Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Materialism" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 16
Tytuł:
Left Hegelian Variations: on the Matter of Revolution in Marx. Bloch and Althusser
Wariacje młodoheglowskie. O rewolucyjnej materii w myśli Marksa, Blocha i Althussera
Autorzy:
Goldman, Loren
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1009524.pdf
Data publikacji:
2020-03-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Ernst Bloch
Marx
Althusser
Feuerbach
Materialism
Left Hegelianism
Aleatory Materialism
Opis:
Although Ernst Bloch is often understood as an abstract, aesthetic philosopher of hope, his doctrine of concrete utopia is underpinned by an idiosyncratic, vital materialist ontology. Against many of Bloch’s critics, this article explains and defends his materialism as compatible with Marx’s project. It first situates the early Marx’s materialism in the generally Left Hegelian and more specifically Feuerbachian context of articulating a concrete account of human agency and social emancipation within a naturalistic framework. Two subsequent sections offer Bloch’s “Left Aristotelian” approach to matter and the later Louis Althusser’s “aleatory” materialism, respectively, as radical and tactically different variations on this theme.
Chociaż Ernsta Blocha uważa się często za filozofa abstrakcyjnej i estetycznie pojmowanej nadziei, jego koncepcja konkretnej utopii opiera się na oryginalnej,żywiołowej i materialistycznej ontologii. Wbrew licznym krytykom, artykuł ten wyjaśnia i broni materializm Blocha jako ostatecznie zgodny z projektem Marksowskim. W pierwszej części artykułu materializm Marksa zostaje osadzony w kontekście Lewicy Heglowskiej, a w szczególności Feuerbachowskiego konkretnego ujęcia ludzkiej sprawczości i społecznej emancypacji w naturalistycznych ramach. Dwie kolejne części przedstawiają „Lewicowo-Arystotelejską” koncepcję materii oraz „materializm spotkania” Louisa Althussera jako radykalne, choć taktycznie odmienne wariacje na ten temat.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2020, 35, 1; 51-74
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Textualism, Materialism, Immersion, Interpretation
Autorzy:
Uniłowski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1009159.pdf
Data publikacji:
2019-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
textualism
materialism
immersion
interpretation
utopia
Opis:
Krzysztof Uniłowski passed away earlier this December. For the last twenty years, he has been crucial to Polish literary studies. Writing on a broad range of topics – from reviews of contemporary Polish novels to essays on the idea of modernity, from class-oriented analyses of sci-fi books and TV shows to comments on the politics and ethics of literary criticism – he developed an impressive and highly unique critical perspective, or indeed: a unique language of criticism, one that has managed and will undoubtedly still manage to inspire countless critics of all generations. Throughout his work, Uniłowski drew heavily on historical materialism, constantly balancing his instinctive focus on the political – and, specifically, on class – with his equally instinctive conviction as to the irreplaceability of literary form. While we might not have agreed on every single issue – as is always the case on the Left – we in “Praktyka Teoretyczna” are proud to have called him not just an inspiration, but a comrade. Uniłowski passed away while putting finishing touches to the essay we’re presenting below. Unfortunately, he never managed to send us the finished abstract/summary for this article, so it falls to us to try and summarise its main theses. Krzysztof Uniłowski passed away earlier this December. For the last twenty years, he has been crucial to Polish literary studies. Writing on a broad range of topics – from reviews of contemporary Polish novels to essays on the idea of modernity, from class-oriented analyses of sci-fi books and TV shows to comments on the politics and ethics of literary criticism – he developed an impressive and highly unique critical perspective, or indeed: a unique language of criticism, one that has managed and will undoubtedly still manage to inspire countless critics of all generations. Throughout his work, Uniłowski drew heavily on historical materialism, constantly balancing his instinctive focus on the political – and, specifically, on class – with his equally instinctive conviction as to the irreplaceability of literary form. While we might not have agreed on every single issue – as is always the case on the Left – we in “Praktyka Teoretyczna” are proud to have called him not just an inspiration, but a comrade. Uniłowski passed away while putting finishing touches to the essay we’re presenting below. Unfortunately, he never managed to send us the finished abstract/summary for this article, so it falls to us to try and summarise its main theses.Krzysztof Uniłowski passed away earlier this December. For the last twenty years, he has been crucial to Polish literary studies. Writing on a broad range of topics – from reviews of contemporary Polish novels to essays on the idea of modernity, from class-oriented analyses of sci-fi books and TV shows to comments on the politics and ethics of literary criticism – he developed an impressive and highly unique critical perspective, or indeed: a unique language of criticism, one that has managed and will undoubtedly still manage to inspire countless critics of all generations. Throughout his work, Uniłowski drew heavily on historical materialism, constantly balancing his instinctive focus on the political – and, specifically, on class – with his equally instinctive conviction as to the irreplaceability of literary form. While we might not have agreed on every single issue – as is always the case on the Left– we in “Praktyka Teoretyczna” are proud to have called him not just an inspiration, but a comrade. Uniłowski passed away while putting finishing touches to the essay we’re presenting below. Unfortunately, he never managed to send us the finished abstract/summary for this article, so it falls to us to try and summarise its main theses. The issues raised in this erudite and formally complex piece include such fundamental questions as: in what sense do the fictional worlds resemble the non-fictional one, and how do we inhabit them? What’s the relationship between immersion and interpretation? What real-life figures can help us imagine or visualise our intimate yet inherently social relationship with the fictional (are we guests, dwellers, passersby...)? Uniłowski looks for answers in contemporary Marxist criticism (Eagleton, Jameson, Berardi), sci-fi and fantasy writing (Lem, Sapkowski, Martin), as well as modern continental philosophy (Gadamer, Heidegger) and – in the last part of the essay – contemporary game studies. We’re happy to be able to present Uniłowski’s piece in two versions, the original Polish as well as its English translation (by Jakob Ziguras). In order to preserve the unmistakable flow of Uniłowski’s thought in English, small changes were introduced – with the author’s full approval – in the English version. We trust that our Polish-speaking readers will fin the comparison of the two versions interesting and instructive, as they seem to give a unique insight into Uniłowski’s writing process.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2019, 34, 4; 13-31
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Demokryt i zasada nieokreśloności
Democritus and the Principle of Indetermination
Autorzy:
Skalski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1012524.pdf
Data publikacji:
2016-09-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
atomism
Lacanism
materialism
ontology
atomizm
lacanizm
materializm
ontologia
Opis:
Tekst referuje interpretację demokrytejskiego atomizmu, przedstawioną w książce francusko-niemieckiego filozofa Heinza Wismanna, Les Avatars du vide. Interpretacja ta odegrała w ostatnich latach ważną rolę dla filozofii lacanowskiej, odkąd posłużyła Barbarze Cassin do obrony jej tezy o radykalnie nie-arystotelejskim charakterze teorii Lacana. W ślad za Cassin podążyli przedstawiciele „grupy słoweńskiej”, wykorzystując nowe odczytanie Demokryta do modyfikacji własnej teorii.
This article enters into dialog with Heinz Wismann’s interpretation of the Democritean atomism presented in the book Les Avatars du Vide. Ever since Barbara Cassin referred to Wismann’s work to defend her thesis of the radically non-Aristotelian character of Lacan’s thought, Wismann’s interpretation began to play a vital role in understanding Lacanian philosophy. Cassin has been followed by members of the “Slovenian group,” who used a new reading of Democritus to modify their theory.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2016, 21, 3; 196-209
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dokąd zmierza materializm? Althusser/Darwin
Whither Materialism? Althusser/Darwin
Autorzy:
Malabou, Catherine
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1009494.pdf
Data publikacji:
2018-10-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
materialism
Darwin
Althusser
social selection
plasticity
form
materializm
dobór społeczny
plastyczność
forma
Opis:
Autorka wykorzystuje Althusserowską koncepcję materializmu spotkania do rewizji darwinizmu oraz przemyślenia relacji między doborem w przestrzeni naturalnej i społecznej. W potocznym rozumieniu dobór społeczny zwany też społecznym darwinizmem opiera się na wyobrażeniu o rzeczywistości międzyludzkiej jako przestrzeni ciągłej walki i rywalizacji. W istocie nie ma on nic wspólnego z naturą, argumentuje Malabou, to samoutwierdzający się mechanizm władzy, który dyscyplinuje i eliminuje możliwość zaistnienia różnicy w systemie. Ta klisza pomija przygodność i ateleologiczny charakter doboru oraz „stan plastyczny” organizmów w teorii Darwina. Właśnie owych plastyczności i przygodności brakuje nam dziś w rzeczywistości społecznej.
The author uses Althusser's materialism of the encounter to rethink Darwinism and the relation between natural and social selection. According to popular misinterpretation, social selection, or social Darwinism, implies constant fighting and competition as a foundation of society. Malabou argues that social selection (mis)understood that way is rather a disciplinary mechanism, preventing the emanation of difference within a system. This cliché ignores the ateological and contingent character of selection as well as the "plastic condition" of organisms in Darwin's theory, which we miss in contemporary social reality.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2018, 28, 2; 16-29
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podziemny nurt materializmu spotkania
The Underground Current of the Materialism of the Encounter
Autorzy:
Althusser, Louis
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1012405.pdf
Data publikacji:
2016-03-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
atomism
clinamen
contingency
materialism
Marx
Heidegger
Machiavelli
Spinoza
Hobbes
Rousseau
atomizm
materializm
przygodność
Marks
Opis:
W prezentowanym poniżej fragmencie Podziemnego nurtu materializmu spotkania Louis Althusser kreśli zarysy filozoficznej trajektorii określanej mianem „materializmu spotkania”. Charakterystyczną cechą proponowanego tutaj ujęcia jest nacisk na przygodność konstelacji organizującej warunki możliwości wydarzenia i jego trwania. Tekst stawia sobie za cel krytykę tradycji filozoficznej ujmującej materializm jako negatyw idealizmu, powielający jego strukturę i logikę myślenia; zaczyna się od analizy filozoficznych implikacji epikurejskiego atomizmu, by następnie przejść do omówienia motywu próżni i przygodności powtarzającego się u autorów takich jak Machiavelli, Spinoza, Rousseau, Marks czy Heidegger. Podziemny nurt materializmu spotkania został opublikowany pośmiertnie, w oparciu o materiały mające stać się podstawą nieukończonej książki. Tłumaczenie ukazało się dzięki uprzejmości l'Institut Mémoires de l'édition contemporaine (IMEC).
The fragment of The Underground Current of the Materialism of the Encounter presented below offers a draft of philosophical trajectory named „Materialism of encounter” or „aleatory materialism”. Its characteristic feature is the focus on contingency of preliminary constellation that organizes the very possibility of an event and its duration. he text takes as its goal the critique of the philosophical tradition that sees in materialism merely a negative of idealism that duplicates its structure and logic. The text starts with an analysis of philosophical consequences of Epicurean atomism and moves towards the discussion of a recurrent theme of void and contingency of the origin appearing in the works of such authors as Machiavelli, Spinoza, Rousseau, Marx or Heidegger. The Underground Current of the Materialism of the Encounter was published posthumously, and is based on materials that were supposed to become a basis of an unfinished book by Louis Althusser. The translation was possible thanks to courtesy of l’Institut Mémoires de l’édition contemporaine (IMEC).
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2016, 19, 1; 37-62
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyskurs jako praxis. Archeologia wiedzy jako teoria materializmu performatywnego
Discourse as praxis. Archaeology of knowledge as a theory of performative materialism.
Autorzy:
Błesznowski, Bartłomiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1012873.pdf
Data publikacji:
2016-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
archaeology of knowledge
discourse
psychoanalysis
subject
materialism
Lacan
Foucault
archeologia wiedzy
dyskurs
psychoanaliza
podmiot
materializm
Opis:
Główną stawką artykułu jest ontologiczny status pojęciowości związanej z archeologią wiedzy Michela Foucaulta w kontekście „aporetycznego” źródła jego inspiracji, jakim były niewątpliwie strukturalizm i psychoanaliza lacanowska. Jeśli naczelne pojęcie Foucaulta – dyskurs – zasadza się na społeczno-historycznej trwałości wypowiedzi odniesionych do tych samych reguł formacyjnych, formacja dyskursu zaś stanowi pole, w ramach którego wypowiedzi powiązane są ze sobą i ustabilizowane w swym rozproszeniu, pytaniem, które winniśmy zadać, jest kwestia „materialności” tychże wypowiedzi, a co za tym idzie materialny mechanizm transformacji nie tyle dyskursu, ile reguł jego wyłaniania, konstytutywna zasada nieciągłości. Jak pisał Gilles Deleuze: „teraźniejszość jest rzutem, kośćmi […] za jednym zamachem rzucane są kości i reguły”. Dyskurs jest więc nie tyle zbiorem mniej lub bardziej ustrukturyzowanych reguł, ile raczej zbiorem praktyk, dzięki którym dokonuje się akt performatywny; podmioty (indywidualne czy zbiorowe) nie mają więc stałej, ustrukturyzowanej tożsamości w ramach dyskursu, ale stanowią bezustannie ponawianą kwestię, wynik praktyk upodmiotowienia, które do tego same mają własną historię. Reprodukcja dyskursu stanowi sedno metody Foucaulta (także po okresie „archeologicznym”), ta zaś prowadzić nas może w kierunku sformułowania koncepcji swoistej „polityki ekstradyskursywnej”.
The principal theme of the article is the ontological status of Michel Foucault's archaeology of knowledge, with reference to “aporetic” source of its inspiration, which was undoubtedly structuralism and lacanian psychoanalysis. If Foucault's main notion – discourse, is based on the socio-historical permanence of statements related to the same formation rules, discourse formation is the field where the statements are linked and stabilized in their division. The major issue is the materiality of these statements, and consequently the material transformation rules of discourse emergence, the constitutive principle of discontinuity. As Gilles Deleuze wrote: “The present is a roll the dice [...] in one go, bones and rules are rolling”. The discourse is not just a collection of more or less structured rules, but rather a set of practices that perform an act; subjects (individual or collective) therefore do not have a permanent, structured identity within the discourse, but rather represent a constant change and the result of empowerment practices which have their own history. Reproduction of discourse is at the core of Foucault’s method (also after the “archaeological” period), which could lead us to formulate a concept of “extradiscursive politics”.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2016, 22, 4; 45-87
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Materialism As Intentionalism: on the Possibility of a „New Materialist” Literary Criticism
Materializm jako intencjonalizm. O możliwości „nowomaterialistycznej” krytyki literackiej
Autorzy:
Kaczmarski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1009132.pdf
Data publikacji:
2019-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
materialism
idealism
intentionalism
Marxism
literary criticism
base
superstructure
materializm
idealizm
intencjonalizm
marksizm
krytyka literacka
baza
nadbudowa
Opis:
In this article, I draw on the work of authors associated with New Materialism(s) and the material turn, in order to examine and compare various ways of developing a „new materialist” literary criticism/literary theory. I then set these projects against a more traditional historical materialist perspective, as exemplified for instance by Fredric Jameson, in order to point out some fundamental differences between literary criticism focused on the imagined „true” materiality of the text and one that chooses to emphasise instead the inherent materiality of the work of literature as such (on all its levels). Here, the oft-discussed Marxist distinction between the base and the superstructure provides a good example of how these two approaches, though ostensibly similar, may in fact represent two very different, even contradictory schools of thought and criticism. My goal is not to criticise new materialists for not maintaining some imagined Marxist dogma, but rather, to point out how a nominal attachment to the materiality of text, when combined with a desire to invent a new method of reading, may result in a point of view that, even on its own terms, cannot be seen as materialist. Drawing on Fredric Jameson’s remarks on materialist criticism as a work of „demystification and de-idealisation” rather than a „positive” method, I then refer to the work of Walter Benn Michaels as an example of „negative” materialist criticism that, instead of providing us with a new way of „doing interpretation”, allows us to de-idealize the way we discuss literature.
W artykule opieram się na pracach autorek i autorów związanych z tzw. „nowymi materializmami”/zwrotem materialistycznym, by odłowić z nich i porównać różne sposoby myślenia o „nowomaterialistycznej” krytyce literackiej/teorii literatury. Zestawiam następnie te projekty z bardziej tradycyjną perspektywą historyczno-materialistyczną - proponowaną choćby przez Fredrica Jamesona - żeby wskazać pewne zasadnicze różnice między takim podejściem do krytyki, które skupia się na tym, co w tekście rzekomo „prawdziwie” materialne, a krytyką podkreślającą zamiast tego materialny wymiar dzieła literackiego w ogóle (na każdym jego poziomie). Znana, często omawiana marksistowska opozycja między bazą i nadbudową pozwala wskazać jak owe dwa podejścia, pozornie zbieżne czy podobne, mogą w rzeczywistości reprezentować bardzo rózne, sprzeczne wręcz szkoły myślenia i krytyki. Moim celem nie jest przy tym krytykowanie nowych materialistów za nieumiejętność podtrzymania jakichś marksistowskich domgatów - chce raczej wskazać, że nominalne przywiązanie do materialności tekstu, połączone z pragnieniem stworzenia nowej metody lekturowej, prowadzić może do ustanowienia takiej perspektywy, która nawet na własnych zasadach nie jest w żaden sposób „materialistyczna”. Opierając się na uwagach Fredrica Jamesona o krytyce materialistycznej jako pracy „demistyfikacji i deidealizacji” raczej niż „pozytywnej” metodzie, przywołuję następnie prace Waltera Benna Michaelsa - jego projekt wydaje mi się przykładem takiej „negatywnej” krytyki materialistycznej, która, zamiast dostarczać nam nowych sposobów „uprawiania” interpretacji, pozwala raczej zwalczać przejawy idealizmu w myśleniu o literaturze.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2019, 34, 4
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Walter Benjamin i rozstrajanie nawyków historyka
Walter Benjamin and the Disruption of Historian’s Habits
Autorzy:
Farge, Arlette
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1012954.pdf
Data publikacji:
2017-03-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
historical method
historical materialism
peopleʼs history
Michel Foucault
Michel de Certeau
materializm historyczny
metoda historyczna
historia ludowa
Opis:
Esej stanowi próbę naszkicowania metody historycznej budowanej w oparciu o późne pisma Waltera Benjamina. Arlette Farge przekonuje, że w Pasażach, pracy o Leskowie i w O pojęciu historii niemieckiemu filozofowi udało się przedstawić nowy sposób myślenia o historii, dający szanse na dotarcie nie tylko do suchych faktów, ale do konkretnych doświadczeń, przeżywanych emocji, pragnień, snutych marzeń. Jak przekonuje Farge, przy użyciu podobnej metody swoje badania mieli prowadzić między innymi Michel Foucault oraz Michel de Certeau.
This essay attempts to outline a historical method developed from the late writings of Walter Benjamin. Arlette Farge argues that in Passagenwerk, the work about Leskov and in On the Concept of History, the German philosopher succeeded in portraying a new way of thinking about history. This was an approach that offered the historian access not only to facts but also to particular experiences, felt emotions, desires or dreams. As Farge posits, Michel Foucault and Michel de Certeau, among others, conducted their studies using a similar method.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2017, 23, 1; 16-23
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dermografie: poetyka relacji. Wokół związków materii i języka w poezji Joanny Mueller
Dermographies: poetics of relations. Between language and matter in Joanna Mueller’s poetry
Autorzy:
Szopa, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1016191.pdf
Data publikacji:
2013-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
skin
new materialism
posthumanism
onto-epistemologia
intra-action
trans-action
skóra
nowy materializm
posthumanizm
intra-akcja
transakcja
Opis:
Skóra, będąc zewnętrzną powłoką ciała, jest do tej pory niespożytkowanym aspektem w badaniach posthumanistycznych. O ile nieoceniona rozprawa Frantza Fanona o znaczącym tytule Black Skin, White Masks zredefiniowała znaczenie, jakie kryje się w myśleniu o skórze w kontekście rasy, o tyle do tej pory nie skupiano się na potencjale skórnej metaforyki. Sara Ahmed i Jackie Stacey pokazują,ż e „polityka gruboskórności” (ang. skin-tight politics),polegająca na wyznaczaniu granic ciała i płci, doprowadza do odrzucenia relacji z innością i odmiennością i podtrzymuje binarny porządek. Tworząc koncepcję „myślenia poprzez skórę”, badaczki postulują zmianę postrzegania „normatywnych”wizji cielesności. Wychodząc od propozycji Ahmed i Stacey, traktuję skórę jako metaforę zmian w obrębie myśli filozoficznej, która skutecznie wyrugowała materialność z własnego obszaru. Będą zatem Dermografie projektem łączącym zagadnienia materializmu feministycznego z neolingwistyczną poezją Joanny Mueller, który dąży do nowej wizji filozofii rozumianej przez Luce Irigaray jako dyskurs miłości.
Skin, the external boundary of the human body, has been up to now an undiscovered field in posthuman studies. Even though the brilliant work of Frantz Fanon, Black Skin, White Masks, redefined the meaning of skin in the context of race, never has anybody truly used the potential of metaphors connected to skin. SaraAhmed and Jackie Stacey demonstrate that skin-tight politics (which is focused onsetting the boundaries of body and gender) leads to a denial of the relationship without her ness and upholds binary traditions. By creating the conception of ‘Thinking through skin’, the researchers call for a shift in the perception of normative visions of corporality. Based on that idea, I treat skin as a metaphor of the changes within philosophical thought which caused the materiality to cease to be from its own area. Demographies will therefore be an intersectional project which combines feminist materialism with Joanna Mueller’s neolinguistic poetry which aspires to create a new philosophy, understood by Lucie Irigaray as the discourse of touching love.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2013, 10, 4; 137-160
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przygodność i konieczność w komunistycznej kosmologii Ewalda Iljenkowa. Tłum. Karolina Grzegorczyk
Contingency and Necessity in Evald Ilyenkov’s Communist Cosmology. Transl. Karolina Grzegorczyk
Autorzy:
Penzin, Alexei
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/15600438.pdf
Data publikacji:
2021-10-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Evald Ilyenkov
Spinoza
Dialectical Materialism
Cosmology
Friedrich Engels
Soviet Marxism
Ewald Iljenkow
materializm dialektyczny
kosmologia
Fryderyk Engels
radziecki marksizm
Opis:
Artykuł ukazuje aktualność Kosmologii ducha, autorstwa niezwykłego radzieckiego filozofa Ewalda Iljenkowa, a także bada jej historyczny i intelektualny kontekst. Ten niewielki traktat został napisany w pierwszej połowie lat pięćdziesiątych ale opublikowany dopiero po śmierci autora w latach osiemdziesiątych, ponieważ był zbyt heretycki aby wydać go za jego życia. Heretycki z powodu swojego zadziwiającego spekulatywnego popędu. Odwołując się do fizycznej idei „śmierci cieplnej wszechświata” oraz do dialektyki materialistycznej i spinozjańskiego pojęcia atrybutu  Iljenkow twierdzi, że myśl jest koniecznym atrybutem materii, ponieważ może powstrzymać entropię cieplną wszechświata. Tekst wykorzystuje idee kosmologii Iljenkowa w celu krytyki współczesnych nurtów filozofii „spekulatywnej”.
The article argues for contemporary relevance of "Cosmology of the Spirit" by the outstanding Soviet philosopher Evald Ilyenkov, and explores its historical and intellectual contexts. This short treatise was written in the first half of the 1950s, but only published posthumously in the 1980s as it was too heretical to be published in the author’s lifetime. The text was heretical because of its enormous speculative drive. Addressing the physicist idea of the “entropic death of the universe” and using a combination of materialist dialectics and Spinoza’s concept of attribute, Ilyenkov claimed that thought is a necessary attribute of matter as it is able to prevent the terminal entropy of the universe. The paper uses the ideas of Ilyenkov’s cosmology in order to critically address contemporary currents of “speculative” philosophy.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2021, 41, 3; 49-69
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Alternowoczesność: genealogie komunizmu w trylogii Hardta i Negriego
Altermodernity: genealogies of communism in Hardt and Negri’s trilogy
Autorzy:
Janik, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1012237.pdf
Data publikacji:
2011-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
immanencja
komunizm
Kant
dobro wspólne
wielość
ontologia
polityka
Negri/Hardt
materializm
konstytucja
communism
immanence
common
multitude
ontology
politics
materialism
constitution
Opis:
Poniższy tekst ma na celu prezentację wspólnej pracy Negriego i Hardta w szerszej perspektywie, jako próbę ustanowienia nowego modelu polityki, przekraczającego projekt nowoczesności, a jednocześnie zachowującego jego krytyczny potencjał. Hardt i Negri proponują ontologizację polityki jako alternatywę dla transcendentalnej struktury zapośredniczenia. Za sprawą tego gestu wprowadzają oni ponownie do politycznego dyskursu pojęcie komunizmu, rozumianego nie jako normatywnie ujmowane zadanie, lecz jako proces rozgrywający się w ramach materialnie ujmowanych stosunków społecznych.
The following essay attempts to present Negri’s and Hardt’s work in broad historical perspective as an effort to establish new model of politics, which surpasses the project of modernity, maintaining at the same time its critical potential. Hardt and Negri propose the ontologization of politics as an alternative for transcendental structure of mediation. By this gesture they reintroduce to the political discourse the notion of communism understood not as a kind of normative task, but as a process taking place in materially comprehended social relations.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2011, 4; 33-43
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Walter Benjamin i metodologia antropologicznego materializmu. Krzesanie dialektycznych iskier na metalowej głowie Ernsta Thälmanna
Walter Benjamin and the Methodology of Anthropological Materialism: Striking Dialectical Sparks from Ernst Thälmann’s Bronze Head
Autorzy:
Kusiak, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1015926.pdf
Data publikacji:
2013-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Walter Benjamin
anthropological materialism
dialectics
dialectical image
city
collective memory
messianism
materializm antropologiczny
obraz dialektyczny
miasto
pomnik
pamięć
dialektyka
Ernst Thälmann
mesjanizm
Opis:
I w swojej metodologii i w polityce Walter Benjamin pozostaje wierny zasadzie by postępować “zawsze radykalnie, nigdy konsekwentnie”. Dlatego dla współczesnych badaczy/ek miasta zainspirowanych jego dziełem największym wyzwaniem jest operacjonalizacja jego materialistycznej metodologii. Materializm antropologiczny Benjamina przekracza granice dyscyplin naukowych, mieszcząc się – wedle określenia T.W. Adorno – “na granicy magii i pozytywizmu”. Punktem przejścia jednego w drugie jest obraz dialektyczny. Aby dojść do tego punktu, Benjamin przeprowadza serię eksperymentów percepcyjnych i analitycznych, które można potraktować jako swoiste etiudy dialektyczne, „ćwiczenia w patrzeniu”. Artykuł wyodrębnia takie techniki z pism Benjamina, wskazuje na ich filozoficzne podłoże oraz testuje je poprzez badanie współczesnego przykładu. Jest nim ogromny berliński pomnik komunisty Ernsta Thälmanna, na zmianę brudzony przez graficiarzy i czyszczony przez lewicowy kolektyw.
In his methodology as well as his political thought Benjamin remains faithful to the principle to proceed “always radically, never consistently”. Therefore, the greatest challenge for a contemporary city researcher inspired by Benjamin is to operationalise his materialist methodology. Benjamin’s anthropological materialism cannot be reached within the fixed limits of any discipline, but rather places itself“on the crossroads of magic and positivism” (Adorno); the dialectical image is nota tool of his methodology but its culminating point where positivism turns to magic.To reach this point, Benjamin conducts perceptive and analytical experiments that can be treated as dialectical études, exercises in seeing. The paper examines some of these techniques, exploring their philosophical context and testing them on a contemporary example: the Ernst-Thälmann-Monument in Berlin.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2013, 8, 2; 309-332
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ateologia wielości. Katechon, pompa próżniowa i biopolityka
Atheology of multitude. Katechon, air pump and biopolitics
Autorzy:
Pospiszyl, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1015931.pdf
Data publikacji:
2013-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Materialism
biopolitics
theology
operaismo
multitude
katechon
vacuum
love
Spinoza
Hobbes
Boyle
Negri
Hardt
Virno
Schmitt
Latour
Agamben
Materializm
biopolityka
teologia
wielość
próżnia
miłość
Opis:
Tekst stanowi próbę historyczno-materialistycznej analizy pojęć teologicznych, politycznych i naukowych (na przykład katechon, wielość czy próżnia). Takie badania, szczegółowo przeprowadzone na toczonych u progu nowoczesności dyskusjach między Spinozą, Hobbesem a także Boylem, mają pokazać kluczowe i brzemienne w konsekwencje teoretyczne rozstrzygnięcia. Pokazuje z jednej strony ukształtowanie się mieszczańskiej wizji nauki, teologii czy narodziny nowoczesnego pojęcia własności prywatnej, z drugiej formowanie pierwszych uniwersalistycznych walk klasowych prowadzonych tak na poziomie teologii jak i polityki oraz metodologii nauk. Lepsze zrozumienie tych walk i sporów a także wyjaśnienie specyficznego miejsca jakie zajmuje w nich Spinoza rzuca nowe światło na kryzys opisywany i diagnozowany w ramach autonomistycznych teorii Negriego, Hardta czy Virno.
This text is an attempt to conduct a historical-materialist analysis of theological, political, and scientific concepts (e.g., katechon, multitude and vacuum).Such studies carried out in detail on the discussions between Spinoza, Hobbes and Boyle held on the verge of the modern era are to show the crucial theoretical conclusions fraught with consequences. It presents the shaping of the bourgeois vision of science, theology, and the birth of the modern concept of private property on the one hand, and on the other - the forming of the first universalist class struggles conducted both at the level of theology, politics, and the methodology of science. A better understanding of these struggles and disputes, as well asa clarification of the specific stance taken by Spinoza in this conflict, shed new light on the crisis described and diagnosed within the autonomist theories of Negri, Hardt and Virno.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2013, 8, 2; 281-308
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Materiality of Poiesis
Materialność poiesis
Autorzy:
Orska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1009155.pdf
Data publikacji:
2019-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
materialism
poiesis
avant-garde art
philosophy and art
Deleuze and Guattari
percepts
affects
performativity
materializm
sztuka awangardowa
filozofia i sztuka
Deleuze i Guattari
percepty
afekty
performatywność
Opis:
This article attempts to explain the reason behind a secondary division within the Spinozian immanence principle - a principle that occurs, or is construed, within what could be seen (after Deleuze) as the level of practice, and that remains crucial to the so-called posthumanist turn. Posthumanism seems to ascribe an important role to claims and theses that are oriented towards the abolishment of all dichotomies that rupture the existing substance (dichotomies such as form-matter, but also internal-external, subject-object, soul-body, reflection-truth/experience). Interestingly, embracing such a performative perspective - one in which philosophy or theory is something that is „performed” - is only possible when the division between the „immanence of practice” and the „poststructuralist” ideas of literariness or textuality is maintained and emphasised. The reason for this is that the latter has been strongly associated with the centrality of the human being, their language and their intellectual creations (see e.g. Braidotti, Barad). But, as I would like to point out, referring to Deleuze and Guattari themselves, this allegedly poststructuralist framework has been successfully transcended by poststructuralists themselves. Nonetheless, this did not lead them to exclude the art of language - including literature which, seen here as a type of social practice, was among the chief interests of these French philosophers.
W tym szkicu podejmuję próbę wyjaśnienia, dlaczego dochodzi do swego rodzaju wtórnego rozdzielenia Spinozjańskiej zasady immanencji – wydarzającej się czy też konstruowanej na po Deleuzjańsku rozumianej płaszczyźnie praktyki – a przyjmowanej jako teza zasadnicza dla zwrotu posthumanistycznego. W koncepcjach tych zasadniczą rolę odgrywają tezy zmierzające do obalenia wszelkiego rodzaju rozdzierających istniejącą substancję dychotomii (formy-materii, ale i wewnętrzności-zewnętrzności, podmiotu-przedmiotu, duszy-ciała, odbicia-prawdy/doświadczenia). Przyjęcie takiej, performatywnie rozumianej perspektywy „wykonywania” teorii czy filozofii staje się, co ciekawe, możliwe dopiero dzięki zastrzeżeniu rozłączności „immanencji praktyki” z dominującą w ramach zwrotu „poststrukturalistycznego” literackością czy tekstualnością. Ta bowiem sfera kojarzona była jako tradycyjnie umieszczająca w centrum swoich zainteresowań człowieka, jego język i jego wytwory intelektualne (przez np. Braidotti czy Barad). Ta głęboko strukturalistyczna koncepcja została z pozytywnym skutkiem przekroczona – jako pewien typ nowoczesnego, absolutyzującego porządkowania przestrzeni doświadczenia – przez wszystkich właściwie poststrukturalistów, w tym Deleuze’a i Guattariego, którym przede wszystkim poświęcam tej esej. Nie przyczyniło się to jednak do wykluczenia sztuki języka, także literatury, pojmowanej jako rodzaj społecznej praktyki, a co za tym idzie ważnego przedmiotu zainteresowania francuskich filozofów.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2019, 34, 4
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Why Is New Materialism Not the Answer? Approaching Hyper-Matter, Reinventing the Sense of Critique Beyond ‘Theory’
Dlaczego nowy materializm nie jest odpowiedzią. Hypermateria, krytyka a teoria
Autorzy:
Krzykawski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1009153.pdf
Data publikacji:
2019-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
entropy
posthumanism
new materialism
technology
inorganic matter
cybernetics
Bernard Stiegler
Yuk
Hui
Gilbert Simondon
entropia
posthumanizm
nowy materializm
technologia
materia nieorganiczna Bernard Stiegler
cybernetyka
Yuk Hui
Opis:
The article offers a new model of materialist philosophical critique (general technocritique or digital critique) as a critical response to new materialism(s). Drawing on the reinterpretation of the legacy of European philosophies and works by Bernard Stiegler, the article strives to elaborate authentically new theoretical account of matter, notably in relation to the techno-logical mode of its organisation. The critique of new materialism(s) is positioned within the unprecedented crisis of the theoretical model of knowledge. What it is possible to discover by the end of the second decade of the 21st century is that humanities scholars have not managed to confront the central issue for their viable future: the whole theoretical and methodological model, which has so far provided fuel for the contemporary humanities and shaped our social class, postcolonial, gender, queer and other sensibilities, is plunging into a deep epistemological crisis, for having lost its efficient and final cause. In a nutshell, the modelof “doing theory,” is no longer valid, inasmuch as “theory” strangely misrecognized the revolutionary developments in cybernetics, which occurred in the 1950s and radically changed the very nature of knowledge. Therefore, a new epistēmē has to be formed in this new digital condition. However, the formation of this new epistēmē requires for us to radically transform what is referred to as “theory” or “critical theory” and to take into account the developments in the sciences and technology (not necessarily in the methodological framework offered by what is defined as STS) in order to lay the foundations under a new critique of political economy in the hyper-material era.
Artykuł przedstawia nowy model materialistycznej krytyki filozoficznej (technokrytyka ogólna lub krytyka cyfrowa) jako krytycznej odpowiedzi na nowy materializm/nowe materializmy. Bazując na ponownym odczytaniu dziedzictwa europejskich filozofii oraz pracach Bernarda Stieglera, Yuka Hui’ego i Gilberta Simondona, artykuł dąży do wypracowania autentycznie nowego oglądu teoretycznego materii, ze szczególnym uwzględnieniem techno-logicznego trybu jej organizacji. Zawarta w artykule krytyka nowego materializmu jest przeprowadzona w odniesieniu do bezprecedensowego kryzysu modelu wiedzy teoretycznej. Otóż końcówka drugiej dekady dwudziestego pierwszego wieku dobitnie pokazuje, że badaczki i badacze pracujący w obrębie nauk humanistycznych nie zdołali stawić czoła kluczowej kwestii decydującej o ich zdatnej do życia przyszłości: cały model teoretyczny i metodologiczny, który do tej pory napędzał współczesną humanistykę i kształtował nasze klasowe, postkolonialne, genderowe, querrowe i inne wrażliwości jest pogrążony w głębokim kryzysie epistemologicznym z uwagi na utratę własnej przyczyny sprawczej i celowej. Dotychczasowy model uprawiania teorii jest niewystarczający, o ile nie przestarzały w tym sensie, że rozwijana w drugiej połowie dwudziestego wieku „teoria” nie uwzględniła rewolucyjnych zmian w zakresie cybernetyki, które, począwszy od lat pięćdziesiątych, całkowicie przekształciły naturę wiedzy. Dlatego też kluczowe wyzwanie polega dzisiaj na wypracowaniu nowej episteme w nowym uwarunkowaniu cyfrowym. Wypracowanie takiej episteme wymaga jednak radykalnego przekształcenia tego, co nazywamy „teorią” lub „teorią krytyczną”, a także uwzględnienia osiągnięć w zakresie rozwoju nauk i technologii (niekoniecznie w ramach nurtu STS), co pozwoli na położenie fundamentów pod nową krytykę ekonomii politycznej w epoce hipermaterialnej. 
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2019, 34, 4; 73-105
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 16

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies