiza angielskiego czasownika TO DIE ‘umrzeć’
Autorzy:
Dąbrowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1878782.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
czasowniki nieakuzatywne
czasowniki nieergatywne
testy na nieakuzatywność
rozdźwięk w nieakuzatywności
interfejs między składnią a leksykonem
język angielski
unaccusative verbs
unergative verbs
unaccusativity diagnostics
unaccusative mismatch
syntax-lexicon interface
English
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest zbadanie, do jakiej klasy czasowników nieprzechodnich należy czasownik TO DIE ‘umrzeć’ w języku angielskim, który jest zaliczany do semantycznie spójnej grupy tzw. czasowników znikania (obok czasowników takich jak: disappear, expire, lapse, perish, vanish). Aby określić czy badany czasownik jest nieakuzatywny czy nieergatywny, został on poddany powszechnie uznanym testom na nieakuzatywność (Perlmutter 1978; Burzio 1986; Levin i Rappaport Hovav 1995). Na podstawie wyników sześciu przeprowadzonych testów diagnostycznych pokazane jest, że badany czasownik w języku angielskim nie spełnia większości kryteriów na nieakuzatywność, a raczej reprezentuje grupę czasowników o niejasnym statusie syntaktycznym. Może być on zatem przykładem tzw. Unaccusative Mismatch ‘Rozdźwięku w nieakuzatywności’ (Levin 1986), tj. zjawiska, w którym dwa lub więcej testów diagnostycznych potwierdzających nieakuzatywność nie jest spełnionych przez dany czasownik (por. Grimshaw 1987; Zaenen 1993; Levin and Rappaport Hovav 1995).
The study examines the class status of the verb TO DIE in English. The verb under scrutiny (treated as a member of a semantically coherent class of disappearance verbs, together with disappear, expire, lapse, perish, vanish ) is tested against the six syntactic unaccusativity diagnostics valid for English. It is shown that three diagnostics do not work for the verb TO DIE, i.e., (1) auxiliary selection (inapplicable to all verbs in Modern English), (2) causative alternation, e.g., Philip died./ *The soldier died Philip, since the verb TO DIE belongs to a non-caused disappearance verb class, as argued by Levin (1993) and Levin and Rappaport Hovav (1995, 281–283), and (3) resultative constructions (although some collocations would be theoretically permissible, e.g., *He died stiff, no such sentences appear in the language corpus). On the other hand, the remaining three diagnostics yield positive results, i.e., (4) the occurrence of the adjectival participle, but with a reservation that it must be placed in a post-nominal position (*a DIED uncle / an uncle DIED in an accident), (5) there-insertion (the only existing example from the COCA Corpus: There DIED a myriad), and (6) the locative inversion diagnostics (the only instance found in the literature by Levin and Rappaport Hovav (1995, 303): (…) this year also DIED the possibility of turning the cup races (…)). Since only three unaccusativity tests out of the six mentioned above seem to work for the verb TO DIE, it might be problematic to treat it as a member of the unaccusative class. Additionally, the instances provided to illustrate the three diagnostics valid for the verb TO DIE rarely occur in the literature and the available corpora, and therefore they should rather be viewed as exceptions, which would cast serious doubt on the unaccusative status of the verb TO DIE. This would lead us to the conclusion that the verb TO DIE should be regarded as a real example of an Unaccusative Mismatch (Levin 1986), i.e., a clash between the results of two or more unaccusative diagnostics (discussed in Grimshaw 1987; Zaenen 1993; Levin and Rappaport Hovav 1995).
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 11; 25-39
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die Natur in den „Psalmen“ von SAID im religiösen Kontext
Nature in the “Psalms” of SAID in a Religious Context
Przyroda i natura w „Psalmach” SAIDa w kontekście religijnym
Autorzy:
Dąbrowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1882441.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
SAID
Psalmy
natura
przyroda
Psalms
nature
Opis:
Die „Psalmen“ SAIDs knüpfen an die islamische und die jüdisch-christliche Tradition an, überschreiten dabei aber weitgehend den Rahmen der drei monotheistischen Weltreligionen. Die These des vorliegenden Artikels lautet: Der Dichter plädiert für eine Relation von Gott, Mensch und der außermenschlichen Natur, die sich mit der in den drei monotheistischen Weltreligionen vorhandenen Hierarchie von Schöpfer, Mensch und den übrigen Teilen der Schöpfung nicht immer vereinbaren lässt. Das lyrische Subjekt träumt davon, dass der Mensch ein integraler Teil der ihn umgebenden Welt wird und keinen privilegierten Status innerhalb der Schöpfung hat. Es distanziert sich von der anthropozentrischen sowie der theozentrischen Perspektive und preist die Natur.
The “Psalms” of SAID refer to the Islamic and Judeo-Christian traditions, and at the same time they exceed far beyond the scope of three great monotheistic religions. The thesis of this article is as follows: the vision of nature presented by SAID is contrary to anthropocentric perspective that is dominant in three great monotheistic religions (in the framework of the relation between man and another elements of creation). The relation between God, man and other elements of creation cannot always be reconciled with the principles of these religions. The lyrical subject hopes, that the man becomes more integral part of the world and doesn’t have the privileged status among the other elements of creation. Not only does the lyrical subject distance itself from the anthropocentric and theocentric perspective, but also it creates its own, poetically supra-denominational image of God created from the spirit of nature.
„Psalmy” SAIDa odwołują się do tradycji islamskiej i judeochrześcijańskiej, jednocześnie wykraczając jednak daleko poza ramy trzech wielkich religii monoteistycznych. Teza niniejszego artykułu brzmi następująco: zaprezentowana przez SAIDa wizja przyrody stoi w opozycji do dominującej w trzech wielkich religiach monoteistycznych perspektywy antropocentrycznej (w kontekście relacji człowieka z innymi elementami stworzenia). Przedstawiona w „Psalmach” SAIDa relacja Boga, człowieka i przyrody nie zawsze daje się pogodzić z założeniami tych religii. Podmiot liryczny marzy o tym, by człowiek stał się integralną częścią otaczającego go świata i nie miał uprzywilejowanego statusu wśród innych elementów stworzenia. Nie tylko dystansuje się od antropocentrycznej i teocentrycznej perspektywy, lecz także tworzy poetycko własny, ponadwyznaniowy wizerunek Boga z ducha przyrody względnie natury.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 5; 99-114
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies