Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Mickiewicz, Piotr." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    NATO w koncepcji politycznej Joe Bidena i jej ewolucja w obliczu rosyjskiej agresji na Ukrainie
    Joe Bidens NATO policy and its evolution in the face of Russian aggression in Ukraine
    Autorzy:
    Mickiewicz, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/21151026.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Geopolityczne
    Tematy:
    Pakt Północnoatlantycki
    bezpieczeństwo transatlantyckie
    Stany Zjednoczone
    Rosja
    Ukraina
    Morze Bałtyckie
    North Atlantic Treaty Organization
    transatlantic security
    United States
    Russia
    Ukraine
    Opis:
    Abstrakt: Cel polityki międzynarodowej Joe Bidena jako 46 prezydenta USA to odbudowa pozycji jedynego globalnego mocarstwa. Oznacza to koncentrację aktywności międzynarodowej Stanów Zjednoczonych na ograniczaniu ekonomiczno-politycznej ekspansji i militaryzacji Chin. Pakt Północnoatlantycki w tej koncepcji ma być instrumentem pozwalającym na stabilizację sytuacji w Europie, także wynikającej ze zderzenia się interesów USA z Chinami i Rosją. Jego efektywne działania mają pozwolić na skoncentrowanie się amerykańskiej aktywności na obszarach ulokowania własnych interesów, zwłaszcza w zachodniej i środkowej części obszaru Indo-Pacyfiku. Rosyjska agresja na Ukrainę zmusiła amerykańską administrację do rewizji tej koncepcji i powrotu do roli lidera Paktu, zaangażowanego nie tylko w kreację, ale także realizację polityki powstrzymywania Rosji na wschodzie Europy, na tzw. wschodniej flance NATO. Realia polityczne wskazują, że Stany Zjednoczonej będą musiały nie tylko podjąć się tej roli, ale także zaakceptować konieczność zaangażowania się w dłuższym wymiarze oraz prawdopodobnego wykorzystywania potencjału militarnego do odgrywania tej roli. Obszarem szczególnego zaangażowania polityczno-militarnego stanie się natomiast nie tyle zlewisko Morza Czarnego, co Bałtyckiego.
    Joe Biden's international policy goal as the 46th President of the United States is to rebuild its position as the sole global superpower. This means concentration of US international activity on limiting economic and political expansion and militarization of China. In this conception, the North Atlantic Treaty Organization is to be an instrument that allows stabilizing the situation in Europe, also resulting from the clash of American interests with China and Russia. Its effective actions should allow the U.S. to concentrate its activity on the areas where its interests are located, especially in the western and central parts of the Indo-Pacific area. The Russian aggression against Ukraine forced the U.S. administration to revise this concept and to return to the role of a leader of the Alliance, involved not only in the creation but also in the implementation of a policy of containment of Russia in eastern Europe, on NATO's so-called eastern flank. Political realities indicate that the United States will not only have to take on this role, but also accept the necessity of this longer-term engagement and the probable use of military capabilities to play it. The area of particular political and military engagement will not be the Black, but rather the Baltic Sea basin.
    Źródło:
    Przegląd Geopolityczny; 2022, 41; 9-26
    2080-8836
    2392-067X
    Pojawia się w:
    Przegląd Geopolityczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Marynarka wojenna jako środek realizacji interesu narodowego
    Navy as a means of implementing the national interest
    Autorzy:
    Mickiewicz, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/540448.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Geopolityczne
    Tematy:
    aktywność morska
    interes narodowy
    marynarka wojenna
    strategia państwowa
    maritime activity
    national interest
    navy
    state strategy
    Opis:
    Zdolność do realizacji interesów narodowych stanowi o sile i pozycji państwa. W tym celu wykorzystuje ono szereg instrumentów, które stosuje w zależności od charakteru tegoż interesu, specyfiki otoczenia polityczno-gospodarczego oraz oczekiwań społecznych. Jednym z takich instrumentów, skoncentrowanym na prowadzeniu aktywności morskiej państwa, jest marynarka wojenna. Formuła jej działania, struktura organizacyjna oraz potencjał musi więc być dostosowany do długofalowych celów strategicznych państwa, które mają umożliwić realizację interesu narodowego. Równocześnie wizja wykorzystania sił morskich powinna mieć charakter otwarty, co pozwoli na osiąganie celów strategicznych w przypadku zmiany sytuacji międzynarodowej. Zdolność adaptacji sił morskich do zmian otoczenia międzynarodowego i niezmiennego dążenia do realizacji interesu narodowego stanowi wymóg właściwej organizacji marynarki wojennej. Analiza tych działań w latach 1918- 2018 pozwala na sformułowanie tezy, iż Polska międzywojenna potrafiła stworzyć i wykorzystać potencjał Marynarki Wojennej do realizacji interesu narodowego, jakim było utrzymanie suwerenności i ciągłości państwa. Natomiast współcześnie państwo polskie nie potrafi w pełni wykorzystać tego instrumentu, głównie ze względu na brak umiejętności zdefiniowania istoty pojęcia interes narodowy w zglobalizowanym świecie.
    The ability to pursue national interests determines the strength and position of the state. To this end, it uses a number of instruments, depending on the nature of the interest, the specificity of the political and economic environment and social expectations. One of such instruments, focused on conducting maritime activity of the state, is the navy. The formula of its operation, organizational structure and potential must therefore be adapted to the long-term strategic goals of the state, which are to enable the realization of the national interest. At the same time, the vision of the use of naval forces should be open, which will allow to achieve strategic goals in the event of a change in the international situation. The ability to adapt the naval forces to changes in the international environment and the unchanging pursuit of national interest is a requirement for proper organization of the navy. The analysis of these activities in the years 1918-2018 allows us to formulate the thesis that interwar Poland was able to create and use the Navy's potential to implement the national interest, which was to maintain the sovereignty and continuity of the state. However, today the Polish state is not able to make full use of this instrument, mainly due to the lack of ability to define the essence of the concept of national interest in a globalized world
    Źródło:
    Przegląd Geopolityczny; 2019, 28; 122-140
    2080-8836
    2392-067X
    Pojawia się w:
    Przegląd Geopolityczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wspólnota interesów czy rywalizacja? Subregion bałtycki w koncepcjach politycznych Rosji i Chin w drugiej i trzeciej dekadzie XXI wieku
    Community of interests or competition? The Baltic subregion in the political concepts of Russia and China in the second and third decades of the 21st century
    Autorzy:
    Mickiewicz, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/539990.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Geopolityczne
    Tematy:
    Rosja
    Chiny
    Morze Bałtyckie
    polityka morska
    współpraca międzypaństwowa
    Russia
    China
    Baltic Sea
    maritime policy
    interstate cooperation
    Opis:
    Rosyjsko-chińska współpraca na akwenach morskich określa wspólny cel, jakim jest ograniczenie zdolności USA do kontroli morskich szlaków przewozów towarowych. Jej zakres ograniczają rozbieżności interesów zwłaszcza w odniesieniu do polityki europejskiej, co prowadzi do podjęcia przez obydwa państwa form rywalizacji. Prawdopodobnym miejscem jej zaistnienia jest region bałtycki. Celem artykułu jest określenie czynników ograniczających pola rywalizacji w regionie bałtyckim, jak i determinujących jej wystąpienie. Założenie wyjściowe to teza iż chińsko-rosyjska wspólnota interesów to dążenie do przeniesienia ciężaru działalności morskiej USA z akwenów azjatyckich na północny Atlantyk i morza otaczające Europę. Chińczycy z tej grupy wykluczają Morze Bałtyckie, które ma być obszarem stabilności politycznej. Natomiast w założeniach polityki rosyjskiej Bałtyk ma być regionem zastępczym dla prowadzonej z USA rywalizacji arktycznej. Dodatkowo czynnikiem ograniczającym zakres chińsko-rosyjskiej kooperacji jest projekt Arctic Silk Road, który narusza rosyjskie interesy w Arktyce. Przyjąć więc należy, że Rosja prowadzić będzie politykę ograniczania ekonomicznego znaczenia tej trasy, koncentrując swoje działania w regionie bałtyckim i kierując je do państw uczestniczących w tym projekcie. Stworzy to nową sytuację strategiczną, w której to region bałtycki stanie się istotnym obszarem rywalizacji mocarstw.
    Russian-Chinese cooperation conducted on maritime watersconducted in the 21st century sets a common goal, which is to limit the US ability to control maritime freight routes, especially energy transport carriers. Its scope is limited by divergence of interests, especially in relation to European policy, which leads to forms of competition between the two countries. The Baltic region is a likely place of its occurrence. The purpose of the article is to determine the factors limiting the areas of competition in the Baltic region, as well as determining its occurrence. The initial research assumption is that the SinoRussian community of interests is striving to shift the burden of US maritime activities from Asian waters to the North Atlantic and the seas surrounding Europe. The Chinese from this group exclude the Baltic Sea, which is to be an area of political stability. On the other hand, in the assumptions of Russian policy, the Baltic is to be a replacement region for the Arctic competition conducted with the USA. An additional factor limiting the scope of Sino-Russian cooperation is the Arctic Silk Road project, which violates Russian interests in the Arctic. Therefore, it should be assumed that Russia will conduct a policy of limiting the economic significance of this route, focusing its activities in the Baltic region and directing them to the countries participating in this project. It should be assumed that Russia will conduct a policy of limiting the economic significance of this route, focusing its activities in the Baltic region and directing them to the countries participating in this project. This will create a new strategic situation in which the Baltic region will become an important area of competition between the powers.
    Źródło:
    Przegląd Geopolityczny; 2020, 31; 9-22
    2080-8836
    2392-067X
    Pojawia się w:
    Przegląd Geopolityczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Anatomia rosyjskiego imperializmu ery Władymira Putina
    Anatomy of Russian Imperialism in the Era of Vladimir Putin
    Autorzy:
    Mickiewicz, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/21151016.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Geopolityczne
    Tematy:
    państwo
    polityka zagraniczna
    Rosja
    strategia
    oddziaływanie międzynarodowe
    state
    foreign policy
    Russia
    international influence
    strategy
    Opis:
    W opracowaniu wyjaśniono uwarunkowania i cele imperialnej polityki Rosji w okresie sprawowania władzy przez środowisko skupione wokół Władimira Putina. Przez dwie dekady (lata 2000-2021) politykę tę określić można jako konglomerat umiejętnie prowadzonych i wzajemnie skoordynowanych przedsięwzięć politycznoekonomicznych, wspieranych działaniami dyplomatycznymi. Jej bezapelacyjnym sukcesem było przekonanie większości pozostałych uczestników sceny międzynarodowej o konieczności przyznania Rosji statusu gracza globalnego i aprobaty budowy przez to państwo strefy własnych wpływów. Do 2022 roku była ona konstruowana w oparciu o klasyczne zasady myślenia strategicznego, zakładające zdefiniowanie interesu narodowego, określenie żywotnych interesów państwa w ważnych dla jego funkcjonowania obszarach przedmiotowych i geograficznych oraz sposobu osiągnięcia dobrze dobranych celów operacyjnych. Proces ten został podzielony na konkretne etapy, w trakcie których osiągane były poszczególne cele, co pozwalało na wyznaczenie kolejnych, umożliwiających realizację interesu narodowego. Autor stawia tezę, że interesem narodowym Federacji Rosyjskiej jest usankcjonowanie pozycji mocarstwa globalnego, zaś żywotnymi interesami - uzyskanie instrumentów pozwalających na osiągnięcie tego celu strategicznego. Uznaje także, że w konstrukcji tej polityki adoptowano koncepcje geopolityczne autorstwa Wieniamina Siemionowa Tień-Szańskiego i Halforda Johna Mackindera, zwłaszcza tezy o roli obszaru rdzeniowego i centrów pozwalających na stworzenia niezbędnego potencjału państwa i zasadach funkcjonowania mocarstwa lądowego, oraz teorii Heartlandu wraz z wizją koniecznej ekspansji na obszary przyległe. Ekspansja ta postrzegana jest zarówno jako rozwiązanie zapewniające bezpieczeństwo kraju o znacznej rozciągłości terytorialnej, jak i instrument pozwalający na uzyskanie statusu mocarstwa oraz potencjału zdolnego do przeciwstawienia się mocarstwu morskiemu (globalnemu). Opierając się na tych założeniach i koncepcjach uznano, że kolejnym etapem rosyjskiej polityki powinno być sankcjonowanie pozycji mocarstwa globalnego, co prowadzić będzie do podjęcia różnorodnych form konfrontacji ze Stanami Zjednoczonymi. Jednakże założono, że obszary i formuła tej konfrontacji zostaną wyznaczone w oparciu o racjonalną ocenę potencjału państwa rosyjskiego oraz możliwych strat jakie może przynieść taka
    This paper explains the conditions and objectives of Russia's imperial policy during the Vladimir Putin era. For two decades (2000-2021) this policy can be described as conglomerate of skill fully executed and mutually coordinated political and economic undertakings supported by diplomatic action. Its undisputed success was to convince the majority of the remaining participants on the international scene of the need to grant Russia the status of a global player and to approve the construction by this country of its own sphere of influence. By 2022, it was being constructed on the basis of the classical principles of strategic thinking, involving the definition of the national interest, the identification of the state's vital interests in the subject and geographic areas important for its functioning, and how to achieve well-chosen operational goals. This process was divided into specific stages, during which individual objectives were achieved, which allowed for the determination of subsequent ones, enabling the realization of the national interest. The author puts forward the thesis that the national interest of the Russian Federation is to legitimize its position as a global power, while vital interests - to obtain instruments to achieve this strategic goal. It is also acknowledged that in the construction of this policy geopolitical concepts by Veniamin Semyonov Tenshansky and Halford John Mackinder have been adopted, especially the theses on the role of the core area and the centers enabling the creation of the necessary state potential and the principles of the functioning of a land power, and the Heartland theory with its vision of the necessary expansion into adjacent areas. This expansion is seen both as a solution for ensuring the security of a country with a large territorial extension and as an instrument for achieving superpower status and a potential capable of opposing a maritime (global) power. Based on these assumptions and concepts, it was considered that the next stage of Russian policy should be to sanction the position of a global power, which would lead to undertaking various forms of confrontation with the United States. However, it was assumed that the areas and formula of this confrontation would be determined on the basis of a rational assessment of the potential of the Russian state and of the possible losses that such a confrontation, in a formula unsuited to geopolitical realities, might bring. The ongoing Russian-Ukrainian conflict proves that dreams of achieving the status of an empire have become more important for the Russian leader than a realistic assessment of the possibility of restoring the status of a superpower.
    Źródło:
    Przegląd Geopolityczny; 2022, 40; 9-26
    2080-8836
    2392-067X
    Pojawia się w:
    Przegląd Geopolityczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Russian special operations and the so-called Gerasimov doctrine
    Rosyjskie operacje specjalne a tzw. doktryna Gierasimowa
    Autorzy:
    Mickiewicz, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/21151056.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Geopolityczne
    Tematy:
    Russian special operations
    Russian army
    asymmetric warfare
    NATO eastern flank
    armia rosyjska
    operacje specjalne Rosji
    wojna asymetryczna
    wschodnia flanka NATO
    Opis:
    The article assesses the possible forms of influence of Russian special services on the states of NATO's eastern flank. The task of Russian special operations is to expand the so-called outer ring of defense, they are also supposed to complement A2 / AD (Anti-Access / Area Denial) undertakings. On the other hand, in a situation of growing crisis or real armed conflict (of low intensity), they are to constitute one of the operational activities of the armed forces. The adopted formula of activities assumes the conduct of mutually coordinated undertakings aimed at influencing the political establishment and public opinion of NATO and EU member states, as well as obtaining influence on economic processes. On the other hand, in the military dimension, they are part of operational activities selectively directed against the most important targets and objects of the enemy. Recognized goals and effects of Russian special operations allow us to conclude that they use both military influence and actions of government agencies and private entities. The dominant formula remains the so-called unconventional operations and indirect actions, adapted to the internal situation in the countries of NATO's eastern flank, aimed at gaining influence over the way their policies are conducted. The adopted formula of influence means that the defense system of NATO member states should take into account not only preparation for a defense operation, an integral part of which is protection against subversion and sabotage, but also the conduct of a full range of counterintelligence activities and the elimination of social disinformation and infiltration of state structures.
    W artykule dokonano oceny możliwych form oddziaływania rosyjskich służb specjalnych na państwa wschodniej flanki NATO. Zadaniem rosyjskich operacji specjalnych jest rozbudowa tzw. zewnętrznego pierścienia obrony, mają one także uzupełniać przedsięwzięcia A2/AD (Anti-Access/Area Denial). Natomiast w sytuacji narastającego kryzysu lub realnego konfliktu zbrojnego (o niskiej intensywności) mają one stanowić jedną z form działalności operacyjnej sił zbrojnych. Przyjęta formuła działań zakłada prowadzenie wzajemnie skoordynowanych przedsięwzięć mających na celu oddziaływanie na establishment polityczny państw członkowskich NATO i UE oraz na opinie społeczne w tych krajach, a także uzyskanie wpływu na procesy gospodarcze. Natomiast w wymiarze militarnym stanowią element działań operacyjnych skierowanych selektywnie przeciwko najważniejszym celom i obiektom przeciwnika. Rozpoznane cele i efekty rosyjskich operacji specjalnych pozwalają stwierdzić, że wykorzystują one zarówno wpływy militarne, jak i działania agencji rządowych oraz podmiotów prywatnych. Dominującą formułą pozostają tzw. operacje niekonwencjonalne i działania pośrednie, dostosowane do sytuacji wewnętrznej w państwach wschodniej flanki NATO, nacelowane na zdobycie wpływu na sposób prowadzenia ich polityki. Przyjęta formuła wpływu oznacza, że system obronny państw członkowskich NATO powinien uwzględniać nie tylko przygotowanie do operacji obronnej, której integralną częścią jest ochrona przed działalnością wywrotową i sabotażową, ale także prowadzenie pełnego zakresu działań kontrwywiadowczych oraz eliminowanie dezinformacji społecznej i infiltracji struktur państwowych.
    Źródło:
    Przegląd Geopolityczny; 2023, 43; 12-28
    2080-8836
    2392-067X
    Pojawia się w:
    Przegląd Geopolityczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies