Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Peter I" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Begehren und Erzählen in Peter Stamms Roman Agnes
    Desire and Storytelling in Peter Stamm’s Novel Agnes
    Pożądanie i narracja w powieści Petera Stamma Agnes
    Autorzy:
    Szczepaniak, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1879641.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    miłość
    mężczyzna
    kobieta
    powieść
    narracja
    love
    man
    woman
    novel
    narration
    Opis:
    Gegenstand der Analyse im vorliegenden Beitrag ist die Konstruktion des Helden des Romans Agnes (1998) von Peter Stamm und die von ihm kreierte Narration über die Frau und die Liebe. Diese Narration wird durch Reflexionen über den Prozess des Erzählens selbst sowie über die Möglichkeiten und Grenzen der Gegenwartsliteratur, die Liebe thematisiert, begleitet. Der Artikel ist ein Versuch, auf die Frage nach der Bedeutung der männlichen Narration für den Erzähler, für die geliebte Frau, für ihre Beziehung, für das Bild der Liebe in der Romanwelt und für die Interpretation von Stamms Roman zu antworten.
    The aim of the article is twofold. Firstly, to analyse the main character of the novel Agnes (1998) by Peter Stamm as well as his narration within the novel—a story about a woman and a love, accompanied by reflections on the process of storytelling itself and of possibilities as well as limits of contemporary love stories. Secondly, to answer questions of the significance of the man’s story for the narrator itself, for the woman, for their relationship, for the image of their love in the world of the narration as well as for the interpretation of Stamm’s novel.
    Przedmiotem analizy w niniejszym artykule jest konstrukcja bohatera powieści Petera Stamma Agnes (1998) oraz kreowana przez niego wewnątrzpowieściowa narracja o kobiecie i miłości, której towarzyszą refleksje na temat procesu tworzenia narracji oraz możliwości i ograniczeń literatury współczesnej opowiadającej o miłości. Tekst stanowi próbę odpowiedzi na pytanie, jakie znaczenie ma męska opowieść dla samego narratora, dla kobiety, dla ich związku, dla obrazu ich miłości w świecie powieściowym oraz dla interpretacji powieści Stamma.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 5; 177-191
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Peter Bichsels Poetik des Erzählens im Lichte der Erkenntnisse der Geschichtenphilosophie, der Theorie der narrativen Identität und der narrativen Psychologie
    Peter Bichsel’s Poetics in the Conception of Philosophy of Stories, Narrative Identity Theory and Narrative Psychology
    Poetyka Petera Bichsla w świetle perspektywy poznawczej filozofii historii, teorii tożsamości narracyjnej i psychologii narracyjnej
    Autorzy:
    Szuba-Wenek, Amelia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1882422.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    historia
    opowiadanie historii
    Peter Bichsel
    filozofia historii
    Wilhelm Schapp
    tożsamość narracyjna
    Paul Ricœur
    psychologia narracyjna
    story
    storytelling
    philosophy of stories
    narrative identity
    narrative psychology
    Opis:
    Der Begriff der Geschichte und das Erzählen von Geschichten über eigenes Leben sind die Hauptfragen der Poetik von Peter Bichsel. Der Autor versteht die Geschichte als Reflexion des Menschen über sich selbst und als Versuch subjektiver Deutung der Ereignisse in Erzählungen über eigenes Leben, was seiner Ansicht nach zum besseren Selbstverständnis führt. So begriffene Geschichte avanciert zu einer anthropologischen Konstante, was ihre Deutung aus der psychologischen und philosophischen Perspektive zulässt. Die Erzählpoetik von Bichsel wurde im vorliegenden Beitrag in Anlehnung an Erkenntnisse der sich in den letzten Jahren dynamisch entwickelnden narrativen Psychologie erklärt, die Erzählung als Mittel zum Verständnis der Wirklichkeit betrachtet und den Erzählungen über eigenes Leben eine therapeutische Funktion zuschreibt. Aus den philosophischen Perspektive dagegen in Anlehnung an Behauptungen der Geschichtenphilosophie von Wilhelm Schapp, die den Menschen als (Mit)Verstrickten in eigene Geschichten und in Geschichten anderer Menschen auffasst. Und in Anlehnung an die Theorie der narrativen Identität von Paul Ricœur, nach der der Mensch durch Erzählungen über eigenes Leben eigene Identität konstruiert.
    The concept of story and storytelling about own life are the main issues of Peter Bichsel’s poetics. Story in his depiction is defined as a reflection of the man himself and the subjective test to clarify events from his own life trough individually formulated stories, which approximate better understanding oneself. So understood stories rise to the rank of anthropological standard which enables its interpretation from the perspective of both psychological and philosophical prospect. Bichsel’s literary schedule was explained in this article on the basic of dynamically prospering in the last several years narrative psychology. It treats narration as a way of understanding reality and assigns therapeutic function to the stories. However from the philosophical perspective based on Wilhelm Schapp’s philosophy of stories expressing the human entangled in his own stories and based on Paul Ricœur’s narrative identity theory assuming that human is constructing his own identity by creating stories about his own life.
    Pojęcie historii i opowiadanie historii o własnym życiu stanowią centralne zagadnienia poetyki Petera Bichsla. Historia w jego ujęciu rozumiana jest jako refleksja człowieka o nim samym oraz próba subiektywnego wyjaśnienia zdarzeń z własnego życia poprzez samodzielnie konstruowane opowiadania, które zbliżają człowieka do lepszego zrozumienia siebie. Tak rozumiana historia urasta do rangi antropologicznej konstanty, co umożliwia jej interpretację z perspektywy zarówno psychologicznej, jak i filozoficznej. Literacki program Bichsla został w niniejszym artykule wyjaśniony w oparciu o założenia dynamicznie rozwijającej się w ostatnich kilkunastu latach psychologii narracyjnej, która narrację traktuje jako sposób rozumienia rzeczywistości, a opowiadaniom o własnym życiu przypisuje funkcję terapeutyczną, z perspektywy filozoficznej natomiast w oparciu o twierdzenia filozofii historii Wilhelma Schappa, ujmującej człowieka jako uwikłanego w historie własne oraz innych ludzi, i w oparciu o teorię tożsamości narracyjnej Paula Ricœura, zakładającej, że człowiek konstruuje własną tożsamość poprzez tworzenie opowiadań o własnym życiu.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 5; 205-220
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kilka uwag o nagrobkach Brzechffów i Branickich w pojezuickim kościele śś. Piotra i Pawła w Krakowie
    A Few Remarks on the Tombstones of the Brzechffas and the Branickis in the Post-Jesuit St. Peter and St. Paul Church in Cracow
    Autorzy:
    Daranowska-Łukaszewska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1954607.pdf
    Data publikacji:
    2002
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Opis:
    The article discusses two 18th century tombstones of the Brzechffa and Branicki families in St Peter and St Paul church in Cracow. They have already been mentioned in the subject literature as works by the architect Kacper Bażanka (by Olgierd Zagórowski) and – because of their morphology – as portal tombstones in which the door is the symbol of the passage from the world of the living to the world of the dead (by Jan Białostocki) and in which the door symbolizes the narrow gate (by Jan Samek). Both the fact, confirmed by the sources, that the tombstones were sculptured by Bażanka, and the suggested symbolic meaning of the monuments do not raise doubts. The findings that are new or different from the accepted ones concern: contrary to Zagórowski’s thesis a mention in the archives has been preserved that indirectly says that the church fire in 1717 damaged the Brzechffa monument; the interpretation of the battle scene in the Branicki tombstone pointing to the battle of Vienna may be considered final, first of all on the basis of the autopsy of the polychromy, recently cleaned; the preserved letter by Jan III concerning the canonization of St Stanisław Kostka may be an additional argument here; the male busts in the Branicki tombstone probably portray the hetmans who were related to them: Crown Field Hetman Stefan Czarniecki and Lithuanian Grand Hetman Kazimierz Sapieha; the participation of the Jesuit Franciszek Noskowski, a teology and the Holy Writ professor, that is confirmed by the sources, allows one to see the inventor of the monument in him; he may have played a similar role in the origin of the Brzechffa monument, as he stayed in Cracow when it was being sculptured; the symbolic meaning of the tombstone portals may be complemented with the meaning of the gate as the place of judgement; because of the soul judgement the virtues of the dead are quoted. They are represented there by means of scenes in which the virtues are manifested and as personifications; the tombstones that are part of architectonic divisions of the chapels in the architect’s intention were supposed to create the impression that they are the decoration of the whole walls; their form refers to occasional decorations, e.g. for the occasion of a burial; this was due to the fact that only the appearance of an impermanent decoration allowed one to circumvent the ban on raising constant tomb monuments for lay people that was in force in Jesuit churches; the decoration of St Vincent and St Anastasius church in Rome prepared for the exequies of Cardinal Mazarini in 1661, probably designed by Giovani Francesco Grimaldi according to Elpidio Benedetti’s idea, was probably the immediate inspiration for both the discussed tombstones.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2002, 50, 4 Special Issue; 461-473
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Théodore de Banville et Le Nouveau Décaméron
    Théodore de Banville and Le Nouveau Décaméron
    Théodore de Banville i Le Nouveau Décaméron
    Autorzy:
    Edwards, Peter J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056540.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Banville
    Le Nouveau Décaméron
    sztuka opowiadania
    nowoczesność
    czytelniczki
    short fiction
    modernity
    women readers
    Opis:
    Entre 1875 et 1890, Banville publia neuf volumes de contes, dont deux nouvelles éditions de ses nouvelles et contes recueillis avant 1871. Cet article se concentre sur le cadre conceptuel qui informait sa pratique du conte, en particulier ses idées sur la modernité, sa préférence avouée de courtiser un public féminin et le rôle qu’il joua dans Le Nouveau Décaméron comme doyen de la génération littéraire née entre 1820 et 1830. Mendès offrit une place d’honneur à Banville en le nommant roi des conteurs de la première journée. Il figure parmi les collaborateurs les plus fidèles en donnant dix contes. Nous analysons « Tiï », un conte peu commun et exotique, écrit spécialement pour la huitième journée sur « Les Amours lointaines ». L’étude des contes de Banville permet de démontrer que le conteur restait sensible aux questions de la vie sociale, en particulier de l’autonomie féminine.
    W okresie 1875-1890 Banville opublikował dziewięć tomów opowiadań, w tym dwie nowe edycje nowel i opowiadań wydanych przed 1871 r. Autor artykułu koncentruje się na konceptualnych aspektach tworzenia opowiadania przez pisarza, zwłaszcza jego poglądach na temat nowoczesności, nieskrywanej chęci kokietowania swoich czytelniczek, a także roli, jaką odegrał on w Le Nouveau Décaméron jako nestor pokolenia literatów urodzonych w latach 1820-1830. Mendès przyznał Banville’owi zaszczytne miejsce, ogłaszając go królem opowiadających dnia pierwszego. Banville był jednym z jego najwierniejszych współpracowników, przekazując do zbioru aż dziesięć tekstów. W artykule poddano analizie « Tiï », opowiadanie niezwykłe i egzotyczne, napisane specjalnie na dzień ósmy poświęcony « Amours lointaines ». Studium opowiadań Banville’a pozwala potwierdzić jego dużą wrażliwość na zagadnienia społeczne, zwłaszcza kwestię kobiecej niezależności.
    Between 1875 and 1890, Banville published nine volumes of tales, including two new editions of his short stories and tales collected before 1871. This article focuses on the conceptual framework that informed his storytelling practice, particularly his ideas about modernity, his avowed preference for courting a female audience, and the role he played in Le Nouveau Décaméron as the dean of the literary generation born between 1820 and 1830. Mendès offered a place of honour to Banville by naming him king of the storytellers of the first day. He is one of the most faithful collaborators, giving ten tales. We analyse “Tiï,” an unusual and exotic tale, written especially for the eighth day on “Amours lointaines.” The study of Banville’s tales shows that the storyteller remained sensitive to questions of social life, in particular female autonomy.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5; 11-22
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The representation of human corporeality in Peter Cavallinis paintings. The synthesis of Roman classicism and Byzantine tradition in depicting a human being
    Wyobrażenie ludzkiej cielesności w malarstwie Piotra Cavalliniego. Synteza rzymskiego klasycyzmu i bizantyńskiej tradycji obrazowania ludzkiej tożsamości
    Autorzy:
    Mazurczak, Urszula Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1890607.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    maniera Greca
    starożytne rzeźby
    ciało
    ludzka cielesność
    indywidualny
    maniera greca
    ancient sculptures
    body
    human corporeality
    individual
    Opis:
    Mistrz Piotr Cavallini (1240/50-1330), rzymianin z urodzenia, wychowania i artystycznej sławy, pracował w swoim mieście rodzinnym oraz w innych centrach kształtujących modele artystyczne początku XIV wieku, np. na dworze Karola II Andegaweńskiego w Neapolu. Pontyfikat papieża Bonifacego VIII i przygotowania Rzymu na Rok Jubileuszowy 1300 stały u się szczególnie istotnym impulsem odnowienia i odrodzenia sztuki w Świętym Mieście. Dzieła Piotra Cavalliniego w Rzymie syntetyzują cechy określane w historii malarstwa jako rzymski klasycyzm inspirowany głównie tradycją rzeźby i reliefu starożytnego Rzymu. Jednak Lorenzo Ghiberti wywyższył malarstwo Piotra pośród ówczesnych malarzy określając je jako maniera greca. Zatem można je porównywać z zachowanymi w tradycji rzymskiej ikonami. Maniera classica i maniera greca stanowią dwa odmienne nurty w formowaniu i ukazywaniu ludzkiej cielesności. Piotr Cavallini nawiązywał do jednej i drugiej tradycji nie kopiując ani jednej ani drugiej. Dostrzegalne są w jego malarstwie dążenia do tego, aby powiększyć przestrzeń i miejsce zdarzeń, aby stworzyć iluzję swobodnego poruszania się postaci w ukazanych zdarzeniach. Wizualizacja materialnej cielesności w naturalnym, materialnym otoczeniu architektonicznego wnętrza lub przestrzeni otwartej jest dowodem pogodzenia przez malarza tradycji łacińskiej, rzymskiej z grecką, bizantyńską. Artysta na modelach bizantynizujących twarzy wypracował iluzje nowej cielesności nasączonej emocjami, indywidualnymi oznakami fizjonomii, cechami wieku temperamentu, zaznaczając wewnętrzne, psychiczne cechy indywidualne ukazywanych postaci. Badacze malarstwa Cavalliniego wskazują na proto-renesansowe cechy, co potwierdza styl malowanej cielesności zarówno w jej materialnym odwzorowaniu, jak i w duchowych oraz psychicznych implikacjach widocznych w malarstwie freskowym, mozaikach i tablicach.
    Peter Cavallini’s painting has been thoroughly studied by distinguished Italian researchers and many world experts on Italian painting. Analyses of this great artist’s style have been conducted in the context of maniera greca, which is obvious taking into consideration time and place of the development of Peter’s painting skills. Almost the same reason, that is the place of birth and the first years of education connected with Rome, became a proof for those researchers who perceived Cavallini’s creative activity as one of the earliest developed ways of the return of Proto-Renaissance to ancient traditions. It is also confirmed by the fact of Cavallini’s cooperation with a sculptor Arnolfo di Cambio and, which has been confirmed as well, by parallel to Giotto’s endeavours to create his figures as sensual, full of internal life people or groups of people arranging authentic events. All the previous research is extremely important in order to ask a question concerning the way of elaboration of a body and human corporeality by Cavallini what makes that his figures are internally filled with life and reveal their emotional and spiritual expression. Cavallini did not imitate the anatomical ideal of a body but he did not copy Byzantine figures, either. His efforts to paint the body and corporeality in its complexity of external connotations as well as internal psychological conditioning, often adequate to a situation, constitute a new pursuit which is a result of a new spirit of an epoch around the year 1300, the time when Cavallini lived, worked and achieved the graetest painting successes. In this approach towards a figure as an individually elaborated corporeality differences between Giotto and Cavallini can be observed in spite of many similar interests like, for example, in drawing three-dimensional spatial illusion, which has meticulously been studied by researchers. Research on the manner of depicting human corporeality in art has basically referred to modern art, however, there are also approaches concerning medieval art (Urszula Mazurczak, Human corporeality in medieval Italian painting, vol. I, Lublin 2012, there extensive discussion of the state of research). Cavallini’s carnality reflects human emotional states which are exposed by means of: eyes, pupils, eyelids, a mouth, lips and, finally, gestures and moulding of the whole body presented in motion. All those factors are matched by clothes whose fabric emphasises the body. In his approach to the matter of the body Cavallini was not a follower of maniera greca, however, he did not stop at ancient sculpture as the external shape of figures. Cavallini ‘fills’ his ancient statues with internal spirit, energy and life.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 4; 29-49
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Następca św. Piotra, ale jeszcze z pełną świadomością następcy św. Stanisława”. O pielgrzymie i pielgrzymce Jana Pawła II do Polski A.D. 1979
    “The Successor of Saint Peter, but With the Full Awareness of a Successor of Saint Stanislaus.” On the Pilgrim and the Pilgrimage of John Paul II to Poland in 1979
    Autorzy:
    Obsulewicz, Beata K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1753376.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-28
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Karol Wojtyła
    biografia i teksty Jana Pawła II
    I pielgrzymka do Polski 1979
    life and speeches of John Paul II
    first pilgrimage of John Paul II to Poland in 1979
    Opis:
    Tematem artykułu jest I pielgrzymka Jana Pawła II do Polski w 1979 roku. Analiza wystąpień Ojca Świętego wygłoszonych w czasie tej peregrynacji oraz okoliczności historycznych pielgrzymki (pierwsza pielgrzymka papieża do Polski, kraju o ustroju wówczas socjalistycznym promującym ateizm; wizyta papieża-Polaka w kraju ojczystym, wkrótce po wyborze na stolicę Piotrową; odwiedziny rodzinnych stron Papieża innych niż Włochy – ewenement w dziejach papiestwa od 455 lat) pozwala uchwycić jej szczególny charakter w dziejach Polski oraz w biografii Karola Wojtyły/ Jana Pawła II. Przed Papieżem stanęło trudne zadanie duszpasterskie i dyplomatyczne, jakim było wypełnienie misji religijnej (umocnienie wiary chrześcijańskiej w narodzie polskim i innych narodach słowiańskich, wskazanie drogi rozwoju Kościołowi w Polsce, okazanie wdzięczności Kościołowi polskiemu za heroiczne trwanie w PRL, podkreślenie kulturotwórczej roli chrześcijaństwa w świecie) i zmiana wizerunku Polski na świecie (przy starannym unikaniu eskalacji napięcia na linii Kościół – władze państwowe i wpływy ZSRR w Polsce). Towarzyszyło mu – w perspektywie socjopsychologicznej – wchodzenie w rolę przywódcy Kościoła powszechnego, której musiał się uczyć, i jednocześnie podtrzymywanie wypracowanego wcześniej, w czasie piastowania funkcji dostojnika kościelnego w Polsce, stylu komunikacji z rodakami.
    The subject of this article is the first pilgrimage by John Paul II to Poland in 1979. An analysis of his speeches delivered during this pilgrimage and the historical circumstances of the pilgrimage itself (the first pilgrimage by a Pope to Poland, a country with a socialist system at that time which promoted atheism; a visit by a Polish Pope to his home country shortly after his election to the Holy See; a visit to a Pope’s homeland other than Italy – a phenomenon unknown in the history of the papacy for the previous 455 years) allows us to capture its special character in the history of Poland and in the life of Karol Wojtyła / John Paul II. The Pope was faced with a difficult pastoral and diplomatic task, which was to fulfil his religious mission (strengthening the Christian faith in Poland and in other Slavic nations; showing the path of development for the Church in Poland; showing gratitude to the Polish Church for her heroic perseverance in the People’s Republic of Poland; emphasising the cultural role of Christianity in the world) and also to change the image of Poland in the world (while carefully avoiding any escalation of tensions between the Church and the state authorities and the influence of the USSR in Poland). This was accompanied – from a sociopsychological perspective – by his taking up the role of leader of the universal Church, a role which he had to learn, and, at the same time, maintaining the style of communication with his countrymen which he had developed earlier while a church dignitary in Poland.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 421-438
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies