Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "filozofia życia" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Przeciwko irracjonalności filozofii. Henryka Rickerta polemika z filozofią życia
Against the Irrationality of Philosophy: Heinrich Rickerts Polemics with Philosophy of Life
Autorzy:
Przyłębski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2015838.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
H. Rickert
racjonalność
irracjonalność
filozofia życia
rationality
irrationality
philosophy of life
Opis:
The article is concerned with views of H. Rickert, one of the main representatives of German neo-Kantism. The author analyzes Rickert's attitude towards the conception of philosophy, and especially the relation between Rickert's understanding of tasks of philosophy and the views of nature that representatives of the so-called philosophy of life (Lebensphilosophie) have. According to Rickert philosophy should be a cognitive action meeting the requirements of rationality. Its subject is to be the whole of reality; it also should lead to creation of a philosophy of life and it should have the character of a system. The systemic character of philosophy meant for Rickert the necessity to use rational reasoning for the theses one puts forward, the necessity of an order and of respecting logic. From this point of view Rickert criticized the approach to philosophy that was characteristic of representatives of philosophy of life – W. Dilthey, F. Nietzsche, H. Bergson, W. James. Instead of a rational reasoning philosophy of life prefers – in Rickert's opinion – such elements of the philosophical method as description, intuition or referring to subjective experiences.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2003, 51, 1; 245-264
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leo Strauss on Religion as the Fundamental Alternative to Philosophy
Leo Strauss o religii jako podstawowej alternatywie wobec filozofii
Autorzy:
Wood, William
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31232784.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Leo Strauss
philosophy of religion
philosophy as a way of life
filozofia religii
filozofia jako sposób życia
Opis:
Leo Strauss is well known for his thesis that there is an irreconcilable conflict between philosophy and “revelation,” i.e. monotheistic revealed religion, which cannot be harmonized. The philosopher qua philosopher cannot be a believer, while the believer qua believer cannot be a philosopher. However, it is less widely recognized that Strauss’ thought about religion as the fundamental alternative to philosophy follows two divergent trajectories. The first emphasizes the unique importance of revealed religion, while the other emphasizes the conflict between philosophy and what he calls “religion in general.” Sometimes, Strauss suggests that revelation poses a unique “challenge” to philosophy, such that the philosopher must refute the mere possibility of revelation in order to justify the legitimacy of philosophy itself. Sometimes, however, he suggests rather that revelation is a religion like any other, not essentially different from e.g. ancient polytheism, which would seem therefore to pose no unique “challenge.” I argue that Strauss ultimately fails to reconcile these two strands of this thought and that this failure is related both to tensions internal to his positive conception of philosophy itself as a middle path between dogmatism and skepticism and to the fact that he begs the question by assuming, rather than proving, that it follows necessarily from “the very idea of revelation” that it cannot be harmonized with philosophy.
Leo Strauss jest autorem znanej tezy o istnieniu nierozwiązywalnego konfliktu między filozofią a „objawieniem”, tj. monoteistyczną religią objawioną. Filozof jako filozof nie może być osobą wierzącą, zaś osoba wierząca jako wierząca nie może być filozofem. Mniej znane jest natomiast to, że myśl Straussa o religii jako podstawowej alternatywie dla filozofii podąża dwiema rozbieżnymi torami. Pierwszy z nich podkreśla wyjątkowe znaczenie religii objawionej, podczas gdy drugi kładzie nacisk na konflikt między filozofią a tym, co nazywa on „religią w ogóle”. Czasami Strauss sugeruje, że objawienie stanowi szczególne „wyzwanie” dla filozofii i filozof musi podważyć samą możliwość objawienia, aby uzasadnić prawomocność filozofii. Czasami jednak sugeruje on, że objawienie jest po prostu jedną z religii, nie różniącą się w swej istocie np. od starożytnego politeizmu i w związku z tym nie stanowi, jak się wydaje, szczególnego „wyzwania”. Twierdzę, że Straussowi ostatecznie nie udaje się pogodzić tych dwóch wątków i że to niepowodzenie jest związane zarówno z napięciami wewnątrz jego pozytywnej koncepcji samej filozofii jako drogi pośredniej między dogmatyzmem a sceptycyzmem, jak i z tym, że przesądza on z góry sprawę, zakładając bez uzasadnienia, że z „samej idei objawienia” wynika w sposób konieczny, iż nie da się jej zharmonizować z filozofią.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2023, 71, 2; 289-311
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies