Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Biodegradation" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Assessment of susceptibility of sulfonamide drugs to biodegradation in environmental samples
Ocena podatności leków sulfonamidowych na biodegradację w próbkach środowiskowych
Autorzy:
Baran, W.
Adamek, E.
Ziemiańska, J.
Makowski, A.
Sobczak, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/125734.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
sulfonamides
pharmaceuticals
biodegradation
sulfonamidy
farmaceutyki
biodegradacja
Opis:
Leki sulfonamidowe, trafiając do środowiska, powodują ryzyko polegające na generowaniu lekooporności drobnoustrojów. Ryzyko to wzrasta w przypadku odporności tych leków na rozkład i pozostawania w środowisku przez dłuższy czas. Z tego powodu szczególnie ważne jest poznanie ich podatności na biodegradację, a dane zawarte w literaturze są rozbieżne. W trakcie badań dokonano oceny podatności na biodegradację 4 sulfonamidów (sulfanilamidu, sulfadiazyny, sulfatiazolu i sulfametoksazolu). Mieszaninę tych sulfonamidów wprowadzano bezpośrednio do próbek środowiskowych lub naturalnych ścieków pochodzących ze zróżnicowanych źródeł i do ścieków syntetycznych zawierających inokulum przygotowane z naturalnych źródeł. Określono, jaki wpływ na przebieg biodegradacji mają warunki tlenowe prowadzenia procesu, dostępność światła (l > 400 nm), stężenie degradowanej substancji, pH roztworu, pora roku, w jakiej pobierano inokulum, oraz wcześniejsza 40-dniowa adaptacja inokulum w obecności sulfanilamidu. Stopień degradacji sulfonamidów oceniano na podstawie obniżenia ich stężenia oznaczanego metodą HPLC w ciągu 28 dni. Stwierdzono, że na 86 badanych próbek efektywną biodegradację sulfonamidów (T1/2 < 21 dni) obserwowano odpowiednio: sulfanilamid - 3 próbki, sulfadiazyna - 25 próbek, sulfatiazol - 29 próbek i sulfametoksazol - 1 próbka. Stwierdzono również, że przebieg biodegradacji sulfonamidów znacznie różni się od wyników opisywanych w literaturze, a jego dynamika zależy głównie od rodzaju sulfonamidu, pochodzenia inokulum i pory roku jego pozyskania.
Sulfonamide drugs enter the environment in different ways, eg through wastewater, creating the potential risk of the generation of drug resistant strains of microorganisms. This risk increases when drugs are resistant to degradation and remain in the environment for a long time. Therefore, it is particularly important to know biodegradability of sulfa drugs since the literature data on this subject are often contradictory. In our study the estimation of susceptibility of four sulfonamides was carried out under aerobic and anaerobic conditions. The mixture of these compounds was added directly to environmental samples or natural wastewater samples (from different sources) or to synthetic wastewater containing inoculum from natural sources. The following effects were studied: aerobic/anaerobic conditions, the availability of light, initial concentrations, pH of the solution, sampling time of inoculum, earlier 40-days adaptation of inoculum to sulfanilamide. The effective biodegradation of sulfonamides was observed in 3 samples of sulfanilamide, 25 samples of sulfadiazine, 29 samples of sulfathiazole and 1 sample of sulfamethoxazole among the all investigated 86 samples. It was found that the biodegradation of sulfonamides differ significantly from the results presented in the literature. Moreover, the dynamics of this process depends mainly on the type of sulfonamide, the origin of inoculum and the sampling time.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2013, 7, 1; 13-21
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ właściwości inokulum na ocenę podatności leków przeciwbakteryjnych na biodegradację
Effect of inoculum properties on the assessment of antimicrobial drugs susceptibility to biodegradation
Autorzy:
Baran, W.
Adamek, E.
Lipska, I.
Sobczak, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/127487.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
biodegradacja
biodegradowalność
sulfonamidy
inokulum
biodegradation
biodegrability
sulfonamides
inoculum
Opis:
Celem pracy było określenie, jaki wpływ na wynik testu biodegradowalności czterech wybranych sulfonamidów (wykonanego zgodnie z normą ISO 9887:1992(E)) mają termin i miejsce pobrania inokulum. Dodatkowo porównano wyniki uzyskane zgodnie z ww. normą z rezultatami otrzymnymi podczas rozkładu tych sulfonamidów w warunkach aerobowych w rzeczywistych próbkach środowiskowych (tożsamych z próbkami służącymi do przygotowania inokulum). Próbki środowiskowe pobierano z nurtu Brynicy oraz Czarnej Przemszy co miesiąc, rozpoczynając od 29.02.2012 roku. W pobranych próbkach oznaczano ChZT, Abs254nm, pH, mętność oraz przewodnictwo. Próbki w dniu pobrania aplikowano wybranymi sulfonamidami lub przygotowywano z nich inokulum. Czas trwania testu wynosił każdorazowo 28 dni. Stwierdzono, że istnieje dodatnia korelacja pomiędzy szybkością biodegradacji sulfonamidów a średnią temperaturą miesiąca poprzedzającego pobór próbki. Istotny wpływ na biodegradację sulfonamidów ma również ich rodzaj oraz incydentalne zanieczyszczenie środowiska, z którego pobierano próbki. Wyniki uzyskane w znormalizowanym teście biodegradowalności w niektórych przypadkach znacznie różniły się od otrzymanych w rzeczywistych próbkach środowiskowych.
The aim of this study was to determine the effect of date (meteorological conditions) and sampling of inoculum on biodegradability of the selected sulfonamides (test was made according to the ISO 9887:1992 (E) procedure) and to compare the results obtained according to the abovementioned procedure with the results of sulfonamides decomposition under aerobic conditions in the real environmental samples (consistent with the samples used to prepare the inoculum). Environmental samples (as well the inoculum) were obtained from the mainstream of Brynica and Czarna Przemsza rivers from 29/02/2012 once a month. In these samples COD, Abs254nm, pH, turbidity and conductivity were measured in the sampling day. The duration of the tests was 28 days. It was found a positive correlation between the biodegradation rate of sulfonamides and the average temperature for the month preceding sampling. In addition, a type of sulfonamides used and an incidental pollution of the environment, from which samples were taken, had a significant effect on the biodegradation. However, in some cases the results obtained in the biodegradability test differed significantly from those obtained in the real environmental samples.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2014, 8, 1; 111-118
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyznaczanie parametrów kinetycznych reakcji ultrafiltracyjnej biodegradacji kwasu monochlorooctowego
The study of kinetics of ultrafiltration biodegradation of monochloroacetic acid
Autorzy:
Kowalska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/127111.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
kwasy halogenooctowe
enzymy
immobilizacja
ultrafiltracja
biodegradacja
kinetyka reakcji enzymatycznej
monochloroacetic acid
immobilization
biodegradation
ultrafiltration enzymatic membranes
kinetics of ultrafiltration biodegradation
Opis:
W pracy podjęto próbę graficznego opisu kinetyki reakcji ultrafiltracyjnej biodegradacji kwasu monochlorooctowego oraz określenia wpływu temperatury na szybkość tej reakcji. Proces prowadzono z wykorzystaniem poliakrylonitrylowej membrany enzymatycznej, otrzymanej przez kowalencyjne związanie z jej powierzchnią enzymów rozkładających CH2ClCOOH (MCAA). Uzyskane wyniki przedstawiono za pomocą trzech równań: Lineweavera-Burka, Hanesa-Woolfa i Woolfa-Augustinsson-Hofstee, z których wyznaczono parametry kinetyczne badanej reakcji.
The study of the kinetics of ultrafiltration biodegradation of monochloroacetic acid and the impact of the temperature on the reaction rate are discussed in the paper. The graphical interpretation of the reaction kinetics was made. The process was carried out with the use of polyacrylonitrile enzymatic membrane obtained by the covalent bonding of the membrane polymer with enzymes able to decompose CH2ClCOOH (MCAA). The obtained results were represented using three equations: Lineweaver-Burk, Hanes-Woolf and Woolf-Augustinsson-Hofstee, which enabled the determination of kinetics parameters of the investigated reaction.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2015, 9, 1; 245-251
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kinetics studies of the biodegradation of volatile organic compounds in a batch reactor
Badania kinetyki reakcji biodebradacji lotnych związków organicznych w reaktorze okresowym
Autorzy:
Gąszczak, A.
Szczyrba, E.
Bartelmus, G.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/127256.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
biodegradation
batch culture
growth kinetics
biodegradacja
VOCs
hodowla okresowa
Opis:
The aim of this work is to present Volatile Organic Compounds degradation by microorganisms. Vinyl acetate was utilized by laboratory strain Pseudomonas fluorescens PCM 2123 or environmental strain EC3_2001, identified as Pseudomonas putida. Styrene was decomposed by bacteria from genus Pseudomonas, described as E-93486. The experiments were conducted for different initial concentration of vital substrate in a batch reactor. During research influence of organic compound concentration on microorganisms’ growth was studied.
Przedstawiono wyniki badań procesu degradacji lotnych związków organicznych przez mikroorganizmy. Badania dotyczyły rozkładu octanu winylu przez dwa różne szczepy: laboratoryjny Pseudomonas fluorescens oraz EC3_2001, zidentyfikowany jako Pseudomonas putida. Druga część badań dotyczyła degradacji styrenu przez szczep E-93486. Omówiono wyniki pomiarów prowadzonych w reaktorze okresowym, w którym utrzymywano stałą temperaturę 30°C, pH = 7, prędkość mieszania 300 rpm oraz natlenienie podłoża na poziomie 5 mg·dm–3. W czasie trwania hodowli okresowo pobierano próbki płynu hodowlanego w celu określenia aktualnego stężenia substratu i ewentualnie produktów pośrednich (za pomocą chromatografu gazowego Varian 3800) oraz stężenia biomasy (poprzez pomiar absorbancji). Badania przeprowadzono w reaktorze okresowym dla szerokiego zakresu zmian początkowego stężenia substratu życiowego. Zgromadzona baza danych eksperymentalnych umożliwi wyestymowanie stałych równania opisującego szybkość wzrostu mikroorganizmów oraz współczynników wydajności biomasy dla obu analizowanych substratów wzrostowych.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2009, 3, 2; 295-300
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dynamika biodegradacji tylozyny i identyfikacja produktów tego procesu
The dynamics of tylosin biodegradation and identification of products
Autorzy:
Baran, W.
Adamek, E.
Szymkiewicz, A.
Wilk, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/126753.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
antybiotyki
środowisko
biodegradacja
mechanizm procesu biodegradacji
antibiotics
environment
biodegradation mechanism
Opis:
Tylozyna, należąca do grupy antybiotyków makrolidowych, jest powszechnie stosowana w hodowli zwierząt. Pozostałości tego leku wraz z odchodami zwierząt trafiają do wód powierzchniowych i gleb. Celem pracy było wyznaczenie dynamiki i ustalenie produktów degradacji tylozyny aplikowanej w dużych dawkach (od 30 do 200 mg/dm3) do osadu czynnego z oczyszczalni ścieków komunalnych, do odcieków glebowych pochodzących z pola uprawianego w sposób naturalny (tzn. nawożonego nawozem naturalnym) oraz z mieszanego ekosystemu leśnego. Proces biodegradacji prowadzono w warunkach aerobowych. Badania były poprzedzone wstępną oceną wrażliwości mikroorganizmów na tylozynę. Produkty degradacji antybiotyku w odciekach glebowych identyfikowano metodą UPLC/MS detektorem Q-TOF. Stwierdzono, że stężenie tylozyny wynoszące 80 mg/dm3 nie spowodowało zahamowania aktywności osadu czynnego. W tych warunkach uległa ona biotransformacji w czasie krótszym niż jedna doba. Najwyższe zastosowane stężenie tylozyny (200 mg/dm3) spowodowało zahamowanie wzrostu mikroorganizmów pochodzących ze wszystkich badanych próbek. Jedynie w próbkach odcieku z pola uprawnego po adaptacji zaobserwowano powolne, ale systematyczne obniżanie stężenia tego związku. Czas jego półtrwania (t0,5) wyniósł ok. 38 dni. W tych próbkach zidentyfikowano również sześć produktów rozkładu tylozyny. Jej degradacja przebiegała najprawdopodobniej poprzez eliminację cząsteczek cukrowych, a następnie wskutek utlenienia laktenocyny i pierścienia laktonowego.
Tylosin, an antibiotic belonging to the class of macrolide antibiotics, is commonly used in animal husbandry. Its residues enter the surface water and soil with animal waste. The aim of the study was to determine the dynamics and products of tylosin degradation. The antibiotic was added at high concentration (from 30 to 200 mg/dm3) to the activated sludge from municipal WWTP, to the soil leachate (from natural farming, i.e. field fertilized with manure) and to the mixed forest ecosystem. The biodegradation process was carried out under aerobic conditions. The experiment was preceded by a preliminary assessment of the microorganisms sensitivity to tylosin. Antibiotic degradation products in the leachate samples were identified by UPLC/MS methods using a Q-TOF detector. It was found that tylosin at a concentration of 80 mg/dm3 did not inhibit the sludge activity. In these samples the biotransformation of antibiotic proceeded fast in the time shorter than one day. Tylosin at the highest concentration (200 mg/dm3) inhibited the growth of microorganisms present in all environmental samples. However, a slow but systematic decrease in tylosin concentration was observed in leachate samples from cultivated field after their adaptation (t0.5 ~ 38 days). Six degradation products of tylosin were identified in these samples. Tylosine degradation likely proceeds through an elimination of the sugar molecules and subsequent oxidation of the lactone ring and lactenocin.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2017, 11, 1; 123-129
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aerobowa degradacja ampicyliny w glebie
Aerobic degradation of ampicillin in soil
Autorzy:
Adamek, Ewa
Baran, Wojciech
Adamczyk, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/125929.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
antybiotyki
biodegradacja
mechanizm
toksyczność chroniczna
antibiotics
biodegradation
mechanism
chronic toxicity
Opis:
Ampicylina jest antybiotykiem należącym do grupy b-laktamów. Jest ona powszechnie stosowana w weterynarii, a wraz z odchodami zwierząt hodowlanych jest wprowadzana do gleby. Może to mieć negatywne skutki dla bytujących tam mikroorganizmów i sprzyjać rozwojowi lekooporności. Celem pracy było wyznaczenie kinetyki rozkładu ampicyliny inicjowanej przez mikroorganizmy glebowe w warunkach aerobowych. Ponadto dokonano identyfikacji produktów tego procesu za pomocą techniki UPLC-QTOF oraz określono ich wypadkowy wpływ na mikroorganizmy pochodzące ze środowiska wodnego wykorzystywane w teście MARA®. Stwierdzono, że mikroorganizmy pochodzące z gleby powodują rozkład ampicyliny. Proces ten przebiega przede wszystkim poprzez eliminację podstawników, a następnie otwarcie pierścienia laktamowego. Efektem jest obniżenie wypadkowej toksyczności chronicznej roztworów zawierających ampicylinę względem mikroorganizmów testowych.
Ampicillin is an antibiotic belonging to the beta-lactam group. It is widely used in veterinary medicine and therefore the residues are introduced into the soil with the livestock excreta. Such action could have a negative effect on soil microorganisms, including their biodiversity, and promote the development of drug resistance. The aim of our work was to determine the kinetics of ampicillin degradation initiated by soil microorganisms under aerobic conditions. The biodegradation products were identified using UPLC-QTOF. Additionally, the effects of these products on the microorganisms from the aquatic environment and the ones used in the MARA® bioassay were determined. It was found that the soil microorganisms caused the ampicillin degradation. The process proceeded mainly via elimination of one or more moieties from antibiotic molecule and opening of beta-lactam ring. In a result, a decrease in resultant chronic toxicity of ampicillin solutions to the test microorganisms was observed.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2020, 14, 1; 59-67
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kinetics of butyl acrylate biodegradation by selected strain of microorganisms
Kinetyka biodegradacji akrylanu butylu przez wyselekcjonowany szczep mikroorganizmów
Autorzy:
Gąszczak, A.
Kaleta, J.
Szczyrba, E.
Janus, B.
Bartelmus, G.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/126808.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
biodegradation
batch culture
growth kinetic
akrylan butylu
biodegradacja
hodowla okresowa
Opis:
The subject of research in the present study was biodegradation of butyl acrylate. Tests of microbiological degradation of this compound by selected environmental and laboratory strains were conducted. The Pseudomonas fluorescens PCM 2123 strain utilized the growth substrate most intensively and was selected for further research. Optimal growth conditions and toxic dose of the utilized substrate were determined for the selected strain. The research into kinetics of butyl acrylate biodegradation by Pseudomonas fluorescens PCM 2123 bacteria included a series of experiments conducted for different initial concentrations of acrylate in a batch reactor. The influence of initial substrate concentration on the specific growth rate was described by Haldan's equation. Constants of the equation were estimated on the basis of experimental data.
Celem prezentowanej pracy było wyselekcjonowanie szczepu bakterii, który efektywnie mineralizuje akrylan butylu, oraz określenie kinetyki tego procesu. Testy porównawcze przeprowadzono dla czterech gram-ujemnych szczepów bakterii. Szczep EC3_2001 był wyizolowany z próbek gleby, pobranych w Oświęcimiu z terenu firmy chemicznej Synthos S.A., szczep Pseudomonas fluorescens PCM 2123 pochodził z Polskiej Kolekcji Mikroorganizmów (Wrocław), natomiast szczepy Pseudomonas putida mt-2 i szczep E-93486 zakupiono w Finlandii z Kolekcji VTT. Wszystkie testowane szczepy posiadały zdolność do wykorzystania akrylanu butylu jako jedynego źródła węgla i energii w procesie aerobowym. Głównym kryterium selekcji mikroorganizmów była szybkość produkcji biomasy, a tym samym konwersji substratu. Badania prowadzono w kolbach, zawierających 300 cm3 roztworu soli mineralnych i zaadaptowany do biodegradacji akrylanu butylu szczep bakterii. Do kolb co 24 godziny dodawano określone dawki substratu. Kolby były termostatowane (30oC) i mieszane (130 rpm). Szczep Pseudomonas fluorescens PCM 2123 najefektywniej degradował akrylan butylu, zatem dla tego szczepu wyznaczono kinetykę biodegradacji. Badania kinetyczne prowadzono w bioreaktorze Biostat B firmy Sartorius, w stałych i optymalnych dla wybranych bakterii warunkach (temperatura, pH, natlenienie, skład pożywki). Podczas pojedynczego eksperymentu wyznaczano krzywe wzrostu mikroorganizmów oraz konsumpcji substratu. Zgromadzona baza danych eksperymentalnych umożliwiła wybór postaci równania kinetycznego (model Haldana) oraz estymację parametrów tego równania.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2013, 7, 2; 473-478
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Badania tlenowej biodegradacji związków chelatujących mikroelementy nawozowe w środowisku wodnym w warunkach testu statycznego
Study on the aerobic biodegradation of chelating agents in water under the static conditions
Autorzy:
Huculak, M.
Borowiec, M.
Skut, J.
Hoffmann, K.
Hoffmann, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/127179.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
biodegradacja
związki chelatujące
test statyczny
biodegradation
chelating agents
static test
Opis:
Przedstawiono wyniki biodegradacji DTPA i HEEDTA oraz nowych, alternatywnych związków kompleksujących - MGDA i GLDA. Ocena podatności tych związków na biorozkład przeprowadzona została zgodnie z Polską Normą PN-88/C-05561 - Badanie tlenowej biodegradacji związków organicznych w środowisku wodnym w warunkach testu statycznego. Badania wykazały, iż GLDA i MGDA odznaczają się znacznie szybszą i skuteczniejszą biodegradacją niż DTPA czy HEEDTA i w związku z tym mogą zastąpić je z powodzeniem w wielu gałęziach przemysłu.
Results of biodegradation of DTPA, HEEDTA and new, perspective chelating agent - MGDA and GLDA are showed. The assessment of susceptibility of these compounds to biodegradation was carried out in accordance with the Polish Standard PN-88/C-05561 - Study on the aerobic biodegradation of organic compounds in water under the static conditions. Analysis showed, that GLDA and MGDA are characterized by considerably quicker and more effective biodegradation than DTPA or HEEDTA and in this connection they can replace it with success in many branches of industry.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2009, 3, 2; 465-470
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kwasy halogenooctowe - usuwanie z wody w bioreaktorze z enzymami natywnymi
The haloacetic acids - the removal from water in bioreactor with native enzyme
Autorzy:
Kowalska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/127248.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
kwasy halogenooctowe
enzymy natywne
biodegradacja
haloacetic acids
native enzymes
biodegradation
Opis:
W pracy przedstawiono wyniki badań prowadzonych nad usuwaniem mieszaniny kwasów halogenooctowych z wody w bioreaktorze z enzymami natywnymi. Badania prowadzono w szklanym, termostatowanym naczyniu o pojemności 1 dm3, zaopatrzonym w mieszadło magnetyczne. Wykorzystywano mieszaninę enzymów izolowanych metodą Hagemana ze szczepów bakterii wyodrębnionych z mieszanej populacji osadu czynnego, adaptowanego do rozkładu mieszaniny pięciu kwasów halogenooctowych. Dominującymi w populacji rodzajami bakterii były: Acinetobacter, Arthobacter, Pseudomonas oraz Bacillius. Jakościowo-ilościowe oznaczenie HAA w próbkach wody prowadzono metodą HPLC z wykorzystaniem ekstrakcji HAA w eterze tert-butylo-etylowym. Biodegradacji poddawano wodny roztwór mieszaniny pięciu HAA: monochlorooctowego (MCAA), dichlorooctowego (DCAA), trichlorooctowego (TCAA), monobromooctowego (MBAA) oraz dibromooctowego (DBAA) o stężeniu 1 mg/dm3 każdego z nich. Celem badań było określenie optymalnej temperatury i pH środowiska reakcyjnego, przy których proces biodegradacji HAA z wykorzystaniem enzymów natywnych zachodzi najefektywniej. Stwierdzono, że temperatura, przy której należy prowadzić biodegradację, powinna mieścić się w zakresie 25-28°C, a pH - w zakresie 2,44-4,50. Po 2 godzinach prowadzenia procesu w takich warunkach z wody modelowej usunięto całkowicie kwas monochlorooctowy i monobromooctowy, a po 3 godzinach pozostałe kwasy.
The results of the study on the removal of haloacetic acids mixture from water in the bioreactor with native enzymes are presented. The process is run at ambient temperature and its exploitation costs are relatively low. Haloacetic acids are one of the water disinfection byproducts. They are formed during the reaction of HAA precursors (mainly humic substances) with chlorine and its derivatives. It was found that the presence of HAA in drinking water is harmful for humans and animals. Some of haloacetic acids ie dichloroacetic acid and trichloroacetic acids have been proved to reveal a cancerogenic effect. Some study show that dichloroacetic acid causes neuropathy, body mass loss and lever cancer. Thus, in many countries the constant monitoring of HAA concentration in drinking water is introduced and the standards on their permissible levels in water are developed. According to US EPA recommendation from 2008, the total concentration of five haloacetic acids (ie monochloroacetic acid, dichloroacetic acid, trichloroacetic acid, monobromoacetic acid and dibromoacetic acid) in drinking water should not exceed 60 mg/m3. However, this level is planned to be decreased to 30 mg/m3 according to the cancerogenic effect of HAA revealed on humans and animals. In the regulation of WHO on drinking water quality the permissible concentrations of monochloroacetic, dichloroacetic and trichloroacetic acids are established at 20, 50 and 200 mg/m3, respectively. In the latest Polish standards on drinking water quality there are no permissible levels of HAA shown, however in The Regulation of Minister of Health on the quality of drinking water for human consumption from 29.03.2007 the maximum concentration monochloroacetic acid has been established at 30 mg/m3. The studies were carried out in glass, thermostated reactor of volume 1 dm3 equipped with magnetic stirrer. The mixture of enzymes isolated using Hageman method from bacteria separated from the populations of activated sludge and adapted to the decomposition of five HAA was used. The dominant populations of microorganisms were: Acinetobacter, Arthobacter, Pseudomonas and Bacillius. The qualitative-quantitative analyses of HAA in water were made using HPLC method preceded by compounds extraction with tert-buthyl ethyl ether. The aqueous solution of five HAA ie monochloroacetic acid (MCAA), dichloroacetic acid (DCAA), trichloroacetic acid (TCAA), monobromoacetic acid (MBAA) and dibromoacetic acid (DBAA) of the concentration of 1 mg/dm3 each was treated. The aim of the study was to determine the optimum temperature and pH of reaction environment at which the enzymatic biodegradation of HAA would run the most effectively. It was found that the process temperature should have been in the range of 25-28°C, while pH 2.44-4.50. Such conditions enabled the total removal of MCAA and MBAA after 2 hours of the process, while for the rest of HAA its elongation to 3 hours was necessary.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2013, 7, 2; 641-649
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kinetyka biodegradacji sulfatiazolu i charakterystyka produktów tego procesu
The kinetics of sulfathiazol biodegradation and the characteristics of the products
Autorzy:
Baran, W.
Adamek, E.
Szymkiewicz, A.
Wilk, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/125896.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
sulfonamidy
biodegradacja
oczyszczanie ścieków
toksyczność chroniczna
sulfonamides
environment
biodegradation
chronic toxicity
Opis:
Pochodne sulfanilamidu to leki bakteriostatyczne bardzo często stosowane w hodowli zwierząt. Z tego powodu trafiają do środowiska w bardzo dużych stężeniach. Efektem tego mogą być występujące lokalnie poważne zaburzenia w biocenozach bakteryjnych. Celem pracy było badanie biodegradacji występującej w dużych stężeniach jednej z pochodnych sulfanilamidu - sulfatiazolu. Proces biodegradacji prowadzono w warunkach laboratoryjnych w odcieku z pola uprawianego z użyciem nawozów naturalnych oraz w osadzie czynnym z mechaniczno-biologicznej oczyszczalni ścieków komunalnych. Ocenie poddano kinetykę tego procesu, metodą UPLC-QTOF zidentyfikowano jego produkty oraz oceniono ich sumaryczną toksyczność chroniczną za pomocą testu MARA®. Stwierdzono, że w obu matrycach sulfatiazol ulegał całkowitemu rozkładowi. Jego czas półtrwania wynosił od 12 do 20 dni. Stwierdzono również, że biodegradacji badanego leku towarzyszyło obniżenie toksyczności chronicznej próbek.
Most of sulfanilamide derivatives belong to the group of bacteriostatic agents and they are often used in animal breeding. Therefore, their residues enter the environment in very high level. This may result in a local occurrence of serious disturbances in bacterial biocenosis. The aim of the study was to assess a biodegradation of sulfathiazole, one of the sulfanilamide derivatives, occurring in the environment in high concentration. Biodegradation process was conducted under laboratory conditions in a leachate from a cultivated field using natural fertilizers (fresh manure) and in activated sludge from a mechanical-biological wastewater treatment plant. After ending the experiment the biodegradation kinetics was assessed. The resulting products were identified using UPLC-QTOF method and their total chronic toxicity was determined using MARA® bioassay. Sulfathiazole underwent the complete degradation in both environmental matrices. The half-life was from 12 to 20 days. Additionally, the decrease in chronic toxicity of the studied samples occurred during sulfonamide biodegradation.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2018, 12, 2; 393-399
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Modelling of aerobic biodegradation of phenol by Stenotrophomonas maltophilia KB2 strain
Modelowanie tlenowej biodegradacji fenolu przez szczep Stenotrophomonas maltophilia KB2
Autorzy:
Szczyrba, E.
Szczotka, A.
Bartelmus, G.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/127232.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
phenol
biodegradation
batch culture
kinetics
fenol
biodegradacja
hodowla okresowa
równanie kinetyczne
Opis:
The microbial degradation of phenol by Stenotrophomonas maltophilia KB2 strain was studied. The purpose of experiments was to determine optimal environmental conditions for bacterial growth and to develop equation describing both the rate of cell growth and biodegradation rate of phenol. Microbial growth tests in the presence of phenol as the sole carbon and energy source were conducted in batch reactor for different initial concentration of the degraded compound changed in the range of 25-500 g·m–3. The kinetic experiments were performed in optimal environmental conditions (30ºC, pH 7). The Haldane inhibitory model with the values of constants: μm = 0.9 h–1, Ks = 48.97 g·m–3, Ki = 256.12 g·m–3 predicted the experimental data with the best accuracy. The obtained data-base made it possible also to determine the values of biomass yield coefficient, (YXS)obs = 0.614, and the endogenous decay coefficient, kd = 0.05 h–1.
Przedmiotem badań była kinetyka biodegradacji fenolu przez bakterie Stenotrophomonas maltophilia KB2. Szczep ten został wyizolowany z osadu czynnego oczyszczalni ścieków komunalnych w Bytomiu-Miechowicach i jest obecnie przechowywany w kolekcji VTT (Finlandia) pod numerem E-113137. Eksperymenty kinetyczne prowadzono w reaktorze okresowym, zmieniając w kolejnych eksperymentach stężenie fenolu, który był dla testowanego szczepu jedynym źródłem węgla i energii, w zakresie 25-500 g·m–3. Testy kinetyczne poprzedzone zostały serią hodowli prowadzonych w zmiennych warunkach środowiskowych (5 ≤ pH ≥ 8; 22ºC ≤ t ≥ 42ºC; początkowe stężenie biomasy 22-92 gdcw·m–3) w celu określenia warunków hodowli najkorzystniejszych dla wzrostu stosowanych mikroorganizmów. Były to: pH 7, t = 30ºC, początkowe stężenie biomasy ~61,3 gdcw·m–3 i przy takich wartościach testowanych parametrów przeprowadzono wszystkie eksperymenty kinetyczne. Testy kinetyczne wykazały, że dla początkowych stężeń fenolu w roztworze większych od ~100 g·m–3 zaczyna być widoczny inhibitujący wpływ substratu na wzrost mikroorganizmów. Zatem, do opisu kinetyki wzrostu szczepu KB2 na fenolu wybrano model Haldane. Parametry tego równania wyestymowano w oparciu o własną bazę danych eksperymentalnych. Są to: μm = 0,9 h–1; Ks = 48,97 g·m–3, Ki = 256,12 g·m–3. Opracowane równanie kinetyczne przybliża dane eksperymentalne ze średnim błędem procentowym nieprzekraczającym 5% (R2 = 0,95). Przeprowadzone testy pozwoliły również na wyznaczenie średniej wartości współczynnika wydajności biomasy ((Yxs)obs = 0,614), który umożliwia transformację zależności opisującej szybkość wzrostu mikroorganizmów w równanie opisujące szybkość biodegradacji fenolu. Wyznaczony został również współczynnik endogennego zamierania, kd = 0,05 h–1, którego wartość jest niezbędna przy modelowaniu układów kometabolicznych, w których fenol jest substratem wzrostowym. Badania wykazały, że szczep Stenotrophomonas maltophilia KB2 jest dobrym materiałem do zastosowań przemysłowych (krótka faza zastoju, duża aktywność biodegradacyjna, optymalna szybkość wzrostu osiągana przy stosunkowo dużych stężeniach fenolu w roztworze).
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2016, 10, 2; 533-543
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Initiating biodegradation of polyvinylpyrrolidone in an aqueous aerobic environment
Zainicjowanie biodegradacji poliwinylopirolidonu w środowisku wodno-powietrznym
Autorzy:
Julinová, M.
Kupec, J.
Slavík, R.
Vaskova, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/125770.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
polyvinylpyrrolidone
biodegradation
activated sludge
aqueous environment
poliwinylopirolidon
biodegradacja
osad czynny
środowisko wodne
Opis:
A synthetic polymer, Polyvinylpyrrolidone (PVP - E 1201) primarily finds applications in the pharmaceutical and food industries due to its resistance and zero toxicity to organisms. After ingestion, the substance passes through the organism unchanged. Consequently, it enters the systems of municipal wastewater treatment plants (WWTP) without decomposing biologically during the waste treatment process, nor does it attach (through sorption) to particles of activated sludge to any significant extent, therefore, it passes through the system of a WWTP, which may cause the substance to accumulate in the natural environment. For this reason the paper investigates the potential to initiate aerobic biodegradation of PVP in the presence of activated sludge from a municipal wastewater treatment plant. The following agents were selected as the initiators of the biodegradation process - co-substrates: acrylamide, N-acethylphenylalanine and 1-methyl-2-pyrrolidone, a substance with a similar structure to PVP monomer. The biodegradability of PVP in the presence of co-substrates was evaluated on the basis of biological oxygen demand (BOD) as determined via a MicroOxymax O2/CO2/CH4 respirometer. The total substrate concentration in the suspension equaled 400 mg·dm–3, with the ratio between PVP and the co-substrate being 1:1, while the concentration of the dry activated sludge was 500 mg·dm–3. Even though there was no occurrence of a significant increase in the biodegradation of PVP alone in the presence of a co-substrate, acrylamide appeared to be the most effective type of co-substrate. Nevertheless, a recorded decrease in the slope of biodegradation curves over time may indicate that a process of primary decomposition was underway, which involves the production of metabolites that inhibit activated sludge microorganisms. The resulting products are not identified at this stage of experimentation.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2012, 6, 1; 121-127
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Degradacja wybranych poliestrów w glebie z udziałem mikroorganizmów
Microbial degradation of selected polyesters in soil
Autorzy:
Bobek, B.
Smyłła, A.
Rychter, P.
Biczak, R.
Kowalczuk, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/126359.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
biodegradacja
degradacja z udziałem mikroorganizmów
poliestry biodegradowalne
biodegradation
microbial degradation
biodegradable polyesters
Opis:
Obecnie w wielu gałęziach przemysłu niedegradowalne tworzywa sztuczne zastępuje się polimerami przyjaznymi środowisku. Wprowadzenie tych biodegradowalnych materiałów do codziennego użytku pomoże zredukować ilość powstających odpadów stałych, których recykling jest nieopłacalny. Chociaż biodegradowalne polimery są produkowane z myślą o ich kompostowaniu po zużyciu, niestety nie ma możliwości uniknięcia stosowania tzw. niewłaściwych praktyk (zaśmiecania), które prowadzą do powstawania nielegalnych, niekontrolowanych składowisk odpadów. Ponieważ wiadomo, że biopoliestry mogą ulegać degradacji w glebie w obecności szerokiej gamy mikroorganizmów, takich jak: bakterie, promieniowce czy grzyby, istnieje potrzeba badania oddziaływania tych materiałów na środowisko glebowe. Prezentowane wyniki dotyczą testu biodegradacji wybranych poliestrów (alifatyczno-aromatyczny kopolimer tereftalan-butanodiol/adypinian-butanodiol BTA, krystaliczny i amorficzny polilaktyd PLA, ataktyczny poli[(R,S)-3-hydroksymaślan] a-PHB) oraz ich mieszanin w glebie, przygotowanego w formie eksperymentu wazonowego, prowadzonego w warunkach kontrolowanych. Próbki tych poliestrów w postaci żyłek umieszczono w glebie, a następnie w określonych odstępach czasu dokonywano analizy na obecność mikroorganizmów. Zmiany liczebności mikroorganizmów glebowych w testowanych poliestrach wykrywano na różnych podłożach selektywnych: bakterie na podłożach YS, promieniowce na ekstrakcie glebowym i grzyby na podłożu DRBC. Rodzaj i liczebność bakterii rozkładających polimery oznaczano na podłożach zawierających BTA, PLA i a-PHB jako jedyne źródło węgla przy użyciu podłoży selektywnych. Zaobserwowano, że liczebność bakterii zdolnych do tworzenia kolonii zależała od czasu trwania doświadczenia i rodzaju zastosowanych polimerów. Liczebność bakterii obecnych na podłożu zawierającym a-PHB była większa w porównaniu do podłoży z pozostałymi poliestrami. Wśród bakterii zdolnych do rozkładu biopolimerów dominowały Gram-dodatnie laski przetrwalnikujące oraz Gram-ujemne pałeczki.
Nowadays in a lot of industrial branches non-degradable plastics have been replaced by environmental friendly polymers. Introducing these biodegradable materials to human’s daily life help reduce harmful solid waste, which recycling is impractical and uneconomical. Generally, biodegradable polymers are produced to be composted after disposal, however there is no possibility to avoid improper practices dealing to produce illegal, uncontrolled landfill sites. As generally known, that biopolyesters can be degraded in soil by the action of a wide range of microorganisms such as bacteria, actinomycetales, and fungi, there is a big necessity for studying ecotoxicological impact of these materials placed in soil. The present results deals with biodegradation test of selected polyesters (aliphatic-aromatic copolymer (terepthalate-butylene/adipate-butylene, BTA, crystalline and amorphous polylactide PLA, and atactic poly[(R,S)-3-hydroxybutyrate], a-PHB) and their blends incubated in soil, performed under controlled conditions in the pot experiment. Samples of monofilaments prepared from mentioned above polyesters were placed in soil medium and analyzed for microbial activity after specified period of time. The changes of the number of soil microorganism on tested polyesters using a number of different selective media were detected on: YS - for bacteria, soil extract for actinomycetales, DRBC for fungi. Species and number of polymer-degrading microorganisms were estimated on media containing BTA, PLA, and a-PHB as only carbon sources using a number of different selective media. It was found that numbers of all tested culturable microorganisms were dependent upon both on tested polymers and time of experiment. In the presence of polymer BTA, PLA, and a-PHB in medium, more bacteria on a-PHB as only carbon sources, than the other have been noticed. Among bacteria capable of degrading tested polymers Gram-positive sporulated baccili and Gramnegative rods wasdominated.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2009, 3, 1; 51-57
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Intrinsic biodegradation potentials in groundwater contaminated with tri- and tetrachloroethene in the vicinity of Nowa Deba waterworks
Ocena możliwości samoistnej biodegradacji trii tetrachloroetenu w wodach podziemnych w rejonie ujęcia Nowa Dęba
Autorzy:
Kiecak, A.
Kret, E.
Malina, G.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/127354.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
intrinsic biodegradation
TCE
PCE
risk reduction
remediation
samoistna biodegradacja
likwidacja zagrożenia
remediacja
Opis:
Natural Attenuation (NA) in the case of groundwater contaminated with organic compounds relies mainly on intrinsic biodegradation processes. The aim of reliance on natural processes is to achieve site-specific cleanup objectives within reasonable time frames and costs. Such approach may be considered as a risk reduction/remedial option for groundwater contaminated with trichloroethene (TCE) and tetrachloroethene (PCE) in the vicinity of Nowa Deba waterworks. This case study presents implementation of the USEPA’s guideline „Technical protocol for evaluating natural attenuation of chlorinated solvents in ground water” to asses intrinsic biodegradation potentials in contaminated groundwater in the case of Nowa Deba. Literature and field data collected from wells and piezometers were used to develop a conceptual model of contaminants’ fate and transport from a source to a receptor. The intrinsic biodegradation was investigated basing on available analytical parameters (eg concentrations of oxygen, nitrates, chlorides, and pH, TOC and temperature) that are considered as indicators of TCE and PCE transformation. Preliminary screening was done by giving certain points for these parameters, and interpreted in order to asses intrinsic biodegradation potentials. The results indicate inadequate evidence for intrinsic biodegradation (reductive dehalogenation) of TCE and PCE, thus a limited potential for NA as a remedial/risk reduction option in the studied case, unless some measures for enhancement of TCE and PCE intrinsic biodegradation are applied.
Samooczyszczenie (ang. natural attenuation - NA) w przypadku wód podziemnych zanieczyszczonych substancjami organicznymi polega głównie na samoistnej biodegradacji zanieczyszczeń. Oparcie remediacji na naturalnych procesach zakłada osiągnięcie wymaganych efektów oczyszczania specyficznych dla danego terenu przy zachowaniu rozsądnych ram czasowych i kosztów. Takie podejście może być zastosowane jako jedna z opcji likwidacji zagrożenia/remediacji wody podziemnej zanieczyszczonej trichloroetenem (TCE) i tetrachloroetenem (PCE) w rejonie ujęcia Nowa Dęba (południowo-wschodnia Polska). Do oceny możliwości samoistnej biodegradacji TCE i PCE w rejonie Nowej Dęby wykorzystano procedurę opisaną w dokumencie US EPA „Technical protocol for evaluating natural attenuation of chlorinated solvents in ground water”. Dane archiwalne oraz wyniki badań terenowych zostały użyte do opracowania modelu koncepcyjnego transportu zanieczyszczeń od ogniska do receptora. Samoistna biodegradacja była oceniana na podstawie dostępnych parametrów analitycznych (np. stężenia tlenu, azotanów, chlorków oraz pH, TOC i temperatury wody), które uważane są jako wskaźniki rozkładu TCE i PCE. Ocena polegała na przypisaniu odpowiedniej liczby punktów i wag dla poszczególnych parametrów oraz interpretacji uzyskanych wyników w celu sprawdzenia możliwości samoistnej biodegradacji badanych zanieczyszczeń. Stwierdzono brak jednoznacznych dowodów na samoistną biodegradację (dehalogenację redukcyjną) TCE i PCE w wodach podziemnych w rejonie ujęcia Nowa Dęba. Wynika z tego, że w opisywanym przypadku oparcie remediacji wód podziemnych (i likwidacji zagrożenia dla ujęcia wody) na NA jest możliwe pod warunkiem zastosowania metod wspomagających biodegradację TCE i PCE.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2013, 7, 1; 109-115
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Degradacja wybranych syntetycznych poliestrów w warunkach kompostowania przemysłowego: wpływ na właściwości kompostu i fitotoksyczność
Degradation of selected synthetic polyesters in the industrial compost heap: effect on compost properties and phytotoxicity
Autorzy:
Herman, B.
Biczak, R.
Rychter, P.
Kowalczuk, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/126434.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
poliestry syntetyczne
biodegradacja
kompost przemysłowy
ekotoksyczność
synthetic polyesters
biodegradation
industrial compost heap
ecotoxicity
Opis:
W warunkach kompostowania przemysłowego poddano degradacji wybrane syntetyczne poliestry: poliester alifatyczny - poli(L-laktyd)(PLLA) oraz alifatyczno-aromatyczny kopoliester: kwas tereftalowy/kwas adypinowy/1,4-butanodiol - produkt handlowy o nazwie Ecoflex®. Po dwóch tygodniach degradacji materiałów polimerowych dokonano analizy kompostów. Nie stwierdzono znacznych różnic właściwości fizykochemicznych (pH, gęstość objętościowa, sucha masa, substancje organiczne, konduktancja) kompostów, w których ulegały degradacji badane materiały polimerowe w porównaniu do kompostów kontrolnych. Dla badanych próbek kompostu w warunkach laboratoryjnych przeprowadzono test wzrostu roślin na jęczmieniu jarym (Hordeum vulgare), rzodkiewce (Raphanus sativus L. subvar. radicula Pers) oraz rzeżusze ogrodowej (Lepidium sativum L.). Na podstawie testu fitotoksyczności nie stwierdzono niekorzystnego wpływu kompostów, w których degradowały poliestry na wzrost i rozwój roślin.
The degradation process of selected synthetic polyester: aliphatic polyester poly(L-lactide) PLLA and aliphatic-aromatic copolyester terepthalic acid/1,4-butanodiol/adipic acid under the trade mark Ecoflex® in industrial compost heap has been performed. The basic parameters of compost after 14 days degradation of polymers have been evaluated. It can be concluded that there is almost no polymeric sample effect on the measured compost parameters (pH, bulk density, conductivity and content of dry mass and organic matter) as compared with control medium. Plant growth test for compost after degradation of polyesters using barley (Hordeum Vulgare), as well as common radish (Raphanus sativus L. subvar. Radicula Pers.) and cress (Lepidium sativum L.) in laboratory conditions was performed. On the basis of the results of phytotoxicity test, no harmful effect of post-degradation compost, on the selected plants growth has been noticed.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2010, 4, 1; 133-140
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies