Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "vilnius" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
The Influence of the Catholic Church in Cracow on the Cathedral Chapter of Vilnius from the Fifteenth through Eighteenth Centuries
Autorzy:
Kasabuła, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2149988.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Catholic Church
Polska
Lithuania
Cracow
Vilnius
Diocese of Cracow
Diocese of Vilnius
cathedral chapter
cathedral
bishop
prelate
canon
Opis:
Like the entire Diocese of Vilnius, the Cathedral Chapter of Vilnius drew considerably from the experience of the ecclesiastical environment of the Diocese of Cracow, which had already existed for four centuries when the Vilnius Chapter began and was establishing and organizing its own institutions and structures. Although the Diocese of Vilnius had remained part of the organizational structures of the ecclesial province of Gniezno from the beginning of the fifteenth century, it looked to Wawel and not to Wzgórze Lecha’s example. From the fourteenth century onward, Vilnius and Cracow were the capital cities of the Polish-Lithuanian state. For this reason, it was fitting that both of the dioceses, including their cathedral chapters, were organized, looked, and functioned similarly. When the local Church was being established and organized in Lithuania, Cracow naturally served as a model for Vilnius because the local church in Cracow had already existed for more than four centuries and was, therefore, more organized, dynamic, and greatly exposed to the world in every respect than the ecclesiastical environment of Gniezno. This was also due to the fact that the Diocese of Cracow was at the center of royal power: it supported the throne of the Commonwealth directly; it sanctioned the court’s actions; it provided the monarch with expert and intellectual help necessary to conduct internal politics and engage in diplomacy. It is also significant that the person responsible for establishing the Church in Lithuania was, in fact, Lithuanian—King Władysław II Jagiełło was the first Jagiellonian to ascend the Polish throne. His successors continued his policies in the religious realm in Lithuania. It is not surprising, therefore, the Jagiełłoes were solicitous to ensure that Vilnius enjoyed the proper place in the hierarchy of Polish-Lithuanian dioceses under their jurisdiction in accordance with the belief that “Vilnius annot stand out from Cracow.” The Lithuanian King Władysław II Jagiełło provided materially for the Church in Vilnius, and he ensured that the capital of the Grand Duchy of Lithuania had the proper position within the structures of the Polish-Lithuanian state, which has becoming increasingly more integrated. Although the Diocese of Vilnius drew from the Diocese of Cracow’s example, it did not blindly imitate it. After it had been established and organized, the Vilnius Cathedral Chapter was able to develop its own models, unique identity, and manner of functioning as a completely self-sufficient corporation that no longer needed to refer so strongly to the model of Cracow.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2021, 20; 89-101
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Likwidacja Wileńskiego Seminarium Duchownego w 1945 roku
Liquidation of Vilnius Seminary and displacement to Bialystok in 1945
Autorzy:
Zavadzka, Alina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950340.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Seminarium Duchowne w Wilnie
Seminarium Duchowne w Białymstoku
likwidacja
abp Romuald Jałbrzykowski
Archidiecezja Wileńska
seminary in białystok
liquidation
vilnius archdiocese
the seminary in Vilnius
bishop romuald jabłrzykowski
Opis:
The seminary in Białystok was formed as a result of a closure of a Seminary in Vilnius, which was founded by the bishop of Vilnius Jerzy Radziwiłł on 11th January 1582. In 1925 the Vilnius Seminary was merged with the Theological Department of Stefan Batory University (USB). In December 1939 USB was liquidated, however the Theological Department acted in secret. After mass arrests of professors and clerical students, in March 1942 bishop Romuald Jałbrzykowski and Rev. Adam Sawicki were imprisoned. A seminary was liquidated and was not reopned until October 1944. Unfortunately, authorities closed the Vilnius Seminary on 20th February 1945. Bishop R. Jałbrzykowski made a decision to move the Seminary to Białystok, where in spring, on the 8th of May 1945 it commenced its activity. A month later an order was given to remove the archbishop R. Jałbrzykowski from Vilnius. He left for Bialystok on 15th July 1945. From here he managed the part of the Vilnius archdiocese which stayed within the Poland’s borders.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2016, 15, 1
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Statutes of the Cathedral Chapter of Vilnius Before the Partition of Poland
Autorzy:
Kasabuła, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2150217.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Grand Duchy of Lithuania
Vilnius
cathedral chapter
statute
legal norm
confirmation
Holy See
Opis:
After being canonically erected in 1388, the Cathedral Chapter of Vilnius did not have any recognized privileges or land grants. It subsisted exclusively off of the bishop of Vilnius’ bona mensae, and it followed the Cathedral Chapter of Cracow’s example with regard to its organization, internal structure, activities, and relationship with the diocesan bishop. Having certain privileges and revenue at its disposal in the 15th century, the canonical corporation of Vilnius began to seek greater legitimacy. It was not until 1515, however, that Bishop Wojciech Radziwiłł ordered that the Chapter write up its rights and duties in the form of statutes and that the Holy See approve them. Pope Leo X subsequently approved the Cathedral Chapter of Vilnius’ statutes through his legate Bishop Zacharias Ferreri on November 29, 1520. The papal confirmation gave the Cathedral Chapter of Vilnius strong legal standing that no one, with the exception of the Holy See, could violate or change. The statutes strengthened the Chapter’s position in relation to the diocesan bishop, which turned out to be both in accordance with the spirit of the times and, with time, affirmed by the Council of Trent (1545-1563).
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2020, 19; 211-225
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Appointing Canonical Prebendaries in the Vilnius Cathedral Chapter During the 14th-18th Centuries
Obsadzanie prebend kanonickich w kapitule katedralnej wileńskiej w XIV-XVIII wieku
Autorzy:
Kasabuła, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950527.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Wielkie Księstwo Litewskie
Wilno
diecezja wileńska
katedra
kapituła katedralna
prałat
kanonik
koadiutor
patronat
prebenda
grand duchy of lithuania
vilnius
diocese of vilnius
cathedral
cathedral chapter
prelate
canon
coadjutor
patron
ius patronatus
prebendary
Opis:
The diocesan bishop enjoyed the right to fill cathedral chapter stalls and bestow patronages and benefices in medieval Western Europe, including in the Kingdom of Poland. However, a different practice developed in Lithuania in the Diocese of Vilnius, which was established in 1388. The King of Poland and the Grand Duke of Lithuania, Władysław II Jagiełło, founded the first Vilnius chapter when the Diocese of Vilnius was created. This chapter began with two prelates and ten canonical prebendaries. The next two prelatures: the custody (established before 1397) and the archdeacon (established in 1435) as well as the two canons, which were established in the early 16th century, were also grand-ducal or royal foundations. The king received and sustained these beneficiaries ius patronatus. The last two prelatures, cantoria and scholasteria, which Bishop Jan z Książąt Litewskich created, remained part of the bishops’patronage right from 1561 onward. The patronage right in the Vilnius chapter was established in the second half of the 16th century, when, in 1588, King Sigismund Augustus II gave the chapter the right to present candidates for the deanery. Compared to the cathedral chapters under the Polish crown, the diocesan bishop’s influence in filling the seats in the Vilnius chapter was definitely more modest, and even minimal, as it pertained to only two prelatures. The monarch, who could nominate up to three prelatures and all twelve canons, had incomparably greater rights. The bishop was vested ius patronatus with only two prelatures, and the chapter was vested with only one prelature. Once the chapter canon coadjutors appeared cum futura successione in the Vilnius capitular college, the Holy See was able to exercise a certain influence over filling the Vilnius chapter. A priest who was nominated as a canon coadjutor had to legitimize his appointment by presenting a papal bull that indicated his right of succession. This state of affairs lasted until the end of the 18th century.
Obsadzanie stalli w kapitułach katedralnych związanie z prawem prezenty i patronatu w średniowiecznej Europie zachodniej, w tym także w Królestwie Polskim, należało do biskupa diecezjalnego. Inna praktyka ukształtowała się natomiast na Litwie w powstałej w 1388 r. diecezji wileńskiej. Już pierwsze fundacje na rzecz miejscowej kapituły katedralnej z 1388 r.: dwie prałatury i 10 kanonii, były dziełem króla Polski i wielkiego księcia litewskiego, Władysława II Jagiełły. Kolejne dwie prałatury: kustodia (przed 1397 r.) i archidiakonia (w roku 1435) oraz dwie kanonie, powstałe w początkach XVI w., także były fundacjami wielkoksiążęcymi lub królewskimi. Król otrzymał i utrzymał ius patronatus na te beneficja. Dwie ostatnie prałatury, kantoria i scholasteria, utworzone przez biskupa Jana z Książąt Litewskich, od 1561 r. pozostały przy prawach patronatu biskupiego. Prawa patronackie w kapitule wileńskiej ustaliły się ostatecznie w drugiej połowie XVI stulecia, gdy król Zygmunt II August w 1558 r. przekazał kapitule prawo przedstawiania kandydatów na dziekanię. W porównaniu z kapitułami katedralnymi w Koronie, wpływ biskupa diecezjalnego na obsadzanie miejsc w kapitule wileńskiej był zdecydowanie skromniejszy, wręcz minimalny (tylko dwie prałatury). Natomiast nieporównanie większe prawa miał monarcha, który nominował aż do trzech prałatur i wszystkich dwunastu kanonii. Biskupowi przysługiwał ius patronatus tylko na dwie prałatury. Kapituła prezentowała na jedną prałaturę. Pewien wpływ na obsadę stalli kapituły wileńskiej zdobyła Stolica Apostolska z chwilą pojawienia się w wileńskim kolegium kapitulnym kanoników koadiutorów cum futura successione. Duchowny nominowany na kanonika koadiutora ekspektanta musiał wylegitymować się bulą papieską na prawo sukcesji. Taki stan rzeczy utrzymał się do końca XVIII w.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2017, 16, 1
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Officials of the Cathedral Chapter of Vilnius Before the Partition of Poland
Autorzy:
Kasabuła, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2150764.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Grand Duchy of Lithuania
Vilnius
cathedral chapter
capitular procuator,
chancellor
notary
archivist
Lithuanian Tribunal
Opis:
Originally, the members of cathedral chapters were organizationally and structurally divided into two categories: general prelates and canons. During the early stages of organization, prelatures were simultaneously dignities and capitular offices. After the Middle Ages, however, prelatures ceased to be offices and became titular dignities instead. Due to the evolution of the structure and the development of the organization of the chapters and the ways in which they functioned, it was necessary to appoint new officials who were independent of the particular dignities. From the moment that the college of prelates and canons was founded and established in Vilnius, they functioned and acted in spiritualibus and in temporalibus by following the example of the chapter in Cracow that had existed for centuries and adapted the practices to the local conditions of Vilnius. This influence is very clear in the selection and competencies of the officials chosen for the Cathedral Chapter of Vilnius. Among the officials chosen before the partition of Poland took place, those who had the most lasting effects were the capitular procuators, inspectors of capitular goods and property, chancellors, notaries, architivists, and deputies to the Lithuanian Tribunal.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2019, 18; 183-200
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sesje Kapituły Katedralnej Wileńskiej w okresie przedrozbiorowym
Sessions Held by the Vilnius Cathedral Chapter Before the Partition of Poland
Autorzy:
Kasabuła, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2149288.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Vilnius
Diocese of Vilnius
cathedral chapter
general chapter session
particular chapter session
college of clerics
chapter notary
prelate
canon
Wilno
diecezja wileńska
kapituła katedralna
esja kapitulna generalna
sesja kapitulna partykularna
korporacja kanonicka
notariusz kapitulny
prałat
kanonik
Opis:
Cathedral chapters were colleges appointed to help bishops govern their dioceses. As such, they functioned according to collegiate principles. These principles presupposed that all decisions were to be made during collegiate meetings, which were generally referred to as sessions or chapters. These meetings primarily served as a means for the participants to come to mutual agreements and to adopt appropriate resolutions regarding how the chapter functioned as a college and its activities outside of the college. The Cathedral Chapter of Vilnius modeled itself after the royal chapter. From the 15th to the 18th centuries, the general chapter sessions and individual meetings, which included both weekly sessions as well as extraordinary sessions that convened to discuss pressing matters, took place two to three times each year on specific days. The extraordinary sessions also included urgent meetings known as sessiones repertinae, which differed from the other sessions primarily because of topics they addressed, the type of resolutions that were to be adopted, how frequently these resolutions were to be implemented, and the extent to which the prelates and canons were obliged to be present. During the pre-conciliar period, the meetings of the general Vilnius chapter were occasions to discuss and resolve more important and essential matters in accordance with statutes and adopted practices, while the individual sessions were dedicated to less important matters and often dictated by the college’s ongoing needs.
Kapituły katedralne były korporacjami powołanymi do pomocy biskupowi w zarządzie diecezją i jako takie funkcjonowały na zasadach przyjętych w korporacjach, co zakłada, że wszelkie decyzje ich dotyczące zapadały kolegialnie na wspólnych posiedzeniach, zwanych ogólnie sesjami lub kapitułami. Służyły one przede wszystkim wzajemnemu porozumieniu się i podjęciu odpowiednich uchwał dotyczących funkcjonowania kapituły zarówno w zakresie jej funkcjonowania jako kolegium, jak też jej aktywności zewnętrznej. Kapituła Katedralna Wileńska wzorująca się w swym ustroju na kapitułach koronnych, w okresie od XV do XVIII stulecia odbywała dwa lub trzy razy w roku w ściśle określonych terminach sesje generalne oraz posiedzenia partykularne, przez które rozumiano zarówno regularnie odprawiane sesje cotygodniowe, jak też sesje nadzwyczajne zwoływane dla omówienia spraw niecierpiących zwłoki. Do tych ostatnich należy też zaliczyć posiedzenia zwoływane w trybie pilnym, tzw. sessiones repertinae. Różniły się one głównie zakresem kompetencji określanych przedmiotem obrad, rodzajem podejmowanych uchwał, częstotliwością ich odprawiania i stopniem zobowiązania prałatów i kanoników do obecności. Posiedzenia generalne Kapituły Wileńskiej w okresie przedsoborowym – w myśl statutów i przyjętej praktyki – służyły, ogólnie rzecz biorąc, omawianiu i rozstrzyganiu spraw ważniejszych i zasadniczych, sesje zaś partykularne, poświęcone były sprawom mniej ważnym, często dyktowanym bieżącymi potrzebami korporacji.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2018, 17, 3; 259-272
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Archbishop of Białystok Romuald Jałbrzykowski and His Curia’s Efforts to Release Priests Arrested in the USSR After the Second World War
Autorzy:
Szot, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2149992.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Archdiocese of Vilnius
Białystok
Archbishop Romuald Jałbrzykowski
Roman Catholic priest
persecution
exile
Soviet Union
Siberia
World War II
Opis:
After World War II had ended, the Soviet authorities expelled the Metropolitan Archbishop of Vilnius Romuald Jałbrzykowski from Vilnius. He ended up in Białystok, where he established the structures of the local Church known today as the Archdiocese of Białystok. Persecuted and imprisoned by the NKVD, Archbishop Romuald Jałbrzykowski did not forget the priests of the Archdiocese of Vilnius, who were detained, imprisoned, and/or sent to labor camps in the summer of 1945. He made efforts to work with the Polish People’s Republic to release those who were being detained. The leaders of the Communist Party in Poland considered the archbishop an enemy of the socialist regime that prevailed in Poland after World War II had ended.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2020, 19; 227-238
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prałatury i kanonie de gremio Kapituły Katedralnej Wileńskiej w okresie przedrozbiorowym
Prelatures and canonries de gremio the Vilnius Cathedral Chapter before the partitions
Autorzy:
Kasabuła, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950365.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Wielkie Księstwo Litewskie
Wilno
katedra
kapituła katedralna
prałat
kanonik
kanclerz
vilnius cathedral
the cathedral chapter
the prelate
the canon
the chancellor
grand duchy of lithuania
Opis:
Formation of the Vilnius Cathedral Chapter was a long process since its inception in 1388 to the middle of the sixteenth century. As the capital city of the cathedral chapter of the Grand Duchy of Lithuania from the beginning of its existence in the system and the organization was inspired by the Cracow Cathedral Chapter. Under the papal foundation bull by pope Urban VI Pontifex Maximus to erect bishopric of Vilnius the first two of the Prelature were founded (provost and dean) and 10 canonries. All of them were endowed in 1387 by king Vladislav II Jagiello. The next four prelate names: custodian, archdeacon, scholastic and cantor, and two canonries were developed under the efforts of successive monarchs, bishops and Chapter. The structure of the Chapter was finally clarified around 1525, which since then consisted of six prelates and 12 canons. In such organizational frameworks the Vilnius corporation canons and prelates survived until the end of the Polish-Lithuanian Commonwealth. Individual members of the Chapter had a specific range of privileges and obligations which in the case of prelates were assigned to each of the dignity of the individual. Competence of canons were evolving, depending on the current needs. In the reporting period, the corporation prelates and canons in gremio constituted under the church law a control body of the actions of diocesan bishops, which was de facto institution co-managering of the diocese.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2016, 15, 1
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ksiądz Michał Sopoćko jako profesor wykładowca w Wilnie i w Białymstoku
Father Michael Sopocko as a professor and lecturer in Vilnius and in Białystok
Autorzy:
Olszewski, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950358.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Błogosławiony ks. Michał Sopoćko
Uniwersytet Warszawski
Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie
Wyższe Seminarium Duchowne w Białymstoku
katechetyka
blessed father michael sopocko
university of warsaw
stefan batory university in vilnius
seminary in bialystok
catechetics
Opis:
Fr. Michael Sopocko studied at the Faculty of Theology in Warsaw, where he earned two degrees of Master of Theology, there he gained his doctorate and his habilitation. After graduation he took a job as a lecturer at the Stefan Batory University in Vilnius, where he taught catechetics, homiletics and pastoral theology at the same time leading the master seminar of these items. Since 1947, he began teaching and educational work in the Archdiocesan Major Seminary in Bialystok.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2016, 15, 1
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Blessed Michael Sopocko: A Zealous Pastor
Błogosławiony ks. Michał Sopoćko – gorliwy duszpasterz
Autorzy:
Olszewski, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950604.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
dom rodzinny
wikariusz parafialny
studia uniwersyteckie
I wojna światowa
kapelan wojskowy
ojciec duchowny
profesor Uniwersytetu im. Stefana Batorego
spowiednik i wychowawca
budowniczy kościoła
kult Miłosierdzia Bożego
Wilno
Warszawa
Białystok
family home
parochial vicar
university studies
world war i
military
chaplain
spiritual father
professor
stefan batory university
confessor
educator
building up the church
divine mercy
vilnius
warsaw
bialystok
Opis:
Bl. Fr. Michael Sopocko is a fascinating figure, particularly because of his zealous involvement in everything that he did, especially in his pastoral ministry. This article discusses Bl. Michael Sopocko’s pastoral achievements based on three biographical and chronological stages of his life, pastoral activity, and academic work. The first stage involves his early life in his family home as well as his work at the parish in Taboryszki, where he served until 1918 when he went to study in Warsaw. The second stage took place when he returned to Vilnius after completing his intermittent studies at the University of Warsaw (from 1918 until December 8, 1924) and until he met St. Faustina who introduced him to the mystery of Divine Mercy in 1933-1934. In the third phase of Bl. Michael Sopocko’s pastoral and academic ministry, the mystery of Divine Mercy dominated his thoughts and views on both the Church’s activities and pastoral ministry.
Błogosławiony ks. Michał Sopoćko to postać fascynująca swoim zaangażowaniem i gorliwością we wszystkie dzieła, których dokonywał, a zwłaszcza te z dziedziny duszpasterskiej. Gdy zaś mówimy o bł. ks. Michale Sopoćce, o jego działalności duszpasterskiej i jego pracy naukowej to można rozróżnić trzy wyraźne okresy biograficzno-czasowe. Pierwszy okres obejmowałby jego życie w domu rodzinnym i praca w parafii Taboryszki aż do roku 1918, kiedy to wyjechał na studia do Warszawy. Drugi okres możemy rozciągnąć od powrotu do Wilna ze studiów, które miały miejsce na Uniwersytecie Warszawskim i trwały z przerwami od 1918 roku do 8 grudnia 1924 roku. Okres ten trwał aż do czasu zapoznania się z tajemnicą Miłosierdzia Bożego poprzez objawienia św. Faustyny w latach 1933-1934. W trzecim okresie działalności duszpasterskiej i naukowej ta tajemnica zdominowała jego poglądy zarówno na działalność Kościoła, jak i w ogóle na duszpasterstwo. Według tego schematu przedstawimy jego dokonania na polu duszpasterskim.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2018, 17, 2
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies