Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę ""Literatura"" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
Pamięć, mnemonic turn, literatura. Uwagi wstępne
MEMORY, MNEMONIC TURN, LITERATURE. INTRODUCTORY REMARKS
ПАМЯТЬ, MNEMONIC TURN, ЛИТЕРАТУРА. ВСТУПИТЕЛЬНЫЕ ЗАМЕЧАНИЯ
Autorzy:
Komisaruk, Ewa Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/605346.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
память, литература, литературоведение, русская литература, memory studies
pamięć
literatura
literaturoznawstwo
literatura rosyjska
memory studies
memory, literature, literature studies, russian literature, memory studies
Opis:
  В статье называются главные проблемы, рассматриваемые в настоящее время в рамках так называемых memory studies, а также указываются те ведущие темы и публикации, которые активно используются в литературоведческих исследованиях, посвященных проблематике памяти.
  The article is an attempt of synthetic look about the most important problems raised as part of the so-called memory studies, the author highlights those topics and presents  lectures that are used in literary studies that are present in the framework of memory turn.  
Artykuł jest próbą syntetycznego spojrzenia na najważniejsze problemy podejmowane w ramach memory studies oraz określenia i wskazania tych tematów i publikacji, które wykorzystywane są przez wpisujące się w zakres mnemonic turn literaturoznawstwo.  
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2020, 3 (171)
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przegląd Rusycystyczny cały numer
Autorzy:
Red., Red.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/603708.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
literatura rosyjska język rosyjski
Opis:
kolejny numer kwartalnika - dział główny poświęcony zagadnieniu "Codzienność w literaturze rosyjskiej XX wieku"
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2020, 170, 2
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wanda Supa: Biblia a współczesna proza rosyjska. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku 2006
Autorzy:
Jakimiuk-Sawczyńska, Walentyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/604206.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Wanda Supa
Biblia i literatura
Opis:
recenzja Wanda Supa: Biblia a współczesna proza rosyjska.Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku 2006
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2008, 3
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Słowo wstępne
Autorzy:
Arciszewska-Tomczak, Katarzyna
Pavlenko, Svetlana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/605003.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
предисловие, русская литература повседневность
słowo wstępne
literatura rosyjska
codzienność
introduction
Russian literatury
daily life
Opis:
Предисловие к циклу статьей, посвященных теме повседневности в современной русской литературе.
The Intoduction to the series of articles about the theme of daily life in contemporary Russian literatury.
Słowo wstępne do cyklu artykułów, poświęconych tematowi codzinności w najnowszej literaturze rosyjskiej.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2020, 170, 2
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rosja: imperium i literatura
Russia: empire and literature
Россия: империя и литература
Autorzy:
Fast, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20311705.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Rosja
imperium
antyimperialne idee w literaturze
Russia
empire
anti-empire ideas in literature
Opis:
Autor stawia pytanie o to, w jaki sposób współczesna rosyjska świadomość znajduje odzwierciedlenie w literaturze tego kraju. Wskazuje w tej roli kilka znaczących utworów z ostatnich dziesięcioleci oraz podkreśla funkcję literatury nowego realizmu (Roman Sienczin, Andriej Dmitrijew, Piotr Aleszkowski) oraz literaturę pisaną przez kobiety (Ludmiła Pietruszewska, Jelena Czyżowa, Guzel Jachina) w procesie dekonstruowania neoimperialnego i wielkoruskiego mitu.
Автор ставит вопрос о том, каким образом современная русское сознание отображенов литературе России. Он указывает несколько произведений важных в этом отношении и подчеркивает роль нового реализма (Роман Сенчин, Андрей Дмитриев, Петр Алешковский) и женской прозы (Людмила Петрушевская, Елена Чижова, Гузель Яхина) в процессе деконструирования империального великорусского мифа.
The author asks which way contemporary Russians’ consciousness is depicted in new Russian literature. He shows a few important novels published in the last decades and the role of neorealistic literature (Roman Senchin, Andrey Dmitriyev, Petr Aleshkovsky) and books written by women writers (Ludmila Petrushevskaya, Elena Chizhova, Guzel Yakhina) in deconstructing of neo-imperial and The Big Russia myth.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2022, 4; 165-173
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
(Na u)więzi. „Robić za psa Jewgienija Łukina w perspektywie antropologicznej
Bond(ed labour). «Чушь собачья» by Yevgeny Lukin in an anthropological perspective
На привязи. «Чушь собачья» Евгения Лукина с антропологической перспективы
Autorzy:
Zając, Jadwiga Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085357.pdf
Data publikacji:
2021-10-22
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
русская литература
современная литература
Бредовая работа
антропология литературы
Дэвид Гребер
Евгений Лукин
literatura najnowsza
literatura rosyjska
praca bez sensu
antropologia literatury
David Graeber
Jewgienij Łukin
Russian literature
contemporary literature
bullshit job
anthropology of literature
Yevgeny Lukin
Opis:
Antropologiczne ujęcie problematyki zwykle omawianej z perspektywy polityczno-ekonomicznej oferuje ciekawy wgląd w najnowszą literaturę rosyjską spod znaku fantastyki. Niniejszy tekst wprowadza optykę zaczerpniętą z klasycznych już w niektórych kręgach prac Davida Graebera w obszar refleksji dotyczącej rosyjskiej prozy współczesnej. Wychodząc od zaproponowanego przez Graebera pojęcia pracy bez sensu, kreśli antropologiczną interpretację losów bohatera powieści Robić za psa autorstwa Jewgienija Łukina. Podejmuje problem emocjonalnego wyzysku w pracy i eksploatacji psychiki aż po redukcję poza pracowniczego ja do śladowej, niewygodnej resztki, której poświęcenie nie wydaje się już istotną stratą, a ostateczna ofiara staje się nawet rodzajem ulgi.
Антропологический подход к вопросам, обычно обсуждаемым с политической и экономической точки зрения, дает интересное представление о новейшей русской фантастической литературе. Этот текст вводит оптику, взятую из уже классических в некоторых кругах произведений Дэвида Грэбера, в область размышлений о современной русской прозе. Начав с концепции бессмысленного творчества Гребера, он дает антропологическую интерпретацию судьбы героя романа Евгения Лукина Чушь собачья. Текст сосредоточен на проблеме эмоциональной эксплуатации на работе, которая приводит к психологическому разрушению до такой степени, что «я вне работы» становится неприятным пережитком, жертва которого больше не кажется серьезной потерей, а последняя жертва становится своего рода облегчение.
The anthropological approach to issues commonly discussed from a political and economic point of view offers an interesting insight into the latest Russian fantasy literature. This text introduces optics taken from the already classic in some circles works of David Graeber into the field of reflection on Russian contemporary prose. Beginning with Graeber's concept of bullshit job, outlines an anthropological interpretation of the actions of Yevgeny Lukin's hero of the novel Чушь собачья . Its point od focus is the problem of emotional exploitation at work, leading to psychological destruction, to the point where the outside of work self of the worker is reduced to an uncomfortable remnant, sacrifice of which no longer seems to be any serious loss and the highest sacrifice becomes welcomed as a kind of a relief.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2021, 4 (176); 47-63
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pamięć o Wielkim Terrorze we współczesnej literaturze dziecięcej (na przykładzie Breaking Stalin’s "Nose Eugena" Yelchina)
The memory of the Great Terror in contemporary children's literature (based on the Eugen Yelchin's story "Breaking Stalin's Nose")
Память о Большом терроре в современной литературе для детей (на материале "Сталинского носа" Евгения Ельчина)
Autorzy:
Kamińska-Maciąg, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/605103.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Память
постпамять
Литература для детей
Русская литература
Большой террор
pamięć
postpamięć
literatura dziecięca
literatura rosyjska
Wielki Terror
memory
postmemory
children's literature
Russian literature
The Great Terror
Opis:
Память о Большом терроре в современной литературе для детей (на материале Сталинского носа Евгения Ельчина) Мотив Большого террора присутствует в произведениях русской литературы для детей и молодежи (не только в современных, но также изданных в советское время). После падения коммунистического режима возросла потребность в новой оценке и ревизии прошлого, появилось желание прислушаться к голосам жертв сталинского режима. Однако, когда книга Евгения Ельчина Сталинский нос (изначально издана на английском языке в США), была переведена на русский и опубликована в России в 2013 году, она вызвала громкую, не утихающую до сегодняшнего дня публичную дискуссию, в которой слышались голоса, называющие книгу «антироссийской». В статье обращается внимание на способ освещения в русской литературе для детей темы Большого террора, которая анализируется с перспективы теории памяти и постпамяти. Предпринята попытка ответить на вопрос, почему небольшая по объему книга спровоцировала немало споров и полярных мнений среди взрослых читателей в России.
The memory of the Great Terror in contemporary children's literature (based on the Eugen Yelchin's story Breaking Stalin's Nose) Even though the motif of the Great Terror is present in Russian literature for children and the youth (not only contemporary, but also that published during the period of the Soviet Union), one could assume that after the fall of communism the need to re-evaluate and revalue the past, and at the same time giving a literary voice to the victims of the Stalinist regime, will increase. However, when Eugen Yelchin's book Breaking Stalin's Nose, first released in English in the USA, was translated and made available in print in Russia in 2013, its reading triggered a loud and ongoing public discussion, including voices calling it "anti-Russian". Therefore, in this article I draw the reader's attention to how the subject of the Great Terror was and is present in Russian children's literature. Analyzing it (using the motifs from Breaking Stalin's Nose as an example) from the perspective of memory and post-memory theory, I would like to point out why one short novel for children provoked so many extreme opinions among adult readers around the world.
Pomimo, że motyw Wielkiego Terroru obecny jest w rosyjskiej literaturze dla dzieci i młodzieży (nie tylko współczesnej, ale również tej wydawanej w okresie istnienia Związku Radzieckiego), to można by przypuszczać, że po upadku komunizmu potrzeba ponownej weryfikacji oraz rewaloryzacji przeszłości, a przy tym oddania literackiego głosu ofiarom stalinowskiego reżimu, wzrośnie. Jednakże, kiedy książka Eugena Yelchina pod tytułem Breaking Stalin’s Nose, oryginalnie wydana w języku angielskim w USA, została przetłumaczona i udostępniona drukiem w Rosji w 2013 roku, jej lektura wywołała głośną i trwającą do dnia dzisiejszego publiczną dyskusję, pośród której pojawiły się głosy nazywające powieść „antyrosyjską”. Dlatego też, w niniejszym artykule zwracam uwagę czytelnika na to, w jaki sposób temat Wielkiego Terroru był i jest obecny w rosyjskiej literaturze dziecięcej. Analizując go (na przykładzie motywów zawartych w powieści Breaking Stalin’s Nose) z perspektywy teorii pamięci i postpamięci pragnę wskazać dlaczego jedna krótka powieść dla dzieci, sprowokowała tak wiele skrajnych opinii pośród dorosłych czytelników na całym świecie.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2020, 3 (171)
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
NAJNOWSZA LITERATURA ROSYJSKO-IZRAELSKA. ZARYS ZAGADNIENIA
THE LATEST RUSSIAN-ISRAELI LITERATURE. OUTLINE OF THE ISSUE
НОВЕЙШАЯ РУССКО-ИЗРАИЛЬСКАЯ ЛИТЕРАТУРА. ОЧЕРК ВОПРОСА
Autorzy:
Michalska-Suchanek, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/604246.pdf
Data publikacji:
2019-12-05
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Literattura rosyjsko-izraelska
rosyjski Izrael
demarginalizacja
Russian-Israeli literature
Russian Israel
demarginalization
Opis:
НОВЕЙШАЯ РУССКО-ИЗРАИЛЬСКАЯ ЛИТЕРАТУРА. ОЧЕРК ВОПРОСА Новейшая русско-израильская литература утрачивает черты маргинальной и периферийной литературы (хотя в российском и израильском культурных пространствах она все еще, несмотря на изменения, так и воспринимается). Это происходит в основном благодаря многоаспектному процессу демаргинализации, который динамично развивается в последние два десятилетия (концепция Романа Кацмана). Постепенно творчество „русского Израиля” приобретает статус автономной литературы, которая действует в отдельном культурном мире, вне структур, определяемых центрами и периферией.
THE LATEST RUSSIAN-ISRAELI LITERATURE. OUTLINE OF THE ISSUE The latest Russian-Israeli literature is losing the features of marginal and peripheral literature (although in both Russian and Israeli cultural spaces it is still - despite the changes - perceived as such). This is mainly due to the multifaceted process of demarginalization that has been dynamically developing in the last two decades (Roman Katsman's concept). It slowly gains the status of autonomous literature, which operates within a separate, own cultural world, outside the structure determined by centers and peripheries.
NAJNOWSZA LITERATURA ROSYJSKO-IZRAELSKA. ZARYS ZAGADNIENIA Najnowsza rosyjsko-izraelska literatura utraciła cechy literatury marginalnej, peryferyjnej (chociaż zarówno w rosyjskiej, jak i izraelskiej przestrzeniach kulturowych nadal - mimo zmian - jest tak odbierana). Dzieje się tak przede wszystkim dzięki dynamicznie przebiegającemu w ostatnich dwóch dekadach wieloaspektowemu procesowi demarginalizacji (koncepcja Romana Katsmana). Powoli zyskuje status literatury autonomicznej, która działa w ramach odrębnego, własnego kulturowego świata, poza strukturą wyznaczaną przez centra i peryferie.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2019, 169, 1
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Достоевский, Кант, Голосовкер — треугольник криминального детектива
Dostoevsky, Kant, Golosovker — crime triangle
Dostojewski, Kant, Gołosowker — kryminalny trójkąt detektywistyczny
Autorzy:
Marchevský, Ondrej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085339.pdf
Data publikacji:
2022-05-30
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
литература
философия
эстетика
Кант
Достоевский
Голосовкер
драма
literatura
filozofia
estetyka
Kant
Dostojewski
Gołosowker
dramat
Literature
Philosophy
Antithetics
Dostoevsky
Golosovker
Drama
Opis:
Корифеи мировой мысли, какими являются Достоевский и Кант, часто становятсяпредметом разного рода исследований. Предметом исследований становятся их жизнь, избранные мотивы творчества, конкретные произведения. Но лишь изредка они становятся героями произведений, выходящих за рамки их наследия или конфронтации с другими мыслителями. Как раз такой совсем нетрадиционный подход, проблематизация, и применяется в данной статье, вдохновлённой трудом Якова Эммануиловича Голосовкера «Достоевский и Кант». Голосовкер не является автором, последовательно рефлектировавшим творчество этих двух мыслителей. Это вдумчивый и систематически глубоко мыслящий автор, который посредством романа Достоевского «Братья Карамазовы» и антитетики Канта в «Критике чистого разума» создаёт нарратив, по своему характеру приближающийся к жанру военной криминальной драмы. Предметом критического анализа в данной статье становится как замысел, так и его реализация, процессуальная сторона его осуществления. В статье отмечается мотивировка авторского подхода, но прежде всего рассматривается, до какой степени (не)адекватным является метод его подхода к подлинному творчеству обоих авторов.
Greats of world thought, such as Dostoevsky and Kant, are often the subject of frequent research. The subject of research is their life, selected issues, separate works. Rarely do they become heroes of works that go beyond their legacy or confrontation with other thinkers. It is precisely this, indeed non-traditional aproach, that the presented text deals with. It is initiated by the work of Yakov Emanuelovich Golosovker Dostoevsky and Kant. Golosovker is not an author who consistently reflects the work of these thinkers. He is a thoughtful and systematically thoughtful author who, through Dostoevsky's novel The Brothers Karamazov and the antithetical Kant of the Critique of Pure Reason, creates a narrative close in nature to the war crime drama. In the paper, both the intention and the implementation, the procedural side of its fulfillment, becomes the subject of critical assessment. The text points out the motivations of the author's approach, but above all assesses the (in) suitability of his grasp of the original work of both thinkers.
Wielcy światowi myśliciele, którymi są Dostojewski i Kant, często stają się przedmiotem różnego rodzaju badań. Analizowane jest ich życie, wybrane motywy twórczości, konkretne dzieła. Rzadko stają się bohaterami tekstów, które wychodzą poza ramy ich spuścizny lub konfrontacji z innymi myślicielami. Właśnie takie całkowicie niekonwencjonalne podejście zostało wykorzystane w tym artykule, inspirowanym pracą Jakowa Emmanuilowicza Gołosowkera „Dostojewski i Kant”. Gołosowker nie jest autorem, który konsekwentnie odzwierciedla pracę tych myślicieli. To wnikliwy autor, który poprzez powieść Dostojewskiego „Bracia Karamazow” i antytetykę Kanta w „Krytyce czystego umysłu” tworzy narrację zbliżoną do gatunku wojskowego dramatu kryminalnego. Przedmiotem krytycznej analizy w niniejszym artykule jest zarówno pomysł, jego realizacja oraz jej proceduralna strona. W niniejszym tekście został poruszony temat motywacji podejścia autora, jednak przede wszystkim omówione zostało to, w jakim stopniu (nie)adekwatne jest jego podejście do oryginalnej twórczości obu myślicieli.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2022, 2 (178); 59-77
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ХРИСТИАНИЗАЦИЯ РУСИ И ОПЫТЫ «ИСПОВЕДА О СЕБЕ»
THE CHRISTIANIZATION OF RUSSIA AND THE EXPERIENCES OF “CONFESSION OF MYSELF”
CHRYSTIANIZACJA RUSI I PRÓBY „SPOWIEDZI O SOBIE”
Autorzy:
Łucewicz, Ludmiła
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1181188.pdf
Data publikacji:
2020-10-07
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
древнерусская литература
исповедальность
автобиографизм
literatura staroruska
poetyka wyznania
autobiografizm
old russian literature
poetics of confession
autobiographism
Opis:
Статья посвящена исповедальности как первичной форме автобиографизма. Автор связывает опыты самоосмысления древнерусского человека с таинством покаяния, укоренившимся на Руси вместе с христианизацией. Попытки самоопределения личности рассмотрены на материале трех текстов «Духовной грамоты и исповеди» игумена Иосифо-Волоколамского монастыря Евфимия Туркова, «Повести о житии Мартирия Зеленецкого», «Жития протопопа Аввакума». Как показывает исследование, исповедь почти всегда обусловлена не только потребностью или необходимостью покаяния перед Богом, но и попытками осмысления собственной жизни, создания «истории своей субъективности», куда входят различные формы «исповедания себя». Исповедальность русских авторов включает попытки рефлексии, элементы самоанализа и автобиографизма, молитвенность, назидание, проповедь религиозной нравственности и проч. Через приобщение к христианству человеку Древней Руси стала приоткрываться тайна собственной личности.
Artykuł poświęcony jest zjawisku wyznania jako pierwotnej formie autobiografii. Autorka wiąże próby zrozumienia samego siebie przez człowieka dawnej Rusi z obrzędem pokuty, który zakorzenił się na Rusi wraz z chrześcijaństwem.  Próby te rozpatrzone zostały na materiale trzech tekstów: Duchowej gramoty i spowiedzi ihumena Josifo-Wołokołamskiego monasteru Jewfemija Turkowa, Powieści o żywocie Matritija Zielenieckiego oraz Żywota protopopa Awwakuma, Jak dowiedziono, spowiedź niemal zawsze uwarunkowana jest nie tylko potrzebą lub koniecznością pokuty przed Bogiem, ale także próbami zrozumienia własnego życia, stworzenia „historii własnej subiektywności”, na co składają się różne formy „spowiedzi o sobie”. Na poetykę wyznania zastosowaną w tych tekstah składają się także próby autorefleksji, elementy autoanalizy i autobiografizmu, pouczenia, wezwania do religijnej moralności itp. Dzięki przyjęciu chrztu przez Ruś człowiek Starej Rusi zaczął dostrzegać tajemnicę własnej osobowości.
The article is devoted to confession as the primary form of autobiography. The author connects the experiences of self-understanding of the ancient Russian man with the sacrament of repentance, rooted in Russia along with Christianization. Attempts at self-determination of a person are considered on the basis of three texts of “Spiritual Literacy and Confession” by Hegumen of the Joseph-Volokolamsk Monastery Euphemia Turkova, “Tales of the Life of Martyri Zelenetsky”, “Life of the Protopop Avvakum”. As the study shows, confession is almost always determined not only by the need or necessity of repentance before God, but also by attempts to comprehend one’s own life, creating a “history of one’s subjectivity”, which includes various forms of “confessing oneself”. The confessionality of Russian authors includes attempts at reflection, elements of introspection and autobiography, prayer, edification, preaching of religious morality, etc. Through the introduction of Christianity to a man of Ancient Russia, the secret of his own personality began to be revealed.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2021, 1; 31-60
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obraz Rosji w indyjskiej literaturze podróżniczej XX wieku
The image of Russia in Indian travel writing of the 20th Century
Образ России в литаратурных путешествиях ХХ века в Индии
Autorzy:
Rokicka, Weronika Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1181933.pdf
Data publikacji:
2021-06-16
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Rosja
Związek Radziecki
Indie
Podróż
literatura podróżnicza
pisarstwo podróżnicze
Rabindranath Tagore
Opis:
Obraz Rosji w indyjskiej literaturze podróżniczej XX wieku Artykuł prezentuje przegląd indyjskiego pisarstwa podróżniczego o Rosji w XX wieku i analizuje ukazany w nim obraz tego kraju. Wraz ze wzrostem nastrojów antykolonialnych w Indiach Rosja stała się ważnym celem podróży Indusów. W 1930 roku dotarł tam noblista Rabindranath Tagore, a jego Listy z Rosji stały się klasyką literatury podróżniczej w Indiach i punktem odniesienia dla późniejszych relacji. Większość z nich skupia się na zmianach społecznych, kulturalnych i politycznych w kraju i ukazuje nowy system w dużej mierze jako przykład do naśladowania dla Indii. Niewielkie zainteresowanie innymi aspektami rosyjskiej rzeczywistości sprawia, że indyjska fascynacja kończy się wraz z upadkiem Związku Radzieckiego.
Образ России в литературе Индии в ХХ веке В статье представлен обзор индийской литературы о путешествиях по России в двадцатом веке и анализируется представленный образ этой страны. Россия стала важным пунктом назначения для индийцев в связи с ростом антиколониальных настроений в Индии. В 1930 году сюда прибыл лауреат  Нобелевской премии Рабиндранат Тагор, а его «Письма о России» стали классикой индийской литературы о путешествиях и ориентиром для дальнейших отношений. Большинство из них сосредоточены на социальных, культурных и политических изменениях после падения царизма и показывают новую систему в качестве примера для Индии. Небольшой интерес к другим аспектам российской действительности способствовал тому, что увлечение индийцев закончилось с распадом Советского Союза. В статье представлен обзор индийской литературы о путешествиях по России в двадцатом веке и анализируется представленный образ этой страны. Россия стала важным пунктом назначения для индийцев в связи с ростом антиколониальных настроений в Индии. В 1930 году сюда прибыл лауреат  Нобелевской премии Рабиндранат Тагор, а его «Письма о России» стали классикой индийской литературы о путешествиях и ориентиром для дальнейших отношений. Большинство из них сосредоточены на социальных, культурных и политических изменениях после падения царизма и показывают новую систему в качестве примера для Индии. Небольшой интерес к другим аспектам российской действительности способствовал тому, что увлечение индийцев закончилось с распадом Советского Союза.
The image of Russia in Indian travel writing of the 20th century The article aims at presenting the overview of Indian travel writing on Russia in the 20th century and analysing the image of Russia emerging from Indian travelogues. Although most Indian travellers headed towards England, with the growth of anticolonial sentiment Russia gradually became a significant destination since the 1930s. Rabindranath Tagore was the most prominent among Indian guests and his Letters from Russia (1931) are considered travel writing classic, a reference point for all later Indian travellers to the country. Vast majority of the Indian travel accounts focus on the political, social and cultural changes in the country and set Russia as an example for India to follow, especially in the fields of education, culture or workers’ rights. They leave little space for any other aspects of the reality and unsurprisingly the fascination easily fades away with the collapse of the USSR.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2021, 3 (175); 26-41
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Krew rosyjskiej geografii. "Granica zapomnienia" Siergieja Lebiediewa
The blood of Russian geography. “Oblivion” by Sergei Lebedev
Кровь русской географии. «Предел забвения» Сергея Лебедева
Autorzy:
Milczarek, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20311925.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Сергей Лебедев
русская литература
травма
горе
Крайний Север России
Siergiej Lebiediew
literatura rosyjska
trauma
żałoba
rosyjska Daleka Północ
Sergei Lebedev
Russian literature
mourning
Russian Far North
Opis:
The text contains an interpretation of Sergei Lebedev's “Oblivion” (2010). The main problem of the book is the intergenerational trauma from the Stalinist era. Its mechanisms have been described in reference to the psychoanalytic tradition. The post-catastrophic image of the Russian Far North presented in the novel was also interpreted. It has been compared to descriptions of radical evil and juxtaposed with Giorgio Agamben's homo sacer. The writings of Jacques Derrida were also used, which turned out to be helpful in describing the phenomenon of splitting traumatic "Self", the present and death, as well as the politics of memory and living with the specters of dead people.
Текст содержит интерпретацию романа Сергея Лебедева «Граница забвения» (2010). Основная проблема книги – межпоколенческая травма происходящая из сталинской эпохи. Ее механизмы были описаны со ссылкой на психоаналитическую традицию. Был представлен также посткатастрофический образ российского Крайнего Севера. Он был сравнен с описаниями радикального зла и homo sacer Джорджио Агамбена. Кроме того, в интерпретации были использованы труды Жака Деррида, оказавшиеся полезными при описании феномена расщепления наследственной травмы «Я», настоящего и смерти, а также политики памяти и жизни с призраками умерших.
Tekst zawiera interpretację Granicy zapomnienia Siergieja Lebiediewa (2010). Głównym problemem książki jest międzypokoleniowa trauma pochodząca z epoki stalinowskiej. Jej mechanizmy zostały opisane w odwołaniu do tradycji psychoanalitycznej. Interpretacji został poddany także przedstawiony w powieści postkatastroficzny obraz rosyjskiej Dalekiej Północy. Porównano go do opisów radykalnego zła i zestawiono z homo sacer Giorgio Agambena. Sięgnięto także po pisma Jacquesa Derridy, które okazały się pomoce w opisie fenomenu rozszczepienia dziedziczącego traumę „ja”, teraźniejszości oraz śmierci, a także polityki pamięci i życia z widmami zmarłych.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2023, 4 (184); 97-113
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Жестовость в романе Михаила Шишкина "Взятие Измаила"
Gesture in Mikhail Shishkins Novel The Taking of Izmail
Gest w powieści Michaiła Szyszkina Zdobycie twierdzy Izmaił
Autorzy:
Schulzki, Irina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/603908.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Жест, жестология, карпалистика, слово, тело, рука, литература, металепсис, серия, Делез, Агамбен
gest
gestologia
słowo
ciało
ręka
literatura
seria
Deleuze
gesture
gestology
word
body
hand
literature
Opis:
Główną uwagę w artykule poświęcono aspektowi gestów w powieści Michaiła Szyszkina "Oblężenie twierdzy Izmail".  Pojęcie gestu jest najczęściej używane w poszukiwaniu alternatywy dla słowa i racjonalnego sensu, ponieważ gest, będący postacią ciszy, oznacza sytuację bezsensowności w tekście i jego powstawaniu oraz problematyzuje możliwość wypowiedzi werbalnej. Jednocześnie analiza gestów napotyka te same metodologiczne zadania werbalizacji, co sam tekst literacki. Artykuł omawia możliwe kierunki analizy prozy Szyszkina i analizuje gesty obecne w powieści zarówno pod względem tematyki i struktury narracyjnej tekstu, jak i ekspresji językowej. Zajęcie się kategorią gestu oferuje odmienną optykę i poczucie języka, ukierunkowane na ukryty potencjał tekstu. Gestowość odnajdujemy w tytule powieści (uchwycenie), w postaciach interwencji autora (chwytanie, karząca ręka),  a także w organizacji tekstu jako systemu podobieństw (przepływów) i różnic (serii), przecinających element paradoksalny; wreszcie w wymiarze czasowym (eon), artykułowanym przez metafory pęknięcia, wahadła i ruchu . Zgodnie z logiką formowania znaczenia (Deleuze), gest definiowany jest jako medialna jednostka struktury tekstu, powstająca w punkcie przecięcia i przesunięcia między językiem a ciałem.  
The article focuses on aspects of gesture in Mikhail Shishkin’s novel Taking Izmail. The concept of gesture is frequently evoked in search of an alternative to speaking and rational meaning, since gesture, as a figure of muteness by itself, signals the nonsensical in the text and its production problematising the very possibility of verbal expression. Analyses of gestures in literature are faced with the same methodological conundrum as literary texts: how to verbalise the mute body. The article outlines possible directions of a gesturological criticism in Shishkin’s prose and grapples with gestures in Taking Izmail with respect to the motifs, the narrative structure, and the language expression. The recourse to the category of gesture is aimed at hidden potentials of the text and offers a different optics, or perception, of language. Gesture underlies the title of the novel (taking), the figures of authorial intervention (a grasping and punishing hand), the narratological metalepsis, and the organisation of the text as a system of convergences (flows) and divergences (series) intersected by a paradoxical element; finally, gesture is revealed in the temporal dimension (aion) articulated by the metaphors of a crack, a pendulum, and the circling Easter procession. Following the logic of the genesis of sense (Deleuze), gesture is defined as a formal medial element within the text structure occurring at the point of intersection and shift between body and language.
Основное внимание в статье уделяется жестовому аспекту романа М. Шишкина Взятие Измаила.  К понятию жеста чаще всего прибегают в поиске альтернативы слову и рациональному смыслу, так как жест, будучи сам фигурой умолчания, маркирует ситуации бессмысленности в тексте и его создании и проблематизирует саму возможность вербального высказывания. Одновременно с этим анализ жестовости сталкивается с теми же методологическими задачами вербализации бессловесного тела, что и сам литературный текст. Статья рассматривает возможные направления жестологического анализа в прозе Шишкина и анализирует жесты романа Взятие Измаила как в отношении тематики и повествовательной структуры текста, так и в отношении языкового выражения. Обращение к категории жеста предлагает иную оптику и ощущение языка, направленные на скрытый потенциал текста. Жестовость обнаруживается в названии романа (взятие), в фигурах авторской интервенции (хватающая, карающая рука), в нарратологическом металепсисе, а также в организации текста как системы схождений (потоков) и расхождений (серий), пересекающихся парадоксальным элементом; наконец, в темпоральном измерении (эон), артикулированном метафорами трещины, маятника, Пасхального хода. Следуя логике образования смысла (Делез), жест определяется как медиальная единица структуры текста, возникающий в точке пересечения и сдвига между языком и телом.  
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2019, 2019, 4
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies