Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "ballad" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Przemiana martwego w żywe w balladach Karela Jaromíra Erbena
The metamorphosis of the dead into the living in Karel Jaromír Erben’s ballads
Autorzy:
Pająk, Patrycjusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012457.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Karel Jaromír Erben
ballada
przemiana
ballad
metamorphosis
Opis:
In the mid-nineteenth century a Czech writer and folklorist, Karel Jaromı´r Erben, publishes a collection under the title Bouquet, which consists of thirteen ballads inspired by oral folk literature. The leading theme of the collection is the metamorphosis of the dead into the living, which is derived from the primordial conceptions about monistic nature of all phenomena. Erben presents various options for reviving the dead: a metamorphosis into a vampire, a tree, a flower, a bird, and rebirth in a physical form before death. In each case, the metamorphosis involves the action of the elements of nature, which are a tool of moral instruction in the ballads. Reviving the dead is a consequence or a cause of sin, which is the exposure of human life in the name of selfish motives. Erben identifies selfishness with the betrayal of the family. From this point of view, the metamorphosis of the dead into the living reminds us of the value of human life, which is confirmed in family life conducted in accordance with Christian precepts. Erben allegorically extends this Biedermeier message, expressing faith in the rebirth of the Czech nation, which has been politically buried by the Habsburg regime.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2013, 3(6) cz.2; 309-329
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzycznoliteracki agon tożsamości: „Konrad Wallenrod”
Adam Mickiewicz’s “Konrad Wallenrod” [“Konrad Wallenrod”]: A Musicoliterary Agon of Identities
Autorzy:
Czarnecki, Jan Wawrzyniec
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2013973.pdf
Data publikacji:
2020-04-26
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Konrad Wallenrod
ballada Alpuhara
Adam Mickiewicz
muzyka w literaturze
agon śpiewaczy
tożsamość
genologia muzycznoliteracka
“Alpuhara” ballad
music in literature
singing contest
identity
musicoliterary genre study
Opis:
Agon śpiewaczy − topos organizujący centralną scenę Konrada Wallenroda, tj. Ucztę − stanowi klucz do muzycznoliterackiej interpretacji poematu Mickiewicza. Tradycje homerycka, paulińska i trubadursko-truwerska pozwalają dostrzec w śpiewaczych zmaganiach uczestników turnieju bój, którego stawką jest z jednej strony tożsamość Konrada-Alfa, a z drugiej – tożsamość gatunkowa „pieśni o Aldony losach”. Artykuł problematyzuje przekonanie o czystej konwencjonalności muzycznych sygnałów genologicznych tekstu i pokazuje korzyści z jego zawieszenia w badaniu, co rzuca nowe światło na balladę Alpuhara.
The central scene of Adam Mickiewicz’s historic tale Konrad Wallenrod [Konrad Wallenrod] (canto IV) is, diegetically speaking, a singing contest. Its poetic presentation is deeply anchored in Homeric, Pauline, and Troubadour traditions of agon intended both as musicopoetic rivalry and as spiritual struggle. What is at stake here are identities: Konrad-Alf’s national/moral identity on the one hand, and the poem’s medial identity (literary/musical) on the other. Walterscottian stylisation used here by Mickiewicz is typically taken to neutralise the text’s overt and covert musical genetic self-identifications, which make up for the text’s self-presentation as a song to be “sung in the tender reader’s soul” (VI, in fine). The division of the work into musical numbers, with a variety of genres represented (hymn, different types of song, tale, ballad), is notoriously ignored. Critics take such musical paratextes as mere signs of historical convention, taking Mickiewiczian “singing” to be a dead metaphor for “storytelling in verse”, sometimes going so far as to misread or misquote the last lines of the source text. The present paper challenges this common anti-musical interpretation, thus shedding new light on Wallenrod’s contest ballad “Alpuhara” [“Alpuhara”] and its disturbing musical shape.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2020, 10 (13); 227-241
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies