Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "terapia poznawczo-behawioralna" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Terapia akceptacji i zaangażowania w leczeniu zaburzeń lękowych w relacji do klasycznej terapii poznawczo-behawioralnej
    Acceptance and commitment therapy in the treatment of anxiety disorders in relation to classical cognitive-behavioural therapy
    Autorzy:
    Legierski, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/942255.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    terapia akceptacji i zaangażowania
    terapia poznawczo-behawioralna
    zaburzenia lękowe
    Opis:
    Acceptance and commitment therapy is an approach arising on the basis of post-Skinnerian behaviour analysis, belonging to the third wave of cognitive-behavioural therapies which have become increasingly popular within the last two decades. The aim of the article is to present the theoretical basis and the application of the acceptance and commitment therapy in treating anxiety disorders as compared to the classical cognitive-behavioural therapy consistent with the general cognitive model (Beck and Haigh, 2014). The text introduces the theoretical basis for the analysed approach, that is the relational frame theory and its implications for the understanding of anxiety reactions. An exemplary description of an anxiety reaction based on the language of the relational frame theory is also presented. The general assumptions of the acceptance and commitment therapy are discussed, as well as the model of mental disorders used in this strand of therapy, its basic techniques and strategies used in the treatment of anxiety disorders, and an outline of the treatment protocol together with the therapeutic techniques helpful at each stage. The conclusions of the meta-analyses of studies on the effectiveness of the acceptance and commitment therapy in the treatment of various anxiety disorders are gathered here, as well. The similarities and differences between the approach to the therapy of anxiety disorders in the classical cognitive-behavioural therapy and the acceptance and commitment therapy are discussed. Furthermore, guidelines have been included to facilitate the practical application of acceptance and commitment techniques, as well as the theoretical basis conducive for the integration of this approach with the classical cognitive-behavioural therapy.
    Terapia akceptacji i zaangażowania to podejście powstałe na gruncie postskinnerowskiej analizy zachowania, należące do trzeciej fali terapii poznawczo-behawioralnych, które w ostatnich dwóch dekadach coraz bardziej zyskują na popularności. Celem artykułu jest przedstawienie podstaw teoretycznych oraz zastosowania terapii akceptacji i zaangażowania w leczeniu zaburzeń lękowych w relacji do klasycznej terapii poznawczo-behawioralnej, zgodnej z ogólnym modelem poznawczym (Beck i Haigh, 2014). W tekście zaprezentowano podstawę teoretyczną analizowanego podejścia, czyli teorię ram relacyjnych (relational frame theory), oraz jej implikacje dla rozumienia reakcji lękowej. Przedstawiono również przykładowy opis reakcji lękowej oparty na języku teorii ram relacyjnych. Omówione zostały ogólne założenia terapii akceptacji i zaangażowania, model zaburzeń psychicznych stosowany w tym nurcie, podstawowe techniki i strategie, z których korzysta się w leczeniu zaburzeń lękowych, a także zarys protokołu leczenia wraz z technikami terapeutycznymi pomocnymi na poszczególnych etapach. Zebrano też wnioski z metaanaliz badań nad skutecznością terapii akceptacji i zaangażowania w leczeniu różnych zaburzeń lękowych. Omówiono podobieństwa i różnice między podejściem do terapii zaburzeń lękowych w klasycznej terapii poznawczo- -behawioralnej oraz w terapii akceptacji i zaangażowania. Uwzględniono ponadto wskazówki ułatwiające praktyczne zastosowanie technik akceptacji i zaangażowania oraz podstawy teoretyczne pomocne w integracji tego podejścia z klasyczną terapią poznawczo-behawioralną.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2018, 18, 3; 290-295
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ból przewlekły – definicje, modele i terapia poznawczo-behawioralna
    Chronic pain – definitions, models and cognitive-behavioural therapy
    Autorzy:
    Kuty-Pachecka, Marta
    Trzebińska, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/941703.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    ból przewlekły
    modele poznawcze
    protokoły terapeutyczne
    terapia poznawczo-behawioralna
    Opis:
    Chronic pain is typically defined as an unpleasant sensation due to some form of tissue damage, persisting more than 3 months. It occurs in many diseases and entities, such as cancer, pathologies of the osteoarticular system, fibromyalgia, or chronic pelvic pain syndrome. According to studies, chronic pain affects as much as 27% of the Polish population. This paper presents psychological models of chronic pain, including cognitive (Winterowd, Beck and Gruener), stress–appraisal–coping model (Thorn), or cognitive-behavioural model and the fear-avoidance model associated with the latter (Leeuw, Goossens, Linton and others). It also discusses chronic pain management protocols developed by Winterowd, Beck and Gruener, Otis and Thorn, with particular emphasis on protocol designed by Murphy. The secondary aim of this paper is a systematic review of the results of studies investigating the efficacy of cognitive-behavioural therapy in the management of chronic pain. A holistic approach, addressing both the medical and the psychological aspect of a given disease, is essential in pain management, as psychological factors have a huge effect on both the occurrence as well as aggravation of chronic pain experience.
    Ból przewlekły rozumiany jest zazwyczaj jako nieprzyjemne odczucie, które wiąże się z uszkodzeniem tkanek i trwa co najmniej 3 miesiące. Towarzyszy ono wielu chorobom, m.in. nowotworom, schorzeniom układu kostno-stawowego, fibromialgii, zespołowi miednicy mniejszej. Jak wskazują wyniki badań, w Polsce bólu przewlekłego doświadcza aż 27% społeczeństwa. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie psychologicznych modeli bólu przewlekłego: modelu poznawczego (Winterowd, Beck i Gruener), modelu stres – ocena poznawcza – radzenie sobie z bólem (Thorn) czy poznawczo- -behawioralnego modelu bólu i związanego z nim strachu (Leeuw, Goossens, Linton i inni). Zaprezentowane zostaną także protokoły terapeutyczne wykorzystywane w terapii bólu przewlekłego opracowane przez Winterowd, Becka i Gruenera, Otisa oraz Thorn, ze szczególnym uwzględnieniem syntetycznego protokołu Murphy. Dodatkowym celem pracy jest przedstawienie systematycznego przeglądu wyników badań na temat efektywności terapii poznawczo-behawioralnej w bólu przewlekłym. W leczeniu bólu duże znaczenie ma holistyczne ujęcie choroby, które uwzględnia aspekt zarówno medyczny, jak i psychologiczny, gdyż czynniki psychologiczne znacząco wpływają na wystąpienie lub zaostrzenie bólu przewlekłego.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2018, 18, 1; 41-48
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odmienności terapii poznawczo‑behawioralnej w leczeniu osób z zespołem Aspergera
    Differences of cognitive‑behavioural therapy in treatment of Asperger’s syndrome
    Autorzy:
    Gajdzik, Monika
    Bryńska, Anita
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/943627.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    Asperger’s syndrome
    cognitive‑behavioural therapy
    emotional education
    psychotherapy
    social skills
    terapia poznawczo‑behawioralna
    umiejętności społeczne
    zespół aspergera
    psychoterapia
    edukacja emocjonalna
    Opis:
    Autism spectrum disorder is a group of neurodevelopmental disorders characterized by communication and social impairments, and repetitive patterns of behaviours. In Asperger’s syndrome (AS) in addition to difficulties related to social functioning, observed language abnormalities include: pragmatics (the application of language in social context), semantics (the meaning of what is being said) and prosody (rhythm, intonation and modulation of speech). Cognitive dysfunctions underlying the symptoms, especially in the “theory of mind”, make it easier to understand the nature of specific problems and deficits. They determine the specificity of therapeutic work with patients with AS, but also exhibit its difficulties, although on the other hand they will constitute one of the main goals of the treatment effects. The cognitive and behavioural therapy is aimed towards the modification of dysfunctional thinking style resulting from cognitive distortions, false beliefs or cognitive deficits. In persons with Asperger’s syndrome there is a need for modification and adjustment of therapeutic techniques to the specific cognitive profile of this group of patients. The main scope of CBT intervention in AS includes deficits in social relations, recognizing emotions and their consequences. Negative emotions experienced as a result of the lack of understanding of interactions within the environment and the lack of being understood often manifest themselves in the form of impulsive and aggressive behaviours. Therapeutic decisions are also influenced by the presence of additional diagnoses, such as ADHD, anxiety disorders, depressive disorders, conduct disorders or obsessive‑compulsive disorders.
    Spektrum zaburzeń autystycznych to grupa zaburzeń neurorozwojowych charakteryzujących się deficytami w zakresie funkcjonowania społecznego, komunikacji oraz powtarzalnymi wzorcami zachowań. W obrazie klinicznym zespołu Aspergera, oprócz trudności dotyczących funkcjonowania społecznego, dominują deficyty językowe przede wszystkim w zakresie pragmatyki, czyli używania języka w kontekście społecznym, semantyki, czyli rozpoznawania różnych znaczeń tego samego słowa, oraz prozodii, czyli rytmu, intonacji i modulacji mowy. Zaburzenia funkcji poznawczych leżące u podłoża objawów, zwłaszcza w zakresie „teorii umysłu”, pozwalają łatwiej zrozumieć naturę charakterystycznych trudności i deficytów. Decydują one o specyfice pracy terapeutycznej z pacjentem z zespołem Aspergera, ale również stanowią o jej trudności, choć z drugiej strony będą jednym z głównych celów oddziaływań terapii. Terapia poznawczo‑behawioralna ukierunkowana jest na zmianę dysfunkcjonalnego sposobu myślenia będącego wynikiem zniekształceń poznawczych, błędnych przekonań lub deficytów poznawczych. W przypadku osób z zespołem Aspergera istnieje konieczność modyfikacji i dostosowania technik terapeutycznych do specyficznego profilu poznawczego tej grupy pacjentów. Podstawowe obszary oddziaływań terapii poznawczo‑behawioralnej w zespole Aspergera to deficyty w zakresie relacji społecznych i rozpoznawania emocji oraz ich konsekwencje. Negatywne emocje przeżywane w obliczu braku rozumienia tego, co się dzieje w otoczeniu, i poczucia bycia nierozumianym często manifestują się zachowaniami impulsywnymi i agresywnymi. Na podejmowane decyzje terapeutyczne wpływa również obecność dodatkowych rozpoznań, takich jak zespół nadpobudliwości psychoruchowej, zaburzenia lękowe, zaburzenia depresyjne, zaburzenia zachowania czy też zaburzenie obsesyjno‑kompulsyjne.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2012, 12, 1; 52-56
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zastosowanie psychoterapii poznawczo-behawioralnej zespołu obsesyjno-kompulsyjnego u dzieci i młodzieży. Prowadzenie psychoterapii poza gabinetem
    The use of the cognitive-behavioural therapy methods in the treatment of children and adolescents with obsessive-compulsive disorder. Leading therapy in the real life circumstances
    Autorzy:
    Sulej, Justyna
    Kołakowski, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/944874.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    adolescents
    children
    cognitive-behavioural therapy
    exposure plus response prevention
    in vivo therapy
    parents
    dzieci
    ekspozycja/powstrzymanie reakcji
    młodzież
    rodzice
    terapia in vivo
    terapia poznawczo-behawioralna
    Opis:
    Epidemiological research shows that most probably 0.5% of children and adolescents suffer from obsessive-compulsive disorder (OCD) and, among adults, about half of the patients claim that they have been experiencing the OCD symptoms since their childhood. In case of OCD treatment, the cognitive-behavioural therapy is considered a well-documented and effective method of choice. One of the basic behavioural interventions for OCD is exposure plus response prevention (E/PR). Applying solely this therapy method often turns out to be insufficient and unsuccessful in children’s and adolescents’ OCD treatment. Clinical data show that, on the one hand, engaging in compulsive behaviour is extremely difficult and stressful for children or adolescents, though, on the other hand, the OCD symptoms constitute a part of their social, school and family environment. They become an important element of family functioning and some of them may be associated with the exposure or supporting of the OCD symptoms. In the article we are presenting how the OCD symptoms, which are a part of the family environment, may influence the clinical picture of the disorder and force the modification of standard behavioural therapy methods used in the OCD treatment. In the cases described herein such a way of leading therapy turned out to be ineffective and made psychotherapists transfer the sessions into the patient’s domestic environment. The sessions at the patients’ home enabled us to notice and modify those actions (of both parents and children) which reinforced the symptoms. Such actions included e.g.: helping out with the tasks that could trigger the symptoms; helping the patient avoid situations which are likely to induce the symptoms; parents’ attitude towards the disorder that supports the symptoms. Helping out with the activities that may trigger the symptoms – often practised by parents – actually provided the patient with additional benefit from suffering from the disorder. In vivo sessions often helped identify the causes of persisting symptoms (e.g. difficult family situation of the patient, disorder as an escape). In the article below we describe in detail a number of cases where the behavioural method has been applied in the real life circumstances and has turned out to be successful as a result of collected observations and implemented modifications.
    Badania epidemiologiczne wskazują, że najprawdopodobniej 0,5% dzieci i młodzieży cierpi z powodu zespołu obsesyjno- kompulsyjnego (OCD), z kolei wśród dorosłych około połowy pacjentów podaje, że objawy OCD towarzyszą im od dzieciństwa. W przypadku leczenia OCD terapia poznawczo-behawioralna jest uważana za leczenie z wyboru, którego skuteczność potwierdziło wiele badań. Jedną z podstawowych behawioralnych procedur leczenia OCD jest ekspozycja na bodziec wywołujący myśl natrętną wraz z powstrzymaniem reakcji (E/PR). W leczeniu OCD u dzieci i młodzieży stosowanie wyłącznie tej metody często okazuje się niewystarczające, aby praca terapeutyczna zakończyła się sukcesem. Doświadczenie kliniczne pokazuje, że z jednej strony przymus wykonywania kompulsji jest dla dzieci czy nastolatków niezwykle uciążliwy i stresujący, z drugiej zaś objawy OCD często wpisują się w ich społeczne, szkolne i rodzinne funkcjonowanie, stając się ważnym elementem funkcjonowania całej rodziny, a niektóre czynniki rodzinne mogą wiązać się z ujawnieniem lub podtrzymywaniem objawów OCD. W niniejszym artykule przedstawiamy, jak wpisywanie się objawów OCD w system rodzinny może w różny sposób wpływać na obraz kliniczny zaburzenia i zmuszać do modyfikacji standardowej terapii behawioralnej OCD. W opisywanych w artykule przypadkach taki sposób prowadzenia terapii okazywał się nieskuteczny i wymagał zaangażowania się psychoterapeutów w sesje w naturalnym środowisku pacjenta. W wyniku sesji w domu pacjentów mogliśmy zauważyć i zmodyfikować te działania (zarówno rodziców, jak i dzieci), które podtrzymywały objawy. Przykładowe działania to: wyręczanie pacjenta w wykonywaniu czynności, przy których mogą pojawić się objawy; pomoc w unikaniu sytuacji, w których mogą pojawiać się objawy; wspierający utrzymywanie się objawów stosunek rodziców do choroby. Często stosowane przez rodziców wyręczanie w wykonywaniu czynności, przy których mogą pojawić się natręctwa, przynosiło pacjentowi wtórne korzyści z choroby. Sesje in vivo pozwalały odpowiedzieć na pytanie, co jest powodem utrzymywania się objawów (np. trudna sytuacja rodzinna pacjenta, choroba jako ucieczka). W artykule opisujemy szczegółowo kilka przypadków zastosowania terapii behawioralnej poza gabinetem, w których dzięki zaobserwowanym wnioskom i wprowadzonym modyfikacjom terapia mogła zakończyć się sukcesem.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 2; 92-99
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies