Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "objawy" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Ocena zależności między objawami pozytywnymi/negatywnymi a funkcjonowaniem pamięci operacyjnej u pacjentów z pierwszym epizodem schizofrenii
    Evaluation of the correlation between positive/negative symptoms and functioning of the working memory in patients with the first episode of schizophrenia
    Autorzy:
    Libera, Urszula
    Pawełczyk, Tomasz
    Rabe-Jabłońska, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/945436.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    negative symptoms
    objawy negatywne
    objawy pozytywne
    pamięć operacyjna
    positive symptoms
    schizofrenia
    schizophrenia
    working memory
    Opis:
    Objectives: Evaluation of the correlation between efficiency of working memory and positive and negative symptoms in patients with the first episode of schizophrenia, those who have not been treated so far and those after six weeks’ treatment with antipsychotics. Methods: The study covered 32 patients (20 men and 12 women) aged 18-46 years (22 years on average) with diagnosed first episode of schizophrenia (ICD-10), admitted to hospital, not treated so far. Prior to treatment and after six weeks of antipsychotic treatment (14 – TN and 18 – NAP in typical doses) clinical state (PANSS) and working memory were evaluated (WCST, TMT B, Digit Span backward from Wechsler Intelligence Scale WAIS-R – PL). Conclusions: 1) In previously untreated patients, during severe symptoms of schizophrenia the working memory dysfunction was mostly correlated with the presence of negative symptoms, to a less extent – with the presence of general symptoms. 2) After six weeks of antipsychotic treatment of patients with the first episode of schizophrenia an advantageous change in the working memory functioning and significant change of mental state were observed, expressed by abatement – to a significant extent – of both positive and negative symptoms. 3) The advantageous change in the working memory functioning after six weeks’ treatment of patients with the first episode of schizophrenia was associated with abatement of all groups of pathological symptoms, but it mostly correlated with an improvement within negative symptoms. 4) Finding a strong correlation between the working memory disorders and the presence and severity of negative symptoms before and after pharmacotherapy, whatever its type (TN or NAP), perhaps indicates a similar aetiology of these symptoms (common neuroanatomic basis) and existence of a special subtype of schizophrenia.
    Cele: Ocena związku między sprawnością pamięci operacyjnej a objawami pozytywnymi i negatywnymi u pacjentów z pierwszym epizodem schizofrenii, dotychczas nieleczonych oraz po sześciu tygodniach kuracji lekami przeciwpsychotycznymi. Metody: Do badania włączono 32 chorych (20 mężczyzn i 12 kobiet) w wieku 18-46 lat (średnio 22 lata), z rozpoznaniem pierwszego epizodu schizofrenii (ICD-10), przyjętych do szpitala, dotychczas nieleczonych. Przed leczeniem i po sześciu tygodniach leczenia przeciwpsychotycznego (14 – LPIG i 18 – LPIIG w typowych dawkach) oceniono stan kliniczny (PANSS) oraz pamięć operacyjną (WCST, TMT B, Powtarzanie Cyfr wspak z WAIS-R – PL). Wnioski: 1) U chorych wcześniej nieleczonych w okresie ostrych objawów schizofrenii dysfunkcja pamięci operacyjnej miała związek przede wszystkim z obecnością objawów negatywnych, w mniejszym stopniu z obecnością objawów ogólnych. 2) Po sześciu tygodniach leczenia przeciwpsychotycznego pacjentów z pierwszym epizodem schizofrenii stwierdzono korzystną zmianę funkcjonowania pamięci operacyjnej oraz znamienną zmianę stanu psychicznego, wyrażoną ustępowaniem w istotnym stopniu zarówno objawów pozytywnych, jak i negatywnych. 3) Pozytywna zmiana funkcjonowania pamięci operacyjnej po sześciu tygodniach leczenia chorych z pierwszym epizodem schizofrenii wiązała się z wycofywaniem się wszystkich grup objawów choroby, lecz w największym stopniu korelowała z poprawą w zakresie objawów negatywnych. 4) Stwierdzenie silnego związku między zaburzeniami pamięci operacyjnej a obecnością i nasileniem objawów negatywnych przed farmakoterapią i po niej, niezależnie od jej rodzaju (KN lub LPIIG), wskazuje być może na podobną etiologię tych objawów (wspólne podłoże neuroanatomiczne) oraz istnienie szczególnego podtypu schizofrenii.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2009, 9, 3; 146-158
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bupropion w leczeniu depresji - skuteczność, objawy uboczne i bezpieczeństwo leku
    Bupropion for depression treatment – efficacy, side effects and safety of drug
    Autorzy:
    Urban, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/945504.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    anxiety
    bupropion
    depresja
    depression
    lęk
    objawy uboczne
    poisoning
    side effects
    zatrucie
    Opis:
    The precise mechanism of action of bupropion is unknown. However, it is probably connected with weak selective inhibition of norepinephrine and dopamine reuptake. Bupropion is a more potent inhibitor of dopamine reuptake than of norepinephrine reuptake. Moreover, it does not have serotonin activity, antihistamine activity. It has no effect on monoamine oxidase, does not affect release of neurotransmitters, does not bind to postsynaptic receptors including histamine, acetylcholine, serotonin, dopamine or α- or β-adrenergic receptors. In many randomised placebo-controlled and active comparator – controlled studies, the effectiveness of bupropion was confirmed for treatment of major depressive disorder similar to other antidepressants. It is also effective in high level anxiety depression treatment. There are few data about its use in anxiety disorders without depression. Bupropion is usually well tolerated by patients. It does not cause sleepiness, weight gain and sexual dysfunction. During the therapy patients report dry mouth (22%), headache (20%), nausea (15%), insomnia (14%) and constipation (9%). There is a dose-dependent risk of seizures associated with the use of bupropion. Before the treatment it is necessary to find out whether there are factors increasing the risk of seizures. Bupropion is significantly less cardiotoxic in case of overdose than tricyclic antidepressants. In patients with hypertension the blood pressure should be controlled. Bupropion therapy is often accompanied by insomnia which is associated with its REM sleep suppression. It also causes dermatological side effects more often than other antidepressants. It is relatively safe above therapeutical doses. In case of overdose tachycardia, blood pressure increase, gastrointestinal symptoms, agitation, seizures, hallucinations are most often observed. There is no antidote. The best results are obtained with activated charcoal therapy.
    Dokładny mechanizm działania bupropionu pozostaje nadal nieznany, jednakże prawdopodobnie wiąże się on ze słabym selektywnym wychwytem zwrotnym noradrenaliny (NA) i dopaminy (DA) - silniej działa na wychwyt DA niż NA. Ponadto nie wykazuje aktywności serotoninergicznej, działania antyhistaminowego, nie hamuje monoaminooksydazy, nie wpływa na uwalnianie neurotransmiterów, nie wiąże się z postsynaptycznymi receptorami histaminowymi, muskarynowymi, serotoninergicznymi, dopaminergicznymi ani a- i P-adrener-gicznymi. W licznych badaniach randomizowanych z placebo i z aktywnym komparatorem wykazano, iż skuteczność bupropionu w leczeniu dużej depresji jest porównywalna ze skutecznością innych leków przeciwde-presyjnych. Skuteczne działanie leku stwierdzono także w leczeniu depresji z dużym nasileniem lęku. Niewiele jest natomiast danych o jego skuteczności w izolowanych zaburzeniach lękowych. Bupropion jest uważany za lek dobrze tolerowany przez pacjentów. Nie powoduje senności, przyrostu masy ciała, korzystnie wpływa na funkcje seksualne. W czasie terapii chorzy najczęściej zgłaszają suchość w jamie ustnej (22%), bóle głowy (20%), nudności (15%), bezsenność (14%) i zaparcia (9%). Ryzyko wystąpienia drgawek podczas przyjmowania bupropionu jest uzależnione od dawki. Przed rozpoczęciem leczenia należy ustalić, czy istnieją inne czynniki zwiększające ryzyko napadu padaczkowego. Bupropion jest istotnie mniej kardiotoksyczny w przypadku przedawkowania w porównaniu z trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi. U pacjentów chorujących na nadciśnienie tętnicze należy kontrolować wartości RR podczas terapii tym lekiem. Często leczeniu towarzyszy bezsenność związana z supresyjnym działaniem bupropionu na sen REM. Częściej także niż inne leki przeciwdepresyjne wywołuje on odczyny skórne. Bupropion jest stosunkowo bezpiecznym lekiem w przypadku przekroczenia dawek terapeutycznych. Po przedawkowaniu najczęściej obserwuje się tachykar-dię, wzrost wartości RR, objawy żołądkowo-jelitowe, pobudzenie, drgawki, halucynacje. Nie istnieje antidotum. Najlepsze rezultaty uzyskuje się dzięki zastosowaniu węgla aktywowanego.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2008, 8, 2; 112-117
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Klozapina: między skutecznością a bezpieczeństwem
    Clozapine: between efficacy and safety
    Autorzy:
    Sobów, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/944024.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    clozapine
    efficacy
    schizophrenia
    side effects
    treatment
    leczenie
    objawy niepożądane
    schizofrenia
    skuteczność
    klozapina
    Opis:
    Although clozapine is considered to be an effective antipsychotic agent, it is used less frequently than dictated by its properties and supported by clinical trials. At least 1/3 of schizophrenia patients are treatment-resistant, carry a high risk of suicide or suffer from severe extrapyramidal symptoms related to other antipsychotics. A possible reason for the relative underuse of clozapine in clinical practice is its perception as a drug burdened with serious side effects. Agranulocytosis and other blood dyscrasias are well known, and the principles of prevention are established in recommendations. Other side effects, including potentially dangerous ones, such as cardiomyopathy and myocarditis, intestinal obstruction or convulsions, are less known. These side effects can be prevented, detected and treated provided that clinical vigilance is maintained. The awareness of benefits and risks associated with the use of clozapine is a prerequisite for efficient and safe use of this medication and for taking full advantage of its unique properties.
    Klozapina, choć uważana za bardzo skuteczny lek przeciwpsychotyczny, jest stosowana rzadziej, niż wynikałoby z przesłanek klinicznych wspierających jej stosowanie. Co najmniej 1/3 chorych ze schizofrenią spełnia kliniczne kryteria lekooporności, charakteryzuje się wysokim ryzykiem samobójstwa lub reaguje nasilonymi objawami pozapiramidowymi na inne leki przeciwpsychotyczne. Możliwym powodem relatywnie rzadkiego sięgania po klozapinę w praktyce klinicznej jest postrzeganie leku jako obarczonego poważnymi objawami niepożądanymi. Agranulocytoza i inne dyskrazje krwi są dobrze znane, a zasady prewencji – uporządkowane zaleceniami. O innych objawach niepożądanych, również tych potencjalnie niebezpiecznych (kardiomiopatia, zapalenia mięśnia sercowego, niedrożność jelit czy drgawki) wiadomo mniej. Ryzyko wystąpienia groźnych powikłań kuracji klozapiną można jednak zminimalizować, a same powikłania – wykrywać i leczyć, pod warunkiem zachowania czujności diagnostycznej. Świadomość ryzyka i korzyści związanych ze stosowaniem klozapiny to warunek konieczny skutecznego i bezpiecznego użycia tego leku oraz pełnego wykorzystania jego niezwykłych właściwości.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2015, 15, 2; 57-60
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Psychotic symptoms due to topiramate
    Objawy psychotyczne wywołane stosowaniem topiramatu
    Autorzy:
    Oğuz, Gülay
    Güven, Mükerrem
    Çağlı, Saime
    Batmaz, Sedat
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/944122.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    auditory hallucinations
    psychotic symptoms
    topiramate
    objawy psychotyczne
    omamy słuchowe
    topiramat
    Opis:
    Topiramate is an antiepileptic drug prescribed in the treatment of numerous psychiatric disorders and in epilepsy. Topiramate exerts its antiepileptic effect through different mechanisms, such as by the blockage of sodium channels, increasing GABAergic neurotransmission, antagonizing excitatory amino acid receptors (glutamate) or blocking calcium channels. Its prescription in psychiatric diseases has increased in recent years and psychotic symptom development due to the usage of topiramate has been observed in some studies. Therefore, it is essential to evaluate the patient for psychotic symptoms while using topiramate. This article presents a case of a 37-year-old woman who developed depression, anxiety and auditory hallucinations during the treatment with 150 mg of topiramate. After stopping topiramate, 5 mg of olanzapine bid was started and the symptoms gradually decreased and finally disappeared.
    Topiramat to lek przeciwdrgawkowy przepisywany w leczeniu wielu zaburzeń psychicznych i padaczce. Mechanizm działania przeciwdrgawkowego jest wielokierunkowy – np. lek ten blokuje kanały sodowe, stymuluje neurotransmisję w układzie GABA-ergicznym, antagonizuje receptory dla pobudzających aminokwasów (glutaminian) oraz blokuje kanały wapniowe. Jakkolwiek w ostatnich latach topiramat przepisywany jest coraz częściej w leczeniu zaburzeń psychicznych, to jednak w kilku badaniach zgłaszano występowanie objawów psychotycznych w następstwie jego stosowania. Z tego względu szczególnie ważna jest ocena pacjentów stosujących ten lek pod kątem występowania objawów psychotycznych. Autorzy przedstawiają przypadek 37-letniej pacjentki, u której w związku z leczeniem z użyciem 150 mg topiramatu rozwinęły się depresja, zaburzenia lękowe i omamy słuchowe. Po odstawieniu topiramatu zalecono stosowanie 5 mg olanzapiny dwa razy dziennie. Objawy stopniowo zanikały, aż do całkowitego ustąpienia.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2015, 15, 1; 38-40
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Clinical assessment of antipsychotic-induced extrapyramidal symptoms in nursing home residents with schizophrenia
    Kliniczna ocena polekowych objawów pozapiramidowych u pensjonariuszy domów pomocy społecznej z rozpoznaniem psychoz schizofrenicznych
    Autorzy:
    Woźniak, Karol
    Kłoszewska, Iwona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/940787.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    antipsychotics
    extrapyramidal symptoms
    leki przeciwpsychotyczne
    nursing home residents
    objawy pozapiramidowe
    pensjonariusze domów pomocy społecznej
    schizofrenia
    schizophrenia
    Opis:
    This study assessed the incidence and potential risk factors for extrapyramidal symptoms in a population of nursing home residents with schizophrenia receiving antipsychotic medication. A study sample consisted of 261subjects, recruited in nursing homes in Poland. Extrapyramidal symptoms were evaluated using the Simpson–Angus Scale and each extrapyramidal symptoms domain was determined using the appropriate standard scale. The results of the study indicate that approximately 60–70% of patients did not develop extrapyramidal symptoms following prolonged antipsychotic treatment. The risk of extrapyramidal symptoms increased with age, dose of antipsychotic and the number of antipsychotic drugs used concomitantly, and decreased with the duration of the disease. There was no direct effect of gender or common substances of abuse, such as alcohol or nicotine, on the incidence of extrapyramidal symptoms. Among concomitant diseases, hypertension and epilepsy played the most significant role in modulating the incidence and severity of extrapyramidal adverse events. Patients with high blood pressure were less likely to develop extrapyramidal symptoms. Epilepsy significantly increased the risk of some extrapyramidal antipsychoticinduced motor symptoms, such as akathisia and dystonia. Combined treatment with antipsychotic and antidepressant drugs produced slightly higher risk of parkinsonian syndrome. In conclusion, our data indicate that an incidence, type and severity of drug-induced extrapyramidal adverse effects may strongly depend on individual patient characteristics, such as age, gender or comorbid medical conditions and medication, and thus these factors should be taken into account in the therapeutic process.
    W prezentowanym badaniu oceniano czynniki ryzyka oraz częstość występowania objawów pozapiramidowych u pensjonariuszy domów pomocy społecznej z rozpoznaniem psychoz schizofrenicznych, leczonych długotrwale lekami przeciwpsychotycznymi. Badaną populację stanowiło 261 pacjentów domów pomocy społecznej regionu łódzkiego. Nasilenie objawów pozapiramidowych było oceniane za pomocą ogólnej skali Simpsona–Angusa, a poszczególne domeny objawów pozapiramidowych analizowano za pomocą odpowiednich standardowych skal. U większości badanych pacjentów (około 60–70%) nie stwierdzono objawów pozapiramidowych. Ryzyko wystąpienia objawów pozapiramidowych wzrastało wraz z wiekiem, dawką leku oraz liczbą leków przeciwpsychotycznych przyjmowanych jednocześnie, a zmniejszało się wraz z czasem trwania choroby. Częstość występowania objawów pozapiramidowych nie zależała natomiast od płci czy stosowania przez pacjentów popularnych używek, takich jak alkohol czy nikotyna. Wśród współistniejących chorób największy wpływ na wystąpienie i nasilenie objawów pozapiramidowych wykazywały nadciśnienie tętnicze oraz padaczka. Pacjenci z nadciśnieniem tętniczym byli w mniejszym stopniu narażeni na wystąpienie objawów pozapiramidowych, podczas gdy u chorych na padaczkę stwierdzono podwyższone ryzyko wystąpienia niektórych pozapiramidowych objawów ruchowych, takich jak akatyzja i dystonia. Łączne przyjmowanie leków przeciwpsychotycznych i przeciwdepresyjnych zwiększało ryzyko wystąpienia zespołu parkinsonowskiego. Otrzymane wyniki wskazują, że indywidualne cechy pacjenta, takie jak wiek, płeć, współistniejące schorzenia oraz przyjmowane leki, w znaczący sposób mogą wpływać na częstość występowania, rodzaj i nasilenie polekowych objawów pozapiramidowych, a zatem czynniki te powinny być brane pod uwagę w procesie terapeutycznym.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2016, 16, 1; 7-14
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Percepcja własnego ciała u kobiet z zaburzeniem osobowości typu borderline – badania pilotażowe
    Perception of own body by women with borderline personality disorder – preliminary studies
    Autorzy:
    Szepietowska, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/944225.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    body perception
    borderline
    personality disorder
    psychopathological symptoms
    body image
    objawy psychopatologiczne
    obraz ciała
    percepcja własnego ciała
    zaburzenie osobowości
    Opis:
    Aim: Analysis of the way women with borderline personality disorder (BPD) perceive their bodies. Methods: The body perception was presented as a psychological model manifested in the attitude to one’s own body, the way of sensing and interpreting the bodily sensations, mental identification with the body, and the feeling of comfort in interpersonal closeness and social exposure situations. Material and methods: Twenty eight women took part in the study: 14 of them met the BPD criteria, 14 constituted a comparative group (selection by pairs). Three instruments were used: The Symptom Checklist-90 (SCL-90), self-constructed questionnaire examining one’s own body perception (Body Perception Scale – Skala Percepcji Ciała, SPC), and Borderline Scale from Structured Clinical Interview for DSM-IV Axis II Disorders (SCID-II) to confirm BPD symptoms. Results: Women with BPD perceive their bodies more negatively in all examined aspects, as compared to those without personality disorders. Predominant are negative emotions towards one’s body and lack of confidence in one’s attraction for other people. Less intense become such traits as: the impression of perceptive changes, difficulty in identification with the body appearance, and avoidance of close physical contacts. Comparisons of SCL-90 results show that in women with BPD all psychopathological symptoms are more severe. These patients are characterized by an increased level of depressiveness, obsessive-compulsive traits, paranoid ideation, and psychoticism. The results profile shows a similar pattern of symptoms in both groups and it is not the type but severity of psychopathological symptoms that differentiates them.
    Cel pracy: Celem badań była analiza postrzegania własnego ciała przez kobiety z zaburzeniem osobowości borderline (borderline personality disorder, BPD). Percepcja ciała została ujęta jako konstrukt psychologiczny, przejawiający się w postawie wobec ciała, sposobie odczuwania i interpretacji wrażeń cielesnych, identyfikacji psychicznej z ciałem oraz poczuciu komfortu w sytuacjach bliskości interpersonalnej i ekspozycji społecznej. Materiał i metody: W badaniach wzięło udział 28 kobiet: 14 z nich spełniało kryteria BPD, 14 stanowiło grupę porównawczą (dobór parami). Wykorzystano kwestionariusz SCL-90, autorską Skalę Percepcji Ciała (SPC) i Ustrukturalizowany Wywiad do Badania Zaburzeń Osobowości SCID-II (Skala Borderline) w celu potwierdzenia symptomów BPD. Wyniki: Kobiety z BPD we wszystkich badanych wymiarach percypują własne ciało bardziej negatywnie niż te bez zaburzeń osobowości. Dominują negatywne emocje wobec ciała i niepewność własnej atrakcyjności dla otoczenia. Słabiej zarysowują się: wrażenie zmian percepcyjnych, trudność z utożsamieniem się z wyglądem ciała, unikanie bliskich kontaktów fizycznych. Porównania wyników SCL-90 wskazują, że kobiety z BPD cechują się większym nasileniem wszystkich objawów psychopatologicznych. Dla tych pacjentek charakterystyczny jest podwyższony poziom depresyjności, natręctw, myślenia paranoidalnego i psychotyczności. Profil wyników wskazuje na podobną strukturę symptomów w obu grupach. Tym, co je różnicuje, okazuje się nie rodzaj, lecz nasilenie objawów psychopatologicznych.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2014, 14, 1; 29-36
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zespół Aspergera – trudności w rozpoznawaniu zaburzenia na podstawie analizy historii chorób pacjentów oddziału psychiatrii dziecięcej
    Difficulties in diagnosis of Asperger’s syndrome – a retrospective chart review
    Autorzy:
    Grygo, Magdalena
    Jagielska, Gabriela
    Resler-Maj, Anna
    Bryńska, Anita
    Gajdzik, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/942761.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    autism spectrum disorders
    diagnosis
    pervasive developmental disorder
    symptoms
    Asperger syndrome
    całościowe zaburzenie rozwoju
    objawy
    rozpoznawanie
    spektrum autyzmu
    zespół aspergera
    Opis:
    Asperger’s syndrome is a neurodevelopmental disorder from the group of autistic spectrum disorders. Objective: The authors describe the group of children diagnosed with Asperger’s syndrome, treated in the Department of Child Psychiatry or in the Child Psychiatry Outpatient Clinic. The aim of the study was to evaluate the patients’ age when they were diagnosed and the reason for seeking the clinician’s help by parents. Method: A retrospective chart review of children (n = 35) diagnosed with Asperger’s syndrome. Age and reason for the first contact with the specialist, number of health facilities where the patient was treated before diagnosis, age at which the diagnosis was made, the period between the patient’s first contact with the specialist and diagnosis, and the first diagnoses in hospitalized children were analysed. Results: The median age of diagnosis was 11.75 ± 3.29 years, 5 ± 3.44 years after the children’s first contact with the specialist (psychiatrist or psychologist). Before the diagnosis, the patients were treated in different health facilities and often diagnosed with attention deficit/hyperactivity disorder or disruptive behaviour. Conclusions: The results may indicate the major diagnostic difficulties which clinicians are facing or may be the result of insufficient knowledge among various groups of specialists on the Asperger’s syndrome. The results were compared to the results of the research conducted in the USA and Great Britain.
    Zespół Aspergera to zaburzenie neurorozwojowe z grupy całościowych zaburzeń rozwoju. Cel badania: Celem pracy było określenie, w jakim wieku w grupie pacjentów z zespołem Aspergera będących pod opieką oddziału psychiatrii dziecięcej lub pozostających pod opieką w poradni zdrowia psychicznego zostało ustalone rozpoznanie oraz jakie objawy były powodem zgłoszenia się do specjalisty. Metoda: W pracy przedstawiono wyniki analiz historii chorób 35 pacjentów z zespołem Aspergera. Analizy dotyczyły wieku oraz powodu pierwszego kontaktu ze specjalistą, liczby placówek, w których chory był diagnozowany, zanim rozpoznano zaburzenie, oraz wieku postawienia diagnozy. Określono, jaki czas upłynął pomiędzy zgłoszeniem się pacjenta po raz pierwszy do specjalisty a diagnozą, a także jakie były rozpoznania wstępne u dzieci hospitalizowanych na oddziale psychiatrii. Wyniki: Na podstawie uzyskanych rezultatów ustalono, że rozpoznanie zespołu Aspergera zostało ustalone w wieku 11,75 ± 3,29 roku, a od pierwszej wizyty u specjalisty (lekarz, psycholog) upłynęło 5 lat ± 3,44 roku. Pacjenci byli wcześniej diagnozowani w różnych ośrodkach i otrzymywali najczęściej rozpoznanie nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi lub zaburzeń zachowania. Wnioski: Wyniki niniejszego badania mogą wskazywać na duże trudności diagnostyczne, które mogą być wynikiem zbyt małej wiedzy specjalistów na temat zespołu Aspergera. Uzyskane rezultaty zostały porównane z wynikami badań przeprowadzonych między innymi w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2013, 13, 2; 92-98
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zmiana parametrów elektrookulograficznych u chorych na schizofrenię leczonych glicyną. Wyniki prospektywnego badania otwartego
    A change of electro-oculographic parameters in patients with schizophrenia treated with glycine. Data from prospective open-label study
    Autorzy:
    Strzelecki, Dominik
    Rabe-Jabłońska, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/945380.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    antisaccadic task
    electro-oculographic test
    glicyna
    glutamatergic system
    glycine
    negative symptoms
    objawy negatywne
    schizofrenia
    schizophrenia
    test antysakadowy
    testy elektrookulograficzne
    układ glutaminianergiczny
    Opis:
    Glycine is a noncompetitive co-agonist of NMDA receptor, ionotropic receptor of glutamatergic brain system. Numerous studies indicated its advantageous effects on the primary negative symptoms of schizophrenia. The main research hypothesis assumes a correlation between negative symptoms of schizophrenia and eye movement abnormalities. The article is aimed at evaluation of a change within eye movements in result of glycine at a dose of 0.8 g/kg bm/day per os added to the hitherto applied treatment with antipsychotics. Material and methods: Twenty eight patients with schizophrenia with predominant negative symptoms completed a 6-week prospective open-label study, during which they were given glycine per os (no more than 60 g/24 h). At the beginning and at the end of the study the patients had their eye movements tested (eye pursuit tracking, saccadic and antisaccadic tasks) and the changes of schizophrenia symptoms was evaluated using PANSS. Results: After 6-weeks’ use of glycine, a significant decrease in the number of errors in antisaccadic task was observed (p<0.05). Moreover there is a correlation between an improvement of results in antisaccadic task (fewer errors) and amelioration of negative symptomatology in the examined group after use of glycine (p<0.05). A significant improvement of the gain at the object’s speed of 29°/s was also observed. Conclusions: Glycine in the applied dose may advantageously affect the eye movements, clearly disturbed in schizophrenia, which seems to confirm on the one hand the correlation of negative symptoms with oculomotor pathology, on the other hand – advantageous effects of glycine on negative symptoms expressed by a lower number of errors in antisaccadic task.
    Glicyna jest niekompetycyjnym koagonistą receptora NMDA, jonotropowego receptora układu glutaminianergicznego. W licznych badaniach wykazano jej korzystny wpływ na pierwotne objawy negatywne schizofrenii. Główna hipoteza badawcza zakłada związek między objawami negatywnymi schizofrenii a zaburzeniami ruchów gałek ocznych. Celem pracy była ocena zmiany w zakresie ruchów gałek ocznych wskutek dołączenia glicyny w dawce 0,8 g/kg m.c./dobę per os do dotychczasowego leczenia lekami przeciwpsychotycznymi. Materiał i metody: Dwudziestu ośmiu chorych na schizofrenię z dominującymi objawami negatywnymi ukończyło 6-tygodniowe prospektywne badanie typu otwartego, podczas którego podawano im doustnie glicynę (maksymalnie 60 g/dobę). Na początku i końcu badania wykonano pacjentom badania ruchów gałek ocznych (testy śledzenia, sakadowy i antysakadowy) oraz dokonano oceny nasilenia objawów schizofrenii przy pomocy PANSS. Wyniki: Po 6-tygodniowym okresie stosowania glicyny obserwowano istotne zmniejszenie liczby popełnianych błędów w teście antysakadowym (p<0,05). Ponadto odnotowano istnienie korelacji między poprawą wyników w teście antysakadowym a nasileniem objawów negatywnych w badanej grupie (p<0,05). Zaobserwowano istotną poprawę współczynnika nadążania przy prędkości obiektu 29°/s. Wnioski: Glicyna w zastosowanej dawce może korzystnie wpływać na ruchy gałek ocznych wyraźnie zaburzone w schizofrenii, co zdaje się potwierdzać z jednej strony powiązanie objawów negatywnych z patologią okoruchową, z drugiej zaś korzystne działanie glicyny na objawy negatywne wyrażone poprzez mniejszą liczbę błędów w teście antysakadowym.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2009, 9, 4; 223-232
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Toksyczna nekroliza naskórka u pacjenta z chorobą afektywną dwubiegunową leczonego lamotryginą
    Toxic epidermal necrolysis in a patient with bipolar disorder treated with lamotrigine
    Autorzy:
    Pawełczyk, Tomasz
    Tarka-Barasińska, Ewa
    Pawełczyk, Agnieszka
    Piechota, Mariusz
    Rabe-Jabłońska, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/945268.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    toksyczna nekroliza naskórka
    adverse drug effects
    bipolar disorder
    choroba afektywna dwubiegunowa
    lamotrigine
    lamotrygina
    objawy niepożądane
    toxic epidermal necrolysis
    Opis:
    Stevens-Johnson syndrome (SJS) and toxic epidermal necrolysis (TEN) are potentially life-threatening manifestations of drug-induced reactions that are virtually impossible to predict. It is hypothesized that SJS and TEN share similar pathogenesis, which has not been described in detail yet, however, is probably associated with induction of immune response by the drug, resulting in keratinocyte apoptosis that occurs through specific cellular or humoral or nonspecific immune response mediated by the complement. SJS/TEN may also be induced on non-immunological pathway manifei. e.: idiosyncrasy, intolerance or pseudo-allergic reactions. Sulfonamides, beta-lactam antibiotics and antiepileptic drugs are responsible for the majority of drug-induced skin adverse drug reactions. Drugs belonging to this latter group are widely used in psychiatry, and the greatest SJS/TEN risk is connected with carbamazepine, lamotrigine, valproate. The authors present a 28-year-old man treated with lamotrigine because of bipolar disorder, who developed erythematous and edematic mucocutaneous efflorescences showing a tendency to merge and rapidly generalize, which lead to necrosis and exfoliation of seemingly unaffected skin (positive Nikolsky’s sign). The presence of numerous deep mucosal ulcers in the mouth, nose and conjunctiva were preventing the intake of food by enteric route. Laboratory findings showed a significant increase in nonspecific inflammatory markers (CRP), hypoproteinemia, hypokalemia, elevated D-dimer products and a slightly elevated alanine aminotransferase activity. Despite early diagnosis and discontinuation of the suspected causal agent, the patient’s severe general condition required treatment on the intensive care unit, where he received intravenous infusions of immunoglobulin G, cyclosporin, glucocorticoids, and the necessary supportive care, as well as local anti-inflammatory and disinfecting agents. The patient was discharged from ICU in a state of improvement after 24 days of hospitalization.
    Zespół Stevensa-Johnsona (SJS) i toksyczna nekroliza naskórka (TEN) należą do potencjalnie zagrażających życiu manifestacji odczynów polekowych, których wystąpienie jest praktycznie niemożliwe do przewidzenia. Uważa się, że SJS i TEN mają podobną patogenezę, która dotychczas nie została dokładnie poznana, jednak prawdopodobnie wiąże się z indukcją odpowiedzi immunologicznej przez lek, w wyniku czego dochodzi do apoptozy keratynocytów na drodze swoistej cytotoksyczności komórkowej, humoralnej lub nieswoistej odpowiedzi immunologicznej mediowanej przez układ dopełniacza. Sądzi się, że SJS/TEN może powstawać także na drodze nieimmunologicznej: idiosynkrazji, nietolerancji lub reakcji rzekomoalergicznej. Za większość polekowych odczynów skórnych są odpowiedzialne sulfonamidy, antybiotyki beta-laktamowe oraz leki przeciwpadaczkowe. Leki należące do tej ostatniej grupy są powszechnie stosowane w psychiatrii, a największym ryzykiem wywołania SJS/TEN obarczone są karbamazepina, lamotrygina, walproinian. Autorzy pracy przedstawiają przypadek 28-letniego mężczyzny leczonego z powodu choroby afektywnej dwubiegunowej, u którego w 12. dobie po włączeniu do leczenia lamotryginy wystąpiły rumieniowo-obrzękowe zmiany śluzówkowo- -skórne mające tendencję do zlewania i szybkiego uogólniania, prowadząc do martwicy i spełzania pozornie niezmienionego naskórka (dodatni objaw Nikolskiego). Znacznie nasilone były zmiany śluzówkowe, występowały liczne, głębokie owrzodzenia w obrębie jamy ustnej, nosowej oraz spojówek, co uniemożliwiało przyjmowanie pokarmów drogą enteralną. W badaniach dodatkowych obserwowano istotny wzrost niespecyficznych markerów stanu zapalnego (CRP), hipoproteinemię, hipokaliemię, podwyższone wartości D-dimerów oraz nieznacznie podwyższone wartości aminotransferazy alaninowej. Pomimo szybkiej diagnozy i odstawienia leku podejrzewanego o związek przyczynowy pacjent z powodu ciężkiego stanu ogólnego wymagał leczenia na oddziale intensywnej terapii, gdzie otrzymał dożylne wlewy immunoglobulin G, cyklosporyny, glikokortykosteroidów, a także niezbędne leczenie wspomagające oraz miejscowe przeciwzapalno-odkażające. Po 24 dniach pobytu na oddziale intensywnej terapii został wypisany do domu w stanie poprawy.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 2; 106-114
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Samouszkodzenia jako symptom prodromalny schizofrenii. Opis przypadku
    Self-mutilations as prodromal schizophrenia symptom. A case study
    Autorzy:
    Tsirigotis, Konstantinos
    Gruszczyński, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/945272.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    clinical diagnosis
    diagnoza kliniczna
    diagnoza psychometryczna
    objawy prodromalne
    osobowość przedchorobowa
    preschizophrenic personality
    prodromal symptoms
    psychometric diagnosis
    samouszkodzenia
    schizofrenia
    schizophrenia
    self-mutilation
    Opis:
    The aim of this case study was the presentation of a schizophrenic outpatient case, who has been committing self-mutilations prior to the schizophrenia diagnosis. The patient was a young student (23 years), and the reason of coming to the clinical psychologist was self-mutilation. He came with his mother, who was worried with about his behaviour. Patient’s orientation about the place, time and his own person was proper, and the communication with him was apparently good. A cutting wound was on his left arm. He feels aggression and that’s why he commits self-mutilations. He leads a night way of life because other people don’t embarrass him. His statements were logical, coherent and lacking of thinking disorders signs. He didn’t make any impression of being worrying about his experiences and what was happening with him; his expressed emotions were not adequate to his statements. His profile in the MMPI was “neurotic”, but other indices (clinical, diagnostic and differentiating ones) aroused suspicion of psychotic (schizophrenic) disorders. Data derived from the interview, observation and the MMPI caused his sending to the psychiatrist with suspicion of schizophrenia. The patient began telling about his positive (productive) psychotic symptoms not before the MMPI critical positions content analysis. The psychiatric diagnosis confirmed the suspicion of schizophrenia; the patient was admitted to a psychiatric clinic and treated with a diagnosis of paranoid schizophrenia. In this case the outset of psychosis was insidious, lacking of acute symptoms. The preschizophrenic outpatients personality had traits of schizothymia, autistic withdrawal, and probably it was a schizoid personality. The issue of withdrawal one can consider in terms of stimulation needs and stimulation optimum. A separate issue is the relation between self-mutilation and substances (endorphins, enkephalins etc.) being secreted while such a type of self-stimulation. The statements above once more confirm the significance of cooperation between clinical psychologist and psychiatrist, the importance of clinical diagnosis (vs. the psychometric one), as well as of the content clinical interpretation of psychometric and test data.
    Celem pracy było przedstawienie przypadku chorego na schizofrenię, który przed ostatecznym zdiagnozowaniem schizofrenii dokonywał samouszkodzeń. Pacjentem był student w wieku 23 lat, a powodem zgłoszenia do psychologa samouszkodzenie. Zgłosił się z matką, zaniepokojoną jego czynem. Pacjent był zorientowany prawidłowo co do miejsca, czasu i własnej osoby, w kontakcie pozornie dobrym. Na lewym ramieniu widać było ranę ciętą. Odczuwał stany agresji, co było powodem dokonywania samouszkodzeń. Prowadził nocny tryb życia, wówczas inni ludzie nie przeszkadzali mu. Jego wypowiedzi były logiczne, zborne, brak było oznak zaburzeń myślenia. Nie sprawiał wrażenia przejętego swoimi przeżyciami i tym, co się z nim dzieje; wyrażane przez niego emocje nie były dostosowane do treści jego wypowiedzi. Jego profil w MMPI był „nerwicowy”, ale inne wskaźniki (kliniczne, diagnostyczne i różnicowe) nasuwały podejrzenie psychozy. Dane z wywiadu, rozmowy, obserwacji i MMPI sprawiły, że pacjent został skierowany do psychiatry z podejrzeniem zaburzeń schizofrenicznych. O objawach pozytywnych (produktywnych) zaczął mówić dopiero przy analizie treściowej pozycji krytycznych MMPI. Rozpoznanie psychiatryczne potwierdziło podejrzenia schizofrenii; został hospitalizowany i był leczony z rozpoznaniem schizofrenii paranoidalnej. W tym przypadku początek schizofrenii był powolny, ubogoobjawowy, bez objawów ostrych. Przedchorobowa osobowość pacjenta nosiła cechy schizotymii, autystycznego izolowania się – najprawdopodobniej była to już osobowość schizoidalna. Zagadnienie izolowania się można rozpatrywać również w kategoriach zapotrzebowania na stymulację i optimum stymulacji. Odrębnym zagadnieniem są związki samouszkodzeń z substancjami (endorfiny, encefaliny itp.) wydzielanymi podczas tego typu autostymulacji. Powyższe dane potwierdzają jeszcze raz znaczenie diagnozy klinicznej (w odróżnieniu od psychometrycznej) i wagę jakościowej, klinicznej interpretacji danych psychometrycznych, testowych.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 2; 120-124
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Poszukiwanie biologicznych markerów schizofrenii
    Searching for schizophrenia biological markers
    Autorzy:
    Urban, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/945676.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    biological markers
    bramkowanie sensoryczne
    dysfunkcja pamięci operacyjnej
    dysfunkcja ruchów gałek ocznych
    markery biologiczne
    małe anomalie anatomiczne
    minor physical anomalies
    miękkie objawy neurologiczne
    neurological soft signs
    schizofrenia
    schizophrenia
    sensory gating
    smooth pursuit eyes movements
    specificity
    swoistość
    working memory deficits
    Opis:
    Schizophrenia is one of the most important problems of psychiatry nowadays. That is why there is a great need to discover biological markers for that disease. According to the definition, biological markers of a disease are permanent, genetic, biochemical, physiological or anatomical features characteristic exclusively of a special disease or disfunction. As for schizophrenia it is doubtful whether any of these features can be definitely a biological marker. The aim of this article is to present the literature survey on potential schizophrenia biological markers, i.e. neurophysiological measures, working memory disfunction, neurological soft signs and minor physical anomalies. The article also deals with other studies aiming to estimate usefulness of other features as biological markers. One of them are olfactory identification deficits present in first episode psychosis, neuroleptic-naive patients. However, these deficits are used in the diagnosis of Alzheimer’s disease. They appear in the early stage of this illness and they are connected with progressive degenerative process of olfactory neurons. Unfortunately, none of the above-mentioned features shows exclusive specificity for this psychosis. Apart from this, we do not have enough measures, and what is more, some of them have different results. Moreover, there are also significant discrepancies in methodology of schizophrenia marker studies.
    Schizofrenia jest jednym z najistotniejszych problemów współczesnej psychiatrii, w związku z czym odkrycie biologicznych markerów tej choroby miałoby niebagatelne znaczenie. Zgodnie z definicją biologicznymi markerami danego zaburzenia lub choroby są stabilne, genetyczne, biochemiczne, fizjologiczne lub anatomiczne cechy specyficzne wyłącznie dla danego zaburzenia lub choroby. Pojawia się jednak wątpliwość, czy którekolwiek z ocenianych cech/parametrów spełniają warunki przytoczonej powyżej definicji, a zatem czy mogą stanowić biologiczny marker dla schizofrenii sensu stricto. Poniżej przedstawiono przegląd piśmiennictwa na temat cech/parametrów najczęściej traktowanych jako potencjalne markery biologiczne tej psychozy, tzn. wskaźników neurofizjologicznych, dysfunkcji pamięci operacyjnej, miękkich objawów neurologicznych i małych anomalii anatomicznych. W pracy zaprezentowano także przykłady badań nad innymi czynnikami, które mogą stanowić potencjalne biologiczne markery schizofrenii. Jednym z nich są zaburzenia identyfikacji zapachów stwierdzane u osób z pierwszym epizodem psychozy, które nigdy nie były leczone neuroleptykami. Jednakże obecnie zaburzenia identyfikacji zapachów znajdują zastosowanie w diagnozowaniu choroby Alzheimera. Pojawiają się już w bardzo wczesnym okresie tej choroby i są związane z postępującą degeneracją neuronów nabłonka węchowego. Niestety, żaden z analizowanych dotychczas potencjalnych markerów nie wykazuje całkowitej swoistości dla schizofrenii. Nie bez znaczenia jest również fakt, że w wielu przypadkach dysponujemy zbyt małą ilością badań, aby wysnuć jednoznaczne wnioski z ich nierzadko sprzecznych wyników. Istotne są także różnice dotyczące metodologii badań prowadzonych nad potencjalnymi markerami schizofrenii.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2005, 5, 4; 207-211
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies