Temat: Dzieci - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Przegląd w pełni strukturalizowanych narzędzi do oceny zaburzeń psychicznych w populacji dzieci i młodzieży
A review of fully structured diagnostic tools for psychiatric disorders in children and adolescents
Autorzy:: Kowol-Trela, Katarzyna
Gorczyca, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/941334.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: dzieci
kwestionariusz
młodzież
Opis:: Fully structured interviews allow diagnosis of the majority of psychiatric disorders found in the paediatric and adolescent population. Administration requires relatively short time, and the presence of a psychiatrist specialising in children and adolescents is not essential. Since the interviews can be conducted by specially trained interviewers, the tools are primarily utilized in studies involving large groups. Nonetheless, the use of structured interviews is now increasingly common also in clinical practice. This paper reviews the currently available fully structured diagnostic interviews designed for the evaluation of paediatric patients and adolescents that cover the majority of psychiatric disorders present in this age group. Three interviews, namely the Mini-International Neuropsychiatric Interview for Children and Adolescents (MINI-KID), the Diagnostic Interview Schedule for Children, and the Children’s Interview for Psychiatric Syndromes, have been discussed at length, including the range of psychiatric disorders covered by each format, age group, time required for administration and interviewer training, versions, and availability in various languages. This presentation is aimed at familiarising the reader with the available instruments, as at the moment only MINI-KID has a Polish version (Mały Międzynarodowy Kwestionariusz dla Dzieci i Młodzieży). The other two have not yet been translated or adapted to Polish conditions, so cannot be applied for either research or daily clinical practice in Poland.
W pełni strukturalizowane kwestionariusze pozwalają na badanie większości zaburzeń psychicznych występujących w populacji pacjentów małoletnich. Badanie jest możliwe do wykonania w stosunkowo krótkim czasie oraz nie wymaga obecności specjalisty w dziedzinie psychiatrii dzieci i młodzieży. Ze względu na możliwość przeprowadzania wywiadów przez odpowiednio przeszkolonych ankieterów narzędzia te stosuje się głównie w badaniach obejmujących duże grupy. Niemniej jednak wywiady strukturalizowane są także coraz częściej używane w praktyce klinicznej. Artykuł stanowi przegląd aktualnie dostępnych kwestionariuszy w pełni strukturalizowanych przeznaczonych do badania dzieci i młodzieży; uwzględniają one większość zaburzeń psychicznych występujących w tej grupie wiekowej. Przedstawiono trzy kwestionariusze: Mały Międzynarodowy Kwestionariusz Neuropsychiatryczny dla Dzieci i Młodzieży, Diagnostic Interview Schedule for Children oraz Children’s Interview for Psychiatric Syndromes. Przegląd uwzględnia wykaz zaburzeń psychicznych wziętych pod uwagę w każdym kwestionariuszu, grupę wiekową, czas przeprowadzania badania i szkolenia ankieterów, pokrewne wersje kwestionariuszy i dostępność wersji językowych. Zestawienie kwestionariuszy ułatwia wstępne zapoznanie się z istniejącymi narzędziami. Do tej pory powstała polska wersja tylko jednego z nich – Małego Międzynarodowego Kwestionariusza dla Dzieci i Młodzieży. Pozostałych narzędzi nie przetłumaczono i nie przystosowano do warunków polskich, nie ma więc niestety możliwości ich użycia w codziennej praktyce naukowej i klinicznej w naszym kraju.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2017, 17, 2; 137-141
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Zastosowanie aripiprazolu w leczeniu zaburzeń psychicznych u dzieci i młodzieży
The use of aripiprazole in the treatment of mental disorders in children and adolescents
Autorzy:: Cichoń, Lena
Gabryel, Bożena
Jelonek, Ireneusz
Krysta, Krzysztof
Janas-Kozik, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/951712.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: aripiprazol
atypowy neuroleptyk
dzieci
farmakokinetyka
farmakologia
Opis:: The article is about aripiprazole – an atypical antipsychotic that is registered in Poland for the treatment of schizophrenia in individuals aged ≥15 years, and moderate to severe manic episodes in the course of bipolar disorder type I in adolescents aged ≥13 years in the treatment lasting up to 12 weeks. The paper discusses the mechanism of action, pharmacokinetics, and safety of aripiprazole in the paediatric population. Aripiprazole acts as a partial agonist of the dopamine D2 receptor and the serotonin 5HT1A receptor. Aripiprazole pharmacokinetics in humans is linear and proportional to the dose range of 5–30 mg. In children and adolescents aged 10–17 years, the pharmacokinetic profile is comparable to that observed in adults, after the adjustment for body weight. The article also contains a review of research on the clinical efficacy of aripiprazole in the treatment of psychiatric disorders, such as: schizophrenia, bipolar disorder, hyperkinetic disorder, pervasive developmental disorders, tics and aggressive behaviours in children and adolescents. Aripiprazole evaluated in clinical trials among children and adolescents has shown a good safety and tolerability profile. The incidence and type of side effects of aripiprazole in the paediatric population are essentially similar to those observed in adults. However, by contrast with adults, adolescents treated with aripiprazole may more often develop such side effects as drowsiness, sedation, extrapyramidal symptoms, dry mouth, increased appetite, and orthostatic hypotension. Aripiprazole may play an important role in the treatment of psychiatric disorders in children and adolescents because of its favourable metabolic profile.
Artykuł dotyczy aripiprazolu – atypowego leku przeciwpsychotycznego, który w Polsce jest zarejestrowany w terapii schizofrenii u osób w wieku ≥15 lat oraz epizodów maniakalnych o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego typu I u młodzieży w wieku ≥13 lat w leczeniu trwającym do 12 tygodni. Omówiono mechanizm działania, farmakokinetykę oraz bezpieczeństwo stosowania aripiprazolu w populacji dzieci i młodzieży. Aripiprazol działa jako częściowy agonista receptora dopaminowego D2 i serotoninowego 5HT1A. Farmakokinetyka aripiprazolu u ludzi jest liniowa i proporcjonalna do dawki w zakresie 5–30 mg. U dzieci i młodzieży w wieku 10–17 lat profil farmakokinetyczny leku jest porównywalny do obserwowanego u osób dorosłych, po korekcie różnic w masie ciała. Artykuł zawiera także przegląd badań dotyczących skuteczności klinicznej aripiprazolu w leczeniu zaburzeń psychiatrycznych, tj. schizofrenii, zaburzeń afektywnych dwubiegunowych, zaburzeń hiperkinetycznych, całościowych zaburzeń rozwojowych, tików oraz zachowań agresywnych u dzieci i młodzieży. W próbach klinicznych populacji pediatrycznej lek wykazuje dobry profil bezpieczeństwa i tolerancji. Częstość występowania i rodzaj działań niepożądanych aripiprazolu wśród dzieci i młodzieży są zasadniczo podobne jak w przypadku osób dorosłych. Jednak u młodzieży leczonej aripiprazolem mogą częściej niż u dorosłych pojawiać się efekty uboczne, takie jak senność, sedacja, objawy pozapiramidowe, suchość w jamie ustnej, wzrost apetytu i niedociśnienie ortostatyczne. Wydaje się, że aripiprazol z powodu swojego korzystniejszego profilu metabolicznego może odgrywać istotną rolę wleczeniu zaburzeń psychiatrycznych u dzieci i młodzieży.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2018, 18, 4; 373-387
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Radzenie sobie przez dzieci i młodzież z doświadczeniem choroby nowotworowej oraz skutkami jej leczenia
Coping with cancer and the effects of treatment in children and adolescents
Autorzy:: Stenka, Karolina Erwina
Izdebski, Paweł Kajetan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/941616.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: adaptacja
dzieci
młodzież
nowotwór
radzenie sobie
Opis:: Introduction: Increasing attention has been recently awarded to the process of coping with cancer among children. Cancer is the second cause of deaths among children aged 1 to 19. Still, publications concerning this issue among teenagers and children in Poland are relatively scarce. However, the enormous difficulties that young patients are faced with have led to an increased interest in the mechanisms of coping with the disease. Material and method: This article is a review of the body of research concerned with coping with cancer. The literature reviewed was accessed through Medline and PsycARTICLES databases. Additionally, some available Polish sources were used. Discussion: Paediatric psycho-oncology has no effective methods of the assessment of coping, with the diversity of the applied research methods rendering the comparison of their results difficult. Additional problems result from the huge discrepancy in patients’ age presented in different studies. Children and teenagers usually show a good level of adaptation to the situation. As a result of developmental changes, the efficacy of coping methods improves. The application of active strategies is a prerequisite for good adaptation to illness. Conclusion: Children who deal with cancer show surprisingly good adaptation. Their situation considered, a worse level of adaptation, with a higher level of anxiety and depression were originally expected, yet the hypothesis has been proved to be false.
Wstęp: Badacze coraz częściej skupiają się na analizie procesu radzenia sobie z chorobą nowotworową u dzieci. Nowotwory złośliwe stanowią drugą przyczynę śmierci osób w wieku 1–19 lat. W Polsce publikacje dotyczące tej grupy wiekowej należą do rzadkości. Ogromne trudności, z jakimi muszą się zmagać młodzi pacjenci, powodują wzrost zainteresowania badaczy zagadnieniem radzenia sobie dzieci z chorobą. Materiał i metoda: Artykuł jest przeglądem badań nad radzeniem sobie z chorobą nowotworową. Literatura pochodzi z baz danych Medline oraz PsycARTICLES. Ponadto wykorzystano dostępne źródła polskie. Omówienie: W psychoonkologii dziecięcej można zauważyć brak skutecznych metod oceny procesu radzenia sobie z chorobą. Ze względu na stosowanie różnych metod badawczych trudniej jest porównywać wyniki. Dodatkowe problemy wynikają z dużych rozbieżności wiekowych wśród uczestników prezentowanych badań. Dzieci i młodzież zazwyczaj wykazują dobre przystosowanie do zaistniałej sytuacji. Na skutek zachodzących zmian rozwojowych zwiększa się efektywność wykorzystywanych metod radzenia sobie. Stosowanie strategii aktywnych warunkuje dobrą adaptację do choroby. Wnioski: Dzieci zmagające się z chorobą nowotworową konsekwentnie wykazują niezwykle dobre przystosowanie. Z uwagi na ich sytuację spodziewano się niższego poziomu adaptacji oraz wyższego poziomu niepokoju i depresji, jednak nie potwierdzono tych hipotez.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2017, 17, 4; 334-341
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Leki przeciwdepresyjne i przeciwpsychotyczne zarejestrowane u dzieci i młodzieży. Trudności prawne i etyczne związane z zakresem rejestracji leków
Antidepressants and antipsychotics authorised for use in children and adolescents. Legal and ethical challenges associated with the range of drug authorisation
Autorzy:: Niwiński, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/941586.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: indeks leków
psychiatria dzieci i młodzieży
refundacja
rejestracja
Opis:: Introduction: When practicing the profession of a physician, not only medical principles, but also legal regulations must be followed. The legal regulations are associated, for instance, with consent to treatment and drug authorisation principles. Drugs are authorised for strictly specified indications in given groups of patients. Off-label use may be interpreted as performing a medical experiment. The guidelines for drug usage are formulated by academic societies. In child and adolescent psychiatry, numerous drugs are unauthorised for use in patients under the age of 18 years, which means that a doctor, after collecting appropriate information, must obtain a written consent to treatment from a parent or legal guardian. Aim: The aim of the study was to review drugs used for depression and psychotic disorders in children and adolescents in terms of patient age specified in the registered indications. Method: Based on the Physician’s Desk Reference, summaries of product characteristics were analysed. Results: Of 226 antipsychotics and antidepressants authorised for use in Poland, 149 are not indicated or are contraindicated in patients younger than 18 years of age. Twenty-nine drugs are authorised for use in children but for different indications than depression and psychotic disorders. Moreover, various drug formulations or formulations manufactured by different pharmaceutical companies can be registered differently. Conclusions: No authorisation of psychiatric drugs for use in children and adolescents is a legal and financial threat to doctors and might evoke parents’ distrust.
Wstęp: Wykonując swój zawód, lekarz jest zobowiązany do przestrzegania nie tylko zasad sztuki lekarskiej, lecz także przepisów prawa. Regulacje prawne dotyczą m.in. zgody na leczenie i zasad rejestracji leków. Leki są zarejestrowane w ściśle określonych wskazaniach, dla konkretnych grup pacjentów. Zastosowanie leku poza rejestracją może zostać zinterpretowane jako przeprowadzenie eksperymentu medycznego. Podstawą stosowania leków są zalecenia towarzystw naukowych. W psychiatrii dzieci i młodzieży wiele leków nie ma rejestracji do stosowania u osób poniżej 18. roku życia, w związku z czym lekarz po udzieleniu odpowiednich informacji musi uzyskać pisemną zgodę na leczenie od rodzica lub opiekuna prawnego. Cel: Celem pracy był przegląd leków stosowanych w terapii zaburzeń depresyjnych i psychotycznych w populacji dzieci i młodzieży pod kątem wieku pacjentów zgodnego ze wskazaniami rejestracyjnymi. Metoda: Bazując na Indeksie Leków Medycyny Praktycznej, przeanalizowano charakterystyki produktów leczniczych. Wyniki: Spośród 226 leków przeciwpsychotycznych i przeciwdepresyjnych zarejestrowanych w Polsce 149 jest niewskazanych lub przeciwwskazanych do podawania pacjentom poniżej 18. roku życia. Kolejnych 29 leków zostało zarejestrowanych u dzieci, ale we wskazaniach innych niż leczenie zaburzeń depresyjnych i psychotycznych. Ponadto różne postacie leków lub postacie wytwarzane przez różne firmy farmaceutyczne mogą mieć odmienną rejestrację. Wnioski: Brak rejestracji leków stosowanych w psychiatrii dzieci i młodzieży stanowi zagrożenie prawne i finansowe dla lekarza, a także może powodować nieufność rodzica.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2017, 17, 4; 274-278
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Psychiatria wieku rozwojowego – badanie ankietowe uczestników I Kongresu Zdrowia Psychicznego
Developmental psychiatry – results of the survey carried out among the attendees of the First Mental Health Congress
Autorzy:: Janik, Renata
Baran, Dariusz
Gmitrowicz, Agnieszka
Janas-Kozik, Małgorzata
Łucka, Izabela
Karasek, Elżbieta
Paruszkiewicz, Jolanta
Pilecki, Maciej
Rozetti, Anna
Szaulińska, Katarzyna
Wasilewska, Olga
Wolańczyk, Tomasz
Remberk, Barbara
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/942020.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: opieka zdrowotna
opieka środowiskowa
psychiatria dzieci i młodzieży
Opis:: The ongoing debate regarding the provision of healthcare and additional support for patients with mental illnesses has continued for many years. Whilst discussing patient dignity and rights, it must not be overlooked that the right to treatment is the most important and basic among them. The First Mental Health Congress, held on May 8, 2017 in Warsaw, was organised to address the current critical state of mental healthcare in Poland. A separate session during the Congress was awarded to the issues associated with the provision of mental healthcare for children and adolescents, with a special survey distributed among its attendees; 54 completed survey questionnaires were returned. Nearly 90% of the respondents were mental healthcare professionals working with paediatric/adolescent patients. The questions asked for opinions regarding various aspects of the current situation of developmental psychiatry in Poland as well as attendee’s reflections on presentations and speeches featured during the session. The majority of the respondents evaluated the recent data concerning the prevalence of mental disorders among children and adolescents as “alarming.” They pointed out the lack of actual access to psychological and psychiatric aid within the public system, and stressed the need for urgent major improvements thereof. Another hot issue was the key role of preventive policies, including work with families. Also, systemic joint efforts of various public authorities, bodies and institutions are necessary to address the crisis, particularly effective collaboration between the medical and educational community. As a positive trend, the respondents listed the recent grassroots movement joining various social and professional groups to work together on possible solutions.
Dyskusja na temat organizacji opieki medycznej i wsparcia pozamedycznego dla osób z zaburzeniami psychicznymi trwa od wielu lat. W toku rozmów o godności i prawach pacjenta nie można zapominać, że podstawowym prawem chorego jest prawo do leczenia. I Kongres Zdrowia Psychicznego, który odbył się 8 maja 2017 roku w Warszawie, został zorganizowany ze względu na dramatyczny stan opieki psychiatrycznej w Polsce. Problemom psychiatrii dzieci i młodzieży poświęcona była osobna sesja; wśród 120 jej uczestników zostało przeprowadzone anonimowe badanie ankietowe. Otrzymano 54 wypełnione ankiety. Blisko 90% respondentów stanowili ludzie zawodowo zajmujący się opieką nad osobami w wieku rozwojowym. Pytania dotyczyły poglądów na temat sytuacji psychiatrii dzieci i młodzieży w Polsce, a także refleksji związanych z wystąpieniami prezentowanymi w trakcie sesji. Większość ankietowanych oceniła dane na temat rozpowszechnienia zaburzeń psychicznych u dzieci i młodzieży jako alarmujące. Badani zwracali uwagę na brak realnego dostępu do pomocy psychologicznej i psychiatrycznej oraz podkreślali, że system psychiatrycznej opieki zdrowotnej wymaga radykalnych działań naprawczych. Według respondentów konieczne są zmiany systemowe. Kolejnym często poruszanym zagadnieniem była kluczowa rola oddziaływań profilaktycznych. W profilaktyce należy uwzględnić pracę z rodziną. Ważna jest też współpraca z innymi resortami, zwłaszcza z resortem edukacji. Za pozytywne zjawisko ankietowani uznali podjęcie wspólnych działań przez przedstawicieli różnych środowisk.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2018, 18, 2; 166-172
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Relacja rodzic–specjalista w kontekście psychologicznych następstw błędów popełnianych podczas informowania rodziców o wykryciu zaburzeń rozwoju dziecka
The professional–family relation in the context of psychological consequences of errors made while informing parents about the diagnosis of developmental disorders in their child
Autorzy:: Gładyszewska-Cylulko, Joanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/941215.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: dzieci niepełnosprawne
emocje
komunikacja
relacje rodzic–specjalista
Opis:: Numerous clinical experiments show that the moment when a parent learns that their child has been diagnosed with developmental disorders is important for the process of further treatment and rehabilitation of the child. Emotional experiences while being informed of the first diagnosis may influence the parent’s attitude to the child’s disability and have an effect on the relation with professionals who participate in broadly conceived rehabilitation and therapy. An inappropriate way of informing parents about the child’s developmental disorders may even lead to a severe trauma and have serious far-reaching consequences. Although painful experiences cannot be prevented, as the situation itself is stress-inducing, the trauma may be eased if the professional avoids undesirable behaviour, such as delaying the time when the information is passed to parents, not making sure what they understood of the diagnosis, not paying attention to the parents’ emotions at a given moment and not informing them of treatment and rehabilitation possibilities. The article presents a theoretical analysis of the influence of the first diagnosis on the occurrence of such emotions as fear of the future and past, the sense of guilt and shame. Those emotions have been analysed with reference to the experiences of parents of children with developmental disorders. The author has based the analysis on the results of studies conducted by various researchers, both Polish and foreign, and discussed parents’ experiences when they are informed of their child’s disability, emotions that they feel and the influence of those emotions on cognitive processes (especially perception and memory) as well as expectations that parents have of doctors and other professionals.
Liczne doświadczenia kliniczne pokazują, że moment, w którym rodzic dowiaduje się o wykrytych u jego dziecka zaburzeniach rozwoju, jest istotny dla procesu leczenia i rehabilitacji dziecka. Przeżycia emocjonalne towarzyszące otrzymaniu informacji o pierwszym rozpoznaniu mogą wywierać wpływ na stosunek rodzica do niepełnosprawności dziecka, a także rzutować na relacje ze specjalistami biorącymi udział w jego szeroko pojętej rehabilitacji i terapii. Niewłaściwy sposób informowania rodziców o nieprawidłowościach rozwojowych dziecka może nawet doprowadzić do silnego urazu o daleko idących negatywnych konsekwencjach. Wielu przykrym przeżyciom nie można zapobiec, sama sytuacja jest bowiem silnie stresogenna – specjalista może jednak zmniejszyć jej urazowy wpływ przez unikanie niepożądanych zachowań, takich jak opóźnianie przekazania informacji, nieupewnianie się, co rodzice zrozumieli z diagnozy, niezwracanie uwagi na emocje rozmówców, niedoinformowanie o możliwościach podejmowania działań leczniczych czy rehabilitacyjnych. Artykuł zawiera analizę teoretyczną wpływu pierwszej diagnozy na powstawanie takich emocji, jak lęk przed przyszłością i przeszłością oraz poczucie winy i wstydu. Emocje te zostały przeanalizowane w odniesieniu do przeżyć rodziców dzieci z zaburzeniami rozwoju. Autorka oparła się na wynikach badań przeprowadzonych przez różnych badaczy, zarówno polskich, jak i zagranicznych, by ukazać doświadczenia rodziców dowiadujących się o niepełnosprawności dziecka, przeżywane przez nich emocje i ich wpływ na przebieg procesów poznawczych (zwłaszcza spostrzegania i pamięci), a także oczekiwania rodziców w stosunku do lekarzy i innych specjalistów.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2016, 16, 4; 256-261
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Rodzice w obliczu choroby nowotworowej dziecka
Parents facing their child’s struggle with cancer
Autorzy:: Stenka, Karolina Erwina
Izdebski, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/942266.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: depresja
dzieci z nowotworem
lęk
rodzice
zaburzenie stresowe pourazowe
Opis:: Introduction: A diagnosis of cancer in one of family members is a highly encumbering experience. What deserves special attention is a case when the one who is diagnosed is a child. Parents face an absolute reorganisation of life on its daily basis in order to meet the demands of their child’s disease. They display a prominent role in the processes of diagnosis and medical treatment. However, the multiplicity of tasks, defined roles, and emotional responses to the situation (the diagnosis of a lifethreatening disease) could lead to various difficulties of psychological nature. Material and method: The article is for reference only. It presents research results regarding difficulties of psychological nature which may be experienced by parents of children diagnosed with cancer (anxiety, depression, acute stress disorders, posttraumatic stress disorder). The works selected for analysis also had to meet certain criteria. Results: The presented data show that an increased risk of traumatic stress, anxiety, and depression disorders may be observed in a group of parents whose children are diagnosed with cancer. One of these disorders may be even experienced by every second parent. According to the data, the most difficult moment for parents is the moment when they acknowledge that their child has been diagnosed with cancer. Discussion: Mothers are the most likely to undertake the role of the main caregiver. Fathers, on the other hand, acquire the role of a family supporter. Although experiencing the same stressor, mothers are those who experience greater difficulties than fathers. They are more frequently diagnosed with posttraumatic stress disorder and depressive disorders.
Wstęp: Diagnoza choroby nowotworowej u jednego z członków rodziny jest niezwykle obciążającym doświadczeniem. Na szczególną uwagę zasługuje sytuacja, gdy choruje dziecko. Rodzice stają wówczas przed koniecznością reorganizacji życia rodzinnego w taki sposób, by sprostać wymaganiom stawianym przez chorobę dziecka, i odgrywają znaczącą rolę na niemal wszystkich jej etapach. Biorą udział w procesie diagnozowania i leczenia, a wielość zadań iról, jak również reakcje emocjonalne na rozpoznanie zagrażającej życiu choroby prowadzić mogą do trudności o charakterze psychologicznym. Materiał i metoda: Artykuł ma charakter poglądowy. Stanowi prezentację wyników badań dotyczących trudności natury psychologicznej, jakich doświadczają rodzice dzieci cierpiących na chorobę nowotworową (lęk, depresja, ostra reakcja na stres, zaburzenie stresowe pourazowe). Prace uwzględnione w analizach musiały spełnić określone kryteria włączenia. Wyniki: Prezentowane dane wskazują na to, że w grupie rodziców dzieci cierpiących na choroby nowotworowe zaobserwować można zwiększone ryzyko wystąpienia ostrej reakcji na stres, zaburzenia stresowego pourazowego, lęku i depresji. Któregoś z wymienionych zaburzeń może doświadczać nawet co drugi rodzic. Najtrudniejszym dla rodziców momentem jest otrzymanie diagnozy choroby nowotworowej dziecka. Omówienie: Matki najczęściej pełnią funkcję głównego opiekuna, ojcowie z kolei przejmują zadanie utrzymania rodziny. Mimo działania tego samego stresora matki doświadczają większych trudności niż ojcowie. Częściej diagnozuje się u nich zaburzenie stresowe pourazowe i zaburzenia o charakterze depresyjnym.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2018, 18, 3; 306-314
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Chyba już czas na zmiany?
High time for changes?
Autorzy:: Remberk, Barbara
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/941559.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: opieka specjalistyczna
psychiatria dzieci i młodzieży
psychiatria środowiskowa
Opis:: The paper discusses the organisation of psychological and psychiatric care for children and adolescents, and proposes certain changes. Areas requiring particular attention include: universal and selective prevention, effective screening for early detection of mental disorders as well as efficient specialist healthcare system. Universal prevention refers to the entire population but despite a range of undertaken actions, there are no systemic solutions. A similar difficulty is associated with screening. Rapid psychological assistance for children is essential for effective prevention and/or early intervention. This concerns both children from the general population and from risk groups, such as wards of juvenile sociotherapeutic and educational centres or foster care facilities. Specialist care is yet another level. It is currently believed that support and treatment should be delivered mainly in the patient’s community. The proposed elements of specialist healthcare system include community centres for psychological assistance, community psychiatric centres for children and adolescents as well as specialist mental health centres for children and adolescents. The last mentioned centres should be open for emergency psychiatric consultation and inpatient treatment all day and night. The current system of psychiatric and psychological healthcare is capable of helping only a slight percentage of children and adolescents. Changes are essential, and therefore a panel of experts and the Ministry of Health have initiated works to develop more effective solutions.
W pracy omówiono organizację opieki psychologicznej i psychiatrycznej nad dziećmi i młodzieżą z uwzględnieniem proponowanych zmian. Obszary, które wymagają szczególnej uwagi, to profilaktyka uniwersalna i selektywna, skuteczny skrining, ukierunkowany na wczesne wykrywanie zaburzeń psychicznych, i sprawnie funkcjonujący system opieki specjalistycznej. Profilaktyka uniwersalna odnosi się do całej populacji, jednak mimo szeregu podejmowanych działań brakuje rozwiązań systemowych. Podobna trudność dotyczy skriningu. Do efektywnych działań z zakresu profilaktyki i/lub wczesnej interwencji konieczne jest stworzenie możliwości uzyskania przez dziecko szybkiego wsparcia psychologicznego. Mowa tu zarówno o dzieciach z populacji ogólnej, jak i tych z grup ryzyka, m.in. o wychowankach młodzieżowych ośrodków socjoterapeutycznych i wychowawczych czy też placówek opieki zastępczej. Kolejnym poziomem jest opieka specjalistyczna. Obecnie uważa się, że wsparcie i leczenie powinny być prowadzone przede wszystkim w środowisku pacjenta. Proponowane elementy systemu opieki specjalistycznej to zatem środowiskowe centra opieki psychologicznej, środowiskowe centra zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży oraz specjalistyczne centra zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży. Te ostatnie powinny przez całą dobę zapewniać możliwość pilnej konsultacji psychiatrycznej i opiekę szpitalną. Obecny system opieki psychiatrycznej i psychologicznej jest w stanie pomóc jedynie niewielkiemu odsetkowi potrzebujących dzieci i nastolatków. Zmiany są niezbędne, więc grupa ekspertów wspólnie z Ministerstwem Zdrowia rozpoczęła prace nad stworzeniem skuteczniejszych rozwiązań.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2017, 17, 4; 256-259
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Czy impulsywność w ADHD ma komponenty temperamentalne?
Temperamental components of impulsivity in ADHD
Autorzy:: Lipowska, Małgorzata
Dykalska-Bieck, Dorota
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/945236.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: ADHD
children
dzieci
hyperactivity
nadpobudliwość
nauczyciele
parents
rodzice
teachers
temperament
adhd
Opis:: The aim of the above research was to identify the temperamental profile differentiating children with diagnosed ADHD from their friends who are not affected by developmental deficiency. Moreover, the objective was to examine whether the temperamental profile of hyperactive children can be characterized by the same specific configuration of traits. Material and method: The experimental group comprised 63 children with diagnosed ADHD (32 girls and 31 boys). The control group consisted of children without any diagnosed developmental deficiency (37 girls and 30 boys) in the age adequate to the research group (control group aged M=11.5; SD=0.9; ADHD children aged M=11.6; SD=0.4). Temperamental profile was evaluated by means of Buss and Plomin EAS-C Temperament Questionnaire, Polish version adapted by Oniszczenko (1997) and evaluated by parents and teachers. The severity of symptoms criterial for ADHD was described with the use of Wolańczyk and Kołakowski Questionnaire for diagnosing ADHD and behavioural disorders (2005). Results: Correlates were found between the severity of ADHD symptoms and the child’s specific temperamental profile. In case of hyperactive children, teachers ranked shyness significantly higher (t=-5.2; p=0.000), whereas parents ranked emotionality higher (t=5.1; p=0.000). In both examined groups the activity level was estimated as average and high (6-7 sten). It appeared that the trait differentiating the temperamental profile of children from both groups was emotionality – a higher level of this trait was indicated both by parents (t=8.6; p=0.000) and teachers (t=6.4; p=0.000). As far as the relation between particular temperamental traits and criterial ADHD dimensions is concerned, a correlation was found between emotionality and impulsivity (r=3.4; p=0.008) and hyperactivity (r=3.5; p=0.007) in parents’ evaluation and impulsivity (r=3.6; p=0.004) in teachers’ perception. Moreover, the teachers also emphasised the correlation between sociability and inattention (r=4.3; p=0.001). Conclusions: There is a correlation between the severity of hyperactivity symptoms and the configuration of temperamental features in children. Hyperactive children exhibit a specific temperamental profile.
Celem badań była odpowiedź na pytanie o różnice w typach temperamentu między dziećmi z diagnozą ADHD a ich kolegami bez zdiagnozowanych deficytów rozwojowych, jak również stwierdzenie, czy profil temperamentu dzieci nadpobudliwych cechuje specyficzna konfiguracja cech. Materiał i metoda: Grupę eksperymentalną stanowiło 63 dzieci z diagnozą ADHD (32 dziewczynki i 31 chłopców). Grupa kontrolna składała się z dzieci bez zdiagnozowanych deficytów rozwojowych (37 dziewczynek i 30 chłopców), dobranych adekwatne do grupy badanej pod względem wieku (grupa kontrolna w wieku M=11,5; SD=0,9; dzieci z ADHD w wieku M=11,6; SD=0,4). Profil temperamentu oceniono przy pomocy Kwestionariusza Temperamentu EAS-C Bussa i Plomina w polskiej adaptacji Oniszczenki (1997) w wersji ocenianej przez rodziców i nauczycieli. Natężenie objawów kryterialnych dla ADHD określono za pomocą Kwestionariusza do diagnozy ADHD i zaburzeń zachowania Wolańczyka i Kołakowskiego (2005). Wyniki: Wykazano istnienie korelatów między nasileniem objawów ADHD a specyficznym profilem temperamentalnym dziecka. W przypadku dzieci nadpobudliwych nauczyciele istotnie wyżej szacowali nieśmiałość (t=-5,2; p=0,000), z kolei rodzice – emocjonalność (t=5,1; p=0,000). W obu badanych grupach poziom aktywności oceniany był jako przeciętny i wysoki (6.-7. sten). Okazało się, iż cechą, która różnicuje profil temperamentu dzieci z obu grup, jest emocjonalność – wyższy poziom tej cechy wskazywali zarówno rodzice (t=8,6; p=0,000), jak i nauczyciele (t=6,4; p=0,000). W aspekcie związku poszczególnych cech temperamentu z wymiarami kryterialnymi ADHD potwierdzono zależność emocjonalności z impulsywnością (r=3,4; p=0,008) i nadruchliwością (r=3,5; p=0,007) w ocenie rodziców oraz z impulsywnością (r=3,6; p=0,004) w percepcji nauczycieli. Ponadto nauczyciele podkreślali związek towarzyskości z nieuwagą (r=4,3; p=0,001). Wnioski: Natężenie objawów nadpobudliwości psychoruchowej ma związek z konfiguracją cech temperamentu u dzieci. Dzieci nadpobudliwe psychoruchowo cechuje specyficzny profil temperamentalny.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 3; 169-181
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Socjoekonomiczne uwarunkowania doświadczania przemocy domowej przez dzieci
Early experience of domestic violence: socioeconomic correlations
Autorzy:: Świtalska, Julita
Szymańska, Sylwia
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/945481.pdf
Data publikacji:: 2008
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: alcohol
alkohol
children
domestic violence
dzieci
education
family income
przemoc domowa
sytuacja materialna
wykształcenie
Opis:: The paper presents results of studies devoted to correlations of domestic violence experienced by secondary school and university students in the Łódź urban area. The aim of these studies was to find correlations, if any, between occurrence of domestic violence and the following factors: gender of children, parental educational status, parental alcohol abuse and socioeconomic status of the family. Analysis encompassed 191 persons aged 16-27 years (mean: 18.25 years), thereof 111 females and 80 males. Examinees reported on having experienced various forms of violence during childhood. The following diagnostic instruments have been implemented: 1) the ZDK scale (Abused Child Syndrome Scale) by Kmiecik-Baran, enabling measurement of physical, emotional and sexual violence and neglect; 2) the Kmiecik-Baran questionnaire, assessing demographic variables and socioeconomic status of the family. Analysis of results obtained revealed lack of correlation between the patients’ gender and experience of domestic violence during childhood. On the other hand, significant correlation was noticed between violent behaviour and 1) alcohol abuse (parent alcohol-abusing are more prone to resort to violence), 2) family income (violence is more frequent in families of low income). There was also a clear trend indicating that less educated parents more frequently resort to violence. However, nadużywasignificant differences appeared only in the group of mothers in what relates to emotional violence (mothers with elementary education significantly more often used emotional violence against their children than mothers with secondary or higher education). Low socioeconomic status of family and alcohol abuse was factors increasing the risk of occurrence of domestic violence.
W pracy przedstawiono wyniki badań dotyczących uwarunkowań występowania przemocy w środowisku rodzinnym młodzieży łódzkich szkół średnich i studentów. Celem przeprowadzonych badań była odpowiedź na pytanie, czy istnieje związek między występowaniem przemocy w rodzinie a: płcią dzieci, wykształceniem rodziców, nadużywaniem przez rodziców alkoholu i sytuacją materialną rodziny. Zbadano 191 osób w wieku 16-27 lat (średnia 18,85 roku) - 111 kobiet i 80 mężczyzn. Badani relacjonowali doświadczanie różnych form przemocy w dzieciństwie. Zastosowano takie narzędzia badawcze, jak: 1) Skala Zespołu Dziecka Krzywdzonego (ZDK) K Kmiecik--Baran - służąca do pomiaru przemocy fizycznej, emocjonalnej, seksualnej oraz zaniedbywania; 2) ankieta K Kmiecik-Baran - badająca zmienne demograficzne i socjoekonomiczne rodziny. Analiza wyników badań ujawniła brak związku między płcią badanych osób a doświadczaniem przez nie przemocy w dzieciństwie. Zaobserwowano istotną zależność między stosowaniem przemocy a: 1) nadużywaniem alkoholu (przemoc częściej stosują rodzice nadużywający alkoholu); 2) sytuacją materialną rodziny (przemoc częściej występuje w rodzinach o złej sytuacji materialnej). Wystąpiła również wyraźna tendencja wskazująca, że im niższe jest wykształcenie rodziców, tym częściej stosowana jest przemoc. Jednak istotne statystycznie różnice ujawniły się tylko w grupie matek w odniesieniu do przemocy emocjonalnej (matki z wykształceniem podstawowym istotnie częściej stosują przemoc emocjonalną wobec dzieci niż matki z wykształceniem średnim lub wyższym). Niski status socjoekonomiczny rodziny i nadużywanie alkoholu to czynniki zwiększające ryzyko występowania przemocy domowej.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2008, 8, 3; 138-145
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Diagnostyka i leczenie zaburzeń snu u dzieci i młodzieży
Diagnosis and treatment of sleep disorders in children and adolescents
Autorzy:: Urban, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/945599.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: adolescenci
adolescents
children
diagnosis
diagnostyka
dzieci
higiena snu
sen
sleep
sleep hygiene
terapia
therapy
Opis:: The paper is an attempt at presenting most common sleep disorders among children and adolescents. Sleep disorders constitute a common problem in everyday clinical practice, also in the paediatric setting. These are not only benign, easily corrigible problems, e.g. associated with incorrect sleep hygiene, but also disorders having serious clinical implications. A careful diagnostic work-up and a precise determination of cause(s) of the disorders enable undertaking correct therapeutic decisions. Furthermore, in general opinion, several mental disorders, including mainly mood disturbances, may result in sleep disorders. It was demonstrated that adolescents with mood disorders, particularly with severe depression, more frequently complain of sleep disorders. There is a large group of drugs, which may produce sleep disorders. These include psychostimulants used in the treatment of ADHD. Also some OTC drugs (over-the-counter; prescription-free) used to treat common cold and antiallergic preparations may have a psychostimulating (e.g. pseudoephedrine) or sedative effect (e.g. diphenhydramine). Also SPA procedures may significantly increase the risk of development of sleep disorders. As the basis of sleep disorders may be often serious somatic problems, pharmacotherapy should be instituted only in selected cases, after a precise determination of cause(s) of sleep disorders. Our knowledge of sleep disorders is often inadequate for an effective diagnosis of sleep disorders in children and adolescents. Some cases may have to be referred to specialized centres treating sleep disorders.
Praca stanowi próbę przedstawienia najczęściej występujących zaburzeń snu w populacji dzieci i młodzieży. Zaburzenia snu to częsty problem w codziennej praktyce lekarskiej, także pediatrycznej – są to nie tylko łagodne, łatwo poddające się korekcie nieprawidłowości związane np. z niewłaściwą higieną snu, ale także schorzenia mające poważne implikacje kliniczne. Staranna diagnostyka i dokładne ustalenie przyczyny zaburzeń umożliwiają podjęcie właściwych decyzji terapeutycznych. Ponadto powszechnie wiadomo, że wiele zaburzeń psychicznych, w tym przede wszystkim zaburzenia nastroju, może powodować zaburzenia snu. Wykazano, że adolescenci z zaburzeniami nastroju, szczególnie z dużą depresją, częściej skarżą się na zaburzenia snu. Istnieje duża grupa leków mogących wywoływać zaburzenia snu. Należą do nich m.in. leki stymulujące stosowane w leczeniu ADHD. Również część leków OTC stosowanych na „przeziębienie” oraz leki przeciwalergiczne mogą działać stymulująco (np. pseudoefedryna) lub sedująco (np. difenhydramina). Stosowanie SPA także znacząco zwiększa ryzyko rozwoju zaburzeń snu. Ponieważ u podłoża zaburzeń snu mogą leżeć poważne problemy somatyczne, farmakoterapię należy rozpocząć tylko w wyselekcjonowanych przypadkach, po dokładnym ustaleniu przyczyny problemów ze snem. Wiedza na temat zaburzeń snu często jest niedostatecznie duża, aby skutecznie rozpoznawać zaburzenia snu u dzieci i młodzieży. W niektórych przypadkach konieczne jest skierowanie pacjenta do specjalistycznej poradni zaburzeń snu.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2007, 7, 1; 36-41
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Migrena u dzieci i młodzieży. Zasady rozpoznania i terapii ze szczególnym uwzględnieniem problemów psychologicznych
Migraine in children and adolescents. Diagnostic and therapeutic approach enhanced psychological problems
Autorzy:: Wendorff, Janusz
Wiśniewska, Barbara
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/945639.pdf
Data publikacji:: 2006
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: children
diagnosis
dzieci
migraine
migrena
psychogenic triggering factors
psychologiczne czynniki prowokujące
psychoterapia
psychotherapy
rozpoznanie
Opis:: Between 2% and 10% of children preset the so-called “functional” pains, for which a “cause” is not found. However, the lack of evidence for organic cause does not mean in itself that problem is exclusively “psychological”. Psychological factors interact with this biological basis, even though we do not know how (triggers, shared background, or both?). IHS in 2004 presents a new classification for headache disorders, cranial neuralgias and facial pain, which includes criteria of the diagnosis of migraine in children. Authors pay attention on the differences in the migraine clinical diagnostic criteria in children in relation to the adults. Evolution of migraine symptoms during the childhood depend generally on the maturity of dopaminergic and serotoninergic systems. The diagnosis of migraine bases on history, examination and observation of the child during and after attacks. Some psychological features are more frequent in children with migraine. Psychogenic attacks triggering factors are the most frequent in children and psychotherapy is most effective as the prophylactic therapy. In the last period there are a few studies concerning the role of antiepileptics in the treatment of migraine. The new double blinded studies are needed to establish the indications and effectiveness of the prophylactic treatment in migraine in children.
2-10% dzieci miewa tzw. bóle „czynnościowe”, w których nie stwierdza się organicznej przyczyny. Najczęściej dotyczy to bólów głowy. Brak dowodów na organiczną ich przyczynę nie oznacza jednak, że problem jest wyłącznie „psychologiczny”. Czynniki psychologiczne współdziałają z biologicznymi, chociaż nie zawsze wiadomo, w jakim mechanizmie (czynnik prowokujący, czynnik o wspólnym podłożu albo oba razem?). Międzynarodowe Towarzystwo Bólów Głowy zaprezentowało w 2004 roku nową klasyfikację bólów głowy, neuralgii i bólu twarzy obejmującą również kryteria rozpoznania migreny u dzieci. Autorzy zwracają uwagę na różnicę między klinicznymi kryteriami diagnostycznymi u dzieci i u dorosłych. Ewolucja objawów migrenowych, które obserwujemy w okresie dzieciństwa, zależy głównie od dojrzewania układu dopaminowego i serotoninergicznego. Rozpoznanie migreny jest oparte na wywiadzie, badaniu przedmiotowym i obserwacji dziecka w czasie napadu i po nim. Niektóre cechy sylwetki psychologicznej stwierdza się częściej wśród dzieci z migreną. Psychogenne czynniki prowokujące napad są najczęstsze u dzieci, a psychoterapia to najskuteczniejsza metoda leczenia profilaktycznego. W ostatnim okresie zostało opublikowanych kilka badań dotyczących leczenia profilaktycznego migreny u dzieci za pomocą leków przeciwpadaczkowych. Jednakże konieczne są kolejne badania oparte na metodzie podwójnie ślepej próby, aby ustalić ostatecznie wskazania i skuteczność leczenia profilaktycznego w migrenie u dzieci.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2006, 6, 3; 133-138
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Doświadczenie bycia wychowywanym przez homoseksualnych rodziców a ryzyko zaburzenia rozwoju dziecka
Experience of being brought up by homosexual parents and risk of disorders in the child’s development
Autorzy:: Sieński, Michał
Stachowiak, Katarzyna
Zielona-Jenek, Monika
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/944574.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: children
family environment
homosexuality
risk of developmental disorders
dzieci
homoseksualność
ryzyko zaburzeń rozwoju
środowisko rodzinne
Opis:: The article presents the results of the literature review on psychological functioning of children brought up by parents remaining in homosexual relationships. The main focus was on the research describing the specificity of the development context of this group of children and its significance for, alleged in broader social discourse, risk of disordered development. An answer was sought to the question whether children raised in homosexual families are significantly different from their peers in the risk of psychological disorders, and if so, which specific factors the risk is related to. Analysed were the reports from studies on large community samples, besides meta-analyses were used. Although most of the results were foreign, some native reports were also included, which could verify the possibility of applying these results to Polish families’ situation. The review allowed to describe two groups of factors that determine children’s development conditions in families formed by homosexuals. The first are universal factors, possible to identify in all families, regardless of gender and sexual orientation of caregivers. These are: quality and durability of partner relationship, stability of the upbringing environment, psychological well-being of caregivers, competence and commitment to parental role. The second are factors specific to families created by parents of homosexual identity. These include: the minority status of the couple, the lack or limitation of social acceptance and support for the partner relationship. The results of the review do not allow to draw general conclusions about an increased risk of disorders in the development and functioning of children raised by homosexual couples. The analysis also revealed a significant diversity in family contexts in which children of homosexual parents are grown up. The model of organizing data on family risk factors of disorders in children, used here in the literature review, appears to be a possible model of integrating diagnostic data in clinical work with children and their families.
Celem artykułu jest przedstawienie wyników przeglądu literatury na temat funkcjonowania psychologicznego dzieci wychowywanych przez rodziców pozostających w związkach homoseksualnych. Skupiono się na badaniach przybliżających specyfikę kontekstu rozwoju tej grupy dzieci i jego znaczenia dla domniemywanego w szerszym dyskursie społecznym ryzyka zaburzenia ich rozwoju. Poszukiwano odpowiedzi na pytanie, czy dzieci wychowywane w rodzinach homoseksualnych znacząco różnią się od swoich rówieśników pod względem ryzyka zaburzeń funkcjonowania, a jeśli tak, z jakimi czynnikami owe ryzyko należałoby wiązać. Posłużono się doniesieniami z badań dużych prób populacyjnych, jak również badaniami o charakterze metaanaliz. Choć większość stanowiły publikacje zagraniczne, podjęto również działania w kierunku włączenia do analizy doniesień rodzimych, które mogłyby zweryfikować możliwość odniesienia wyników do warunków polskich. Zgromadzone wnioski pozwoliły na wyodrębnienie dwóch grup czynników, które determinują warunki wychowawcze w rodzinach tworzonych przez osoby homoseksualne. Pierwsza to czynniki uniwersalne, możliwe do opisania we wszystkich rodzinach, niezależnie od płci i orientacji seksualnej opiekunów. Są to: jakość i trwałość relacji partnerskiej, stabilność środowiska wychowawczego, dobrostan psychiczny opiekunów oraz kompetencje i zaangażowanie w rolę rodzica. Druga to czynniki specyficzne, charakterystyczne dla rodzin tworzonych przez rodziców o tożsamości homoseksualnej. Należą do nich mniejszościowy status pary oraz brak lub ograniczenie społecznej akceptacji i wsparcia dla relacji partnerów. Wyniki przeprowadzonej analizy badań nie pozwalają wyciągać generalnych wniosków o podwyższonym ryzyku wystąpienia zaburzeń rozwoju i funkcjonowania u dzieci wychowywanych przez homoseksualną parę. Jednocześnie wskazują na znaczące zróżnicowanie rodzinnych kontekstów, w których wychowywane są dzieci osób homoseksualnych. Wydaje się, iż użyty w przeglądzie literatury model porządkowania danych dotyczących rodzinnych czynników ryzyka zaburzeń może być wykorzystywany również w klinicznej pracy z dziećmi i ich rodzinami, przy integrowaniu danych diagnostycznych.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2014, 14, 3; 218-223
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Objawy autyzmu, zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi oraz innych zaburzeń neurorozwojowych jako przejaw zaburzonej neuroplastyczności
Symptoms of autism, attention-deficit/hyperactivity disorder and other neurodevelopmental disorders as a manifestation of impaired neuroplasticity
Autorzy:: Kądziela-Olech, Halina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/944655.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: behaviours
children
cognitive dysfunction
eurodevelopmental disorders
neuroplasticity
deficyty poznawcze
dzieci
neuroplastyczność
zaburzenia neurorozwojowe
zachowania
Opis:: The neurodevelopmental disorders are characterized by behavioural disorganization, cognitive dysfunction and deficits of social communications which are present from early childhood. They consist, according to the DSM-V (2013) classification, of the intellectual disabilities, the autism spectrum disorder (ASD), attention-deficit/ hyperactivity disorder (ADHD), specific learning disorder, motor disorders, stereotypic movement disorder, and communication disorders. Symptoms of this disorders are present from the beginning of development, and frequently many of them with varying intensity occur together and their clinical picture may change with increasing age. Despite intensive research, brain mechanisms that underlie cognitive and behavioural deficits remain unclear. According to modern concepts, the plasticity is the property of the nervous system which is responsible for the processes of learning, memory, self-regulation and adaptation to changing environmental conditions. Dynamic processes associated with remodelling of neuronal connectivity in the developing brain are the result of the interaction of genetic and environmental factors. Recent decades have brought a lot of evidence pointing to a part of the extracellular matrix (ECM) in the process of synaptic plasticity of the nervous system. Bidirectional nature of synaptic plasticity involves maturation and elimination of synaptic connections. The proteolysis of extracellular matrix during early development of the nervous system appears to play a key role in the proliferation, migration and differentiation of nerve cells and the formation of neural networks. Hypothetically distorted activity of ECM proteases may interfere structure and function of the neural network and create of symptoms of neurodevelopmental disorders.
Zaburzenia obejmujące różny stopień behawioralnej dezorganizacji, nieprawidłowy rozwój funkcji poznawczych oraz deficyty w zakresie funkcjonowania społecznego zostały ujęte w klasyfikacji DSM-V (2013) jako grupa zaburzeń neurorozwojowych, w obrębie której znajdują się m.in. takie kategorie nozologiczne, jak upośledzenie umysłowe, zaburzenia ze spektrum autyzmu, zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, specyficzne zaburzenia uczenia się, zaburzenia motoryczne oraz zaburzenia komunikacji. Objawy występują od początku okresu rozwojowego, często z różnym nasileniem, współistnieją ze sobą, a ich obraz kliniczny wraz z wiekiem może ulegać zmianom. Mimo intensywnych badań procesy i mechanizmy mózgowe, które leżą u podstaw deficytów poznawczych i behawioralnych, pozostają nadal niejasne. W ostatnich dekadach wskazuje się na możliwy udział zaburzonej neuroplastyczności w powstawaniu objawów zaburzeń neurorozwojowych. Według współczesnych koncepcji plastyczność jest tą właściwością układu nerwowego, która odpowiada za procesy uczenia się, zapamiętywania, samoregulacji oraz adaptacji do zmieniających się warunków środowiska. W rozwijającym się mózgu dynamiczne procesy związane z przebudową łączności neuronalnej są wynikiem wzajemnego oddziaływania czynników genetycznych i środowiskowych. Ostatnie dekady przyniosły wiele dowodów wskazujących na udział macierzy zewnątrzkomórkowej w procesach plastyczności synaptycznej układu nerwowego. Dwukierunkowy charakter plastyczności synaptycznej obejmuje dojrzewanie i eliminację połączeń synaptycznych. Proteoliza macierzy zewnątrzkomórkowej podczas wczesnego okresu rozwoju układu nerwowego wydaje się odgrywać kluczową rolę w proliferacji, migracji i różnicowaniu komórek nerwowych oraz tworzeniu sieci neuronalnych. Nieprawidłowa aktywność proteaz w obrębie macierzy zewnątrzkomórkowej hipotetycznie może zaburzać strukturę i funkcję sieci neuronalnych, prowadząc do ujawniania się dysfunkcji poznawczych i behawioralnych w zaburzeniach neurorozwojowych.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2014, 14, 2; 112-115
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Obiektywna ocena aktywności dzieci z diagnozą ADHD
Objective assessment of motor activity of children with ADHD
Autorzy:: Dąbkowska, Małgorzata
Pracki, Tadeusz
Pracka, Daria
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/945556.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: ADHD
ADHD subtypes
actigraph
aktograf
children
diagnosis
diagnoza
dzieci
motor activity
podtyp ADHD
ruchliwość
Opis:: In the assessment of ADHD, clinicians rely mainly on subjective evaluation based on behavioral questionnaire. Altered motor activity is a frequent symptom of ADHD. The diagnostic modality enabling a precise and objective assessment of motor activity is actigraphy. Method: Actigraph, a new mini-motion logger, in fact a wrist-worn minicomputer, enables an objective assessment of motor activity and is particularly useful in children due to its small size. Material: Thirty-two boys and 5 girls with a diagnosis of ADHD were included in the study. Children with ADHD underwent actigraphic examination and results obtained were compared with age- and gender-matched controls. Level of activity was objectively measured in children with ADHD subtypes: mixed (n=23) and predominantly inattentive (n=14). Actigraph was worn by 37 children (32 boys and 5 girls) during 3 days and 3 nights non-stop. Level of activity was measured as mean value in 30-minutes’ periods. Results: No differences in level of activity were noticed between both subtypes of ADHD. Results of actigraphic examination did not correlate with clinical assessment. Conclusions: Results obtained did not support distinction of ADHD subtypes (according to DSM-IV classification); children with mixed ADHD subtype were not more active than those with predominantly inattentive ADHD subtype.
Stawiając diagnozę ADHD, lekarze opierają się przede wszystkim na subiektywnej ocenie według kwestionariusza diagnostycznego. Zmiany aktywności ruchowej są często obserwowanym objawem ADHD. Metodą, która pozwala na precyzyjny i obiektywny pomiar aktywności ruchowej, jest aktografia. Metoda: Nowy, mały aktograf, będący minikomputerem noszonym na przegubie, umożliwia obiektywną ocenę i jest szczególnie przydatny do badania dzieci ze względu na swoje rozmiary. W badaniach wzięło udział 32 chłopców i 5 dziewcząt zdiagnozowanych w kierunku ADHD. Dzieci z ADHD były oceniane aktograficznie, a rezultaty porównywano pod kątem wieku i płci. Dokonano obiektywnego pomiaru poziomu aktywności (aktograficznego) w grupie dzieci z podtypem ADHD: mieszanym i z przewagą zaburzeń uwagi. Aktograf był noszony przez 37 dzieci (32 chłopców i 5 dziewcząt) przez trzy doby. Czternastu pacjentów miało rozpoznany podtyp z przewagą zaburzeń uwagi, 23 dzieci - podtyp mieszany ADHD. Aktywność była oceniana jako średnia wartość w przedziałach 30-minutowych. Wyniki: Nie zanotowano różnic w aktywności między podlypami ADHD. Wyniki pomiaru aktywności nie korespondowały z oceną kliniczną. Wnioski: Uzyskane wyniki nie potwierdzają podziału na podtypy ADHD wg klasyfikacji DSM-IV i większej aktywności dzieci z podtypem mieszanym w porównaniu z dziećmi z podtypem z przewagą zaburzeń uwagi.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2007, 7, 3; 144-153
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 16.

Tytuł:: Zastosowanie QEEG w psychiatrii z uwzględnieniem populacji rozwojowej
Application of QEEG in psychiatry taking into account the population of children and adolescents
Autorzy:: Wiśniewska, Martyna
Gmitrowicz, Agnieszka
Pawełczyk, Nina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/941117.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: child and adolescent psychiatry
neurofeedback
quantitative analysis of electroencephalogram
ilościowa analiza eeg
psychiatria dzieci i młodzieży
Opis:: The aim of the study is to discuss QEEG method in the context of its usefulness for confirming neurodevelopmental disorders, and evaluating the effectiveness of psychiatric and/or psychological interventions, based on a review of available literature. It attempts to determine the applicability of this method in child and adolescent psychiatry. QEEG is quantitative analysis of EEG record using statistical processing of the signal. This method is commonly used to prepare therapeutic recommendations for neurofeedback training. Attempts at implementation of QEEG in diagnosis of various diseases have been increasingly often described in foreign studies. This also applies to psychiatry. Most reports still tackle attention deficit hyperactivity disorder (comparison of the effects of neurofeedback therapy and pharmacological interactions, distinguishing subtypes of the disease). Other analyses are concerned with diagnosing mental illnesses, differentiating their subtypes, predicting effects of pharmacological therapy, comparing the effectiveness of different treatments. Studies of patients with depression and schizophrenia are also becoming popular. QEEG has proved useful in determining the efficacy of pharmacological treatment of depression. According to the researchers, this method enables prediction of schizophrenia, differentiation of its subtypes, and determining the effectiveness of its treatment. There are studies devoted to the analysis of changes in EEG characteristic of methamphetamine addiction or eating disorders. There is, however, little research regarding the use of this method in child and adolescent psychiatry, even though there obviously exist many studies related to the use of QEEG in neurofeedback therapy in the youngest patients with attention deficit hyperactivity disorder, or studies on the effectiveness of various types of medications used in the treatment of this disease. One study discussing EEG biofeedback training in autistic children has also been published. It seems necessary to expand research on the use of quantitative QEEG in work with children and adolescents suffering from psychiatric entities.
Celem pracy jest omówienie metody QEEG w kontekście jej przydatności w stawianiu diagnozy psychiatrycznej oraz monitorowaniu skutków oddziaływań psychologicznych i/lub psychofarmakologicznych na podstawie przeglądu dostępnego piśmiennictwa. Autorki starały się określić zastosowania omawianej metody w psychiatrii dzieci i młodzieży. QEEG polega na ilościowej analizie zapisu EEG za pomocą obróbki statystycznej sygnału. Metoda ta jest powszechnie wykorzystywana w celu przygotowania zaleceń terapeutycznych do treningu neurofeedback. Za granicą coraz częściej pisze się o próbach wdrażania QEEG w diagnostyce różnych chorób – także psychicznych. Większość doniesień nadal dotyczy zagadnień nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (porównanie skutków neurofeedbacku i oddziaływań farmakologicznych, odróżnianie podtypów choroby). Inne analizy odnoszą się do diagnozowania chorób psychicznych, różnicowania ich podtypów, przewidywania skutków leczenia farmakologicznego, porównania skuteczności poszczególnych metod leczenia. Popularne stają się badania nad pacjentami z depresją i schizofrenią. QEEG okazało się przydatne w ocenie skuteczności farmakoterapii depresji, według badaczy umożliwia też przewidywanie zachorowania na schizofrenię, różnicowanie jej podtypów i określanie skuteczności leczenia. Istnieją badania poświęcone analizie zmian w zapisie QEEG charakterystycznych dla uzależnienia od metamfetaminy i dla zaburzeń odżywiania. Mało jest natomiast analiz na temat użycia tej metody w psychiatrii dzieci i młodzieży – z wyjątkiem badań, które odnoszą się do roli QEEG w terapii neurofeedback pacjentów z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi czy skuteczności typów leków używanych w terapii tej choroby. Znaleziono jedną pracę poruszającą problematykę dzieci z autyzmem (w odniesieniu do treningu EEG biofeedback). Konieczne wydaje się poszerzenie badań o zastosowanie ilościowego QEEG w pracy z dziećmi i adolescentami cierpiącymi na choroby psychiczne.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2016, 16, 3; 188-193
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 17.

Tytuł:: Rysperydon w leczeniu dzieci i młodzieży
Risperidone in the treatment of children and adolescents
Autorzy:: Namysłowska, Irena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/945594.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: autism
autyzm
behaviour disorders
developmental age psychiatry
psychiatria dzieci i młodzieży
risperidone
rysperydon
schizofrenia
schizophrenia
zaburzenia zachowania
Opis:: The paper presents data concerning the use of risperidone, one of atypical neuroleptics, in the treatment of mental disorders in children and adolescents in the context of developmental age psychopharmacology. Discussed are factors limiting and making difficult proper use of pharmacotherapy in children and adolescents, as well specific features of this form of therapy as compared with adult psychopharmacotherapy, resulting, among other things, from a different drug metabolism. Subsequent chapters of the paper are devoted to general characteristics of risperidone, as one of atypical neuroleptics, its receptor affinity and clinical profile, side effects, its use in the treatment of mental disorders in children and adolescents and age-related criteria for registration. The main indication for risperidone is treatment of developmental age psychoses and prevention of zabutheir recurrences, treatment of behavioural disorders, particularly in children with intellectual deficit, as well as disorders associated with childhood autism, e. g. aggression, auto-aggression, stereotypies, psychomotor agitation. Highlighted is the option of use of risperidone in the treatment of tics, anorexia nervosa, obsessive-compulsive syndromes resistant to drugs of the SSRI group. Furthermore, discussed is a possible neuroprotective effect of risperidone, which may be particularly important in mental disorders in children and adolescents. In conclusion it was emphasized that risperidone occupies a special position among neuroleptics implemented in children and adolescents, as it is registered for treatment of this age group. This drug is extraordinarily useful in the treatment of developmental age mental disorders due to its efficacy and safety. However, we should not forget that there are very few large-scale, methodologically sound studies covering this issue. A favourable sideeffect profile when administered at an adequate dosage should not decrease our cautiousness and vigilance as to the possibility of occurrence of unexpected adverse effects and complications.
W artykule przedstawiono dane dotyczące stosowania rysperydonu, jednego z atypowych neuroleptyków, w leczeniu zaburzeń psychicznych dzieci i młodzieży, w kontekście problematyki psychofarmakologii wieku rozwojowego. Omówiono powody, które ograniczają i utrudniają właściwe stosowanie farmakoterapii u dzieci i młodzieży, a także specyfikę tej formy terapii w porównaniu z leczeniem dorosłych, wynikającą między innymi z odmiennego metabolizmu leków. W dalszej części artykułu mowa jest o ogólnej charakterystyce rysperydonu jako jednego z neuroleptyków atypowych, jego profilu receptorowym i klinicznym, objawach ubocznych oraz zastosowaniu w zaburzeniach psychicznych dzieci i młodzieży, a także kryteriach wiekowych rejestracji. Główne zastosowania rysperydonu to leczenie psychoz okresu rozwojowego, profilaktyka ich nawrotów, leczenie zaburzeń zachowania, zwłaszcza u dzieci z obniżonym poziomem inteligencji, jak również zaburzeń towarzyszących autyzmowi dziecięcemu, takich jak agresja, autoagresja, stereotypie, pobudzenie psychoruchowe. Wskazano także na możliwość stosowania rysperydonu w tikach, jadłowstręcie psychicznym, zespołach obsesyjno-kompulsyjnych nie reagujących na leczenie lekami z grupy SSRI. Omówiono ponadto możliwość neuroprotekcyjnego działania rysperydonu, co może mieć szczególne znaczenie w zaburzeniach psychicznych dzieci i młodzieży. W podsumowaniu podkreślono, że rysperydon zajmuje wyjątkową pozycję wśród neuroleptyków stosowanych u dzieci i młodzieży z powodu rejestracji dla zaburzeń tego okresu. Jest lekiem niezwykle przydatnym w leczeniu zaburzeń psychicznych okresu rozwojowego ze względu na jego skuteczność i bezpieczeństwo. Nie należy mimo wszystko zapominać, że dużych, poprawnych metodologicznie badań na ten temat jest niezwykle mało. Korzystny profil objawów ubocznych, przy stosowaniu adekwatnej dawki leku, nie powinien zmniejszać naszej ostrożności i wyczulenia na możliwość wystąpienia nieoczekiwanych działań niepożądanych i powikłań.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2007, 7, 1; 6-17
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 18.

Tytuł:: Realizacja „Programu zapobiegania zaburzeniom depresyjnym dla dzieci i młodzieży” w województwie łódzkim
The implementation of “Depressive disorders prevention programme for children and adolescents” in the Łódzkie voivodship
Autorzy:: Felcenloben, Justyna
Gmitrowicz, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/943933.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: children and youth population
depressive disorders
evaluation
prevention
workshop classes
ewaluacja
profilaktyka
populacja dzieci i młodzieży
zaburzenia depresyjne
Opis:: Depressive disorders constitute a significant risk factor for suicidal behaviours among adolescents. Adolescent patients after suicidal attempts diagnosed with depression have been shown to reveal certain risk factors, such as experiencing difficulties at school and in relationships with peers. Suicide prevention programmes emphasise the need for the early detection of depressive disorders, and for the efficient implementation of adequate therapeutic strategies. The “Depressive disorders prevention programme for children and adolescents” presented in this article was developed in the Department of Health Policy at the Office of the Marshall of the Łódzkie voivodship. Since 2010, it has been annually conducted by entities selected in the course of a competitive tender. The main objectives of the Programme are to reduce the prevalence of full-symptom depression by identifying the predisposing factors in the examined children, and to reduce them with an intervention in the form of therapy workshops held for the affected children. The detailed objectives have been specified to include helping children with acquiring desired social skills, learning to pinpoint, name, and express the emotions they experience, acquiring techniques of coping with stress, improving their self-esteem as well as increasing the level of knowledge the children and their families have concerning depression, methods of preventing it, and its treatment. The latter may prove particularly valuable when depressive condition occurs or recurs. The efficacy of the programme has been evaluated for the period of 2010–2013. Each year, the Programme covered over 0.5% of the population of the Łódzkie voivodship aged 11–16. In the four years in question, the total of over 2% of the population in this age group was examined. Nearly every second student with a risk of developing depression was enrolled for the therapy workshops (i.e. 20% of teenagers examined in the first stage of the programme). Every fifth child was diagnosed as needing further diagnostics or therapy at a mental health outpatient centre. The comparison of the intensity level of the depressive symptoms measured with the Kraków Depression Inventory (Krakowski Inwentarz Objawowy) in the participants from the risk group (sten 7–10) prior to and following the therapy workshop cycle, revealed a reduction in the intensity in nearly every second participant. In the evaluation surveys they completed, 70% of the teenagers cited acquiring new knowledge as a result of the programme.
Zaburzenia depresyjne stanowią istotny czynnik ryzyka zachowań samobójczych wśród nastolatków. Wykazano, że u młodocianych pacjentów po próbach samobójczych z rozpoznaną depresją występują określone czynniki ryzyka, w tym trudności szkolne i w relacjach z rówieśnikami. W programach prewencji samobójstw podkreśla się potrzebę wczesnego wykrywania zaburzeń depresyjnych i szybkiego wdrażania odpowiednich strategii terapeutycznych. Prezentowany w artykule „Program zapobiegania zaburzeniom depresyjnym dla dzieci i młodzieży” został opracowany w Departamencie Polityki Zdrowotnej Urzędu Marszałkowskiego Województwa Łódzkiego. Realizowany jest corocznie od 2010 roku przez podmioty wyłaniane w otwartych konkursach ofert. Główne cele Programu to zmniejszenie częstości występowania pełnoobjawowej depresji przez zidentyfikowanie u badanych dzieci czynników predysponujących do jej wystąpienia oraz redukcja tych czynników za sprawą zastosowanej interwencji, czyli uczestnictwa w zajęciach warsztatowych. Za cele szczegółowe autorzy uznali m.in. nabycie pożądanych umiejętności społecznych, nazywania i wyrażania odczuwanych emocji, poznanie technik radzenia sobie ze stresem, poprawę samooceny, a także podniesienie stanu wiedzy dzieci i ich rodzin na temat depresji, metod jej profilaktyki i leczenia, co może być szczególnie przydatne w przypadku pojawienia się lub nawrotu choroby. Analiza efektywności Programu obejmowała lata 2010–2013. Każdego roku Programem obejmowano ponad 0,5% populacji województwa łódzkiego w wieku 11–16 lat, łącznie w ciągu czterech lat przebadano ponad 2% populacji w tej grupie wiekowej. Do warsztatów terapeutycznych zakwalifikowano niemal co drugiego ucznia z ryzykiem depresji (20% nastolatków przebadanych w pierwszym etapie programu), u co piątego dziecka stwierdzono konieczność dalszej diagnostyki bądź terapii w poradni zdrowia psychicznego. Porównanie nasilenia objawów depresyjnych, mierzonego za pomocą Krakowskiego Inwentarza Objawowego, u osób z grupy ryzyka (7.–10. sten) przed cyklem warsztatów i po jego zakończeniu wykazało redukcję u blisko co drugiego uczestnika. W ankietach ewaluacyjnych ponad 70% nastolatków potwierdzało zdobycie nowej wiedzy.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2015, 15, 3; 131-136
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 19.

Tytuł:: Konstrukcja i walidacja kwestionariusza do badania poczucia kontroli dla dzieci w wieku szkolnym
Construction and validation of an inventory examining the locus of control in primary school pupils
Autorzy:: Mathiak, Krystyna A.
Seget, Agnieszka
Karzel, Katarzyna
Majewska, Marta
Ostaszewski, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/945647.pdf
Data publikacji:: 2006
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: anger
anxiety
children
depresja
depression
dzieci
inventory
kwestionariusz
locus of control
lęk
poczucie kontroli
samoocena
self-concept
złość
Opis:: The term “locus of control” means the individual’s conviction about localisation of the control of reinforcements. The locus of internal control refers to perceiving the achieved results as if they were conditioned by one’s own behaviour or individual traits. When the result of activities is perceived as an effect of a chance, luck, destiny, as the effect controlled by other people or unpredictable, we speak about the external locus of control. Admittedly, the internal locus of control is associated with a better emotional and social adaptation. The locus of control is an effect of recurrent experiences and may be subject to modification due to therapeutic effects. Owing to a considerable importance of this variable for psychosocial functioning, creation of reliable tools for investigating it is essential. As far as the authors know, there has been no inventory in Polish as yet that would examine the locus of control in children aged from 8 to 12. In view of the potential importance of monitoring the locus of control in children starting the school education, a decision was taken to draw up a scale designed for this age group. The Locus of Control Scale – Primary Schools (LCS-PS) consists of 20 test items examining the locus of control on Scales of Success and Failure. To estimate the psychometric properties of LCS-PS, 131 pupils of randomly selected primary schools in Warsaw were examined. The reliability of α-Cronbach scale amounts to 0.69. The validity is confirmed by correlations with the average grade and scales of Self-concept, Anxiety, Depression and Anger in the Beck Youth Inventories of Emotional and Social Impairment. A short scale was drawn up, in Polish, of good reliability and validity, examining the locus of control in children aged from 7 to 12. The scale constitutes a supplementation of the tools designed for other age groups, existing on the Polish market.
Pojęcie poczucia kontroli oznacza przekonanie jednostki o umiejscowieniu kontroli wzmocnień. Poczuciem kontroli wewnętrznej nazywamy spostrzeganie osiąganych rezultatów jako uwarunkowanych własnym zachowaniem bądź osobistymi cechami. Gdy wynik działań jest spostrzegany jako skutek przypadku, szczęścia, przeznaczenia, jako kontrolowany przez innych ludzi lub nieprzewidywalny, mówimy o poczuciu kontroli zewnętrznej. Uważa się, że poczucie kontroli wewnętrznej wiąże się z lepszym przystosowaniem emocjonalnym i społecznym. Umiejscowienie kontroli jest wynikiem powtarzających się doświadczeń i może podlegać modyfikacji w wyniku oddziaływań terapeutycznych. Ze względu na duże znaczenie tej zmiennej dla funkcjonowania psychospołecznego ważne jest tworzenie wiarygodnych narzędzi do jej badania. Zgodnie z wiedzą autorów do tej pory nie istniał polskojęzyczny kwestionariusz badający poczucie kontroli u dzieci między 8. i 12. rokiem życia. Ze względu na potencjalne znaczenie monitorowania poczucia kontroli u dzieci rozpoczynających edukację szkolną zdecydowano się na stworzenie skali przeznaczonej dla tej grupy wiekowej. Opracowana Skala Poczucia Kontroli – Szkoły Podstawowe (SPK-SP) złożona jest z 20 pozycji testowych, badających poczucie kontroli na Skalach Sukcesu i Porażki. W celu oszacowania własności psychometrycznych SPK-SP zbadano 131 uczniów trzech losowo wybranych szkół podstawowych w Warszawie. Rzetelność skali α-Cronbacha wynosi 0,69. Trafność potwierdzają korelacje ze średnią ocen oraz Skalami Samooceny, Lęku, Depresji oraz Złości Kwestionariusza Becka dla Dzieci. Powstała krótka polskojęzyczna skala o dobrej rzetelności i trafności, badająca poczucie kontroli u dzieci w wieku 7-12 lat. Skala stanowi uzupełnienie dotychczas istniejących na polskim rynku narzędzi przeznaczonych dla innych grup wiekowych.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2006, 6, 3; 118-126
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 20.

Tytuł:: Związek objawów depresyjnych u młodzieży z doświadczaniem przemocy domowej w dzieciństwie
Correlation of depression in adolescents and early experience of domestic violence
Autorzy:: Szymańska, Sylwia
Świtalska, Julita
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/945488.pdf
Data publikacji:: 2008
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: children
depresja
depression
dzieci
emocjonalna
family
neglect
physical and emotional violence
przemoc fizyczna
rodzina
sexual abuse
wykorzystywanie seksualne
zaniedbywanie
Opis:: The paper presents results of studies on associations between early experience of domestic violence and subsequent development of depression during adolescence and early adulthood. Analysis included a group of 191 students of secondary schools and universities in the Łódź agglomeration (111 females and 80 males, aged 16-27). Severity of depression was assessed using the Beck Depression Inventory. Retrospective evaluation of domestic maltreatment was performed using the Abused Child Syndrome Scale (ZDK), enabling measurement of 4 types of violence: physical, emotional, sexual and neglect. An additional questionnaire was implemented, measuring socioeconomic status of the family. Analysis of our results revealed moderate, positive correlation of early experience of domestic violence and development of depression later on. Among groups of persons with varying severity of depression, there are significant differences in past experiences of violence. Persons with moderate depression have been maltreated significantly more often as compared with those lacking signs of depression or those with mild symptoms only. In the case of corporal punishment, emotional hurting and neglect, parents were the principal source of violence. Sexual violence usually stemmed from persons outside the child’s family. Physical violence on the part of father, sexual violence on the part of strangers, maternal alcohol abuse and low income were factors responsible for 22% of variance of depression score. Persons harmed in childhood are at risk of developing depressive disorders later in life.
Artykuł stanowi doniesienie z badań nad związkiem między doświadczaniem w dzieciństwie przemocy ze strony członków rodziny a występowaniem depresji w okresie dorastania i wczesnej dorosłości. Zbadano 191-oso-bową grupę uczniów łódzkich szkół średnich i wyższych (111 kobiet i 80 mężczyzn w wieku 16-27 lat). W celu oszacowania poziomu depresji posłużono się Inwentarzem Depresji Becka. Retrospektywne badania krzywdzenia doświadczonego ze strony rodziny przeprowadzono przy użyciu Skali Zespołu Dziecka Krzywdzonego (ZDK), która pozwoliła na pomiar czterech rodzajów przemocy: fizycznej, emocjonalnej, seksualnej i zaniedbywania. Dodatkowo zastosowano ankietę mierzącą zmienne socjoekonomiczne rodziny. Analiza wyników badań wskazuje na umiarkowane, pozytywne związki między doświadczaniem przemocy w dzieciństwie a objawami depresyjnymi w późniejszym wieku. Między grupami o różnym nasileniu depresji istnieją statystycznie istotne różnice w doświadczaniu przemocy. Osoby o depresji umiarkowanej znacząco częściej były krzywdzone niż badani, u których stwierdzono brak objawów depresyjnych lub ich łagodne nasilenie. W przypadku kar fizycznych, krzywdzenia emocjonalnego i zaniedbywania główne źródło przemocy stanowili rodzice. Przemoc seksualna pochodziła od osób spoza rodziny dziecka. Przemoc fizyczna ojca, przemoc seksualna ze strony osób spoza rodziny, alkoholizm matki i zła sytuacja materialna rodziny okazały się czynnikami wyjaśniającymi 22%· zmienności wyników dla depresji. Osoby krzywdzone w dzieciństwie zalicza się do grupy ryzyka zaburzeń depresyjnych.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2008, 8, 3; 146-154
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 21.

Tytuł:: Ocena odległych efektów prowadzonych działań psychoedukacyjnych w grupie dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
Attention-deficit/hyperactivity disorder in children – the role of psychoeducation in longitudinal study
Autorzy:: Kądziela-Olech, Halina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/943314.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: ADHD/HKD
adolescents
attention-deficit/hyperactivity disorder
children
parents
psychoeducation
adhd/hkd
dzieci
młodzież
psychoedukacja
rodzice
zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
Opis:: Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is a neurobehavioral disorder characterized by excessive restlessness, inattention, distraction and impulsivity. Currently, there are two terms for his disorder: attention-deficit/hyperactivity disorder – ADHD (DSM-IV) and hyperkinetic disorder – HKD (ICD-10). ADHD in childhood can persist into adolescent and adulthood with long-term negative outcomes. The aim of treatment for ADHD is to decreasesymptoms, enhance functionality, and improve well-being for the child and his or her close contacts and to prevent other psychopathology. Psychoeducation is a paradigm, which includes information about the illness and its treatment. Educating parents to apply consistent behaviour modification techniques at home can help improve to children with ADHD. This study was aimed at assessment remote consequences of psychoeducation in ten years observation of children with ADHD. The treatment was conducted during periodical visit (at 4-weeks intervals) with application of psychoeducation for parents and elements of behavioural therapy. The effects of the psychoeducation were evaluated after 12 months and ten years of its duration. The results were statistically analysed. Research finds that psychoeducational interventions are effective in preventing relapse and improving social functioning. The relevance of psychoeducation has long been recognized as an important part of effective treatment for ADHD. The parental psychopathology entail restrictions of effective therapy.
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (attention-deficit/hyperactivity disorder, ADHD) jest neurobehawioralnym zaburzeniem charakteryzującym się nadmierną aktywnością ruchową, rozpraszalnością, impulsywnością. Obecnie używane są dwa terminy określające powyższy zespół objawów: nadpobudliwość psychoruchowa (nadruchliwość) z deficytem uwagi – ADHD (wg DSM-IV) i zaburzenia hiperkinetyczne – HKD (wg ICD-10). Współczesne badania wskazują, że etiopatogeneza zespołu jest złożona, związana z uwarunkowaniami genetycznymi i wpływami środowiska. Wśród czynników środowiskowych niezwykle istotne jest środowisko rodzinne oraz rodzaj opieki uwarunkowany socjokulturowo. Charakterystyczne objawy pojawiają się we wczesnym dzieciństwie i mogą utrzymywać się do okresu adolescencji i wieku dorosłego, prowadząc do negatywnych następstw. Celem terapii ADHD jest zmniejszenie nasilenia objawów, poprawa funkcjonowania, kontaktu z otoczeniem oraz zapobieganie dalszej psychopatologii. Filozofia psychoedukacji zakłada, że wiedza, rozumienie zachowań oraz odpowiednie strategie postępowania są skuteczne w terapii zaburzeń psychicznych. Edukacja rodziców, modyfikowanie sposobu postępowania w oparciu o stałość i konsekwencję może poprawić funkcjonowanie dzieci z ADHD. Celem prowadzonych badań była ocena odległych efektów prowadzonej psychoedukacji podczas 10-letniej obserwacji dzieci z ADHD. Psychoedukacja z elementami technik behawioralnych była prowadzona podczas okresowych wizyt w odstępach 4-tygodniowych. Efekty postępowania terapeutycznego oceniano po 12 miesiącach jego trwania, a następnie po 10 latach. Wyniki badań zostały poddane analizie statystycznej. Z badań wynika, że psychoedukacja stanowi istotny element terapii ADHD – może mieć wpływ na zmniejszenie nasilenia zaburzeń oraz poprawę funkcjonowania społecznego. Psychopatologia rodziców istotnie ogranicza efekty terapii.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2012, 12, 3; 149-156
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 22.

Tytuł:: Badanie zachowań seksualnych dzieci i młodzieży – problemy etyczne i metodologiczne
Exploring sexual behaviour of children and adolescents – some ethical and methodological aspects
Autorzy:: Dąbkowski, Mirosław
Dąbkowska, Monika
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/944651.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: children and adolescents
ethics
methodology of studies
research procedures
sexual behaviour
dzieci i młodzież
etyka
metodologia badań
procedury badawcze
zachowania seksualne
Opis:: In the already existing resources of original Polish studies concerning the sexuality of children and adolescents as well as in planning similar studies there are important methodological shortcomings and ethical controversies. Beginning with the “sensitivity” of the topic, having diversified social assessment, through the difficulties in comparative studies (most of the literature comes from English-speaking cultural area) as well as the specifics of the selection of the studied populations (narrowed almost entirely to victims of sexual abuse), ending with the difficulties in formulating research objectives and ways of their implementation without compromising the subjects with possible damage. Significant limitations, strictly connected with the above ethical issues are the methodological aspects of sexual behaviour studies among children and adolescents – both the healthy and the ones from clinical groups. This article discusses the advantages and shortcomings of the ways of collecting data and research methodology – case studies; interviews with children and adolescents concerning their sexual behaviour; retrospective descriptions made by young adults, their sexual behaviour from childhood and adolescence time; observations of sexual behaviours of younger children made by parents and carers; standardized behaviour rating scales; direct observation and self-monitoring and neuroimaging studies. The values and limitations of these methods are presented in the axiological optics on the basis of own studies on children from the clinical population.
W oryginalnych polskich opracowaniach dotyczących seksualności dzieci i młodzieży, a także w planowaniu badań z tego zakresu można zaobserwować istotne niedoskonałości metodologiczne i kwestie budzące kontrowersje etyczne, począwszy od „wrażliwości” tematyki, spotykającej się ze zróżnicowaną oceną społeczną, poprzez trudności w badaniach porównawczych (większość literatury pochodzi z anglojęzycznego obszaru kulturowego), specyfikę doboru populacji badanych (zawężonej nieomal zupełnie do ofiar molestowania seksualnego), na trudnościach w formułowaniu celów badawczych i sposobów ich realizacji bez narażania osób badanych na możliwe szkody skończywszy. Istotnymi ograniczeniami, ściśle związanymi z wymienionymi problemami etycznymi, są aspekty metodologiczne badań zachowań seksualnych dzieci i młodzieży – zarówno zdrowej, jak i z grup klinicznych. W pracy omówiono niedoskonałości różnych sposobów zbierania danych i metod badawczych (opisy przypadków – case studies, wywiady zbierane od dzieci i młodzieży dotyczące ich zachowań seksualnych, retrospektywne opisy własnych zachowań seksualnych z czasu dzieciństwa i adolescencji dokonywane przez młodych dorosłych, obserwacje zachowań seksualnych młodszych dzieci dokonywane przez rodziców i opiekunów, standaryzowane skale oceny zachowań, obserwacja bezpośrednia oraz samomonitorowanie i badania neuroobrazowe), a także związane z nimi korzyści. Wartości i ograniczenia tych metod przedstawione są w optyce aksjologicznej, na podstawie badań własnych dzieci z populacji klinicznej.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2014, 14, 2; 106-111
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 23.

Tytuł:: Diagnoza zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi u dzieci w wieku przedszkolnym
The diagnosis of attention-deficit/hyperactivity disorder in preschool children
Autorzy:: Orylska, Anna
Jagielska, Gabriela
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/944905.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: ADHD
attention-deficit/hyperactivity disorder
diagnosis
neuropsychological profile
preschool children
adhd
diagnostyka
dzieci w wieku przedszkolnym
profil neuropsychologiczny
zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
Opis:: The research shows that approximately 4.9% of preschool-aged children meet the criteria for ADHD. However, the diagnosis at this age is quite difficult because ADHD criteria describe symptoms of school-aged children. The diagnosis of ADHD in preschool is rarely investigated or described. However, an early diagnosis of ADHD and therapy can prevent short- and long-term consequences. The diagnostic difficulties at the preschool age are connected with the child’s dynamic development, acquired social, behavioural and cognitive capabilities. ADHD can be diagnosed in preschoolaged children on the basis of the child’s development and family interview, clinical interview including ADHD symptoms described on ICD-10 and DSM-IV-TR. An indispensable diagnostic step in ADHD is the differential diagnosis. The article emphasizes the importance of the tools which should be used during the diagnostic process. The Conners Early Childhood aids in the early identification of behavioural, social, and emotional problems for preschool children aged from 2 to 6. The CEC also assists in measuring whether or not the child is appropriately meeting major developmental milestones (Adaptive Skills, Communication, Motor Skills, Play, and Pre-Academic/Cognitive). The Behaviour Rating Inventory of Executive Function – Preschool (BRIEF-P) is the tool for screening, assessing, and monitoring of a young child’s executive functioning and development (age from 2 to 5). The article tries to explain the difficulty of the diagnostic process in ADHD children at such a young age. Additionally, it presents some tools with which to diagnose and prescribe children at the preschool age.
Choć rozpowszechnienie ADHD w populacji dzieci w wieku przedszkolnym wynosi około 4,9%, proces diagnostyczny w tym wieku jest trudny, gdyż kryteria diagnostyczne odzwierciedlają raczej obraz kliniczny zaburzenia w wieku szkolnym. Wciąż relatywnie mało prac poświęca się temu tematowi, mimo że wczesne rozpoznanie ADHD i interwencje terapeutyczne mogą zapobiec krótko- i długoterminowym następstwom tego zaburzenia. Trudności diagnostyczne w wieku przedszkolnym są związane z dynamicznym rozwojem dziecka, jego nabywanymi umiejętnościami społecznymi, behawioralnymi oraz poznawczymi. ADHD może być rozpoznane u dzieci w wieku przedszkolnym na podstawie szczegółowego wywiadu rozwojowego, rodzinnego, wywiadu klinicznego w kierunku objawów ADHD oraz wywiadu opartego na kryteriach diagnostycznych wg ICD-10 i DSM-IV-TR, dostosowanego do okresu rozwojowego. Niezbędnym krokiem diagnostycznym ADHD jest przeprowadzenie diagnozy różnicowej. W artykule podkreślono wagę narzędzi uzupełniających, m.in. kwestionariusza Conners Early Chilchood (CEC), przeznaczonego do wczesnej identyfikacji problemów w sferze behawioralnej, społecznej i emocjonalnej u dzieci w wieku od 2 do 6 lat. Miary CEC dotyczą 2 obszarów – zachowania oraz aspektów rozwojowych. Innym narzędziem jest Behavior Rating Inventory of Executive Function – Preschool (BRIEF-P), przeznaczony do oceny funkcji wykonawczych u dzieci w wieku od 2 do 5 lat. Artykuł jest próbą wyjaśnienia trudności napotykanych w diagnozowaniu ADHD u dzieci w wieku przedszkolnym oraz zwraca uwagę na złożoność procesu diagnostycznego z użyciem wybranych kwestionariuszy przeznaczonych do oceny małych dzieci.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 2; 115-119
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 24.

Tytuł:: Zastosowanie psychoterapii poznawczo-behawioralnej zespołu obsesyjno-kompulsyjnego u dzieci i młodzieży. Prowadzenie psychoterapii poza gabinetem
The use of the cognitive-behavioural therapy methods in the treatment of children and adolescents with obsessive-compulsive disorder. Leading therapy in the real life circumstances
Autorzy:: Sulej, Justyna
Kołakowski, Artur
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/944874.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: adolescents
children
cognitive-behavioural therapy
exposure plus response prevention
in vivo therapy
parents
dzieci
ekspozycja/powstrzymanie reakcji
młodzież
rodzice
terapia in vivo
terapia poznawczo-behawioralna
Opis:: Epidemiological research shows that most probably 0.5% of children and adolescents suffer from obsessive-compulsive disorder (OCD) and, among adults, about half of the patients claim that they have been experiencing the OCD symptoms since their childhood. In case of OCD treatment, the cognitive-behavioural therapy is considered a well-documented and effective method of choice. One of the basic behavioural interventions for OCD is exposure plus response prevention (E/PR). Applying solely this therapy method often turns out to be insufficient and unsuccessful in children’s and adolescents’ OCD treatment. Clinical data show that, on the one hand, engaging in compulsive behaviour is extremely difficult and stressful for children or adolescents, though, on the other hand, the OCD symptoms constitute a part of their social, school and family environment. They become an important element of family functioning and some of them may be associated with the exposure or supporting of the OCD symptoms. In the article we are presenting how the OCD symptoms, which are a part of the family environment, may influence the clinical picture of the disorder and force the modification of standard behavioural therapy methods used in the OCD treatment. In the cases described herein such a way of leading therapy turned out to be ineffective and made psychotherapists transfer the sessions into the patient’s domestic environment. The sessions at the patients’ home enabled us to notice and modify those actions (of both parents and children) which reinforced the symptoms. Such actions included e.g.: helping out with the tasks that could trigger the symptoms; helping the patient avoid situations which are likely to induce the symptoms; parents’ attitude towards the disorder that supports the symptoms. Helping out with the activities that may trigger the symptoms – often practised by parents – actually provided the patient with additional benefit from suffering from the disorder. In vivo sessions often helped identify the causes of persisting symptoms (e.g. difficult family situation of the patient, disorder as an escape). In the article below we describe in detail a number of cases where the behavioural method has been applied in the real life circumstances and has turned out to be successful as a result of collected observations and implemented modifications.
Badania epidemiologiczne wskazują, że najprawdopodobniej 0,5% dzieci i młodzieży cierpi z powodu zespołu obsesyjno- kompulsyjnego (OCD), z kolei wśród dorosłych około połowy pacjentów podaje, że objawy OCD towarzyszą im od dzieciństwa. W przypadku leczenia OCD terapia poznawczo-behawioralna jest uważana za leczenie z wyboru, którego skuteczność potwierdziło wiele badań. Jedną z podstawowych behawioralnych procedur leczenia OCD jest ekspozycja na bodziec wywołujący myśl natrętną wraz z powstrzymaniem reakcji (E/PR). W leczeniu OCD u dzieci i młodzieży stosowanie wyłącznie tej metody często okazuje się niewystarczające, aby praca terapeutyczna zakończyła się sukcesem. Doświadczenie kliniczne pokazuje, że z jednej strony przymus wykonywania kompulsji jest dla dzieci czy nastolatków niezwykle uciążliwy i stresujący, z drugiej zaś objawy OCD często wpisują się w ich społeczne, szkolne i rodzinne funkcjonowanie, stając się ważnym elementem funkcjonowania całej rodziny, a niektóre czynniki rodzinne mogą wiązać się z ujawnieniem lub podtrzymywaniem objawów OCD. W niniejszym artykule przedstawiamy, jak wpisywanie się objawów OCD w system rodzinny może w różny sposób wpływać na obraz kliniczny zaburzenia i zmuszać do modyfikacji standardowej terapii behawioralnej OCD. W opisywanych w artykule przypadkach taki sposób prowadzenia terapii okazywał się nieskuteczny i wymagał zaangażowania się psychoterapeutów w sesje w naturalnym środowisku pacjenta. W wyniku sesji w domu pacjentów mogliśmy zauważyć i zmodyfikować te działania (zarówno rodziców, jak i dzieci), które podtrzymywały objawy. Przykładowe działania to: wyręczanie pacjenta w wykonywaniu czynności, przy których mogą pojawić się objawy; pomoc w unikaniu sytuacji, w których mogą pojawiać się objawy; wspierający utrzymywanie się objawów stosunek rodziców do choroby. Często stosowane przez rodziców wyręczanie w wykonywaniu czynności, przy których mogą pojawić się natręctwa, przynosiło pacjentowi wtórne korzyści z choroby. Sesje in vivo pozwalały odpowiedzieć na pytanie, co jest powodem utrzymywania się objawów (np. trudna sytuacja rodzinna pacjenta, choroba jako ucieczka). W artykule opisujemy szczegółowo kilka przypadków zastosowania terapii behawioralnej poza gabinetem, w których dzięki zaobserwowanym wnioskom i wprowadzonym modyfikacjom terapia mogła zakończyć się sukcesem.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 2; 92-99
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 25.

Tytuł:: Zaburzenia więzi i krzywdzenie dzieci jako problem towarzyszący zaburzeniu hiperkinetycznemu (ADHD) i zaburzeniom zachowania
Attachment disorder and child maltreatment as problems accompanying attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) and disruptive behaviour
Autorzy:: Brzozowska, Agata
Wzorek, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/944783.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: attachment disorders
attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD)
child maltreatment
comorbidity
disruptive behaviour
krzywdzenie dzieci
zaburzenia więzi
zaburzenia współistniejące
zaburzenia zachowania
zespół nadpobudliwości psychoruchowej (adhd)
Opis:: Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is characterized by a constant pattern of behaviour which consists of attention disorders, impulsiveness and hyperactivity significantly deteriorating the child’s functioning at home and at school. ADHD is often accompanied by other disorders, e.g. disruptive behaviour. The authors of this article present and analyse the comorbidity of both disorders and pathogenesis of specific subtypes of ADHD (subtype with predominant impulsiveness and mixed subtype) in the context of disorders in attachment and/or maltreatment of the child. According to the attachment theory, the relationship between the child and the closest carer determines the way the child will later perceive itself and other people. Attention was paid to the negative emotional interactions between the child with ADHD and its carer, which increases the risk of the occurrence of maltreatment due to the child’s hyperactivity and the carer’s individual characteristics. A physical and emotional abuse or neglect present in many families of patients with ADHD may also have transgenerational dimension and reflect multigenerational attachment disturbances. Literature emphasizes the contribution of traumatic experiences of comprehensive violence to emotional development, self-control and social relations. In some cases the relation between violence experienced in childhood and using it towards one’s own children may result from poor relations with parents and disturbances in the development of a safe attachment. The authors recommend individual approach to the therapy of the child with ADHD, taking into account the aforementioned problems of the child and its family.
Zaburzenie hiperkinetyczne (w klasyfikacji amerykańskiej DSM-IV używa się nazwy: zespół nadpobudliwości psychoruchowej – attention-deficit/hyperactivity disorder, ADHD) charakteryzuje stały wzór zachowania, na który składają się zaburzenia uwagi, nadmierna impulsywność oraz nadruchliwość w istotny sposób pogarszające funkcjonowanie dziecka w środowisku domowym i szkolnym. Zaburzeniu hiperkinetycznemu często towarzyszą inne zaburzenia, m.in. zaburzenia zachowania. Autorki pracy poruszają zagadnienie współwystępowania obu zaburzeń oraz patogenezy określonych podtypów ADHD (podtypu z przewagą impulsywności i mieszanego) w kontekście zaburzeń więzi i/lub krzywdzenia dziecka. Według teorii przywiązania związek pomiędzy dzieckiem a najbliższym opiekunem kształtuje sposób, w jaki dziecko będzie później postrzegało siebie i innych. Zwrócono uwagę na zjawisko nacechowanej negatywnymi emocjami interakcji pomiędzy dzieckiem z ADHD a jego opiekunem, co zwiększa ryzyko wystąpienia krzywdzenia w związku z nadpobudliwością dziecka oraz indywidualnymi cechami opiekuna. Występująca w wielu rodzinach dzieci z ADHD przemoc fizyczna, emocjonalna oraz zaniedbanie mogą mieć również wymiar transgeneracyjny i być wyrazem wielopokoleniowych zaburzeń więzi. W literaturze podkreśla się znaczenie traumatycznych doświadczeń szeroko rozumianej przemocy dla rozwoju emocjonalnego, samokontroli oraz relacji społecznych. W niektórych przypadkach związek między doznawaniem przemocy w dzieciństwie i stosowaniem jej wobec własnych dzieci może być skutkiem zbyt słabych relacji z własnym rodzicem i zakłóceń w tworzeniu się bezpiecznego przywiązania. Autorki postulują indywidualne podejście do terapii dziecka z ADHD uwzględniające wyżej wymienione problemy dziecka i jego rodziny.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 3; 189-193
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Dzieci" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język