Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "tax authorities" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    Zasada in dubio pro tributario w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych
    Autorzy:
    Presnarowicz, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2096106.pdf
    Data publikacji:
    2021-11-30
    Wydawca:
    Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne
    Tematy:
    zasada in dubio pro tributario
    podatki
    organy podatkowe
    sądy administracyjne
    principle in dubio pro tributario
    taxation
    tax authorities
    administrative courts
    Opis:
    W Polsce sądy administracyjne od wielu lat orzekają m.in. w sprawach podatkowych, stosując zasadę in dubio pro tributario (w razie wątpliwości na korzyść obywatela). Zasada ta nie była jednak expressis verbis zapisana w polskich unormowaniach prawnych. Ustawodawca od 1.01.2016 r., w art. 2a Ordynacji podatkowej wprowadził przepis, który stwierdza „Niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika”. Od początku obowiązywania tej reguły pojawiły się pytania, w jaki sposób tak sformułowaną zasadę mają stosować organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej. Celem niniejszego artykułu jest omówienie stosowania tej reguły w praktyce, z przywołaniem orzecznictwa sądów. Autor, formułując wnioski wypływające z orzecznictwa sądowego, jednocześnie wskazuje na potrzebę dokonania zmiany przepisu art. 2a Ordynacji podatkowej. Dlatego też de lege ferenda postuluje jak najszybszą zmianę przepisu art. 2a o.p. ze wskazaniem na szeroką formułę, że „wszyscy w jakikolwiek sposób zobowiązani do ponoszenia ciężarów podatkowych mają prawo do rozstrzygania wątpliwości na ich korzyść”.
    In Poland, for many years, administrative courts have adjudicated, among others, in tax cases using the in dubio pro tributario principle (the principle of the benefit of the doubt). This principle was not expressis verbis stated in the Polish legal norms. As of 1 January 2016, the legislator introduced in Article 2a of the Tax Ordinance a regulation that "doubts about the content of the tax law that cannot be removed shall be resolved in favour of the taxpayer". Since this rule became binding, questions have appeared as to how such a rule, formulated in this way, should be applied by tax and fiscal control authorities. The aim of this article is to discuss the application of this rule in practice, referring to the decisions of courts. The Author formulates conclusions resulting from the caselaw of courts and indicates at the same time the need to make changes to the provision of Article 2a of the Tax Ordinance. Therefore, de lege ferenda, he suggests changing the provision of Art. 2a of the Tax Ordinance as soon as possible and proposes a broader phrase that "all persons in any way obliged to bear tax burden shall have the right to resolve doubts in their favour".
    Źródło:
    Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego; 2021, 11; 25-30
    0137-5490
    Pojawia się w:
    Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Analiza pojęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z uwzględnieniem praktyki organów podatkowych po wyroku TSUE ws. C-605/12 (Welmory) — zarys problemu
    The analysis of the definition of a fixed establishment in the light of practice of the tax authorities following CJEU C-605/12 Welmory case — the overview
    Autorzy:
    Machalski, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2031354.pdf
    Data publikacji:
    2019-03-31
    Wydawca:
    Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne
    Tematy:
    miejsce świadczenia
    stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej
    siedziba
    Welmory
    VAT
    place of supply
    fixed establishment
    seat
    Opis:
    Ustawa o VAT przewiduje opodatkowanie podatkiem wszelkich czynności wykonywanych na terytorium Polski. Do czynności tych zaliczane są m. in. dostawa towarów, jak i świadczenie usług wykonywane. O ile w przypadku towarów, miejsce opodatkowania ustalane jest relatywnie łatwo, np. istotne jest gdzie towary znajdują się w momencie rozpoczęcia transportu, o tyle dla świadczenia usług najbardziej istotne znaczenie ma to, gdzie ta usługa jest odbierana, tj. czy konsumowana jest przez samego podatnika (w swoim kraju siedziby), czy też przez jego tzw. stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej ergo, czy miejsce to znajduje się w Polsce. Zgodnie z aktualną definicją legalną z rozporządzenia 282/2011, „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce, które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Co do zasady, przez lata powyższa definicja nie budziła wątpliwości interpretacyjnych. Za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej uznawano przede wszystkim oddziały. Interpretacja ta zmieniła się na skutek sprawy C-605/12 Welmory, w której wskazano, że do istnienia stałego miejsca działalności gospodarczej danego podmiotu nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego. W efekcie, wykształciła się niekorzystna praktyka polskich organów podatkowych i sądów administracyjnych, która przewiduje powstanie stałego miejsca działalności podmiotu zagranicznego w sytuacji nabywania usług, o ile w następstwie takiej usługi wykonywane są następne czynności opodatkowane np. dostawa poza terytorium Polski. Tym samym, polskie podmioty wykonujące usługi na rzecz zagranicznych podatników (stając się ich stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej) narażone są m.in. na ryzyko zaległości podatkowej, w dalszym ciągu fakturując swojego kontrahenta bez polskiego VAT.
    The VAT Act provides for the taxation of all activities performed in the territory of Poland. Those activities are among others supply of goods and provision of services. In terms of the goods, the place of supply is determined quite simple e.g. it is important where the goods are located at the moment of initiating the transport, whereas in terms of services the most important thing is to determine the place where the service is received i.e. if it is consumed by the taxpayer himself (in the country where he's established) or by its so called a fixed establishment ergo if such a place is located in Poland. Based on the current legal definition presented in the Regulation no 282/2011 a 'fixed establishment' shall be any establishment, characterized by a sufficient degree of permanence and a suitable structure in terms of human and technical resources to enable it to receive and use the services supplied to it for its own needs. Generally, the above definition has not caused any doubts for many years. It was agreed, above all that branches were considered fixed establishments. This interpretation has changed since Welmory case C-605/12, in which it has been pointed out that it is not necessary to own its own technical or human resources to create a fixed establishment. In consequence, an unfavorable practice of the Polish tax authorities and administrative courts has been developed, which enables possibility to create a fixed establishment of a foreign entity in case of purchasing the services, if following this service another taxable activities are performed e.g. supply to another country than Poland. Therefore, Polish entities who provide services for the benefit of foreign companies (and becoming theirs fixed establishment) are vulnerable to inter alia at the risk of underpayment of VAT by invoicing his contractor without Polish VAT.
    Źródło:
    Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego; 2019, 3; 154-159
    0137-5490
    Pojawia się w:
    Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies