Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Hesse" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Body–Soul and the Birth and Death of Man: Benedict Hesse’s Opinion in the Mediaeval Discussion
Ciało–dusza a narodziny i śmierć człowieka: opinia Benedykta Hessego w średniowiecznej dyskusji
Autorzy:
Bajor, Wanda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791223.pdf
Data publikacji:
2021-06-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dusza
ciało ludzkie
materia
narodziny
semen
embrion
śmierć
soul
human body
matter
birth
embryo
death
Opis:
This issue was discussed with regard to chosen commentaries to Aristotle’s treatise De anima, formed in the so-called via moderna mainstream, in particular those of John Buridan, Nicole Oresme and Laurentius of Lindores. In such a context, the Cracovian commentaries referring to Parisian nominalists were presented by those of Benedict Hesse and Anonymus. The analyses carried out above allow one to ascertain that although William of Ockham’s opinion questioning the possibility of knowledge of the soul in the field of philosophy, nominalists of the late Middle Ages did not resign from speculation on the beginning (birth) and the separation (death) from the body of the soul, also the fate of the soul after death. They focused on the nature of the matter – human body (embryo, semen) and his relation with the soul (forma) – in the moment of birth. In the aspect of death 14th century scholars undertook the struggle, which was one with the justification of the psycho-physical unity of the human being existing after death solely as an immortal soul.  In both thems, they tried to find their solutions, while if they could not solve these aporeticals questions – they had the courage to admit, that is not possible by solely relying on the natural forces of reason. They had to refer to the teaching of christianity, without however falling prey to fideism. This was a methodical endeavour based on the experience that natural reason in searching for the truth is not capable of its own efforts to attain to certain concepts and might on occasion err, it is then that faith becomes its guide and supplies it with more acceptable solutions. This is the courage of one of the greatest philosophers – Plato, who said that you have to have this “great courage” to undertake only probable knowledge, when another is not possible.
Przedstawiona problematyka została omówiona na podstawie wybranych komentarzy do traktatu Arystotelesa O duszy, tworzonych w nurcie tzw. via moderna, zwłaszcza jego głównych przedsawicieli: Jana Burydana, Mikołaja Oresme i Londoriusza z Lindores. W tym kontekście powstały krakowskie komentarze m.in. Benedykta Hessego i Anonima, nawiązujące do paryskich nominalistów. Przeprowadzone analizy tekstów pozwalają stwierdzić, że mimo opinii Wilhelma Ockhama, kwestionującej możliwość filozoficznego poznania duszy, późnośredniowieczni zwolennicy nominalizmu nie rezygnowali ze spekulacji na temat początku człowieka (narodzin) i śmierci, czyli oddzielenia duszy od ciała, a także losu duszy po śmierci. Skupili się oni na naturze materii ludzkiego ciała (embrion, nasienie) i jego relacji do duszy (formy) – w momencie narodzin. W problematyce śmierci XIV-wieczni uczeni podjęli próby uzasadnienia psychofizycznej jedności istoty ludzkiej istniejącej po śmierci w postaci nieśmiertelnej duszy. Jeśli nie potrafili znaleźć zadowalającego rozwiązania tych aporetycznych kwestii, mieli odwagę przyznać, że nie jest to możliwe, polegając wyłącznie na naturalnych siłach rozumu. Wskazywali na konieczność odwołania się do wiary, nie popadając jednak w fideizm. Było to metodyczne przedsięwzięcie, oparte na doświadczeniu, że naturalny rozum ludzki w swych poszukiwaniach nie jest w stanie samodzielnie dojść do pewnych prawd i czasami może się mylić. Wówczas wiara staje się przewodnikiem i dostarcza bardziej akceptowalnych rozwiązań. To odwaga jednego z największych filozofów – Platona, który powiedział, że trzeba mieć „wielką odwagę”, aby podjąć się takich poszukiwań i przyjąć wiedzę tylko prawdopodobną, gdy wiedza pewna jest nieosiągalna.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2021, 69, 2; 39-63
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Henryk z Hesji (zm. 1397) jako autorytet polskiej późnośredniowiecznej komentarystyki biblijnej. Stanisława z Zawady (zm. 1491) Komentarz do Księgi Rodzaju
Henry of Hesse (D. 1397) as an Authority of the Polish Late Mediaeval Biblical Art of Commentaries. Stanisław of Zawada’s (D. 1491) Commentary to the Book of Genesis
Autorzy:
Szafarkiewicz, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2106886.pdf
Data publikacji:
1990
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
Henry of Hesse, Langenstein (1325-1391), a theology professor at Paris University, then from 1383 on at Vienna University, was an author of numerous learned papers on many particular sciences, especially physics, astronomy, astrology, and theological works: treatises, papers, addresses, sermons and commentaries. In the period 1385-1393 he wrote (and lectured at Vienna University) a commentary to the Book of Genesis known under the title of Lecturae super prologum et Genesim. This commentary embraced, after the pattern of St Augustin's commentary (De Genesi ad litteram), the interpretation of God's work the creation of the world and the history of man in paradise (Gen. 1. 1-3.19). Nicolas H. Steneck wrote a very detailed presentation of Henry of Hesse's commentary on the interpretation of the first chapter of the Book of Genesis (six days of creation) in his work entitled Science and Creation in the Middle Ages. Henry of Langenstein (d. 1397), on Genesis. Notre Dame (London) 1976. Stanisław of Zawada (ca. 1425-1491), a Polish Biblicist and theology professor at Cracow University, also based himself on the prologue and commentary to the five days of creation. He is the author of a three-volume commentary to the Book of Genesis: ms. BJ 1358, vol. I, kk. 1-568; ms. BJ 1429, vol. II, kk. 1-636; ms. BJ 1429, vol. III, kk. 637(642)-982 which contains the interpretation of the whole Book of Genesis (Gen. 1.1-50.25). Stanisław's text depends on Lecturae super Genesim by Henry of Hesse and this concerns the whole ms. BJ 1358. The spiritual influence, though, of Henry of Hesse stretches over the total number of exegetic explanations written by Stanisław (ms. BJ 1429, kk. 1-636). The so-called vol. III contains a supplement to the commentary in the form of a copy of a few works quoted by Stanisław in the commentary.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 1990, 37-38, 1; 119-139
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies