Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "oczyszczanie ścieków oczyszczanie wody" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Doświadczenia związane z wykorzystaniem wikliny Salix viminalis w usuwaniu zanieczyszczeń z wód i ścieków
    Experiences from application of Salix viminalis for water and sewage treatment
    Autorzy:
    Obarska-Pempkowiak, H.
    Kołecka, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1826164.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Politechnika Koszalińska. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    zanieczyszczenie wody
    utylizacja osadów ściekowych
    wierzba krzewiasta
    wiklina
    oczyszczanie wód
    oczyszczanie ścieków
    Opis:
    W pracy przedstawiono obecne doświadczenia związane z wykorzysta-niem wikliny do usuwania zanieczyszczeń ze źródeł punktowych i obszarowych oraz do utylizacji osadów ściekowych
    Willow (Salix) is a very popular plant in Poland, a symbol of Polish country-side. It is used for weaving baskets, for production of wicker furniture and for reinforcement of river and lake embankments. It is also a pioneer plant in land reclamation process (dunes, excavations etc.). These practical applications of Salix were taken into account when a conception of willow plantations watered with sewage was developed. New application of Salix is using it as an energy resource. In the article the up to date experiences with application of willow for removal of pollutants from point and aerial sources and for sewage sludge utilization are described. At the zoo in Oliwa, along the bed of the Rynaszewski Stream, the main inflow of the Jelitkowski Stream, a set of 5 hygrophyte facilities was constructed for decreasing the load of organic nitrogen and elimination of faecal coli bacteria. The willow buffer zones were located at the edges of the ponds and along the stream bed. The willow buffer zones were located at the edges of the ponds and along the stream bed. The experiences show the buffer willow zones can be used for removal of pollutants from aerial sources. Laboratory experiments were carried out in order to evaluate the effectiveness of pollutants removal from sewage. The seedlings of willow (Salix viminalis) were grown in PE pots, filled with sand. The highest removal efficiency of pollutants (nitrogen, phosphorus, BOD5 and COD)was observed in the pots irrigated with biologically treated sewage and the lowest removal efficiency was observed for the pot without plants. Nine individual household WWTPs with horizontal flow of sewage (HF-CW), inhabited with Salix viminalis, working as the second stage of treatment were analysed. The plants were located near Ciechanow, Lublin and in Lubiejewo near Ostrołęka. On the basis of laboratory and field experiments it was proved that Salix viminalis can be applied for treatment of sewage in individual household treatment plants. Application of willow results in the increase of treatment efficiency in comparison to soil filters. Sewage sludge utilization in a willow plantation in the WWTP Swarzewo. The investigations were carried out at the pilot willow bed (2400 m2 area), planted with Salix viminalis. Sewage sludge from the WWTP Swarzewo was then discharged to the bed - in 3 years time the thickness of discharged sludge layer reached 1 m. Studies show willow plantations can be applied for sewage sludge utilization. In the years 2002÷2003 in southern Sweden the content of heavy metals in soil and biomass in several willow plantations was analysed. All analysed plantations had been irrigated with sewage sludge in the past. The assimilability of metals by the aboveground tissues of willow was analysed with regard to the content of metals in discharged sludge. It was found out that in case of cadmium the uptake by plants was 10 times higher than the content in sludge. On the basis of investigation results and statistical analyses it was postulated that the yearly doses of 9÷10 t d.m. of sludge/ha will exclude potential cadmium accumulation in soil.
    Źródło:
    Rocznik Ochrona Środowiska; 2005, Tom 7; 55-69
    1506-218X
    Pojawia się w:
    Rocznik Ochrona Środowiska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zastosowanie ozonowania oraz procesów pogłębionego utleniania do uzdatniania wody pitnej i oczyszczania ścieków w Polsce
    Application of ozonation and advanced oxidation processes for drinking water and wastewater treatment in Poland
    Autorzy:
    Biń, A. K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1826354.pdf
    Data publikacji:
    1999
    Wydawca:
    Politechnika Koszalińska. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    uzdatnianie wody
    woda pitna
    oczyszczanie ścieków
    ozonowanie
    Opis:
    Postępująca degradacja środowiska naturalnego, susze oraz brak możliwości zapewnienia odpowiedniej retencji wody pochodzącej z opadów atmosferycznych są przyczynami względnego niedostatku zasobów wody o odpowiedniej jakości w Polsce. Większość uzdatnianej w Polsce wody jest pozyskiwana w wyniku obróbki wód powierzchniowych, jednak inne źródła wody, takie jak wody podziemne lub ujęcia infiltracyjne coraz częściej są przedmiotem zainteresowania. W przypadku większości krajowych technologii uzdatniania wody surowej stosuje się konwencjonalne metody, w których wyróżnić można następujące etapy (procesy): chlorowanie wstępne, koagulację, sedymentację, filtrację na filtrach piaskowych oraz chlorowanie końcowe (dezynfekcję). Pierwsze próby wprowadzenia unowocześnionych technologii uzdatniania wody pitnej można datować na rok 1956 w Krakowie, gdzie zastosowano ozon do dezynfekcji wody pobieranej z Wisły. Stwierdzono przy tym, że ozon skutecznie usuwa zapachy oraz poprawia smak. W latach 70. siedem instalacji wodociągowych w Polsce zostało wyposażonych w etap ozonowania.
    In the paper an attempt has been made to examine the present situation in the Polish water works and to discuss the observed trends which will result in retrofit of the currently existing technologies. Following the numerous examples of the water and wastewater treatment developments taking place mainly in Europe some implementations of these developments have occurred in the number of plants. They were based on ozonation combined with coagulation, slow sand filtration followed by GAC filtration. Depending on the water source (water matrix) different technological solutions are considered and accepted after preliminary long-term tests carried out at a site using a pilot plant installation, equipped with ozonation step(s). Such an approach becomes quite common when a retrofit of an existing water works is considered. Some research devoted to ozonation and the AOP methods applicable in water and waste water treatment is currently on the way by the Polish research groups (Warsaw, Łódź, Poznań, Lublin). The studies concentrate at the moment on removal of colour, pesticides and selected organic micropollutants from water or waste water in order to optimize the doses of oxidants and process conditions for the given water or waste water sources. In the most big water treatment plants, which produce drinking water in the most populated regions of the country, ozonation is used during the technological process of water treatment. Polish water treatment plants modify their water treatment technologies introducing for example: GAC filters and chlorine dioxide instead of chlorine. Important example of ozone use is water treatment in the swimming pools. In spite of high investment costs, there is an increasing interest with modernization of existing swimming pools or building new ones, based on the technology of ozonation. Until now there is no examples of ozone and AOP technology use for wastewater treatment on the industrial scale. Several academic and research centres work over application of this technology in the future in the industrial practice.
    Źródło:
    Rocznik Ochrona Środowiska; 1999, Tom 1; 7-25
    1506-218X
    Pojawia się w:
    Rocznik Ochrona Środowiska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Możliwość zastosowania reakcji Fentona w procesach kondycjonowania i stabilizacji osadów pochodzących z ośrodków intensywnej hodowli ryb
    Possibility of Fentons reaction application for processes of conditioning and stabilization of sludge coming from intensive pisciculture plants
    Autorzy:
    Krzemieniewski, M.
    Dębowski, M.
    Sikora, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1826165.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Politechnika Koszalińska. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    zanieczyszczenie wody
    odczynnik Fentona
    pogłębione utlenianie
    oczyszczanie ścieków
    Opis:
    Celem eksperymentu było określenie możliwości zastosowania techniki pogłębionego utleniania z wykorzystaniem odczynnika Fentona w procesie stabilizacji i kondycjonowania osadów pochodzących z intensywnej hodowli pstrąga tęczowego.
    Intensive fish farming is closely related with the sludge production. The sour-ces of sludge in intensive fish farming are products of metabolic transformation including fish faeces, unused fish feed, mineral fertilizers and chemical compounds with antibacterial operation. Sludge generated in aquaculture must be subjected to processing and afterwards reused or disposed of. An alternative to the now practiced methods may become the techniques used with much success in water and wastewater treatment, such as the efficient chemical methods based mainly on intensive oxidation of contaminants. Effectiveness of Fenton reaction has been confirmed also in the case of sludge conditioning of domestic and industrial origin. This technique has enabled reduction of specific filtration resistance, increased the dewatering rate and dry weight of sludge. The aim of the experiment was to investigate a possibility of Fenton's reaction (Fe3+/H2O2) application for conditioning and stabilization of sludge coming from rainbow trout intensive farm. The experiment was run in four phases with various doses of the reacting substances applied to the technological system. They were performed on a laboratory scale at the ambient temperature of 20÷25°C. Analyses regarded the impact of the Fenton reagent doses on the properties of tested sludge. Tested in the experiment doses of Fe3+ ions and H2O2 were determined on the basis of data from literature as well as authors' own researches. Statistical significant differences (p<0.05) were found between dosage of the reagents and physical and chemical parameters of the prepared sludge. The applied method of sludge conditioning mainly impact the sludge dewatering properties (CST) and COD concentration in the effluent. The capillary suction times, depending on the applied dose of the Fenton reagent, were contained in the range between 425÷27 s. The COD concen-tration in the effluent varied from 470.7 mg O2/dm3 to 254.4 mg O2/dm3. Statistical significant effect was not found between technological system used and sludge composition (dry mass, mineral substances, volatile substances).
    Źródło:
    Rocznik Ochrona Środowiska; 2005, Tom 7; 99-115
    1506-218X
    Pojawia się w:
    Rocznik Ochrona Środowiska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Chemiczna degradacja zanieczyszczeń w ściekach przemysłowych
    Chemical degradation of contaminants in industrial wastewater
    Autorzy:
    Biń, A. K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1826328.pdf
    Data publikacji:
    2000
    Wydawca:
    Politechnika Koszalińska. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    ścieki przemysłowe
    degradacja chemiczna ścieków
    recyrkulacja wody
    oczyszczanie ścieków
    odzyskiwanie surowców ze ścieków
    Opis:
    Wody powierzchniowe i podziemne stanowią jeden z podstawowych komponentów środowiska naturalnego o ogromnym znaczeniu dla gospodarki i warunków bytowania człowieka. Z tego powodu oszczędne gospodarowanie zasobami czystej wody i zachowanie źródeł zaopatrzenia w wodę w stanie nie pogorszonym jest podstawowym warunkiem rozwoju gospodarczego i społecznego każdego kraju. Problem ilości i jakości wód kierowanych do spożycia stał się w ostatnich latach istotnym elementem polityki ekologicznej naszego kraju (por. m. in. uchwała Senatu RP z 4.11.1994 r.). Precyzuje ona warunki niezbędne do harmonijnego, zrównoważonego rozwoju społeczno-gospodarczego. Jedną z naczelnych zasad dotyczącą polityki użytkowania krajowych zasobów wodnych i ochrony wód przed zanieczyszczeniem jest określona w tym dokumencie zasada minimalizacji emisji zanieczyszczeń. Strategię tę realizuje się m.in. poprzez: recyrkulację wody, odzyskiwanie surowców ze ścieków, oczyszczanie ścieków. Znaczącą rolę w urzeczywistnianiu polityki zrównoważonego rozwoju i ochrony wody przed zanieczyszczeniem powinny odgrywać nowoczesne, wysokowydajne technologie oczyszczania wody i ścieków, pozwalające regenerować zasoby wodne kraju i obniżać koszty uzdatniania wody. Pomimo wyraźnego postępu, jaki dokonał się w ostatnich latach w zakresie ograniczania ładunków zanieczyszczeń oraz zmniejszania ilości ścieków odprowadzanych do wód powierzchniowych, istnieje pilna potrzeba wdrażania nowoczesnych, efektywnych programów ochrony wód (w tym wód podziemnych) przed skażeniem szkodliwymi substancjami. Wniosek ten wypływa z faktu, iż Polska cierpi na niedostatek źródeł wody o zadowalającej jakości i o odpowiedniej wydajności. Należy w tym miejscu zauważyć, że gospodarka naszego kraju opiera się na przemysłach, które potencjalnie (i faktycznie) stanowią poważne zagrożenie dla środowiska naturalnego. Należą do nich przemysł chemiczny i farmaceutyczny, petrochemiczny i papierniczy, a także przemysł wydobywczy oraz energetyka, zwłaszcza ta oparta na węglu. Zanieczyszczenia powstające w trakcie procesów przetwórczych prowadzonych w zakładach przemysłowych są najczęściej trudne do unieszkodliwienia tradycyjnymi metodami, w których głównie wykorzystuje się metody biologicznego oczyszczania ścieków. W tej sytuacji konieczne jest zwiększenie efektywności usuwania ze ścieków kierowanych do wód powierzchniowych tych zanieczyszczeń, które są toksyczne w stosunku do organizmów tworzących osad biologiczny lub też trudno ulegają biodegradacji. Należą do nich np. środki powierzchniowo-czynne, glikole, półprodukty organiczne, związki ropopochodne, środki ochrony roślin. Proste ozonowanie umożliwia skuteczną degradację czystych 2-MNT, 2,4-DNT w ich wodnych roztworach. W przypadku 2,4,6-TNT proces "peroxone" (O3/H2O2) prowadzony przy pH > 7 okazał się znacznie skuteczniejszy. We wszystkich tych przypadkach szybkość reakcji procesu degradacji można przybliżyć pozorną zależnością pseudo-pierwszorzędową. Wartości stałych szybkości reakcji zależą od pH roztworu i w znacznie większym stopniu od strumienia masy wprowadzanego do układu ozonu niż od dawki nadtlenku wodoru. Możliwe jest uzyskanie 68-86% biodegradacji 2,4-DNT oraz 2,4,6-TNT. Niemal całkowita degradacja DNT wymaga dawki ozonu około 0,28 g O3/dm3, co odpowiada molowemu stosunkowi O3/DNT 6,4. Wartość ta jest dobrze zgodna z danymi Stockingera [13], który podał wartości tego stosunku w granicach od 4 do 10, zależnie od wartości pH (od 8 do 5) oraz Saupe'go [12], który otrzymał wartości od 5,8 do 6,9 przy pH =2÷11. Interesującą alternatywą jest utlenianie badanych związków nitrowych przy użyciu reakcji Fentona (Fe2+/H2O2). W optymalnych warunkach uzyskuje się spadek poziomu ChZT o ponad 80%, zaś RWO o 40%, osiągając przy tym 80% biodegradacji w przypadku 2-MNT; o ponad 60% poziomu ChZT i o 25% - RWO, przy 50% biodegradacji w przypadku 2,4-DNT; o 20% poziomu ChZT i o 16% RWO w przypadku 2,4,6-TNT. Dla ścieków z produkcji TNT proste ozonowanie okazało się skuteczną metodą usuwania substancji organicznych z obydwu rodzajów ścieków. Aby uzyskać poprawę biodegradacji surowych ścieków, konieczne będzie znaczne utlenienie zawartych w nich substancji organicznych. Utlenianie za pomocą reakcji Fentona sprawdzono dla ścieków kwaśnych oraz mieszanych. Najlepszym wariantem parametrów dla tego procesu w kategoriach obniżenia poziomu RWO w przypadku ścieków kwaśnych oraz mieszanych był następujący ich zestaw: pH = 4, CH2O2 = 15÷20 g/dm3, CFe2+ = 2 g/dm3. W tych warunkach osiągnięto ponad 50% poziom biodegradacji. Powinien być wystarczający do dalszej obróbki w stopniu biologicznym po połączeniu takich podczyszczonych ścieków ze ściekami komunalnymi. Podczas ozonowania degradacja karbendazymu zachodzi w wyniku reakcji z rodnikiem hydroksylowym oraz przez bezpośrednią reakcję z ozonem. Najlepsze warunki ozonowania z dodatkiem nadtlenku wodoru (proces "peroxone") tego związku stwierdzono dla początkowego stężenia nadtlenku wynoszącego 0,004 M. Spośród badanych siedmiu układów degradacji karbendazymu (H2O2, O3, UV oraz ich kombinacje) najkorzystniejszym okazał się układ UV z dodatkiem H2O2 przy stężeniu początkowym tego ostatniego 0,01 M. Udział bezpośredniej fotolizy w procesie rozkładu karbendazymu zależy od początkowego stężenia nadtlenku i wraz ze wzrostem tego stężenia spada do kilku procent. Badania rozkładu karbendazymu w ściekach z produkcji tego fungicydu wykazały analogię do wyników wcześniejszych badań przeprowadzonych dla czystego związku. Dodatek H2O2 zwiększa szybkość degradacji karbendazymu, jednak ten korzystny efekt obserwuje się do zakresu początkowego stężenia H2O2 wynoszącego około 0,05 M. Wzrost początkowego stężenia dodawanego H2O2 sprzyja spadkowi RWO. Korzystne jest przy tym stopniowe dozowanie nadtlenku wodoru. Biodegradacja ścieków z produkcji karbendazymu nie ulega poprawie w wyniku ozonowania lub procesu ozon + H2O2. Osiąga się jednak w tych procesach bardzo wydatny spadek zawartości toksycznego zanieczyszczenia, co jest najbardziej istotne dla gospodarki ściekowej z tej produkcji.
    In more and more numerous cases, natural ecosystems are no longer capable of neutralising effectively contaminants contained in the industrial wastewater and this may cause accumulation of contaminants and occurrence of irreparable changes in the environment. The only way to stop those tendencies is to remove contaminants hardly or not degradable biologically by disintegration leading even to full mineralisation. Advanced oxidation technologies are very effective methods of contaminants removal from water and wastewater. In a short period of time advanced oxidation processes (AOP) have become an alternative for classical (physical) methods of wastewater treatment, such as flocculation, adsorption, desorption or reversed osmosis. Methods of AOP do not move contaminants problem from one place to another, but solve it completely destructing harmful substances contained in the treated water or/and wastewater. Advanced oxidation techniques include, among others: oxidation of contaminants in water in under- and overcritical conditions, (420 C T 680 C, 0.5 MPa P 30 MPa), thermohydrolysis of contaminants in overcritical water, ozonolysis in systems: O3/UV, O3/H2O2, photocatlytical oxidation in the system of TiO2/UV. Two case studies of chemical degradation of contaminants contained in industrial wastewater have been discussed. The first one concerns chemical treatment of the wastewater from TNT production, while the other - that of a fungicide (carbendazim) production. The chemical methods tested belong to the so-called advanced oxidation processes. The major aim of the tests was to select the most appropriate process among those used in the experiments that would provide the most effective degradation of the studied toxic compounds (nitroaromatics and carbendazim). The first stage of the experiments has been devoted to investigate degradation of pure compounds (MNT, 2,4-DNT and 2,4,6-TNT, in case of nitroaromatics or pure carbendazim). Then, after selection of the most effective method among the tested (ozone alone, ozone+H2O2, ozone+UV irradiation, H2O2+UV irradiation, Fenton process) its effectiveness was checked for the original wastewaters.
    Źródło:
    Rocznik Ochrona Środowiska; 2000, Tom 2; 383-405
    1506-218X
    Pojawia się w:
    Rocznik Ochrona Środowiska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Graphene - the Nanomaterial for Preparation of Next Generation Semipermeable Membranes
    Grafen – nanomateriał do wytwarzania nowej generacji membran półprzepuszczalnych
    Autorzy:
    Bodzek, Michał
    Konieczny, Krystyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1811941.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Politechnika Koszalińska. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    graphene
    graphene oxide
    separation membranes preparation
    desalination
    water treatment
    wastewater treatment
    grafen
    tlenek grafenu
    wytwarzanie membran separacyjnych
    odsalanie
    uzdatnianie wody
    oczyszczanie ścieków
    Opis:
    In recent decades, novel and promising materials (e.g. carbon nanotubes, nanoporous graphene and graphene oxide) suitable to be used in preparation of high-capacity membranes for water desalination and water and wastewater treatment have been developed. Membranes made of NPG and GO materials enable to obtain significantly higher water/permeate fluxes than currently used thin film composite membranes for RO and other separation processes as pervaporation, forward osmosis, capacitive deionization, electrodialysis, or in formation of photocatalytic membranes. Novel composite membrane containing NPG and GO can be divided into freestanding membranes (prepared only from NPF/GO), and polymeric/ceramic membranes modified with the use of graphene-based nanomaterials. Modification of polymeric membranes can be achieved either by introduction of a nanomaterial onto a membrane surface or to a membrane casting solution followed by membrane formation from a polymer and a nanomaterial mixture. The future development of NPG/GO containing membranes should focus on the improvement of their separation features. A lot of effort has to be given to understand and properly explain both, role and interaction mechanisms of graphene-based nanomaterial with a membrane, especially in case of freestanding graphene oxide membranes. GO nanosheets are very promising material for manufacturing of desalination membranes, however more attention has to be dedicated to potential disadvantages such as mechanical instability, nanosheets formation, non-uniform distribution of layers and surface damage. Additionally, the scaling up required for commercial production of ultra-thin membranes of high permeability, based on graphene-oxide, is one of the greatest challenge for scientists and engineers. The success reached in this area will lead to the decrease in energy consumption in RO installation and in other membrane processes. Moreover, the release of nanomaterial from such membranes and their potential toxicity has to be investigated in detail for their further practical use in desalination processes.
    W ostatnich dziesięcioleciach opracowano nowe i obiecujące materiały (np. nanorurki węglowe, nanoporowaty grafen i tlenek grafenu) odpowiednie do wytwarzania membran o wysokiej efektywności odsalania i uzdatniania wody i oczyszczania ścieków. Membrany wykonane z NPG i GO pozwalają na osiągnięcie znacznie wyższej wydajności wody/permeatu, niż obecnie stosowane membrany kompozytowe cienkowarstwowe do RO i innych procesów separacji, jak np. perwaporacji, osmozy prostej, dejonizacji pojemnościowej, elektrodializy, lub membran fotokatalitycznych. Nowe membrany kompozytowe zawierające NPG i GO można podzielić na membrany „wolnostojące” (wykonane tylko NPF/GO) i membrany polimerowe/ceramiczne modyfikowane za pomocą nanomateriałów z grafenu. Modyfikację membran polimerowych można osiągnąć albo przez wprowadzenie nanomateriałów na powierzchnię membrany lub do roztworu błonotwórczego, z którego wytwarza się membrany metodą inwersji fazowej. Rozwój membran zawierających NPG/GO powinien koncentrować się na poprawieniu ich własności separacyjnych. Należy uwagę skierować na zrozumienie i prawidłowe wyjaśnienie zarówno roli i mechanizmów interakcji nanomateriału na bazie grafenu z membraną, zwłaszcza w przypadku membran „wolnostojących”. Nano-arkusze GO są bardzo obiecującym materiałem do wytwarzania membran do odsalania wody, należy jednak więcej uwagi zwrócić na potencjalne wady takie jak niestabilność mechaniczna, tworzenie nano-arkuszy, nierównomierny rozkład warstw i uszkodzenia powierzchni. Ponadto, należy rozwiązać powiększanie skali wytwarzania membran, co jest wymagane dla komercjalizacji produkcji membran opartych na grafenie i tlenku grafenu oraz stanowi jedno z największych wyzwań dla naukowców i inżynierów. Sukces osiągnięty w tej dziedzinie doprowadzi do zmniejszenia zużycia energii w instalacji RO i innych procesach membranowych. Należy również szczegółowo zbadać proces uwolnienia nanomateriału z membran i jego potencjalną toksyczność, z uwagi na bezpieczeństwo stosowania membran zawierających nanomateriały.
    Źródło:
    Rocznik Ochrona Środowiska; 2019, Tom 21, cz. 1; 112-140
    1506-218X
    Pojawia się w:
    Rocznik Ochrona Środowiska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies