- Tytuł:
-
Halitosis: causes, diagnosis, and treatment
Halitoza: prprzyczyny, diagnostyka, leczenie - Autorzy:
-
Herman, Sabina
Herman, Joanna
Mizgała, Elżbieta
Ura-Sabat, Katarzyna
Misołek, Maciej - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/526613.pdf
- Data publikacji:
- 2016
- Wydawca:
- Uniwersytet Opolski. Instytut Nauk o Zdrowiu
- Tematy:
-
halitosis
halimeter
organoleptic measurement
volatile sulfides
halitoza
halimter
ocena organoleptyczna
lotne siarczki - Opis:
-
Nowadays halitosis is a common disorder, with a wide range of causes, mostly dental, laryngological, and gastrological. There are many ways to diagnose halitosis, but it is not always possible to determine its cause. There are also many ways of managing it, therefore patients should be encouraged to seek diagnosis and treatment for this troublesome ailment.
Halitosis (halitus: smell; osis: chronic dysfunction) refers to the presence of a persistent unpleasant mouth odor, which can last for years. Halitosis can also be referred to as fetor oris, bad breath, oral malodor, ozostomia, and stomatodysodia. Apart from actual halitosis, there are also pseudohalitosis and halitophobia, when the people around the patient detect no unpleasant mouth odor, but the patient believes it is present. Fetor oris is quite a common problem, with studies confirming about 15–30% incidence among the population. Bad breath may be a symptom of other diseases, such as gastrointestinal and respiratory tract disorders or metabolic disorders. Dietary and hygienic habits are of great significance in causing halitosis. The easiest and most common diagnostic method of establishing halitosis is for the doctor to smell the patient’s exhaled air (the organoleptic method). Another easy test is the BANA test, which detects one of the proteolytic enzymes generated by the bacteria that colonise the plaque and the back of the tongue. There is also a test to objectively measure the severity of halitosis using the halimeter, a device that measures the amount of volatile sulfides in the exhaled air. Furthermore, there is gas chromatography, a very sensitive and accurate method of separately measuring the amount of each of the volatile sulfides in the exhaled air; unfortunately the test is very expensive. Halitosis management consists primarily of treating the underlying disease, and maintaining strict oral hygiene, using appropriate oral mouthwashes and chewing gums.
W dzisiejszych czasach halitoza jest często występującym schorzeniem o różnych podłożach, na ogół stomatologicznym, laryngologicznym i gastrologicznym. Halitozę można diagnozować na wiele sposobów, lecz nie zawsze daje się ustalić jej przyczynę. Istnieje wiele dostępnych możliwości leczenia tej dolegliwości, dlatego należy zachęcać pacjentów, by zgłaszali się do lekarza i rozpoczynali kurację. Halitoza (halitus: zapach; osis: przewlekłe zaburzenie) to uporczywy, nierzadko utrzymujący się przez lata, nieprzyjemny zapach z jamy ustnej. Inne nazewnictwo halitozy, które spotykamy w literaturze to: fetor oris, przykry zapach z ust, nieświeży oddech, ozostomia i stomatodysodia. Oprócz halitozy prawdziwej rozpoznajemy również pseudohalitozę i halitofobię, kiedy to nieprzyjemny zapach z ust nie jest wyczuwalny przez otoczenie, ale pacjent uparcie skarży się na jego występowanie. Fetor ex ore jest obecnie dość powszechnym problemem, zgodnie z wynikami badań stwierdzonym u około 15–30% populacji. Dolegliwość ta może być objawem chorób nie tylko jamy ustnej, ale również przewodu pokarmowego, układu oddechowego, a także chorób metabolicznych. Bardzo istotnymi czynnikami w wywoływaniu halitozy są nasze przyzwyczajenia dietetyczne i higieniczne. Najprostszą i najpowszechniej stosowaną metodą określenia halitozy jest ocena zapachu powietrza wydychanego przez pacjenta za pomocą własnego węchu (badanie organoleptyczne). Praktycznym i łatwym w użyciu jest test BANA, wykrywający jeden z enzymów proteolitycznych wytwarzanych przez bakterie kolonizujące płytkę poddziąsłową i grzbiet języka. Do metod obiektywizujących zjawisko halitozy zaliczamy badanie za pomocą halimetru, urządzenia mierzącego zawartość lotnych związków siarki w powietrzu wydychanym przez pacjenta. Do bardzo dokładnych i czułych, ale zarazem i bardzo kosztownych metod diagnostycznych zalicza się chromatografię gazową, mierzącą pojedynczo związki siarki w wydychanym powietrzu. Leczenie halitozy polega przede wszystkim na leczeniu choroby podstawowej, poza tym na utrzymywaniu bardzo dobrej higieny jamy ustnej, stosowaniu odpowiednich płukanek i gum do żucia. - Źródło:
-
Puls Uczelni; 2016, 4; 30-35
2080-2021 - Pojawia się w:
- Puls Uczelni
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł