Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "absolute reason" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-1 z 1
Tytuł:
The Analytical Thomist And The Paradoxical Aquinas: Some Reflections On Kerr’s Aquinas’s Way To God
Analityczny tomista i paradkoksalny Akwinata: Refleksje na kanwie Aquinas’s way to God Kerra
Autorzy:
Knasas, John F.X.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488473.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
absolute consideration
esse
real distinction
Principle of Sufficient Reason
infinite regress
sensation
judgment
absolutna uwaga
realna różnica
zasada racji wystarczającej
nieskończony regres
odczucie
osąd
Opis:
My article critically evaluates five key claims in Kerr’s interpretation of Aquinas’s De Ente et Essentia, ch. 4, proof for God. The claims are: (1) the absolutely considered essence is a second intention, or cognitional being; (2) à la John Wippel, the real distinction between essence and existence is known before the proof; (3) contra David Twetten, Aristotelian form is not self-actuating and so requires actus essendi; (4) the De Ente proof for God uses the Principle of Sufficient Reason; (5) an infinite regress must be eliminated before concluding to God. This author wonders if these questionable claims are traceable to the mindset of analytic philosophy which values precision and discreteness and so can fail to appreciate crucial paradoxes in Aquinas’s metaphysics.
Artykuł krytycznie ocenia pięć kluczowych twierdzeń w interpretacji De ente et essentia (rozdz. IV, dowód na istnienie Boga), jakie proponuje Kerr. Twierdzenia te są następujące: 1) istota rozpatrywana sama w sobie jest wtórną intencją lub bytem poznającym; 2) twierdzenie à la John Wippel—realną różnicę między istotą oraz istnieniem poznajemy przed dowodem; 3) wbrew Davidowi Twettenowi Arystotelesowska forma nie jest samoaktualizująca się, domaga się zatem actus essendi; 4) dowód na istnienie Boga z De ente stosuje zasadę racji dostatecznej; 5) należy odrzucić nieskończony regres przed dojściem do istnienia Boga. Autor zastanawia się, czy wątpliwe twierdzenia związane są z nastawieniem filozofii analitycznej, która preferuje precyzję i tendencję do wyodrębniania, a zatem może nie doceniać istotne paradoksy metafizyki Akwinaty.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2019, 67, 4; 71-88
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-1 z 1

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies