Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "colonial" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Architektura kompleksu szpitalnego San Andrés w Cuzco
The Architecture of the San Andrés Hospital Complex in Cusco
Autorzy:
Kubiak, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1787929.pdf
Data publikacji:
2021-05-10
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Cuzco
sztuka kolonialna
architektura kolonialna
szpital San Andrés
architektura szpitalna
Cusco
colonial art
colonial architecture
San Andrés Hospital
hospital architecture
Opis:
Szpital San Andrés w Cuzco już nie istnieje, ale dzięki różnym źródłom możemy odtworzyć jego historię, architekturę, a także dekorację znajdującej się w jego obrębie kaplicy. Szpital został założony w 1649 r. przez Andrésa Péreza de Castro i przeznaczony do opieki nad białymi kobietami (españolas). Historię jego powstania można znaleźć w kronice spisanej w połowie XVIII wieku przez Diego de Esquivel y Navia. Niektóre szczegóły wyjaśniają również inskrypcje na malowidłach, które pochodzą z kaplicy szpitalnej i znajdują się obecnie w kaplicy San Juan de Dios w kościele Almudena oraz w zakrystii jezuickiej świątyni w Cuzco. Dokładne opisy kaplicy znajdują się w dokumentach (korzystamy z inwentarzy z lat 1786 i 1835). Zachowały się również dwa źródła ikonograficzne. Elewacja kaplicy widnieje na planie z 1724 r., a budynki szpitalne na płótnie z drugiej połowy XVII wieku. Wszystkie te źródła pozwalają na przedstawienie kaplicy szpitalnej i częściową rekonstrukcję jej dekoracji.
The San Andrés Hospital in Cusco no longer exists, but thanks to various sources we can reconstruct its history, architecture and the decoration of the chapel located within. The hospital was founded in 1649 by Andrés Pérez de Castro and was dedicated to the care of white women (‘españolas’). The history of its creation can be found in the chronicle written in the mid-18th century by Diego de Esquivel y Navia. Some details are also explained by the inscriptions on the paintings that came from the Hospital Chapel and which are now in the San Juan de Dios Chapel at the Almudena Church and in the sacristy of the Jesuit church in Cusco. Detailed descriptions of the chapel can also be found in the documentation (we have used the inventories from 1786 and 1835). Two iconographic sources have also been preserved. The chapel façade is visible on the 1724 plan, and the hospital buildings themselves on a painting from the latter half of the 17th century. All of these sources allow for the presentation of the hospital chapel and a partial reconstruction of its decorations.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 4; 159-184
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cuzco School Painting (Esquela Cusqueña) as a Manifestation of Andean Identity in the Past and Present
Autorzy:
Kubiak, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798727.pdf
Data publikacji:
2019-10-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Cuzco painting; Baroque painting; colonial art; neo-Baroque; Peruvian art
Opis:
The Polish version of the article was published in Roczniki Humanistyczne vol. 65, issue 4 (2017). Painting of the Cuzco school developed in the city proper and in the Cuzco region in the 17th and 18th centuries. Its influence was not limited to this area; information about the presence of paintings from Cuzco in distant regions of the Viceroyalty of Peru can be found in numerous sources. The tradition which acknowledged Cuzco painting to be a manifestation of cultural mestization is extremely strong. We can easily point at Spanish (colonial) as well as native (Indian) features in both formal and semantic aspects of representations. However, Cuzco painting is not a matter of the past; nowadays there are still studies which produce neo-Baroque pictures, stylistically imitating old paintings. I would like to present neo-Baroque canvas and subsequent stages of work on them, using field research from 2013 and photographs taken in Galería de Artesanía “Fenix” in Cuzco, run by Luis Alfredo Pacheco Venero. What is important in the summary is reflections on cusqueñismo, a phenomenon typical of the city since the 1920s and wondering whether within its scope there is a place not only for the Inca tradition but also for colonial art. Modern search for regional identity is not limited to the pre-Columbian era, but more and more often highly assesses the colonial legacy.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 4 Selected Papers in English; 33-57
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relacje polsko-ukraińskie z perspektywy Postcolonial Studies
Polish-Ukrainian Relations from the Perspective of Postcolonial Studies
Польсько-українські стосунки з перспективи postcolonial studies
Autorzy:
Andrusiw, Stefania
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933408.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Studia postkolonialne
dyskurs kolonialny
obronny antykolonialny kontrdyskurs
dyskurs Kresowy
odmienność
narracja
Inny
Obcy
Postcolonial Studies
colonial discourse
protective antycolonial discourse
Borderlands discourse
otherness
narration
Other
Stranger
Opis:
Postcolonial Studies developed in a context of an anthropological turn in a modern humanities. When in the center of interests appeared problem of difference, otherness. Postcolonial critics read and deconstruct dominating attitudes and narrations towards others which are reflected in literature. At present, Polish postcolonial critic has started analyzed Polish narration about Borderlands and deconstructed Borderlands discourse as a dominating and colonial towards countries and nations which were a part of a eastern territory of Poland. In this article author discussed features of such a discourse on the example of travel essay about Ukrainians and Ukraine by contemporary writer and publicist Pavel Laufer Ukraine from the side of the rode, some times even from the ditch. Few side road thoughts.
Постколоніальні студії (Postcolonial Studies) появилися і утвердилися у контексті антропологічного повороту в сучасній світовій гуманістиці, коли в центрі уваги опинилися проблеми різниці, відмінності, інакшості. Постколоніальна критика відчитує і деконструює домінуючі у стосунку до Інших постави і нарації, відбиті в літературі. Останнім часом польська постколоніальна критика почала аналізувати польське говоріння про Креси і деконструювати Кресовий дискурс як домінуючий і колонізаторський стосовно країв і народів, що колись належали до східних територій Польщі. У статті розглядаються прикмети такого дискурсу на прикладі подорожнього есею про Україну і українців сучасного публіциста і письменника Павла Ляуфера Ukraina z pobocza, a czasem nawet z rowu. Kilka myśli przydrożnych.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2011, 59, 7; 61-69
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Malarstwo szkoły kuzkeńskiej (esquela cusqueña) jako przejaw tożsamości andyjskiej dawniej i dziś
Painting of the cusco school (esquela cusqueña) as a manifestation of the andean identity past and present
Autorzy:
Kubiak, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1878538.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
malarstwo kuzkeńskie
malarstwo barokowe
sztuka kolonialna
neobarok
sztuka peruwiańska
Cuscan painting
baroque painting
colonial art
neo-baroque
Peruvian art
Opis:
Malarstwo szkoły kuzkeńskiej rozwijało się w mieście Cusco oraz w całym regionie kuzkeńskim w XVII i XVIII wieku. Jego wpływ nie ograniczał się jednak do tego obszaru. W licznych źródłach znaleźć można informacje na temat wpływu malarstwa z Cusco na odległe regiony Wicekrólestwa Peru. Istnieje silnie zakorzeniona tradycja uznająca malarstwo kuzkeńskie za przejaw kulturowego krzyżowania ras. Z łatwością można wskazać na hiszpańskie (kolonialne) oraz tubylcze (indiańskie) cechy reprezentacyjne, zarówno w aspekcie formalnym, jak i semantycznym. Malarstwo kuzkeńskie nie jest sprawą mi-nioną. Obecnie istnieją pracownie, w których powstają obrazy neobarokowe, stylistycznie naśladujące ten rodzaj malarstwa. Chciałabym zaprezentować pochodzące z nich barokowe płótna oraz kolejne etapy pracy nad nimi, wykorzystując badania terenowe z roku 2013, a także zdjęcia zrobione w Galería de Artesanía „Fenix” w Cusco, którą prowadzi Luis Alfredo Pacheco Venero. W tym kontekście istotne znaczenie ma namysł nad „cusqueñismo”, zjawiskiem typowym dla Cusco z okresu lat dwudziestych XX wieku. Zastanowić się należy, czy obejmuje ono tylko tradycję Inków, czy również sztukę kolonialną. Współcześnie poszukiwanie tożsamości regionalnej nie ogranicza się bowiem do epoki prekolumbijskiej, ale coraz częściej doceniane jest dziedzictwo kolonialne.
Painting of the Cusco school developed in the city itself and in the Cusco region in the 17th and 18th centuries. Its influence was not limited to this area; information about the presence of paintings from Cusco in distant regions of the Viceroyalty of Peru can be found in numerous sources. The tradition which acknowledged Cuscan painting to be a manifestation of cultural mestizaje is extremely strong. We can easily point at Spanish (Colonial) as well as native (Indian) features in both formal and semantic aspects of representations. However, Cuscan painting is not a matter of the past; nowadays there are still workshops which produce neo-baroque pictures, stylistically imitating former painting. I would like to present neo-baroque canvas and subsequent stages of work on them, using field research from 2013 and photographs taken in Galería de Artesanía „Fenix” in Cusco, run by Luis Alfredo Pacheco Venero. What is important in the summary is reflections on “cusqueñismo”, a phenomenon typical of the city since the 1920s and wondering whether within its scope there is a place not only for the Inka tradition, but also for the colonial art. Modern searching for regional identity is not limited to the pre-Columbian era, but more and more often highly assesses the Colonial legacy.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 4; 115-144
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Конструювання ідентичностей у життєтворчості Лесі Українки: постколоніальна перспектива
Construction of Identity on Life and Work of Lesia Ukrainka: Postcolonial Perspective
Konstruowanie identyczności w życiu i twórczości Łesi Ukrainki: Perspektywa postkolonialna
Autorzy:
Andrusiw, Stefania
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1929298.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dyskurs kolonialny
kontrdyskurs obronny
dominowanie/podporządkowywanie
narodowa
autorska
identyczność kobieca
konstruowanie/dekonstruowanie identyczności
colonial discourse
defensive counter discourse
domination / submission
identity
construction
deconstruction
Opis:
Narracyjna (w ogóle pisarska) tożsamość Łesi Ukrainki została sformułowana w kontekście obronnego, antykolonialnego kontrdyskursu – ukraińskiej odpowiedzi na asymilacyjny ucisk rosyjskiego imperialnego dyskursu, wywieranego na ukraińską etniczno-kulturową odmienność. Właśnie dlatego dominująca tożsamość pisarki jest nacjocentryczna. Nawet jako literacki pseudonim wzięła ona imię swojego narodu. W obrębie tej tożsamości były konstruowane pozostałe tożsamości ukraińskiej poetki. Wszystkie wymienione i niewymienione w artykule tożsamości Łesi Ukrainki, które konstruowała ona w ciągu swojego krótkiego, lecz twórczo intensywnego życia, są zewnętrznymi manifestacjami jej wewnętrznej osobowościowej tożsamości, tożsamości pełnej pasji, maksymalistycznej, z ostro artykułowaną niezgodą na wszelką niesprawiedliwość i nierówność – zarówno w międzynarodowych czy wewnętrznych stosunkach, jak i w międzyludzkich, w tym rodzinnych, z potrzebą godności, swobody i indywidualnej wolności jako koniecznych warunków dla egzystencji.
Narrative (generally writer’s) identity of Lesia Ukrainka was formed in a context of defensive, anticolonial counter discourse – It was Ukrainian answer on assimilative attempts of Russian imperial discourse on Ukrainian ethnic and cultural differences. That is the reason of natio-centric identity of the poet. What is more, even her literally pseudonym contain the name of her nation. Under this identity was shaped all other identities of the poet. All named and unnamed in this text identities of Lesia Ukrainka, which was used by her, during her short however, prolific life, was an external manifestation her inner identity. They were the manifestation of her passionate and maximalistic existence. The existence that very strongly refused to accept all injustice and inferiority – all models of domination / submission in all kinds of relationships neither between nations nor between people. She felt strong need of dignity, freedom and free will as a condition of the existence.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 7; 23-37
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oprawa artystyczna proklamacji królów hiszpańskich Filipa V i Ferdynanda VI w Cusco (1702, 1747)
The artistic setting of the proclamation of the Spanish kings Philip V and Ferdinand VI in Cusco (1702, 1747)
Autorzy:
Kubiak, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791414.pdf
Data publikacji:
2020-08-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Filip V
Ferdynand VI
Cusco
architektura okazjonalna
proklamacje królewskie
emblematy
sztuka kolonialna
Philip V
Ferdinand VI
occasional architecture
royal proclamations
emblems
colonial art
Opis:
Artykuł został poświęcony uroczystościom proklamacji królewskiej Filipa V i Ferdynanda VI w Cusco (Peru), które odbyły się 8 stycznia 1702 r. i 23 września 1747 r. Rekonstrukcja świąt była możliwa dzięki trzem źródłom: kronice miasta napisanej w połowie XVIII w. przez Diego de Esquivela y Navię oraz dwóm drukom okazjonalnym zawierającym opisy uroczystości, autorstwa Pedro José de Bermúdeza (1702) i José Antonio Santandera (1748). W artykule została przeanalizowana oprawa artystyczna związana z uroczystościami, a także w pewnym zakresie odtworzono wygląd architektury okazjonalnej wraz ze zdobiącym ją malarstwem. Program ikonograficzny w czasie proklamacji Ferdynanda VI odzwierciedlał społeczny i polityczny kontekst uroczystości, która stanowiła manifestację dążeń emancypacyjnych miasta, opierających się na podkreślaniu starożytności Cusco i jego bogatej tradycji imperialnej w okresie przedhiszpańskim.
The article concerns the royal proclamation ceremonies of Philip V and Ferdinand VI in Cusco (Peru), which took place on 8 January 1702 and 23 September 1747, respectively. The reconstruction of the ceremonies is based on three sources: the city chronicle written in the mid-18th century by Diego de Esquivel y Navia and two occasional prints containing descriptions of the festivities by Pedro José de Bermúdez (1702) and José Antonio Santander (1748). The article analyses the artistic setting associated with the ceremonies and, to some extent, reconstructs the appearance of the occasional architecture along with the paintings that decorated it. The iconographic programme at the time of Ferdinand VI’s proclamation reflected the social and political context of the celebration, which was a manifestation of the city’s emancipatory aspirations based on highlighting the history of Cusco and its rich imperial tradition in the pre-Hispanic era.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 4; 155-174
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Radykalna konwersja jako postkolonialne wyparcie. Kulturowe samowygnanie w powieściach Piotra Ibrahima Kalwasa jako ostateczne rozwiązanie (post-)totalitarnej traumy
Radical Conversion as Post-Colonial Disavowal. Cultural Self-Exile in Piotr Ibrahim Kalwas’s Novels as a Final Solution of the (Post-)Totalitarian Trauma
Autorzy:
Skórczewski, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1887294.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
literatura polska po roku 1989
Piotr Ibrahim Kalwas
tożsamość
religia
postkolonialne wyparcie
trauma post-totalitarna
Polish literature after 1989
identity
religion
postcolonial disavowal
posttotalitarian trauma
Opis:
Od roku 1989 demonstrowanie swojej niezależności od katolicyzmu, czy też odrzucenia go, stało się w Polsce modnym gestem dla młodego pokolenia pisarzy (i nie tylko pisarzy). W ten sposób świętowano wyzwolenie z więzów zarówno narodowych jak i religijnych. Wśród ludzi zaangażowanych w takie działania znalazł się Piotr Ibrahim Kalwas, urodzony jako katolik, który po początkowym zwróceniu się ku muzyce punk w latach osiemdziesiątych ubiegłego stulecia, w roku 2000 przeszedł na islam i stał się zagorzałym muzułmaninem oraz jedynym współczesnym polskim pisarzem muzułmańskim. Jego wczesne powieści autobiograficzne dostarczają intrygującego materiału do badań nad zjawiskiem, które proponuję nazwać „postkolonialnym wyparciem” – gestu odrzucenia czy też zwalczania „wielkiej narracji” rozumianej jako totalizujący dyskurs, w którym tożsamość narodowa i religijna wzajemnie się uzupełniają, a który ukształtował powszechne rozumienie i ocenę historii i geopolityki przez Polaków. Narracja ta najpierw dała podstawy do oporu antykolonialnego w erze komunistycznej, po czym, co symptomatyczne dla postawy postkolonialnej, stała się przedmiotem wyparcia. Nawiązując do teorii postkolonialnej i do sporu na temat społeczeństwa post-sekularnego, artykuł omawia przesłanki i implikacje takiego stanowiska ideologicznego.
Since 1989, demonstrating one’s detachment from, or rejection of, Catholicism has become a fashionable gesture among young generation of writers (and not only writers) in Poland, away to celebrate the liberation from both national and religious commitments. Among those engaged in such performance is Piotr Ibrahim Kalwas, born a Roman Catholic, who, after his initial conversion to punk music in the 1980s, since 2000 has become a zealous convert to Islam and the only contemporary Polish Muslim writer. His early autobiographical novels provide thought-provoking material for the study of the phenomenon I propose to term the “postcolonial disavowal” – a gesture of rejecting or subverting the “grand narrative,” considered atotalizing discourse in which national and religious identities are mutually implicated, that shaped the common understanding and assessment of history and geopolitics by Poles. Itself, the grand narrative provided the ground for anticolonial resistance during the Communist era, and subsequently became an object of disavowal symptomatic of the postcolonial reflexivity. Referring to postcolonial theory and the debate on postsecular society, the paper discusses the premises and implications of such ideological position.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 1; 45-67
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies