Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "elegia" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    „Elegia orszańska” Bernarda Wapowskiego
    „Die Elegie von Orsza” von Bernard Wapowski
    Autorzy:
    Dziuba, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1961801.pdf
    Data publikacji:
    1997
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Opis:
    Der Artikel bietet eine literarische Analyse des Gedichts von Bernard Wapowski: Panegyris seu carmen elegiacum in victoriam Sigismundi I regis de Moschis. Der Verfasser schrieb es aus dem Anlaß des Sieges der polnisch-litauischen Truppen in der Schlacht, die sich am 8. September 1514 bei Orsza ereignet hatte. Es hatte einen Propagandacharakter und erschien 1515 in Rom in einer dem Siege gewidmeten Gedichtsammlung. „Die Elegie von Orsza” ist die einzige Dichtung von Wapowski, trotzdem deckt sie einen großen literarischen Talent deren Autors auf. Wapowski stellt hier mit Hilfe der chronologisch erscheinenden Bilder eine (nähere und weitere) Zukunft dar, die nach der Siegesschlacht Polen und dem christlichen Europa bevorstehen sollte. Der Dichter sagt einen wirtschaftlichen und kulturellen Triumph Polens im Osten (Krim, Kaffa, Griechenland, Byzanz und Palestina) voraus sowie die Annahme des Christentums durch die bisher heidnischen Völker. Ein solcher Erfolg ist nach Wapowskis Vorstellung auf den Sieg bei Orsza zurückzuführen. Diese nicht banale Dichtungskonzeption wurde im zierhaften Stil, reich an stilistischen und rhetorischen Mitteln übergeben. Die häufige Anführung der geographischen Namen und der Elemente der altertümlichen Geschichte verrät die Gelehrsamkeit des Verfassers. Aus diesen Gründen verdienen sowohl das Gedicht als auch die Person dessen Autors einer Erinnerung.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 1997, 45, 3; 115-127
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O elegii uśpienia
    On Elegia Uśpienia [Elegy of Putting to Sleep]
    Autorzy:
    Próchniak, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1954948.pdf
    Data publikacji:
    2000
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Opis:
    The article presents a penetrating analysis and interpretation of elegia uśpienia by Józef Czechowicz. Subsequent elements of the poem's construction are described in such a way that their double status is revealed: while creating an immanent structure they refer the reader to areas of culture that are often vast and satiated with a lot of meanings. One of the basic motifs of the sketch is pointing to a clear analogy between the 'dark' (and also - paradoxically - 'illuminative') tone of elegia... and the nature of poetical speech. At the same time the author constructs his reasoning in such a way that it can reveal the capabilities and limitations of measures taken by theorists of literature, and also become a reflection on the essence of 'reading'.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2000, 48, 1; 117-129
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odwrócona elegia. (Na sprowadzenie prochów Napoleona Juliusza Słowackiego)
    An Elegy in Reverse. (Juliusz Słowackis Na sprowadzenie prochów Napoleona)
    Autorzy:
    Opacki, Ireneusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1956078.pdf
    Data publikacji:
    1998
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Opis:
    Generalna zasadą, „gestem semantycznym” rządzącym rozmaitymi opozycjami wewnętrznymi wiersza jest nadrzędna opozycja stylizacji gatunkowej: elegii i ody; opozycja związana przede wszystkim z wyraźną dwudzielnością kompozycyjną utworu.
    The dominant principle, the „semantic gesture” governing the various oppositions within the poem is the overriding stylistic opposition between two genres, the elegy and the ode. The opposition is linked first of all with the manifest bipartite composition of the piece.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 1998, 46, 1 Special Issue; 343-361
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jana Kochanowskiego epigramaty o „pszczołach budziwiskich” i radziwiłłowska elegia (III 9). Prolegomena do badań nad środowiskiem kulturalnym Mikołaja Radziwiłła Czarnego
    Jan Kochanowski’s Epigrams on the “Budziwiszki Bees” And Radziwill’s Elegy (III 9). Prolegomena to the Study of Cultural Environment of Nikolai Radziwill the Black
    Autorzy:
    Chemperek, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1879715.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Jan Kochanowski
    Mikołaj Radziwiłł Czarny
    reformacja
    mecenat
    fraszka
    foricoenium
    elegia
    Nikolai Radziwill the Black
    reformation
    patronage
    epigram
    elegy
    Opis:
    Cztery polskojęzyczne epigramaty poświęcone „pszczołom budziwiskim” (Fraszki, „Księgi wtóre”, 83-86), dwie łacińskie miniatury z tomu Foricoenia (44, 45) oraz Elegia IX z „Księgi III” Elegiarum libri quattuor Jana Kochanowskiego dokumentują jego związki z Mikołajem Radziwiłłem Czarnym (1515-1565), kanclerzem wielkim litewskim i wojewodą wileńskim, przywódcą protestantów w państwie polsko-litewskim. Poetyckie miniatury powstały najpewniej w okresie 10 czerwca – 19 października 1563 w Budziwiszkach vel Bujwidiszkach (obecnie: Buivydiškės) koło Wilna, natomiast jesienią tego roku Kochanowski napisał elegię. O ile w Elegii IX poeta kreuje wizerunek Radziwiłła jako męża stanu, sługi państwa króla Zygmunta Augusta, o tyle w bezpretensjonalnych epigramatach możnowładca jest przedstawiany jako mecenas skupionego wokół niego środowiska humanistów, propagujących reformację. Jako radziwiłłowskie „pszczoły” – pracowite, dobroczynne, znoszące na ziemię Bożą prawdę (odwołanie do Platońskiego toposu) – Kochanowski określił leksykografa Jana Mączyńskiego, poetę Andrzeja Trzecieskiego młodszego i zapewne Cypriana Bazylika – poetę, muzyka, drukarza. W epigramatach autor ukazał Mikołaja Radziwiłła Czarnego jako mecenasa kultury nowego formatu, promującego protestantyzm, zaś zgromadzonych wokół niego twórców jako spójne środowisko literackie. Jakkolwiek zostało ono przedstawione w sposób afirmatywny, Kochanowski zachował wobec niego postawę życzliwego outsaidera. Świadczy o tym sceptyczny ton foricoenium 45 i uwarunkowania biograficzne poety, który był wówczas sekretarzem biskupa Piotra Myszkowskiego.
    Four Polish language epigrams on the “Budziwiszki bees”  (Epigrams, Second Books, 83-86), two Latin miniatures from the volume Foricoenia (44, 45) and Elegy IX of Book III Elegiarum libri quattuor by Jan Kochanowski document his relationship with Nikolai Radziwill the Black (1515-1565), the great Lithuanian chancellor and voivode of Vilnius, the leader of the Protestants in the Polish-Lithuanian State. The poetic miniatures were probably written between June 10 and October 19, 1563 in Budziwiszki aka Bujwidiszki (now Buivydiškės) near Vilnius, and Kochanowski wrote Elegy IX in autumn 1563. While in Elegy IX the poet creates the image of Radziwill as a statesman, a servant of the state of King Zygmunt August, in the unpretentious epigrams the magnate is presented as a patron surrounded by the humanists who promote reformation. Kochanowski described lexicographer John Mączyński, poet Andrew Trzecieski junior and most probably Cyprian Bazylik, poet, musician, and printer, as the Radziwill “bees” – hard-working, charitable, bringing the truth to the God's earth (a reference to a Platonic topos). In his epigrams, the author showed Nikolai Radziwill the Black as a patron of culture of the new format promoting Protestantism, and the creators gathered around him as a coherent literary milieu. Although it was presented in an affirmative way, Kochanowski maintained an attitude of the benevolent outsider. It is reflected by the skeptical tone of foricoenium 45 and biographical circumstances of the poet who was the then secretary of Bishop Piotr Myszkowski.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 1; 153-172
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Elegia o rzece” (Heshang) – spór o symbole, interpretację przeszłości i wizję przyszłości Chin
    “River Elegy” (Heshang): An Argument about Symbols, Interpretation of China’s Past and a Vision of Its Future
    Autorzy:
    Kasarełło, Lidia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1791127.pdf
    Data publikacji:
    2020-10-08
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    miniserial telewizyjny Heshang (河殇, „Elegia o rzece”)
    chińskie debaty kulturowe
    chiński nacjonalizm kulturowy
    Wielkie Chiny
    tradycja
    modernizacja
    westernizacja
    TV miniseries Heshang (河殇, “River Elegy”)
    Chinese cultural debates
    Chinese cultural nationalism
    Great China
    tradition
    modernity
    westernization
    Opis:
    Serial telewizyjny „Elegia o rzece” (Heshang 河殇) z 1989 r. w reżyserii Xia Juna, wyprodukowany z inspiracji środowisk uczestniczących w debacie kulturowej (wenhua re 文化热) lat 80. XX wieku, to jeden z najważniejszych tekstów kultury należącym do dyskursu tożsamościowego, w którym podjęto temat sporu cywilizacyjnego między Chinami i światem zachodnim. W dwóch okresach otwarcia Chin na świat, kontekstualizujących zjawisko współczesnego nacjonalizmu kulturowego (Zhongguowenhua minzuzhuyi 中国文化民族主义) odbywała się ważna debata naukowa i społeczna na temat wyboru przyszłej drogi rozwoju Chin. Zarówno w latach 20., jak i 80. XX wieku ten spór ten dotyczył oceny przeszłości oraz fundamentalnej dychotomii między tradycją i nowoczesnością, najogólniej reprezentowanej przez konserwatystów (neotradycjonalistów) i zwolenników okcydentalizacji. „Elegia o rzece” niejako syntezuje dyskusję chińskich elit intelektualnych na ten temat. W wielopoziomowej narracji, zbudowanej z głównej opowieści, materiałów dokumentalnych, wywiadów, dyskusji oraz licznych cytatów, emblematy kulturowe Chin (np. smok) i wyraziste metafory pełnią funkcję nici przewodnej splatającej całość przekazu. Jego emocjonalny odbiór wzmacnia wprowadzenie modelu polaryzującego kolor i symbole kardynalne Chin. Na dwóch biegunach znajduje się m.in. Żółta Rzeka, uosabiająca zacofaną cywilizację feudalnych Chin, i błękitny ocean, reprezentujący nowoczesny, przemysłowy Zachód oraz Wielki Mur i Jedwabny Szlak – symbole izolacji i otwarcia. Analiza filmu pokazuje, że pierwotny cel służący wzmocnieniu obozu reformatorskiego nie został osiągnięty. Emisja filmu skończyła się zajadłą kampanią polityczną, natomiast sami twórcy, zamiast deklarowanej aprobaty dla projektu oświeceniowego, odsłonili przywiązanie do idei wielkich Chin.
    Heshang (河殇, “River Elegy”), a TV miniseries (1989) directed by Xia Jun and produced due to the inspiration from various circles participating in the cultural debates (wenhua re 文化热) of the 1980s, is one of the most important cultural texts belonging to identity discourse which deals with the issue of the controversy between Chinese and Western civilisation. During two periods of China’s opening up to the world, which contextualised the phenomenon of contemporary cultural nationalism (Zhongguo wenhua minzuzhuyi 中国文化民族主义), an important scientific and social debate on the choice of paths for China’s development took place. Both in the 1920s and 1980s, this dispute concerned an assessment of the past and the fundamental dichotomy between tradition and modernity. The “River Elegy”, which synthesised, in a way, the discussion of the Chinese intellectual elites on this subject, is divided into six episodes: “In Search of a Dream” (Xunmeng 寻梦), “Destiny” (Mingyun 命运), “A Glimmering Light” (Lingguang 灵光), “A New Epoch” (Xinjiyuan 新纪元), “Sorrows and Crises” (Youhuan 忧患) and “Azure” (Weilanse 蔚蓝色). In the multi-level narrative built around the main story, documentary materials, interviews, discussions and numerous quotations, Chinese cultural emblems (e.g. the dragon) and expressive metaphors serve as the guiding thread intertwining the whole message: Old China can only rejuvenate its culture via modernisation and Westernisation. Its emotional reception is reinforced by the introduction of a model that polarises the colour and cardinal symbols of China. The two poles include the Yellow River, which epitomises the backward civilisation of feudal China, and the blue ocean, representing the modern, industrial West, and the Great Wall, as well as the Silk Road—symbols of isolation and openness. An analysis of Heshang shows that the original goal of strengthening the reformer camp was not achieved. The broadcasting of the series ended with a fierce political campaign, while the filmmakers themselves, instead of declaring their approval for the Enlightenment project, revealed their attachment to the idea of a Great China.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 9; 119-138
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zbigniew Herbert i „nabożność” wobec rzeczy
    Zbigniew Herbert and “Piousness” Towards Things
    Autorzy:
    Kudyba, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1882472.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Zbigniew Herbert
    Elegia na odejście pióra atramentu lampy
    antropologia rzeczy
    Elegy for the Departure of the Pen the Ink the Lamp
    anthropology of things
    Opis:
    Wiersz Elegia na odejście pióra atramentu lampy doczekał się nie tylko licznych glos i rozmaitych drobnych komentarzy, ale także trzech obszerniejszych artykułów. Kusząca wydaje się przecież także nieobecna dotąd w omówieniach liryku, nieco węższa perspektywa spojrzenia na Elegię jako element ewolucji Herbertowych sposobów ujmowania rzeczy. Stosunek bohatera wiersza do przedmiotów został we wspomnianym wierszu określony nie tyle przez roszczenia ontologii czy też epistemologii, ile raczej przez obyczaje społeczne, praktyki pamięci i potrzeby psychologiczne. Podobne sposoby obcowania z rzeczami pojawiają się w twórczości Herberta już wcześniej, wydaje się jednak, że stopniowo narastają i w seniliach poety mają pozycję dominującą. Zasadniczym układem odniesienia, który umożliwia rozumienie pojawiających się w nich relacji podmiotu i przedmiotu, nie jest już filozofia, lecz antropologia. Ciekawych narzędzi obserwacji dostarcza zwłaszcza tzw. antropologia rzeczy. Choć wiersz poety trudno byłoby w całości umieścić w ontologii Dasein, warto podkreślić, że Heideggerowska troska uzyskuje w utworze Herberta swój własny oryginalny wygłos. Właśnie dzięki temu liryk Herberta mówi nie tylko o odejściu rzeczy, ale również o ich nieustannych, gwałtownych powrotach, o ich nieobecnej obecności, która pobudza naszą wobec nich „nabożność”.
    The poem Elegy for the Departure of the Pen the Ink the Lamp has received not only numerous glosses and various small commentaries, but also three long articles. However, a more narrow perspective of looking at the Elegy as an element of the evolution of Herbert's ways of approaching things, absent from reviews of the poem as yet, seems also tempting. The attitude of the protagonist of the poem towards things is defined in the poem not so much through claims of ontology or epistemology, as rather through social customs, the practices of memory and psychological needs. Similar ways of communing with things appear even earlier in Herbert's works, however, it seems that gradually they become more and more conspicuous and in the poet's works written at a senile age they already have a dominating position. The basic frame of reference that makes it possible to understand the relations of the subject and the object that appear there, is no longer philosophy, but anthropology. Interesting tools for observation are especially supplied by the so called anthropology of things. Although it would be difficult to place the poem in the Dasein ontology, it is worth stressing that Heidegger's care gains its own original expression in Herbert's work. It is exactly owing to this that Herbert's poem is not only about the departure of things, but also about their constant, sudden returns, about their absent presence that arouses our “piousness” towards them.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 1; 171-184
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Gemitus vox magna futura”. Świadomość genologiczna Owidiusza w Tristiach
    “Gemitus vox magna futura”. Ovid’s Genological Awareness in Tristia
    Autorzy:
    Zarzycka-Stańczak, Krystyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1953968.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    elegia
    gatunek
    odmiana gatunkowa
    tradycja literacka
    świadomość gatunkowa
    elegy
    genre
    variation of the genre
    literary tradition
    awareness of the genre
    Opis:
    In the last book of Tristia the elegy in the Prologue presents the author’s awareness of the place of the collection he has just finished within the genre. Ovid juxtaposes it with the previous love elegy he wrote and with the love elegy of those times, and he reveals the constitutive elements of his new variation of the genre: first of all the dominating role of the subject of the poem who is identified with the creator of the presented world and with the author who is excluded from the literary life of those times. The distinctive situation of the lyrical statement motivates its style and composition based on the parallel of the subject and the tone and on the contrast of the past and the present. The sense of threat of his annihilation as a poet justifies the funeral metaphors and topic as well as the tone of lamentation, that in common awareness is associated with the archaic character of the genre that Ovid connects with the symbol of the flute. He is also aware of the continuity of the genre and hence he refers by name to representatives of the particular historical stages of its history. Following the Alexandrian scholars and Horace he talks about elegy in terms of the meter and according to the aptum rule he stresses the accordance of the subject matter with the threnodic tone. Referring to the primary form of the genre he develops the motif of auto-consolation. A personal confession of his exile experiences and the testimony of degrading circumstances add to the creation of protest and accusation. The authority of the many centuries of the genre convention gave the poet’s personal expression the power to affect the reader in many ages to come. This is why Tristia provide patronage to the modern elegy.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 3; 5-42
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sive aliquid pharetris Augustus parcet eois. Wschodnia polityka Rzymu w poezji Propercjusza
    Sive aliquid pharetris Augustus parcet eois. Roman Eastern Policy in the Poetry of Propertius
    Autorzy:
    Babnis, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1806889.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Propercjusz; Partowie; relacje rzymsko-partyjskie; epoka augustowska; rzymska elegia miłosna
    Propertius; Parthians; Romano-Parthian relations; Augustan Age; Roman Love Elegy
    Opis:
    Propercjusz, jeden z najważniejszych poetów epoki augustowskiej, sięgał nieraz w swoich utworach do tematyki politycznej. Jednym z wątków poruszanych przez niego w II, III i IV księdze elegii są stosunki rzymsko-partyjskie. Propaganda augustowska wykorzystywała temat zemsty za klęskę pod Carrhae w roku 53 przed Chr. i zapowiadała podbój monarchii Arsakidów. Poeci tej epoki również nawiązywali do rzymskiej polityki wobec Partów. W artykule pokazano, jak na przestrzeni lat zmieniało się podejście Propercjusza do tematyki partyjskiej i jak na obraz Partów wpływała aktualna sytuacja polityczna.
    Propertius, one of the most important poets of the Augustan Age, referred sometimes to Roman politics. One of the issues he covered in 2nd, 3rd and 4th book of his elegies was Romano-Parthian relations. The Augustan propaganda exploited the topic of revenge for the defeat of Carrhae in 53 BC and forecasted the conquest of the Arsacid monarchy. The poets of this age also referred to the Roman policy towards Parthia. In paper it was shown how in the course of time Propertius’ attitude to Parthian topics changed and how the image of Parthians was influenced by the current political situation.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 3; 7-27
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problem autentyczności Corpus Theognideum w świetle historii jego transmisji: manuskrypty i pierwsze edycje krytyczne
    The Authenticity of the Corpus Theognideum throughout the History of its Transmission: Manuscripts and the First Printed Critical Editions
    Autorzy:
    Skarbek-Kazanecki, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1791393.pdf
    Data publikacji:
    2020-02-07
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Teognis
    Theognidea
    elegia
    Kwestia Teognidejska
    tradycja rękopiśmienna
    Theognis
    elegy
    the Theognidean question
    the manuscript tradition
    Opis:
    Corpus Theognideum stanowi największy zabytek wczesnogreckiej poezji i jeden z niewielu tekstów tego okresu, który przetrwał w bezpośrednim przekazie rękopiśmiennym. Forma, w jakiej znamy elegie, stała się źródłem trwającej blisko 200 lat dyskusji dotyczącej ich autentyczności. Celem tekstu było przedstawienie kluczowych dla problemu autentyczności Corpus Theognideum argumentów i uwag z perspektywy recepcji i jego transmisji w epoce bizantyńskiej i nowożytnej. Podjęcie tematu w przedstawionej tu formie zostało zainspirowane metodą hermeneutyczną Hansa-Georga Gadamera: na podstawie tej propozycji metodologicznej, autor dążył zarówno do zrozumienia świadectw przeszłości we właściwym kontekście historycznym, jak i do zrewidowania pewnych dogmatycznych interpretacji innych badaczy, opartych na powziętych z góry założeniach lub błędach.
    Corpus Theognideum constitutes the largest anthology of poetry composed in the archaic or classical period as well as the only elegiac text that has been transmitted by medieval manuscripts. Nevertheless, the form in which we know this collection is provided an important basis for the discussion about its authenticity. The present article is the result of the examination of the problem both about the history of disputes concerning that subject, and about the reception of the Theognidean poems, traced in Byzantine, early modern and modern period. Special focus has been given to the manuscript tradition, e.g. the most ancient codex Paris suppl. gr. 388 and Vaticanus, gr. 915, which bears witness to the popularity of the Theognidean elegies in the Byzantine age. The very raising of the subject in the form presented above was inspired by Hans-Georg Gadamer’s hermeneutic method: based on this methodological proposal, the author sought to understand the evidence of the past in the proper historical context and to revise some dogmatic interpretations of other researchers; in this manner the author notes that the transmission of Corpus Theognideum is not really a solid foundation on which to build an argument about the falseness of the whole collection.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 3; 93-109
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    De Philippo Callimacho elegiaco capitula duo
    Autorzy:
    Domański, Juliusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1887538.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Filip Kallimach (Filippo Buonaccorsi)
    łacińska elegia miłosna
    osoba kochanki w łacińskiej elegii miłosnej
    nowołacińska poezja humanistyczna
    renesansowe naśladownictwo starożytnej poezji łacińskiej
    Philippus Callimachus (Filippo Buonaccorsi)
    Latin love elegy
    mistress’ person in Latin love elegy
    Neolatin humanist poetry
    the Renaissance imitation of ancient Latin poetry
    Opis:
    Są to dwa rozdziały wyłączone z wydanej przed pięćdziesięciu prawie laty mojej rozprawy doktorskiej, traktującej o Filipie Buonaccorsim zwanym Kallimachem (1438–1496), osiadłym wPolsce humaniście włoskim i poecie nowołacińskim, jako o naśladowcy elegików rzymskich. W pierwszym, O języku miłosnym Kallimacha, analizuję semantykę wybranych okazów jego wzorowanego na elegikach rzymskich słownictwa erotycznego, w drugim O nakreślonym przez Kalliamacha wizerunku Fannii zajmuję się osobą jego polskiej kochanki, próbując na podstawie pospołu skąpych o niej danych w utworach Kallimacha i topiki elegii rzymskiej hipotetycznie ustalić m.in., czy i w jakim sensie mogła jako bohaterka jego utworów poetyckich być także ich użytkowniczką.
    It is two chapters detached from my doctoral thesis—published nearly fifty years ago—on Philip Buonaccorsi called Callimachus Experiens (1438–1496) as an imitator of Roman elegy writers. Callimachus was an Italian humanist and Neolatin poet who settled in Poland. In the first chapter, On Callimachus’ Love Lnguage, I analyse the semantics of some selected examples of his erotic vocabulary which was modelled upon ancient Roman elegies. In the second, On Fannia’s Effigy Sketched by Callimachus, I deal with his Polish mistress’ person. Not very much is told about her in Callimachus’ works. Nevertheless, I try to find out hypothetically—referring to the topics of the Roman elegy—if and how Fannia, a heroine of Callimachus’ poems, could be also a reader of them.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 3; 113-142
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sarmacki Odyseusz. Postać Jana Łaskiego w epicedium Andrzeja Trzecieskiego
    A Sarmatian Odysseus: Jan Łaski in Andrzej Trzecieski’s Epicedium
    Autorzy:
    Ryczek, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2053947.pdf
    Data publikacji:
    2022-02-25
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Andrzej Trzecieski (Tricesius)
    Jan Łaski Młodszy (Ioannes a Lasco)
    epicedium
    elegia żałobna
    św. Jan Chryzostom
    Herkules
    Odyseusz
    Trzecieski (Tricesius)
    Jan Łaski the Younger (Ioannes a Lasco)
    funeral elegy
    St. John Chrysostom
    Hercules
    Odysseus
    Opis:
    Artykuł stanowi propozycję interpretacji wybranych motywów z epicedium upamiętniającego postać i działalność Jana Łaskiego Młodszego (zmarł 8 I 1560 roku w Pińczowie), humanisty i wybitnego reformatora religijnego (Ioannis a Lasco viri clarissimi epicedion). Andrzej Trzecieski (Tricesius, ok. 1525 – po 1584) był autorem wielu łacińskich epigramatów, elegii, epitafiów, epicediów i utworów pochwalnych. W elegii żałobnej dla Łaskiego twórczo przekształcił on strukturę antycznego epicedium, obejmującą tradycyjne elementy comploratio (opłakiwania), laudatio (pochwały zmarłego) i consolatio (pocieszenia). Dołożył wszelkich starań, aby ukazać zmarłego reformatora jako męża słynącego z pobożności, czcigodnego starca jaśniejącego licznymi cnotami, a przede wszystkim nowego proroka zapowiadającego odrodzenie Kościoła. W tym kontekście Trzecieski przywołuje trzy przykłady wybitnych mówców: św. Jana Chryzostoma (Złotoustego), galijskiego Herkulesa i „wielce obrotnego” (politropicznego) Odyseusza.
    This paper offers an interpretation of selected motives from the epicedium commemorating the personage and activity of the humanist and prominent religious reformer Jan Łaski the Younger who died in Pinczów on 8th January 1560 (Ioannis a Lasco viri clarissimi epicedion). Andrzej Trzecieski (Tricesius, ca. 1525 – post 1584) was the author of many Latin epigrams, elegies, epitaphs, epicedia and laudatory poems. In the funeral elegy for Łaski, he creatively reshaped the structure of the ancient epicedium, including the traditional elements of comploratio (mourning), laudatio (praise of the deceased) and consolatio (consolation). He did his utmost to present Łaski as a man well-known for his piety, a venerable old man renowned for his many virtues, and, most of all, a new prophet announcing the rebirth of the Church. In this context, Trzecieski evokes three examples of illustrious orators: St. John Chrysostom (‘the golden-mouthed’), the gallic Hercules and Odysseus “of the many twists and turns” (polytropos).
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 1; 75-94
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Próba semiotycznej analizy kompozycji i przestrzeni elegii Vidi te in somnis (II 26A) Propercjusza
    An Attempt at the Semiotic Analysis of Composition and Space of Elegy Vidi te in somnis (II 26A) of Properius
    Autorzy:
    Kopek, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1806917.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Propercjusz; elegia; kompozycja; semiotyka; narratologia; monodram; granica; liminalność; transgresja; przestrzeń
    Properius; elegy; composition; semiotics; narratology; monodrama; boundary; liminality; transgression; space
    Opis:
    W artykule została podjęta semiotyczna analiza przestrzeni w elegii II 26a Propercjusza na poziomie wydarzeń tekstowych (narracyjność) oraz na poziomie kompozycji utworu. Odwołując się do malarskich inspiracji poety (M. Hubbard), autor posługuje się koncepcją ekfrastycznej techniki kompozycji przestrzeni do ukazania funkcji motywu „granicy” tak w liminalnym i transgresyjnym modelu przestrzeni, jak i relacjach interpersonalnych. Ostatecznie autor konkluduje, że powyższe poziomy obrazów poetyckich i kompozycji tekstu łączy transgresyjna postać podmiotu, zdolnego do przekraczania wykreowanej w strukturze tekstu granicy między „opowieścią o śnie” a relacją narrator–odbiorca. Prowadzi to do postawienia tezy, że elegia II 26a jest formą monodramu z centralną postacią podmiotu–aktora, który niczym postać angellosa w dramacie, funkcjonuje jednocześnie w „scenicznej” przestrzeni relacji narrator–odbiorca i fabularnej przestrzeni opowieści.
    The article describes the undertaken semiotic analysis of space in elegy II 26a of Properius both at the level of textual events (narrative) and at the level of poem composition. Referring to the Propertian inspiration by visual arts (M. Hubbard), the author uses the concept of an ekphrastic technique of space composition to show the function of the “border” motif in a liminal and transgressive space model as well as interpersonal relations. In result the author concludes that the above-mentioned levels of poetic images and the composition of the text are connected by a transgressive figure of the subject, able to cross the boundary created between the “story of a dream” and the narrator–reader (or listener) relationship. This leads to the argument that elegy II 26a is a form of monodrama with the central figure of the subject–actor, who, like a angellos in the drama, simultaneously operates in the “stage” space of the narrator–recipient relation and the space of textual fiction.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 3; 147-167
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies