Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "twentieth century" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
Koloryzm w malarstwie polskim drugiej połowy XX wieku
Colouring in Polish Painting in the Second Half of the Twentieth Century
Autorzy:
Puczyłowski, Wacław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2121222.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
malarstwo polskie
koloryzm po 1945 roku
„szkoła sopocka”
„szkoła poznańska”
Polish painting
colourism after 1945
Sopot Art School
Poznań Art School
Opis:
This study discusses the whole of artistic endeavour in Polish painting within the colouristic trend in the second half of the twentieth century. It follows from our analysis that in the period under consideration there were in fact two schools of painting in Poland: “The Sopot School” and “the Poznań School.” It is true that the Warsaw and Cracow milieus were full of eminent artists, such as Eugeniusz Eibisch, Jerzy Fedkowicz, Czesław Rzepiński, Jan Cybis, Artur Nacht-Samborski, Zbigniew Pronaszko, Hanna Rudzka-Cybisowa, and many others, but they did not constitute any coherent and classically regional school of painting. They themselves were almost artists-institutions whose standard of art they pursued was obvious. Each of them created his or her own individual and unique, but recognisable, painting canon. Other prominent artists, like Wacław Taranczewski or Stanisław Teisseyre – the former personally linked with the Cracow Academy and PWSSP in Poznań and the latter with the Poznań Academy and PWSSP in Gdańsk – were like Demiurges; each of them would graft artistic conceptions from one place onto another. The same role was played by Jan Cybis or else Artur Nacht-Samborski. They both personally combined the Warsaw and Gdańsk (once Sopot) Academies. Similarly, Juliusz Studnicki would combine Gdańsk with Warsaw Academy in which he taught from 1959 onwards. Now the duet Emil Krch and Eugeniusz Geppert created Wrocław Art School in which and, through Krch, personally combined this School and Cracow Art School. These personal reshufflings had undoubtedly an enlivening impact on the general development and specific character of Polish colouristic painting. As a result, it was distinguished by decisiveness against the broad backdrop of European post-Impressionism.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2009, 56-57, 4; 81-100
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Średniowiecze w optyce końca dwudziestego wieku
A Vista of the Middle Ages from the Point of View of the Outgoing Twentieth Century
Autorzy:
Czartoryski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1965463.pdf
Data publikacji:
1986
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 1986, 34, 2; 113-117
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polszczyzna kobiet – prolegomena historyczne (XIX i 1. połowa XX wieku)
Women’s Polish Language – Historical Prolegomena (The Nineteenth Century and the Mid-Twentieth Century)
Autorzy:
Walczak, Bogdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945494.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
biolekty
zapożyczenia
galicyzmy
biolects
borrowings
gallicisms
Opis:
The author analyses memoirs of the nineteenth and mid-twentieth centuries. Three of them were written by women (Zamoyska, Lubomirska, and Nałkowska) and three were written by men (Łoś, Sczaniecki, and Piłsudski). The text seeks to verify the hypothesis expressed in the earlier works of the author (Women’s Polish Language – Historical Prolegomena, 1994), namely that the contribution of French borrowings was greater in women’s language. The memoirs under study confirm this hypothesis. They contain on the average four times more gallicisms (asides from French, rare and individual borrowings) than men’s memoirs of that period.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2007, 55, 6; 145-155
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jak w bibliotece Gustawa Herlinga-Grudzińskiego znalazła się partytura opery Il Prigioniero Luigiego Dallapiccoli?
How did the Score for Luigi Dallapicolla’s Il Prigioniero Find Its Way to the Library of Gustaw Herling-Grudziński?
Autorzy:
Dzierżanowski, Lech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790943.pdf
Data publikacji:
2021-02-11
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
opera XX wieku
Roman Palester
Gustaw Herling-Grudziński
epistolografia emigracyjna
twentieth-century opera
emigration correspondence
Opis:
Artykuł opisuje epizod dotyczący współpracy dwóch wybitnych twórców emigracyjnych: kompozytora Romana Palestra i pisarza Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, który o mały włos nie doprowadził do powstania wspólnego dzieła – opery opartej na opowiadaniu Grudzińskiego Wieża z muzyką Palestra. Punktem wyjścia jest fakt istnienia w bibliotece Herlinga partytury opery Luigi Dallapiccoli – Il Prigioniero. W rozwikłaniu zagadki, skąd w zbiorach pisarza znalazła się ta właśnie partytura, pomocna okazuje się korespondencja obu twórców. Po krótkiej charakterystyce  perypetii życiowych i drogi twórczej obu artystów w momencie rozpoczęcia znajomości, autor przechodzi do zainteresowań operowych Palestra: przedstawia pokrótce historię niedokończonej opery Żywe kamienie, a także cytuje fragmenty jego korespondencji z różnymi pisarzami dotyczącymi poszukiwania odpowiedniego libretta operowego. Po rozpatrzeniu wielu różnych propozycji okazuje się, że najatrakcyjniejszym dla kompozytora materiałem jest opowiadanie Grudzińskiego Wieża, oczywiście po odpowiedniej adaptacji na libretto. To właśnie w tym celu, za sugestią Palestra, Herling kupuje partyturę, która do dziś zachowała się w jego bibliotece. Duży cytat z jego listu jest dowodem, jak daleko obaj twórcy zaangażowali się w potencjalną współpracę. Jednak ostatecznie do niej nie doszło. Autor opisuje perypetie tego projektu, próbując dociec, jakie ostateczne przyczyny sprawiły, że tandem twórczy Grudziński–Palester ostatecznie nie zaistniał. Wspomina też dalsze, również niezrealizowane plany operowe obu emigracyjnych twórców.
In this article I would like to show an episode of the colaboration of two eminant polish exile artists: composer Roman Palester and writer Gustaw Herling-Grudziński, which could lead (but finally didn’t) to the creation of unique piece of art.: an opera based on Grudzinski’s short novel The tower with Palester music. The starting point of the story is the attempt to explain how the score of Luigi Dallapiccola’ s opera Il Prigioniero found its way to writer’s library. The solution of this riddle is to be found in the letters of both artists. After short characteristic of lives and artistic road of both artists in the moment they meet, author go to the operetic fascinations of Palester: presents very shortly the history of unfinished opera The Living Stones, and also quotes the fragments of Palester’s letters to various writers concerning looking for the appriotriate libretto. In the end, after many propositions, it turns out that the best material for the composer is Grudziński’s The Tower short novel, which only needed some adaptations. And it was exactly beccause of ths, with the suggestion of Palester, Herling bought the score of Prigioniero, which now we can find in writer’s library. The long fragment of Grudziński’s letter, shows us, how deeply both artist were involved in this project. Finally the project failed. The rest of the artickle describes the furter history of this project, trying to  to find out why the fantastic artistic duet Grudzinski–Palester finally  never came to being. At the end we look through some further  project of colaboration of both exiles, which also failed.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 1; 139-154
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ikonografia Matki Boskiej Fatimskiej w malarstwie Adolfa Hyły
The iconography of Our Lady of Fatima in Adolf Hyła’s paintings
Autorzy:
Szweda, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1879790.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Matka Boska Fatimska
Fatima
Adolf Hyła
ikonografia maryjna
XX wiek
Kraków
Our Lady of Fatima
Marian iconography
the twentieth century
Krakow
Opis:
W bogatej twórczości krakowskiego artysty Adolfa Hyły, postaci niezbyt znanej w polskiej historii sztuki XX wieku, można odnaleźć oprócz licznych realizacji Jezusa Miłosiernego, także inne przedstawienia malarskie. Na szczególną uwagę zasługuje ikonografia maryjna w liczbie sześćdziesięciu pięciu obrazów. Wśród dzieł o tej tematyce najliczniejszą grupę stanowią przedstawienia ukazujące Maryję jako Matkę Boską Fatimską. Malowidła inspirowane bezpośrednio objawieniami maryjnymi w Fatimie stanowią interesujący przykład utrwalonej na płótnie czci Matki Boskiej Fatimskiej obecnej w życiu Adolfa Hyły. Historie poszczególnych dwudziestu dwóch realizacji ikonograficznych powstałe w latach 1948-1957 ukazane zostały w kluczu chronologicznym. Do tej pory ustalono lokalizację siedemnastu obrazów Matki Boskiej Fatimskiej. Znajdują się one w kościele kapucynów Sędziszowie Małopolskim, w Krynicy Zdroju u sióstr loretanek, w Krakowie u sióstr sercanek, w kościele parafialnym w: Mikołowie, Rybnej, Żyrakowie, Rudzie Śląskiej-Wir- ku, Gliwicach, Dąbrowie k. Niemodlina, Szczurowej i Ostrołęce, w klasztorze sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach, w kaplicy Żeńskiego Trzeciego Zakonu św. Franciszka w Krakowie czy u sióstr elżbietanek we Wrocławiu i w Poznaniu.
In a wide range of art works of Adolf Hyła, a little known in the Polish art history of the twentieth century artist from Krakow, there are many images of Divine Mercy but also other paintings. Special attention should be paid to his 65 images of Marian iconography. These paintings inspired by the Apparitions of Our Lady at Fatima are an interesting illustration of Adolf Hyła’s devotion to Our Lady of Fatima captured on canvas. Among paintings on that subject the most numerous are those showing Our Lady of Fatima. The history of each of twenty-two iconographic works created between 1948-1957 is shown in chronological order. Up to now the location of seventeen paintings of Our Lady of Fatima is known. They are in the Church of the Capuchins in Sędziszów Małopolski, the convent of Sisters of Loreto in Krynica Zdrój, the convent of Sisters of the Sacred Heart in Kraków. Furthermore, they can be seen in parish churches in Mikołów, Rybna, Żyraków, Ruda Śląska-Wirek, Gliwice, Dąbrowa near Niemodlin, Szczurowa and Ostrołęka, and also in the convent of the Sisters of Our Lady of Mercy in Kraków-Łagiewniki, in the chapel the Third Order of St. Francis in Kraków and the convents of Sisters of Saint Elizabeth in Wrocław and Poznań.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 4; 111-150
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Broken heroes... Kitsch or art? Reception of Igor Mitoraj’s works
Autorzy:
Howorus-Czajka, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806877.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Polska rzeźba XX w.; rzeźba figuratywna; recepcja sztuki; Igor Mitoraj
Polish sculpture of the twentieth century; figurative sculpture; art reception; Igor Mitoraj
Opis:
Pokonani bohaterowie... Kicz czy sztuka? Recepcja prac Igora Mitoraja Artykuł stanowi podsumowanie recepcji twórczości Igora Mitoraja w jego ojczyźnie, z której wyemigrował w latach 60. XX wieku. Mitoraj to jeden z niewielu polskich rzeźbiarzy światowej sławy, w dodatku odnoszących sukcesy finansowe. Jego rzeźby zdobią miejsca publiczne w Europie, Azji i Ameryce. Jednak odbiór prac Mitoraja w kraju ojczystym był dwojaki – przez jednych były cenione, przez innych krytykowane. Artystę posądzano o konformizm, tworzenie sztuki komercyjnej, a nawet kicz. Kim zatem był Igor Mitoraj? Jak oceniana jest jego sztuka kilka lat po śmierci artysty? W niniejszym artykule oprócz przeglądu dzieł Mitoraja pragnę przedstawić epizodyczne tło niejednoznacznego odbioru jego rzeźb w Polsce. Korzystam z informacji zawartych zarówno w artykułach publikowanych w czasopismach specjalistycznych, jak i artykułach prasy codziennej.
The article summarizes the reception of Igor Mitoraj’s art in his motherland, which he emigrated from in the 1960’s. Mitoraj is one of few Polish sculptors who were celebrated in the world, and what is more, they succeeded financially. His sculptures adorn public areas in Europe, Asia and America. However, reception of his works in his motherland was bipolar – cherished by some and at the same time undervalued by others. The artist was being accused of conformism, creating commercial art, even kitsch. Then who was Igor Mitoraj? How is his art evaluated almost four years after his death? In this article, besides the summary of his art, I wish to present episodic background of the ambiguous reception of Mitoraj’s sculptures in Poland. I use information from articles in professional magazines and from ordinary newspapers.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 4; 151-172
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Кампанія за культуру мовы ў Беларусі ў 1930-я гады
The campaign for the culture in the literary language in Belarus in the 30s of the twentieth century
Kampania о kulturę języka literackiego na Białorusi w latach 30. XX wieku
Autorzy:
Zaprudski, Syarhyey
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953553.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
język białoruski
kultura językowa
kampania ideologiczna
polityka językowa
„oczyszczanie” języka
Byelorussian language
language culture
ideological campaign
language policy
„purifying
Opis:
Prace na temat kultury języka białoruskiego w latach trzydziestych XX wieku w dużym stopniu były uzależnione od ogólnych założeń ideologiczno-politycznych tego okresu. „Oczyszczanie” języka białoruskiego z „niepożądanych” cech w pierwszej połowie lat trzydziestych odbywało się paralelnie z kolektywizacją rolnictwa oraz „czystkami” w szeregach partyjnych. Wykorzystywanie wielu tradycyjnych środków językowych, typowych dla lat 20. XX w., utożsamiano z dywersją polityczną. Charakterystyczną dla tego okresu nieufność wobec chłopów przenoszono również na lingwistykę, gdzie stosowano ostracyzm w stosunku do różnych specyficznych („wiejskich”) cech języka białoruskiego. Podstawowym celem „oczyszczania” języka białoruskiego była symboliczna legitymizacja państwowości radzieckiej. Nieodłącznym elementem władzy politycznej tego okresu były kampanie ideologiczne, które bezpośrednio określały charakter dyskusji lingwistycznych. W omawianym okresie opublikowano w prasie kilka wykazów leksyki nie zalecanej w praktyce językowej. Z powodu niesprzyjającego klimatu ideologicznego i moralno-psychoiogicznego w owym czasie uległ wyraźnej zmianie uzus językowy, który cechowało dążenie do zniwelowania różnic między językiem białoruskim i rosyjskim, jak również nieprawidłowe rozumienie stylu neutralnego.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2005, 53, 7; 113-136
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lubelska inscenizacja Ptaka Jerzego Szaniawskiego
The Lublin Staging of Jerzy Szaniawskis Ptak [Bird]
Autorzy:
Walczak, Marzena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1944038.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jerzy Szaniawski
teatr lubelski
recepcja krytyczna i teatralna
teatr XX wieku
dwudziestolecie międzywojenne
the Lublin theatre
critical and theatrical reception
the theatre of the twentieth century
the inter-war period
Opis:
Jerzy Szaniawski's plays enjoyed enormous popularity in the 1920s and 1930s in Polish theatres. This study is an attempt to reconstruct and interpret the staging of Ptak (12th September 1924; three performances) in the Town Theatre in Lublin at the time when Józef Grodnicki managed the theatre. As a matter of introduction, some features of Szaniawski's writing have been given, his liaison with the “Reduta” and Juliusz Osterwa. Then the paper shows how our home critics received the work, and describes the plot and construction of the work. The considerations here are not reduced only to an attempt to reconstruct the course of the staging, the structure of particular actors' play, or an outlook of the stage decoration, but also it analyses how it was received by the Lublin public, especially the critics. Because the Lublin reviewers were highly affected by their personal lives, the paper also elaborates on them and on the mechanisms that ruled the then press.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2010, 58, 1; 77-95
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stosunki polsko-ukraińskie w powieści Stulecie Jakuba Wołodymyra Łysa
Polish-Ukrainian Relations in the Novel Jacob’s Century by Volodymyr Lys
Autorzy:
Nowacki, Albert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791145.pdf
Data publikacji:
2020-08-13
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
stosunki polsko-ukraińskie
Włodzimierz Lys
druga wojna światowa
okupacja niemiecka
okupacja sowiecka
pogranicze polsko-ukraińskie
historia XX wieku
Polish-Ukrainian relationship
Volodymyr Lys
Second World War
German occupation
Soviet occupation
Polish-Ukrainian borderland
history of the twentieth century
Opis:
Wołodymyr Łys to jeden z najpoczytniejszych i najbardziej rozpoznawalnych współczesnych pisarzy ukraińskich, który w zasadzie już od dawna ugruntował swoją pozycję na arenie literackiej. Napisał wiele powieści, prawdziwą jednak popularność przyniósł mu utwór Stulecie Jakuba, który doczekał się kilku wznowień, a nawet ekranizacji telewizyjnej. Autor porusza w nim wiele ważkich tematów, jak chociażby kwestie tożsamości narodowej, skomplikowanej historii ukraińskiej, pamięci itd., celem niniejszego artykułu jest jednak spojrzenie na wspomniane dzieło przez pryzmat stosunków i wątków polsko-ukraińskich. Na kartach analizowanej powieści przewija się sto lat historii Ukrainy, w którą uwikłany jest także jej bohater – Jakiw Mech. Historię swego życia opowiada z perspektywy przeżytych niemal stu lat, na których przestrzeni był obywatelem Rosji, Polski, Niemiec, Związku Sowieckiego i wreszcie wolnej Ukrainy. Akcja powieści rozgrywa się na terenie należącego przed wojną do II Rzeczypospolitej Polesia, gdzie bohater ma wiele okazji do wchodzenia w interakcje w Polakami. Na początku są to doświadczenia niezbyt pozytywne (spotkanie ze zubożałym szlachcicem-„panem”), kiedy jednak Jakub trafia do wojska polskiego, udaje mu się nawiązać bardzo dobre relacje z polskimi dowódcami, a nawet ożenić się z polską szlachcianką. Niezwykle poruszającym momentem analizowanego utworu jest próba odniesienia się do tragicznych wydarzeń wołyńskich z 1943 r. Autor pisze o tych wydarzeniach z wielkim wyczuciem, nie wdając się w dywagacje o szukaniu winnych. Stwierdza, że każda śmierć jest wielką tragedią, a oba narody wiele podówczas wycierpiały. Wbrew licznym, nierzadko krzywdzącym stereotypom, a także różnym ocenom minionych wydarzeń, dokonywanym przez historyków oraz polityków z Polski i Ukrainy, Łys zauważa, że nie wszystko w relacjach między tymi Polakami i Ukraińcami było złe, że jedni i drudzy potrafili żyć obok siebie, tworząc wspólną historię. I choć w kontaktach polsko-ukraińskich czasem pojawiała się nierówność, zazdrość, protekcjonalizm, a czasem nawet pewna doza pogardy, to – jak przekonuje ukraiński pisarz – więcej te dwa narody łączy, niż dzieli.
Volodymyr Lys is one of the most widely-read and recognisable contemporary Ukrainian writers, who has long established his position in the literary arena. He has written many novels, but he gained widespread popularity with the novel Jacob’s Century, which was reissued several times and even filmed for television. The author deals with many important topics within, such as issues of national identity, complicated Ukrainian history, memory, etc. However, the purpose of this article is to look at Volodymyr Lys’s work from the perspective of Polish-Ukrainian relations. The pages of the novel present a hundred years of the history of Ukraine in which its hero – Jacob Mekh – is also entangled. He tells the story of his life from the perspective of almost one hundred years, during which he was a citizen of Russia, Poland, Germany, the Soviet Union and, finally, a free Ukraine. The novel takes place in Polisie, which belonged to the Second Polish Republic before the war, and where the hero has many opportunities to interact with Poles. At first, these experiences are not very positive (meeting with the impoverished nobleman ‘master’, for example); however, when Jacob joins the Polish army, he manages to establish very good relations with his Polish commanders, and even marry a Polish noblewoman. An extremely moving moment in the novel is the attempt to deal with the tragic events in Volhynia in 1943. The author writes about these events with great sensitivity, avoiding a debate about who was guilty. He states that every death is a great tragedy and that both nations suffered a lot at that time. Contrary to numerous, often harmful stereotypes, as well as various assessments of past events made by historians and politicians from both Poland and Ukraine, Lys notes that not everything in the relations between these Poles and Ukrainians was bad, and that both were able to live side by side, creating a shared history. And although inequality, jealousy, protectionism and, sometimes, even a bit of contempt appeared in Polish-Ukrainian contacts, this Ukrainian writer argues that these two nations are more united than divided.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 7; 129-143
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od rozkwitu do kryzysu. Literatury słowiańskie w programach nauczania rosyjskich i radzieckich uniwersytetów przełomu XIX i XX wieku
From the Rise to The Crisis. Slavic Literature in the Curriculum of Russian and Soviet Universities in the Late Nineteenth and Early Twentieth Century
От развития до кризиса. Славянские литературы в программах обучения российских и советских вузов перелома XIX и XX веков
Autorzy:
Sobol, Alina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1879621.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
edukacja
programy nauczania
literatury słowiańskie
slawistyka
reforma edukacji
education
curriculum
Slavic literature’s
Slavic studies
education reform
Opis:
Artykuł porusza problem miejsca literatur słowiańskich w systemie kształcenia akademickiego Imperium Rosyjskiego i Rosji bolszewickiej (1907-1931). W artykule omówiono zmiany, które zaszły w programach nauczania uniwersytetów rosyjskich w przełomowym dla kraju okresie, przyczyny (ideologiczne, metodologiczne, systemowe) wprowadzenia reformy programowej oraz kierunek, w którym zmierzały nauki humanistyczne (w tym badania nad historią literatur słowiańskich i filologie słowiańskie) pod rządami bolszewików.
The article tackles the problem of Slavic literature’s place in the academic education system of the Russian empire and Soviet Russia (1907-1931). The article discusses the changes in the curriculum of the Russian universities during the turning point in the Russian history, the reasons (ideological, methodological and systemic) for curricular reform and the direction in which arts were moving (including research on the history of Slavonic literature and Slavonic philology) under the rule of the Bolsheviks.
В статье обсуждается вопрос места славянских литератур в системе высшего образования Российской Империи и большевистской России (1907-1931). В статье анализируется процесс изменения программ обучения российских университетов во время крупных для страны перемен, идеологические, методологические, системные причины введения реформы гуманитарного образования, а также положение гуманитарных наук (в том числе исследований славянских литератур и славянской филологии) при диктатуре большевистского государства.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 7; 63-79
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies