Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę ""Afryka"" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Chiny jako aktor bezpieczeństwa w Afryce
China as security actor in Africa
Autorzy:
Kaczmarek, Filip
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083363.pdf
Data publikacji:
2022-03-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Africa
China
security
Afryka
Chiny
bezpieczeństwo
Opis:
Historycznymi aktorami bezpieczeństwa w Afryce były mocarstwa kolonialne, a po okresie dekolonizacji, wiodące mocarstwa dwubiegunowego świata. Trzecim aktorem, mającym wpływ na bezpieczeństwo części Afryki stają się Chiny. Pytania badawcze, które postawiono to: jaką rolę odgrywają Chiny w zakresie bezpieczeństwa w Afryce i jak zmienia się rola Chin w tym zakresie? Zastosowane metody badawcze to analiza dokumentów i analiza statystyczna. Zakres przedmiotowy analizy obejmował wielostronne chińskie misje pokojowe; chińskie wsparcie finansowe dla instytucji panafrykańskich i regionalnych, działających na rzecz bezpieczeństwa; bazy i ćwiczenia wojskowe Chin w Afryce; eksport broni i technologii; aktywność sektora prywatnych firm ochroniarskich oraz chińską narrację dotyczącą tego fragmentu współpracy międzynarodowej. Wnioski, wynikające z badań, wskazują że polityka bezpieczeństwa Chin ulegała istotnym zmianom, co wpływa na ich rolę jako aktora bezpieczeństwa m.in. w Afryce. Istotą zmian w polityce Chin jest odejście od zasady nieingerowania i przyjęcie zasady ograniczonego zaangażowania. W rezultacie Chiny nie zostały głównym aktorem bezpieczeństwa w Afryce, ale stały się jednym z aktorów bezpieczeństwa w tym regionie.
The historical security actors in Africa have been the colonial powers, and after the decolonization period, the leading powers of the bipolar world. The third actor to influence the security of parts of Afri ca is becoming China. The research questions posed are: what role does China play in security in Africa, and how is China’s role changing in this regard? The research methods used were document analysis and statistical analysis. The subject matter of the analysis included China’s multilateral peacekeeping missions; Chinese financial support for pan-African and regional security institutions; China’s military bases and exercises in Africa; China’s arms and technology exports; the activities of the private security companies; and China’s narrative regarding this aspect of international cooperation. The conclusions, drawn from the research, indicate that China’s security policy has undergone significant changes, which affects its role as a security actor in Africa, among others. The essence of the changes in China’s policy is the move away from the principle of non-interference and the adoption of the principle of limited engagement. As a result, China has not become the main security actor in Africa, but has become one of the security actors in the region.
Źródło:
Przegląd Politologiczny; 2022, 1; 19-33
1426-8876
Pojawia się w:
Przegląd Politologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Migracje a rozwój Afryki Subsaharyjskiej
Migration and development in Sub-Saharan Africa
Autorzy:
Kaczmarek, Filip
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/616342.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
migration
development
Sub-Saharan Africa
migracje
rozwój
Afryka Subsaharyjska
Opis:
The aim of the paper is to present the impact of migration on development in Sub-Saharan. The method used in the text is a statistical analysis of secondary data and data forecast by the UN and its agenda, the World Bank Group, OECD and other entities (Galup, Afrobarometer). The second method used is the analysis of theories and quantitative studies on migration, with particular emphasis on the impact of migration on the development of Sub-Saharan Africa. The key conclusion of the text is that migration can have a positive impact on development, but is not a way to overcome the underdevelopment of Sub-Saharan Africa.
Celem artykułu jest przedstawienie wpływu migracji na rozwój w Afryce Subsaharyjskiej. Metoda zastosowana w tekście to analiza statystyczna danych wtórnych oraz danych prognozowanych przez ONZ i jego agendy, Grupę Banku Światowego, OECD oraz innych podmiotów (Galup, Afrobarometr). Drugą stosowaną metodą jest analiza teorii i badań ilościowych, dotyczących migracji, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu migracji na rozwój Afryki Subsaharyjskiej. Kluczowa konkluzja tekstu to stwierdzenie, że migracja może mieć pozytywny wpływ na rozwój, ale nie jest sposobem na przezwyciężenie niedorozwoju Afryki Subsaharyjskiej.
Źródło:
Przegląd Politologiczny; 2020, 1; 47-61
1426-8876
Pojawia się w:
Przegląd Politologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie pokoju i stabilizacji dla europejskiej polityki rozwojowej wobec Afryki Subsaharyjskiej
The Importance of Peace and Stability for European Development Policy Towards Sub-Saharan Africa
Autorzy:
Kaczmarek, Filip
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/616230.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Africa
development
security
European Union
instability
Afryka
rozwój
bezpieczeństwo
Unia Europejska
niestabilność
Opis:
The aim of the global development policy is to eradicate poverty. Scholars are in no doubt that wars and armed conflicts are among the key obstacles to the effective struggle against poverty. Peace and security are as important for developing countries as for those that offer development aid. The EU and its member states are the greatest global providers of aid and Sub-Saharan Africa (SSA) is the region with the highest demand for developmental aid. This article analyzes the position of peace and stability in European development policy towards Africa. Another issue is the attempt to answer the question of the influence peace and stability, or their lack, have on the development of SSA. The analysis of the situation in SSA states demonstrates that consistent and sustainable development is not feasible during warfare and other armed conflicts. Ensuring permanent development has to be preceded by an effective conclusion of conflicts and the eradication or dramatic suppression of the causes of such conflicts. The aid from outside, including that provided by the EU, is first and foremost humanitarian. While such aid is necessary and helps save human lives, it neither eliminates the reasons for conflicts, nor is it able to ensure permanent development.
Celem globalnej polityki rozwojowej jest likwidacja ubóstwa. Badacze nie mają wątpliwości, że jedną z kluczowych barier w skutecznej walce z ubóstwem są wojny i konflikty zbrojne. Pokój i bezpieczeństwo są ważne zarówno dla państw rozwijających się, jak i dla państw świadczących pomoc rozwojową. UE i jej państwa członkowskie są największymi dawcami pomocy na świecie, a Afryka Subsaharyjska (SSA) regionem o największym zapotrzebowaniu na pomoc rozwojową. Tekst analizuje jakie miejsce w europejskiej polityce rozwojowej wobec Afryki zajmuje kwestia pokoju i stabilizacji? Drugim obszarem analizy jest próba odpowiedzi na dylemat w jaki sposób pokój i stabilizacja lub ich brak wpływają na rozwój Afryki Subsaharyjskiej? Z analizy sytuacji państw SSA wynika, że trwały, zrównoważony rozwój w warunkach wojny czy innych konfliktów zbrojnych nie jest możliwy. Budowanie trwałego rozwoju musi być poprzedzone skutecznym zakończeniem konfliktów oraz wyeliminowaniem lub radykalnym ograniczeniem ich przyczyn. Pomoc z zewnątrz, w tym pomoc UE, ma w tych krajach – przede wszystkim – charakter pomocy humanitarnej. Jest ona potrzebna i ratuje ludzkie życie. Sama w sobie nie likwiduje jednak przyczyn konfliktów, ani nie jest w stanie zapewnić trwałego rozwoju.
Źródło:
Przegląd Politologiczny; 2017, 1; 157-172
1426-8876
Pojawia się w:
Przegląd Politologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka zagraniczna i bezpieczeństwa Islamskiej Republiki Iranu wobec Afryki Subsaharyjskiej
Foreign and security policy of the Islamic Republic of Iran towards sub-Saharan Africa
Autorzy:
Czulda, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/616340.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Iran
Sub-Saharan Africa
foreign policy
security policy
Afryka Subsaharyjska
polityka zagraniczna
polityka bezpieczeństwa
Opis:
The aim of this article is to analyze the role of sub-Saharan Africa plays in Iran’s calculations and foreign and security policy. In turn, several aspects will be analyzed, including the evolution of Iran’s approach towards this sub-region, its significance in Tehran’s geostrategic calculations, and a comparison of assumptions and actual accomplishments. The research hypothesis is that, in recent years, the importance of sub-Saharan Africa has grown in Iranian policymaking (during Mahmoud Ahmadinejad’s presidency), but the political and economic weakness of this country, as well as the deliberate actions of Saudi Arabia, has drastically limited Iran’s penetration capabilities on the African continent and set the boundaries of African-Iranian rapprochement, especially at the political and military level. As part of the analysis, the following questions are relevant: to what extent and why does sub-Saharan Africa appear from the perspective of some Iranian decision makers as an attractive sub-region?; to what extent and why do particular Iranian policy makers (presidents) differ in assessing the importance of Africa?; to what extent does Iranian-Saudi competition impact the effectiveness of Tehran’s policy?
Celem artykułu jest zanalizowanie miejsca, jakie w kalkulacjach i polityce zagranicznej i bezpieczeństwa Iranu odgrywa Afryka Subsaharyjska. W tym celu zostaną zanalizowane takie aspekty jak ewolucja podejścia do tego subregionu, jego znaczenie w geostrategicznych kalkulacjach Teheranu oraz porównanie założeń z faktycznymi sukcesami. Hipotezą badawczą jest stwierdzenie, że Afryka Subsaharyjska zyskała w ostatnich latach na dużym znaczeniu w polityce Iranu (podczas prezydentury Mahmuda Ahmadineżada), ale polityczna i gospodarcza słabość tego państwa, a także celowe działania Arabii Saudyjskiej, w drastyczny sposób ograniczają możliwość penetracji tego kontynentu przez Iran oraz wyznaczają granice afrykańsko-irańskiego zbliżenia, szczególnie na płaszczyźnie politycznej i militarnej. W ramach prowadzonej analizy istotne są następujące pytania: w jakim zakresie i dlaczego Afryka Subsaharyjska jawi się z perspektywy niektórych irańskich decydentów jako atrakcyjny sub-region? W jakim zakresie i dlaczego poszczególni decydenci (prezydenci) Iranu różnią się w ocenie znaczenia Afryki? W jakim stopniu rywalizacja irańsko-saudyjska przekłada się na skuteczność polityki w Teheranie?
Źródło:
Przegląd Politologiczny; 2020, 1; 35-46
1426-8876
Pojawia się w:
Przegląd Politologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konsekwencje agresji Rosji na Ukrainę dla Afryki
Consequences of Russia’s Aggression Against Ukraine for Africa
Autorzy:
Kaczmarek, Filip
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32306353.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Africa
Ukraine
Russia
war
Afryka
Ukraina
Rosja
wojna
Opis:
Celem badawczym jest ukazanie w jakich obszarach i w jaki sposób wojna na Ukrainie wpływa na Afrykę. Niektóre aspekty oddziaływania konfliktu na ten region są szeroko komentowane (dyplomacja, bezpieczeństwo żywnościowe). Inne są analizowane rzadziej. Należą do nich takie zagadnienia, jak: zmiany na rynku handlu bronią, polityka energetyczna Afryki, wpływ na pomoc rozwojową czy ewolucja aktywności militarnej mocarstw w Afryce. Pytania badawcze, na które próbowano odpowiedzieć to: na czym polegały ewentualne zmiany w tych obszarach i jakie mogą być konsekwencje tych zmian dla Afryki w przyszłości? W badaniach wykorzystano m.in. metodę analizy instytucjonalnej, systemowej i statystycznej. W badaniu wykorzystano dane wtórne dostępne do połowy lutego 2022 r.
The research objective is to show in what areas and how the war in Ukraine is affecting Africa. Some aspects of the conflict’s impact on the region are widely reported (diplomacy, food security). Others are analyzed less frequently. These include such issues as changes in the arms trade market, Africa’s energy policy, the impact on development aid, or the evolution of the military activity of the superpowers in Africa. The research questions that were attempted to answer were: what were the possible changes in these areas and what might be the consequences of these changes for Africa going forward? The research used institutional, systems and statistical analysis methods, among others. The study used secondary data available through mid-February 2022.
Źródło:
Przegląd Politologiczny; 2023, 4; 51-68
1426-8876
Pojawia się w:
Przegląd Politologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Arabska Wiosna jako szansa na reset w relacjach Unii Europejskiej z jej południowym sąsiedztwem
The Arab Spring as a Reset Opportunity for Relations of the European Union with its Southern Neighborhood
Autorzy:
Skorzycki, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/616508.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
European Union
Arab Spring
CFSP
North Africa
Unia Europejska
Arabska Wiosna
WPZiB
Afryka Północna
Opis:
The chain of revolts in Maghreb and Mashriq countries has compelled the European Union to redefine the assumptions of its policy towards the region in question. The sluggish reaction of European states to the developments known as „the Arab Spring” has shown that they see those events as a sourceof threat to European interests. This paper attempts to indicate the erroneousness of this conviction and submit arguments supporting the thesis that the aforementioned changes should be understood as a chance for resuming the EU’s dialogue with its southern neighbors, a dialogue that Brussels is currently not able to continue as a result of the EU’s current paralysis in the Mediterranean area.
Seria przewrotów politycznych w państwach Maghrebu i Maszreku postawiła Unię Europejską przed koniecznością zredefiniowania założeń polityki wobec państw wspomnianego regionu. Opieszała reakcja największych stolic europejskich na wydarzenia Arabskiej Wiosny świadczyła o upatrywaniu w nich źródła zagrożeń dla interesów Europy. W swoim tekście chciałbym wykazać mylność tego przekonania i przedstawić argumenty na poparcie tezy, że wspomniane przemiany stanowią szansę na wznowienie dialogu UE z południowym sąsiedztwem, którego Bruksela nie jest w stanie kontynuować w ramach sparaliżowanej Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego.
Źródło:
Przegląd Politologiczny; 2014, 1; 67-89
1426-8876
Pojawia się w:
Przegląd Politologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uwarunkowania reorientacji polityki Unii Europejskiej wobec Afryki Północnej po roku 2011
The Determinants of the Reorientation of the European Union’s Policy towards North Africa after 2011
Autorzy:
Przybylska-Maszner, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/616502.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Arab Spring
Common Foreign and Security Policy
European Union
North Africa
arabska wiosna
wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa
Unia Europejska
Afryka Północna
Opis:
The paper attempts to indicate the determinants of the reorientation of the European Union’s policy towards North Africa after 2011 on account of the EU’s involvement in the Arab Spring and to analyze the new attitude to the possibilities of practical implementation of EU policy instruments. These considerations allow conclusions on further EU involvement in North Africa and building new frameworks for the EU’s strategic approach in this region to be presented both in terms of how various interests are established in Brussels and how the joint standpoint is presented and practical activities launched internationally.
Celem artykułu jest ukazanie uwarunkowań reorientacji polityki Unii wobec regionu Afryki Północnej po roku 2011, w związku z jej zaangażowaniem podczas ‘arabskiej wiosny’, a także analiza zakresu nowego podejścia w odniesieniu do praktycznych możliwości wdrażania unijnych instrumentów polityk. Powyższe rozważania pozwolą na przedstawienie wniosków dotyczących dalszego zaangażowania Unii Europejskiej w regionie Afryki Północnej i budowy nowych ram podejścia strategicznego UE w tym regionie, zarówno na płaszczyźnie ustalania interesów na arenie brukselskiej, jak i przedstawienia wypracowanego stanowiska i uruchomienia działań na arenie międzynarodowej.
Źródło:
Przegląd Politologiczny; 2014, 1; 51-65
1426-8876
Pojawia się w:
Przegląd Politologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stany Zjednoczone i Unia Europejska jako promotorzy reform demokratycznych w państwach Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej w pierwszej dekadzie XXI wieku
US and EU Democracy Assistance in the Middle East and North Africa at the Beginning of the 21st Century
Autorzy:
Wordliczek, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/616241.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
MENA
United States
European Union
democracy
Bliski Wschód
Afryka Północna
Stany Zjednoczone
Unia Europejska
demokracja
Opis:
MENA is a very important region in US and EU foreign policy. Since the beginning of the 1990s, one of the crucial aspects of political involvement has been promoting democracy in the MENA region. This article presents and compares US and EU programs supporting the efforts to expand democracy in MENA countries. The main US initiatives are the following: United States Agency for International Development (USAID), Human Rights and Democracy Fund, Middle East Partnership Initiative (MEPI), The Greater Middle East Initiative as well as Broader Middle East and North Africa Initiative (BMENAI). The EU’s programmes are: European Initiative for Democracy and Human Rights, Euro-Mediterranean Partnership and European Neighbour Policy. Both actors use similar methods but they have different approaches to achieve the goals of these initiatives.
Zarówno Stany Zjednoczone, jak i Unia Europejska prowadzą aktywną politykę wobec państw Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej. Od początku lat 90. XX wieku jednym z istotnych elementów działań politycznych tych dwóch ważnych aktorów sceny międzynarodowej są inicjatywy, mające na celu wspieranie procesów demokratyzacyjnych. Unia Europejska i Stany Zjednoczone są autorami szeregu programów polityczno-gospodarczych, których beneficjentami są państwa regionu. W artykule przeanalizowano i porównano najważniejsze programy autorstwa Stanów Zjednoczonych [United States Agency for International Development (USAID), Human Rights and Democracy Fund, Middle East Partnership Initiative (MEPI), The Greater Middle East Initiative oraz Broader Middle East and North Africa Initiative (BMENAI)] i Unii Europejskiej [Europejska Inicjatywa na Rzecz Demokracji i Praw Człowieka (od 2007 roku Europejski Instrument na Rzecz Demokracji i Praw Człowieka), Partnerstwo Eurośródziemnomorskie oraz Europejska Polityka Sąsiedztwa].
Źródło:
Przegląd Politologiczny; 2017, 1; 203-220
1426-8876
Pojawia się w:
Przegląd Politologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies