Temat: Soviet - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Wizerunki władzy w społeczeństwie wczesnoradzieckim: Ewolucja oficjalnych obrazów, źródeł i mechanizmów ich tworzenia
Autorzy:: Mazur, Ludmiła
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/631606.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: symbols of power, Soviet government, early Soviet society, image of Soviet power
symbole władzy, rząd radziecki, społeczeństwo wczesnoradzieckie, obraz władzy radzieckiej
Opis:: The article discusses creation and evolution of the official image of Soviet state power between 1917 and the 1930s. This image was deliberately constructed and included symbols of statehood (national coat of arms; motto; flag; and anthem); institutions that embodied characteristics of power organization; leaders as personification of power; the state myth; rituals; and sites of memory. Throughout the early Soviet period, the evolving image of power reflected the changes in the government’s self-understanding. Regarding the structure and the ideological content of the image of power, we can point out three successive variations: revolutionary, people’s (workers and peasants), and Party-state. The article describes the structure of these variations and the factors that shaped their development.
W artykule zanalizowano powstanie i rozwój oficjalnego obrazu radzieckiej władzy państwowej między rokiem 1917 a latami trzydziestymi. Obraz ten był konstruowany świadomie i zawierał symbole państwowości (godło, motto, flagę i hymn); instytucje, które symbolizowały cechy organizacji władzy; przywódców jako uosobienie władzy; mit państwa, rytuały; miejsca pamięci. We wczesnych latach istnienia państwa ewolucja obrazu władzy odzwierciedlała zmiany w samoświadomości rządu. Można wyodrębnić trzy sukcesywne wersje tego obrazu co do jego struktury i zawartości: wyobrażenie rewolucyjne, „ludowe” (robotniczo-chłopskie) i partyjno-państwowe. W artykule opisano strukturę tych wersji i czynniki kształtujące ich rozwój.
Źródło:: Res Historica; 2017, 44
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Формирование казахской советской бюрократии в 1920-е годы: большевизация или этнизация?
Autorzy:: Amanzholova, Dina A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/632139.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Kazakhstan
Soviet Union
bolshevization
bureaucracy
politics
Kazachstan
Związek Sowiecki
bolszewizacja
biurokracja
polityka
Opis:: Utworzenie państwa sowieckiego, jego transformacja oraz stabilizacja w latach 20. i 30. XX w. na przykładzie formowania się i restrukturyzacji elit politycznych Kazachskiej Autonomicznej Republiki Rad, stanowiącej organiczną część nomenklatury Związku Sowieckiego, obrazuje dynamikę kultury politycznej i ambiwalentny charakter etnopolityki sowieckiej. Personalizacja stosunków zarządu i podwładności, dynamika rozwoju aparatu biurokratycznego oraz jego kultura świadczą o wielowątkowym charakterze wzajemnych stosunków społeczeństwa tradycyjnego i o pojawiających się czynnikach modernizacyjnych. Ważnymi kwestiami były sposoby wzmocnienia kultury politycznej państwowości federacyjnej drogą konsolidacji elity rządzącej oraz wzmocnienia obopólnych relacji między władzami centralnymi Związku Sowieckiego a władzami republik wchodzących w jego skład. Autorka analizuje procesy zachodzące w formowaniu się biurokracji sowieckiej w Kazachstanie. Przedstawia stopień i płaszczyzny jej unifikacji lub modyfikacji pod wpływem czynników etnicznych i społecznych, a także osobliwości i procesy modernizacyjne zachodzące w jej obrębie.
Źródło:: Res Historica; 2015, 40
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Формирование казахской советской бюрократии в 1920-е годы: большевизация или этнизация?
Autorzy:: Amanzholova, Dina A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/632352.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Kazakhstan
Soviet Union
bolshevization
bureaucracy
politics
Kazachstan
Związek Sowiecki
bolszewizacja
biurokracja
polityka
Opis:: The formation of the Soviet state, its transformation and stabilization in the 1920s and 1930s on the example of how the political elite of Kazakh Soviet Socialist Republic was formed and restructured portrays the dynamic nature of political culture and ambivalent character of Soviet ethnopolitics. Personalization of the relationships of management and subordination, dynamic development of bureaucratic structure and its culture indicate the multi-threaded character of mutual relations between the traditional society and the emerging modernising factors. An important issue are also ways of strengthening the political culture of federative statehood through consolidation of the ruling elite and consolidating the mutual relations between the central authorities of the Soviet Union and authorities of the republics which the Union comprised. The author analyses processes occurring during the formation of Soviet bureaucracy in Kazakhstan. She portrays the degree and areas of its unification or modification under the influence of ethnic and social factors as well as peculiarities and modernising processes taking place within the bureaucratic system.
Utworzenie państwa sowieckiego, jego transformacja oraz stabilizacja w latach 20. i 30. XX w. na przykładzie formowania się i restrukturyzacji elit politycznych Kazachskiej Autonomicznej Republiki Rad, stanowiącej organiczną część nomenklatury Związku Sowieckiego, obrazuje dynamikę kultury politycznej i ambiwalentny charakter etnopolityki sowieckiej. Personalizacja stosunków zarządu i podwładności, dynamika rozwoju aparatu biurokratycznego oraz jego kultura świadczą o wielowątkowym charakterze wzajemnych stosunków społeczeństwa tradycyjnego i o pojawiających się czynnikach modernizacyjnych. Ważnymi kwestiami były sposoby wzmocnienia kultury politycznej państwowości federacyjnej drogą konsolidacji elity rządzącej oraz wzmocnienia obopólnych relacji między władzami centralnymi Związku Sowieckiego a władzami republik wchodzących w jego skład. Autorka analizuje procesy zachodzące w formowaniu się biurokracji sowieckiej w Kazachstanie. Przedstawia stopień i płaszczyzny jej unifikacji lub modyfikacji pod wpływem czynników etnicznych i społecznych, a także osobliwości i procesy modernizacyjne zachodzące w jej obrębie.
Źródło:: Res Historica; 2015, 40
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Университетская юбилейная культура на Востоке Европы
Autorzy:: Posokhov, Sergij
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/631622.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: university
jubilee
Eastern Europe
Soviet Union
uniwersytet
jubileusz
Europa Wschodnia
Związek Sowiecki
Opis:: The aim of the present article is to reflect upon various forms of self-presentation of universities in Eastern Europe, with special attention devoted to so-called “university jubilee culture”. It appears that this phenomenon came into being in Eastern Europe as a result of traditions present in renowned universities of Western Europe. During the Soviet times the tradition of jubilees at universities changed to a great extent and the revival of a number of forms of self-presentation nowadays has been conditioned by a number of factors. These comprise many differentiating features, which may be a sign of crisis in university milieus.
Artykuł został poświęcony różnym formom autoprezentacji uniwersytetów w Europie Wschodniej. Szczególna uwaga została skierowana na tzw. kulturę jubileuszy uniwersyteckich. Okazało się, że na wschodzie Europy zjawisko to pojawiło się pod wpływem tradycji istniejących na starych uniwersytetach zachodnioeuropejskich. W okresie sowieckim obchodzenie jubileuszy na uniwersytetach uległo poważnej transformacji. Odrodzenie wielu form autoprezentacji w czasach współczesnych uwarunkowane było wieloma czynnikami. Wśród nich można zauważyć wiele cech różnicujących, co może wskazywaćna kryzys w środowiskach uniwersyteckich.
Źródło:: Res Historica; 2015, 39
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Represje wobec tak zwanych inorodców, oficerów Armii Czerwonej w czasie wielkiej czystki
Autorzy:: Wojtkowiak, Jakub
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/631660.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Soviet Union, Red Army
Repressions
Great Purge
Officers Corps
Inorodtsy
Związek Radziecki, Armia Czerwona, represje, wielka czystka, korpus oficerski, inorodcy
Opis:: Po przewrocie bolszewickim w Rosji, siły zbrojne państwa radzieckiego – Robotniczo-Chłopska Armia Czerwona – zyskały korpus oficerski stanowiący niezwykle urozmaiconą mozaikę narodowościową. Wynikało to nie tylko z wielonarodowego charakteru państwa, ale również przyczyn ideologicznych – bardzo wielu przedstawicieli różnych narodów europejskich (i nie tylko) dało się uwieść hasłom równości oraz sprawiedliwości społecznej i wstąpiło na służbę bolszewików. Do połowy lat trzydziestych XX wieku istotną rolę, szczególnie na wyższych szczeblach hierarchii wojskowej, odgrywali tak zwani inorodcy – przedstawiciele różnych narodów mających własną państwowość. Byli wśród nich nie tylko Łotysze, Polacy, Niemcy czy Szwedzi, ale także reprezentacji innych narodów, w tym, na przykład, Szwajcarzy czy przedstawiciele narodów bałkańskich. W artykule podjęta została próba syntetycznego przedstawienia represji wobec inorodców w korpusie oficerskim Armii Czerwonej w czasie wielkiej czystki. Mechanizmów nimi rządzących i następstw, jakie spowodowały, przede wszystkim całkowitej marginalizacji roli inorodców w wyniku represji i ustanowienia pełnej hegemonii wschodnich Słowian – Rosjan, Ukraińców i Białorusinów.
Źródło:: Res Historica; 2017, 43
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Represje wobec tak zwanych inorodców, oficerów Armii Czerwonej w czasie wielkiej czystki
Autorzy:: Wojtkowiak, Jakub
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/632294.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Soviet Union, Red Army
Repressions
Great Purge
Officers Corps
Inorodtsy
Związek Radziecki, Armia Czerwona, represje, wielka czystka, korpus oficerski, inorodcy
Opis:: In Russia after the Bolshevik revolution the armed forces of the state – the Workers’ and Peasants’ Red Army – gained an officer corps which was an extremely diverse mosaic of nationalities. This was due not only to the multinational character of the state but also ideological reasons; many representatives of various European nations (among others) allowed themselves to be enticed by the slogans of equality and social justice, and entered the service of the Bolsheviks. Until the middle of the 1930s an important role, especially at the higher levels of the military hierarchy, was played by the so-called inorodtsy – representatives of various nations which had their own statehood. Among them were not only Latvians, Poles, Germans and Swedish but also representatives of other nations, for example the Swiss or representatives of the Balkan states.In this article the author attempts a synthetic presentation of the repressions against the inorodtsy in the officer corps of the Red Army during the Great Purge. It includes the mechanisms governing the repressions, and the resulting consequences, above all the total marginalisation of the inorodtsy’s role, and the establishment of full hegemony of the eastern Slavs: the Russians, the Ukrainians, and the Belarusians.Soviet Union, Red Army, repressions, Great Purge, Officers Corps, inorodtsy
Po przewrocie bolszewickim w Rosji, siły zbrojne państwa radzieckiego – Robotniczo-Chłopska Armia Czerwona – zyskały korpus oficerski stanowiący niezwykle urozmaiconą mozaikę narodowościową. Wynikało to nie tylko z wielonarodowego charakteru państwa, ale również przyczyn ideologicznych – bardzo wielu przedstawicieli różnych narodów europejskich (i nie tylko) dało się uwieść hasłom równości oraz sprawiedliwości społecznej i wstąpiło na służbę bolszewików. Do połowy lat trzydziestych XX wieku istotną rolę, szczególnie na wyższych szczeblach hierarchii wojskowej, odgrywali tak zwani inorodcy – przedstawiciele różnych narodów mających własną państwowość. Byli wśród nich nie tylko Łotysze, Polacy, Niemcy czy Szwedzi, ale także reprezentacji innych narodów, w tym, na przykład, Szwajcarzy czy przedstawiciele narodów bałkańskich. W artykule podjęta została próba syntetycznego przedstawienia represji wobec inorodców w korpusie oficerskim Armii Czerwonej w czasie wielkiej czystki. Mechanizmów nimi rządzących i następstw, jakie spowodowały, przede wszystkim całkowitej marginalizacji roli inorodców w wyniku represji i ustanowienia pełnej hegemonii wschodnich Słowian – Rosjan, Ukraińców i Białorusinów.
Źródło:: Res Historica; 2017, 43
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Z dziejów kontaktów polskich i ukraińskich badaczy starożytności w okresie międzywojennym: przypadek Andrija S. Kocewałowa
From the History of Contacts of Polish and Ukrainian Antiquity Researchers in the Interwar Period: the Case of Andriy S. Kocevalov
Autorzy:: Królczyk, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/33774017.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Andriy Kocevalov
Lviv
Kharkiv
Soviet Ukraine
classical philology
ancient history
Andrij Kocewałow
Lwów
Charków
radziecka Ukraina
filologia klasyczna
historia starożytna
Opis:: W niniejszym tekście omówiono związki pomiędzy polskimi uczonymi, reprezentującymi Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie oraz Polskie Towarzystwo Filologiczne (w tym zwłaszcza profesorem Ryszardem Ganszyńcem) a filologiem klasycznym i historykiem starożytności z Charkowa – Andrijem S. Kocewałowem. Zaowocowały one ukazaniem się w Polsce prac naukowych pióra Kocewałowa. Rozważania autora rzucają niewątpliwie nowe światło na zagadnienie kontaktów naukowych badaczy antyku z Polski i radzieckiej Ukrainy w okresie międzywojennym, choć oczywiście nie wyczerpują tej problematyki. Stanowią też – w szerszej perspektywie badawczej – przyczynek do analizy zawiłych i trudnych polsko-radzieckich relacji naukowych w okresie dwudziestolecia międzywojennego, a zarazem jednoznacznie świadczą , że pomimo istnienia barier politycznych współpraca pomiędzy uczonymi z obu krajów mogła się rozwijać, choć oczywiście w dosyć ograniczonym wymiarze.
This text discusses the relationship between Polish classical philologists, representing the Jan Kazimierz University in Lwów (today Lviv in Ukraine) and the Polish Philological Society (especially Professor Ryszard Ganszyniec) and Andriy S. Kocevalov, a classical philologist and historian of antiquity from Soviet Ukraine, specifically from Kharkiv. These contacts resulted in the publication of scientific works by Kocevalov in Poland in the interwar period. The author's considerations shed a new light on the issue of scientific contacts between scholars of antiquity from Poland and Soviet Ukraine between the First and Second World Wars, although they obviously do not exhaust the problem. In a broader research perspective, they are also a contribution to the analysis of intricate and difficult Polish–Soviet scientific relations in the interwar period, and at the same time they clearly prove that despite the existence of political barriers, cooperation between scholars from both countries could develop, although obviously in a rather limited dimension.
Źródło:: Res Historica; 2022, 54; 431-450
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Bogactwo w czasach radzieckich: wymiar materialny życia ukraińskiej elity ekonomicznej w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku
Autorzy:: Skubii, Iryna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/631983.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: consumption
everyday life
material world
economic elite
‘nepman’
‘red director’
Soviet Ukraine
konsumpcja
codzienność
dobra materialne
elita ekonomiczna
‘czerwony dyrektor’
Sowiecka Ukraina
“nepman”
“red director”
Opis:: The purpose of this research is to investigate the material world of the Ukrainian economic elites in the 1920s–1930s. The turn to the Communist ideology caused the transformation of the state’s and society’s attitude towards everyday life and the world of things. In those circumstances, wealth and luxury as characteristic features of the material world of any elite should have also lost their relevance. The material world of the Ukrainian economic elites under NEP and early Stalinism kept all signs of belonging to the higher social strata. Thus, the main objects of this research are two groups of the Ukrainian economic elites: private entrepreneurs and managers of state industrial companies, ‘nepmen’ and Soviet ‘red directors’ respectively.It is necessary to find out what were the features of wealth in Soviet times. Some other important issues arise: what the material world of the Ukrainian economic elite was during the 1920s–1930s; what the difference in the position of its various representatives was; what kind of goods ‘created’ the elitist everyday life for entrepreneurs and directors of the Soviet industry; whether it is possible to create a sort of formula of wealth in the Soviet times in the interwar period.In fact, the personal and social identity of the economic elites in the 1920s–1930s was shaped by the possession of a certain set of goods and services that emphasized the status of their owners. Some researchers, on the contrary, suggest paying attention to the immateriality as a key feature of the Soviet project as a whole. That is why the prosperous consumer groups of Soviet society could be an interesting and controversial field of research, which can lead to understanding how the ideals of equality were implemented in practice.During the 1920s and 1930s, the social class of the Soviet economic elite and its consumer culture were formed. Both for ‘nepmen’ and ‘red directors’ things had the same material value. However, the acquisition of wealth by those two groups of the economic elite took place in a different way. While private traders bought certain material assets, the Soviet managers received them, mainly through a system of state distribution for workers or through social benefits. As a result, their consumer basket included not only things of everyday consumption, but also more durable items such as real estate, vehicles and other property.To summarize, the material values, symbols of luxury and wealth, were extremely valuable for the economic elites of the 1920s–1930s. It was one of the reasons that differentiated them from other strata of Soviet society. Their consumption had statutory and demonstrative features. It was the period when shortage and closed distribution of goods transformed usual everyday things into luxury items that were available only to the higher layers. In fact, the priority of wealth as the characteristic feature of the elite led to the formation of a privileged group of Soviet society, based on the ownership of property and goods.
Artykuł ma na celu zbadanie materialnego wymiaru życia ukraińskich elit ekonomicznych w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku. Implementacja ideologii komunistycznej spowodowała zmianę w nastawieniu państwa i społeczeństwa do życia codziennego oraz świata dóbr materialnych. W zaistniałych okolicznościach bogactwo i luksus, stanowiące wartość definiującą świat materialny każdej grupy z wyższych sfer, powinny były stracić swoją ważność. Tenże aspekt świata ukraińskich elit gospodarczych pod rządami NEP i wczesnego stalinizmu zachował wszystkie oznaki przynależności do wyższych warstw społecznych. Głównym obiektem niniejszej analizy są dwie grupy społeczne: prywatni przedsiębiorcy (nepmen) oraz zarządcy państwowych przedsiębiorstw przemysłowych, sowieccy czerwoni dyrektorzy.Istotnym punktem pracy jest zdefiniowanie cech bogactwa w czasach radzieckich. Ponadto, w tekście wyłaniają się również inne ważne do poruszenia kwestie, to jest: nakreślenie obrazu materialnego świata ukraińskiej elity gospodarczej w latach dwudziestych i trzydziestych XX w., wyznaczenie różnic w pozycji społecznej różnych jej przedstawicieli, określenie jakie dobra kontrybuowały w tworzeniu ekskluzywnego życia codziennego przedsiębiorców oraz dyrektorów przemysłu radzieckiego. Autorka zadaje pytanie o to, czy możliwe jest stworzenie pewnego rodzaju przepisu na zdobycie bogactwa w czasach radzieckich okresu międzywojennego.W rzeczywistości, osobista i społeczna tożsamość elit ekonomicznych w latach dwudziestych i trzydziestych XX w. definiowana była przez dostęp do określonego zestawu dóbr i usług, które podkreślały status ich właścicieli. Przeciwne zdanie wyrażają niektórzy z badaczy, którzy sugerują konieczność zwrócenia uwagi na niematerialne aspekty jako kluczową cechę projektu sowieckiego jako całości. Ze względu na tą dwojakość poglądów dobrze usytuowane grupy konsumenckie społeczeństwa radzieckiego mogą być interesującym, kontrowersyjnym obszarem badawczym, którego badanie doprowadzić może do zrozumienia w jaki sposób ideały równościowe realizowane były w praktyce.W latach dwudziestych i trzydziestych XX w. pojawiła się nowa klasa społeczna, a wraz z nią charakterystyczna dla niej kultura konsumpcyjna. Zarówno nepmeni, jak i czerwoni dyrektorowie przypisywali rzeczom tą samą wartość materialną. Niemniej obie z tych grup dochodziły do bogactwa w inny sposób. Prywatni przedsiębiorcy zdobywali pewne dobra materialne drogą zakupu, podczas gdy radzieccy kierownicy otrzymywali je za pośrednictwem systemu państwowej dystrybucji lub pomocy socjalnej. Okoliczności te sprawiły, że w ich koszyku konsumenckim znalazły się nie tylko przedmioty codziennego użytku, ale również obiekty bardziej trwałe – nieruchomości, pojazdy oraz inny dobytek.Podsumowując, obiekty materialne – symbole luksusu i bogactwa, były niesamowicie cenne dla elit ekonomicznych tamtych lat. Odróżniały one te grupy od innych warstw społeczeństwa radzieckiego. Ich konsumpcja sygnalizowała przynależność do grupy i stanowiła jej gwarant. Lata dwudzieste i trzydzieste XX w. były okresem, w którym deficyt towarów oraz ich zamknięta dystrybucja uczyniły przedmioty codziennego użytku przedmiotami luksusowymi, dostępnymi jedynie dla wyższych warstw. Priorytet gromadzenia bogactwa, jako cechy charakterystycznej dla elit, doprowadził do powstania uprzywilejowanej grupy społeczeństwa radzieckiego, wywodzącej swoje korzenie z posiadania dóbr i własności.
The purpose of this research is to investigate the material world of Ukrainian economic elites in 1920-1930s. The turn to the Communist ideology caused the transformation of the state’s and society’s attitude towards the everyday life and the world of things. In those circumstances wealth, luxury, as characteristic features of the material world of any elite, should have also lost its relevance. The material world of the Ukrainian economic elites under NEP and early Stalinism kept all signs of belonging to the higher social strata. Thus, the main objects of this research are two groups of Ukrainian economic elites: private entrepreneurs and managers of state industrial companies, “nepmen” and Soviet “red directors” respectively.It is necessary to find out what were the features of wealth in Soviet times? What was the material world of the Ukrainian economic elite during the 1920s-1930s? What was the difference in the position of its various representatives? What kind of goods “created” the elite everyday life for entrepreneurs and directors of Soviet industry? Is it possible to create a sort of formula of wealth in Soviet times in the interwar peiod?In fact, the personal and social identity of the economic elites in the 1920s-1930s was shaped by the possession of a certain set of goods and services that emphasized the status of their owner. Some researchers, on the contrary, suggest to pay attention on the immateriality as a key feature of the Soviet project as a whole. That is why the prosperous consumer groups of Soviet society could be an interesting and controversial field of research, which can lead to understanding how were implemented the ideals of equality in practice.During the 1920s and 1930s, the social class of the Soviet economic elite and its consumption culture was formed. Both for “nepman” and “red director” things represented the same material value. However, the acquisition of wealth by those two groups of the economic elite took place in a different way. When a private trader bought certain material assets, the Soviet manager received them, mainly through a system of state distribution for workers or through the though social benefits. As a result, his consumer basket included not only things of everyday consumption, but also more durable items such as real estate, vehicles and other property.To summarize, the material values, symbols of luxury and wealth, were extremely valuable for the economic elites of 1920-1930s. It was one of the reasons that differed them from the others strata of Soviet society. Their consumption had the statutory and demonstrative features. It was the period when shortage and closed distribution of goods transformed usual everyday things into luxury items that were only available to the higher circles. In fact, the priority of wealth as the characteristic features of the elite, led to the formation of privileged group of Soviet society, based on the ownership of property and goods.
Źródło:: Res Historica; 2019, 48
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Początek stosunków Łotwy i Polski: pierwsze kontakty, wiosna-jesień 1919 roku
Autorzy:: Jēkabsons, Ēriks
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/631460.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Latvian-Polish relations, the beginning of independance, war with Soviet Russia, military cooperation
łotewsko-polskie stosunki, początek niepodległoci, wojna z Rosją Radziecką, współpraca wojskowa
Opis:: Artykuł porusza kwestię początków, nawiązania międzypaństwowych stosunków łotewsko-polskich w 1919 r. Kiedy sytuacja polityczna i wojskowa na Łotwie ustabilizowała się, wkrótce pojawiło się także zagadnienie nawiązania kontaktów między łotewskimi i polskimi ruchami politycznymi, których geneza sięgała jeszcze okresu końca XIX w. Już wiosną i latem 1919 r. wyraźnie zaznaczyły się warunki, które w końcu tego roku doprowadziły do określonej łotewsko-polskiej współpracy wojskowej i politycznej. W artykule zanalizowano motywy oraz cele obydwu stron, pierwsze kontakty obu delegacji na Konferencję Pokojową w Paryżu i te mające miejsce na Łotwie, wpływy ziemiaństwa polskiego Łatgalii (b. Inflant Polskich) na stosunek Polski do tego obszaru, ustanowienie łotewsko-polskich stosunków wojskowych oraz ich rozwój latem, a następnie pobyt pierwszej łotewskiej delegacji rządowej w Polsce we wrześniu 1919 r. Właśnie latem tego roku nastąpiło stosunkowo dobrze widoczne zbliżenie obydwu państw, co było wywołane pewnymi wspólnymi interesami, a przede wszystkim zagrożeniem ze strony tych samych wrogów – bolszewickiej Rosji i reakcyjnego czynnika niemieckiego w regionie.
Źródło:: Res Historica; 2016, 42
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Początek stosunków Łotwy i Polski: pierwsze kontakty, wiosna-jesień 1919 roku
Autorzy:: Jēkabsons, Ēriks
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/631567.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Latvian-Polish relations, the beginning of independance, war with Soviet Russia, military cooperation
łotewsko-polskie stosunki, początek niepodległoci, wojna z Rosją Radziecką, współpraca wojskowa
Opis:: The article is devoted to the establishing and beginnings of Latvian-Polish international relations in 1919 when political and military situation in Latvia was stabilized. Shortly are reviewed also the first contacts between Latvian and Polish political movements already from the end of the 19th century. During the spring and summer of 1919, distinctly emerged the conditions which led to definite Latvian-Polish military and political cooperation. The article analyzes motives and aims of both sides, the first contacts of both delegations at Paris Peace Conference, the first contacts in Latvia, the establishing of Latvian-Polish military relations and their development during the summer, the activities of first Latvian state delegation in Poland in September. During the summer of 1919, it became visible the establishing of friendly relations of both countries which was determined by common interests, first of all – the common enemies – the Soviet Russia and a reactionary German factor in the region.
Artykuł porusza kwestię początków, nawiązania międzypaństwowych stosunków łotewsko-polskich w 1919 r. Kiedy sytuacja polityczna i wojskowa na Łotwie ustabilizowała się, wkrótce pojawiło się także zagadnienie nawiązania kontaktów między łotewskimi i polskimi ruchami politycznymi, których geneza sięgała jeszcze okresu końca XIX w. Już wiosną i latem 1919 r. wyraźnie zaznaczyły się warunki, które w końcu tego roku doprowadziły do określonej łotewsko-polskiej współpracy wojskowej i politycznej. W artykule zanalizowano motywy oraz cele obydwu stron, pierwsze kontakty obu delegacji na Konferencję Pokojową w Paryżu i te mające miejsce na Łotwie, wpływy ziemiaństwa polskiego Łatgalii (b. Inflant Polskich) na stosunek Polski do tego obszaru, ustanowienie łotewsko-polskich stosunków wojskowych oraz ich rozwój latem, a następnie pobyt pierwszej łotewskiej delegacji rządowej w Polsce we wrześniu 1919 r. Właśnie latem tego roku nastąpiło stosunkowo dobrze widoczne zbliżenie obydwu państw, co było wywołane pewnymi wspólnymi interesami, a przede wszystkim zagrożeniem ze strony tych samych wrogów – bolszewickiej Rosji i reakcyjnego czynnika niemieckiego w regionie.
Źródło:: Res Historica; 2016, 42
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Początek stosunków Łotwy i Polski: pierwsze kontakty, wiosna-jesień 1919 roku
Autorzy:: Jēkabsons, Ēriks
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/953505.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: latvian-polish relations
the beginning of independance
war with soviet
russia
military cooperation
łotewsko-polskie stosunki
początek niepodległoci
wojna z rosją
radziecką
współpraca wojskowa
Opis:: Artykuł porusza kwestię początków, nawiązania międzypaństwowych stosunków łotewsko-polskich w 1919 r. Kiedy sytuacja polityczna i wojskowa na Łotwie ustabilizowała się, wkrótce pojawiło się także zagadnienie nawiązania kontaktów między łotewskimi i polskimi ruchami politycznymi, których geneza sięgała jeszcze okresu końca XIX w. Już wiosną i latem 1919 r. wyraźnie zaznaczyły się warunki, które w końcu tego roku doprowadziły do określonej łotewsko-polskiej współpracy wojskowej i politycznej. W artykule zanalizowano motywy oraz cele obydwu stron, pierwsze kontakty obu delegacji na Konferencję Pokojową w Paryżu i te mające miejsce na Łotwie, wpływy ziemiaństwa polskiego Łatgalii (b. Inflant Polskich) na stosunek Polski do tego obszaru, ustanowienie łotewsko-polskich stosunków wojskowych oraz ich rozwój latem, a następnie pobyt pierwszej łotewskiej delegacji rządowej w Polsce we wrześniu 1919 r. Właśnie latem tego roku nastąpiło stosunkowo dobrze widoczne zbliżenie obydwu państw, co było wywołane pewnymi wspólnymi interesami, a przede wszystkim zagrożeniem ze strony tych samych wrogów – bolszewickiej Rosji i reakcyjnego czynnika niemieckiego w regionie.
The article is devoted to the establishing and beginnings of Latvian-Polish international relations in 1919 when political and military situation in Latvia was stabilized. Shortly are reviewed also the first contacts between Latvian and Polish political movements already from the end of the 19th century. During the spring and summer of 1919, distinctly emerged the conditions which led to definite Latvian-Polish military and political cooperation. The article analyzes motives and aims of both sides, the first contacts of both delegations at Paris Peace Conference, the first contacts in Latvia, the establishing of Latvian-Polish military relations and their development during the summer, the activities of first Latvian state delegation in Poland in September. During the summer of 1919, it became visible the establishing of friendly relations of both countries which was determined by common interests, first of all – the common enemies – the Soviet Russia and a reactionary German factor in the region.
Źródło:: Res Historica; 2016, 42
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Stosunki łotewsko-polskie jesienią 1919 roku: kontekst rosyjskiej białej armii Bermondta
Autorzy:: Jēkabsons, Ēriks
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/631515.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: the Baltic region, Latvian-Polish relations, Bermondt, military activities in 1919, Germany, Soviet Russia
Region baltycki
łotewsko-polskie stosunki
Bermondt, dzialania wojenne w 1919 r.
Niemcy, Rosja Radziecka
Opis:: The interest in mutual relations in Latvia and Poland was visible already since the beginning of 1919, however, it was only in the summer of 1919 that the Latvian-Polish relations started to develop more dynamically. They were important for both sides. Since the situation in the region was highly complicated, the Latvian-Polish relations exhibited also general policy tendencies, determined by the policy of the Soviet Russia, anti-Bolshevik or White Russia, Germany, Poland, Lithuania (including the relations of both of these states), Latvia, Estonia, Finland and other countries.The aim of the present paper is to display the state of Latvian-Polish relations from autumn 1919, which was the time of fighting against the white army of Bermondt on the territory of Latvia and Lithuania. Due to common threat, the relations between Latvia and Poland became visibly closer, and they were developing after summer 1919. The relations were determined mainly by the common interests and enemies (Soviet Russia, Germany) in the region. This process got accelerated and gained greater significance as a result of the activities of German armies, also in Latvia and Lithuania. When the German-Russin army commanded by Pavel Bermondt attacked the capital of Latvia in October 1919, Latvians made enormous efforts to stop this offensive. In autumn 1919 during fighting against Bermondt’s army Latvian and Polish relations got closer than before. In case of Latvia, this was due to Latvians’ hope to receive help from Poland in the fighting against Bermondt. At that time, Latvia’s relations with Lithuania were not good due to territorial dispute and differences in foreign policy. In case of Poland, on the other hand, what mattered was the aim of attracting Latvia to Poland in political and military terms in order to exert influence on Lithuania in this way. Simultaneously, another reason was preventing attempts to establish contacts between two Poland’s enemies, Russia and Germany. The final reason was the military factor, based on operational considerations: in the event of Bermondt’s victory, Poland’s potential front against Germany would get significantly longer.
Zainteresowanie Łotwy i Polski wzajemnymi relacjami było zauważalne już od początku 1919 roku, jednak dopiero latem 1919 roku stosunki łotewsko-polskie zaczęły się rozwijać dynamiczniej. Dla obydwu stron były one ważne, a wobec tego, że sytuacja w regionie była niezwykle skomplikowana, na przykładzie stosunków łotewsko-polskich wyraźnie zauważalne są też tendencje ogólne, zdeterminiowane polityką Rosji Radzieckiej, antybolszewickiej lub białej Rosji, Niemiec, Polski, Litwy (w tym – stosunków obydwu tych państw), Łotwy, Estonii, Finlandii i innych krajów. Celem niniejszego artykułu jest pokazanie stosunków łotewsko-polskich jesienią 1919 roku, kiedy na Łotwie i Litwie toczyły się walki z białą armią Bermondta. Wówczas, w obliczu wspólnego niebezpieczeństwa, miało miejsce definitywne zbliżenie między Łotwą i Polską. Od lata 1919 roku rozwijały wzajemne stosunki łotewsko-polskie. Było to zdeterminowane przede wszystkim wspólnymi interesami i wspólnymi wrogami (Rosja Radziecka, Niemcy) w regionie. Ten proces został przyśpieszony i nabrał wyjątkowego znaczenia przez dzialalność wojsk niemieckich, także na Łotwie i Litwie. Dowodzona przez Pawła Bermondta armia niemiecko - rosyjska w październiku 1919 r. atakowała stolicę Łotwy i Łotyszom z olbrzymim wysiłkiem udało się ofensywę powstrzymać. Właśnie w czasie walk z armią Bermondta jesienią 1919 roku miało miejsce definitywne zbliżenie łotewsko-polskie. W przypadku Łotwy była ona spowodowana przede wszystkim nadzieją na otrzymanie pomocy Polski do walki z Bermondtem. Działo się to w sytuacji, w której stosunki z Litwą nie układały się najlepiej z powodu sporu terytorialnego oraz odmiennej polityki zagranicznej. W przypadku Polski istotny wydawał się zamiar politycznego i wojskowego przyciągnięcia do sobie Łotwy, aby takim sposobem oddziaływać na Litwę. Jednocześnie chodziło o uniemożliwienie prób ustanowienia w regionie bałtyckim kontaktów między dwoma wrogami Polski, Rosją i Niemcami. Nie bez znaczenia był także czynnik wojskowy, oparty na rozważaniach operacyjnych: w przypadku zwycięstwa Bermondta znacznie przedłużyłby się ewentualny front polski przeciwko Niemiec.
Źródło:: Res Historica; 2017, 43
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Stosunki łotewsko-polskie jesienią 1919 roku: kontekst rosyjskiej białej armii Bermondta
Autorzy:: Jēkabsons, Ēriks
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/631808.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: the Baltic region, Latvian-Polish relations, Bermondt, military activities in 1919, Germany, Soviet Russia
Region baltycki
łotewsko-polskie stosunki
Bermondt, dzialania wojenne w 1919 r.
Niemcy, Rosja Radziecka
Opis:: Zainteresowanie Łotwy i Polski wzajemnymi relacjami było zauważalne już od początku 1919 roku, jednak dopiero latem 1919 roku stosunki łotewsko-polskie zaczęły się rozwijać dynamiczniej. Dla obydwu stron były one ważne, a wobec tego, że sytuacja w regionie była niezwykle skomplikowana, na przykładzie stosunków łotewsko-polskich wyraźnie zauważalne są też tendencje ogólne, zdeterminiowane polityką Rosji Radzieckiej, antybolszewickiej lub białej Rosji, Niemiec, Polski, Litwy (w tym – stosunków obydwu tych państw), Łotwy, Estonii, Finlandii i innych krajów. Celem niniejszego artykułu jest pokazanie stosunków łotewsko-polskich jesienią 1919 roku, kiedy na Łotwie i Litwie toczyły się walki z białą armią Bermondta. Wówczas, w obliczu wspólnego niebezpieczeństwa, miało miejsce definitywne zbliżenie między Łotwą i Polską. Od lata 1919 roku rozwijały wzajemne stosunki łotewsko-polskie. Było to zdeterminowane przede wszystkim wspólnymi interesami i wspólnymi wrogami (Rosja Radziecka, Niemcy) w regionie. Ten proces został przyśpieszony i nabrał wyjątkowego znaczenia przez dzialalność wojsk niemieckich, także na Łotwie i Litwie. Dowodzona przez Pawła Bermondta armia niemiecko - rosyjska w październiku 1919 r. atakowała stolicę Łotwy i Łotyszom z olbrzymim wysiłkiem udało się ofensywę powstrzymać. Właśnie w czasie walk z armią Bermondta jesienią 1919 roku miało miejsce definitywne zbliżenie łotewsko-polskie. W przypadku Łotwy była ona spowodowana przede wszystkim nadzieją na otrzymanie pomocy Polski do walki z Bermondtem. Działo się to w sytuacji, w której stosunki z Litwą nie układały się najlepiej z powodu sporu terytorialnego oraz odmiennej polityki zagranicznej. W przypadku Polski istotny wydawał się zamiar politycznego i wojskowego przyciągnięcia do sobie Łotwy, aby takim sposobem oddziaływać na Litwę. Jednocześnie chodziło o uniemożliwienie prób ustanowienia w regionie bałtyckim kontaktów między dwoma wrogami Polski, Rosją i Niemcami. Nie bez znaczenia był także czynnik wojskowy, oparty na rozważaniach operacyjnych: w przypadku zwycięstwa Bermondta znacznie przedłużyłby się ewentualny front polski przeciwko Niemiec.
Źródło:: Res Historica; 2017, 43
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Polskie decyzje dotyczące działań wojennych na Froncie Północno-Wschodnim w lipcu 1920 r. i ich wpływ na dalszą karierę wojskową generała broni Stanisława Szeptyckiego. Przyczynek do biografii generała
Polish Decisions Regarding Military Operations on the North-Eastern Front in July 1920 and Their Impact on the Further Military Career of General Stanisław Szeptycki. A Contribution to the General’s Biography
Autorzy:: Wojtaszak, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/33914954.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: biography
organization of the Polish Army
Polish-Soviet war
generals of the Polish Army
coup d'état in 1926
biografia
organizacja Wojska Polskiego
wojna polsko-sowiecka
generalicja Wojska Polskiego
zamach stanu w 1926 r.
Opis:: Generał Stanisław hrabia Szeptycki należał do grupy oficerów, którzy swoją karierę wojskową rozpoczęli w okresie zaborów w armii Habsburgów. Urodził się w Przyłbicach w zaborze austro-węgierskim. Należał do rodziny arystokratycznej, o dużym zaangażowaniu patriotycznym i religijnym. Wielu przedstawicieli rodu było biskupami (obrządek greckokatolicki) albo poświęciło się służbie wojskowej. Był wnukiem znanego polskiego komediopisarza Aleksandra Fredry. W armii austro-węgierskiej dosłużył się stopnia generała majora. Podczas I wojny światowej przeszedł do Legionów Polskich, stając na ich czele w 1916 r. W 1917 r. został generalnym gubernatorem okupacji austro-węgierskiej w Lublinie. Na znak protestu po ustaleniach w traktacie brzeskim (19 lutego 1918 r.), pomijających Polskę, podał się do dymisji. Po wojnie znalazł się w Wojsku Polskim, obejmując funkcję szefa Sztabu Generalnego. Walczył w wojnie polsko-sowieckiej, był dowódcą dywizji w 4. Armii i frontu „gen. Stanisława Szeptyckiego”, a następnie frontu Północno-Wschodniego. Po lipcowej ofensywie sowieckiej M. Tuchaczewskiego z 1920 r., ze względu na chorobę, odsunięty z dowodzenia frontem. Na skutek różnic w ocenie polskich działań militarnych wszedł w spór z Józefem Piłsudskim. W 1921 r. został dowódcą Inspektoratu Armii nr IV w Krakowie, a następnie ministrem spraw wojskowych w rządzie Wincentego Witosa. Przeciwnik Józefa Piłsudskiego. Od 1926 r., po zamachu stanu, przeszedł w stan spoczynku.
General Stanisław Count Szeptycki belonged to a group of officers who began their military career in the Habsburg army during the partitions. He was born in Przyłbice in the Austro-Hungarian partition. He belonged to an aristocratic family with great patriotic and religious commitment. Many representatives of the family were bishops (Greek-Catholic rite) or devoted themselves to military service. He was the grandson of the famous Polish comedy writer Aleksander Fredro. In the Austro-Hungarian army, he reached the rank of major general. During World War I, he joined the Polish Legions, becoming their leader in 1916. In 1917, he became the general governor of the Austro-Hungarian occupation in Lublin. As a sign of protest after the provisions of the Treaty of Brest-Litovsk (February 19, 1918) omitting Poland, he resigned. After the war, he joined the Polish Army, taking the position of Chief of the General Staff. He fought in the Polish-Soviet war and was the commander of a division, the 4th Army, and the front of „Gen. Stanisław Szeptycki” and then the North-Eastern Front. After the July Soviet offensive by M. Tuchaczewski in 1920, due to illness, he was removed from command of the front. As a result of differences in the assessment of Polish military activities, he entered into a dispute with Józef Piłsudski. In 1921, he became the commander of the Inspectorate of the Army No. IV in Krakow, and then the minister of military affairs in the government of Wincenty Witos. Opponent of Józef Piłsudski. In 1926, after the coup, the state retired.
Źródło:: Res Historica; 2023, 56; 479-506
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: ‘Wszystkiemu winni są litewscy prowokatorzy…’. Aneksja Litwy przez ZSRR latem 1940 r. w świetle dokumentów dyplomatycznych i materiałów propagandowych
Autorzy:: Dworacki, Juliusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/632354.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: 1940
Lithuania
Soviet Union
Third Reich
independence
annexation
Molotov-Ribbentrop Pact
Mutual Assistance Treaty
Antanas Smetona
Juozas Urbšys
Joseph Stalin
Vyacheslav Molotov
Litwa
Związek Sowiecki
III Rzesza
niepodległość
aneksja
Pakt Ribbentrop-Mołotow
traktat o wzajemnej pomocy
Józef Stalin
Wiaczesław Mołotow
Opis:: The research problem addressed in this paper is the issue of the process of the accession of the Republic of Lithuania to the Soviet Union in the summer of 1940 and the political context of this event. There is much historical and political controversy nowadays around the history of Kremlin politics in 1939–1941, but recently the subject of annexation of Lithuania has not been discussed, and the issue of relations and diplomatic relations between the two countries has not been described in detail so far in Polish historiography. The research question was formulated as follows: why, in spite of the October 1939 Mutual Assistance Treaty, did Moscow decide to change the status quo and directly annex the neighbouring country, disregarding the considerable number of alternative scenarios and extensive possibilities of controlling Lithuania's policy? The research was conducted by analysing the documents of the diplomatic services of both countries (among which diplomatic correspondence occupies a special place), the then Soviet press from the point of view of the propaganda message used, as well as using memoiristic sources. As a result of the conducted research, no definite reasons for initiating the process of annexation of Lithuania by the USSR were defined, but a number of factors that may have a significant impact on the Kremlin's move were revealed. These include the successes of the Third Reich in the Second World War at that time, which, according to Moscow, could threaten the position of the USSR in the Baltic States and the achievements made, as well as the Kremlin's far-reaching imperial plans and the search for borders in the region.
Problemem badawczym poruszonym w niniejszej pracy jest zagadnienie procesu przyłączenia Republiki Litewskiej do Związku Radzieckiego latem 1940 r. oraz kontekst polityczny tego wydarzenia. Współcześnie wokół historii polityki Kremla w latach 1939–1941 istnieje dużo kontrowersji historycznych i politycznych, niemniej w ostatnim czasie w polskiej historiografii temat aneksji Litwy nie był poruszany, a zagadnienie relacji i zależności dyplomatycznych między obydwoma państwami nie było dotąd wyczerpująco opisane. Pytanie badawcze sformułowano następująco: dlaczego, mimo obowiązywania Układu o przyjaźni, współpracy i pomocy wzajemnej z października 1939 r., Moskwa zdecydowała się na zmianę status quo i bezpośrednią aneksję sąsiedniego państwa mimo znacznych alternatywnych szerokich możliwości kontroli polityki Litwy? Badanie przeprowadzono analizując opracowane dokumenty służb dyplomatycznych obydwu państw (wśród których szczególne miejsce zajmuje korespondencja dyplomatyczna), ówczesną prasę radziecką pod kątem stosowanego przekazu propagandowego, a także wykorzystano źródła memuarystyczne. W wyniku przeprowadzonych badań nie zdefiniowano jednoznacznych przyczyn zapoczątkowania procesu aneksji Litwy przez ZSRR, natomiast ujawniono szereg czynników mogących mieć znaczący wpływ na takie posunięcie Kremla. Należą do nich zarówno sukcesy III Rzeszy w II wojnie światowej w tym czasie co, zdaniem Moskwy, mogłoby zagrozić pozycji ZSRR w krajach bałtyckich i osiągniętym zdobyczom, jak również dalekosiężne plany imperialne Kremla i dążenie do rewizji granic w regionie.
Źródło:: Res Historica; 2019, 48
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Soviet" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język