- Tytuł:
-
Kryzys demokracji i reform edukacyjnych po 30 latach transformacji politycznej w Polsce
Crisis of democracy and education reforms in Poland after 30 years of political transformation - Autorzy:
- Śliwerski, Bogusław
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1369752.pdf
- Data publikacji:
- 2020-11-01
- Wydawca:
- Fundacja Pedagogium
- Tematy:
-
reformy edukacyjne
polityka oświatowa
pedagogika krytyczna
pedagogika szkolna
szkoła
demokracja
opozycja
partycypacja
uspołecznienie
władze oświatowe
educational reforms
educational policy
critical pedagogy
school
democracy
contradiction
educational perpetrators - Opis:
-
Przedmiotem krytycznej analizy jest stan polityki oświatowej w Polsce w okresie trzydziestolecia transformacji ustrojowej 1989–2019. Zapowiadana przez władze po 1989 r.decentralizacja system szkolnego nigdy nie nastąpiła, zachowując model sterowanej odgórnie edukacji. System szkolny jest ustawicznie utrzymywany przez formacje polityczne w gorsecie centralizmu. Reformy edukacyjne służyły w państwie współczesnej a quasi demokratycznej despotii, która nie była zainteresowana dobrze zorganizowaną i sprawnie działającą oświatą. Nie dopuszczono też do tego, by władze oświatowe wszystkich szczebli zarządzania były pod kontrolą społeczną w służbie ponadpartyjnej administracji publicznej i społeczeństwa. Wyjaśniam zatem zdradę postulatów pierwszej fali opozycyjnej „Solidarności” lat 1980–1989 oraz powody zaistnienia głęboko zakorzenionych w szkolnictwie polskim pozostałości syndromu homo sovieticus, w wyniku którego nauczyciele nie są w stanie sprostać konstruowaniu nowoczesnego i efektywnego kształcenia oraz wychowywania młodych pokoleń w kraju. Chociaż kolejne reformy ustrojowe szkolnictwa wdrażane są z perspektywy troski o dobro dzieci, to jednak nie mają one z tym wiele wspólnego. Edukacja nie staje się forpocztą rozwijania w Polsce demokracji partycypacyjnej.
In this article I make a critical analysis of educational policy in Poland during the 30 years of the political transformation. In the transition period in Poland from 1989 till 2019education did not become a source of ongoing changes in the country. A further formations of power, selected through elections, instead of decentralizing school system, allegedly ledto the creation of new models of school in a corset of centralism. To make matters worse, the prime ministers of the following governments from different political parties, taking into account their own or party interests, employed the ministry of national education (or their decision-making power apparatus), who had disturbed communicational relationships with the public. In this article I explain the reasons for betrayal of elites in the context of fundamental assumptions of the „Solidarity” movement in the years of 1980-1989. As a result Polish society abandoned the deliberative and participatory democracy. I look at how education as a science and practice of education fit into democratization of the Polish state and society. The key meaning for me has the perception of education as a common good, as environments and entities, institutions or management practices which participate in the democratic society. - Źródło:
-
Resocjalizacja Polska; 2020, 19; 179-194
2081-3767
2392-2656 - Pojawia się w:
- Resocjalizacja Polska
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł