Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "wczesna interwencja" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Potencjał zastosowania psychodramy we wczesnej interwencji – studium przypadku
The potential of psychodrama in early intervention – a case study
Autorzy:
Prysak, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/941222.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
pedagog specjalny
psychodrama
rodzina
wczesna interwencja
wsparcie
Opis:
Early intervention becomes an increasingly common subject of interdisciplinary considerations related to child care from the first moments of life. The earlier action is taken against the risk of child’s disability, the greater the possibility of success in defeating it. One of the main goals of early intervention is to detect the earliest threats to child’s development. The present study draws attention to the circumstances hindering proper development based on a case study. There are many methods that prove to be useful in the daily practice of a special educator. However, psychodrama provides the opportunity to capture the moment when preventive measures should be introduced. The expertise of a special educator combined with psychodrama enables an insight into the child’s future and allows to plan actions that will best support the child’s development. Only very early support of a child at risk of disability and their family, with a particular focus on the parents, will enable normal development of the child in all spheres.
Wczesna interwencja coraz częściej jest przedmiotem interdyscyplinarnych rozważań dotyczących opieki nad dzieckiem już od pierwszych chwil jego życia. Im wcześniej zostaną podjęte działania przeciwko zagrożeniu niepełnosprawnością, tym większe jest prawdopodobieństwo pełnej skuteczności udzielanej pomocy. Jednym z głównych założeń wczesnej interwencji jest możliwie najszybsze wykrycie zagrożeń rozwojowych. W opracowaniu zwrócono uwagę na okoliczności utrudniające prawidłowy rozwój dziecka i przedstawiono je na podstawie studium przypadku. Choć istnieje wiele metod pomocnych w codziennej praktyce pedagoga specjalnego, wykorzystanie metody psychodramy daje możliwość uchwycenia momentu, gdy należałoby podjąć działania profilaktyczne. Wiedza pedagoga specjalnego w połączeniu z psychodramą pozwala na spojrzenie w przyszłość danego dziecka i zaplanowanie takich działań, które będą najlepsze dla jego rozwoju. Tylko bardzo wczesne wsparcie dziecka zagrożonego niepełnosprawnością i jego rodziny, ze szczególnym uwzględnieniem rodziców, umożliwia prawidłowy rozwój dziecka we wszystkich sferach.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2016, 16, 4; 284-287
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rodzaje zaburzeń rozwoju psychoruchowego u dzieci do lat 3 i znaczenie wczesnej interwencji dla dalszego rozwoju dziecka – badania wstępne
Types of psychomotor developmental disorders in children before the age of 3 years and the meaning of the early intervention for the child’s future development – preliminary research
Autorzy:
Klimek, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943313.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
delayed development of the active speech
early intervention
pervasive developmental disorder
psychomotor developmental disorder
the Brunet-Lézine Scale of Psychomotor Development
skala rozwoju psychomotorycznego we wczesnym dzieciństwie brunet-lézine
całościowe zaburzenia rozwojowe
opóźniony rozwój mowy czynnej
wczesna interwencja
zaburzenia rozwoju psychoruchowego
Opis:
Aim of the study: The analysis of the types of developmental disorders in early childhood. Material and methods: Seventy-one children at the age from 7 days to 3 years who came to The Early Intervention Centre for Handicapped Children “Give the Chance” at University Children’s Clinical Hospital in Bialystok in 2010 were examined. There were 46 (65%) boys and 25 (35%) girls in that group. The most common reason for coming to the Centre was the psychomotor retardation – 38 (54%) subjects. In the Centre the diagnosis included: developmental interview, psychological, pedagogical and speech-therapy research. The evaluation of the psychomotor development in the psychological investigation was made using the Brunet-Lézine Scale of Psychomotor Development. The opinion on the symptoms of pervasive developmental disorder was based on diagnostic criteria contained in ICD-10. Results: The delayed development of the active speech was diagnosed in 71 (100%) subjects. Forty-one (58%)patients had psychomotor retardation without the features of the pervasive developmental disorder. Pervasive developmental disorder was diagnosed in 19 (27%) subjects. The quotient of the psychomotor development was 77. Therapeutic influences included: psychoeducation – 65 (92%) subjects, pedagogical therapy and speech-therapy – 13 (18%) subjects, emotional support – 65 (92%) subjects, systematic group classes for parents – 10 (14%) subjects. Conclusions: 1) The developmental disorder was diagnosed in the majority of the examined children – 41 (58%) subjects. 2) Pervasive developmental disorder was diagnosed in 19 (27%) subjects, which is in accordance with the worldwide tendency for the growth of the number of diagnosis connected with this disorder (“autism epidemics”).
Cel: Analiza rodzajów zaburzeń rozwoju we wczesnym dzieciństwie oraz form podejmowanych terapii w ramach wczesnej interwencji. Materiał i metody: Badaniami objęto 71 dzieci w wieku od 7 dni do 3 lat, zgłoszonych w 2010 roku do Ośrodka Wczesnej Pomocy Dzieciom Upośledzonym „Dać Szansę” Uniwersyteckiego Dziecięcego Szpitala Klinicznego w Białymstoku. Badana grupa liczyła 46 (65%) chłopców i 25 (35%) dziewczynek. Najczęstszym powodem zgłoszenia się do Ośrodka było opóźnienie rozwoju psychoruchowego – 38 (54%) badanych. Diagnoza w Ośrodku obejmowała wywiad rozwojowy, badanie pedagogiczne, psychologiczne i logopedyczne. Ocenę poziomu rozwoju psychoruchowego, w badaniu psychologicznym, przeprowadzono Skalą Rozwoju Psychomotorycznego we Wczesnym Dzieciństwie Brunet-Lézine. Ocenę symptomów całościowych zaburzeń rozwojowych oparto na kryteriach diagnostycznych tego zaburzenia zawartych w ICD-10. Wyniki: Opóźniony rozwój mowy czynnej zdiagnozowano u 71 (100%) badanych dzieci. Opóźnienie rozwoju psychoruchowego (bez cech całościowych zaburzeń rozwoju) wystąpiło u 41 (58%) pacjentów. Całościowe zaburzenia rozwojowe zdiagnozowano u 19 (27%) dzieci w badanej grupie. Proste opóźnienie mowy (bez opóźnienia w rozwoju umysłowym) zdiagnozowano u 6 (8%) badanych. Średni iloraz rozwoju psychoruchowego w badanej grupie wyniósł 77 (wynik w przedziale poniżej przeciętnej). W każdym przypadku ukończonego procesu diagnostycznego sporządzono pisemną opinię. Oddziaływania terapeutyczne obejmowały: psychoedukację – 65 (92%) badanych, terapię pedagogiczną i logopedyczną – 13 (18%) badanych, wsparcie emocjonalne – 65 (92%) badanych, systematyczne zajęcia grupowe dla rodziców – 10 (14%) badanych. Wnioski: 1) U większości badanych dzieci – 41 (58%) – stwierdzono opóźnienie rozwoju psychoruchowego na poziomie wyników poniżej przeciętnej. 2) Całościowe zaburzenia rozwojowe zdiagnozowano u 19 (27%) badanych dzieci, co stoi w zgodzie z ogólnoświatową tendencją wzrostu liczby diagnoz z tego kręgu zaburzeń („epidemia autyzmu”).
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2012, 12, 3; 157-162
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies