Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Andrzejewska, A." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Bilans biogenów Jeziora Tomickiego
Nutrient balance of Tomickie Lake
Autorzy:
Ławniczak, A. E.
Zbierska, J.
Andrzejewska, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1819687.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Politechnika Koszalińska. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
składniki biogenne
Jezioro Tomickie
zanieczyszenia rolnicze
biogenic components
Lake Tomicki
agricultural pollution
Opis:
Badaniami objęto Jezioro Tomickie, charakteryzujące się wysokim stopniem zeutrofizowania wód [12, 19]. Akwen ten jest szczególnie narażonym na oddziaływanie zanieczyszczeń ze źródeł rolniczych, ze względu na rolniczy charakter zlewni oraz wysoki stopień zeutrofizowania wód rzeki Samicy Stęszewskiej, zasilającej jezioro [10, 13, 20]. Jezioro położone jest w otulinie Wielkopolskiego Parku Narodowego, a na południowym jego obrzeżu znajduje obszar chroniony "Rezerwat Trzcielińskie Bagno", obejmujący swym zasięgiem lasy i bagna o łącznej powierzchni 38,14 ha. Jest to rezerwat ornitologiczny, w którym ochronie podlegają miejsca lęgowe ptactwa wodnego i błotnego. Jezioro charakteryzuje się wysokim stopniem zaniku [3], dlatego niezwykle istotne jest rozpoznanie obciążenia jeziora składnikami biogennymi w celu podjęcia najbardziej efektywnych działań ograniczających dalsze zanieczyszczenie wód. Celem pracy jest rozpoznanie wielkości ładunków biogennych wprowadzanych do Jeziora Tomickiego oraz wyprowadzanych z akwenu w ciągu roku, ze wskazaniem głównych źródeł zanieczyszczenia wód zbiornika.
Lakes are most sensitive to environmental changes and play an important role in nutrientcycle in their catchment. Due to their natural features such as reduction of the land fill, they may cumulate organic matter from the catchment. Excess supply of nutrients to water bodies contributes to gradual water eutrophication. This process can occur rapidly, particularly in shallow lakes, which are more susceptible to degradation. This also results in deterioration of habitat conditions for many organisms and limits the economic use of water. Eutrophication may lead to gradual shallowing and shrinkage of water bodies, and, consequently, to disappearance of lakes. Thus, proper diagnosis and reduction in the amount of pollutants flowing into lakes are key factors to improve water quality and prevent their further degradation. The aim of the study was to estimate the load of nitrogen and phosphorus to Lake Tomickie. In order to determine the rate of nutrient loading to the lake, nutrient retention and to recognise major sources of nutrients, modified method of Bajkiewicz-Grabowska was used. Nutrient balance was calculated based on data obtained in 2007. Water quality in the river was measured monthly. Results showed a significant contribution of the Samica Steszewska River to nutrient supply to the lake. Approximately 79% load of nitrate and 59% load of phosphate was delivered with river water, mostly during spring time. This was probably the consequence of agricultural land use of the catchment, asindicated by high nitrate concentrations in the water in March and April. It was very difficult to estimate pollution loads from non-point sources, particularly from farms specialised in pig production and household sewage treatment. Discharge of sewage to fish ponds located close to the lake was observed. Non-point sources provided about 11% of nitrate and 32% of phosphorus loads to the lake. The nutrient balance in Lake Tomickie was unfavourable. The obtained results indicate significant amounts of nutrients accumulated in the lake; it was estimated at the level of 3.7 tons nitrate and 0.12 tons of phosphate per year. Reduction of pollution sources is necessary to prevent further degradation of the lake.
Źródło:
Rocznik Ochrona Środowiska; 2010, Tom 12; 861-878
1506-218X
Pojawia się w:
Rocznik Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Eliminacja metali ciężkich z popiołów z użyciem roztworów ługujących zawierających bakterie utleniające siarkę lub bakterie produkujące biologiczne substancje powierzchniowo czynne
Elimination of heavy metals from fly ash using leaching solutions containing sulphur-oxidizing bacteria or bacteria producing biological surfactants
Autorzy:
Karwowska, E.
Łebkowska, M.
Tabernacka, A.
Andrzejewska, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1819543.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Politechnika Koszalińska. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
metale ciężkie
roztwór ługujący
bakterie
substancje powierzchniowo czynne
heavy metals
leaching solution
bacteria
surfactants
Opis:
Efektem ubocznym wytwarzania energii elektrycznej na drodze spalania węgla kamiennego lub brunatnego jest powstawanie znacznych ilości odpadów paleniskowych. Dodatkowym ich źródłem są procesy termicznego unieszkodliwiania różnego rodzaju odpadów, w tym zawierających metale ciężkie. Po spaleniu jednej tony węgla pozostaje około 250 kg popiołów i żużli. Jak podają Rosik-Dulewska i wsp. [24], w 2004 roku, w krajach Unii Europejskiej wytworzono około 43 mln ton lotnych popiołów. Szacuje się, że obecnie aż do około 40% popiołów lotnych jest gromadzonych na składowiskach, skąd obecne w nich zanieczyszczenia, w tym metale ciężkie, mogą ulegać wymywaniu do środowiska, powodując zagrożenie dla gleb i wód. Metoda zagospodarowania odpadów pospaleniowych polega na ich wykorzystaniu jako surowców do produkcji betonów i materiałów budowlanych, spoiw, uszczelnień, wypełnień wyrobisk górniczych oraz w budownictwie hydrotechnicznym [25]. Podejmowane są próby zastosowania popiołów do wytwarzania kompozytów mineralno-organicznych [26] oraz materiałów zeolitowych mogących posłużyć jako adsorbenty zanieczyszczeń gazowych [4]. Przeszkodą w powszechnym wykorzystaniu gospodarczym popiołów jest konieczność spełniania przez nie standardów odnośnie między innymi poziomu promieniotwórczości oraz zawartości metali ciężkich. Przedmiotem niniejszej pracy było porównanie skuteczności bioługowania metali ciężkich z popiołów z wykorzystaniem hodowli bakterii utleniających siarkę oraz bakterii produkujących biologiczne substancje powierzchniowo czynne.
One of the effective methods of heavy metals elimination from ashes is their microbial leaching. Bacteria capable of oxidizing sulphur compounds and producing sulpuric acid are the most commonly used in bioleaching process as well as microorganisms producing organic acids or complexing agents. Another group of microbes, that may be useful in heavy metals bioleaching from wastes are biosurfactant-producing bacteria, supporting the remediation process of soils contaminated with petroleum products and heavy metals. The aim of this research was to compare the effectiveness of bioleaching of zinc, copper, nickel, lead, chromium and cadmium from three samples of ashes obtained from the municipal and industrial wastes incineration plants and a power plant, using sulphur oxidizing bacteria or biosurfactant producing bacteria. Acidifying microorganisms were obtained from the activated sludge from the municipal wastewater treatment plant, adapter to the growth in presence of 1% sulphur. As anionic biosurfactant producers the strains of Bacillus cereus and Bacillus subtilis, were used. The highest effectiveness of zinc and copper elimination from ashes was achieved applying sulphur oxidizing bacteria and a short bioleaching period (up to 48 h). The other metals were bioleached more effectively in biosurfactant containing culture and the process was accomplished in neutral or alkaline environment. The best results of bioleaching was obtained in case of the ash obtained from the municipal wastes incineration plant. It was stated, that bioemulsan producing microorganisms are active as the stimulating factor of the heavy metal release from ashes so they may be applied in practice to the metals elimination from incineration wastes. Further investigation is necessary to determine the optimum bioleaching time in dynamic conditions due to the re-adsorption of metals on microbial cells and ash particles.
Źródło:
Rocznik Ochrona Środowiska; 2011, Tom 13; 1133-1154
1506-218X
Pojawia się w:
Rocznik Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ wstępnej degradacji środowiskowej oraz promieniowaniem UV/VIS na właściwości mechaniczne komercyjnych folii oksybiodegradowalnych
The effect of the initial environmental and UV/VIS degradation on mechanical properties of commercial oxo-biodegradable bags
Autorzy:
Marcinkowska, A.
Rozmysłowicz, K.
Andrzejewska, E.
Dach, J.
Pilarski, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1819469.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Politechnika Koszalińska. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
folia oksybiodegradowalna
promieniowanie UV
promieniowanie VIS
degradacja środowiska
UV
VIS radiation
environmental degradation
oxo-biodegradable bags
Opis:
W ostatnich latach obserwuje się ciągły wzrost produkcji wyrobów opakowaniowych z tworzyw sztucznych, głównie poliolefin, co przekłada się na wzrost ilości odpadów. Polimery syntetyczne są odporne chemicznie i biologicznie; stąd pod wpływem czynników atmosferycz-nych (promieniowanie UV, tlen, temperatura, wilgoć, zanieczyszczenia środowiska, mikroorganizmy) mogą ulegać jedynie bardzo powolnej degradacji. Biodegradacja może nastąpić dopiero powstępnej degradacji chemicznej prowadzącej do zmniejszenia masy cząsteczkowej i powstania odpowiednich grup funkcyjnych, np. estrowych, kwasowych (degradacja oksydatywna), co czyni wyroby podatnymi na atak mikroorganizmów (biodegradacja). W przypadku poliolefin degradacja polega przede wszystkim na utlenianiu polimeru, najczęściej inicjowanym promienio-waniem UV [1÷7]. Jednakże szybkość degradacji wyrobów opakowa-niowych z poliolefin (toreb, tzw. "foliówek") jest niezwykle mała. Aby zapoczątkować i przyspieszyć degradację oksydatywną, opracowano specjalne dodatki przyspieszające, tzw. prodegradanty. Najczęściej spotykane na rynku polskim dodatki, to tzw. d2w (Symphony Environmental) oraz TDPA (Totally Degradable Plastic Additives, EPI Inc.). Warunkiem ich zadziałania jest napromieniowanie wyrobu światłem UV/VIS. Zgod-nie z informacją producentów, całkowita degradacja powinna zajść w przeciągu ok. 2 lat. W pracy niniejszej podjęto próbę zbadania wpływu naświetlania promieniowaniem UV/VIS oraz czynników atmosferycznych na właściwości mechaniczne pochodzących z różnych źródeł folii z polietylenu, zawierających dodatek prodegradanta. Zmiana właściwości będzie od-zwierciedleniem pojawienia się, przebiegu i szybkości degradacji.
In recent years a continuous increase in the production of plastic packaging, especially polyolefins is observed. This cause an increase in the amount of waste. Synthetic polymers are chemically and biologically resistant, hence under the influence of atmospheric agents (UV radiation, oxygen, temperature, humidity, pollution, microbes) are subject to only very slow degradation. Biodegradation can only occur after the initial chemical degradation leading to a reduction in molecular weight and formation of proper functional groups such as ester, acid (oxidative degradation), which makes plastics susceptible to attack of microorganisms (biodegradation). In the case of polyolefins the degradation consists primarily of oxidation of the polymer, most often initiated by UV radiation [1 ÷ 7]. However, the rate of degradation of polyolefin packaging (bags) is extremely small. To initiate and accelerate the oxidative degradation, special additives were developed to speed up the process, so called prodegradants. In the work the mechanical properties of oxo-biodegradable polyethylene commercial bags containing TDPA (from Symphony Environmental) and d2w (from EPI Inc.) pro-oxidant additives were investigated before and after exposition to environmental degradation and UV/VIS - initiated degradation. For comparison, polyethylene foil without pro-oxidant was also investigated. It was observed that mechanical strength of the samples can improve or worsen during the initial stages of the degradation. In general, the strength at break Fmax, of the samples containing d2w decreases, whereas Fmax, of the samples containing TDPA first increases, and then, after a longer exposition time decreases. This suggests that the initial stages of the degradation (induced by UV/VIS irradiation or atmospheric conditions) run for these two additives with a predominance of other mechanisms. In addition, carbonyl absorption bands in the FTIR spectra appeared only for samples containing prooxidants, which may suggest that under the conditions used such foils degraded to higher degree than those without pro-oxidant.
Źródło:
Rocznik Ochrona Środowiska; 2011, Tom 13; 1605-1617
1506-218X
Pojawia się w:
Rocznik Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies