Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "De Man" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
L’Homme-toupie. Le vagabond comme figure de la subversion dans Le Ventre de Paris d’Émile Zola
Spinning-top man. Vagabond as a personification of social order’s subversion in Le Ventre de Paris by Émile Zola
Autorzy:
Rachwalska von Rejchwald, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/483441.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
Tematy:
Zola
vagabond
vagrant
Second Empire
Les Rougon-Macquart
Le Ventre de Paris
bourgeois
Opis:
A vagrant Florent Quenu serves as a methaphor of social-political shift that strikes France in the late XIX-th century. Intimidated by the magnitude of change, upon his return Florent wanders the streets, meanders and strolls in circles which casts a horrendous contradiction with the austerity of Hausmann’s new Paris, aligned with omnipresent straight line forms. This geometrical collision of a straight line and a curve is symptomatic of ferocious conflict between the Second Empire and the alternative social model embodied in the Florent’s attitude.
Źródło:
Quêtes littéraires; 2014, 4; 28-37
2084-8099
2657-487X
Pojawia się w:
Quêtes littéraires
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Le choix de Ponce Pilate, entre le sacré et le profane
The Choice of Pontius Pilate, Between the Sacred and the Profane
Autorzy:
Tongiani, Sara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/483568.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
Tematy:
Roger Caillois
The Man and the Sacred
Pontius Pilate
sacred
profane
Opis:
At the beginning of The Man and the Sacred (1939) Roger Caillois affirmed that “every religious conception of the universe implies that there is a distinction between the sacred and the profane”. Caillois discussed the theme of the sacred throughout his life, in several essays, articles and lectures. In 1961, Caillois wrote Pontius Pilate, a brief novel in which he explored the dilemma of the governor of Judea. For the first time, Caillois changed genre. The author escaped the theme of the sacred by way of the novel. The purpose of this paper is to show how the theme of the sacred leads to a comparison between the thought of Caillois, the theories of the College of Sociology, and the theme of The Scapegoat by René Girard.
Źródło:
Quêtes littéraires; 2013, 3; 124-132
2084-8099
2657-487X
Pojawia się w:
Quêtes littéraires
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
« L’Homme à qui je devais le plus après mon père et ma mère » : Léon Bloy disciple de Jules Barbey d’Aurevilly
"The man to whom I owe the most, after my mother and father": Léon Bloy, Jules Barbey d’Aurevilly’s disciple
Autorzy:
Chaumeil, Yoann
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/483453.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
Tematy:
Bloy
Barbey d’Aurevilly
imaginaire
maître
disciple
Barbey d'Aurevilly
imagination
master
Opis:
As a substitute father figure, a mentor, a tutor and a writer to be admired and imitated, Barbey d’Aurevilly acted as a master for Bloy from the moment they first met. Indeed, among all the other self-proclaimed heirs of Barbey’s legacy, Bloy seems to be the most ardent disciple of the Connétable des Lettres. As we concentrate on the way Bloy constructs multiple authority figures who all somehow relate to Barbey, we propose to study the way these two writers, who both lean exclusively towards the figurative, give a particular depth to their relationship by elaborating their imagery, which plays an essential role in the way they construct the bond between master and disciple. This investigation will, in addition, lead us to consider how such a relationship cannot come about without any occasional differences of opinion or mutual irritation. Far from shying away from the master, Bloy clearly constructs his own authorial persona in the light of the brilliant master, rather than in his shadow.
Père de substitution, mentor, tuteur, objet d’admiration et d’imitation, Barbey d’Aurevilly remplit pour Bloy, depuis leur rencontre, les fonctions d’un maître. Parmi tous ceux qui se revendiqueront d’un héritage de Barbey, Bloy semble en effet avoir été le disciple le plus fervent du Connétable des Lettres. Tout en nous concentrant en particulier sur la manière dont les figures d’autorité qui renvoient à Barbey se construisent chez Bloy, nous nous proposons de voir comment ces deux écrivains, qui sont entièrement du côté du figuratif, donnent une densité particulière à leur rapport à travers le travail de l’image qui prend une place centrale et essentielle dans la construction du lien entre un maître et un disciple. Cette enquête nous amènera en outre à considérer qu’une telle relation de va ni sans prise de distance ponctuelle ni sans agacement réciproque. Loin de s’effacer devant le maître, Bloy se construit clairement moins dans l’ombre que dans la lumière d’un maître qui l’éclaire.
Źródło:
Quêtes littéraires; 2019, 9; 56-66
2084-8099
2657-487X
Pojawia się w:
Quêtes littéraires
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies