Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "and Republic" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 23
Tytuł:
Obraz zaświatów w dialogach Platona
Image of the Other World in Plato’s Dialogues
Autorzy:
Podbielski, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2127710.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Platon
dialogi Platońskie: Gorgiasz
Fedon
Państwo
mit eschatologiczny
obraz Zaświatów
pośmiertny los dusz
figura sprawiedliwości
Plato
Platon’s dialogues: Gorgias
Phaedo
and Republic
eschatological myth
image of the Beyond
posthumous life of souls
figure of justice
Opis:
The paper is a penetrating analysis of the character and function of the eschatological myth. Plato crowns his three dialogues: Gorgias, Phaedo, and Republic with various images of this myth. The theoretical basis for this analysis is L. Brisson’s Introduction à la philosophie du mythe, vol. I: Sauver les mythes (Paris: Vrin, 2005) and his solutions on the meaning and function of myth in Plato’s discourse. We assume that Plato understood myth as a discourse on the kind of reality that cannot be verified. Despite that the myth can be true, inasmuch as it is compatible with logical argument, concerning forms knowable by reason or the senses. Therefore, in all three dialogues the eschatological myth is subjected to an analysis in its strict relation to its preceding logical argument and functional concurrence has always been found between them. Despite the variety of images in the three representations of the myth, the same symbolical function has been found. They illustrate the interpenetrating cosmic, moral, and social orders based on the pillars of justice.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2007, 54-55, 3; 37-53
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sodalities of our Lady Existing in Kraków Secondary Schools in the 19th Century and in the Second Polish Republic
Autorzy:
Puszka, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807020.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Sodality of Our Lady; Jesuits; education of the youth; cult of Our Lady
Opis:
The Polish version of the article was published in “Roczniki Humanistyczne,” vol. 57 (2009), issue 2. The Sodality of Our Lady is a Catholic religious association for young people founded in the Jesuit College in Rome in 1563 by Fr Jan Leunis. The most gifted and devout boys joined the Sodality in order to spread the cult of the Mother of God. Popes provided care for the vibrantly developing movement because of the great influence Sodalities of Our Lady had on the religious formation of young people. Jesuits established Marian congregations of students attending colleges in all Catholic countries, forming an international elite organization of lay Catholics. Sodalities thrived and they spread to all social estates in the 17th and the first half of the 18th century. Not only did school students belong to it, but also popes, kings, the gentry, clergy, townsfolk, craftsmen, military men and servants. The chief objective of the Sodality was to live by the motto “Per Mariam ad Jesum.” The development of the Sodality was halted by the dissolution of the Jesuit Order. In the middle of the 19th century the pronouncement of the dogma of the Immaculate Conception of the Holy Virgin, made by Pope Pious IX, opened a new era of the cult and a new period in the history of the Sodality. In Poland, the first Marian congregation of school students was established in Braniewo in 1571. At the end of the 18th century, before the dissolution of the Jesuit Order, in Poland there were 66 colleges, seminaries and monastery schools, and there was always at least one congregation affiliated to each of the schools. At the end of the 19th century, school sodalities were revived in Galicia, i.e. in Tarnopol, Chyrów, Tarnów, and in a girls’ secondary school run by the Ursulines in Kraków. A dynamic development of Marian congregations of school students started after Poland regained independence in 1918. The centre of the sodalitarian movement for all the estates was Kraków. The movement gained solid foundations in the two powerful sodality unions of both secondary school boys and girls. Father Józef Winkowski established a sodality for boys, and Fr Józef Chrząszcz one for girls. Sodalities published their own magazines, organized conventions, pilgrimages to Jasna Góra (Częstochowa, Poland), and ran charity organizations. In the late 1930s, nearly seventeen thousand students of secondary schools throughout the country were members of school sodalities. At the dawn of the Second Polish Republic, the greatest number of school sodalities operated in Kraków. There were 11 boys’ sodalities in secondary state schools and one in a private school run by the Piarist Order, and 11 girls’ sodalities in state and private schools. The Sodality of Our Lady contributed to the religious revival in Poland. The development of this organization was halted by World War II. After the war, in the years 1945–1949, the operation of the Sodality of Our Lady was resumed in many centres. The liquidation of church organizations in 1949 stopped its work for good, and its members came to be persecuted by the Communist regime.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 2 Selected Papers in English; 119-156
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polskie wady narodowe i ich przezwyciężanie w szkolnictwie okresu międzywojennego na przykładzie Szkoły Powszechnej w Wąwolnicy
Polish National Faults and Overcoming them in the Inter-war Period Education on the Example of the Primary School in Wąwolnica
Autorzy:
Pardyka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954359.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Druga Rzeczpospolita
szkolnictwo
wady
cnoty
charakter narodowy
oszczędność
spółdzielczość
patriotyzm
wychowanie
Wąwolnica
Second Republic
schooling
faults
virtues
national character
thriftiness
cooperative movement
patriotism
education
Opis:
Representatives of Polish intellectual and political elites of the last period of the partitions and of the Second Republic saw a necessity of eliminating from the Polish national mental life the faults that would make it difficult to 'form the nation' that would match the needs of an independent state. Lack of diligence and underestimating economic values, idealism, individualism, excessive emotionality were considered the leading Polish national faults. As the example of the Wąwolnica school shows, overcoming them, which was an essential postulate in the basics of national education, had a rather verbal character until the May coup. The programme was practically put into effect mainly in the course of lessons of manual work, where the pupils first of all exercised the virtue of diligence. The programme of eliminating Polish faults continued by the 'Sanacja' system was focused not only on diligence but on appreciacion of economic values (thriftiness, cooperative movement) and on collective work as well. Work on faults at schools had a planned and multi-level character. It was done in the form of lectures and of celebrating certain issues on particular days; from the end of the 1920s it was developed in pupils' organizations, and after the Jędrzejowicz's reform the problem was given more space in the curriculas and handbooks. There are premises leading to the conclusion that the programme of overcoming the faults brought real changes in the Polish society of that time; however, schooling was far from general, which means that not all the children subject to the schooling duty were included in the programme. On the other hand, it is known that it reached some of the adult representatives of the society.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2002, 50, 2; 149-185
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Human Rights in Asia: The Case of China, Japan and North and South Korea
Autorzy:
Buczek, Lech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791123.pdf
Data publikacji:
2020-10-08
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
prawa człowieka
wartości azjatyckie
Chiny
Japonia
Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna
Republika Korei
Human rights
Asian values
China
Japan
Democratic People’s Republic of Korea
Republic of Korea
Opis:
Prawa człowieka w Azji na przykładzie Chin, Japonii i państw koreańskich Artykuł stanowi analizę zagadnienia praw człowieka w Azji na przykładzie wybranych państw regionu: Chińskiej Republiki Ludowej, Republiki Korei, Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej i Japonii. W artykule przedstawiono problematykę praw człowieka „z europejskiej perspektywy”, nie pomijając jednocześnie koncepcji wartości azjatyckich, uniwersalnych dla regionu Azji Wschodniej. W tym celu analizie zostały poddane państwa o różnych ustrojach politycznych. Zdaniem części azjatyckich ekspertów i polityków wartości azjatyckie mogą być ekwiwalentem zachodniej koncepcji praw człowieka. W tym kontekście istotne było przyjęcie Deklaracji z Bangkoku z 1993 r., która jako pierwsza uwzględniła wartości azjatyckie w dokumencie o statusie międzynarodowym i podkreśliła ich istnienie oraz różnicę historyczną i kulturową w zakresie praw człowieka. Prawa człowieka jako produkt cywilizacji zachodniej nie obejmują osiągnięć i myśli filozoficznej regionu Azji. Można przyjąć założenie, że prawa człowieka są uniwersalne nie dlatego, że dotyczą wszystkich ludzi i są powszechnie szanowane i uznawane – jak twierdzi większość zachodnich ekspertów – ale dlatego, że zostały włączone do konstytucji wielu państw azjatyckich (formalnie uznane). W tym sensie możemy mówić o pewnym uniwersalizmie praw człowieka.
This article presents the issue of human rights in selected East Asian countries: China, South and North Korea and Japan. The Author looks at them from the European perspective and try to analyse the same issue in different political systems in order to present it through the universal prism of Asian values. From an ethical perspective, some groups of Asian politicians and scientists perceive Asian values as the equivalent of human rights. The Bangkok Declaration of 1993 was a major step because it was the first to include Asian values in an international status document, and it emphasised their existence and historical and cultural difference to human rights. Human rights as a product of Western civilisation do not include the achievements and philosophical thoughts of the Asia region. The Author believes that human rights are universal, not because they concern all people and are universally respected and recognised—as claimed by most Western experts—but because they have been included in the constitutions of many countries of the world (formal recognition). In this sense, we can speak of some universalism of human rights.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 9; 47-66
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Herbert’s Postcolonial Antiquity and Defensive Nationalism
Autorzy:
Uffelmann, Dirk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798829.pdf
Data publikacji:
2019-10-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Zbigniew Herbert; poetry; antiquity; Polish People’s Republic; postcolonialism; nationalism; internal colonization
Opis:
The Polish version of this article was published in Roczniki Humanistyczne vol. 65, issue 1 (2017). This paper proposes a postcolonial reading of antiquity motifs from Zbigniew Herbert’s po-ems from the times of socialism. References to ancient history, mythology, and biblical allusions are interpreted as allegories of the political culture in the Polish People’s Republic. While in his poems written between 1956 and 1990 Herbert depicts communism as an attempt at Russian colonization of Poland, in seminal texts the focus lies mainly on the internal effects for the Polish colonized mind. Linking communist Moscow to ancient Rome, Herbert accomplishes a peculiar anti-imperial translatio imperii. It is this trans-chronic perspective of Herbert’s poems which allows for rounding off the paper with connecting Herbert’s anti-imperial attitude with defensive nationalism and proposing recent right-wing tendencies in the Polish appropriation of post-colonial theory (Ewa Thompson et al.) as a heuristic model for understanding Herbert’s civil position during communism.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 1 Selected Papers in English; 21-42
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wsparcie rozwojowe i współpraca gospodarcza Chińskiej Republiki Ludowej z Afganistanem
Development Assistance and Economic Cooperation of the People’s Republic of China with Afghanistan
Autorzy:
Jureńczyk, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807161.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Chińska Republika Ludowa; Afganistan; wsparcie rozwojowe; współpraca gospodarcza
People’s Republic of China; Afghanistan; development assistance; economic cooperation
Opis:
Celem artykułu jest prezentacja i ocena wsparcia rozwojowego udzielanego przez rząd Chińskiej Republiki Ludowej Afganistanowi oraz współpracy gospodarczej między tymi państwami. Autor przedstawia motywy, okoliczności i perspektywy tych działań. W artykule postawiono dwie główne tezy. Po pierwsze, wsparcie rozwojowe udzielane przez rząd ChRL Afganistanowi jest bardzo ograniczone. Wynika to głównie z faktu, że władze w Pekinie nie chcą wspierać działającej pod amerykańskim przywództwem koalicji międzynarodowej w Afganistanie. Po drugie, współpraca gospodarcza między państwami także jest ograniczona, co jest konsekwencją przede wszystkim niestabilnej sytuacji w kraju. Odstępstwem od tej reguły są relatywnie duże inwestycje chińskich przedsiębiorstw w sektor wydobywczy Afganistanu.
The aim of the article is to present and assess the development assistance provided by the Government of the People’s Republic of China to Afghanistan and the economic cooperation between these states. It presents the motives, circumstances and prospects of these activities. This article has two main theses. Firstly, the development assistance provided by the PRC Government to Afghanistan is very limited. This is mainly due to the fact that the Beijing authorities do not want to support the actions of the United States-led international coalition in Afghanistan. Secondly, also the economic cooperation between states is limited, which is primarily a consequence of the fragile security situation in the country. Derogations from this rule are relatively high investments of Chinese companies in the Afghan mining sector.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 9; 29-45
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Broń nuklearna w strategii i polityce bezpieczeństwa Chińskiej Republiki Ludowej
Nuclear Weapons in the Strategy and Security Policy of the People’s Republic of China
Autorzy:
Jureńczyk, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1804764.pdf
Data publikacji:
2019-10-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Chińska Republika Ludowa; broń jądrowa; strategia bezpieczeństwa; polityka bezpieczeństwa; rakiety balistyczne
People’s Republic of China; nuclear weapons; security strategy; security policy; ballistic missiles
Opis:
Przedmiotem analiz jest umiejscowienie broni nuklearnej w strategii i polityce bezpieczeństwa Chińskiej Republiki Ludowej. Celem artykułu jest przedstawienie i ocena znaczenia broni jądrowej dla zapewnienia sobie przez Chiny zdolności odstraszania i obrony przed zagrożeniami militarnymi. Omówiono w nim ewolucję podejścia komunistycznych władz ChRL do broni nuklearnej i postrzeganie jej istoty we współczesności. Zagadnienie to rozpatrywano w wymiarze strategicznym, politycznym i teoretycznym. Główną tezą artykułu jest stwierdzenie, że znaczenie broni jądrowej systematycznie wzrastało w kontekście potrzeby zapewnienia Chinom większej zdolności obrony i odstraszania. Modernizowany arsenał jądrowy i rozbudowywane systemy jego przenoszenia są obecnie bardzo ważnymi faktorami awansu Chin w międzynarodowym systemie bezpieczeństwa. Dają one ChRL przewagę psychologiczną w sporach i konfliktach z sąsiadami, jak również stanowią czynnik odstraszania wobec konkurencyjnych Stanów Zjednoczonych.
The subject of the analysis is the location of nuclear weapons in the strategy and security policy of the People’s Republic of China. The aim of the article is to present and evaluate the importance of nuclear weapons to ensure China’s deterrence and defense ability against military threats. It discusses the evolution of the Chinese communist authorities’ approaches to nuclear weapons and the perception of its essence in modern times. This issue was considered in the strategic, political and theoretical dimension. The main thesis of the article is the statement that the importance of nuclear weapons has been systematically growing in the context of the need to provide China with greater defense and deterrence capabilities. The modernized nuclear arsenal and extended delivery systems are now very important factors in the promotion of China in the international security system. They give the PRC a psychological advantage in disputes and conflicts with its neighbors, as well as deterrent against the competitive United States.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 9; 55-86
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ficino And Savonarola Two Faces of the Florence Renaissance
Autorzy:
Gawrońska-Oramus, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806836.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Ficino; Savonarola; Pico della Mirandola; neo-Platonism; art; religion; Renaissance; republic; piagnoni; Apologia contra Savonarolam
Opis:
The Polish version of the article was published in “Roczniki Humanistyczne,” vol. 61 (2013), issue 4. Analysis of the mutual relations between the main intellectual and spiritual authority of the Plato Academy—Marsilio Ficino on the one hand, and Girolamo Savonarola, whose activity was a reaction to the secularization of de Medici times on the other, and a thorough study of their argument that turned into a ruthless struggle, are possible on the basis of selected sources and studies of the subject. The most significant are the following: Savonarola, Prediche e scritti; Guida Spirituale—Vita Christiana; Apologetico: indole e natura dell'arte poetica; De contempt mundi as well as Ficino’s letters and Apologia contra Savonarolam; and also Giovanni Pica della Mirandoli’s De hominis dignitate. The two adversaries’ mutual relations were both surprisingly similar and contradictory. They both came from families of court doctors, which gave them access to broad knowledge of man’s nature that was available to doctors at those times and let them grow up in the circles of sophisticated Renaissance elites. Ficino lived in de Medicis' residences in Florence, and Savonarola in the palace belonging to d’Este family in Ferrara. Ficino eagerly used the benefits of such a situation, whereas Savonarola became an implacable enemy of the oligarchy that limited the citizens’ freedom they had at that time, and a determined supporter of the republic, to whose revival in Florence he contributed a lot. This situated them in opposing political camps. They were similarly educated and had broad intellectual horizons. They left impressive works of literature concerned with the domain of spirituality, philosophy, religion, literature and arts, and their texts contain fewer contradictions than it could be supposed. Being priests, they aimed at defending the Christian religion. Ficino wanted to reconcile the religious doctrine with the world of ancient philosophy and in order to do this he did a formidable work to make a translation of Plato’s works. He wanted to fish souls in the intellectual net of Plato’s philosophy and to convert them. And it is here that they differed from each other. Savonarola’s attitude towards the antiquity was hostile; he struggled for the purity of the Christian doctrine and for the simplicity of its followers’ lives. He called upon people to repent and convert. He first of all noticed an urgent need to deeply reform the Church, which led him to an immediate conflict with Pope Alexander VI Borgia. In accordance with the spirit of the era, he was interested in astrology and prepared accurate horoscopes. Savonarola rejected astrology, and he believed that God, like in the past, sends prophets to the believers. His sermons, which had an immense impact on the listeners, were based on prophetic visions, especially ones concerning the future of Florence, Italy and the Church. His moral authority and his predictions that came true, were one of the reasons why his influence increased so much that after the fall of the House of Medici he could be considered an informal head of the Republic of Florence. It was then that he carried out the strict reforms, whose part were the famous “Bonfires of the Vanities.” Ficino only seemingly passively observed the preacher’s work. Nevertheless, over the years a conflict arose between the two great personalities. It had the character of political struggle. It was accompanied by a rivalry for intellectual and spiritual influence, as well as by a deepening mutual hostility. Ficino expressed it in Apologia contra Savonarolam written soon after Savonarola’s tragic death; the monk was executed according to Alexander VI Borgia’s judgment. The sensible neo-Platonist did not hesitate to thank the Pope for liberating Florence from Savonarola’s influence and he called his opponent a demon and the antichrist deceiving the believers. How deep must the conflict have been since it led Ficino to formulating his thoughts in this way, and how must it have divided Florence's community? The dispute between the leading moralizers of those times must have caused anxiety in their contemporaries. Both the antagonists died within a year, one after the other, and their ideas had impact even long after their deaths, finding their reflection in the next century’s thought and arts. 
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 4 Selected Papers in English; 63-86
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uwarunkowania budowy i rozwoju bazy morskiej Chińskiej Republiki Ludowej w Dżibuti
Conditions for the Construction and Development of the Naval Base of the People’s Republic of China in Djibouti
Autorzy:
Jureńczyk, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791110.pdf
Data publikacji:
2020-10-08
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Chińska Republika Ludowa
Dżibuti
baza morska
marynarka wojenna
inwestycje gospodarcze
People’s Republic of China
Djibouti
naval base
Navy
economic investments
Opis:
Przedmiotem artykułu są uwarunkowania budowy i rozwoju bazy morskiej Chińskiej Republiki Ludowej w Dżibuti. Składa się on ze wstępu, trzech części i zakończenia. We wstępie omówione zostały założenia metodyczne artykułu. W pierwszej części przedstawiono powody lokalizacji pierwszej zagranicznej bazy morskiej Chin w Dżibuti. Druga część została poświęcona kwestiom budowy i rozwoju bazy. W trzeciej części przeanalizowano konsekwencje umiejscowienia chińskiej bazy w Dżibuti dla strategicznej rywalizacji między panstwami. Badania uwzględniają zarówno perspektywę lokalną, regionalną, jak i globalną. W zakończeniu zamieszczono najważniejsze wnioski i podsumowania oraz perspektywy rozwoju bazy w Dżibuti i dalszych działań ChRL w zakresie morskiej ekspansji.
The subject of the article is the conditions for the construction and development of the People’s Republic of China’s naval base in Djibouti. It consists of an introduction, three parts and conclusion. The introduction discusses the methodological assumptions of the article. The first part presents the reasons for the location of China’s first foreign naval base in Djibouti. The second part is devoted to issues concerning the base’s construction and development. The third part examines the consequences of locating a Chinese base in Djibouti for the purpose of strategic rivalry between states. The research takes into account both the local, regional and global perspective. The most important conclusions and summaries, as well as prospects for the development of the base in Djibouti and further activities of the PRC in the field of maritime expansion, are presented at the end.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 9; 5-20
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Caecilii Metelli i Sulla. Sojusznicy czy rywale?
Caecilii Metelli and Sulla. Allies or Rivals?
Autorzy:
Ładoń, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806919.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
L. Korneliusz Sulla; Metellusowie; okres Republiki
L. Cornelius Sulla; the Metelli; Roman Republic
Opis:
Celem autora artykułu było zbadanie relacji, jakie łączyły L. Korneliusza Sullę z Cecyliuszami Metellusami, jednym z najwybitniejszych rzymskich rodów arystokratycznych w okresie Republiki. Początek współpracy Sulli z Metellusami datować można na lata dziewięćdziesiąte I wieku przed Chr. Metellusowie wspierali wówczas karierę polityczną Sulli, widząc w nim przeciwwagę dla wpływów Gajusza Mariusza w państwie. Formalnym poświadczeniem rodzącego się sojuszu stało się małżeństwo Sulli z Cecylią Metellą. W okresie pierwszej wojny domowej (88-82 przed Chr.) Caecilii Metelli stanęli po stronie Sulli. Szczególnie mocno widoczne było to w trakcie działań wojennych w Italii w latach 83-82 przed Chr. Duży udział w zwycięstwie Sulli miał zwłaszcza Metellus Pius, który nie tylko odniósł szereg sukcesów militarnych, ale także wsparł Sullę autorytetem, co wpłynęło na wzrost popularności Sulli. Najwięcej kontrowersji budzą stosunki Caecilii Metelli z Sullą w okresie dyktatury i tuż po jej zakończeniu. Wydaje się, że relacje dotychczasowych sojuszników ulegały wówczas stopniowemu ochłodzeniu. Odnowienie Republiki przez Sullę spowodowało powrót do rozgrywek politycznych w Rzymie, a factio Metellusów grała w nich główną rolę. W skonsolidowanym dotąd obozie sullańskim zaczęła powstawać opozycja wobec Sulli, a Metellusowie stali się jej istotną częścią. Stopniowo wpływali oni na osłabianie władzy Sulli, który, być może zniechęcony coraz skuteczniejszą opozycją, wycofał się z polityki i z Rzymu.
The aim of the author of the article was to examine the relations between L. Cornelius Sulla and Caecilii Metelli, one of the most eminent Roman aristocratic families in the Roman Republic. The beginning of cooperation between Sulla and the Metelli dates back to the nineties of the 1st Century BC. At the time, the Metelli supported Sulla’s political career, seeing him as a counterweight to the influence of Gaius Marius in the state. The marriage of Sulla and Caecilia Metella was the formal confirmation of the nascent alliance. During the First Civil War (88-82 BC) the Metelli took the side of Sulla. It was particularly visible during the war in Italy in the years 83-82 BC. Metellus Pius, in particular, had a large share in Sulla's victory. He not only had a number of military successes, but also supported Sulla with authority, which increased his popularity. The most controversial is the relationship between Caecilii Metelli and Sula during the dictatorship and just after its end. It seems that the relations of the existing allies then gradually cooled down. The revival of the Republic by Sulla resulted in a return to political strifes in Rome, and the Metellan factio played a major role in them. In the previously consolidated Sulla camp, opposition to Sulla began to arise, and the Metelli became an important part of it. They gradually influenced the weakening of Sulla's power, and Sulla, perhaps discouraged by the increasingly effective opposition, withdrew from politics and from Rome.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 3; 189-205
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Transformacje języka polityki a media (1918-1939): Prezydenckie przemówienia radiowe i dyskurs publiczny II RP
Transformations of the language of politics and media (1918-1939): The President’s radio speaches and public discourse of the Second Polish Republic
Autorzy:
Maj, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1804856.pdf
Data publikacji:
2019-10-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
język polityki; komunikowanie polityczne; mass media; nowe media; dyskurs medialny; przemówienie radiowe; II RP
language of politics; political communication; mass media; new media; media discourse; radio speach; Second Polish Republic
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie komunikacyjnych i kulturowych aspektów transformacji języka polityki, jakie nastąpiły pod wpływem rozwoju technologii medialnych oraz procesów społecznych XX wieku i kształtowały dyskurs publiczny. Analizie poddane zostało zjawisko, jakim jest język polityki czy – szerzej – komunikacji politycznej w kontekście mediów masowych. Wykorzystując elementy analizy treści, autorka podjęła próbę analizy i interpretacji materiału historycznego. Oglądowi zostały poddane komunikaty medialne, których nadawcami są czołowi politycy II RP, oraz ich podejście do nowych mediów epoki. Dokonując analizy dyskursu polityki początków odrodzonej polskiej państwowości i zastanawiając się nad różnicami w procesie komunikowania względem współczesności, autorka próbuje wskazać kierunki przemian komunikacji politycznej i języka polityki, które pojawiły się w XX wieku i częściowo trwają do dziś, choć zmieniły się media i technologie upowszechniania informacji oraz autoprezentacji politycznej.
The aim of this paper is to show communication and cultural aspects of transformations of the language of politics which took place as the result of the impact of development of media technologies and social processes of 20th century, which have formed public doscourse. The analysis describes the phenomenon of the language of politics or—widely—political communication in the context of mass media. Using the elements of content analysis method, the author made the attempt to analyse and interpret historical material. Analysed media content, which senders were the major politicians of the epoch of Second Polish Republic, as well as their attitude towards new media of that time. Giving the analysis of the political discourse of the epoch, and reflecting on differencies in communication process at the beginning of the rebirth of Polish state in comparing to the contemporariness, the paper was the attempt to indicate the tendencies of transformations of political communication and the language of politics, which appeared in 20th century and to some extent survived up to these days, even if the media and technologies of dissemination of information and political autopresentation have changed. 
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 6; 93-109
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ficino i Savonarola. Dwa oblicza florenckiego renesansu
Ficino and Savonarola. Two faces of the Florence Renaissance
Autorzy:
Gawrońska-Oramus, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1890573.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Ficino
Savonarola
Pico della Mirandola
neoplatonizm
sztuka
religia
renesans
republika
piagnoni
Apologia contra Savonarolam
neo-Platonism
art
religion
Renaissance
republic
Opis:
Analysis of the mutual relations between the main intellectual and spiritual authority of the Plato Academy – Marsilio Ficino on the one hand, and Girolamo Savonarola, whose activity was a reaction to the secularization of the Medicean times on the other, and a thorough study of their argument that turned into a ruthless struggle, are possible on the basis of selected sources and studies of the subject. The most significant are the following: Savonarola, Prediche e scritti; Guida Spirituale – Vita Christiana; Apologetico: indole e natura dell’arte poetica; De contempt mundi as well as Ficino’s letters and Apologia contra Savonarolam; and also Giovanni Pica della Mirandoli’s De hominis dignitate. The two adversaries’ mutual relations assumed the shape of surprising similarities and contradictions. They both came from the families of court doctors, which gave them access to broad knowledge of man’s nature that was available to doctors at those times, and let them grow up in the circles of sophisticated Renaissance elites. Ficino lived in the Medici’s residences in Florence, and Savonarola in the palace belonging to the Este family in Ferrara. Ficino eagerly used the benefits of such a situation, whereas Savonarola became an implacable enemy of the oligarchy that limited the citizens’ freedom they had at that time, and a determined supporter of the republic, to whose revival in Florence he contributed a lot. This situated them in political camps that opposed each other. They were similarly educated and had broad intellectual horizons. They left impressive works of literature concerned with the domain of spirituality, philosophy, religion, literature and arts, and their texts contain fewer contradictions than it could be supposed. Being priests they aimed at defending the Christian religion. Ficino wanted to reconcile the religious doctrine with the world of ancient philosophy and in order to do this he did gigantic work to make a translation of Plato’s works. He wanted to fish souls in the intellectual net of Plato’s philosophy and to convert them. And it is here that they differed from each other. Savonarola’s attitude towards the antiquity was hostile; he struggled for the purity of the Christian doctrine and for the simplicity of its followers’ lives. He called upon people to repent and convert. He first of all noticed an urgent need to deeply reform the Chuch, which led him to an immediate conflict with Pope Alexander VI Borgia. In accordance with the spirit of the epoch he was interested in astrology and he cast accurate horoscopes. Savonarola rejected astrology, and he believed that God, like in the past, sends prophets to the believers. His sermons, that had an immense impact on the listeners, were based on prophetic visions, especially ones concerning the future of Florence, Italy and the Church. His moral authority and his predictions that came true, were one of the reasons why his influence increased so much that after the fall of the House of Medici he could be considered an informal head of the Republic of Florence. It was then that he carried out the strict reforms, whose part were the famous „Bonfires of the Vanities”. Seemingly Ficino passively observed the preacher’s work. Nevertheless over the years a conflict arose between the two great personalities. It had the character of a political struggle. It was accompanied by a rivalry for intellectual and spiritual influence, as well as by a deepening mutual hostility. Ficino expressed it in Apologia contra Savonarolam written soon after Savonarola’s tragic death; the monk was executed according to Alexander VI Borgia’s judgment. The sensible neo-Platonist had no hesitation in thanking the Pope for liberating Florence from Savonarola’s influence and he called his opponent a demon and the Antichrist deceiving the believers. How deep must the conflict have been since it led Ficino to formulating his thoughts in this way, and how must it have divided Florence’s community? The dispute between the leading moralizers of those times must have caused anxiety in their contemporaries. Both the antagonists died within a year, one after the other, and their ideas had impact even long after their deaths, finding their reflection in the next century’s thought and arts.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 4; 103-126
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Oto i wszystkie chyba plotki”. Listy Jana Błońskiego do Kazimierza Wierzyńskiego
„And These Are Probably All the Gossips”. Jan Błoński’s Letters To Kazimierz Wierzyński
Autorzy:
Truszkowski, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1891734.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Kazimierz Wierzyński
Jan Błoński
korespondencja
emigracja
PRL
correspondence
emigration
Polish People's Republic
Opis:
The text contains source material, that is Jan Błoński's letters to Kazimierz Wierzyński written in the period between 1961 and 1964, when Błoński lectured at the University of Sorbonne. In the article six letters are presented from the package consisting of twenty-eight units kept in the Polish Library of the Polish Social and Cultural Association in London. Source materials were provided with commentaries and an introduction showing the circumstances of the start of the correspondence. The presented letters first of all discuss current events in the literary-cultural life of Poland that Kazimierz Wierzyński, who lived in emigration after the Second World War, was very much interested in. The main issue that was addressed in Błoński's letters was the effect that the ruling party had on Poles' social and cultural life as well as a description of the way the police state worked in Polish People's Republic. The freedom with which Błoński writes, his scathing humor and a characteristic chatty tone make his letters to Wierzyński an exceptional voice documenting the social-political realities of the Polish People's Republic of the first half of the 1960s.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 1; 153-175
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sieroty po dyktatorach. Paradoksy zmiany pokoleniowej w polskiej i czeskiej literaturze po 1989 roku
Orphaned by Dictators. The Paradoxes of Generational Change in Czech and Polish Literature after 1989
Autorzy:
Firlej, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1879600.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
transformacja
totalitaryzm
kultura
Czechy
transformation
totalitarianism
culture
Czech Republic
Opis:
Esej stanowi przyczynek do refleksji nad momentem transformacji, kiedy reżim totalitarny ustępuje wobec tendencji demokratyzacyjnych (na przykładzie czeskim i polskim). Zalew literatury popularnej, nagłe poszerzenie oferty kulturalnej, sprzężone z rozwojem Internetu (ze wszystkimi konsekwencjami mentalnymi tego zjawiska), skutkuje między innymi obniżeniem znaczenia literatury, przeformułowaniem jej roli, co z kolei powoduje frustrację twórców, którzy walczyli z poprzednim ustrojem. Ustępujący totalitaryzm – a jego istotą jest upolitycznienie wszelkich przejawów społecznej egzystencji z kulturą na czele ‒ pozostawia pustkę; ta z kolei wywołuje u niedawnych dysydentów/opozycjonistów poczucie paradoksalnej tęsknoty za minionym i skłania ich do postrzegania nowej rzeczywistości jako wrogiej i obcej. Nasila się poczucie zagrożenia (teza o „niszczeniu inteligencji”: M. Kundera, B. Skarga, M. Janion, P. Czapliński), pojawia się literatura nostalgiczna (A. Stasiuk, I. Dousková, P. Brycz), powstają sztuki teatralne, eksploatujące poczucie zagrożenia, dezintegracji, demonstrujące rozczarowanie nową rzeczywistością (L. Balák, D. Drábek, J. Topol). Sirotci diktátorů. Paradoxy generační výměny v české a polské literatuře po roce 1989 Tato esej zabývá se reflexi (na českém a polském příkladů) o době transformaci, kdy totalitní režim ustupuje, a demokratizační tendence se prosazují. Expanze populární literatury, náhlé rozšíření kulturní nabídky, spojené s rozvojem internetu (se všemi důsledky tohoto mentálního jevu), vede mimo jiné ke snížení významu literatury, přeformulovaní její roli, což způsobuje frustrace umĕlců-disidentů, kteří proti předchozímu režimu bojovali. Zmizení totality – a její podstatou je politizace všech forem sociální existenci (a kultury) – zanechává ‘prázdno’; paradoxní touha po minulosti vede předchozí disidenty k vnímaní nové reality jako nepřátelské. Z toho vyplývá rostoucí pocit nebezpečí (teze o „zničení inteligence”: M. Kundera, B. Skarga, M. Janion, P. Czapliński),  objeví se nostalgická literatura (A. Stasiuk, I. Dousková, P. Brycz) a divadelní hry, ve kteréch se využívá pocit rozpadu a  zklamání novou realitou (L. Balák, D. Drábek, J. Topol).
This essay is devoted to reflection (on Czech and Polish literary and drama examples) on the moment of transition, when the totalitarian regime gives way to the democratic tendencies.  The expansion of popular literature, many cultural offerings coupled with the development of the Internet (with all the consequences of this mental phenomenon), cause among others, a reduction of the importance of literature and frustration of the creators, who fought the previous regime. Retiring totalitarianism – and its essence is the politicization of all forms of social existence – leaves a kind of ‘void’; this in turn results in paradoxical sense of longing for the past and leads former dissidents to perceive the new reality as hostile. There is a growing sense of a danger (the thesis of „the destruction of intelligence”: M. Kundera, B. Skarga, M. Janion, P. Czapliński), a nostalgic literature appears (A. Stasiuk, I. Dousková, P. Brycz) as well as the new theatre plays, exploiting the sense of disintegration, demonstrating the disappointment of current times (L. Balák, D. Drábek, J. Topol).
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 7; 149-160
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Język polski i kultura polska jako egzotyczne w Republice Korei
Polish Language and Culture as Something Exotic in the Republic of Korea
Autorzy:
Hajduk-Gawron, Wioletta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341731.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
język polski jako obcy
glottodydaktyka polonistyczna
recepcja literatury polskiej
nauczanie języka polskiego w Republice Korei
Polish as a foreign language
Polish language glottodidactics
reception of Polish literature
teaching Polish in the Republic of Korea
Opis:
Celem rozważań przedstawionych w artykule jest przyjrzenie się, w ujęciu funkcjonalnym, kulturze, literaturze i językowi polskiemu postrzeganych jako egzotyczne w Republice Korei. We wstępie nakreślono uwarunkowania geopolityczne Korei Południowej, które w pewnym zarysie mogą odzwierciedlać stopień dostępności tego kraju dla cudzoziemców i otwartość jego mieszkańców na kultury obce. W dalszej części szkicu podjęto próbę przybliżenia relacji polsko-‑koreańskich na podstawie opublikowanych w Polsce i Korei wydań popularno-naukowych. Analiza wybranych publikacji potwierdza tezę o egzotyce języka polskiego i polskiej kultury w Korei, równocześnie wskazuje na obopólne zainteresowania oraz wyszukiwania miejsc wspólnych w historii i tekstach literackich. Następnie przybliżono recepcję literatury polskiej w Korei jako jedną z możliwości oswajania odległej kultury, historię jedynych do tej pory studiów polskich na Hankuk Univerity of Foreign Studies oraz opisano politykę językową rządu koreańskiego wobec edukacji rzadkich języków obcych. Szkic zawiera również opis projektu, w ramach którego powstała seria podręczników, stanowiących wzbogacenie oferty glottodydaktyki polonistycznej o pomoce skierowane do odbiorców koreańskojęzycznych.
The purpose of this paper is to take a functional look at the culture, literature and language of Poland which is perceived as exotic in the Republic of Korea. In the introduction, the geopolitical conditions of South Korea are outlined, which, to some extent, may reflect the country’s accessibility for foreigners and the openness of its inhabitants to foreign cultures. In the next part of the outline, an attempt is made to introduce Polish-Korean relations on the basis of popular science publications in Poland and Korea. An analysis of selected publications confirms the thesis of the exoticism of Polish language and culture in Korea, whilst at the same time indicating mutual interests and searching for common places in the historical past and in literary texts. Next, the reception of Polish literature in Korea is presented as one of the possibilities of taming a distant culture, as is the history of the only Polish studies course so far at the Hankuk University of Foreign Studies, and the language policy of the Korean government towards the education of rare foreign languages. The outline also includes a description of the project, which involves the creation of a series of textbooks that will enrich the offer of Polish language glottodidactics with material addressed to Korean-speaking audiences.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 10; 79-94
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 23

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies