- Tytuł:
- Utrata tożsamości w ponowoczesnym świecie
- Autorzy:
- Hołyst, Brunon
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1920741.pdf
- Data publikacji:
- 2019-11-15
- Wydawca:
- Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
- Tematy:
-
transformacja kulturowa
ideały humanizmu
kultura narcystyczna
indywidualizm
ideał wolności
syndrom osamotnienia
egzystencjalizm - Opis:
- Tożsamość jest formą samoświadomości, wewnętrznym doświadczeniem bycia jedyną (niepowtarzalną) oraz tą samą, stałą w przestrzeni i czasie, jednością. Warunkiem ukształtowania się prawidłowego statusu tożsamości jest rozpoznanie ważnych i charakterystycznych, a zarazem stabilnych rysów własnej osoby, które pozwalają jednostce na identyfi kowanie siebie jako „ja” w różnorodnych i zmieniających się sytuacjach życiowych. Problem tożsamości jednostki we współczesnej kulturze można sprowadzić do problemu, jak etos dzisiejszego indywidualizmu wpływa na sposób odpowiedzi przez jednostkę na trzy sformułowane wyżej aspekty tożsamościowe. Wpływ ten przybiera postać, którą można określić mianem paradoksu wolności lub paradoksu wolnego indywidualisty. Mimo zniesienia barier komunikacyjnych i obyczajowych więzi międzyludzkie wydają się dziś słabe. Podobny paradoks stwierdzić można w odniesieniu do drugiego wymiaru tożsamości jednostki, tj. poczucia spójności wewnętrznej, które decyduje o autentyczności osoby. Poczucie spójności może być doświadczane na dwu płaszczyznach. Pierwsza to płaszczyzna witalna lub psychofizyczna. Spójność osiągana jest na niej dzięki doświadczaniu zgodności zachowania z cechami własnego organizmu oraz psychofizyczną kondycją i ma ona afektywny charakter. Drugą płaszczyzną doświadczania spójności „ja” jest płaszczyzna fenomenologiczno-egzystencjalna. Poczucie spójności osiągane jest na niej dzięki zgodności postępowania osoby z akceptowanym przez nią systemem wartości, przekonaniami, ideałami, co pozwala na samookreślenie się. Kryterium tego rodzaju spójności ma charakter fenomenologiczny, jest nim poczucie sensu, którego źródło usytuowane jest poza „ja”. Należy to rozumieć w ten sposób, że doświadczenie sensu wymaga odniesienia — siebie, swoich wyborów, intencji i działań — do czegoś, co jest większe, ogólniejsze, ważniejsze, do jakiegoś tła sensowności czy horyzontu wartości.
- Źródło:
-
Przegląd Policyjny; 2016, 2(122); 5-27
0867-5708 - Pojawia się w:
- Przegląd Policyjny
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł