Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Kariera"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Aleksander Świeżawski, chorąży lubaczowski. Kariera średniego szlachcica z województwa bełskiego w czasach saskich
    Autorzy:
    Bondyra, Wiesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/631931.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Opis:
    Artykuł nie posiada streszczenia w języku polskim.
    Źródło:
    Res Historica; 2013, 35
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aleksander Świeżawski, chorąży lubaczowski. Kariera średniego szlachcica z województwa bełskiego w czasach saskich
    Autorzy:
    Bondyra, Wiesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/631995.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Opis:
    The presented outline of the biography of Aleksander Świeżawski is an example of a career possible in the times of the Saxon House of Wettin for a middle-class nobleman who due to his wide-ranging actions, on the local forum, but also on parliamentary and military, as well as his thriftiness including the contacts with the royal court and the magnate protection, came up in the world to the rank of a wealthy nobleman, who could give his daughters in marriage to the magnates’ sons. Having inherited only a small part of one village, towards the end of his life he already had 5 entire villages, 6 hereditary parts and 13 royal villages. He did not manage, however, to gain any advancement to more significant offices. The path to this career was most assuredly hindered by his engagement in anti-royal opposition. Aleksander Świeżawski was undoubtedly most distinguished representative of his house in the 18th century. However, it does not mean that the period lacked in influential individuals. It is worthy to mention three out of four brothers: Jan Antoni (died in 1744), a wojski and a vice-mayor (podstarości) of Bełz, Maciej aka Mateusz (died after 1799), a district king’s cup-bearer of Busk (cześnik), Jan Świeżawski (died in 1744), a pantler (stolnik) of Horodło and a starost of Pełczyce, Franciszek Świeżawski (died in 1769), a pantler (stolnik) of Grabowiec.   In the future decades the main role, amongst the extended familia, was still played by the Bełz line. Together with the goods divided between different representatives towards the end of the 18th century it would have to be referred to as typically middle-nobility class. For none of its representatives could equal, through significance and wealth, to the aforementioned Aleksander. In the 19th century the Świeżawscy, thanks to their marriages and purchases, additionally enriched themselves with villages or their parts in Hołubie (nowadays Gołębie), Piaseczno, Miętkie and Żerniki, but also in Stryjów. In completely new socio-political conditions, in this and the next centuries, the family could deliver such excellent individuals as historians Ernest (died in 1919) and Aleksander (died in 2013), and Stefan, (died in 2004), a philosophy historian.
    Artykuł nie posiada streszczenia w języku polskim.
    Źródło:
    Res Historica; 2013, 35
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wczesna kariera Aureliusza Wiktora i świadectwo Ammianusa Marcellinusa (Amm. 21.10.6)
    Autorzy:
    Suski, Robert Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/631721.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Roman historiography, breviarium, late Roman Empire, Aurelius Victor, Ammianus Marcellinus
    rzymska historiografia, brewiaria, późne cesarstwo rzymskie, Aureliusz Wiktor, Ammianus Marcellinus
    Opis:
    Our knowledge on Aurelius Victor’s career is very limited. In the year 360, Julian appointed him as governor of Pannonia. According to H.W. Bird’s hypothesis, Aurelius Victor may have been employed in the imperial administration some time earlier and served as a notary. Although it has no verifiable foundation in ancient sources, this hypothesis has been widely accepted. I would like to call attention to the clues that could serve as arguments against the hypothetical notarial office held by Aurelius Victor. The present text is based on an analysis of how Ammianus Marcellinus portrays his characters. The analysis has demonstrated that Aurelius Victor was not very likely to have served as an imperial notary. If someone was employed in the echelons of the imperial administration, Ammianus Marcellinus would reference that fact. Holding the office of imperial notary is something that is mentioned in his work on many occasions, regardless of whether it was justified by the narrative’s demands or not. The phrase scriptorem historicum is such an unusual manner of describing a person that, as could be concluded, it is quite likely that Ammianus Marcellinus had no other idea how to define Aurelius Victor, and therefore I reject H.W. Bird’s hypothesis.
    O karierze Aureliusza Wiktora nie wiadomo zbyt dużo. Sam twierdził, że pochodził z ubogiej rodziny, a mimo to Julian mianował go namiestnikiem Panonii II. O tym ostatnim informuje nas Ammianus Marcellinus. Stąd zaproponowano hipotezę, że Aureliusz Wiktor, podobnie jak Eutropius, pracował w cesarskiej kancelarii, był notariuszem. W artykule zanalizowano sposób przedstawiania postaci przez Ammianusa Marcellinusa. Historyk ów prawie zawsze wspominając po raz pierwszy postacie, opisywał je sprawowanymi funkcjami. Tymczasem ze sposobu opisania Aureliusza Wiktora jako autora historii nie wynika, aby pracował on w cesarskiej kancelarii. A przynajmniej Ammianus Marcellinus nie miał takiej wiedzy.
    Źródło:
    Res Historica; 2018, 46
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kariera polityczna Leonarda Marcina Świeykowskiego: od podsędka do wojewody – przypadek czy nowe zasady kształtowania się elit w czasach Stanisława Augusta?
    Autorzy:
    Rolnik, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/632129.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Stanisław Augustus, the elite of the Polish Commonwealth, public life, Leonard Marcin Świeykowski
    Stanisław August, elity Rzeczypospolitej, życie publiczne, Leonard Marcin Świeykowski
    Opis:
    The purpose of the article is to analyse the manner in which the political elites were created and the paths which led to those elites. The focus is on the career of Leonard Marcin Świeykowski, which is compared to a number of other cases of senatorial careers, inter alia those of Gedeon Jeleński and Adam Chmara. All of these people produced similar family archives. These sources have allowed a reconstruction of the mechanisms of their careers, which are substantially similar. This is clearly discernible in King Stanisław Augustus’s creation of the circle of royal supporters. Submissiveness toward the decision-making centre was not the sole factor which determined a career. Such features as entrepreneurship and intelligence were of greater relevance to a career, whereas noble birth and the inherited estate were of secondary relevance. Another crucial feature had to do with an attitude which expressed interest in the welfare of the state and fellow citizens, which may be associated with the establishment of a specific political agenda whose purpose was to reform the Polish Commonwealth.
    Sposób kreowania elit może mieć wpływ na ich jakość. Tak też myślano często w czasach stanisławowskich. Widać to przy kreacji stronnictwa królewskiego przez Stanisława Augusta. Przykładem tego jest kariera Leonarda Marcina Świeykowskiego. Niekoniecznie o karierze decydowała uległość. Większe znaczenie miały takie cechy, jak: przedsiębiorczość, inteligencja, a dopiero na drugim planie były te, niejako tradycyjne, dobre urodzenie i dziedziczony majątek. Istotna była również postawa wyrażająca zainteresowanie dobrem państwa i współobywateli. To budowało pozycję polityka w prowincji, w której działał i skłaniało króla do współpracy z nim, a ta mogła takiej osobie przynieść godność senatorską. Wbrew pozorom ważnym łącznikiem między kreującym elitę polityczną Stanisławem Augustem a kandydatem do niej był wspólny – przynajmniej teoretycznie – sposób myślenia o budowie silnej Rzeczypospolitej i wolnym narodzie szlacheckim stojącym na jej czele, co było swoistym połączeniem idei silnej władzy królewskiej z republikańskimi przekonaniami ogółu obywateli.
    Źródło:
    Res Historica; 2018, 46
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Generał Edward Rydz-Śmigły przed mikrofonem Polskiego Radia (1935–1939). Medialny wizerunek następcy Komendanta
    General Edward Rydz-Śmigły in Front of the Polish Radio Microphone (1935–1939). The Media Image of the Commander’s Successor
    Autorzy:
    Kaszuba, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33915696.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    radio
    propaganda
    media image
    political career
    wizerunek medialny
    kariera polityczna
    Opis:
    Po śmierci Józefa Piłsudskiego gen. Edward Rydz-Śmigły błyskawicznie awansował w hierarchii władzy, wybijając się na pozycję czołowej osobistości II Rzeczypospolitej. Do tej zawrotnej kariery w istotnej mierze przyczyniło się przedwojenne Polskie Radio. Niniejszy artykuł stanowi próbę rekonstrukcji wizerunku Rydza-Śmigłego kształtowanego przez wspomniane media, co do tej pory nie było przedmiotem odrębnych studiów historycznych. Prezentowany tekst ogniskuje się na działaniach radia, które z założenia służyły budowaniu popularności i mocnej pozycji politycznej Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych, tak w społeczeństwie, jak i w łonie piłsudczykowskiego obozu rządzącego. Celem badań jest przeanalizowanie form i treści przekazu radiowego dotyczącego Rydza-Śmigłego, które tworzyły swoisty zapis jego kariery za lata 1935–1939. W związku z tym, że dokumentacja (wraz z nagraniami) wytworzona przez przedwojenne Polskie Radio została niemal w całości zniszczona przez niemieckiego okupanta, podstawą przedłożonych badań są źródła pośrednie. Wśród nich kluczowe znaczenie ma tygodnik „Antena”. Czasopismo było organem Polskiego Radia, co pozwala uznać, że stanowi najbardziej miarodajny publikator w sprawach polityki programowej, zawartości i ideowej wymowy emitowanych audycji.
    After Józef Piłsudski’s death general Edward Rydz-Śmigły instantly advanced in the hierarchy of power getting to position of a head-on personage of the Second Polish Republic. To this dizzying career significantly contributed pre-war Polish Radio. This article is an attempt to reconstruct the image of Rydz-Śmigły, shaped by the mentioned mass media, which was not a subject of separate historical studies so far. Presented considerations focuses on the activity of the radio that served to build popularity and strong political position of the general inspector of the armed forces, both in society and in the ruling camp. The purpose of the research is to analyze forms and content of broadcasts dedicated to general Rydz-Śmigły which made up the record of his political and military career for the years 1935–1939. Due to the fact that documentation (including recordings) produced by pre-war Polish Radio was almost entirely destroyed by German occupier the basis of the submitted studies are indirect sources. Among them weekly „Antena” is of key importance. This magazine belonged to Polish Radio which allows us to assume it is the most authoritative publisher on matters relating to radio policy, content, and ideological overtone of broadcasts.
    Źródło:
    Res Historica; 2023, 56; 631-653
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kazimierz Michałowski (1901–1981) i akademicka kariera Edmunda Bulandy (1882–1951). Rozterki i wizje polskiej archeologii klasycznej początków XX w.
    Kazimierz Michałowski (1901–1981) and the Academic Career of Edmund Bulanda (1882–1951). Dilemmas and Visions of Polish Classical Archaeology of the Early 20th century
    Autorzy:
    Słapek, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33904983.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Jan Kazimierz University in Lviv
    Edmund Bulanda
    polish classical archeology
    academic careers in the Second Republic
    Kazimierz Michałowski
    Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie
    polska archeologia klasyczna
    kariery akademickie w II RP
    Opis:
    Postać profesora Edmunda Bulandy doczekała się serii artykułów wspomnieniowych, dostrzeżono ją w tekstach dotyczących środowiska historyków i archeologów polskich we Lwowie, a w ostatnich latach wzbudziła spore zainteresowanie ukraińskich badaczy dziejów Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Większość z nich w ocenie akademickich dokonań prof. Bulandy, rektora kadencji 1938/1939, powiela i podziela opinię ucznia Bulandy, profesora Kazimierza Michałowskiego, który nadzwyczajne zaangażowanie archeologa lwowskiego w sprawy organizacyjne uniwersytetu dość enigmatycznie tłumaczy brakiem wiary w sens rozwoju polskiej archeologii klasycznej. Nikt nie próbuje jednak wyjaśniać, czy istotnie wspomniane wątpliwości targały Bulandą, a jeśli tak, to jakie były źródła takiej postawy. Wydaje się, że u progu swej lwowskiej kariery miał on roztropną i na wskroś nowoczesną wizję rozwoju polskiej archeologii klasycznej. Choć Państwowego Instytutu Archeologicznego (projekt z 1919 r.) nigdy nie udało się powołać do życia, to strategicznym założeniom tego zamysłu – instytucjonalne umiędzynarodowienie badań poprzez stworzenie polskiej stacji naukowej w Rzymie i Atenach oraz kształcenie kadr nowej wówczas dyscypliny poza granicami Polski – Bulanda konsekwentnie pozostawał wiernym. Nie wątpił w sens koniecznych zmian, choć w praktyce przyszło mu realizować jedynie namiastki pierwotnego zamysłu. Dużo bardziej skutecznym w zakresie umiędzynarodowienia polskiej archeologii klasycznej okazał się K. Michałowski. Przemilczał jednak lub zignorował wcześniejsze inicjatywy z tym związane, co negatywnie wpłynęło na wizerunek prof. E. Bulandy.
    A series of memoirs was written concerning the persona of professor Edmund Bulanda, as well as various publications about the milieu of Polish historians and archaeologists in Lviv. In recent years it also aroused considerable interest of Ukrainian researchers of the history of the Jan Kazimierz University in Lviv. Majority of them, in the evaluation of academic achievements of professor Bulanda, former university’s President, share the opinion of his student, professor Kazimierz Michałowski. Michałowski quite enigmatically explained the extraordinary involvement of the Lviv archaeologist in the organizational matters of the university. According to him, this was due to Bulanda's lack of faith in the sense of the development of Polish classical archeology. However, nobody tries to explain whether Bulanda was indeed troubled by doubts, and if so, what was the reason for such an attitude. It seems that from the beginning of his Lviv career, the professor had a clear and modern vision of the development of Polish classical archeology.In 1919, a project was created to establish the State Archaeological Institute. Although it never happened, Bulanda took the strategic assumptions of this idea to heart. It was an institutional internationalization of research through the creation of a Polish scientific center in Rome and Athens and the training of a young generation of archaeologists outside Poland.He did not doubt the sense of the necessary changes, although in practice he had a possibility to implement only a small part of the original idea. Michałowski turned out to be much more effective in this field. However, he passed over earlier initiatives, which possibly had a negative impact on the image of Prof. E. Bulanda.
    Źródło:
    Res Historica; 2022, 54; 451-480
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies