Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "PAMIĘĆ" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 17
Tytuł:
„Jestem Czeczenem? Pamięć i tożsamość w książce Germana Sadułajewa
“Am I a Chechen? Memory and identity in the book by German Sadulaev
«Я чеченец?» Память и тождество в книге Германа Садулаева
Autorzy:
Pisarska, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085356.pdf
Data publikacji:
2021-10-22
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
pamięc
wojna
Jestem Czeczenem
German Sadułajew
tożsamość
Opis:
Artukuł jest poświęcony tematowi pamięci, tożsamości i sposobom ich reprezentacji w książce Jestem Czeczenem Germana Sadułajewa. Różne teorie pamięci (Maurice Halbwachs, Jan Assmann, Birgit Neumann) przywołane w tej pracy dowodzą, że pamięć wpływa na tożsamość. Idąc tym tropem dochodzimy do wniosku, że wspomnienia w Jestem Czeczenem pozwalają autorowi na od-tworzenie tożsamości zniszczonej przez takie wydarzenia jak upadek Związku Radzieckiego i dwie wojny. Jednak pamięć wpływa nie tylko na tożsamość, ale również na formę książki Sadułajewa, która sprawia wrażenie niespójnej i chaotycznej, ale jednak stanowi pewną całości. Dlatego też w ostatniej część artykułu zostały wskazane pewne cechy, które książka Sadułajewa dzieli w bardziej uznanymi gatunkami.
Статья посвящена исследованию памяти и торжества книге Германа Садулаева Я чеченец!, а таже способам их преставления. Согласно различным теориям (Морис Хальбвакс, Ян Асман, Бригит Неуман) пвмять влияет на торжество. Следуя этому надо отметить, что воспоминания представленные в Я чеченец! позволяют автору воспроизвести торжество нарушенное такими событиями как распад СССР и две войны. Более того, память влияет также на форму книги Садулаева, которая кажется рыхлой и беспорядочной, но одновременно создает своего рода совокупностью. Поэтому, в последней части статьи указаны признаки книги Садулаева, которые можно увидеть в более признанных жанрах.     
The article is devoted to the themes of memory, identity, and the ways they are presented in I am a Chechen! by German Sadulajev. Different memory theories (Maurice Halbwachs, Jan Assmann, Birgit Neumann) employed in this study prove that memory affects identity. Following this lead, we come to conclusion that memories in I am a Chechen! help the author to re-create his devastated by the collapse of Soviet Union and two wars identity. But memory affects not only the identity, but also the form of this book, which makes an impression of being incoherent and disjointed, but still completed. Thus, the attempt to show that this book shares some characteristics with more acknowledged genres has been made.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2021, 4 (176); 64-76
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Эсхатологический характер памяти в прозе Владимира Шарова
The eschatological nature of memory in the prose of Vladimir Sharov
Eschatologiczny charakter pamięci w prozie Władimira Szarowa
Autorzy:
Camagni, Filippo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/605091.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
память
бессмертие
текст
Шаров
pamięć
nieśmiertelność
tekst
Szarow
memory
immortality
text
Sharov
Opis:
Celem artykułu jest analiza kategorii pamięci w najbardziej znanych powieściach Władimira Szarowa: Próby (1992), Przed i podczas (1992), Stara dziewczynka (1998), Wskrzeszenie Łazarza (2002) oraz Bądźcie jak dzieci (2008). Jak się okazuje, Szarow opisuje rzeczywistość, w której poprzez przenoszenie osobistych wspomnień, skrystalizowanych w tekst i przekazywanych z pokolenia na pokolenie przez wieczność, można przedłużyć życie jednostki właściwie do nieśmiertelności. Od papierowego pamiętnika, zawierającego wszystkie najmniejsze szczegóły z czyjegoś doświadczenia życiowego w porządku chronologicznym, po protokoły przesłuchań, przechowywane w archiwach NKWD: tekst staje się w powieściach Szarowa najważniejszym repozytorium pamięci, dzięki któremu staje się możliwe nie tylko „wskrzeszenie”, ale także przeżycie wszystkiego na nowo. Dlatego w pracach Szarowa daje się dostrzec znaczenie komponentu eschatologicznego: pamięć można utożsamiać z nieśmiertelnością, a zapomnienie - ze śmiercią. 
The purpose of the article is to analyze the category of memory in some of Vladimir Sharov’s most famous novels, such as: The Rehearsals (1992), Before and During (1992), The Old Girl (1998),Raising Lazarus (2002) and Be Like Children (2008). As it turns out, Sharov describes a reality in which, through the transmission of personal memories, crystallized into text and passed from generations to generations throughout eternity, can extend life of the individuum to the point of practical immortality.From a paper diary, containing all the smallest details from somebody’s life experience in chronological order, to the interrogation protocols, which are stored in the archives of the NKVD: text becomes in Sharov’s novels the most important repository of memory, through which it becomes possible not only to «resurrect», but also to relive everything anew. Therefore it can be noticed the prominence of the eschatological component in Sharov’s works: memory can be identified with immortality, and oblivion with death.
В настоящей статье подвергается критическому анализу категория памяти в романах Владимира Шарова, таких как: Репетиции (1992), До и во время (1992), Старая девушка (1998), Воскрешение Лазаря (2002) и Будь как дети (2008). Шаров описывает «неомифическую» реальность, в которой художественные герои посредством передачи личных воспоминаний, запечатленных в тексте и передаваемых из поколения в поколение, обретают возможность не только продлить память о себе, но и достичь практического бессмертия. От бумажного дневника, содержащего все мельчайшие детали из жизненного опыта, описанные в хронологическом порядке, до протоколов допросов, которые хранятся в архивах НКВД - текст становится самым важным хранилищем памяти, благодаря которому герои шаровских романов «возвращают к жизни». Анализ произведений Владимира Шарова позволяет подчеркнуть важную эсхатологическую составляющую, на основе которой память отождествлена с бессмертием, а забвение (то есть, полное исчезновение индивидуума из социума) - со смертью.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2020, 3 (171)
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Смерть в географии, или память похоронена в земле («Предел забвения» Сергея Лебедева)
Śmierć w geografii, czyli pamięć przekazana ziemi („Granica zapomnienia Siergieja Lebiediewa)
Death in geography – a memory passed on to the Earth (“Oblivion” by Sergei Lebedev)
Autorzy:
Zilborowicz, Bożena Zoja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085386.pdf
Data publikacji:
2021-10-22
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
память
пустота
смерть
след
лагерь
pamięć
pustka
śmierć
ślad
łagier
memory
emptiness
death
trace
Gulag
Opis:
Цель статьи - анализ топографии романа С. Лебедева "Предел забвения", понимаемой как цельная система природных компонентов, актуализирующих вопрос о заброшенном и забытом постсуществовании советских лагерей. Природа представляется как разрушительная стихия, превращающая Гулаговскую Атлантиду в мир абстрактных смертей, лишенных культурно-общественного значения.  Природный ландшафт не является носителем исторической памяти, напротив - это свидетель, молчание которого ставит под вопрос само существование Гулага как места преступления.
The objective of this article is to analyse the topography of the novel “Oblivion”, understood as the comprehensive system of nature’s components by which the writer rises the question about the lost and forgotten post-existence of the Soviet Gulags. In Lebedev’s work, the nature appears as a destructive element, transforming the Gulag’s Atlantis into the world of abstract deaths, performed in a physical dimension, however, devoted of a socio-cultural dimension. The natural landscape does not act as a bearer of a historical memory; conversely, it is a silent witness whose silence calls into question the very existence of the concentration camp as a crime scene
Celem artykułu jest analiza topografii powieści "Granica zapomnienia", rozumianej jako całościowy system komponentów przyrodniczych, za pomocą których pisarz aktualizuje pytanie о zagubione i zapomniane post-istnienie sowieckich GUŁAG-ów. Przyroda jawi sie w utworze jako żywioł destrukcyjny, antymemorialny, przekształcający Atlantydę GUŁAG-u w świat abstrakcyjnych śmierci, dokonanych w wymiarze fizycznym, jednakże pozbawionych wymiaru kulturowo-społecznego. Pejzaż przyrodniczy nie występuje w roli nosiciela pamięci historycznej, pzreciwnie, to niemy świadek, którego milczenie stawia pod znakiem zapytania samo istnienie łagru jako miejsca zbrodni.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2021, 4 (176); 31-46
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zaniki pamięci a los w dramacie Asi Wołoszyny "Пациенты"
Memory loss and fate in the Asya Voloshina’s "Patients"
Потеря памяти и рок в пьесе Аси Волошиной "Пациенты"
Autorzy:
Tyczko, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/605144.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
театр
память
судьба
нейрология
кино
teatr
pamięć
los
neurologia
film
theater
memory
fate
neurology
cinema
Opis:
Потеря памяти и рок в пьесе Аси Волошиной Пациенты В основу пьесы Аси Волошиной Пациенты легли болезни, описанные английским нейрологом Оливером Саксом, а также элементы художественного мира испанского режиссера Луиса Бунюэля. Объединяя научную и художественную рефлексии в некий гибрид, Волошина создает свой нарратив о Боге, свободе, судьбе, личности и творчестве. Цель настоящей статьи - дать характеристику теряемой героями памяти в связи с присутствием в художественном мире понятия рока и в контексте заявленной Волошиной богооставленности.  Потеря памяти означает для персонажей потерю личности, что, в свою очередь, влечет за собой потерю воли. И лишь благодаря большому творческому усилию Маши, способствующей созданию Ионом последнего, правда, ужасного, фильма, возможным становятся высвобождение забытых героями травм и катарсис. Данная установка сделана с отсылкой к рассуждениям Николая Бердяева о судьбе, религии и свободе (по книге Эксизтенциальная диалектика Божественного и человеческого).
Memory loss and fate in the Asya Voloshina’s Patients Asya Voloshina’s Patients are based on illnesses described by the British neurologist Oliver Sacks and on elements of the artistic world of the Spanish director Luis Buñuel. Combining scientific and artistic reflection, Voloshina creates his own narrative of God, freedom, fate, personality and creativity.  The purpose of this article is to characterize the phenomenon of memory loss by the characters in connection with the concept of fate and in the context of the forsake by God. Memory loss means for the characters a personality loss, which entails a will loss. Thanks to the great creative effort of Masha, contributing to the creation of the last film by Ion, the release of injuries forgotten by the heroes and catharsis become possible. This conclusion is made with reference to the arguments of Nikolai Berdyaev about fate, religion and freedom (according to the book The Divine and the Human).
Sztuka Asi Wołoszyny Pacjenci nawiązuje do chorób, opisanych przez angielskiego neurologa Olivera Sachsa, a także do elementów świata artystycznego hiszpańskiego reżysera Luisa Bunuela. Łącząc naukową i artystyczną refleksję, Wołoszyna tworzy własną narrację o Bogu, wolności, losie, osobowości i kreatywności.Celem niniejszego artykułu jest scharakteryzowanie traconej przez bohaterów pamięci w związku z obecnością w świecie sztuki pojęcia losu oraz w kontekście zadeklarowanego przez Wołyszynę stanu porzucenia przez Boga. Utrata pamięci oznacza dla bohaterów utratę osobowości, co z kolei pociąga za sobą utratę woli. Tylko dzięki wielkiemu twórczemu wysiłkowi Maszy, która przyczynia się do stworzenia ostatniego, choć strasznego, filmu Iona, staje się możliwe uwolnienie zapomnianych przez bohaterów traum i katharsis. Powyższa konstatacja została powiązana z rozważaniami Nikołaja Berdiajewa o losie, religii i wolności (według książki Egzystencjalna dialektyka Boga i człowieka).
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2020, 3 (171)
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Blokada Leningradu i postpamięć w powieści Jeleny Czyżowej "Город, написанный по памяти"
THE SIEGE OF LENINGRAD AND POSTMEMORY IN THE NOVEL "CITY WRITTEN FROM MEMORY" BY YELENA CHIZHOVA
БЛОКАДА ЛЕНИНГРАДА В РОМАНЕ ЕЛЕНЫ ЧИЖОВОЙ "ГОРОД, НАПИСАННЫЙ ПО ПАМЯТИ"
Autorzy:
Komisaruk, Ewa Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/605179.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Елена Чижова, блокада Ленинграда, пост-память, коллективная память, индивидуальная память, становление пост-памяти
Jelena Czyżowa
Oblężenie Leningradu
postpamięć
pamięć kolektywna
pamięć indywidualna
kształtowanie postpamięci
Yelena Chizhova, siege of Leningrad, postmemory, collective memory, individual memory, postmemory formation
Opis:
Эва Комисарук «ЭТО ГОВОРЮ НЕ Я, А ОНИ, МОИ БЛОКАДНЫЕ ГЕНЫ». БЛОКАДА ЛЕНИНГРАДА В РОМАНЕ ЕЛЕНЫ ЧИЖОВОЙ ГОРОД, НАПИСАННЫЙ ПО ПАМЯТИ  Резюме  В опубликованном в 2019 году романе Город, написанный по памяти блокада Ленинграда вписана в несколько тематических линий. Определяет судьбу семьи, становится точкой соотнесения для многих ситуаций, событий и фактов. Статья посвящена процессу формирования в сознании субъекта, авторского «я», индивидуальной пост-памяти блокады. Анализ текста романа показывает, что этот процесс никогда не имел однородного характера, а состоял из нескольких этапов, разнообразные черты которых обусловлены, между прочим, такими факторами, как возраст субъекта, внешние обстоятельства (культурные, социально-политические условия), семейные отношения, готовность носителей памяти делиться своим опытом, умение выразить словами полученное от них наследие. В статье основное внимание уделяется вопросам, связанным с особенностями отдельных фаз пост-памяти, а также с ее влиянием на личность субъекта, который становится ее владельцем. Ключевые слова: Елена Чижова, блокада Ленинграда, пост-память, коллективная память, индивидуальная память, становление пост-памяти
  In the novel published in 2019 by Yelena Chizhova, City Written from Memory, the siege of Leningrad is inscribed in several different thematic lines. It determines the fate of the family, becomes a reference point for many situations, events and facts. The article is devoted to the process of constitution and slow formation  of separate, individual postmemory of  the siege in the consciousness of the author’s subject. The analysis of the novel's text shows that this process was never uniform, but consisted of several phases, the diversity of which resulted from the factors such as i.a. the age of the post-remembering subject, external (cultural, socio-political) circumstances, family relationships, readiness of memory bearers to share their experience, the ability to express in words the heritage received from them. The article focuses primarily on issues related to the distinctive features of individual phases of postmemory, as well as its impact on the personality of the subject being its owner.
  W opublikowanej w 2019 roku powieści Jeleny Czyżowej Miasto napisane z pamięci blokada Leningradu wpisana jest w kilka różnych linii tematycznych. Determinuje losy rodziny, staje się punktem odniesienia dla wielu sytuacji, wydarzeń i faktów. Artykuł poświęcony jest procesowi konstytuowania się, powolnego formowania się w świadomości podmiotu autorskiego jednostkowej, indywidualnej postpamięci o blokadzie. Z analizy tekstu powieści wynika, że proces ten nigdy nie miał jednolitego charakteru, lecz składał się z kilku faz, których zróżnicowanie wynikało z takich, między innymi, czynników jak: wiek postpamiętającego podmiotu, okoliczności zewnętrzne (kulturowe, społeczno-polityczne), relacje rodzinne, gotowość nosicieli pamięci do dzielenia się swym doświadczeniem, umiejętność wyrażenia w słowach otrzymanego od nich dziedzictwa. W artykule uwaga skupiona jest przede wszystkim na kwestiach, dotyczących cech dystynktywnych poszczególnych faz postpamięci, a także jej wpływu na osobowość podmiotu, będącego jej właścicielem.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2020, 3 (171)
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ilja Erenburg — fajczarz
Ilya Ehrenburg — pipe smoker
Илья Эренбург — курильщик трубки
Autorzy:
Osiewicz, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20311884.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Илья Эренбург
курительная трубка
табак
автобиография
память
письмо
Ilja Erenburg
fajka
tytoń
autobiografia
pamięć
list
Ilya Ehrenburg
pipe
tobacco
autobiography
memory
letter
Opis:
The aim of the article is to look at the figure of Ilya Ehrenburg (1891–1967) through the prism of auto/biographical writing, which is a sketch for a literary portrait of the artist. This perspective will allow us to present the creative profile of Ehrenburg the pipe smoker, which emerges both from the texts of his contemporaries’, as well as from the writer's correspondence with friends and acquaintances. Ehrenburg's epistolary legacy introduced into the scientific circulation and the letters he received will make it possible to reconstruct his creative personality and artistic strategy, built largely on the influence of broadly understood European culture. For Ehrenburg, a pipe was not only a utilitarian object, but the expression of passion. In Russia, the pipe had mostly a European origin and for the writer it remained mainly a visible sign of life philosophy. Thanks to it, Ehrenburg successfully managed to attract the attention of the environment. What is more, the pipe taught him patience, favored self-reflection and helped measure the rhythm of the passing time.
Целью статьи является попытка взглянуть на Илью Эренбурга (1891–1967) через призму авто/биографического письма, создающего набросок к литературному портрету художника слова. Такой ракурс даст возможность раскрыть творческую личность Эренбурга–курильщика трубки, которая появляется как в текстах его современников, так и в переписке писателя с друзьями и знакомыми. Введенное в научный оборот эпистолярное наследие Эренбурга и полученные им письма, позволяют реконструировать его творческую личность и художественную стратегию, во многом ориентирующиеся на влияние широко понимаемой европейской культуры. Для Эренбурга трубка была не только практичным предметом, но и увлечением. В России трубка имела, прежде всего, европейское происхождение и для писателя оставалась, в основном, заметным знаком жизненной философии. Благодаря трубке писателю удавалось успешно привлечь к себе внимание окружения. Трубка учила его терпению, способствовала самоанализу, помогала измерять ритм протекающего времени.
Celem artykułu jest spojrzenie na postać Ilji Erenburga (1891–1967) przez pryzmat pisarstwa auto/biograficznego, które stanowi szkic do literackiego portretu twórcy. Taka perspektywa pozwoli na zaprezentowanie sylwetki twórczej Erenburga-fajczarza, jaka wyłania się zarówno z tekstów jemu współczesnych, jak i z korespondencji prowadzonej przez pisarza z przyjaciółmi i ze znajomymi. Wprowadzona do obiegu naukowego epistolarna spuścizna Erenburga oraz otrzymywane przez niego listy umożliwią zrekonstruowanie jego osobowości twórczej i strategii artystycznej, budowanej w dużej mierze w oparciu o wpływy szeroko rozumianej kultury europejskiej. Dla Erenburga fajka nie była wyłącznie przedmiotem użytkowym, lecz wyrazem pasji. W Rosji fajka posiadała głównie europejski rodowód i dla pisarza pozostawała przede wszystkim widocznym znakiem filozofii życiowej. Dzięki fajce udawało się pisarzowi skutecznie przyciągać uwagę otoczenia. Fajka uczyła go cierpliwości, sprzyjała autorefleksji, pomagała odmierzać rytm upływającego czasu.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2023, 3 (183); 166-196
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pamięć, mnemonic turn, literatura. Uwagi wstępne
MEMORY, MNEMONIC TURN, LITERATURE. INTRODUCTORY REMARKS
ПАМЯТЬ, MNEMONIC TURN, ЛИТЕРАТУРА. ВСТУПИТЕЛЬНЫЕ ЗАМЕЧАНИЯ
Autorzy:
Komisaruk, Ewa Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/605346.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
память, литература, литературоведение, русская литература, memory studies
pamięć
literatura
literaturoznawstwo
literatura rosyjska
memory studies
memory, literature, literature studies, russian literature, memory studies
Opis:
  В статье называются главные проблемы, рассматриваемые в настоящее время в рамках так называемых memory studies, а также указываются те ведущие темы и публикации, которые активно используются в литературоведческих исследованиях, посвященных проблематике памяти.
  The article is an attempt of synthetic look about the most important problems raised as part of the so-called memory studies, the author highlights those topics and presents  lectures that are used in literary studies that are present in the framework of memory turn.  
Artykuł jest próbą syntetycznego spojrzenia na najważniejsze problemy podejmowane w ramach memory studies oraz określenia i wskazania tych tematów i publikacji, które wykorzystywane są przez wpisujące się w zakres mnemonic turn literaturoznawstwo.  
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2020, 3 (171)
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Формы памяти и память формы в романе Михаила Шишкина Взятие Измаила
The forms of memory and the memory of forms in Mikhail Shishkin’s novel The Taking of Izmail
Formy pamięci oraz pamięć formy w powieści Michaiła Szyszkina Zdobycie twierdzy Izmaił
Autorzy:
Raspapou, Aliaksandr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/603898.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Михаил Шишкин
автобиографический рассказ
культурная память
мнемические образ
Michaił Shishkin
narracja autobiograficzna
pamięć kulturowa
obrazy mnemiczne
Mikhail Shishkin, autobiographical narrative, cultural memory, mnemonics
Opis:
Niniejszy artykuł poświęcony zagadnieniu pamięci w powieści Michaiła Szyszkina Zdobycie twierdzy Izmaił. Celem opracowania jest włączenie powieści Szyszkina do nurtu badań nad pamięcią. Punktem wyjścia do rozważań jest stwierdzenie Renate Lachmann, że „literatura jest jedną z mnemicznych konstrukcji świata”. Analiza zagadnienia pamięci w powieści wskazuje na autorski, złożony i niejednorodny, model narracyjnego konstruowania zarówno tożsamości, jak i zewnętrznego wobec niej świata.
The article is devoted to the issue of memory in Mikhail Shishkin’s novel The Taking of Izmail. The main purpose of the present research is to include Shishkin’s novel into memory studies. The approach to the memory aspect of the novel is based on Renate Lachmann conclusion that the literature is one of the mnemonic construction of the world. The analysis of memory issue in Shishkin’s novel indicates the author’s compound and heterogeneous model of narrative identity and external reality construction.  
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2019, 2019, 4
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Память из гипса. О хрупкости традиции и моделировании прошлого-будущего в позднем творчестве Виктора Пелевина
Memory made of plaster. On the fragility of tradition and modelling of the past-future in the late works of Viktor Pelevin
Pamięć z gipsu. O kruchości tradycji i modelowaniu przeszłości-przyszłości w późnej twórczości Wiktora Pielewina
Autorzy:
Jaworski, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/605177.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Пелевин, время-пространство, хронотоп, память, путешествия во времени, традиция
Pielewin, czasoprzestrzeń, pamięć, podróże w czasie, tradycja
Pelevin, time-space, memory, time travel, tradition
Opis:
Pamięć z gipsu. O kruchości tradycji i modelowaniu przeszłości-przyszłości w późnej twórczości Wiktora Pielewina Celem niniejszego artykułu jest próba interpretacji dwóch późnych powieści Wiktora Pielewina – Lampy Mafusaila i iPhuck 10– w kontekście czasoprzestrzeni, pamięci i zapomnienia. Przeprowadzona analiza wyjawiła niezwykłe zainteresowanie rosyjskiego pisarza fizycznymi i filozoficznymi teoriami, aspirującymi do zrozumienia prawdziwej natury Wszechświata. Czas i przestrzeń w analizowanych utworach stanowią nierozerwalną całość, tworząc skomplikowaną sieć równoległych światów. Co więcej, te światy nie funkcjonują w linearny sposób, do jakiego przywykło ludzkie poznanie. W Lampie Mafusaila podróże w czasie są możliwe, ale wprowadzenie zmian/ulepszeń w strukturę przeszłości sprawia, że przyszłość ulega całkowitemu zniszczeniu (w rzeczywistości zmiana przeszłości prowadzi do zupełnie innej czasoprzestrzeni). Z drugiej strony podróże w czasie w iPhuck 10 przybierają oryginalną formę aktu Demiurga (w tym wypadku stworzony świat jest pełen tęsknoty i walki o zanikłe wartości duchowe), jako że pamięć w danej powieści równoznaczna jest tworzeniu nowej materialnej rzeczywistości. W tym świetle podróże w czasie są niezwykle utrudnione i pozbawione sensu – wszystkie możliwe światy istnieją przecież równolegle.
Memory made of plaster. On the fragility of tradition and modeling the past-future in the late works of Viktor Pelevin The paper aims at interpreting two recent novels by Viktor Pelevin –  Mafusail's Lamp and iPhuck 10 in the context of time-space, remembrance and oblivion. The analysis revealed the Russian writer’s vast interest in the physical and philosophical theories related to the true nature of the Universe. Therefore, time and space are inextricably connected in the relevant novels as they form a whole network of parallel realities. Moreover, the realities do not function in the linear way, as human beings would like to perceive them.  In Mafusail’s Lamp time travel is possible, but the introduce modifications of the past make the future impossible (in fact, the amendment of the past leads to an utterly new time-space). On the other hand, time travel in iPhuck 10  takes an unorthodox form of world creation (in this case – a world struggling to revive traditional spiritual values), as remembrance in the novel calls for constructing a whole new world. Thus, time travel hardly makes any sense, as all possible worlds exist simultaneously.
Память из гипса. О хрупкости традиции и моделировании прошлого-будущего в позднем творчестве Виктора Пелевина Целью нынешней статьи является попытка интерпретации двух поздних романов Виктора Пелевина – Лампы Мафусаилаи iPhuck 10– к ключе хронотопа, памяти и забвения. Проведенный анализ выявил несомненную заинтересованность русского писателя в физических и философских теориях, пытающихся разгадать истинную природу Вселенной. Время и пространство в анализированных произведениях неразделимы, так как создают сложную сеть параллельных миров. К тому же эти новые реальности не функционируют линейным, привычным для человеческого познания образом. В Лампе Мафусаила путешествия во времени возможны, но введение модификаций/улучшений в структуре прошлого полностью уничтожает будущее (в сущности изменение прошлого становится путем в другое пространство-время). С другой стороны, вiPhuck 10 путешествие во времени приобретает оригинальную форму демиургического акта (в данном случае созданный таким образом мир полон тоски и ностальгии по исчезнувшим духовным ценностям). В таком ракурсе путешествия во времени трудны и лишены смысла, так как все возможные реальности существуют и материализируются, будучи параллельными действительностями.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2020, 3 (171)
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O tożsamości i pamięci kulturowej w "Szkicach dagestańskich" Alisy Ganijewej
On identity and cultural memory in "Dagestani essays" by Alisa Ganieva
Об чувстве идентитета и культурной памяти в "Дагестанских очерках" Алисы Ганиевой
Autorzy:
Kula, Joanna Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20311919.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
oчерк
эссе
Ганиева
Дагестан
культурная память
szkic literacki
esej
Ganijewa
Dagestan
pamięć kulturowa
tożsamość
literary sketch
essay
Alisa Ganieva
culture memory
identity
Opis:
The aim of the article is to analyze and interpret a series of ten sketch stories by Alisa Ganieva titled Dagestani Essays (2010). The starting point for the conducted analysis is the classical theory of communication and the genre characteristics of the sketch and the essay. A significant criterion is the strong position of the author's narration. The thesis presented in this article assumes that the chosen form of expression allows Ganieva to achieve two goals: firstly, to show the reader a picture of the unknown Dagestan, and secondly, to highlight the common experiences of the inhabitants of Russia. The unspoken aim of Dagestani Essays is to determine one's own „self” thanks to a journey to the place of one's childhood.
Celem artykułu jest analiza i interpretacja cyklu dziesięciu utworów Alisy Ganijewej zebranych pod wspólnym tytułem Szkice dagestańskie (2010). Punktem wyjścia do przeprowadzonej analizy jest klasyczna teoria komunikacji oraz kryteria gatunkowe szkicu i eseju, a mianowicie silna pozycja autorskiej narracji. Teza przedstawiona w niniejszym artykule zakłada, że wybrana forma wypowiedzi pozwala Ganijewej zrealizować dwa cele: po pierwsze, pokazać czytelnikowi obraz nieznanego mu Dagestanu, po drugie, uwydatnić wspólne doświadczenia mieszkańców Rosji. Niewypowiedzianym celem nadrzędnym staje się poznanie własnego „ja” dzięki podróży do kraju dzieciństwa.
Целью статьи является анализ и интерпретация десяти миниатюр Алисы Ганиевой, собранных под общим названием Дагестанские очерки (2010). Теоретической основой проведенного анализа являются классическая теория коммуникации и жанровые черты очерка и эссе, прежде всего ярко выраженная авторская позиция. Тезис, представленный в данной статье, предполагает, что выбранная форма выражения позволяет Ганиевой достичь двух целей: во-первых, показать читателю картину неизведанного Дагестана, во-вторых, осветить общие судьбы и переживания жителей России. Главным, хотя и неозвученным, предположением считается попытка определить собственное „я” благодаря путешествию в страну детства.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2023, 4 (184); 78-96
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Поэтика мифической памяти в творчестве Ивана Жданова
Poetyka pamięci mitycznej w twórczości Iwana Żdanowa
Poetics of mythical memory in Ivan Zhdanov works
Autorzy:
Fedorushkov, Edyta Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/604085.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
myth, mythical memory, mythical consciousness, Ivan Zhdanow, metarealism
миф, мифическая память, мифическое сознание, Иван Жданов, метареализм
mit, pamięć mityczna, świadomość mityczna, Iwan Żdanow, metarealizm
Opis:
Poetics of mythical memory in Ivan Zhdanov works In the article we analizes Ivan Zhdanov poem More, čto zažato v klûvah ptic, - dožd’ in the context of mythical memory which is interpreted by us as a component of mythical consciousness. As the theoretical and methodological basis served premises of culture and literature specialists primarily Olga Freidenberg’s, Northrop Frye’s, Vladimir Toporov’s, Eleazar Meletinsky’s. Our aim was to demonstrate of analogy and interdependence of co-called order of words and order of nature (by N. Frye).
Poetyka pamięci mitycznej w twórczości Iwana Żdanowa W artykułe poddano strukturalno-semantycznej analizie utwór Iwana Żdanowa More, čto zažato v klûvah ptic, - dožd’… w kontekście pamięci mitycznej rozumianej przez nas jako składowa świadomości mitycznej. Podstawą teoretyczno-metodologiczną posłużyły założenia kulturologów i literaturoznawców, przede wszystkim Olgi Freidenberg, Northropa Frye’a, Władimira Toporowa, Eleazara Mieletinskiego. Naszym celem było wykazanie analogii i wzajemnego uwarunkowania tak zwanego porządku słów i porządku przyrody (za N. Frye’em).
Поэтика мифической памяти в творчестве Ивана Жданова Статья посвящена структурно-семантическому анализу стихотворения алтайского поэта (представителя так называемого метареализма) в контексте широко понимаемой мифической памяти (производной и, одновременно, составной частью – по-нашему – мифического сознания). Теоретико-методологической матрицей для нашего анализа послужат положения культурологов (и в то же время миф(олог)ически ориентированных литературоведов): Нортропа Фрая, Ольги Фрейденберг, Алексея Лосева. Ожидаемым результатом мы считаем предположение об аналогии и взаимной обусловленности двух порядков (за Н. Фраем) – порядка слов и порядка природы, – в поэтическом мире Ивана Жданова, освобождающих в памяти потенциал мифического сознания.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2020, 3 (171)
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pamięć o Wielkim Terrorze we współczesnej literaturze dziecięcej (na przykładzie Breaking Stalin’s "Nose Eugena" Yelchina)
The memory of the Great Terror in contemporary children's literature (based on the Eugen Yelchin's story "Breaking Stalin's Nose")
Память о Большом терроре в современной литературе для детей (на материале "Сталинского носа" Евгения Ельчина)
Autorzy:
Kamińska-Maciąg, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/605103.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Память
постпамять
Литература для детей
Русская литература
Большой террор
pamięć
postpamięć
literatura dziecięca
literatura rosyjska
Wielki Terror
memory
postmemory
children's literature
Russian literature
The Great Terror
Opis:
Память о Большом терроре в современной литературе для детей (на материале Сталинского носа Евгения Ельчина) Мотив Большого террора присутствует в произведениях русской литературы для детей и молодежи (не только в современных, но также изданных в советское время). После падения коммунистического режима возросла потребность в новой оценке и ревизии прошлого, появилось желание прислушаться к голосам жертв сталинского режима. Однако, когда книга Евгения Ельчина Сталинский нос (изначально издана на английском языке в США), была переведена на русский и опубликована в России в 2013 году, она вызвала громкую, не утихающую до сегодняшнего дня публичную дискуссию, в которой слышались голоса, называющие книгу «антироссийской». В статье обращается внимание на способ освещения в русской литературе для детей темы Большого террора, которая анализируется с перспективы теории памяти и постпамяти. Предпринята попытка ответить на вопрос, почему небольшая по объему книга спровоцировала немало споров и полярных мнений среди взрослых читателей в России.
The memory of the Great Terror in contemporary children's literature (based on the Eugen Yelchin's story Breaking Stalin's Nose) Even though the motif of the Great Terror is present in Russian literature for children and the youth (not only contemporary, but also that published during the period of the Soviet Union), one could assume that after the fall of communism the need to re-evaluate and revalue the past, and at the same time giving a literary voice to the victims of the Stalinist regime, will increase. However, when Eugen Yelchin's book Breaking Stalin's Nose, first released in English in the USA, was translated and made available in print in Russia in 2013, its reading triggered a loud and ongoing public discussion, including voices calling it "anti-Russian". Therefore, in this article I draw the reader's attention to how the subject of the Great Terror was and is present in Russian children's literature. Analyzing it (using the motifs from Breaking Stalin's Nose as an example) from the perspective of memory and post-memory theory, I would like to point out why one short novel for children provoked so many extreme opinions among adult readers around the world.
Pomimo, że motyw Wielkiego Terroru obecny jest w rosyjskiej literaturze dla dzieci i młodzieży (nie tylko współczesnej, ale również tej wydawanej w okresie istnienia Związku Radzieckiego), to można by przypuszczać, że po upadku komunizmu potrzeba ponownej weryfikacji oraz rewaloryzacji przeszłości, a przy tym oddania literackiego głosu ofiarom stalinowskiego reżimu, wzrośnie. Jednakże, kiedy książka Eugena Yelchina pod tytułem Breaking Stalin’s Nose, oryginalnie wydana w języku angielskim w USA, została przetłumaczona i udostępniona drukiem w Rosji w 2013 roku, jej lektura wywołała głośną i trwającą do dnia dzisiejszego publiczną dyskusję, pośród której pojawiły się głosy nazywające powieść „antyrosyjską”. Dlatego też, w niniejszym artykule zwracam uwagę czytelnika na to, w jaki sposób temat Wielkiego Terroru był i jest obecny w rosyjskiej literaturze dziecięcej. Analizując go (na przykładzie motywów zawartych w powieści Breaking Stalin’s Nose) z perspektywy teorii pamięci i postpamięci pragnę wskazać dlaczego jedna krótka powieść dla dzieci, sprowokowała tak wiele skrajnych opinii pośród dorosłych czytelników na całym świecie.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2020, 3 (171)
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Боль памяти в повести Юрия Трифонова "Другая жизнь"
Ból pamięci w powieści Jurija Trifonowa "Drugie życie"
Painful memory in Yuri Trifov’s "Another Life"
Autorzy:
Boginskaya, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/603976.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Боль, память, Юрий Трифонов, Другая жизнь, боль памяти
pamięć, ból, Jurij Trifonow, Drugie życie, ból straty
memory, pain, Yurii Trifonov, Another Life, pain of loss
Opis:
Painful memory in Yuri Trifov’s Another Life   The motives of memory and pain are the key motives in Yuri Trifonov’s Another life. The main character of the story “accumulates memory” that is very important ability for Trifonov. A deep and honest analysis of the past allows her to understand herself and her dead spouse better. The heroine at the same time acts as the one who evaluates the past and the one who is valued; she makes an accurate diagnosis of her soul’s disease and understands the reason of the discord with her husband. The pain of loss, which permeates memories, allows her to learn how to understand the Other, and makes her free from mental blindness and impatience. Deep reasoning, introspection and the hard work of memory bring the heroine deliverance from the past. On the one hand, Trifonov makes his heroine feel the destructive force of time; on the other hand, the active work of memory allows her to realize and accept the past, giving the heroine the hope to start another life.
Ból pamięci w powieści Jurija Trifonowa Drugie życie   Motyw pamięć oraz motyw bólu można uznać za najbardziej istotne w utworze Jurija Trifonowa pt. Drugie życie. Główna bohaterka, Olga Wasiliewna, posiada umiejętność „gromadzenia pamięci”, a głęboka i szczera analiza przeszłości pozwala jej lepiej zrozumieć siebie i zmarłego męża. Bohaterka działa zarówno jako osoba, która ocenia przeszłość, jak i osoba, która jest oceniana, dokonuje dokładnej diagnozy choroby swojej duszy i przyczyny niezgody z mężem. Ból utraty stale towarzyszy wspomnieniom bohaterki, pozwala jej nauczyć się rozumieć Innego i uwalnia ją od mentalnej ślepoty i niecierpliwości. Głębokie rozumienie przeszłości, introspekcja i ciężka praca pamięci Olgi Wasiliewny przynoszą jej wyzwolenie od przeszłości. Trifonow pozwala swojej bohaterce poczuć, z jednej strony, destrukcyjną pracę czasu, z drugiej zaś strony, aktywna praca pamięci pozwala jej zaakceptować przeszłość, dając nadzieję na inne życie.
Боль памяти в повести Юрия Трифонова Другая жизнь   Мотивы памяти и боли являются ключевыми в повести Другая жизнь Юрия Трифонова. Главная героиня Ольга Васильевна обладает способностью «накапливать память», честный анализ и кропотливая работа души позволяют ей лучше понять себя и умершего супруга. Героиня одновременно выступает в роли того, кто оценивает прошлое, и того, кого оценивают (психотерапевта и скорбящего). Через боль и умение «накапливать память» главная героиня исцеляется от болезни «недочеловечности» и «недочувствия», неотделимой в прозе Трифонова от беспамятства и анестезии чувств. Писатель дает своей героине ощутить, с одной стороны, разрушительную, истачивающую, погребающую прошлое стихию времени. С другой стороны, активная работа памяти позволяет осознать и принять прошлое, дает надежду на другую жизнь.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2020, 3 (171)
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Жест палача, или тело клейменное историей (Предел забвения Сергея Лебедева)
The executioners gesture, i.e. body marked by the history (Oblivion by Sergei Lebedev)
Gest kata, czyli ciało naznaczone historią (Granica zapomnienia Siergieja Lebiediewa)
Autorzy:
Zilborowicz, Bożena Zoja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20311700.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Сергей Лебедев
Зигмунд Фрейд
Элиас Канетти
палач
память тела
язык тела
Siergiej Lebiediew
Zygmunt Freud
Elias Canetti
kat
pamięć ciała
język ciała
Sergei Lebedev
Sigmund Freud
executioner
body memory
body language
Opis:
The novel Oblivion (2010) by Sergei Lebedev (born in 1981) - the subject of our analysis - is one of the first literary examples of a new trend in a Russian memorial discourse, so far focused solely on commemorating the victims of the Stalinist regime and ignoring the figures of executioners in a complete silence. By breaking the social and cultural taboos, the writer creates a hero - a former torturer of the regime whose criminal nature is revealed through the practices of a bodily memory. The purpose of this article is to semantically analyse the executioner's body language (i.e., gestures, facial expressions, eyesight,silence). Lebedev's concentration on bodily and physiological aspects makes it possible to unmask a carefully hidden biography of the torturer.
Powieść Granica zapomnienia (2010) Siergieja Lebiediewa (ur. 1981) – przedmiot naszej analizy – to jednen z pierwszych literackich przykładów nowego nurtu w rosyjskim dyskursie memorialnym, dotychczas koncentującym się wyłącznie na upamiętnieniu ofiar rezimu stalinowskiego i pomijającym całkowitym milczeniem postacie katów. Przełamując społeczno-kulturowe tabu pisarz kreuje bohatera – byłego oprawcę rezimu, którego zbrodnicza natura ujawnia się poprzez cielesne praktyki pamięci. Celem artykułu jest analiza semantyczna języka ciała kata (gesty, mimika, wzrok, milczenie). Koncentracja Lebiediewa na aspektach cielesno-fizjologicznych pozwala zdemaskować skrzętnie skrywaną biografię oprawcy.
Роман Предел забвения (2010) Сергея Лебедева (р. 1981) – предмет нашего анализа – справедливо можно назвать одним из первых явлений, поспособствовавших открытию новых граней мемориального дискурса в России; доныне сфокусированного прежде всего на увековечении памяти жертв и одновременно полностью замалчивающего авторов насилия. Сделать бывшего начальника лагеря – и ему подобных, спрятавшихся под разными масками и личинами – видимым, значит материализовать его, наделить его тело личным языком, что и заложено в основу идеологической концепции романа.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2022, 4; 114-133
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ИСТОРИЧЕСКАЯ ПАМЯТЬ КАК ТРАВМА В КРЕСТЬЯНСКИХ АВТОБИОГРАФИЧЕСКИХ НАРРАТИВАХ
PAMIĘĆ HISTORYCZNA JAKO TRAUMA W CHŁOPSKICH NARRACJACH AUTOBIOGRAFICZNYCH
HISTORICAL MEMORY AS A TRAUMA IN THE PEASANT AUTOBIOGRAPHIC NARRATIVES
Autorzy:
Levkievskaya, Elena Evgenjevna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/604375.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
устная история,
нарратив,
народная традиция, восточные славяне, травматическая память,
иография
historia ustna, biografia, narracja, tradycja ludowa, Słowianie wschodni, pamięć traumatyczna
oral history, biography, narrative, folk tradition, Eastern Slavs, traumatic memory
Opis:
The article is devoted to the representations in the modern Eastern Slavic peasant autobiographical narratives about XX-th century history. Peasant biographies, diary records, oral peasant tales about the life are the materials of this work. Eastern Slavic autobiographical texts are based on traumatic interpretation of history. The main composition of cultural indices in such narratives about the past coincides with the collection of personal and collective disasters including revolution, Civil War, collectivization, dekulakization, repressions, Great Domestic War and postwar hunger. The article analyzes traumatic memory as such type of memory which interprets the past as a set of personal and general traumas and failures.
W artykule podjęto próbę analizy wyobrażeń współczesnych Słowian wschodnich o historii wieku XX w narracjach autobiograficznych. Jako materiały do pracy posłużyły autobiografie chłopskie, notatki pamiętnikarskie, narracje ustne chłopów o życiu. U podstaw wschodniosłowiańskich opowiadań o przeszłości leży traumatyczna interpretacja historii. W opowiadaniach o przeszłości zasadnicze treści relacji kulturowych są zbieżne z zestawem osobistych i zbiorowych katastrof, mówiącym o rewolucji, wojnie domowe, kolektywizacji, represjach, Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej i powojennym głodzie. Taki typ pamięci, który interpretuje przeszłość jako jedność osobistych i ogólnonarodowych urazów, w artykule uważa się za pamięć traumatyczną.  
В статье сделана попытка проанализировать воображения современных восточных славян об истории XX века в автобиографических повествованиях. В качестве материалов использовались крестьянские автобиографии, дневники, устные рассказы крестьян о жизни. В основе восточнославянских рассказов о прошлом лежит травматическая интерпретация истории. В рассказах о прошлом основное содержание культурных отношений соответствует совокупности личных и коллективных катастроф, говорящих о революции, гражданской войне, коллективизации, репрессиях, Великой Отечественной войне и послевоенном голоде. Этот тип памяти, интерпретирующий прошлое как единство личных и национальных травм, рассматривается в статье как травматическая память.  
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2020, 172, 4
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 17

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies