Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "korupcja," wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Zwalczanie przestępczości korupcyjnej w Polsce w aspekcie instytucjonalnym
Autorzy:
Wojtalewicz, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45261069.pdf
Data publikacji:
2023-03-10
Wydawca:
Akademia Policji w Szczytnie
Tematy:
Policja
korupcja
przeciwdziałanie
legislacja
Opis:
Artykuł przedstawia działania antykorupcyjne w Polsce podejmowane w stosunku do zachowań o charakterze korupcyjnym, oraz wybrane zagadnienia związane z podejmowanymi przez państwo działaniami zmierzającymi do ich ograniczania i przeciwdziałania w ramach Systemu zwalczania przestępczości korupcyjnej. W tekście zaprezentowano podmioty państwowe powołane do tego celu oraz przedstawiono najważniejsze elementy, które są niezbędnymi składnikami prowadzenia skutecznych działań zapobiegawczych oraz wykrywczych przeciwko takim zachowaniom. W artykule wskazano, jakie zadania realizuje m.in. Policja w systemie zwalczania korupcji i jakie wymagania stawiane są organom ścigania w tym zakresie. Zwrócono również uwagę na konieczność wzmocnienia możliwości współpracy pomiędzy poszczególnymi służbami w celu zwiększenia skuteczności przeciwdziałania temu zjawisku.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2022, 148(4); 42-61
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niekaralność sprawcy przestępstwa łapownictwa czynnego w Kodeksie karnym
Autorzy:
ŁYŻWA, RAFAŁ
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1804822.pdf
Data publikacji:
2019-12-26
Wydawca:
Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
Tematy:
przestępstwo
korupcja
przekupstwo
klauzula
niekaralność
Opis:
Skuteczne zwalczanie przestępstw związanych z korupcją wymaga dużego zaangażowania ze strony organów ścigania i posiadania w tym zakresie odpowiednich instrumentów prawnych. Jednym z nich jest klauzula niekaralności, zawarta w przepisie art. 229 § 6 k.k. pozwalająca, pod ściśle określonymi warunkami, na uniknięcie odpowiedzialności karnej przez sprawcę przekupstwa czynnego. Autor przedstawił przyczyny powstania i cel wspomnianej instytucji oraz scharakteryzował warunki jej zastosowania. Przywołał w tym zakresie zarówno stanowisko Sądu Najwyższego, jak i przedstawicieli doktryny. Rozważania autora prowadzą do wniosku, iż ratio legis przepisu art. 229 § 6 k.k. sprowadza się do priorytetowego traktowania ścigania i pociągania do odpowiedzialności karnej funkcjonariuszy publicznych oraz innych osób pełniących funkcje publiczne, przy jednoczesnej rezygnacji z karania „skruszonych” sprawców przekupstwa czynnego.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2019, 133(1); 107-113
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kryminologiczna charakterystyka rosyjskojęzycznych grup zorganizowanych
Autorzy:
Jasiński, Radosław
Franchuk, Vasyl
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45223746.pdf
Data publikacji:
2021-12-27
Wydawca:
Akademia Policji w Szczytnie
Tematy:
przestępczość zorganizowana
korupcja
przestępczość rosyjskojęzyczna
Opis:
W artykule przedstawiono kryminologiczną charakterystykę rosyjskojęzycznych zorganizowanych grup przestępczych, które w celu osiągnięcia jak największych korzyści stale rozszerzają obszary swoich działalności, stosują nowe metody przestępcze, doskonalą struktury i stawiają przed sobą nowe zadania. Rosyjskojęzyczna literatura przedmiotu wymienia najczęściej sześć rodzajów grup przestępczych: od prostej zorganizowanej grupy przestępczej przez grupę strukturalną, zorganizowaną grupę przestępczą, formację gangsterską, organizację przestępczą aż po współpracę tzw. worów w zakonie (najwyższych autorytetów w rosyjskim świecie przestępczym) jako szczególnej formy stowarzyszenia niemającej odpowiednika na świecie oraz charakterystycznej wyłącznie dla Rosji i krajów Wspólnoty Niepodległych Państw. Ponadto w tekście zwrócono uwagę na elastyczność w hierarchicznej strukturze i podział pracy w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, który jest uzależniony od cech charakterystycznych zorganizowanych grup przestępczych i różnych umiejętności jej członków. Przedstawione schematy strukturalne grup przestępczych naśladują hierarchię więzienną, szczególnie z surową dyscypliną i podporządkowaniem jej członków.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2021, 144(4); 71-81
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rekrutacja kandydatów oraz kontrola wewnętrzna jako elementy zapobiegające I przeciwdziałające przestępczości w polskiej policji
Autorzy:
Salata-Pałka, Daria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933296.pdf
Data publikacji:
2021-04-21
Wydawca:
Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
Tematy:
Policja
rekrutacja
kontrola
zapobieganie
przestępczość
korupcja
Opis:
Policja jest instytucją służącą społeczeństwu. Jej zadaniem jest egzekwowanie prawa oraz podejmowanie wszelkich działań mających na celu eliminowanie jego naruszeń. Jako formacja umundurowana i uzbrojona odgrywa istotną rolę w systemie bezpieczeństwa państwa, m.in. poprzez ściganie osób, które nie stosują się do obowiązujących norm prawnych. Zawód policjanta cieszy się szczególnym szacunkiem, jednak aby zapewnić prawidłowość pełnionej służby, do szeregów Policji mogą wstąpić tylko te osoby, które odpowiadają określonym dla tej profesji wymaganiom. W artykule przybliżono tematykę związaną z procesem rekrutacyjnym do służby oraz rolę kontroli wewnętrznej jako elementów zapobiegania przestępczości w polskiej Policji. Rekrutacji przypisano szczególną rolę, która odpowiedzialna jest za weryfikację przyjmowanych osób — ich cech charakteru, postaw moralnych, stabilności emocjonalnej, a także zdrowia i sprawności fizycznej. Z kolei zadaniem kontroli jest z jednej strony zapewnienie poprawności służby, a z drugiej ujawnienie wszelkich nieprawidłowości i dążenie do ich usunięcia. Za kontrolę wewnętrzną w Policji odpowiadają: Biuro Kontroli Komendy Głównej Policji pod bezpośrednim nadzorem komendanta głównego Policji, wydziały kontroli komend wojewódzkich Policji pod nadzorem komendantów wojewódzkich Policji oraz osoby do tego wyznaczone pod nadzorem komendantów miejskich Policji. Ponadto w Policji, w celu skuteczniejszej kontroli, wprowadzone zostały nowe technologie umożliwiające m.in. określenie położenia funkcjonariuszy (za pomocą systemu GPS) oraz odtworzenie interwencji (zarejestrowanych przez kamery nasobne). Wspomniana technologia pełni także funkcję zapobiegawczą przed łamaniem przepisów prawa. Za miarę efektów kontroli uznaje się liczbę wszystkich ujawnionych przestępstw w środowisku policyjnym. Dokonana w artykule analiza ujawnionych nieprawidłowości wykazała, że ponad 50% wszystkich anomalii stanowią te o charakterze korupcyjnym, dlatego ten aspekt został w artykule szeroko omówiony.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2020, 140(4); 244-268
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kryminologiczne I karnoprawne aspekty wydawania nieprawdziwych opinii przez biegłych — ramowy raport z badań ze wskazaniem postulatów de lege lata I de lege ferenda
Autorzy:
Jóźwicki, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1934147.pdf
Data publikacji:
2020-04-21
Wydawca:
Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
Tematy:
biegły
dowody
fałszywa opinia biegłego
prawo karne procesowe
korupcja
wymiar sprawiedliwości
Opis:
Dowód z opinii biegłego ma z reguły kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia toczącej się sprawy w każdym rodzaju postępowania. W niektórych wypadkach rola biegłego jest bliższa roli sędziego niż roli świadka, gdyż sędzia, niedysponujący wiadomościami specjalnymi, wydając wyrok, często musi posiłkować się dowodem z opinii biegłego. Z tego też powodu wydanie przez biegłego nieprawdziwej opinii stwarza bardzo duże ryzyko wydania błędnego i niesprawiedliwego rozstrzygnięcia danej sprawy, co z kolei negatywnie wpływa na społeczny odbiór funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości. W polskim kodeksie karnym odpowiedzialność karna za wydanie fałszywej opinii jest stypizowana w art. 233 § 4 i § 4a. Jednocześnie pomimo bardzo dużej liczby zawiadomień o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez biegłych, jedynie znikoma liczba prowadzonych śledztw kończy się aktem oskarżenia i wyrokiem skazującym, co powoduje faktyczną bezkarność sprawców przestępstw i negatywnie wpływa na funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości. Z powodu zdiagnozowanej w tym zakresie luki badawczej stwierdzono potrzebę zbadania i opisania zjawiska wydawania fałszywych opinii przez biegłych, zarówno w ujęciu normatywnym, jak i kryminologicznym, na podstawie przeprowadzonych badań empirycznych. Głównym celem prac badawczych była wielopłaszczyznowa charakterystyka zjawiska wydawania nieprawdziwych opinii przez biegłych i określenie jego rozmiarów, a także jego etiologii i symptomatologii. Dodatkowym celem badań była weryfi kacja hipotez badawczych i diagnostyka sfery normatywnej statusu biegłego, dowodu z opinii biegłego oraz zasad odpowiedzialności za wydanie nieprawdziwej opinii. Rezultatem prac badawczych są propozycje rozwiązań mających na celu zarówno ograniczenie zjawiska wydawania nieprawdziwych opinii, jak i skuteczniejsze ściganie sprawców przestępstw z art. 233 § 4 k.k., co z kolei może wymiernie przełożyć się na sprawniejsze funkcjonowanie całego wymiaru sprawiedliwości, gdyż biegli i ich praca są jego niezmiernie istotną sferą. Przeprowadzone badania w pełni potwierdziły postawione hipotezy badawcze i precyzyjnie wskazały wadliwe obszary funkcjonowania dowodu z opinii biegłych i tym samym potrzebę wprowadzenia niezwłocznych zmian legislacyjnych. Część wypracowanych wniosków badawczych i postulatów de lege ferenda doczekała się implementacji do znowelizowanych przepisów kodeksu karnego w 2016 r., co w pełni potwierdza ich zasadność. W dalszym ciągu niestety nie powstał akt prawny rangi ustawowej, który kompleksowo regulowałby status biegłych i dowodu z opinii biegłego.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2019, 136(4); 343-359
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przestępstwa nadużycia władzy i korupcji w prawie karnym Federacji Rosyjskiej
Autorzy:
Duraj, Natasza
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1932978.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
Tematy:
przestępstwa nadużycia władzy
korupcja
bezpieczeństwo ekonomiczne
Federacja Rosyjska
kodeks karny Federacji Rosyjskiej
Opis:
Zasadniczym celem artykułu jest przedstawienie przestępstw związanych z nadużyciem władzy przez urzędników oraz z korupcją urzędniczą zawartych w rozdziale 30 kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej zatytułowanym — „Przestępstwa przeciwko władzy państwowej, interesom służby państwowej i służby w organach samorządu terytorialnego”. W artykule przeanalizowano trzy artykuły rosyjskiego kodeksu karnego odnoszące się do przestępstw związanych z korupcją urzędniczą — mianowicie art. 285 „Nadużycie władzy”, art. 290 „Przyjęcie łapówki” oraz art. 291 „Wręczenie łapówki”. W opracowaniu przeanalizowane także skalę i dynamikę wymienionych przestępstw dzięki wykorzystaniu materiałów zgromadzonych przez Prokuraturę Generalną Federacji Rosyjskiej w latach 2009–2017 w odniesieniu do poszczególnych podmiotów Federacji Rosyjskiej, w których popełnionych zostało najwięcej przestępstw związanych z nadużyciem władzy, przyjęciem łapówki oraz wręczeniem łapówki.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2019, 134(2); 42-57
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies