Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "architektura mieszkaniowa" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Czy domy muszą być już zawsze krzywe?
Do houses have to be evermore curved?
Autorzy:
Kozłowski, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/97141.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki. Wydział Architektury. Instytut Projektowania Architektonicznego. Zakład Architektury Mieszkaniowej i Kompozycji Architektonicznej
Tematy:
rozbicie formy
architektura mieszkaniowa
awangarda
breakdown of form
architecture
housing
avant-garde
Opis:
W rozdziale starano się przedstawić przyczynę zainteresowania współczesnego widza sztuką – architekturą awangardową. Dla twórców taka sytuacja musi być szalenie stresująca. Tworzenie „nowego” wiązało się zawsze z brakiem zrozumienia ze strony masowego odbiorcy. Dziś architektura linii krzywych zrywająca z geometrią euklidesową i kątem prostym staje się powszechnością. Cała twórczość odrywa się radykalnie od zapamiętanych przyzwyczajeń. Kanony w sztuce i modularność w architekturze stają się przeżytkami. Pogoń za nowością doprowadziła do upadku ruchów awangardowych i stworzenia kategorii „ikony” architektonicznej niezwiązanej z jakimś stylem czy funkcją. „Kanonami współczesności” mogą być te budynki, które uzyskały stosowny status. Czynią to nie przez zastosowany materiał, jak bywało wcześniej z projektami Le Corbusiera (i beton), lecz niespotykany wcześniej (może niemożliwy do wyobrażenia) kształt. Coophimmelblau tworzy Pavilion 21 MINI Opera Space, bo chyba nie buduje, nadając mu ostry, kłujący kształt. Takie też stają się współczesne domy, trudne do narysowania i do opisania, lecz łatwe do zapamiętania. Niestety także coraz łatwiejsze do zaakceptowania przez użytkownika i postronnego obserwatora, którzy znudzili się już prostotą i zwyczajnością.
An attempt has been made to present the reason for the contemporary audience’s interest in art – avant-garde architecture. Such a situation must be extremely stressful for the creators. Creating the “new” had always been associated with a lack of understanding on the part of a mass audience. Today, the architecture of curved lines, breaking with Euclidean geometry and right angle, is becoming commonplace. The whole creative work is getting radically detached from memorised habits. Canons in art and modularity in architecture are becoming obsolete. The pursuit of novelty has led to the demise of avant-garde movements and the creation of the category of “icon” of architecture unrelated to some style or function. The buildings that have earned the appropriate status can be the “canons of contemporary times”. They do not do it by the applied material as it used to be in the case of Le Corbusier’s designs (and concrete), but by the unprecedented (perhaps unimaginable) shape. Coop Himmelblau creates rather than builds Pavilion 21 MINI Opera Space, giving it a sharp, tapering shape. And so are the contemporary houses, difficult to draw and describe, but easy to remember. Unfortunately, they are also becoming more and more acceptable for the user and an outside observer who have already got bored with the simplicity and ordinariness.
Źródło:
Pretekst; 2017, 7; 79-84
2449-5247
Pojawia się w:
Pretekst
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Racjonalne włoskie wnętrza
Rational Italian Interiors
Autorzy:
Martinelli, Patrizio M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/97163.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki. Wydział Architektury. Instytut Projektowania Architektonicznego. Zakład Architektury Mieszkaniowej i Kompozycji Architektonicznej
Tematy:
Włochy
racjonalność
wnętrze
projektowanie wnętrz
dom
architektura mieszkaniowa
mieszkalnictwo publiczne
Italy
rational
interior
interior design
house
housing
public housing
Opis:
Niniejszy esej poświęcony jest pogłębionej refleksji i badaniom dotyczącym wewnętrznej przestrzeni domu i jej cechom, które prowadzone były we Włoszech między końcem lat dwudziestych a końcem lat czterdziestych. Poprzez wystawy, publikacje i kilka realizacji, włoscy architekci zajmowali się zagadnieniem przestrzeni domowej i jej różnymi aspektami: kompozycyjnymi, technicznymi, ekonomicznymi, społecznymi. Stało się to możliwe dzięki wizji związanej z międzynarodowym kontekstem, ale także za pośrednictwem takich architektów i uczonych jak Gio Ponti, Franco Albini, BBPR, Diotallevi i Marescotti, i ich swoistej włoskiej interpretacji tematu „domu człowieka” / „domu dla ludzi”.
The essays focuses on how, between the end of the Twenties and the end of the Forties, in Italy there has been a deep reflection and investigation about the interior space of the house, and its qualities. Through exhibitions, publications, and some realizations, the Italian architects dealt with the issue of the domestic space and its different aspects: compositional, technical, economic, social. That happened thanks to a vision related to the international scenario, but also, thanks to architects and scholars such as Gio Ponti, Franco Albini, BBPR, Diotallevi and Marescotti, with a peculiar Italian interpretation of the “house of man”/”house for people” topic.
Źródło:
Pretekst; 2019, 9; 32-38
2449-5247
Pojawia się w:
Pretekst
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mój dom w domu?
My home in a house
Autorzy:
Kucza-Kuczyński, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/97045.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki. Wydział Architektury. Instytut Projektowania Architektonicznego. Zakład Architektury Mieszkaniowej i Kompozycji Architektonicznej
Tematy:
śródmieście
modernizacja
kolonia mieszkaniowa
wspólnota
„architektura szczęścia"
downtown
modernization
housing estate
community
"architecture of happiness"
Opis:
Opowieść o własnym Domu w śródmiejskim warszawskim domu wielorodzinnym na Hożej zaczęła się w 1973 roku. Od nierealnych i dlatego medialnych wizji studialnych zatytułowanych „Skansen – Centrum”, przez założenie solidarnościowej spółdzielni mieszkaniowej pracowników Politechniki Warszawskiej w 1985 roku. Projekt wykonany został w pracowni na Wydziale Architektury i doprowadził do budowy kolonii mieszkaniowej w zwartej zabudowie śródmiejskiej ze 180 indywidualnie projektowanymi mieszkaniami, 4 zielonymi, pieszymi dziedzińcami i podziemnym parkingiem dla 150 samochodów. Od 1990 roku mieszkamy w prawdziwej, koleżeńskiej wspólnocie, a okolica wokół odżyła dziesiątkami restauracji i kawiarni. Jest tak, jak było w mojej wizji z 1973 roku. Motto z Bottona okazało się realne.
The story about my own Home in a downtown multifamily residential (building) in Warsaw began at Hoża street in 1973. At first there were unrealistic and therefore media-based study visions, titled “Open-air museum – Centre”, subsequently in 1985 a (solidarity) housing cooperative was established by the employees of Warsaw University of Technology, a project which was completed within the studio of the Faculty of Architecture, and finally it all ended up in a housing estate in a compact downtown (housing) development with 180 individually designed apartments, 4 green, pedestrian courtyards and an underground parking for 150 cars. From 1990 we have lived in a real, friendly community, whereas the neighbourhood revived thanks to tens of restaurants and cafes. The situation now seems similar to that of my vision from 1973. Botton’s motto turned to be real.
Źródło:
Pretekst; 2017, 7; 40-42
2449-5247
Pojawia się w:
Pretekst
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies