Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "identycznosc" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    A jednak nie są trzeba bogami, lecz jednym Bogiem
    And Yet They Are Not Three Gods But One God
    Autorzy:
    van Inwagen, Peter
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2015828.pdf
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    logika
    Bóg
    identyczność
    logic
    God
    identity
    Opis:
    Peter van Inwagen, And yet They are not Three Gods but One God, w: tenże, God, Knowledge, and Mystery. Essays in Philosophical Theology, Ithaca–London: Cornell University Press 1995, s. 222-259. The paper proposes a system of formal logic, called Relative-Identity Logic (RI-logic). It is shown how to translate a large class of sentences using the vocabulary of Trinitarian theology into the language of RI-logic. This class includes sentences containing singular terms like „God” and „the Holy Spirit”. It is argued that no contradiction is derivable from this class in RI-logic. This treatment differs from the work of P.T. Geach and others in its detailed attention to singular terms and its use of „is the same being as” in place of the more specific „is the same God as”.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2003, 51, 1; 493-532
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Leibniz: Personal Identity and Sameness of Substance
    Leibniz: osobowa identyczność i tożsamość substancji
    Autorzy:
    Gut, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/488319.pdf
    Data publikacji:
    2017-06
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Leibniz
    personal identity
    person
    substance
    sameness
    self-consciousness
    memory
    osobowa identyczność
    substancja
    tożsamość
    samoświadomość
    pamięć
    Opis:
    Leibniz’s theory of personal identity has been the object of numerous discussions and various interpretations. In the paper I contrast my view on Leibniz’s solution to the problem of personal identity with the view of Margaret Wilson and Samuel Scheffler. They both claimed that Leibniz failed to formulate a coherent, uniform and tenable theory of personal identity. His stance – as they state – contains so many inconsistencies that it cannot be adopted as a satisfactory solution to this problem. I disagree with this opinion. It is my conviction that a more inquisitive analysis of Leibniz’s texts leads to the conclusion that such severe criticism of the results of Leibniz’s studies of personal identity is ill-founded. My paper consists of two parts. In the first part—drawing on suggestions made by Vailati, Thiel, Noonan, and Bobro—I attempt to present the essential arguments against the interpretation offered by M. Wilson and S. Scheffler. In the second part I address two issues. First, I try to discuss the reasons which Leibniz listed to support his thesis that personal identity requires both the continuity of substance and the continuity of some psychological phenomena. Then, I turn to identifying Leibniz’s arguments which support the thesis that what ultimately provides a person with identity is their substantial principle, i.e. the soul or “I.”
    Teoria Leibniza na temat osobowej identyczności jest od dawna przedmiotem licznych sporów i rozbieżności interpretacyjnych. W niniejszym artykule zestawiam mój pogląd na temat tego, co faktycznie uważał Leibniz za podstawę bycia tą samą osobą z poglądem, który został sformułowany przez Margaret Wilson i Samuela Schefflera. Ich zdaniem Leibniz nie przedstawiał spójnej, jednolitej i przekonującej teorii osobowej identyczności. Jego stanowisko — jak utrzymują ci autorzy — zawiera w sobie zbyt wiele niekonsekwencji, aby można je było uznać za satysfakcjonujące rozwiązanie tego zagadnienia. Nie zgadzam się z tą opinią. W moim przekonaniu bardziej wnikliwy ogląd tekstów Leibniza pozwala stwierdzić, że nie ma podstaw do tak krytycznej oceny wyników Leibniza w kwestii osobowej identyczności. Artykuł składa się z dwóch części. W części pierwszej — korzystając z sugestii podanych przez Vailatigo, Thiela, Noonana i Bobro — staram się przedstawić główne argumenty przeciwko interpretacji Wilson i Schefflera. W części drugiej poruszam dwie kwestie. Najpierw omawiam powody, które Leibniz wymieniał celem uzasadnienia tezy, że osobowa identyczność wymaga zarówno ciągłości substancji, jak i ciągłości pewnych fenomenów psychologicznych. Następnie przedstawiam argumenty Leibniza na rzecz tezy, że tym, co ostatecznie nadaje identyczność osobie, jest jej substancjalna zasada, czyli dusza lub „ja”.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2017, 65, 2; 93-110
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Getting Straight on How Russell Underestimated Frege
    O tym, w jaki sposób Russell nie docenił Fregego
    Autorzy:
    Lipski, Piotr
    Kubiak, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/488761.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    język
    semantyka
    znaczenie
    desygnat
    deskrypcja
    nazwa pusta
    identyczność
    kompleks denotujący
    language
    semantics
    meaning
    reference
    description
    empty name
    identity
    denoting complex
    Opis:
    Reakcją na przełomowy dla dziejów filozofii analitycznej artykuł Gottloba Fregego pt. Sens i nominat [1892], był niemniej ważny esej Bertranda Russella pt. Denotowanie [1905]. Russell przedstawił w nim swoją teorię deskrypcji i dokonał jej porównań z koncepcją Fregego. Celem naszego artykułu jest zwięzłe i przejrzyste zaprezentowanie i skomentowanie błędów i zaniedbań, jakich dopuścił się Russell w swojej krytyce koncepcji Fregego. Błędy te pojawiają się w ramach poruszanych przez Russela problemów: rozróżnienia sens-nominat, denotacji dla zwrotów denotujących i nazw pustych, użycia zasady salva veritate i negatywnych twierdzeń egzystencjalnych. W pierwszej kolejności wskazujemy na dwa interpretacyjne błędy Russela związane z jego dwoma twierdzeniami odnośnie do teorii Fregego: tym, że gdy pragniemy mówić o znaczeniu zwrotu denotującego, naturalnym sposobem jest użycie cudzysłowów, oraz sugestii, że jedyne co zaproponował Frege, w przypadkach gdy (może się zdarzyć iż) wyrażeniu brak denotacji, to konwencjonalne zawarowanie jej przez zdefiniowanie desygnatu (np. w postaci zbioru pustego). Następnie wskazujemy na zaniedbanie Russella dotyczące braku omówienia Fregego możliwych rozwiyzań w przypadku łamigłówki pierwszej (Scott jest autorem Waverleya), drugiej (król Francji jest łysy) i trzeciej (różnica między A i B nie istnieje).
    Bertrand Russell in his essay On Denoting [1905] presented a theory of description developed in response to the one proposed by Gottlob Frege in his paper Über Sinn und Bedeutung [1892]. The aim of our work will be to show that Russell underestimated Frege three times over in presenting the latter’s work: in relation to the Gray’s Elegy argument, to the Ferdinand argument, and to puzzles discussed by Russell. First, we will discuss two claims of Russell’s which do not do justice to Frege: that we speak of a sense by means of quotation marks, and that all Frege does to cope with phrases that might denote nothing is define an arbitrary object as their reference. Second, we will show that Russell omitted the fact that Frege’s theory provided some answers for the puzzles presented by Russell in his essay.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2014, 62, 4; 121-134
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    IDENTYCZNOŚĆ, PEWNE ZAIMKI FUNKTOROWE I DESKRYPCJE
    IDENTITY, CERTAIN FUNCTOR PRONOUNS AND DESCRIPTION
    Autorzy:
    Wojciechowski, Eugeniusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/488172.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    identyczność
    zaimki funktorowe
    zaimki wskazujące
    bezkwantyfikatorowy rachunek nazw
    logika Ockhama
    logika średniowieczna
    deskrypcje określone
    identity
    functor pronouns
    demonstrative pronouns
    quantifier-less calculus of names
    Ockham’s logic
    medieval logic
    definite descriptions
    Opis:
    From the logical point of view, the most interesting among the pronouns are demonstrative pronouns (especially: this/that), indefinite pronouns (a/an), definite pronoun (the) and quantifying pronouns (every, all, some). Unlike personal pronouns (e.g. I/you/he) they are in fact functors (of the n/n category). The differentiation between personal pronouns (n) and functor pronouns (n/n) is vital here. This differentiation does not exist in traditional grammar. The study is limited to determining functor pronouns with the use of logical properties of quantifying expressions, which are functor pronouns themselves – all (n) and some (cr) – formally expressed in the quantifier-less calculus of names (BRN). The calculus is properly enriched with demonstrative pronouns (demonstrativa), in connection to certain studies by Toshiharu Waragai (LID). An attempt to employ this system (BRND) in the analysis of some fragments of Ockham’s Summa Logicae is shown here. The work is concluded with the analysis of a functor pronoun the only (t), being a special case of a definite pronoun, which is characterised here by means of rules. The work reveals the connection between this pronoun and the operator of definite descriptions (marked in the same way) in relation to a certain Ludwik Borkowski’s conception.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2013, 61, 3; 125-141
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies