Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "the liturgy" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Znaczenie Słowa w liturgii
    Autorzy:
    Jurczak, Dominik
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/668889.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Liturgy
    word(s) in the liturgy
    incarnation
    creativity in the liturgy
    history of liturgy
    Second Vatican Council
    Logos
    liturgical music
    Dominican rite
    Roman rite
    liturgia
    słowo w liturgii
    wcielenie
    kreatywność w liturgii
    historia liturgii
    Sobór Watykański II
    muzyka liturgiczna
    ryt dominikański
    ryt rzymski
    Opis:
    There is no wordless liturgy, a celebration employing solely gestures or thoughts. Even if a liturgy of that sort could materialize, it would necessarily prove demeaning to man’s very humanity by eliminating the proper human “tools” which elevate him above all other creatures. In addition to this, a wordless liturgy would also clearly contradict the nature of the Creator himself who, especially in the liturgy, uses the Word to perform and to bring to completion the work of creation and redemption. In this article I would like to move closer towards the mystery of a word, or rather, towards the mystery of the Word and words, in the liturgy, so that eventually the full significance of words in Christian celebrations may be brought out. To achieve this goal I suggest a wide perspective, both historical and theological, which hopefully will allow for a better understanding of liturgy.
    Nie istnieje liturgia, która byłaby bezsłowna, to znaczy taka, w której celebracji posiłkowano by się wyłącznie gestami czy myślami. Gdyby przyjąć, że taką liturgię dałoby się zrealizować, to w konsekwencji musiałaby ona być swoistego rodzaju zdeprecjonowaniem człowieka, ograbiałaby go z typowo ludzkich „narzędzi”, z tego, co znacząco wynosi go ponad wszystkie inne stworzenia. Z drugiej strony bezsłowna liturgia stanęłaby w głębokiej sprzeczności z naturą samego Stwórcy, który Słowem – par excellence w liturgii – dokonuje oraz dopełnia dzieła stworzenia i odkupienia. Niniejszy tekst jest próbą przybliżenia się do tajemnicy słowa – czy raczej Słowa i słów – w liturgii, by koniec końców wydobyć pełne znaczenie słów dla celebracji chrześcijańskiej. Zaproponowana refleksja chce spojrzeć na problematykę w sposób możliwe szeroki, historyczny i teologiczny zarazem, poszukując syntezy, dzięki której lepiej będzie można zrozumieć samą liturgię.
    Źródło:
    Pro Musica Sacra; 2019, 17
    2083-4039
    Pojawia się w:
    Pro Musica Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polska twórczość organowa zainspirowana pieśnią kościelną w liturgii Kościoła rzymskokatolickiego, cz. I
    Autorzy:
    Zalewski, Witold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/668897.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    music
    organ music
    music in the liturgy
    organ preludes
    liturgical music
    muzyka polska
    muzyka organowa
    muzyka w liturgii
    preludia organowe
    muzyka liturgiczna
    Opis:
    The knowledge of organ literature devoted to native composers leaves much to be desired. If they even perform solo organ music at liturgy, contemporary church organists often reach for the works of grand European masters, forgetting about the Polish reservoir of sacral pieces. An old proverb “the grass is greener on the other side of the fence” is an accurate description of the state of knowledge of young (and the older) organists on Polish organ music.Why is therefore Polish sacral organ literature so important for the contemporary church musician? Most importantly because, in the Roman Catholic church liturgy, “compositions based on church songs shall (i.e. are) desirable”.As early as in the 16th century, church song was used by the Polish composers as the melodic material for the organ pieces they composed. The first church compositions were created through adapting vocal pieces to the purposes of key music. Some of the most prominent examples include e.g. 16th-century Polish music monuments – John of Lublin Tabulator of 1540, The Saint Ghost Monastery Tabulator of 1548 and the Warsaw Music Society Tabulator from approx. 1580. The turn of the 18th and the 19th century in Europe and in Poland displays a secularization of organ music, influenced by the spread of the Naples school. Secular and opera elements influence church music, which gradually develops utilitarian properties.It is worth to remember that the Polish religious oeuvre is the contribution of Polish organists-virtuosos, often great improvisers, with extensive professional practice. The first creators of this literature were church organists, active on many a musical platform, composers, organizers of music life and university professors. This family of authors includes: Władysław Żeleński, Stefan Surzyński, Mieczysław Surzyński, Feliks Nowowiejski, Walenty Dec, Wincenty Rychling, Kazimierz Garbusiński, Feliks Rączkowski, Józef Furmanik, as well as the following priests: Gustaw Roguski, Józef Surzyński, Franciszek Walczyński, Antoni Chlondowski, or Idzi Ogierman-Mański. Also contemporary organists, such as Marian Sawa, Tadeusz Machl, or Jan Janca have been composing in this spirit. The author of this publication attempts at presenting the Polish organ music oeuvre, to be applied in the Roman Catholic church liturgy. Performing a division into applied music (as presented in the 1st part of the article) and concert music, the artist is aware that “we cannot make a precise classification into applied music (both didactic and church music) and concert music, since applied pieces contain numerous elaborate forms with grand artistic ambitions, played both in church and in the concert room”.Due to the specific character and sometimes not the top-notch artistic rank, organ music surely has as many advocates as it has opponents. Most of all, it will surely be found useful by church musicians who are less advanced in organ play and the art of improvisation, who seek support in the form of short, non-complex pieces applied in the post-council Roman Catholic liturgy.
    Znajomość literatury organowej rodzimych kompozytorów nadal pozostawia wiele do życzenia. Współcześni organiści kościelni, jeśli już wykonują solową muzykę organową w liturgii, sięgają często po utwory wielkich mistrzów europejskich, zapominając o polskim skarbcu muzyki religijnej. Trafnym spostrzeżeniem ujmującym istotę stanu wiedzy większości młodych (i nie tylko młodych) organistów na temat polskiej muzyki organowej wydaje się znane powiedzenie „cudze chwalicie, swego nie znacie…”.Dlaczego polska religijna literatura organowa jest tak ważna dla współczesnego muzyka kościelnego? Z pewnością dlatego, że w liturgii Kościoła rzymskokatolickiego „bardzo pożądane będą (czytaj: są, przyp. W. Z.) kompozycje oparte na motywach pieśni kościelnych”.Pieśń kościelna już od XVI wieku wykorzystywana była przez kompozytorów polskich jako materiał melodyczny komponowanych przez nich utworów organowych. Pierwsze z takich kompozycji powstawały poprzez adaptację utworów wokalnych na instrument klawiszowy. Należy tu wymienić m.in.: XVI-wieczne zabytki muzyki polskiej – Tabulaturę Jana z Lublina z roku 1540, Tabulaturę klasztoru Św. Ducha z roku 1548 oraz Tabulaturę Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego z ok. 1580 roku. Pod koniec wieku XVIII i w wieku XIX zauważalne staje się w Europie, a także w Polsce, zeświecczenie muzyki organowej spowodowane m.in. wpływem szkoły neapolitańskiej. Elementy świeckie i operowe przenikają także do muzyki kościelnej o charakterze użytkowym.Warto pamiętać, że polska twórczość religijna to dorobek wybitnych polskich organistów-wirtuozów, nierzadko świetnych improwizatorów, posiadających wieloletnią praktykę zawodową. Twórcami tej literatury byli w pierwszym rzędzie działający na wielu płaszczyznach muzycznych organiści kościelni, kompozytorzy, organizatorzy życia muzycznego i profesorowie wyższych uczelni. Do tego kręgu postaci zaliczyć należy: Władysława Żeleńskiego, Stefana Surzyńskiego, Mieczysława Surzyńskiego, Feliksa Nowowiejskiego, Walentego Deca, Wincentego Rychlinga, Kazimierza Garbusińskiego, Feliksa Rączkowskiego, Józefa Furmanika oraz duchownych: ks. Gustawa Roguskiego, ks. Józefa Surzyńskiego, ks. Franciszka Walczyńskiego, ks. Antoniego Chlondowskiego czy ks. Idziego Ogiermana Mańskiego. W tym duchu tworzyli także organiści naszych czasów jak Marian Sawa, Tadeusz Machl czy Jan Janca.Autor niniejszej publikacji podejmuje się prezentacji polskiej twórczości organowej możliwej do zastosowania w liturgii Kościoła rzymskokatolickiego. Dokonując podziału na muzykę użytkową (stanowi ona pierwszą część całego artykułu) i koncertową, ma jednak świadomość, że "nie można przeprowadzić całkiem ściśle podziału na muzykę użytkową (dydaktyczną i kościelną) oraz koncertową, ponieważ wśród utworów użytkowych spotykamy większe formy o dużych ambicjach artystycznych, grywane zarówno w kościele, jak i na sali koncertowej".Ze względu na swój specyficzny charakter i nie zawsze najwyższą rangę artystyczną użytkowa muzyka organowa ma zapewne tylu zwolenników, co przeciwników. Na pewno będzie ona przydatna przede wszystkim dla muzyków kościelnych mniej zaawansowanych w grze na organach i sztuce improwizacji, którzy poszukują wsparcia w postaci krótkich, nieskomplikowanych utworów mających zastosowanie w posoborowej liturgii Kościoła rzymskokatolickiego.
    Źródło:
    Pro Musica Sacra; 2014, 12
    2083-4039
    Pojawia się w:
    Pro Musica Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Muzyka liturgiczna w przeżyciu Misterium Paschalnego
    Autorzy:
    Tyrała, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/668857.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Church music
    Paschal Triduum
    chants of choirs and of congregation during Triduum
    the Mass of the Last Supper
    Liturgy of the Lord’s Passion
    the Paschal Vigil
    muzyka kościelna
    Triduum Paschalne
    śpiewy chóralne i wiernych podczas Triduum
    msza Wieczerzy Pańskiej
    Liturgia Męki Pańskiej
    Wigilia Paschalna
    Opis:
    If “music is an integral part of the solemn liturgy” (SC 112) it is tremendously important that during the crucial ceremonies at churches, particularly those involving liturgical celebrations, it would become its clear sign. Since, when we prepare liturgical music we always draw our special attention to: liturgical year,  namely, to a particular season, feast or celebration, examining the contents of the holy mass antiphon (referring to entrance songs and the holy communion), the mass order, the collect and the readings, especially the Gospel. And this entire content of liturgical prayers and readings is to be reflected through music of the celebrations. Therefore the music becomes integral because its role is not merely supplementary, complementary, substitutive nor decorative, but incorporated in liturgy with which it is inextricably linked. Music springs from liturgy and leads to liturgy. It enriches mass liturgy, makes it more grandly and clearly rendered.It should be no different during the Easter Triduum for which the music ought to be even more thoroughly prepared as for the most important season of the liturgical year, that is, the Feast of Christ, suffering, crucified and resurrected. As it is the greatest event of the mystery of redemption observed here and now. The importance of the Easter Triduum was indicated by Pope Benedict XVI during his General Audience on 19 March 2008. May his words serve as the conclusion of my speech:these three days are commonly known as ‘holy’ because they allow us to re live the event central to our Redemption. They lead to nucleus of Christian faith: the passion, Heath, and resurrection of Jesus Christ. These three days could be considered as one single day. They make up the heart and are the key to both the liturgical year and the life of the Church. … Remembering the mysteries of Christ also means a willing and complete adherence to the history of today, convinced that when we celebrate, it is vivid and present reality… These holy days reawaken a great hope in us: Christ was crucified, yet he rose again and conquered the world. Love is stronger than hate, it has triumphed and we should affiliate ourselves with this victory of love. We should therefore start again from Christ and work together with him for a world founded on peace, justice and love.
    Jeśli „muzyka jest integralną częścią uroczystej liturgii” (KL 112), to niezmiernie ważne jest, by podczas najważniejszych wydarzeń w świątyni, a zwłaszcza liturgicznych celebracji, stawała się ona czytelnym znakiem. Gdy bowiem przygotowujemy muzykę liturgiczną, zawsze zwracamy uwagę na: rok liturgiczny, a więc okres, uroczystość czy wspomnienie, zatrzymujemy się nad treścią antyfony mszalnej (w odniesieniu do pieśni na wejście i komunię), formularzem mszalnym, treścią kolekty i czytań mszalnych, zwłaszcza zaś Ewangelii. I ta cała treść przeżywanych liturgicznych modlitw i czytań ma znaleźć swoje odzwierciedlenie właśnie w muzyce, którą proponuje się na celebrację. Na tym właśnie polega jej integralność, że nie jest jakimś uzupełnieniem, dopełnieniem, zastąpieniem, oprawą, ale jest tożsama z liturgią, jest z nią nierozerwalnie związana. Ona z niej wypływa i do niej prowadzi. Ona ją ubogaca, upiększa i jest bardziej czytelnym jej znakiem.Nie inaczej ma być z muzyką podczas Triduum Paschalnego. Ta muzyka musi być jeszcze bardziej i lepiej przemyślana, bowiem tu mamy do czynienia z najważniejszym wydarzeniem całego roku liturgicznego jakim jest święto Chrystusa, cierpiącego, ukrzyżowanego i zmartwychwstałego. To jest najważniejsze wydarzenie zbawcze sprawowane tu i teraz. Na wielkie znaczenie i wymowę tych świętych dni Triduum Paschalnego zwrócił uwagę papież Benedykt XVI podczas audiencji generalnej 19 marca 2008. Niech słowa te będą szczególną konkluzją mojego wystąpienia. Ojciec święty powiedział:te trzy dni są powszechnie nazywane „wielkimi”, ponieważ przeżywamy w nich na nowo najważniejsze wydarzenie naszego odkupienia. Przypominają nam bowiem o samej istocie wiary chrześcijańskiej – męce, śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Te dni moglibyśmy potraktować jako jeden jedyny dzień: stanowią one serce i kulminacyjny moment całego roku liturgicznego oraz życia Kościoła. […] Wspominać tajemnice Chrystusa znaczy również głęboko i solidarnie uczestniczyć w obecnie dokonującej się historii, z przekonaniem, że to, co celebrujemy, jest rzeczywistością żywą i aktualną […]. Te dni budzą w nas wielką nadzieję: ukrzyżowany Chrystus zmartwychwstał i zwyciężył świat. Miłość jest silniejsza od nienawiści, odniosła zwycięstwo, a my powinniśmy uczestniczyć w tym zwycięstwie miłości. Powinniśmy więc zacząć na nowo od Chrystusa i pracować w jedności z Nim na rzecz świata, którego fundamentami są pokój, sprawiedliwość i miłość.  
    Źródło:
    Pro Musica Sacra; 2014, 12
    2083-4039
    Pojawia się w:
    Pro Musica Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zadania organów i posługa organisty w Musicam sacram. Bilans i perspektywy
    Autorzy:
    Sesantini, Gilberto
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/668943.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    the instruction Musicam sacram
    liturgy
    music
    pipe organ
    organist
    instrukcja Musicam sacram
    liturgia
    muzyka
    organy
    organista
    Opis:
    The position of a pipe organ in the liturgy of the Roman Catholic Church has been precisely clarified nowadays. Its major role is to support singing of the faithful, accompany choral bands and to perform solo music conformed with the character of a given feast or celebration. The instruction Musicam sacram of 1957 most clearly specifies when and on what occasions the organ ought to be used during liturgy and when its involvement is undesirable. These regulations appertain as well to organist’s service, defining its crucial role in building the community of the faithful.The instruction Musicam sacram, issued 50 years ago, is not only a document of historical value. It has also become a launch pad for many subsequent documents regarding the church music. What is more, many specifications included in Musicam sacram are still relevant today. Recounting and analyzing some of its directions referring to the organ and organ playing allowed the author of this study to conclude that: “Nowadays, the liturgy still cannot cope without the organ and the organ cannot cope without liturgy. The dictum of Musicam sacram is clear, so is its mens (the so called «spirit»). As always, it is the hearts of people who are supposed to implement these regulations and who need repentance”.
    Miejsce organów w liturgii Kościoła rzymskokatolickiego jest w dzisiejszych czasach bardzo precyzyjnie dookreślone. Ich rolą jest podtrzymywanie śpiewu wiernych, akompaniowanie zespołom śpiewaczym, a także wykonywanie muzyki solowej, dostosowanej do charakteru danego święta czy uroczystości. Instrukcja Musicam sacram z roku 1967 w sposób niezwykle przejrzysty wyjaśnia, kiedy i w jakich okolicznościach należy używać organów w liturgii, a także kiedy ich użycie jest niepożądane. Odnosi się także do posługi organisty, określając jej niezwykle istotną rolę w budowaniu wspólnoty wiernych.Powstała przed 50 laty instrukcja Musicam sacram nie jest dziś tylko reliktem historycznym. Stała się punktem wyjścia dla wielu innych późniejszych opracowań dotyczących muzyki w Kościele. Ponadto wiele z jej zapisów nie straciło nic na swej aktualności. Przypomnienie i analiza po pół wieku tych zapisów odnoszących się do organów i gry organowej pozwala według autora na stwierdzenie, iż „Dziś nadal liturgia nie może obejść się bez organów, a organy nie mogą obejść się bez liturgii. Dictum Musicam sacram jest jasne. Jej mens (tzw. «duch») – również. Jak zawsze to serca ludzi, którzy mają wcielić te przepisy w życie, potrzebują przemiany”.
    Źródło:
    Pro Musica Sacra; 2018, 16
    2083-4039
    Pojawia się w:
    Pro Musica Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Visitatio Sepulchri” w XV-wiecznej katedrze wawelskiej na podstawie AKKK 47
    Autorzy:
    Przybysz, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/668999.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Cathedral of Wawel
    Holy Week
    Lamentatione Iheremiae Prophete
    liturgy
    manuscript
    Middle Ages
    notation
    tenebrae
    the drama of the medieval Church
    transcription
    Visitatio Sepulcri
    Opis:
    “Music in the Cathedral of Wawel in the Middle Ages” is a series of publications showing a rich heritage of music and liturgy stored in the Wawel archive. Transcriptions of old melodies, often written down in letters and notations difficult to decipher, are about re-writhing those melodies into square notation (so called Vatican Notation) and by doing so, to encourage a wider group of performers to base on it.We give you transcriptions of Lamentatione Iheremiae Prophete, being part of Matutinum tenebrarum and a liturgical drama Visitaio sepulcri, playing out on a Easter morning at the empty grave. Each of the presented transcriptions has been preceded with a description of the manuscript and notations used in it, presentation of the problems occurred during transcription, pointing out the liturgical provenance (specific service of the Holy Week) and Polish translations of the texts.
    „Muzyka w katedrze na Wawelu w epoce średniowiecza” to cykl publikacji mających na celu ukazanie bogatego dziedzictwa liturgiczno-muzycznego, które przechowywane jest w wawelskim archiwum. Transkrypcje dawnych melodii, które są często zapisane notacją i tekstem mało czytelnym, mają na celu przepisanie tych melodii do notacji kwadratowej (tak zwanej watykańskiej) i w ten sposób zachęcić szersze grono wykonawców do sięgnięcia po ten repertuar. Oddajemy Państwu do rąk transkrypcje Lamentatione Iheremiae Prophete (Lamentacje Jeremiasza), będące częścią Matutinum tenebrarum (Ciemnych jutrzni) oraz dramat liturgiczny Visitaio sepulcri (Nawiedzenie grobu), rozgrywający się w trakcie poranka wielkanocnego przy pustym grobie. Każda z przedstawionych transkrypcji poprzedzona została opisem manuskryptu i zastosowanej w nim notacji, przedstawieniem problemów związanych z transkrypcją, wskazaniem proweniencji liturgicznej (konkretne nabożeństwo Wielkiego Tygodnia) oraz polskim tłumaczeniem tekstów.
    Źródło:
    Pro Musica Sacra; 2016, 14
    2083-4039
    Pojawia się w:
    Pro Musica Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podstawowe założenia Światowych Dni Młodych
    Autorzy:
    Chagas Jr., João
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/668833.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    World Youth Day (WYD)
    the youth
    liturgy
    Catholicism
    volunteering
    testimony
    joy
    Światowe Dni Młodzieży (ŚDM)
    młodzi
    liturgia
    katolickość
    wolontariat
    świadectwo
    radość
    Opis:
    The main principles of the World Youth Days were formed during the last three pontificates. The idea of this event was born from the pastoral care of John Paul II for the youth. He recognized that youth enthusiasm is simultaneously wonderful means for building unity among different cultures. He had also seen that this pastoral action had to be ecclesiastical, universal and youth has to be the main protagonist in it. Pope Benedict underlining Catholicism and universality emphasized the part of voluntarism, adoration and Sacrament of Reconciliation. Pope Francis emphasized brotherhood, celebration of faith and youth mission in our modern world. World Youth Days are therefore composite unity events but necessary in panorama of today life of the Church.
    Podstawowe założenia Światowych Dni Młodych formowały się na przestrzeni trzech ostatnich pontyfikatów. Idea tego wydarzenia zrodziła się z pasterskiej troski Jana Pawła II o młodych. Rozpoznał on, że entuzjazm młodych jest jednocześnie wspaniałym środkiem budującym jedność między różnymi kulturami. Widział też, że to działanie duszpasterskie musi być kościelne, uniwersalne i młodzież musi być w nim głównym protagonistą. Papież Benedykt, podkreślając katolickość i uniwersalność Światowych Dni Młodzieży, wyakcentował rolę wolontariatu, adoracji i sakramentu pojednania. Papież Franciszek podkreślił braterstwo, święto wiary i misję młodych we współczesnym świecie. ŚDM są zatem wydarzeniem bardzo kompleksowym, ale koniecznym w panoramie życia dzisiejszego Kościoła.
    Źródło:
    Pro Musica Sacra; 2015, 13
    2083-4039
    Pojawia się w:
    Pro Musica Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La Música litúrgica en la reflexión sobre el Misterio Pascual
    Autorzy:
    Tyrała, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/668853.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    liturgical music
    Paschal Triduum
    choir singing and lay brother’s singing
    Mass of the Lord’s Supper
    Liturgy of the Passion
    Easter Vigil
    música litúrgica
    Triduo Pascual
    cantos del coro y de los hermanos
    egos durante el Triduo
    Misa de la Cena del Señor
    Liturgia de la Pasión
    Vigilia Pascual
    Opis:
    If “the music is an integral part of the solemn liturgy” (SC 112) it is tremendously important that during the crucial ceremonies at churches, particularly those involving liturgical celebrations, it would become its clear sign. Since, when we prepare liturgical music we always draw our special attention to: liturgical year, namely, to a particular season, feast or celebration, examining the contents of the holy mass antiphon (referring to entrance songs and the holy communion), the mass order, the collect and the readings, especially the Gospel. And this entire content of liturgical prayers and readings is to be reflected through music of the celebrations. Therefore the music becomes integral because its role is not merely supplementary, complementary, substitutive nor decorative, but incorporated in liturgy with which it is inextricably linked. Music springs from liturgy and leads to liturgy. It enriches mass liturgy, makes it more grandly and clearly rendered.It should be no different during the Easter Triduum for which the music ought to be even more thoroughly prepared as for the most important season of the liturgical year, that is, the Feast of Christ, suffering, crucified and resurrected. As it is the greatest event of the mystery of redemption observed here and now. The importance of the Easter Triduum was indicated by Pope Benedict XVI during his General Audience on 19 March 2008. May his words serve as the conclusion of my speech:These three days are commonly known as ‘holy’ because they allow us to re live the event central to our Redemption. They lead to nucleus of Christian faith: the passion, Heath, and resurrection of Jesus Christ. These three days could be considered as one single day. They make up the heart and are the key to both the liturgical year and the life of the Church. … Remembering the mysteries of Christ also means a willing and complete adherence to the history of today, convinced that when we celebrate, it is vivid and present reality… These holy days reawaken a great hope in us: Christ was crucified, yet he rose again and conquered the world. Love is stronger than hate, it has triumphed and we should affiliate ourselves with this victory of love. We should therefore start again from Christ and work together with him for a world founded on peace, justice and love.
    Si “la música constituye la parte integral de la liturgia solemne” (KL 112), es muy importante que durante las celebraciones más importantes en el templo, y especialmente durante las celebraciones litúrgicas, ella se convierta en un signo muy comprensible, transparente. Cuando de hecho preparamos la música litúrgica, debemos tomar siempre en consideración: el año litúrgico, es decir el período, la solemnidad o recuerdo, nos centramos en el contenido de la antífona de la misa en referencia a los cantos de entrada y de la comunión), el formulario de la misa, el contenido de la colecta y de las lecturas de la misa, especialmente el Evangelio. Todos estos valores y contenidos de las oraciones y de las lecturas litúrgicas contempladas deben verse reflejados en la música que se propone para una celebración concreta. Ahí radica su integralidad: no es un simple complemento, añadido, substitución, entretenimiento musical, sino que es idéntica que la liturgia, está relacionada con la misma de forma indisoluble, intrínseca. Fluye de la misma y a ella conduce. La enriquece, la embellece y constituye su signo más comprensible. No ocurre de forma distinta con la música durante el Triduo Pascual. Esta música debe ponderarse mucho más, porque nos encontramos con el punto culminante del año litúrgico, la fiesta de Cristo sufriente, crucificado y resucitado. Es el acontecimiento salvífico más importante que celebramos en ese momento. Hacia el gran significado y expresividad de estos días santos del Triduo Pascual llamó nuestra atención el papa Benedicto XVI durante la audiencia general del 19 de marzo de 2008. Que estas palabras sean una conclusión particular de mi intervención. El Santo Padre dijo: Los próximos tres días se llaman comúnmente “santos” porque nos hacen revivir el evento central de nuestra Redención; nos reconducen de hecho al núcleo esencial de la fe cristiana: la pasión, la muerte y la resurrección de Jesucristo. Son días que podemos considerar como un único día: constituyen el corazón y el punto de apoyo de todo el año litúrgico, así como de la vida de la Iglesia. […] Recordar los misterios de Cristo significa también vivir en profunda y solidaria adhesión al hoy de la historia, convencidos que todo lo que celebramos es una realidad viva y actual. […] Estos días renuevan en nosotros la gran esperanza: Cristo crucificado ha resucitado y ha vencido al mundo. El amor es más fuerte que el odio, ha vencido y debemos asociarnos a esta victoria del amor. Así que debemos recomenzar desde Cristo y trabajar en comunión con Él por un mondo fundado en la paz, en la justicia y en el amor
    Źródło:
    Pro Musica Sacra; 2014, 12
    2083-4039
    Pojawia się w:
    Pro Musica Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Liturgia sercem pisana! Ks. prof. dr hab. Jan Józef Janicki i jego Mistrzowie
    Autorzy:
    Tyrała, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/669109.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    liturgy as the font and summit of Church life
    Rev. Jan Janicki
    Paschal Mystery
    o. Burkhard Neunheuser
    o. Odo Casel
    Passion
    Death and Resurrection
    and Ascension of Christ
    liturgy
    mystagogy
    liturgia źródłem i szczytem życia Kościoła
    ks. Jan Józef Janicki
    misterium paschalne
    o. Burkhard Neunheuser
    o. Odo Casel
    Męka
    Śmierć i Zmartwychwstanie oraz Wniebowstąpienie Chrystusa
    liturgia
    mystagogia
    Opis:
    According to the teaching of Vatican Council II: “liturgy is the summit toward which the activity of the Church is directed […] and the font from which all her power flows” (SC 10). This meaning of “a particle” of Church life is what Rev. Prof. Jan Józef Janicki, celebrating now his jubilee, is so much convinced that he has devoted to liturgy, this beautiful Church attire, his entire scientific and life pursuits, writing about it with all his heart! The scientific research of Rev. Prof. Janicki has focused on the following issues: theology of liturgy (basic liturgical realities, theology of euchological texts of the new liturgical books of the Church, Paschal Mystery and its expression in the Eucharist and in liturgical year); history of liturgy (the influence of the Hebrew, Hellenistic and Roman cultures on the Christian liturgy, the liturgy of the first centuries of the Church, history of liturgical books); history of holy and jubilee years (history of liturgical movement, history of liturgical congresses, the role of Saints in the Church life in the light of Mass formulas); liturgical ministry (liturgy as exercising the ministry of sanctification in the Church community, the ministry of a sacristan, liturgy of the Holy Land). It appears that the entire way of “writing liturgy with his heart” was implanted in Rev. Prof. Janicki by one of the most acclaimed theologians and historians of post Vatican Council II period, the Benedictine monk from Maria Laach Abbey, Professor Burkhard Neunheuser. This remarkable man, the professor of Pontificio Istituto Liturgico in Rome, became Rev. Prof. Janicki’s mentor guiding him and showing the path for his academic growth. The key idea in Fr. Neunheuser’s post‑Council teachings about liturgy was emphasizing the role of the Paschal Mystery which is the very centre of liturgical year and of each Church activity. Therefore, Passion, Death and Resurrection as well as the Ascension of Christ are these events through which the most important “miracles” are done, namely, adoration of God and redemption of man (cf. SC 5,6). These are the pivotal moments in the history of salvation, as God’s plan is realized in Christ, and the centre of Christianity is Pascha, the sacrifice. The Mother Church takes an active part in His sacrifice, making His sacrifice her own, and by Him she is raised from this world up to God and praised. This participation in Christ’s sacrifice is the act of grace, so there must be belief, and everything is accomplished through the mystery of worship. Everything to which the greatest advocates of liturgy, such as, Prosper Gueranger, Pius Parch, Odo Casel, Romano Guardini and Burkhard Neunheuser amongst them devoted throughout the entire history of liturgy revival has been crucial to engrain the Paschal Mystery in man’s life. Here we can find this thread which links all those magnificent liturgists with our honourable Rev. Professor Janicki who has been proclaiming so successfuly the Paschal Mystery.
    Skoro „liturgia jest źródłem i szczytem życia Kościoła” (KL 10), jak naucza nas Sobór Watykański II, to z niej wszystko wypływa i do niej wszystko zdąża. O takim właśnie rozumieniu tej „cząstki” życia Kościoła niezwykle przekonany jest Jubilat, który dla piękna tej szaty Kościoła, jaką jest liturgia, poświęcił swoje naukowe i życiowe dociekania, dlatego można powiedzieć o nim, że liturgię sercem pisał! Kierunki badań naukowych Księdza Profesora Jana Józefa Janickiego koncentrują się wokół następujących zagadnień: teologii liturgii (podstawowe rzeczywistości liturgiczne, teologia tekstów euchologijnych nowych ksiąg liturgicznych Kościoła, misterium paschalne i jego uobecnienie w Eucharystii i w roku liturgicznym); historii liturgii (wpływy kultury hebrajskiej, helleńskiej i rzymskiej na liturgię chrześcijańską, liturgia pierwszych wieków Kościoła, dzieje ksiąg liturgicznych); historii lat świętych – jubileuszowych (historia ruchu liturgicznego, historia kongresów eucharystycznych, rola świętych w życiu Kościoła w świetle formularzy mszalnych); duszpasterstwa liturgicznego (liturgia wypełnianiem posługi uświęcania we wspólnocie Kościoła, posługa zakrystiana, liturgia w Ziemi Świętej). Wydaje się, że całkowitą drogę „pisania sercem liturgii” zaszczepił mu jeden z najważniejszych teologów i historyków liturgii po Vaticanum II, a był nim benedyktyński mnich z opactwa Maria Laach o prof. Burkhard Neunheuser. Ten wyjątkowy człowiek, profesor Pontificio Istituto Liturgico w Rzymie, stał się mentorem i wskazującym kierunek dla rozwoju naukowego naszego Jubilata.Kluczowe dla nauczania o soborowej liturgii przez o. Neunheusera było zwrócenie uwagi na misterium paschalne, które jest centrum roku liturgicznego i każdej czynności Kościoła. To bowiem Męka, Śmierć i Zmartwychwstanie oraz Wniebowstąpienie Chrystusa, przez które właśnie dokonują się najważniejsze „cuda”, a są to uwielbienie Boga i odkupienie człowieka (zob. KL 5, 6). To jest wydarzenie centralne w historii zbawienia. Skoro Boży plan zbawienia urzeczywistnia się w Chrystusie, to w centrum chrześcijaństwa znajduje się Pascha, czyli ofiara. Kościół bierze aktywny udział w Jego ofierze, Jego ofiarę czyni swoją ofiarą i przez niego zostaje podniesiony z tego świata do Boga oraz uwielbiony. To zaś uczestnictwo w ofierze jest dziełem łaski, potrzebna jest więc wiara, a dokonuje się to w misterium kultu. Wszystko to, czemu służyli przez całą historię odnowy liturgii wielcy jej piewcy tej miary co dom Prosper Gueranger, Pius Parch, Odo Casel, Romano Guardini i inni, a także Burkhard Neunheuser, było niezwykle ważne dla tego, aby misterium paschalne wkorzenić w życie człowieka. I dlatego wydaje się, że tu znajduje się owa nić, która łączy tych wielkich i wspaniałych liturgistów z naszym Jubilatem, który głosi z dużym powodzeniem misterium paschalne.
    Źródło:
    Pro Musica Sacra; 2017, 15
    2083-4039
    Pojawia się w:
    Pro Musica Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Muzyka czy „pioseneczki łatwe i modne”? Spojrzenie na muzyczną sztukę w liturgii w oparciu o wybrane wypowiedzi Josepha Ratzingera – Benedykta XVI
    Autorzy:
    Kurnik, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/668831.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Benedict XVI
    Joseph Ratzinger
    art
    music
    easy and fashionable songs
    the church
    liturgy
    Benedykt XVI
    sztuka
    „łatwe i modne pioseneczki”
    Kościół
    muzyka liturgiczna
    Opis:
    The Constitution on the Sacred Liturgy draws attention to the treasury, which the musical heritage of the Church is, and encourages to give this treasury a due care. Among the gems this musical treasure of the People of God contains, at the first place is a Gregorian chant, named by the Fathers of Vatican II as its own singing of the Roman liturgy.  This document has expressed a great concern of the Church so as not to lose the great music within the space of our churches, this music that deserves to be called art. Hereby the Constitution on the Liturgy belongs to the teaching of the Church which emphasizes the role of music. This teaching has been introduced in the twentieth century by Pope Pius X in his Motu Proprio Inter pastoralis officii sollicitudines, issued November 22, 1903. In this document qualities of sacred music were identified, which are holiness, universality and perfection of form. In the light of this document these qualities are possessed, above all, by the Gregorian chant and  the classic polyphony. In this way we can see how tremendously important was quality of the art of music in the liturgy for the church at the beginning of twentieth century. Unfortunately we are still far from these ideals. Joseph Ratzinger in an interview conducted by Vittorio Messori, sadly observes that the place of great musical art has been taken by songs easy and fashionable. It has happened so, as the Cardinal noticed, to make liturgy allegedly more understandable and accessible to all. The Cardinal emphatically emphasizes that the affordability of the liturgy does not mean the immediate intelligibility of trivial matters. The way of understanding the liturgy is the way of intellectual and spiritual development. It can not to be that under the guise of making the liturgy more understandable, also with the help of music, we trivialize it. This happens, when we allow to enter the space of liturgy banality with  easy and fashionable songs. The diagnosis of the Prefect of the Congregation for the Doctrine of the Faith of that time remains valid, although 30 years have passed since its producing. In many ecclesial communities easy and fashionable songs are still performed and promoted instead of musical art. The Cardinal warns that the Church confining to this kind of music falls into incompetence and becomes useless. Referring to the Roman Singer, Benedict XVI points to the relationship between vitality of the of faith and the vitality of culture which was born from the faith. The dying musical culture of the Church is seen in this light as an ominous sign of the agony of faith in human hearts. Recalling the story of the conversion of St. Augustine, Benedict XVI notes that one of the factors that prompted the heart of later bishop of Hippo to embrace the faith, it was the beauty of music resounding in Milan at the time of Saint Ambrose. Great, full of artistry, music is characterized by the power which can induce people to conversion. The music, in Ratzinger’s understanding,  is also an eloquent apology for the Church's history, next to the saints’ testimonies of lives. The Cardinal points also to the full dynamic force which lifts man to God in a beauty of musical art. In his views Joseph Ratzinger often emphasizes the cosmic dimensions of the liturgy, which is reflected in the singing of Sanctus. This cosmic dimension in which we leave our meager groups for a great community including heaven and earth, can be attributed only to great artistic music, not to easy and fashionable songs. Cardinal Ratzinger offers firm criticism of aesthetic elitism, which by making music art for art's sake restricts access for a small group of listeners, as well as of pastoral pragmatism, which by turning toward easy and fashionable songs makes music a merchandise on demand and the musical epitome of kitsch,  making the church trivialize the faith. Joseph Ratzinger indicates that the reform of the liturgy introduced by Vatican II aimed at an interior renewal, based on deeper awareness and fuller meeting with God. The music serves this renewal only if it is a real art. Therefore we need to take care about such music because thanks to it the work of revival of the liturgy is still continued.
    Konstytucja o liturgii Sacrosantium concilium zwraca uwagę na skarbiec, jakim jest dziedzictwo muzyczne Kościoła, i zachęca, by otoczyć ten skarbiec należna troską. Wśród klejnotów znajdujących się w tym muzycznym skarbcu Ludu Bożego na pierwszym miejscu znajduje się chorał gregoriański, nazwany przez ojców soborowych własnym śpiewem liturgii rzymskiej. W tym soborowym dokumencie wyrażona została wielka troska Kościoła, by w przestrzeni naszych świątyń nie zabrakło wielkiej muzyki, takiej, która zasługuje na miano sztuki. W ten sposób konstytucja o liturgii wpisuje się w nauczanie Kościoła podkreślające rolę muzyki, które w XX wieku zapoczątkował w swoim motu proprio Inter pastoralis officii sollicitudines wydanym 22 listopada 1903 roku papież Pius X. W tym dokumencie zostały wskazane przymioty muzyki kościelnej, którymi są świętość, powszechność i doskonałość formy. W świetle tego dokumentu te cechy posiada przede wszystkim chorał gregoriański i klasyczna polifonia. W ten sposób możemy dostrzec, jak wielką wagę od początku XX wieku przywiązywano w Kościele do jakości sztuki muzycznej w liturgii. Niestety wciąż daleko nam do tych ideałów. Joseph Ratzinger w wywiadzie, który przeprowadził Vittorio Messori, ze smutkiem zauważa, że miejsce wielkiej sztuki muzycznej zajęły „pioseneczki łatwe i modne”. Stało się tak, by jak zauważa kardynał, liturgię uczynić rzekomo bardziej zrozumiałą i dostępną dla wszystkich. Kardynał dobitnie podkreśla, że przystępność liturgii nie oznacza bezpośredniej zrozumiałości spraw banalnych. Drogą zrozumienia liturgii jest droga intelektualnego i duchowego rozwoju. Nie można pod pozorem uczynienia liturgii bardziej zrozumiałą, również przy pomocy muzyki, doprowadzić do jej banalizacji. Dzieje się tak, gdy pozwalamy na obecność w przestrzeni liturgii banału, jakim są „pioseneczki łatwe i modne”. Diagnoza ówczesnego prefekta Kongregacji Nauki Wiary pozostaje aktualna pomimo upływu 30 lat od jej postawienia. Wciąż zamiast sztuki muzycznej w wielu wspólnotach kościelnych promowane są i wykonywane tylko „pioseneczki łatwe i modne”. Kardynał ostrzega, że Kościół ograniczający się do takiej muzyki popada w nieudolność i staje się nieprzydatny. Odwołując się do Romana Pieśniarza, Benedykt XVI wskazuje na związek żywotności wiary z żywotnością kultury, jaka z wiary się zrodziła. Obumieranie muzycznej kultury Kościoła jawi się w tym świetle jako złowrogi znak agonii wiary w ludzkich sercach. Przypominając historię nawrócenia św. Augustyna, Benedykt XVI zauważa, że jednym z czynników, które skłoniły serce późniejszego biskupa Hippony do przyjęcia wiary, było piękno muzyki rozbrzmiewającej w Mediolanie za czasów św. Ambrożego. Wielka, pełna artyzmu muzyka tym się charakteryzuje, że ma w sobie siłę, która może skłonić człowieka do nawrócenia. Taka muzyka w myśli Ratzingera jest obok świętych również wymowną apologią dziejów Kościoła. Kardynał wskazuje również na pełną dynamizmu siłę, która w pięknie sztuki muzycznej dźwiga człowieka ku Bogu. W swoich wypowiedziach Joseph Ratzinger bardzo często podkreśla kosmiczny wymiar liturgii, którego wyrazem jest Sanctus śpiewane podczas jej sprawowania. Ów kosmiczny wymiar, w którym wychodzimy z naszych mizernych grupek w wielką wspólnotę obejmującą niebo i ziemię, można przypisać jedynie wielkiej artystycznej muzyce, nie zaś „łatwym i modnym pioseneczkom”. Kardynał Ratzinger podejmuje zdecydowaną krytykę tak estetycznego elitaryzmu, który czyniąc muzykę sztuką dla sztuki, ogranicza dostęp do niej dla wąskiego grona słuchaczy, jak i duszpasterskiego pragmatyzmu, który z kolei skłaniając się ku owym „łatwym i modnym pioseneczkom”, czyni muzykę towarem na popyt, muzycznym uosobieniem kiczu, a Kościół prowadzi do banalizacji wiary. Joseph Ratzinger wskazuje, że reforma liturgii dokonana przez Vaticanum II miała na celu jej wewnętrzną odnowę, opierającą się na głębszej świadomości i pełniejszym spotkaniu człowieka z Bogiem. Służy tej odnowie również muzyka, jeśli tylko jest prawdziwą sztuką. Dlatego o taką muzykę wciąż należy się troszczyć, by dzięki niej dzieło odnowy liturgii było kontynuowane.
    Źródło:
    Pro Musica Sacra; 2015, 13
    2083-4039
    Pojawia się w:
    Pro Musica Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Moja droga do sacrum
    Autorzy:
    Łukaszewski, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/669073.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    liturgy
    religious music
    Requiem
    Resurrectio
    sacrum
    symbols
    The Catholic church
    time
    Vesperae pro defunctis
    Via crucis
    importance
    czas
    Kościół katolicki
    liturgia
    muzyka religijna
    symbolika
    znaczenie
    Opis:
    It is my profound conviction that it is better to write music which is “my own” than the one which is just “new”. I have therefore distanced myself from the musical avant‑garde and I have discovered sacred music as my creative path. It includes over a dozen large‑scale vocal‑instrumental works, such as Vesperae pro defunctis, Requiem, Via crucis, Resurrectio, Missa de Maria a Magdala, Magnificat & Nunc dimittis, Miserere, four Symphonies – of Providence, of Love, of Angels and on the Mercy of God, as well as a wide range of a cappella choral compositions. Works exploring the theme of transience (Vesperae pro defunctis, Requiem) and those linked to the spirituality of the Passion and Easter (Via crucis, Resurrectio) constitute other important strands in my output. In order to describe my musical idiom I have coined the term “renewed tonality”, which seems to me to fit the sound material that I employ in my pieces. The article cites the documents of the Catholic Church relating to music, including the texts by Popes Pius X and Pius XII, and the Constitution of the Sacred Liturgy of the Second Vatican Council. In writing sacred music I am trying to follow the Catholic Church’s voice expressed in these documents, for I believe that sacred music should be holy and universal. I also follow the musicologist Bohdan Pociej in invoking the four ways in which composers enter the sphere of the sacrum: religious theme, religious climate, sacred time and sound, and sacred form, all of which find their reflection in my music.
    Wychodzę z założenia, że lepiej pisać muzykę „własną” niż „nową”. Dystansuję się więc od muzycznej awangardy. Odnalazłem swoją drogę w tworzeniu muzyki sakralnej. Zaliczam do niej przede wszystkim kilkanaście dużych form wokalno‑instrumentalnych, takich jak Vesperae pro defunctis, Requiem, Via crucis, Resurrectio, Missa de Maria a Magdala, Magnificat & Nunc dimittis, Miserere oraz cztery symfonie – o Opatrzności, miłości, aniołach i miłosierdziu, a także kilkadziesiąt kompozycji chóralnych a cappella. Ważnymi etapami mojej drogi były dzieła związane z przemijaniem – Vesperae pro defunctis i Requiem, oraz z nurtem duchowości pasyjnej i paschalnej: Via crucis i Resurrectio. Na potrzeby swojego języka muzycznego zaproponowałem pojęcie „tonalność odnowiona”, które dobrze przystaje do materiału dźwiękowego, którym się posługuję w swoich utworach. W artykule przywołuję dokumenty Kościoła katolickiego odnoszące się do muzyki, w tym teksty papieży Piusa X i Piusa XII oraz Konstytucję o liturgii świętej Soboru Watykańskiego II. Komponując muzykę sakralną, staram się podążać za głosem Kościoła katolickiego wyrażonym w tych dokumentach. Uważam bowiem, że muzyka sakralna powinna być święta i powszechna. Za Bohdanem Pociejem przywołuję cztery poziomy wnikania twórców w przestrzeń sacrum, tj.: temat religijny, nastrój religijny, czas i dźwięk sakralny oraz forma sakralna, które można odnieść również do mojej muzyki.
    Źródło:
    Pro Musica Sacra; 2017, 15
    2083-4039
    Pojawia się w:
    Pro Musica Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Muzykalia gidelskie w ujęciu historycznym, dydaktycznym i artystycznym
    Autorzy:
    Kusz, Dawid
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/668957.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    the Monastery of the Dominican Fathers in Gidle
    catalogue of the Gidle musicalia
    18th-c. music manuscripts
    the Gidle band
    solemn liturgy
    Karol Mrowiec
    François Adrien Boieldieu
    Johann Evangelist Brandl
    Klasztor OO. Dominikanów w Gidlach
    katalog muzykaliów gidelskich
    XVIII-wieczne rękopisy muzyczne
    kapela gidelska
    msza uroczysta
    Opis:
    This article concerns archival musical manuscripts which belonged to a musical ensemble active in the Dominican Priory in Gidle (Poland) during the years 1615 to 1915.First, the collection of manuscripts is briefly presented, with special attention to quantity, condition and typology. The oldest preserved compositions from the period 1754 to 1799 are described and their authors identified.In the second part, the article demonstrates how the study of this collection can contribute to knowledge of late Classical and early Romantic music. An analysis of the manuscript Missa solemnis by the French composer François-Adrien Boieldieu serves as a case study. This musical composition has not been listed in catalogues of Boieldieu’s works.The third part of the article focuses on the question of how archival works of music can be adapted for contemporary liturgy and included in the repertoires of choirs and musical ensembles.
    This article concerns archival musical manuscripts which belonged to a musical ensemble active in the Dominican Priory in Gidle (Poland) during the years 1615 to 1915.First, the collection of manuscripts is briefly presented, with special attention to quantity, condition and typology. The oldest preserved compositions from the period 1754 to 1799 are described and their authors identified.In the second part, the article demonstrates how the study of this collection can contribute to knowledge of late Classical and early Romantic music. An analysis of the manuscript Missa solemnis by the French composer François-Adrien Boieldieu serves as a case study. This musical composition has not been listed in catalogues of Boieldieu’s works.The third part of the article focuses on the question of how archival works of music can be adapted for contemporary liturgy and included in the repertoires of choirs and musical ensembles.
    Źródło:
    Pro Musica Sacra; 2013, 11
    2083-4039
    Pojawia się w:
    Pro Musica Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologiczno-estetyczne wyznaczniki sakralności dzieła muzycznego
    Autorzy:
    Bramorski, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/668983.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    music in liturgy
    determinants of sacredness of a music piece
    ars celebrandi
    the aesthetics of theology
    Joseph Ratzinger (Benedict XVI)
    muzyka w liturgii
    wyznaczniki sakralności dziela muzycznego
    estetyka teologiczna
    Joseph Ratzinger (Benedykt XVI)
    Opis:
    In the face of great music, a human being rises in the attitude of contemplative admiration, feeling the border of everyday life is crossed and the land of transcendental beauty entered. Joseph Ratzinger ‒ Benedict XVI is an experienced guide on this way. Recollecting the ancient concept harmonia mundi, he outlined with impressive momentum the cosmic character of church music, in which heaven joins the earth, and the singing of angels with the singing of people so as to admire God the Creator in one ”new song”. Referring to the ancient logos theory, card. J. Ratzinger presented it as the expression of human longing for the possibility of a dialogue with the Absolute. The eternal Logos receives the face of a human being full of love in Jesus Christ. Christ sends the Holy Spirit, to lead the christian to discover the excellence of Divine Beauty reflecting itself in music. The Holy Spirit makes this beauty express itself in the life of the Church being the Mystical Body of Christ. Participating in the beauty of Divine life becomes possible thanks to liturgy, in which ”the new song” of the Poeple of God pilgrimaging to the eternal home in heaven, resounds continually. The above aspects indicate the basic theological and esthetic determinants of the musical work as sacral.
    In the face of great music, a human being rises in the attitude of contemplative admiration, feeling the border of everyday life is crossed and the land of transcendental beauty entered. Joseph Ratzinger ‒ Benedict XVI is an experienced guide on this way. Recollecting the ancient concept harmonia mundi, he outlined with impressive momentum the cosmic character of church music, in which heaven joins the earth, and the singing of angels with the singing of people so as to admire God the Creator in one ”new song”. Referring to the ancient logos theory, card. J. Ratzinger presented it as the expression of human longing for the possibility of a dialogue with the Absolute. The eternal Logos receives the face of a human being full of love in Jesus Christ. Christ sends the Holy Spirit, to lead the christian to discover the excellence of Divine Beauty reflecting itself in music. The Holy Spirit makes this beauty express itself in the life of the Church being the Mystical Body of Christ. Participating in the beauty of Divine life becomes possible thanks to liturgy, in which ”the new song” of the Poeple of God pilgrimaging to the eternal home in heaven, resounds continually. The above aspects indicate the basic theological and esthetic determinants of the musical work as sacral.
    Źródło:
    Pro Musica Sacra; 2013, 11
    2083-4039
    Pojawia się w:
    Pro Musica Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies